Duchess schreef: Sebastian keek haar even schuin aan en lachte zacht. 'Vind je het wat?' vroeg hij toen toch maar. Ze leek het in elk geval oke te vinden?
Rye schreef: Avery knikte zacht. 'De melodie is echt aanstekelijk,' zei ze. 'Welk genre is dit? Pop, dan?' vroeg ze. Want dan moest ze zich daar echt in gaan verdiepen- oh, ja, dat zou haar vader natuurlijk absoluut niet toestaan. Verdomme zeg.
Rye schreef: Avery knikte zacht. 'Schubert, Mozart, Beethoven... dat soort dingen. Viool blijft wel mijn favoriet.' Het had gewoon een machtig mooi geluid. Viool Sonata's luisterde ze dan ook erg graag.
Duchess schreef: Sebastian knikte zachtjes. 'Viool is ook wel mooi, inderdaad.' Hij glimlachte licht. 'Het zusje van mijn beste vriend speelt piano? Het is niet helemaal hetzelfde, maar zij speelt ook voornamelijk klassiek.'
Rye schreef: Avery zuchtte zacht. Piano. Ja, daar had ze iets minder gevoel bij. Vooral omdat ze vaak die stomme lessen moest volgen. Het instrument was leuk, maar echt leuke herinneringen eraan had ze niet. In die tijd wilde ze gewoon tekenen of schilderen. Nu wist ze dat ze gewoon creatief talent had en daar had ze vrede mee. 'Speelt ze ook in concours?' God, concours. Vreselijk. Eén keer en nooit meer.
Duchess schreef: Sebastian schudde zijn hoofd. 'Het is echt alleen voor haar plezier, zover ik weet.' En dat was ver, gezien hij haar eigenlijk al van kinds af aan kende.
Rye schreef: Avery glimlachte even. 'Hmm, beter,' zei ze. 'De competitieve wereld van muziek is echt vreselijk. Alles precies volgens de partituur... geen ruimte voor creativiteit. Maar goed, dat is ook wel het milieu in de meeste families die hun kinderen daar naartoe sturen.' Ze haalde diep adem. Even weer energie opsparen. Heel even sloot ze haar ogen. 'Het gebeurt zelden dat daar iemand komt die er wilt zijn...'
Duchess schreef: Sebastian knikte langzaam, waarna hij even opzij keek. 'Je... Hebt ervaring?' vroeg hij toen voorzichtig. Ze deed het in elk geval klinken alsof ze er een hoop vanaf wist.
Rye schreef: Avery knikte zacht. 'Toen ik klein was,' mompelde ze. 'Gelukkig haalde ik niet de eerste plek, anders had ik nog door moeten gaan ook...' Dat had pas een verdomde hel geweest. Ze legde haar hoofd tegen het raam uit. 'Iedereen in de familie speelt piano, dus ik moest ook... vandaar.'
Rye schreef: Avery lachte zacht. 'De laatste keer dat ik heb gespeeld is denk ik twaalf jaar geleden. Dus "verpest" is nogal zacht uitgedrukt.' Net zoals elke andere hobby die ze had gehad. Het leven was top.
Duchess schreef: Sebastian fronste diep. 'Twaalf...' Hij rekende in zijn hoofd terug. 'Je was vijf? Godsallemachtig...' mompelde hij. Hij deed haar ouders onderhand nog wat...
Rye schreef: Avery knikte zacht. 'Hmm... speelde toen al twee jaar,' mompelde ze. 'Begin was wel leuk, daarna niet zo meer...' Ze gaapte. De pijn was langzaamaan toch wel aan het verdwijnen, ook al had ze dat niet direct door.
Duchess schreef: Sebastian vloekte zacht. 'Dus je was drie toen je begon,' concludeerde hij. 'God...' Goed, hij was ook drie toen hij met zijn grote passie begon, maar een driejarige met vingerverf is toch logischer dan een driejarige die dag in dag uit piano spelen oefent om maar goed genoeg te zijn voor haar ouders.