Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Disney next generation RPG ~ schrijftopic

Anoniem
Landelijke ster

Lavaires schreef:
Romeo:
Ayah is wel een mysterieus type lijkt mij. Melanie weet ik niet, is moeilijk af te lezen. Ik kan in ieder geval niet wachten om iedereen straks beter te leren kennen. Ondertussen liepen Gabi en Chris weg om Féline te zoeken. Die kitten kunnen we wel gebruiken voor wat extra drama. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht. "Dit wordt echt geweldig mensen.'' zeg ik enthousiast. Mijn ogen dwalen weer af naar Ayah en Kayla. Steeds meer begint het op te vallen dat Ayah Kayla probeert te misleiden of zo iets. De manier van praten en doen, komt steeds nepper over. Hoop niet dat er nog veel vreemde mensen zich gaan toevoegen aan de groep, wordt anders erg lastig om met een grote groep zo onopvallend mogelijk van plaats naar plaats te gaan... Ondertussen gaat Milan naar te trollen om te melden dat hij weg gaat. Ik besluit met hem mee te gaan. ''Hee Milan wacht op mij! Ik ga wel met je mee dan kunnen we daarna spullen in pakken!'' roep ik hem na. Voordat ik achter hem aan ren draai ik me nog om naar de groep. ''Laters mensen.''

Féline:
Het gesnik wil niet stoppen. Blijkbaar zit ik gewoon te erg met mezelf in de knoop. Vermoeid sta ik op, ondanks ik mezelf een beetje depressief voel, wil ik niet vast blijven zitten. Opeens hoor ik gebonk op het plafond. ''Halloow..?'' breng ik er snikkend uit. Het was waarschijnlijk niets. Ik laat me zelf op de bank vallen. Maar uit het niets hoor ik nu een veel luider gebonk waar ik eigenlijk van schrik en nog harder van ga snikken. Het is hier zo eng. ''Féline? Zit je hier soms?'' hoor ik opeens luid en duidelijk. Is dat Chris?! Met een piep stem begin ik hard te schreeuwen. ''Jaa ik zit hier beneden! Ik ging tegen die plantenpot zitten en viel toen in deze kamer maar er is geen uitweg mogelijk en magische krachten werken hier niet!'' Ik begin nog harder te snikken om het feit dat ik hier echt niet meer uit kom. En dat terwijl mijn vader altijd zegt 'Als een katje ergens in is geklommen vindt het katje altijd wel een weg terug.' Stiekem moet ik er een beetje om lachen. ''Haal me godverdomme hier alsjeblieft uit!'' Schreeuw ik met alle kracht en tranen die ik nog over heb.

----------------
Mensen die voor komen in mijn stukjes:
@houvanramb

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
''Jaa ik zit hier beneden! Ik ging tegen die plantenpot zitten en viel toen in deze kamer maar er is geen uitweg mogelijk en magische krachten werken hier niet!'' Met deze woorden in gedachten ging Gabi op zoek naar de plantenpot. Toen ze een plantenpot zag stan duwde ze er zo hard mogelijk tegen aan. Vlak daarna hoorde ze iets opzei schuiven en zag ze dat de muur opzei ging. Gabi keek naar beneden (Het is beneden toch xD) En zag Féline zitten. "Kom op!" zei ze terwijl ze haar hand uit stak om Féline te helpen. Gabi keek naar Chris en maakte een gebaar dat hij Féline maar moest gaan troosten. Een blik leek al genoeg te zijn want Chris liep daarna meteen naar Féline toe. "Oke, nu snel wegwezen hier want ik krijg kippenvel van deze plek." Snauwde ze. Ze liep voor de andere twee uit. "Chris jij gaat je spullen inpakken. Féline. Jij ook." Ze keek Féline aan. Dacht ze nou echt dat ze een keuze had? Ze ging gewoon mee, en daarmee was het klaar. "Oke komop. Ga die spullen pakken." Ze trok Féline mee en opende de deur van haar slaapzaal. Gabi sprong op Féline haar bed. "Niet zo getreurd zijn. We gaan hier weg. Pak je spullen, komop. "

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Milan keek op toen Romeo met hem mee ging naar de trollen. Milan had niet echt verwacht dat er iemand met hem mee zou gaan.
"Heb je zin in de roadtrip?" vroeg Milan aan Romeo toen ze uiteindelijk weer terug naar het kasteel liepen, maar toen kwam er opeens een trol voor Romeo tot stilstand, waar Romeo van leek te schrikken. Milan moest een lachje onderdrukken, toen de trol opsprong.
"Prins Milan, ik hoorde dat u uw vrienden mee nam naar Arendelle. Toch niet Kayla?" vroeg de trol en Milan fronste even.
"Kayla gaat ook mee, hoezo?" vraag ik en de trol leek even te twijfelen.
"Die kunt u denk ik beter naar uw moeders ijskasteel brengen en uw moeder daarheen laten komen. Ik mag er niet veel over vertellen, maar het is beter dat niemand vrouwe Kayla ziet." fluisterde de trol en vervolgens rolde hij direct, zonder uitleg weg, wat Milan deed fronsen.
Milan had geen flauw idee waarom Kayla niet naar Arendelle mocht. Het was ook haar thuis. Al kon Milan zich nog herinneren hoe Kayla opeens van het ene op het andere moment spoorloos verdween. Dat was ook de reden dat ze elkaar bijna vergeten waren, tot ze elkaar hier op school weer tegen kwamen.
"Oké, ik heb dus officieel geen flauw idee waar dat over geen" zei Milan tegen Romeo en liep rustig met Romeo naar hun kamer. Hij zou Kayla er zo naar vragen, als ze weer bij elkaar waren. Hij besloot toch wat spulletjes in te pakken om die thuis te ruilen voor nieuwe spullen. Dat was waarschijnlijk handiger dan alles hier te laten. Rustig pakte hij dan ook zijn koffers in en keek Romeo aan. Eigenlijk wilde hij Feline graag mee nemen. Iets zei hem dat haar kattenstreken nog wel eens van pas konden komen. Zeker als Ayah ook mee ging. Melanie kon wel wat hulp gebruiken en Feline was zo onvoorstelbaar als... naja als een kat.
"Heb jij enig idee waar het contract is waar Feliné aan verbonden is? Misschien dat ik een manier kan vinden om haar toch mee te laten gaan. Ik heb rechten moeten studeren van mijn moeder. Een contract heeft altijd een zwak plek waardoor je hem ongedaan kunt maken, of in elk geval kunt veranderen." zei Milan. Desnoods dat Feline elke week terug moest naar school of zo. Milan wist niet hoe lang de roadtrip zou duren, maar ja. Hij kon vast wel wat aanpassen zodat Feline wel stiekem mee kon. Hij moest alleen weten met wat voor soort contract hij te maken had.
Rustig trok hij zijn koffer onder zijn bed vandaan en gooide er een hand vol handschoenen aan, vervolgens een aantal pakken die hij tijdens officiele gelegenheden droeg. Als hij terug ging naar huis, had hij die zeker wel nodig. Hij moest er netjes uitzien tenslotte. Ook nam hij een aantal gemakkelijke truien, shirts en broeken mee om de koffer vervolgens af te sluiten.
"Wat vindt jij trouwens van Ayah? Misschien ben ik wat paranoïde geworden door wat er gisteravond op het bal gebeurde, maar ik maak me zorgen om Kayla. Ze kent haar amper en Ayah lijkt haar al helemaal in haar macht te hebben" zei Milan toen tegen Romeo. Hij moest dit met iemand delen, dat hij zich zorgen maakte om zijn zusje. Ja, hij was vast gewoon paranoïde. Hij mocht ook niet oordelen over Ayah. Hij kende haar ook niet en zijn moeder had hem altijd geleerd om geen oordelen te trekken voor hij iemand kende. Iedereen verdiende een kans, en zelfs een tweede kans. Net zoals zijn moeder Hans had gegeven.
Ook vroeg Milan zich nog steeds af waarom Milan Kayla niet mee naar huis mocht nemen.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'Geen zorgen, we halen je hieruit!' riep Chris naar Féline. Nog voordat hij iets kon doen, was Gabi hem al voor. Ze had de plantenpot gevonden waar Féline het over had en er tegen aan geduwd, waardoor er een opening in de muur kwam. Gabi gebaarde daarna naar Chris om te hulp te schieten. Hij knikte en ging naae Féline toe. 'Een kat brengt zichzelf altijd in de problemen, hm?' grinnikte Chris, maar legde troostend een arm om haar heen. 'Kom, we gaan hier weg.'
'Rustig aan jij, dalmatiër,' glimlachte Chris als reactie op het gesnauw van Gabi. Onderweg ondersteunde hij het geschrokken katje met zijn arm, maar Gabi trok haar bij hem weg om de spullen te pakken. 'Ik zie jullie wel bij de groep zo!' riep Chris ze nog na. Hij snelde naar zijn kamer waar hij zijn spullen bij elkaar raapte om mee te nemen en vertrok naar de zaal waar de groep stond. 'Gabi en Féline zullen er zo zijn. Dan kunnen we gaan.'

Anoniem
Landelijke ster

Lavaires schreef:
Féline:
Opeens staat Chris voor mijn neus. Hij grinnikt. 'Een kat brengt zichzelf altijd in de problemen, hm?' ‘’Ja joh, lach maar. Problemen is mijn tweede naam weet je. Probeer ik er chagrijnig uit te brengen, maar ik schiet uiteindelijk toch in de lach. Hij slaat een arm om me heen om me te ondersteunen en we lopen naar Gabi. Ons moment duurt niet lang want Gabi sleurt mij mee om spullen te pakken. Ik krijg de kans niet om hem te bedanken, dat moet op een ander moment dan maar. 'Ik zie jullie wel bij de groep zo!' roept Chris ons nog na. Voorzichtig draai ik mijn hoofd nog om of ik misschien een blik van Chris kan opvangen, alleen is hij er al vandoor. Ik zucht. "Oke komop. Ga die spullen pakken." zegt Gabi terwijl ze de deur open doet. Versuft blijf ik in de deuropening staan terwijl ze enthousiast op mijn bed springt. "Niet zo getreurd zijn. We gaan hier weg. Pak je spullen, komop. " zegt ze. Ik slik. Zonder iets te zeggen haal ik mijn lievelings reistas onder de kast vandaan en begin langzaam de belangrijke dingen in te pakken. ‘’Gabi, weet je, ik kan eigenlijk niet mee…’’ begin ik met een brok in mijn keel. ‘’Het heeft te maken met de reden waarom ik hier op school zit. Romeo, Madelief en ik stonden vroeger in Wonderland bekend als de rebellen van Wonderland.’’ Met een rood hoofd draai ik me om om te peilen hoe Gabi erop reageert, maar tot nu toe; warrig. Ik zucht diep en ga tegen de kast aan zitten. ‘’We haalden altijd pranks met iedereen uit maar om het kort te houden is het een keer flink uit de hand gelopen. Over het incident zelf praat ik liever niet, maar goed. Dat was twee jaar geleden. Door dat incident zijn Romeo en ik van school afgestuurd, was verder niks. Tot ze een paar maanden geleden met het uitgebreid onderzoek kwamen en het paleis van Wonderland onze acties opeens veel erger vonden dan dat het al was. Omdat Romeo en Madelief niet zo veel met het incident te maken hadden kreeg ik natuurlijk de grootste straf... Ik werd verbannen uit Wonderland en moet verplicht naar deze wereld en school. Romeo werd aangepakt door zijn moeder maar wilde blijkbaar toch hier naar toe komen.’’ Ik merk aan Gabi dat mijn verhaal nogal lang is dus ik rond het af. ‘’Dus Wonderland kom ik het komende schooljaar in ieder geval niet in, hoe graag ik het ook zou willen goedmaken.’’ zeg ik. Ik sta op om de rest van mijn spullen te pakken. ‘’Maar, ik wil hier graag eventjes weg, er zijn nog zoveel plekken die ik nog niet ken, waar ik nog niet heen kan poeffen. Dus pech voor hun, niemand pakt mijn vrijheid af.’’ voeg ik er snel , lachend, aan toe voordat ze me een depressieve kat gaat vinden. Snel trek ik even gemakkelijkere kleren aan en gooi ik mijn haren in twee hoge staarten. Als ik klaar ben zie ik dat het gezicht van Gabi ook is op geklaard. ‘’Kom kom, jij moet ook je spullen pakken! Ik wil nu ook zo snel mogelijk weg hier’’ zeg ik lachend tegen Gabi.

Romeo:
Milan en ik gingen langs bij de trollen, maar we kwamen er verbaasd van terug. "Heb jij enig idee waar het contract is waar Feliné aan verbonden is? Misschien dat ik een manier kan vinden om haar toch mee te laten gaan. Ik heb rechten moeten studeren van mijn moeder. Een contract heeft altijd een zwak plek waardoor je hem ongedaan kunt maken, of in elk geval kunt veranderen." vraagt Milan opeens. Eventjes denk ik na. ‘’Nee sorry, wat er precies in het contract staat weet ik niet. Maar de opbouw is in ieder geval dat Féline Wonderland niet in mag en dat ze in deze wereld alleen het dorp in mag. Voor de rest moet ze hier op school blijven. Het contract verloopt na de laatste schooldag van dit jaar, daarna wordt er gekeken of e het verlengen of niet.’’ vertel ik Milan. ‘’En geloof me, rommelen met een contract dat getekend is door mijn moeder wil je niet, dan ben je je hoofd kwijt hoe dan ook.’’ grinnik ik. ‘’We verzinnen wel iets, Gabi krijgt Féline vast wel zover dat ze mee wil.’’ voeg ik eraan toe. Ondertussen begonnen we ook met onze spullen in de pakken. Een reis rugzak inpakken kan ik ondertussen wel slapend doen, hoe vaak ben ik wel niet met Féline en Madelief weggelopen. De meeste zullen wel iets van een koffer meenemen maar ik en Féline hebben van Madelief en de Mad Hatter een aantal tassen gekregen waar je oneindig veel spullen in kan doen. Als afscheids cadeautje. Komt het toch nog eens van pas. Ik ga op mijn bed zitten en wacht rustig tot Milan klaar is. Als hij klaar is gaat hij ook even op bed zitten. "Wat vindt jij trouwens van Ayah? Misschien ben ik wat paranoïde geworden door wat er gisteravond op het bal gebeurde, maar ik maak me zorgen om Kayla. Ze kent haar amper en Ayah lijkt haar al helemaal in haar macht te hebben" begint hij. Mijn adem stokte even. Milan dacht er dus ook zo over… ‘’Nee je bent niet paranoïde, ik ben het helemaal met je eens. Kayla is volgens mij ook een erg beïnvloedbare meid. Ayah erg fake over als je het mij vraagt, ik heb oog voor dat soort dingen. Laten we proberen haar uit de buurt van Kayla te houden en haar erg goed in de gaten te houden. Féline mag dan wel onvoorspelbaar zijn, maar Ayah komt eerder over als sluw en gevaarlijk. Als we gewoon zorgen dat een van ons Kayla in het zichtveld heeft en de ander Ayah komt het zeker goed. Als we hen maar niet uit het oog verliezen.’’ vertel ik met een verzekerde glimlach aan Milan. ‘’Kom laten we de rest maar eens opzoeken, ze hebben vast geen uren nodig om hun klaar te maken.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Kayla schudde haar hoofd toen Chris weer terug kwam. 'Nee, Milan en Romeo zijn nog niet terug,' merkte ze op. 'Ik ga ze wel even halen, maar als iedereen dan even hier kan blijven zodra Gabi en Féline er weer zijn, dan kunnen we snel weg als ik Milan en Romeo heb gehaald.' Een zachte zucht verliet haar lippen, maar ze ging op weg naar de kamer van de jongens.
Kayla begon het rijden in de rolstoel beu te worden. Liever had ze dat ze gewoon kon lopen als alle anderen, maar de aanstarende blikken onderweg waren vreselijk. Alsof ze een monster was. Het gaf haar een enorm rot gevoel van binnen, maar ze moest zich er overheen zetten. Uitkijken naar de trip en even weg van alle ellende om haar heen.
Eenmaal bij de kamer aangekomen, wilde ze op de deur kloppen, maar ze hoorde stemmen en plots hoorde ze ook haar naam vallen. Zachtjes legde ze haar oor op de deur.
'Nee je bent niet paranoïde. Ik bem het helemaal met je eens. Kayla is volgensmij ook een erg beïnvloedbare meid. Ayah komt erg fake over als je het mij vraagt, ik heb oog voor dat soort dingen. Laten we proberen haar uit de buurt van Kayla te houden en haar erg goed in de gaten te houden.'
Kayla slikte even. Milan en Romeo waren over haar en Ayah aan het praten en dan vooral over het niet vertrouwen van Ayah in de buurt van Kayla. Verslagen keek ze even voor zich uit, maar probeerde zich snel al bij elkaar te rapen. Goed, Kay. Doen of je niets gehoord hebt. Geen problemen.. Ze liet een diepe zucht vallen en klopte op de deur. 'Milan? Romeo? Zijn jullie klaar..?'

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Milan lachte even toen Romeo hem zei dat zijn moeder hem zou onthoofden als hij met het contract zou knoeien. "Wat heeft jouw moeder toch met onthoofden?" vroeg Milan aan hem. Het voordeel van Milan was dat veel wapens kapot gingen als ze hem aanraakten. Het was alsof zijn lichaam in dat geval net zo bevroren was als dat van zijn tante Anna toen ze zich wilde opofferen voor zijn moeder Elsa. Hoe hij er achter kwam? Daar wilde hij het liever niet over hebben. Het deed er ook niet veel toe, toch besloot hij niet verder te vragen. Hij kon dan misschien niets overkomen, de rest kon nog altijd wel problemen krijgen als hij teveel ging rommelen en dat wilde hij niet. De Hartenkoningin was niet bepaald de beste persoon om uit te dagen, al deden Romeo, Feline en hun vriendin dat zo te horen wel vaak genoeg.
Toen Romeo klaar was met inpakken, keek Milan even naar het tasje. "Zo weinig? Of is dat een of andere magische tas?" vroeg Milan en deed zijn eigen koffer dicht toen hij klaar was. "Zo kan ik tenminste kleding ruilen als we bij Arrendelle langs gaan." zei hij vervolgens en gooide de koffer van zijn bed, toen Romeo antwoord gaf op zijn opmerking over Kayla en Ayah. Milan was opgelucht dat Romeo er het zelfde over dacht als hem. Hij was dus toch nog niet helemaal gek geworden door alles wat er de afgelopen dagen gebeurd was, was toch nog geen knettergekke, overbeschermende broer geworden. Iets waarvan Milan vond dat hij er het recht niet toe had, aangezien ze elkaar jaren niet hadden gezien. Milan knikte dan ook toen Romeo voorstelde om ze beide niet uit het oog te verliezen en op dat moment klopte Kayla aan en vroeg ze of ze klaar waren. Even vloekte Milan in zichzelf. Hoeveel ad ze gehoord? Kayla was niet bepaald dol op om als een kind dat bescherming en oppas nodig had, behandeld te worden. Dit gesprek kon nog flink wat problemen met haar op leveren voor zowel Romeo als voor hemzelf. Toch stond Milan rustig op en opende de deur.
"Romeo, wil jij alvast terug gaan naar de rest, ik moet Kayla nog even onder vier ogen spreken voor we vertrekken" zei Milan rustig en keek Kayla aan. Hij zou net doen alsof het gesprek met Romeo niet had plaatsgevonden, in elk geval zolang Kayla er niet naar vroeg. Misschien had ze wel helemaal niets gehoord tenslotte. Dan hadden ze geen problemen en maakte hij ze juist door erover te beginnen. Nee, hij zou Kayla vragen of ze misschien wist waarom ze niet naar het kasteel mocht. Naar hun moeder, wat er precies aan de hand was.
Toen Romeo vertrokken was, liet Milan Kayla zijn kamer binnen. Niet veel later zat hij op zijn bed, zodat ze op gelijke ooghoogte waren. Even wist hij niet hoe hij moest beginnen, maar besloot toen maar gewoon met de deur in huis te vallen. Hij moest het toch zeggen, dus kon het maar beter direct. "Toen ik zonet de trollen over onze trip ging informeren, kwam er een trol naar me toe met de opmerking dat ik je enkel naar het ijskasteel van onze moeder mag brengen. Niet naar het normale kasteel. Weet jij toevallig waarom ik je niet naar huis mag nemen? Ik heb er nooit wat over gehoord" zei Milan toen zacht.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Kayla keek Milan even vragend aan toen hij zei dat hij haar even onder vier ogen wilde spreken. Ze vroeg zich af of het zou gaan over haar en Ayah, maar het was dan niet logisch dat hij Romeo weg stuurde. 'Ehm, tuurlijk. Ik zie je straks dan wel weer, Rooms,' zei ze met een glimlach.
Nadat Romeo de kamer uit was, ging Kayla naar binnen en Milan had plaatsgenomen op zijn bed. Ergens voelde ze de grond onder zich wegzakken toen Milan begon te praten. Kayla mocht niet naar het normale kasteel? Wat had dat dan voor reden? Ze zou dus nooit de kans krijgen om Arendelle te ontdekken. Misschien niet eens een kans om Anna en de rest te zien.
Kayla beet op haar lip en schudde haar hoofd. 'Wat? Ik...Nee, ik weet niet waarom,' zei Kayla zacht. 'Was ik anders zo enthousiast geweest om naar Arendelle te gaan?' Alle hoop was haar vervlogen. Van alles wat Arendelle te bieden had, mocht ze zich daar niet eens vertonen. Het enige waar ze naartoe mocht, was het ijskasteel van Elsa ergens ver weg in de bergen. 'Nee, ik weiger. Ik weiger om naar dat kasteel te gaan. Dit is de enige kans om Arendelle te kunnen ontdekken en die kans laat ik me niet afnemen,' zei Kayla stellig. 'Wat die trol ook gezegd heeft.' Kayla was absoluut niet van plan om zich erbij neer te leggen. Wat Milan er verder ook over zou zeggen, Kayla zou hoe dan ook Arendelle in gaan.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Milan keek op toen Kayla zo flipte om de vraag waarom hij Kayla niet mee mocht nemen naar Arendelle zelf. Hij snapte het wel, zelf zou hij ook niet graag uit zijn eigen koninkrijk verbannen willen worden, maar hij moest nu zowel om de veiligheid van zijn volk als zijn vrienden denken. Als Kayla echt verbannen was, dan zou ze diep in de nesten kunnen komen als hij haar meenam naar het koninkrijk. Problemen die hij niet voor haar kon oplossen. Zijn ouders stonden nog altijd ver boven hem qua macht. En als ze niet verbannen was, als de trol loog, waarom zou ze dan zomaar verdwenen zijn vroeger. Zo erg dat geen van beide zich elkaar nog echt goed kon herinneren voor ze elkaar op school tegenkwamen.
"Je bent een koppige meid Kayla. Ik zie je het zo doen dat je het wel wist, maar deed alsof je het niet wist" zei Milan eerlijk, maar knikte toen. "Al heb je wel gelijk." zei hij vervolgens en daar begon haar koppigheid de overhand te nemen toen ze eiste om Arendelle te mogen ontdekken en Milan slikte even. "Ik weet niet Kayla, je kunt goed in de problemen komen. Dat moet ik eerst met mam overleggen." zei Milan zacht tegen haar. "Ik wil niet dat jij of de anderen problemen krijgen."
Milan had zijn besluit genomen. Sowieso wilde hij Ayah niet in zijn koninkrijk hebben, maar nu de trollen em hadden verboden om Kayla mee naar huis te nemen, zou Milan ze naar het ijskasteel brengen en daar zijn moeder en tante heen laten komen. Hij wilde geen problemen hebben en buiten het koninkrijk mocht Kayla wel komen. Daarbij, als Ayah iets zou doen zou het minder opvallen als Milan haar per ongeluk zou bevriezen. Een win-win situatie dus.
"Naja, laten we eerst maar naar de rest gaan. Ze wachten op ons" zei Milan en pakte zijn grote koffer, waarna hij rustig de kamer uit liep.

___________________________________________________
Man wat kort XD

Account verwijderd

schreef:
V
Uit de donkere zware lederen tas haalde hij alle benodigdheden. Met behendigheid zette hij het in elkaar. Kumeza keek toe. Aan haar gezicht was te zien dat ze er weinig van begreep. Na enkele seconden was het portaal en zuchtend draaide hij zich om naar haar. ´´Het is klaar.´´ Hij bekeek de school nog eens goed, dacht aan de mensen die hij hier achter zou laten. Zachtjes fluisterde hij zijn vaarwel. Hoewel niemand deze woorden ooit zou horen voelde hij zich er verplicht tot. Alsof hij het de mensen hier verschuldigd was. Kumeza was inmiddels al naar voren gestapt, niet lang daarna volgde hij zelf.

Samuel
Toen hij het Ayah in de eetzaal zag maakte hij meteen rechtsomkeert. Op het moment had hij geen behoefte aan haar, zeker nu Thomas en Artair furieus waren, wat deels door haar kwam. Hij dwaalde wat door de gangen, in de hoop iemand tegen te komen. Hij zou op zoek kunnen gaan naar Velasco maar ook hier had hij geen behoefte aan. Voor vandaag had hij al genoeg doorstaan, meer kon er nu echt niet bij. Afleiding was waar hij behoefte aan had. En hij wist daar de perfecte persoon voor. Gehaast liep hij richting van Artair. Een goed excuus zou zeker op zijn plaats zijn.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
‘’Gabi, weet je, ik kan eigenlijk niet mee…’’ begon Féline. Gabi keek haar verbaasd aan. ‘’Het heeft te maken met de reden waarom ik hier op school zit. Romeo, Madelief en ik stonden vroeger in Wonderland bekend als de rebellen van Wonderland.’’ Gabi snapte het verhaal van Féline nog niet helemaal waardoor ze maar gewoon op het bed bleef zitten. Na nog een enorm lang verhaal knikte Gabi alleen maak even. ‘’Dus Wonderland kom ik het komende schooljaar in ieder geval niet in, hoe graag ik het ook zou willen goedmaken.’’ zeg Féline. ‘’Maar, ik wil hier graag eventjes weg, er zijn nog zoveel plekken die ik nog niet ken, waar ik nog niet heen kan poeffen. Dus pech voor hun, niemand pakt mijn vrijheid af.’’ Gabi keek Féline glimlachend aan. "En daar geef ik je groot gelijk in. We gaan hier met zijn allen weg. Jij moet gewoon mee."

’Kom kom, jij moet ook je spullen pakken! Ik wil nu ook zo snel mogelijk weg hier’’ Zei Féline. Gabi knikte. "Oké. Wacht jij bij de eetzaal?" Zei ze grinnikend waarna ze opstond en richting haar slaapzaal liep. Toen ze aankwam pakte ze een van de ?koffers die ze mee had en gooide ze hem zo snel mogelijk vol met allemaal kleding. Ze zette de koffer vervolgens even neer op de grond en keek in haar spiegel. Ze veegde een pluk haren uit haar gezicht, deed er snel weer een knot in en draaide zich weer om. Ze verliet haar slaapzaal en liep richting de eetzaal. Al snel merkte ze dat de meesten in gesprek waren. Ze gooide haar koffer hard op de grond en keek even om zich heen. "Ik mag hopen dat iedereen hier al klaar is met zijn spullen pakken?" Vroeg ze vervolgens.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Kayla keek Milan nog even in stilte na toen hij de kamer verliet. Zojuist werd haar zo'n beetje een verbod gelegd om naar Arendelle te gaan en al zou ze willen, dan moest Milan eerst met Elsa overleggen. Echter liet Kayla dat verbod haar niet in de weg staan. Ze zou wel een manier verzinnen om alsnog Arendelle binnen te kunnen komen. Desnoods vroeg ze er hulp bij, maar van Milan kon ze die in ieder geval niet krijgen.
Rustig volgde Kayla Milan uiteindelijk naar de groep. Gelukkig was de groep zo goed als compleet en had zelfs Féline zich bij hen gevoegd. 'Betekent dit dat je met ons mee gaat, Féline?' vroeg Kayla glimlachend. Ondertussen was Kayla nog steeds een plan aan het bedenken en ze keek even naar Ayah. Op Milan kon ze niet rekenen, maar misschien dat Ayah haar wél zou kunnen helpen? Maar ze zou haar hulp pas vragen als ze in de trollenvallei waren. Dat was namelijk de plek waar Milan hen naartoe ging brengen en om er nu over te gaan beginnen, zou waarschijnlijk gaan uitlopen op een discussie met Milan.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Inmiddels was Milan weer met zijn ingepakte koffer in de kantine aangekomen. Ook Melanie had inmiddels haar koffer ingepakt. Ze had nog niet veel uitgepakt, dus was het snel gegaan toen Milan vertrokken was om samen met Romeo zijn spullen in te pakken. Inmiddels zat ze weer bij de groep en negeerde Ayah een beetje. Ze hield haar wel in de gaten, maar zolang dat kind niet te ver ging, zou Melanie nog even niets doen. Melanie had flink wat grenzen die overtreden konden worden en daar zou ze op wachten. Het was niet goed als Melanie als eerste zou beginnen. Dat zou haar vliegvermogen flink verpesten.
Toen Kayla en Milan zich weer bij de groep voegden, samen met nog een aantal anderen waar Milan haar net aan had voorgesteld en een onbekend meisje, glimlachte Melanie zwak. "Hey, ik ben Melanie. Laatste lost girl" zei ze tegen het onbekende meisje. Het meisje zag er best speels uit. Iets zei Melanie dat ze het wel met haar zou kunnen vinden, als ze tenminste niet zo goedgelovig zou zijn als Kayla was en niet werd gemanipuleerd door Ayah. Iets wat Melanie koste wat het kost wilde voorkomen. "Leuk je te ontmoeten" zei Melanie dan ook en keek Milan aan. Hij leek wat in zijn gedachten te zijn verzonken en dat was ook zo.
Milan zijn gedachten gingen alle kanten uit. Van zijn ouders, naar Kayla en naar de verbanning. Milan wist dat Kayla het niet zomaar zou laten zoals hij het wilde. Dat Milan het eerst met hun moeder zou overleggen, maar er zaten grote risico's aan om verbannen mensen zonder overleg het koninkrijk in te laten komen. Hij wilde de reis niet voor iedereen verpesten. Het risico was gewoon te groot. Als zijn vader thuis was, dan waren ze echt de sjaak. Zijn vader zou Romeo waarschijnlijk nog niet veel doen, aangezien Romeo van adel was, maar hij zou de rest vast goed straffen voor het binnensmokkelen van Kayla. Zijn vader had vreemde straffen in dat soort gevallen. Zo kon het zijn dat ze zonder warme kleding uren moesten ijshakken of een lange tijd in de kerker konden verblijven. Romeo zou waarschijnlijk teruggestuurd worden naar Wonderland, wat misschien met zijn moeder ook niet zo verstandig was.
Milan zuchtte even zacht, maar had toen zijn besluit genomen. Hij zou de rest meenemen naar Marsmallow en de Snowgies. De sneeuwpoppen die zijn moeder had gemaakt. Marsmallow als haar persoonlijke bodyguard toen ze was weggevlucht en de Snowgies toen ze zo ziek was. Marsmallow was een machtig sneeuwmonster die alles deed wat hem werd opgedragen. Milan zou hem opdragen om Kayla te beschermen en haar in het kasteel te houden. Beschermen tegen Ayah en voorkomen dat Kayla Arendelle bereikte voor Milan terug keerde naar het kasteel met hun moeder.
"Is er iets?" vroeg Melanie en geschokken keek Milan op van zijn gedachten, maar schudde toen snel zijn hoofd. "Nee er is niets. Mijn ouders houden alleen niet van onverwacht en onaangekondigd bezoek dus ik zit even na te denken hoe ik een hele groep onbekende tieners ga uitleggen" lachte Milan even naar haar en haalde een hand door zijn haren heen.
Hoewel het een leugen was, was het toch ook weer niet helemaal een leugen. Milan zat inderdaad na te denken over hoe hij dit moest uitleggen, maar het ging niet zo zeer om de groep. Het ging slechts om 1 iemand, Kayla. Waarom was ze ooit verbannen? Van Hans kon Milan het indirect nog begrijpen ondanks dat Hans vergeving had gekregen van zijn moeder, maar Kayla? Wat had Kayla gedaan wat zo erg was? Zelfs al had ze haar krachten niet beheerst dan was dat nog geen reden tot verbanning aangezien zowel hun moeder als hij hun krachten ook jaren lang niet beheersten of in zijn geval nog steeds niet beheerste. Waarom was ze dan verbannen? Milan snapte het niet echt, maar hij zou het zeker na gaan vragen.
"Trouwens, jullie hebben toch wel warme kleding bij jullie he? Voor als we naar Arendelle gaan of voor in de nacht?" vroeg Milan en keek de anderen rustig aan. Zonder goede kleding kon hij hen niet meenemen naar de berg. Dat Milan bestendig was tegen de kou, betekende nog niet dat de rest dat was. Hij had gezien hoe Romeo zijn magische deken inpakte en die deken was lang genoeg voor 2 personen om warm te houden, maar ze waren wel met meer dan 2 personen. Zelfs als Rafa de deken ook had ingepakt, zouden ze te weinig hebben.
"Als we eerst naar Arendelle gaan, kunnen jullie je maar beter warm aankleden namelijk. De reis erheen is behoorlijk koud. In elk geval volgens mijn tante" lachte Milan. Zelf had hij er geen last van dus kon hij er ook niets over zeggen.

Noof
Straatmuzikant

Noof schreef:
Adelaine zat een tijdje stil aan de tafel. "Ik denk dat ik maar eens een paar boeken ga pakken." Zei ze vervolgens. Ze stond op en haar blik gleed naar de Rafaël. De woorden die zijn vader gebruikte om dat zigeuner meisje te omschrijven kwamen verschrikkelijk veel overeen met deze jongen. Was hij... Nee. Adelaine ging weer zitten en merkte dat haar blik nog steeds zijn richting op was. Ze schudde haar hoofd en pakte snel het eerste ding van de tafel. In dit geval was dat een kandelaar. Ze deed maar alsof dat ding haar volle aandacht kreeg. "Interessant." Mompelde ze vervolgens. Ze gooide de kandelaar daarna weer op de tafel. "Sorry." Zei ze vervolgens. "Van wie was je ook alweer de zoon?" ze keek Rafaël aan en wachtte op een antwoord.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jullie hebben geen flikker aan mijn stukje, maar ik had vrije tijd... Oh well... Ik faal.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Hij volgde de kleine blauwe lichtjes totdat ze plots midden op een gang verdwenen. Vreemd dit leek hem niet bepaald een plaats waar hij hoorde te zijn? Voetstappen achter hem, hij draaide zich. Samuel, dat was waarom ze waren verdwenen. De wisps waren sowieso nogal mensenschuw. Ze hielden niet van pottenkijkers en Artair, wel hij hield niet van verraders. Tot overmaat van ramp bleef Samuel naast hem staan. Artair rechtte zijn rug, sloeg zijn armen over elkaar. Zijn gehele houding liet blijken dat Samuel het beter kort kon houden, dat Artair niet op het gesteld was. "Wat wil je?"

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld