Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The chosen one

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Tegen vechten lukte me niet. De druk op mijn hoofd was te erg en ik hield mijn ogen gesloten. Vreselijke koppijn had ik en de stem bleef maar doorgaan. Even was het weg, maar als snel kwam het weer terug. Net of had hij zijn focus even ergens anders opgelegd. Na een tijdje verdween de stem eindelijk voor goed. Ik opende mijn ogen, maar mijn hoofd deed nog vreselijk pijn. Voorzichtig kwam ik overeind en keek naar Jay die in gesprek leek met zijn draak. Ik zei maar niks en kroop op het hoopje mos dat hij gisteren voor me had neergelegd. Tranen begonnen over mijn wangen te lopen, maar ik had geen zin om ze weg te vegen. Ik voelde me vreselijk en mijn hele lichaam deed pijn. Lord Odis mocht dan wel weg zijn, hij had zeker schade achter gelaten. Dat waren vast allemaal trucjes om me naar hem toe te krijgen. Misschien moest ik maar gewoon terug naar het kasteel en Eragon me laten opsluiten. Als dat voor rust zou zorgen, dan vond ik het prima. Dit was gewoon niet te doen. Hoe had Jay dat allemaal zo lang vol gehouden? Ik kroop in elkaar en begon te rillen. Uit het niks schoot ik overeind en rende de grot uit. Het was net op tijd voor alles eruit kwam. Mijn armen sloeg ik om mijn buik heen en als snel moest ik nog een keer overgeven. Zwak en eenzaam voelde ik me. Ik wilde terug naar Felix en mijn eigen warme bed inkruipen. Niet hier in de bossen achterna gezeten worden door een kwade Lord opgescheept zitten met een jongen en een draak. Ik wankelde terug de grot in en ging weer op het hoopje mos liggen. Mijn lichaam rilde weer en opnieuw kroop ik in elkaar. Normaal als ik ziek was, bleef Felix bij me in de buurt. Ik miste hem nu echt heel erg. Hij was echt als een vader voor me.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Het was weer stil, maar Idda hoorde ik nog vechten, dat kwam gelukkig al snel tot stilstand, ze stond op en liep richting het mosbedje. Ik hield mijzelf stil en keek maar naar de takken voor mij, met mijn hand maakte k een beweging en zonder iets te zeggen, fatte de taken vlam in het midden en al snel werd het warmer in de grot. Het was ergens in de middag, maar het was vrij koud. Zeker omdat mijn kleding nog nat was. En die van haar ook. Kort sloot ik mijn ogen tot ik snelle voetstappen de grot uit hoorde gaan. Mijn ogen opende ik weer en zag dat ze weg was. Ik stond op en liep richting de ingang van de grot. Om de hoek zag ik hoe ze er alles uit gooide. We waren beide echt een mess op het moment. Een zucht kwam over mijn lippen. Ze kwam dan niet veel later terug, met moeite, ik stapte aan de kant en liet haar door gaan. Ze lag ook niet veel later terug op het mos en kromp in elkaar. Ik haalde diep adem en liep naar haar toe, pakte de deken en wikkelde deze om haar heen. Zonder ook iets te zeggen, sloeg ik mijn armen om haar heen en trok haar tegen mij aan. Nadat ik haar op mijn schoot had genomen. Dit voelde het onnatuurlijk voor mij omdat ik dit nooit deed. Ik wist wel wat het inhield. Ook begon ik haar zachtjes te wiegen en begon een lullaby te zingen, hopelijk hielp het. De jonge draak kwam ook aan gelopen en ging er bij liggen. Zijn staart wikkelde die om Idda heen als bescherming.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Onrustig bleef ik liggen en had mijn ogen gesloten. Mijn hele lichaam deed pijn, was koud en doorweekt. Het kon ook alleen maar erger worden, dus daar ging ik maar vanuit. Wat er nu gebeurde had ik dan ook niet zien aankomen. Jay wikkelde een deken om me heen en nam me in zijn armen en op schoot. Een warm gevoel spreidde zich door mijn hele lichaam heen en voelde me een klein beetje minder eenzaam. Mijn hoofd liet ik tegen zijn borst rusten en luisterde naar de lullaby die hij zong. Al was ik meer gericht op zijn hartslag, die best wel te keer ging. "Thank you Jay." Zei ik zachtjes en keek naar hem. "Het witte haar staat je trouwens beter dan dat je modder in je haar smeert." Ik was een beetje slaapdronken aan het worden, waardoor ik wat onzin uitkraamde die ik toch wel meende. "Was er maar een jongen die ooit van me zou houden. Dan kon ik elke dag zo in zijn armen liggen." Altijd werd ik afgewezen als ik eens iemand leuk vond, dus was ik er maar mee gestopt. Ik zou nooit iemand vinden en daar had ik me bij neergelegd. "Gewoon een jongen zoals als jou." Mompelde ik en sloot mijn ogen. Ik dompelde een beetje in en pakte zachtjes zijn blouse vast.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Nog steeds ging dat rare gevoel door mij heen. Dat negeerde ik maar en bleef door zingen. Ik wist ook nog steeds niet waarom ik dit deed, maar iets in mij zei dat ze het nodig had. Idda had haar hoofd al snel tegen mijn borst aan gelegd en haar ogen gesloten. Maar als ze dan dat zei, en mij aan keek, keek ik even verwart, maar dan kwam er toch een kleine glimlach op mijn gezicht. "Geen dank." zei ik half mompelend en keek weer voor mij uit. Een zucht kwam over mijn lippen tot ik haar weer hoorde en over mijn haar begon. "Het is omdat,,," ik haalde even diep adem en beet op mijn lip. "Ooit heb ik een droom gehad van een vrouwelijke stem die zei dat ik één van de pure ones ben. En als je dus duistere magie gebruikt...." even bleef ik stil en keek naar haar haar wat al redelijk donker was. "Veranderd dat in zwart haar en dat wilde ik niet, Ik wilde mijzelf niet overgeven aan het duister en sinds dien smeer ik er modder in waardoor het lijkt alsof ik mij over had gegeven aan het duister en Lord Odis er blij mee te maken." vertelde ik. "Ze zei ook dat er nog iemand was met wit haar, en ik denk dat jij dat bent." zei ik en keek haar weer aan. "En iets in mij zecht dat ik dat bij jou moet voorkomen, maar het was al te laat toen je je eerste duistere spreuk uit sprak." zuchtte ik. "Het kan verholpen worden, maar dat is een lange weg om het weer goed te krijgen." zei ik. "Zelf was ik er ook bijna, tot ik dus een andere droom kreeg waardoor het binnen schoot dat ik dit niet wilde, het heeft zeker een aantal jaar geduurd voordat het weer wit was zoals nu, en daarom smeer ik het in." ging ik verder. Misschien was het hak op de tak, maar er ging te veel door mijn hoofd heeb op het moment.
Een tijdje was het stil, tot ik Idda weer hoorde en trok een wenkbrauw op. Wat zei ze daar nou net? Mijn hand legde ik op haar voorhoofd, dat viel gelukkig mee, maar waarom zei ze dat nou? Ach wat maakte het uit, ze zou het straks wel weer vergeten zijn als ze wakker zou worden. Ook al was het in de middag en ik eigenlijk wel terug moest, want anders ging er iets gebeuren wat niet al te fijn was. Een rilling liep meteen over mijn rug heen en slikte. Haar hand greep dan naar mijn blouse en hield die vast, nu kon ik al helemaal niet meer weg, maar wilde haar echt niet mee nemen terwijl Lord Odis dat wel wilde.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Alles wat hij had gezegd had ik aangehoord en er verder niet meer op gereageerd. Ik was moe, maar wilde niet slapen. Dus wat dromerig lag ik in zijn armen en hield zijn blouse nog stevig vast. "Waarom heb ik die droom niet gewoon gehad? Dan was ik hier op voorbereid. Iedereen laat me gewoon achter. Dus ik denk ook dat je het mis hebt met dat ik een pure one ben. Ik ben eigenlijk een mislukkeling. Felix was de enige die iets in me zag en liet me niet dood gaan in de bossen. De natuur had zo lang voor me gezorgd, maar veel langer had ik het niet overleefd alleen." Mompelde ik en opende mijn ogen even. Waarom vertelde ik hem dit? Het boeide hem waarschijnlijk toch niet, maar ik wilde het op een of andere manier aan hem kwijt. "Ik ken mijn krachten nog lang nog niet en het gene dat ik kon heb ik nu verpest door de duistere spreuken. Misschien kan ik maar beter mee gaan en hopen dat Lord Odis een einde aan me maakt. Terug naar Eragon kan ik toch niet en wil ik ook niet. Niet dat hij weet van mijn bestaan. De wachters zijn me liever kwijt dan rijk." Zo kon ik nog wel even doorgaan in mijn negativiteit. Mijn blik bleef op hem gericht en langzaam liet ik zijn blouse los. Mijn hand gleed voorzichtig over zijn borst naar boven richting zijn hals. Zijn energie nam ik in me op en voelde dat hij wat onrustig was. Ik ging er maar niet naar vragen en kroop al snel weer dichter tegen hem aan. Hij liet me op een of andere manier veilig voelen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Mijn schouders haalde ik op als ze dat vroeg. "Geen idee, misschien omdat je de Light magie al gebruikte." zei ik en keek even omhoog. Zelf begon ik nu ook te gapen en wreef over mijn gezicht. Verder reageerde ik maar niet op wat ze zei en haalde diep adem. Even ging ik iets naar achteren zitten en leunde tegen de wand van de grot aan. Weer was het even stil tot de jonge draak omhoog kwam en zijn tanden ontbloten. Hierdoor reageerde ik ook en hield mijn hand op het heft van mijn dolk die op mijn rug zat. Mijn hengst begon ook onrustig te worden. Idda hield ik strak tegen mij aan en hield mijn ogen gericht op de ingang. Als er uitendelijk niemand kwam, ontspande ik en keek weer naar Idda. "Dus je weet nog niet zo lang hoe je je magie moet gebruiken?" vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw. Want als dat zo is, wilde ik best wel helpen met trainen. Dat zou wel leuk worden. Even grinnikte ik door mijn gedachten en schudde mijn hoofd. Uiteindelijk legde ik haar weer neer en keek kort naar haar. Ik moest verder, hier blijven zitten was geen optie. "Ben zo terug." zei ik dan en stond op, liep richting de ingang en keek even om, de jonge draak knikte weer en ik verliet dan de grot, om te kijken wat er nu was. Hopelijk niet zoals daarnet. Eenmaal buiten, verschool ik weer tussen de varens en keek rond. De dolk trok ik uit zijn scheden en hield die gereed, mijn zwaard lag binnen. Na een tijdje gezeten te hebben, zag ik niets bijzonders en liep weer naar binnen. Kort keek ik naar Idda en begon mijn zadeltassen na te kijken. Pakte mijn pijl-en-boog en deed deze om, ook zo mijn zwaard in zijn scheden. "Ik moet verder, ik weet niet wat jij gaat doen." zei ik en deed de zadeltassen goed en deed de singel weer wat strakker van het zadel, controleerde de beugels en teugels. Het liefst wilde ik haar niet mee nemen, maar ze zou uiteindelijk wel gevonden worden.
Uiteindelijk stopte ik met mijn bezig heden en haalde diep adem. Ik kon niet aankomen met een draak aan mijn zijde, dan zou ik dood zijn, maar dan ook zo de draak en had hij er niets aan. Via mijn ooghoek keek ik naar haar en schudde mijn hoofd. Dit zou de domste beslissing zijn die ik ooit genomen zou hebben maar het kon niet anders. "Ik weet een veilige plek, vertrouw je mij?" vroeg ik en draaide mijzelf naar haar.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Ergens had ik het gevoel dat mijn verhaal hem niet interesseerde, dus liet ik het ook maar zitten. Waarom zou het ook, hij kende me niet eens. We waren zelfs beide van een andere kant. Dicht bleef ik tegen hem aangedrukt, want hij liet me echt veilig voelen. "Jawel, alleen vanuit boeken. In praktijk gaat het me nog niet zo goed af." Zei ik zachtjes en schaamde me er best wel voor. Het was dan ook geen wonder dat ik de verkeerde magie had gebruikt. Ik was nog veel te onervaren. Zonder dat ik nog iets kon antwoorden, legde hij me terug op het mos en liep weg. Nu voelde ik me meteen niet veilig meer en wou terug in zijn armen liggen, dicht tegen hem aan. De warmte en zorgzaamheid die ik nooit echt gehad had.
Na een tijdje kwam Jay terug de grot in en maakte zich klaar om verder te gaan. "Ik heb nergens om heen te gaan.." Mompelde ik en kwam overeind. Mijn armen sloeg ik om mijn knieën heen en beet op mijn lip. Ik bleef naar hem kijken tot hij opeens stopte. Hij leek zich te bedenken en eigenlijk was ik best verrast door zijn antwoord. "Niet helemaal, maar ik heb geen andere keus. Ik heb nergens anders om heen, dus laten we daar maar heen gaan dan." Ik kwam overeind en liep naar hem toe. "Het spijt me dat je met mij opgescheept zit." Mompelde ik zachtjes en draaide me naar de hengst toe. Zachtjes aaide ik langs zijn hals en probeerde een beetje te glimlachen. Het was echt een pracht beest. Jay had maar geluk. Een prachtig paard en nu ook nog een draak. Sommigen waren gewoon er mee geboren. Niet dat hij een leuke tijd achter de rug had bij Lord Odis, maar hij was al zeker de uitverkorene om een draak uit een ei te laten komen. Daarnaast was hij een nog een pure one. Veel meiden zouden een moord doen om met hem te mogen uitgaan. Even schudde ik die gedachten weg en betrapte mezelf erop dat ik naar Jay was gaan kijken. Snel keek ik weer naar de hengst en aaide die weer.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Als ze zei dat ze boeken er over had gelezen, trok ik een wenkbrauw op. Dat werd veel trainen. Dan was het maar zo. "iets dan niets." zei ik nadat ze dat zei en begon verder te pakken. Dat klaar, liep ik naar de plek met mos en gooide dat door de grot heen en doofde het vuur. "Laten we dan maar gaan." zei ik en pakte de teugels om de grot te verlaten. De jonge draak kon nog niet vliegen, maar hopelijk wel rennen om het paard bij te houden. Dan haalde ik mijn schouders op. "Ik zit al jaren met mijzelf opgescheept." zei ik kort nadat zij bij het paard kwam staan en hem aaide het dier. Even glimlachte ik en keek dan weg. Ik zuchtte en beet op de binnenkant van mijn wang. "Het is een redelijk eind rijden." zei ik dan. "Kom." zei ik dan en trok licht aan de teugels en liep vervolgens de grot uit. De jonge draak volgde mij naar buiten. Eenmaal buiten, keek ik omhoog naar de lucht. We hadden redelijk lang hier gezeten, en het was al redelijk einde van de middag. "Je zou wel honger hebben." zei ik en keek om naar Idda als ze ook de grot uit kwam. De jonge draak begon te spelen met enkele varens en moest hierom lachen. Het was een lange tijd geleden dat ik gelachen had en een grote glimlach op mijn gezicht. Maar nu ik dit deed, voelde ik een steek door mij heen gaan, mijn rechter oog begon pijn te doen en hield mijn hand er voor. Na enkele seconden later verdween de pijn en knipperde ik even met mijn ogen. Als de pijn weg was, begon ik weer te lopen, hopend dat ze achter mij aan kwam, we hadden nog een lange weg te gaan. Zeker een week of langer omdat we met twee waren plus een draak.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Weer was ik een beetje afwezig tot Jay zijn hengst meetrok de grot uit. Rustig slofte ik een beetje achter hem aan en zag het draakje in de varens spelen. Een kleine glimlach verscheen rondom mijn lippen en hoorde toen Jay lachen. Mijn blik ging naar hem toe, maar kon aan zijn gezicht zien dat hij even pijn had. Meteen liep ik naar hem toe en pakte zijn schouder vast wanneer hij weer verder liep. Recht ging ik weer voor hem staan zo dat hij geen kant op kon. Zijn kin pakte ik vast en keek hem aan. "Oh jeetje." Zei ik zachtjes. "Je rechteroog is verkleurd. Rood als bloed.." Een paar stappen deed ik achteruit. Het maakte me angstig. Rood was nooit positief en had altijd iets met het kwaad te maken. "Je bent nog steeds een van hun. Ik had je nooit moeten vertrouwen." Mijn ademhaling begon sneller te gaan en voelde de woede opkomen. Woede dat ik zo makkelijk mensen vertrouwde en dat hij me eigenlijk half had verraden. Ik had echt gehoopt dat hij anders was. Een pijnlijke steek ging meteen door mijn been heen waardoor ik voor hem op mijn knieën viel. "Het is terug." Gromde ik van de pijn en hield mijn been vast. Ik had mezelf weer te open opgesteld. Mijn woede had meteen het kwaad in mij weer gewekt. Waarom kon ik het niet gewoon stoppen?

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Door Idda werd ik tegen houden en al snel tilde ze mijn kin iets op waardoor ik haar recht aan keek. Haar gezicht zag ik betrekken en zag hoe ze naar achteren stapte, maar meteen door haar knieën zakte en haar been vast pakte. "Idda!" kon in alleen zeggen en wilde haar helpen, maar ik voelde hoe de lucht weer begon te trillen en greep naar mijn oog. Dat was waar ook. Ik was nog geen jaar bij Lord Odis en kreeg tijdens een training een flinke lading energie door mij heen en door een stomme beweging kwam het in mijn oog terecht. Voor zeker enkele jaren had ik met één oog moeten leven. Mijn kaken zette ik strak op elkaar en probeerde zo rustig mogelijk te blijven, maar de trillingen in de lucht liet alles om mij heen zwaar worden. Zo goed mogelijk probeerde ik het te negeren. Mijn oog kneep ik dicht, haalde diep adem en zette een stap naar voren richting haar. Ik slikte, haar energie voelde weer verward aan. "Idda, als je blieft, dit is wat anders." zei ik en keek haar aan met mijn andere oog. Maar dan voelde ik een schok door mij heen gaan waardoor ik mijn beide ogen open sperde en de woorden van Lord Odis weer in mij hoorde toen ik weer kon zien met het oog, alleen het was dus bloed rood geworden van de klap. "Het teken dat je hier hoort." zei hij er over, maar ik wilde het gewoon niet geloven, ik had dit tenslotte mij zelf aan gedaan. Weer trokken er enkele jaren over heen en had mijn oog weer normaal gekregen, en eigenlijk dus vergeten was. "Waar blijf je!! " hoorde ik dan opeens hard door mijn hoofd heen gaan, waardoor ik uit mijn gedachten schrok en zelf ook op mijn knieën zakte. "Je hebt niet lang meer!! Breng mij het ei!! " schreeuwde hij. Hierdoor greep ik naar mijn hoofd, want het deed echt pijn. "Ik ben in de buurt Lord. Zeker nog één of twee dagen reizen." zei ik op de toon die hij het prettigst vond. "Mooi, en heb je haar nog steeds?" vroeg hij. "Ja mijn Lord." zei ik terug en het werd meteen rustig in mijn hoofd. Met spijt keek ik naar Idda en slikte even, ik wilde haar echt niet aan hem overhandigen, zij was ook een Pure One. "Het spijt me Idda." zei ik dan en hield mijn hand naar haar uit, mompelde wat woorden en voordat ze nog iets kon zeggen, had ik een slaap spreuk over haar heen gesproken.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
In elkaar gedoken zat ik op de grond. Ik wilde wel reageren op Jay, maar het lukte gewoon niet. De pijn was niet te harden en ik voelde hoe mijn energie weer veranderde. Het was zo in de war, dat ik niet meer wist wat goed en kwaad was. Het werd alleen maar zwaarder en zwaarder. De aanwezigheid van Lord Odis voelde ik maar al te goed, maar zijn aandacht was niet op mij gericht maar op Kane. Ik zat achter Lord Odis geknield en keek zo naar Kane. Het was niet meer de omgeving bij de grot, we waren terug in die lege ruimte waar ik eerder met Odis had gesproken. Het hele gesprek kon ik horen en begon weer zwaarder te ademen. Ik wilde dingen zeggen, maar geen woord kwam over mijn lippen. Al die tijd werkte Jay nog gewoon voor Lord Odis, het was dus waar. Hij had gewoon tegen me gelogen. Al snel waren we terug net buiten de grot en keek ik naar Jay. Ik zag de pijn in zijn ogen en wilde wat tegen hem zeggen. Voor ik dat kon doen, herkende ik de woorden die uitsprak en viel in slaap.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Voordat ze ik haar in slaap had gebracht, had ik haar pas opgemerkt toen Lord Odis verdween. De tranen voelde ik in mijn ogen branden, maar hield ze in. Nu zou ze waarschijnlijk niks meer met mij te maken hebben en denkt ze dat ik nog voor hem werkte. Maar dat was meer om hem rustig te houden. Al enkele jaren was ik meer naar mijzelf gekomen en hield ik hem meer voor de gek. Langzaam stond ik op, tilde Idda dan op en legde haar voor het zadel neer, steeg dan op en spoorden mijn hengst aan. De jonge draak volgde mij, hij begon tegen mij te praten maar ik zei niets terug. Ik moest alles even goed onder controle zette in mijn hoofd. Ook mocht hij niet weten dat het ei dus al uit was gekomen. Door dit alles, voelde ik de energie om mij heen veranderen, en ook zo de spanning in de lucht. Niet veel later begon het dan ook te regenen, dit keer liet ik wel de tranen lopen, maar wat ik niet wist, was dat ze rood waren, rood van het bloed van mijn rechter oog.
Na zeker een dag en nacht, gereden te hebben, merkte ik dat mijn hengst vermoeid was geworden en liet hem even rusten, na een uur of twee gezeten te hebben, steeg ik weer op nadat ik Idda weer neer had gelegd voor het zadel, steeg op en reed weer verder. Zonder wat te eten of te drinken. Maar ik wist dat de slaap spreuk zo uitgewerkt zou zijn en Idda bij kwam. Waarschijnlijk zou ze denken dat ik naar het kasteel van Lord Odis ging, maar dat dus niet, ik reed naar mijn eigen schuilplaats. Het was zeker nog een uur of twee rijden dus ik sprak nog even zeker de slaap spreuk nog een keer over haar heen.
Uiteindelijk kwamen we aan bij mijn schuilplaats en reed, zo met mijn hengst, richting een oude boom en liep er zo door heen alsof het niets was, maar er was een geheime doorgang. De jonge draak bleef even staan, maar kwam al snel ook achter mij aan. De doorgang sloot ik weer, steeg af en haalde Idda van het paard af, met haar in mijn armen, liep ik richting mijn slaapvertrek, legde haar neer, behandelde nog haar been en verliet de kamer. Zadelde mijn hengst af, verzorgde hem en ging zelf in de bibliotheek zitten van de schuilplaats, nam een boek, ging in de stoel bij de haard zitten en begon te lezen. De jonge draak ging dicht bij het vuur liggen en viel niet veel later in slaap.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Met een schok kwam ik overeind en keek de kamer rond. Waar was ik en hoe was ik hier gekomen? Ik stond op en liep naar de muur toe. Mijn ogen sloot ik en las het kasteel, alleen was het heel verwarrend. Het leek wel of was er een spreuk over het kasteel gesproken. Mijn hand trok ik terug en voelde me eigenlijk niet zo goed worden. Mijn zicht werd slecht en alles begon een beetje om me heen te draaien. Wankelend liep ik dan ook de kamer uit en bleef steun houden bij de muur. Waarschijnlijk was dat een na effect die de spreuk op mij had. Als hij me meer dan een dag in slaap had gehouden, dan was dat vaak wat er gebeurde. Uit een van de kamers zag ik licht komen en liep daar naar toe. Het bleek de bibliotheek te zijn en zag Jay in een stoel bij het vuur zitten. Zijn draak lag bijna in het vuur en sliep. Wankelend liep ik op Jay af en trok hem boek uit zijn handen. Op dat moment konden mijn benen me niet meer houden en viel ik tussen zijn benen neer. Vloekend leunde ik op zijn boven benen en kroop op zijn schoot. Dat was beter dan op de grond zitten. Ruw pakte ik hem dan ook bij zijn blouse vast en keek hem aan. "Wat heb je gedaan en waarom?" Zei ik en probeerde mijn woede te onderdrukken, anders zou het kwaad me weer vinden en overnemen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Ik was bijna in slaap gedompeld met het boek in mijn handen omdat ik redelijk een dag en nacht door had gehaald. Hier had ik tenminste rust, en het geluid van het haardvuur maakte mij altijd rustig, zo ook de geur. Hierdoor merkte ik ook niet dat Idda naar binnen kwam gelopen, meer wankelend eigenlijk. Als dan mijn boek ruw uit mijn handen word getrokken, keek ik op, even moest ik mijn ogen scherp stellen tot ik Idda haar gezicht zag, maar deze verdween al snel naar beneden als ze door haar benen heen zakte. Ik maakte aanstalte om haar omhoog te helpen, maar ze kwam al zelf omhoog, kroop op mijn schoot en greep mijn blouse vast. Mijn ogen had ik nog altijd op haar gericht, in mijn ooghoek zag ik dat de jonge draak omhoog was gekomen met zijn kop en ons aan keek. Dan keek ik Idda weer aan en hield mijn handen omhoog. "Ik kon niet anders." zei ik zo rustig mogelijk en legde mijn hand op die van haar die mijn blouse vast had. "Idda als je blieft, rustig." zei ik. "Anders kan het weer fout gaan." zei ik en keek even naar haar been, maar al snel weer naar haar gezicht. "Hier ben je veilig, nog nooit heeft Lord Odis dit kasteel gevonden." zei ik met een glimlach, het had heel wat energie gekost om dit zo te krijgen. Het namelijk een oud verlaten kasteel, maar had het zo kunnen renoveren dat het woon baar was. Een paar kilometer verderop staat de ruïne van het kasteel. Deze was gesneuveld tijdens de oorlog met Eragon. Een zucht kwam over mijn lippen en schudde mijn hoofd. "Had je een rustige slaap trouwens?" vroeg ik, ik hoopte dat ze dat had, want de spreuk was sterker dan normaal met een extra spreuk er bij zodat niemand bij haar kon komen.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Ik deed mijn best om rustig te worden, want hij had gelijk. Ik kon niet nog zo fout veroorloven, want als Lord Odis deze schuilplaats zou vinden hadden we echt een probleem. "Oke, oke." Zei ik en keek naar zijn hand die hij op die van mij had gelegd. Even veranderde ik mijn houding, zodat ik gewoon op zijn schoot zat met aan elke kant van hem een been. Weer keek ik hem aan en moest wennen aan dat zijn rechteroog rood was. Het zag er raar maar ook mysterieus uit. "Ja, prima. Alleen zijn de na effecten niet zo leuk. Ik zie wat onscherp en mijn benen zijn gewoon op. Dat laatste had je vast al door." Nog steeds was ik vermoeid en zou nog wel kunnen slapen. "Je hebt het twee keer gebruikt of niet soms?" Zijn blouse liet ik eindelijk los omdat ik van ontspande. "Hij heeft me gewoon laten meekijken, zodat ik zou inzien dat je aan zijn kant stond. Ik geloofde hem ook nog." Ik beet op mijn lip en keek naar beneden. "Ik weet het allemaal niet meer. Mijn hoofd is een grote chaos en dat zal bij jou net zo goed zo gaan. Het spijt me zo dat je met mij opgescheept zit." Mijn hoofd liet ik op zijn schouder rusten en sloot mijn ogen. "Het spijt me echt."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld