Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Disney next generation RPG ~ schrijftopic

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Gabi keek even naar de Adelaine die er bij kwam zitten en stelde zichzelf snel voor. Vervolgens kwam er nog iemand bij. Gabi vloog meteen in de aanval. "Ja, want we denken op dit moment ook echt alleen maar aan plezier." Ze stond op "Want iedereen hier heeft toch zo een geweldig leven." Al snel verdween Ayah weer. Gabi haar blik gleed naar Benjamin. Ze liep naar hem toe en hurkte naast hem neer. "Ik denk dat jij mij ergens mee kan helpen." Zei ze zacht terwijl ze hem doordringend aan keek. "Het is tenminste dat of ik zorg dat er deze keer wel echt een pijl door je heen gaat." Ze trok hem omhoog en keek naar het groepje die nog aan tafel zat. "Nou, wij gaan even praten. Veel plezier met jullie geweldige gesprek." Ze liet Benjamin voor zich uitlopen en bekeek hem even. "Jij wacht hier." Zei ze kortaf. Vlak daarna liep ze richting haar slaapzaal. Ze trok te deur open en zag meer mensen dan gehoopt. Ze gooide de deur weer dicht en liep een random kamer in. Ze kon niet veel in een japon, een broek zou veel beter zijn. Ze trok de eerste kledingkast open en pakte daar een strakke broek en een rode blouse uit. Ze trok het aan en rende de kamer uit. Bewegen in een broek ging dan ook veel makkelijker dan in een japon. Toen ze weer terug was op de plek waar Benjamin moest wachten was hij verdwenen. "Dit ga je niet menen." Zuchtte ze. Ze liep een stuk verder en zag hem in de verte staan. Ze rende naar hem toe en sloeg haar arm om hem heen. Niet op een vriendschappelijke manier, maar zodat hij wel mee moest lopen. Toen ze voor de bewakers stonden keek Gabi ze vriendelijk aan. "Mijn." Ze keek naar Benjamin "Vriendje en ik." De gedachtes dat ze deze woorden uitsprak waren gewoon al misselijkmakend. Ze gaf Benjamin snel een schop zodat hij zou mee spelen"Ja, we willen graag naar buiten." De bewakers klaagde over dat ze haar niet naar buiten mochten laten gaan. "Geloof me als ik diegene -wie het dan ook mag zijn- was. Had ik nooit met hem gelopen." Hierdoor mocht ze naar buiten. Ze stapte op het eerste opgezadelde paard die ze zag. "Zeg je niet eens bedankt?" vroeg Benjamin vervolgens. Gabi keek hem grinnikend aan. "Wees blij dat ik je niet afgemaakt heb." zei ze. Vervolgens galoppeerde ze weg. Ze besloot niet ver weg te gaan vanwege de 'plannen' die de rest aan het maken was, maar wel ver genoeg zodat er geen bewakers meer aan kwamen.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Ayah kreeg een beschuldiging naar haar hoofd geworpen van Melanie. 'Oh, natuurlijk heb ík het weer gedaan. Wat denk je nou? Dat ik hier serieus achter zit?' Ayah werd kwaad. Als er iets was dat je niet moest doen, dan was het haar vals beschuldigen. Dan had je echt de verkeerde te pakken. 'Ik heb daar niks mee te maken, kleuter,' zei Ayah kil, in een poging tot beledigen. Ze keek naar de manier waarop Melanie zich voorstelde aan Kayla. Wat een vertoning zeg dacht ze en ze rolde met haar ogen.
Daar had je het weer. Nog meer verwijten richting Ayah. 'Pech voor jou heeft Kayla mij zelf meegevraagd om te helpen.' Er schoot haat iets te binnen. Melanie vond het niet leuk om bepaalde dingen te hoeven aanhoren. Een beetje uitdaging kon geen kwaad, toch? 'Meid, wordt toch eens volwassen. Anders wil deze 'heks' dat best even voor je regelen.' Ze hield haar hand in de lucht en liet het in een cirkel gaan met een groene gloed om zich heen. Als Melanie nog één verkeerde stap zou zetten, dan waren de gevolgen voor haar.

Kayla zocht ondertussen naar spullen, maar luisterde wel naar het tafereel dat zich achter haar afspeeldeen draaide zich om. 'Ayah heeft gelijk. Ze heeft hier niets mee te maken, maar maak alsjeblieft nu geen ruzie.' Kayla moest het bijna smeken. Ze zat er niet op te wachten om opnieuw in paniek te raken en daarbij ook weer de controle te verliezen, hoewel ze merkte dat haar vingers warm werden. Blijven ademen, Kay. Houd de controle.
'En Ayah blijft gewoon hier,' vervolgde ze. 'Ik heb haar gevraagd mee te gaan en ze hoeft echt niet buiten te gaan staan wachten,' verdedigde ze Ayah. Kayla draaide zich weer om en pakte de laatste spullen bij elkaar. Hoewel Melanie vriendelijk, en een tikkeltje kinderachtig, eruit zag, had dit totaal geen goede indruk gemaakt op Kayla. Daarbij is ook zij van de wapens en daar moest ze bij Gabi ook al niets van hebben.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Milan keek op toen Gabi Benjamin overeind trok. "Gabi gedraag je alsjeblieft" zei Milan snel, maar ze waren al weer weg en Milan zuchtte zacht. "Is het erg dat ik ze niet samen vertrouw?" vroeg Milan, meer in zichzelf terwijl hij opstond. Benjamin was eigenlijk net als zijn vader een beest. Alleen kon hij beslissen wanneer hij transformeerde, in tegenstelling tot zijn vader. Hij zag Gabi zelfs zonder wapens wel iemand vermoorden. Geen goede combi. Rustig liep hij achter ze aan naar buiten, maar vloekte toen hij ze kwijt was. "Serieus?" zuchtte hij en liep over het terrein heen. Toen hij ze niet kon vinden, besloot hij maar weer terug te gaan. Hij hoopte maar dat de bewakers het op een vredige manier kon oplossen. Rustig liep Seth weer naar binnen en zag weer een vreemd meisje bij de groep staan. Wat waren er opeens veel nieuwelingen weer op school.

Melanie keek kil toen Ayah zichzelf verdedigde. "Je hebt mij ook bijna in een rolstoel geknald dus het zou me niets verbazen dat je het toch hebt gedaan" zei Melanie tegen Ayah en snoof om de dreigement, waarna ze snel een flesje van haar armband afdeed en de inhoud naar Ayah blies, waarna de groene cirkel verdween. "Ik leef op een eiland vol met magie en feeënstof. Denk je echt dat die dreigementen werken? Dit feeënstof is eigenlijk een mislukt experiment en laat je krachten een tijdje verdwijnen. Ik heb je al gezegd dat ik machten heb die je stoutste dromen overschrijden" zei Melanie tegen Ayah en haar blik vernauwde toen Kayla dat zei. Heel fijn, zat ze ook nog met die heks opgescheept. Die meid was echt naïef. "Ik vrees dat je geen idee hebt wat je je in je hoofd haalt Kayla" zei Melanie en greep haar dolk vast. "Doe haar iets aan Ayah, en mijn dreigement van buiten geld nogmaals. Je zult geen oog dicht doen. Nooit meer." zei Melanie vervolgens. Op dat moment kwam het waterelfje wat Melanie de opdracht had gegeven om Ayah in de gaten te houden. Zachtjes fluisterde ze wat in het oor van Melanie, wat niemand kon verstaan omdat het gewoon belletjes waren, en Melanie knikte. "Bedankt, wil je even op mijn spullen passen?" vroeg Melanie, waarna ze haar kledingkast sloot en op slot deed en haar nog niet helemaal uitgepakte koffer onder het bed schoof, om vervolgens naar de kantine te gaan. Eigenlijk bedoelde Melanie meer dat het elfje Ayah in de gaten moest houden, maar dat kon Melanie natuurlijk niet zeggen waar Kayla bij was. Het elfje bleef in de kamer, maar Melanie droeg de zak met feeënstoffen in haar hand. Die liet ze niet achter bij Ayah. Rustig liep ze naar de kantine, maar diegene die ze moest hebben was er niet meer. Even beet Melanie op haar lip. Het elfje had gezegd dat ene prins van het ijs de broer van het meisje in haar kamer was. Ze kon hem maar beter waarschuwen voor hoe Ayah werkelijk was. Voor als ze er niet bij was om haar kamergenote te beschermen, die haar bescherming niet waardeerde blijkbaar. Rustig liep Melanie naar de grootste groep toe. De kans was daar het grootste dat 1 iemand de jongen kende.
"Neem mij niet kwalijk dat ik stoor" zei Melanie rustig en glimlachte even. "Mijn naam is Melanie. Ik ben op zoek naar een prins van het ijs. Weet iemand toevallig van wie die titel is?" vroeg Melanie vervolgens en haalde eeen hand door haar haren heen.

Anoniem
Landelijke ster

Lavaires schreef:
Féline:
Het boeit dus blijkbaar niemand dat ik niet mee kan, niemand die ook maar iets zei. Ze zijn vast blij dat ze een gedoe minder hebben. Zo erg ben ik toch niet? Terwijl ik door de gangen dwarrel kom ik veel nieuwe gezichten tegen. Vast de nieuwe instroom. Zolang ze uit mijn beurt blijven vind ik het prima. Kan niet wachten op de dag dat het contract afgelopen is... In dit deel van de school ben ik nog nooit geweest, het ziet er hier zo anders uit. Wat donkerder, nog net niet eng... In zak tegen de muur naar beneden en wil even slapen maar plotsbegint de muur te draaien. Een gil verlaat mijn mond. "Miauww!" met een harde plof val ik op een bank. "Wat de?" zeg ik verbaasd. Als ik opkijk zie ik grote schilderijen van verschillende sprookjes aan de muur hangen, maar een uitgang lijkt er in eerste opslag niet te zijn. Ik schiet uit paniek overeind en een koude rilling vliegt over mijn rug. Paniekerig begin ik op de bank te springen, maar ik kom niet aan het luikje. Oké wat nu? Misschien de schilderijen? Ik probeer de schilderijen te verschuiven, in te drukken en rond te draaien maar ze blijken muurvast te zitten. Andere meubels die er staan probeer ik ook uit, de bank, stoelen, kasten. Niks werkt, de kasten kunnen geeneens open.Uiteraard probeer ik mezelf ook weg te poeffen maar of dit is een no-poef zone of alles zit vandaag té vies tegen. Uit woede beginnen tranen te stromen. "En natuurlijk is er niemand die naar mij gaat zoeken, iedereen is bezig met hun vakantie plannen en aangezien ik toch niet mee ga hebben ze mij voorlopig niet nodig." huilend en over vermoeid zak ik op de grond, voorlopig sta ik denk ik niet op.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Het plezierde Ayah wel dat Kayla haar verdedigde. Goed zo, meid. Blijf doorgaan. Mijn plan met jou komt dichterbij. Ayah zette een glimlach op nadat Melanie de gloed liet verdwijnen. 'Och, och. Wat snoezig.' Nog wat dreigementen en een elfje later, verliet Melanie de kamer.
'Die is eindelijk weg. Sorry, Kay. Melanie heeft nogal een kort lontje.' Ze hoopte dat ze Kayla nog lang aan haar kant kon houden, zodat ze haar plan kon laten werken. Een naïef en beïnvloedbaar meisje met speciale krachten was natuurlijk perfect om als slachtoffer te gebruiken. Nog even..
'Wat is er gebeurd dat zij zo tegen jou doet?' vroeg Kayla.
'Gewoon, pleziertje bij een kampvuur dat fout ging. Gesnapt door de leraren en ik krijg er de schuld van,' beantwoordde ze Kayla's vraag. Als er iets was waar Ayah goed in was, dan was dat wel mensen manipuleren en in Kayla had ze het perfecte slachtoffer gevonden daarvoor. 'Maar zullen we weer terug gaan?'

Het gaf Kayla geen fijn gevoel dat ze haar kamer moest delen met Melanie. De wapens, de dreigementen naar Ayah. Het leek eerder dat Melanie de kwade van de twee was, dan Ayah. Kayla was klaar met haar spullen te pakken en gaf een koffertje aan Ayah.
'Zo, dit is het.' Ze keek Ayah vragend aan. 'Wat is er gebeurd dat zij zo tegen jou doet?' vroeg ze.
'Gewoon, pleziertje bij een kampvuur dat fout ging. Gesnapt door de leraren en ik krijg er de schuld van.'
Kayla zuchtte. 'Het komt wel goed, Ayah. Maak je geen zorgen. Ze zal vast wel bijdraaien. Maar ja, we gaan terug.' Kayla sloot de kast en samen met Ayah liep ze de kamer uit en deed de deur achter zich dicht. 'Terug naar de groep. Ik heb er zin in,' glimlachte ze naar Ayah.
Aangekomen bij de kantine, keek Kayla even naar de groep. Melanie had ze blijkbaar al gevonden, maar Milan was nergens te bekennen. 'Nou, ik hoop dat ze zich gedeisd houd,' zei Kayla en keek Ayah aan.
'Zo lang ik in de buurt ben, zal ze dat niet doen, Kay. Maar hey, ik heb jou!' glimlachte Ayah.
Kayla twijfelde even of ze naar de groep moesten gaan of ergens rustig een tafeltje ging zoeken, maar intussen waren ze al gespot door de groep en toen besloot ze maar samen terug naar de groep te gaan. 'Nou, we zijn er hoor,' glimlachte ze. 'Maar waar is Milan?' vroeg ze toen ze de groep rondkeek. Na een opmerking van Chris keek Kayla de richting uit waar hij naartoe wees. Ze trok een wenkbrauw op toen Melanie de richting uit liep van Milan. Wat ben jij nu weer van plan? dacht ze.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Nee Féline het is echt niet hetzelfde zonder jou." Zo'n reis plannen met iedereen bleek nog moeilijker dan verwacht. Al zat operatie, steel van de leraren er misschien alsnog in, aangezien Milan hen enkel naar Arendelle zou kunnen brengen. Het was een heel komen en gaan aan hun tafel. De meesten vertrokken om hun spullen te halen en dergelijke. Misschien dat hij dat ook best deed. Niet dat hij veel nodig had. Rafa was goed in ter plekken het nodige bij elkaar scharrelen. "Oh Adelaine jou heb ik gisteren toch nog gezien niet? Ben je al op de hoogte van onze reis. Het wordt fantastisch. We gaan naar iedereens rijk reizen. Ik ben er zeker van dat je verliefd zal worden op Parijs." Even ter verduidelijking. Rafa wist nog altijd niet van wie dit meisje de dochter was. Dat hij de grootste vijand van jou ouders was, kwam niet eens in hem op.
Een arm leunde op zijn schouder. "Daar zeg ik geen nee tegen. Trouwens ik heb nog een partner in crime nodig en heb net beslist dat jij dat gaat worden." Hij drukte met zijn vinger in Ayah's wang. "Zie ik je binnen een kwartiertje aan de gang links van de lerarenkamer?" Rafa was nu al een tijdje aan het wachten. Vrouwen hoe konden ze zo lang doen over het pakken van wat koffers. Wel dan stond hij er alleen voor. Eerst klopte hij aan, om zichzelf te verzekeren dat er geen leraren binnen waren. Het slot kraken was een fluitje van een cent. Zo'n oud kasteel als dit had simpel te kraken sloten. Nu moest hij alleen nog de bron van de portalen zien te vinden. Wat een geluk dat leraren zo goed georganiseerd waren. Aan één muur hing een reeks laden met amuletten. Elk bevatte ze de naam van een leerling. Rafa raapte ze allemaal bij elkaar en stak snel wat andere amuletten in hun vakjes. Zo zou het op het eerste zicht niet lijken alsof hun amuletten weg waren, maar die van andere leerlingen. Niet dat het veel zou uitmaken. De leerkrachten zouden snel genoeg merken wie weg was en wie niet. Triomfantelijk walste hij de eetzaal binnen. "Jongens we zijn klaar om te vertrekken." Pretlichtjes twinkelde in zijn ogen.

Noof
Straatmuzikant

Noof schreef:
Adelaine keek op toen Rafael over Parijs begon. "Ja, maar daar kom ik vandaan. Het is daar inderdaad geweldig." Zei ze. Ze dacht even aan de prachtige stad waar ze vandaan kwam. Al had ze er niet bepaald veel van meegekregen doordat de meeste mensen op straat haar zo verschrikkelijk haatte, waardoor ze velen jaren binnen heeft gezeten. Elke dag keek ze naar hoe de zigeuners vrolijk aan het dansen waren terwijl zij maar moest bidden. Ze gooide haar appel in de richting van de prullenbak, maar net op dat moment liep er iemand langs. "Godver, wie gooide die appel." Snauwde het meisje. Adelaine keek haar met de meest dodelijke blik ooit aan. Ergens wilde ze een hele preek gaan geven over hoe disrespectvol het was om met de heer te gaan schelden.Ze wikkelde haar ketting, met een zilveren kruis eraan, om haar hand. Net op dat moment kwam Rafael weer de zaal binnen en vertelde hij dat ze klaar waren om te vertrekken. "Nou helemaal geweldig." Zei ze kortaf. "Ik bedoel. Leuk. Denk?" Ze beet even op haar lip. "Maar van wie zijn jullie de zoon of dochter?" vroeg ze vervolgens maar.
(Ja ik had dus een heel stuk maar die is weg en ik ben lui dus... Dit

)

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'Fijn dat ik gemist werd,' lachte Chris terug naar Kayla. De groep werd wat chaotisch door het komen en gaan van mensen. 'Chris DeVil is de naam,' zei hij tegen het meisje dat zich voorstelde als Adelaide.
Vluchtig zag hij Gabi samen met Benjamin weggaan van de groep. God, niet nog eens. Dalmatiër, ik heb echt mijn handen vol aan jou. 'Jongens, wacht even. Dan ga ik Gabi halen. Deze kans mag ze niet missen.' Dat gezegd hebbende, ging hij op zoek naar Gabi.
Als het om rennen ging, dan was Chris een kampioen en een sprintje trekken om Gabi bij te houden was dan ook geen probleem. Al maakte het ritje van Gabi op een paard dat wel wat lastiger. Het duurde ook niet lang of Chris had haar gevonden aan de rand van het bos, dan wel buiten adem.
'Je bent echt ongelooflijk, dalmatiër,' grapte hij. 'Luister, ik weet dat je er niet op zit te wachten om terug te gaan, maar iedereen is klaar om weg te gaan voor de trip.' Hij keek Gabi aan. 'Rafa heeft wat amuletten kunnen stelen dus het wordt vast een wereldreis,' glimlachte hij.
Nog even had hij gesproken met Gabi en na wat tegenstribbelen van haar had Chris haar toch kunnen overtuigen om mee te gaan. Deze keer wel met Chris op het paard en Gabi bij hem achterop. Een tweede keer daar rennen had hij weinig zin in. Het paard ging weer terug de stallen in en Chris en Gabi gingen terug naar de groep. 'Nou, ik heb haar gevonden, maar het was niet makkelijk.'
Seconden daarna kwam er een meisje, Melanie, die duidelijk op zoek was naar iemand. 'Milan bedoel je? Daar zul je 'm net hebben.' Hij wees Melanie op Milan die net de eetzaal weer binnen kwam lopen en Melanie was weg. 'Nou, als Milan er ook even bij kan komen dan kunnen we gaan, toch?'

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Melanie glimlachte even naar de jongen die net aan kwam lopen, toen hij haar wees op de prins van het ijs, die hij blijkbaar Milan noemde. Melanie had de naam niet van het elfje gehoord, maar de naam kwam haar erg bekend voor. Een goede vriendin van Peter haar neefje heette zo. Prinses Anna.
"Heel erg bedankt" zei Melanie tegen de jongen en liep rustig naar de jongen, Milan toe. "Hey, jij bent Milan toch? Het neefje van Prinses Anna?" vroeg Melanie toen ze bij de jongen kwam en Milan keek verbaasd op.
"Dat klopt, kan ik wat voor je doen?" vroeg Milan en keek het meisje aan.
"Mijn naam is Melanie Darling. Ik ben een goede vriendin van je tante en kamergenote van je zusje Kayla" zei Melanie en Milan fronste.
"Leuk je te ontmoeten, maar een vriendin van mijn tante?" vroeg hij verbaasd. Het meisje was zo jong en Milan had nooit iemand als haar ontmoet, maar Melanie lachte even.
"Ik kom uit Neverland. Daar wordt je niet ouder. Ik was bevriend met haar toen ze nog klein was" zei Melanie tegen Milan, al was het een kleine leugen. Ze was toen nog niet in Neverland, maar goed.
"In elk geval ben ik hier voor je zusje Kayla. Ik maak me erg zorgen om haar vriendenkeuze. Het meisje dat bij haar staat, Ayah is erg gevaarlijk. Ze heeft vanmiddag mij met een tent uit de boom gegooid. Als ik niet kon vliegen, dan was ik zeker zwaar gewond geraakt. Ze is erg verradelijk en heeft in mijn ogen weinig eergevoel. Ik hoorde dat jullie op reis gingen en Ayah mee ging. Hou haar alsjeblieft goed in de gaten" zei Melanie en Milan beet op zijn lip, maar knikte vervolgens.
"Als je een vriendin van mijn tante bent, waarom ga je dan niet mee op reis? Mijn tante zal het vast geweldig vinden om je weer te zien" zei Milan toen, maar Melanie twijfelde.
"Ik weet niet of je tante me nog herinnerd. Ik ben niet erg vaak mee geweest tijdens Peter zijn reizen en ze was nog erg jong" zei Melanie tegen Milan, maar dat leek Milan niet veel uit te maken.
"Alsnog zouden Anna en ik het fijn vinden als je mee ging. Zeker als Ayah zo gevaarlijk is als je zegt. Dan kunnen we alle extra ogen gebruiken" zei Milan en Melanie knikte.
"Dan ga ik graag mee" zei Melanie en liep rustig met Milan me naar de groep.
"Hey jongens, dit is Melanie. Ze is een goede vriendin van mijn tante Anna en ik wil Anna graag verrassen door haar mee te nemen op onze reis" zei Milan rustig. "Melanie, ik wil je graag voorstellen aan mijn vrienden. Kayla en haar vriendin Ayah ken je inmiddels al, verder hebben we nog Rafa, Chris, Romeo, Gabi en dit meisje ken ik nog niet" zei Melanie toen zijn blik op een nieuw meisje viel. "Hey, mijn naam is Milan. Zoon van koningin Elsa, de sneeuwkoningin" zei Milan met een glimlach tegen haar, aangezien hij haar vraag over elkaars ouders ook gehoord had. In plaats van haar hand te schudden, maakte Milan een lichte buiging voor haar. Na wat er gisteravond gebeurd was, durfde hij eigenlijk even niemand meer aan te raken. Zelfs niet met handschoenen. Het had hem erg veel pijn gedaan, wat Kayla gebeurd is.

______
Heb ik nu iedereen aan tafel genoemd? HAHA

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Gabi zag hoe Chris aan gerend kwam. Hij vertelde een heel verhaal dar Rafa een paar amuletten had gestolen. "Ik wens jullie allemaal veel plezier op jullie wereldreis." Zei ze kalm. "En ik heb ook al helemaal geen zin om bij een aantal mensen -laat ik maar geen namen noemen- te gaan zitten. Ik blijf nog liever jaren op deze school zitten." Na een tijd zeuren kreeg Chris het toch voor elkaar om Gabi over te halen en gingen ze samen weer terug naar de school. 'Nou, ik heb haar gevonden, maar het was niet makkelijk.' zei Chris. Gabi keek hem even aan. "Hoezo niet makkelijk? Zo ver weg was ik ook weer niet hoor." zei ze grinnikend. Ze zwaaide even Melanie die erbij gekomen was. 'Nou, als Milan er ook even bij kan komen dan kunnen we gaan, toch?' vroeg Chris. Gabi keek even het groepje rond. "Nee, we kunnen niet gaan. Féline moet toch ook mee of niet dan?" Ze keek om zich heen, pakte Chris bij zijn arm en trok hem mee naar de deur. "Wij gaan haar wel zoeken." Zei ze. Vlak daarna rende ze de gang op. "Oke, we moeten haar zo snel mogelijk vinden." Na een tijdje kwam ze op een plek waar ze nog niet eerder was geweest. Het was er een stuk donkerder dan op de andere plekken. Gabi liep langs de muur maar kon geen opening vinden. Ze hurkte voor de muur neer en staarde er naar "Féline, als je hier in zit wil ik dat je antwoord geeft. Hoe ben je hier terecht gekomen?" Gabi stond op, zette een paar stappen naar achteren en rende vervolgens naar voren op tegen de muur aan te beuken. Het enige wat er gebeurde is dat Gabi een pijnstoot in haar arm kreeg, er veranderde niets aan de muur. "Verdomme." Mompelde ze terwijl ze tegen de muur aan sloeg.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Ayah zuchtte diep toen ze bij de groep terug waren. 'Sorry hoor, Raf. Maar we hadden een klein probleempje.' Ze keek van Rafa naar Melanie, die ondertussen naar Milan gelopen was, en weer terug. 'Maar hey, ik maak het nog wel goed met je. Tijd zat om te keten straks,' knipoogde Ayah naar Rafa. 'Hopelijk vergeef je het me wel, toch?' Plagerig trok ze een pruillipje op.
'Ah, ik ben Ayah. Dochter van Jafar,' beantwoordde ze de vraag van Adelaide. 'Dit hier is Kayla. Dochter van, euh? Kay, help eens even.'
'Dochter van Hans Westerguard,' lachte Kayla.
Daarna pakte Ayah een stoel en ging vlak naast Kayla zitten. 'Kay, heb je dat ook gezien?' Ze wees naar Melanie en Milan. 'Zou mij niks verbazen als die meid hem probeert om te praten.'
Kayla keek de richting in naar waar Ayah op doelde en zuchtte. 'Ik praat wel met hem straks. Het kan hier echt nooit eens normaal gaan.'
Ondertussen was Chris teruggekomen met Gabi en hij leek aan te geven ongeduldig te zijn en snel op reis te willen gaan. Gabi wees hem erop dat Féline nog ontbrak en trok Chris mee om haar te zoeken, vlak nadat Milan terug bij de groep was samen met Melanie.
'Gezellig, maar dan moeten we nog even wachten tot Chris en Gabi terug zijn met Féline. Hopelijk kunnen we daarna wél gaan,' zei ze lichtelijk geïrriteerd. Sinds ze de trip aan het bespreken waren en het woord Arendelle gevallen was, wilde Kayla niets liever dan weggaan van deze plek. Ze zou zó dichtbij komen, al was de afstand tussen Arendelle en de trollenvallei nog best groot, wat Kayla in dit geval niet erg vond. Ze zouden er toch wel komen, hoe groot de afstand ook was.
'Meen je die nu? Gaat zij mee? Nou, dát wordt gezellig,' zei Ayah geïrriteerd.
'Ayah, rustig. Het komt wel goed,' zei Kayla. Daarna keek ze Milan vragend aan. 'Is alles oké?' vroeg ze. Tot nu toe vertrouwde ze Melanie totaal niet en dat ze met Milan gesproken had, deed haar geen goed.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Milan merkte dat Ayah het niet prettig vond dat Melanie mee ging, maar dat maakt hem niets uit. Op het moment zelf vond hij het ook niet prettig dat Ayah mee ging. Hij vertrouwde haar absoluut niet en zeker niet zo dicht bij Kayla en na wat Melanie verteld had. Daarbij was Melanie een leuke meid. Dat merkte hij wel en een vriendin van zijn tante was een vriendin van hem.
"Ja hoor, is er iets Kayla?" vroeg Milan met een glimlach aan haar zusje, toen ze vroeg of alles in orde was. Hij was benieuwd tot hoever de invloed van Ayah was op Kayla en deze vraag kon dat bepalen. Hij moest het weten.
Niet veel later verscheen er opeens een amulet voor Melanie, met een klein lichtbolletje erbij wat op een elfje leek. "Dankje" zei Melanie met een glimlach en deed de ketting om. Aangezien Rafa niet wist dat ze mee zou gaan, en Milan haar had uitgenodigd had ze gevraagd of een elfje haar amulet wilde ophalen. Het zou te verdacht zijn als Rafa nogmaals ging en waarom zou hij dat risico nemen voor een wildvreemde tenslotte.
"Ik denk dat ik mijn spullen maar ga inpakken. Bedankt dat ik mee mag Milan. Ik kijk er naar uit om Anna weer te zien" zei Melanie vervolgens met een glimlach tegen Milan en gaf een speels kusje op zijn wang, waarna ze terug ging naar haar slaapkamer. Ze had teveel spullen inmiddels uitgepakt. Eenmaal in haar kamer, haalde ze haar koffer weer onder haar bed vandaan en gooide alles, inclusief de wapens en het feeënstof er weer in. Vervolgens keek ze het waterelfje wat haar spullen nog altijd bewaakte aan. "Zou je naar Peter willen gaan en hem willen vragen contact op te nemen met Anna van Arendelle? Ze moet doen alsof wij al jaren vrienden zijn. Het is erg belangrijk" zei Melanie tegen het elfje en het elfje vertrok meteen. Vervolgens vulde ze haar twee flesjes feeënstof aan haar armband weer bij. De ene met de magiestopper en de ander met gewone feeënstof.
Terug in de kantine besloot Milan dat hij zijn spullen even zou laten voor wat het was. Ze zouden als een van de eerste stops naar Arrendelle gaan. Dan kon hij net zo goed zijn spullen daar wel weghalen. Hij had nog genoeg thuis liggen tenslotte. Waarom zou hij moeilijk doen? Al moest hij de trollen wel even waarschuwen van zijn vertrek. Ze waren hier voor hem en als hij weg was, was dat erg onbeleefd. Om die reden stond hij na een tijdje, na zijn gesprek met Kayla op en keek de rest aan. "Neem me niet kwalijk. Ik moet de trollen nog even waarschuwen dat we straks weggaan" zei Milan. "Ik zie jullie zo weer terug" glimlachte hij en vertrok weer naar buiten. Hij was zo bezig geweest met Gabi en Benjamin dat hij vergeten was contact te zoeken met de trollen. Al snel vond Milan een moedertrol die met haar kind aan het spelen was.
"Prins Milan, wat leuk u te zien" sprak ze zodra haar oog op Milan viel en Milan glimlachte even.
"Eens gelijk" zei Milan en tilde het kleine trolletje hoog boven zich op. "Wat ben je opeens groot geworden" knipoogde hij naar het trolletje, maar keek toen de moeder weer aan.
"Mijn vrienden en ik gaan tijdelijk op reis. Zou je dat willen doorgeven aan Pabbie en de andere trollen?" vroeg Milan vervolgens en de moedertrol knikte.
"Maar natuurlijk" zei ze met een glimlach en nam de kleine trol weer aan, waarna ze vertrokken en Milan weer naar binnen ging.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
"Nee, we kunnen niet gaan. Féline moet toch ook mee of niet dan?" merkte Gabi op en trok Chris mee. Daar gaan we weer. Geen stoppen aan dacht hij. Chris besloot daarom maar gewoon met haar mee te gaan voordat hij Gabi weer kon gaan zoeken. Dit bracht hen, of beter gezegd Gabi bracht hen, naar een gedeelte dat nog onbekend was voor ze.
Gabi besloot om de muren af te gaan en zelfs tegen een aantal aan te beuken. "Féline, als je hier in zit wil ik dat je antwoord geeft. Hoe ben je hier terecht gekomen?" zei ze terwijl ze gehurkt zat bij één van de muren.
'Gabi, zo gaan we haar niet vinden. Je kan niet tegen elke muur aan gaan beuken in de hoop op een antwoord,' zei hij streng. 'Laat mij maar even.' Waarop hij langs een muur ging staan en zijn oor ertegen legde. Een goed gehoor was ook één van de kwaliteiten die hij bezat, maar hier hoorde hij niets. Zo deed hij dit bij een aantal muren tot hij stopte. Aan de andere kant leek hij gesnik te horen.
'Gabi, kom eens. Ik hoor hier iets.' Ze snelde naar hem toe. 'Féline? Zit je hier soms?' riep Chris zo hard hij kon in de hoop dat er antwoord van de andere kant zou komen. Chris zocht naar een manier om de muur open te breken, maar er was geen enkel voorwerp in de buurt dat hen kon helpen.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'Nee, er is niets,' loog Kayla. Nog niet dan. Kayla wist immers niet wat Melanie met hem besproken had. Misschien was ze hem wel gewoon tegengekomen terwijl ze eten wilde gaan halen in de kantine? Al duurde het gesprek wel lang voor slechts een ontmoeting moest ze toegeven. Hoe dan ook, Kayla vertrouwde Melanie niet en dus ook niet het gesprek van haar met Milan.
Vlak daarna gaf Melanie aan dat ze haar spullen nog even ging pakken. Ook bedankte ze Milan voor zijn uitnodiging op de trip en dat liet ze weten door een kusje op zijn wang te geven tot groot ongenoegen van Kayla. Haar ogen werden groot van verbazing en ze balde haar handen tot vuisten.
Ayah had dit opgemerkt. 'Rustig Kayla, ze lokt het nu alleen maar uit en dan krijgt ze wat ze wilt.'
Kayla zuchtte. 'Maar ik..ach, je zal wel gelijk hebben. Ik moet me niet zo bezighouden met haar.'
'Precies. Laat haar maar aan mij over, dan bewaren we het plezier voor onszelf,' glimlachte Ayah. Zo naïef. Zo makkelijk te beïnvloeden. Een prijs uit de loterij lijkt het wel. Heerlijk dit.
Intussen was Milan vertrokken om de trollen te melden dat hij wegging en op hetzelfde moment viel Ayahs oog op iemand bij de kantine. God, wat toevallig zeg..
'Samuel!' riep Ayah naar hem. 'Toevallig dat je hier ook bent. Ook zin in een reisje?' grinnikte ze.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Het wachten voelde eindeloos aan. Was dit wat Velasco had doorgemaakt toen zij zogenaamd haar koffers was gaan halen? Het was vreselijk, met de seconde wilde ze liever vertrekken. Ze was tevens niet zeker hoe lang het zou duren voor iedereen opnieuw zou ontwaken. Als ze hen zagen, het zou dingen enkel moeilijker maken. Eindelijk was hij daar, een zachte glimlach sierde haar lippen. Ze had niet de kracht om breed te lachen. Ze stak haar hand naar hem uit, verstrengelde haar vingers met de zijne. Velasco opende een portaal. Ze was blij dat ze het zelf niet moest doen, want anders zou er alleen nog maar meer bloed aan te pas moeten komen en bloed had ze voor nu genoeg gezien. Ze haalde diep adem, keek naar Velasco, naar het portaal, naar hun nieuwe toekomst. Vastberaden stapte ze naar voren, de school voor altijd achter haar latend.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld