Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG]*Brother, you need never kneel to me aga

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva keek van Abigail naar de kroonprins en weer terug. Ze grijnsde even door het antwoord van het dienstmeisje. Ze wist precies over wie ze het had. Ze keek al snel weer serieus en keek even naar de kroonprins.Ze hoopte dat hij begreep dat het over hem ging.
Ze speelde even met een lok van haar haren. Ze merkte dat ze wat nerveus begon te worden. Ze vond het best spannend om samen te gaan eten met de koning en koningin. Ze had er vaak met haar ouders gehad over hoe ze zich moest gedragen tijdens het eten maar ze was bang dat ze iets fout zou doen. Ze was in ieder geval blij dat de kroonprins hetzelfde dacht zoals haar en dat Alexander haar meer zou willen leren kennen maar toch. Ze wilde haar familie en zichzelf niet voor schut zetten. Ze slikte en legde haar handen in haar schoot. Ze vond het ook al niks dat ze haar dienstmeisjes niet mee mocht nemen. Dan zou ze zich waarschijnlijk wat meer op haar gemak voelen. Ze duwde de gedachten van haar af. Het zou vast wel goed komen.
Ze keek naar Alexander door zijn woorden en een glimlach kwam op haar gezicht. ‘I would love to’, zei ze eerlijk terug. Ze had voordat ze aankwamen een stukje gezien van de tuinen en ze was onder de indruk geweest. Ze hield van bloemen, ze hield van de natuur in het algemeen. Om dan daar tijd door de brengen met Alexander leek haar erg leuk.

Logan luisterde rustig naar het meisje en slikte toen hij hoorde dat ze iemand op het oog zag. Hij wist niet wie het was en hij durfde eigenlijk ook niet verder te vragen, hij wilde niet te nieuwsgierig overkomen. Hij knikte en dwong zichzelf om even te glimlachen. Hij wilde niet laten zien dat hij teleurgesteld was. ‘That is great to hear’, zei hij. ‘I hope things will work out between you too’, ging hij verder en keek naar zijn broer. ‘I think we have to go soon. We do not want to keep our families waiting’, zei hij toen. Veel zin om weg te gaan had hij niet. Hij zou graag hier blijven om nog te praten met
het dienstmeisje maar hij wist dat dat niet on. Hij zou haar vast straks nog wel zien, vooral als Alexander en Reeva weg zouden zijn, behalve als het meisje erg druk zou zijn met taken. Dan zou hij haar taken altijd kunnen verdelen onder andere bedienden. Ach, hij zou wel zien hoe het liep. Ze moesten eerst gaan dineren.
Hij wist nog niet zeker hoe hij het aan zou pakken. Hij wilde aan de ene kant direct hun meningen en plan voorleggen aan zijn ouders en hertog en hertogin maar aan de andere kant wilde hij ook wel wachten op het juiste moment, wanneer zijn vader alle tijd had om naar hem te luisteren. Hij had nog wel even tijd om er over te denken.
Logan trok zijn uniform glad. Hij wist dat zijn moeder het niet leuk zou vinden als zijn kleding niet recht zat, vooral als ze gasten hadden.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail keek de kroonprins aan en glimlachte zwakjes naar hem. Volgens mij had hij het niet door dat het meisje op hem doelde in plaats van op een ander. Ergens vond ze dat jammer, maar ze kon het hem ook niet kwalijk nemen. Ze had hem niet gezegd dat hij diegene was, waardoor hij het ook niet door kon hebben, al had ze wel gehoopt dat hij de hint zou begrijpen. Misschien dat ze hem er nog wel op aan kon spreken. Als ze het zou durven tenminste. Ze vond het moeilijk om zomaar te zeggen dat ze hem wel zag zitten. Zoiets had ze nog niet eerder hoeven doen, waardoor ze zich daar behoorlijk ongemakkelijk door voelde. Ze streek een plukje van haar blonde haar achter haar oor. "Thank you, your highness"gaf ze wel als antwoord. Puur om het feit dat ze niet wist of ze het nu moest zeggen ja of nee. Haar blik gleed kort naar Reeva. Ergens wist ze niet zo goed wat ze met deze situatie aan moest.
Al hoorde ze dat het drietal zo zouden moeten vertrekken naar het diner, wat zou betekenen dat Abigail aan haar taken zou moeten beginnen. Het was de bedoeling dat ze hier alles gereed zou maken. Er zouden waarschijnlijk nog genoeg spullen zijn die uitgepakt moesten worden, dus daar kon ze mooi mee aan de slag. Ze hadden in ieder geval genoeg te doen. Daar ging het blonde meisje wel vanuit tenminste.
Ze hoopte in ieder geval dat ze het nu niet compleet verpest had voor zichzelf. Anders kon ze zich wel voor haar hoofd slaan. Ze zag Logan behoorlijk zitten en het zag er op dit moment naar uit dat de jongen niet diezelfde interesse in haar had. Had ze anders verwacht? Niet echt. Dat wilde niet zeggen dat het haar niets deed.

Alexander kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Ongemerkt gaf hij zijn broer een zachte stomp. De jongen had gezien hoe het dienstmeisje naar zijn jongere broertje had gekeken en hoe verlegen Logan het meisje maakte. Zag hij dat zelf dan niet? Terwijl hij het bij zijn broer wel gelijk door had? Kort schudde hij zijn hoofd en hoopte dat Logan deze hint wel begreep. Hij had gelijk dat ze wel zo zouden moeten vertrekken voor het diner. Het koningspaar en de Hertog en Hertogin moesten wel in een goede bui zijn. Hij wist niet of ze het nu al gelijk zouden vertellen, maar mocht dit wel het geval zijn, was het wel zo fijn als ze in een goede bui waren. Daar hadden ze wel hun voordeel mee. Het was moeilijk om iemand te overtuigen al slecht gehumeurd was. Slecht nieuws brengen, hielp daar niet bij.
"I'll think you are right, brother. It is almost time to go"zei hij tegen hem. Hij hoopte in ieder geval dat hij haar na het diner op zou gaan zoeken, als hij zijn hint niet had begrepen. Natuurlijk hoopte hij dat hij dat ook zou doen als hij zijn hint wel had begrepen. Al zou hij hem er toch even op wijzen dat het meisje hem wel zag zitten. Grijzend schudde hij zijn hoofd, terwijl hij zijn blik weer naar Reeva liet glijden. "I am glad to hear that"zei hij haar. "I would love to guide you to the diningroom, but I think that would raise to much suspipicion"merkte hij vervolgens op. Hij zou haar met alle liefde begeleiden, maar hij wilde hun ouders bij voorhand al niet die ideeën geven. Dan konden ze het eerst beter vertellen. Voor dat ze argwaan zouden trekken. Dat konden ze namelijk ook niet gebruiken. Niet als ze dit plan wilden laten slagen tenminste.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva keek even verbaasd naar de kroonprins. Ze had niet verwacht dat hij niet zou begrijpen dat Abigail het over hem had. Ze zag hoe het dienstmeisje naar haar keek en ze slikte. Ze wilde helpen maar ze had het gevoel dat ze niet zoveel kon doen. Ze wist zelf ook niet wat ze met de situatie aan moest. Ze zou graag de kroonprins willen vertellen dat Abigail hem bedoelde maar ze wilde zich niet bemoeien met de zaken van haar dienstmeisje.
Ze keek terug naar Alexander en knikte. ‘I understand but I do appreciate the thought’, zei ze met een glimlach. Ze voelde zich in ieder geval beter over de situatie, wetende dat Alexander haar wel leuk vond en Logan niet. Ze vroeg zich af hoe dit zou verlopen, of ze het nu zouden vertellen of later. Wat het ook was, ze zou meehelpen om het plan te laten slagen, ook al zou ze uren moeten praten met haar ouders.
Ze vond het ergens wel jammer dat Alexander haar niet naar de eetzaal zou begeleiden maar ze begreep het wel, ze wilden geen argwaan wekken. Ze zou daarnaast de jongen nog weer zien dus ze zou er niet moeilijk over doen. Ze had op het moment meer medelijden met Abigail. Zij moest hard werken terwijl de andere drie gingen eten. Ze moest weer denken aan de woorden die ze haar had verteld. Ze zou haar zeker wat eten meenemen en als dat niet zou lukken zou ze Alexander vragen of hij misschien iets voor haar kon betekenen maar ze wilde het eerst zelf proberen. Ze hoopte daarnaast ook dat ze Abigail niet te hard lieten werken. Reeva wist dat ze het kon maar ze wilde niet dat het te veel voor haar zou worden. Ze zou daarom een oogje in het zeil houden.

Logan keek naar het dienstmeisje en knikte als reactie, even niet wetend wat hij zo moest zeggen. Zijn aandacht werd gevestigd op zijn broer door de zachte stomp en hij fronste. Was er iets mis? Had hij iets verkeerd gezegd? Hij bleef even naar Alexander kijken. Zou hij bedoelen dat het dienstmeisje hem bedoelde? Zijn gezicht ontspande en een glimlach kwam op zijn gezicht. ‘Yes, I see. That’s, that’s wonderful’, stamelde hij. Het feit dat het nieuws hem zo liet voelen liet hem zien dat hij haar erg leuk vond en als hij het zo mocht geloven vond het meisje hem ook leuk. Hij was daar zeer tevreden over.
Hij knikte. ‘Do we have everything?’, vroeg hij aan zijn broer. Hij dacht zelf van wel maar het kon zijn dat Alexander nog iets had wat gedaan moest worden of meegenomen moest worden. Hij vestigde zijn blik op het dienstmeisje. ‘I think we will be going, then. I hope the maids won’t be too harsh on you. If they are, just tell me, I can help you’, zei hij vriendelijk. Hij wilde haar graag helpen. ‘If there is anything else you need help with, please come to me, alright?’, zei hij daarna.
Logan kon niet stoppen met glimlachen maar hij hield zich in bedwang. Hij wilde niet raar overkomen tegenover het dienstmeisje en straks ook niet tegenover zijn ouders en de hertog en hertogin. Hij moest zich nu gaan focussen op hoe ze dit aan gingen pakken. Het liefst vertelde hij het nu meteen maar hij wilde dan wachten op het juiste moment, wanneer beide partijen bereid waren om te luisteren.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail voelde zich nog steeds een tikkeltje ongemakkelijk. Niet wetende of ze het juiste had gedaan. Ze hoopte vurig dat ze geen verkeerde indruk had achter gelaten. Ze wilde niet dat hij raar over haar zou gaan denken. Dan zou ze wel door de grond kunnen zakken. Zachtjes beet ze op haar lip en vestigde haar aandacht op de kroonprins, op het moment dat ze hem weer hoorde praten. Het was beleefd om hem aan te kijken, wanneer hij tegen haar sprak. Het was lief dat hij zich om haar bekommerde. Abigail was het gewend om hard te werken, al had ze nog geen idee hoe het hier zou zijn. Of het vergelijkbaar was met hoe het bij Reeva thuis was of dat het zwaarder zou worden. Ze zou het vanzelf wel te weten komen en ze zou zich er bij neer weten te leggen. Ze had immers geen andere keus. "Thank you, your highness. I think I will be fine, but if there's something wrong, I will definately tell you"verzekerde ze hem, terwijl een glimlach haar lippen begonn te sieren. Al zou ze hem niet al te vaak lastig willen vallen. Ze wilde hem ook niet de indruk wekken dat ze haar werk niet aan kon. Abigail was sowieso niet van het klagen. Ze wilde ook niet zeggen dat ze makkelijk over zich heen liet lopen, maar veel van de zaken waren niet belangrijk genoeg om ophef over te maken. Ze wist niet beter en wilde daar ook geen verandering in brengen. Het was daarentegen wel een lief aanbod van Logan. Dat kon ze zeker niet ontkennen en mocht het voorkomen, dan zou ze er ook zeker gebruik van maken.
Ergens vroeg ze zich af hoe lang het diner zou gaan duren. Ze was benieuwd hoe het zou gaan, aangezien ze er zelf niet bij zou zijn. Ze wist niet of het drietal het aan ging kaarten vanavond. Toch was ze benieuwd hoe het zou gaan voor Alexander en Reeva. Ze vond het leuk voor de twee en ze hoopte oprecht dat het allemaal zou lukken en goed zou lopen tussen hen. Ze zou haar vanavond wel uithoren. Het meisje kon toch pas gaan slapen, zodra Reeva zelf ook in bed lag.

Alexander hoopte dat zijn broer de hint begreep en daar ook wat mee ging doen. Hij gunde het zijn jongere broertje en het zag er naar uit dat Logan en het dienstmeisje in hetzelfde schuitje zaten als Reeva en Alexander zelf. Hierom hoopte hij vurig dat alles zou werken, of ze het nu zouden vertellen of niet. Het moest lukken. Ergens was hij ook wel blij dat hij na het diner alleen wat zou doen met Reeva. Hij leerde haar graag wat beter kennen en hoopte dat hij dat in de komende tijd kon blijven doen. Hij vond haar een interessant meisje. Aantrekkelijk en hij hoopte dat het geaccepteerd zou worden als zij zouden trouwen. Hij wist waar hij om bekend stond en dat bijna iedereen met een hogere status hem daarom verafschuwde, puur uit 'respect' voor de koningin. Hij hoopte dat vader, de koningin, de hertog en hertogin uiteindelijk anders gingen denken en het voorstel zouden accepteren. Hij zou er alles aan doen om hen in te laten zien dat dit een beter plan was, omdat het hun daadwerkelijk gelukkig maakte en dat er verder niets hoefde te veranderen. Iedere partij kreeg wat zij naar verlangde en daar ging het toch uiteindelijk om?
Alexander keek naar Logan. "I believe we do. We can go"zei hij uiteindelijk tegen Logan, voor hij zijn aandacht weer op Reeva richtte. "Perhaps tonight, while we are taking a walk through the gardens" merkte hij uiteindelijk op. Niemand zou op hen letten, wanneer ze in de tuinen waren. Dat was een reden waarom hij daar graag kwam. Vanwege de privacy die je had. Hij richtte zijn blik voor een laatste keer op Logan en glimlachte bij het horen van zijn woorden. Hij wachtte geduldig tot hun gesprek ten einde was gekomen. Hij wilde niet onbeschoft overkomen. "Shall we go?"vroeg hij vervolgens.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva vestigde haar aandacht op Abigail en liep naar hem toe. ‘I agree with the prince’s words. If there is anything, please come to me too. You are my friend and I want you to be happy’,zei ze zacht tegen haar en glimlachte even. Ze gaf om haar ook al waren het daar sommige mensen niet mee eens. Ze zou veel voor haar doen om haar comfortabel en gelukkig te laten voelen. Ze wilde haar daarom liever niet achterlaten. Ze nam haar liever mee maar dat kon helaas niet.
Ze keek weer terug naar de jongen en knikte. ‘I would like that’, zei ze met een knikje. Ze voelde zich wat zenuwachtig worden maar deze keer was het niet op een slechte manier. Ze had zin in vanavond.
‘If something is wrong, contact me immediately. I do not care how or when, please do it’, zei ze daarna zacht tegen Abigail. Haar welzijn was belangrijk voor haar. Als er iets zou zijn zou ze dat graag zo snel mogelijk willen weten. Ze liep daarna naar Alexander en slikte. Ze bleef denken aan vanavond en ze merkte dat ze wat meer zin begon te krijgen in het diner want als het diner over zou zijn zou ze met Alexander op kunnen trekken. Ze glimlachte even door die gedachten.
Reeva hoopte dat haar broers zich in toom zouden houden als ze erachter zouden komen dat ze met Alexander wilde trouwen. Ze kende hen maar al te goed en ze konden hard zijn met hun woorden. Wat er dan zou gebeuren, ze zou Alexander verdedigen. Ze wilde niet dat er slecht over hem gesproken werd. Hij kon er ook niets aan doen dat hij een bastard was.

Logan zou na het diner teruggaan om te kijken of het dienstmeisje er nog zou zijn en dan zou hij haar meenemen. Waarheen wist hij nog niet maar ergens op een rustige plek waar ze samen zouden kunnen praten.Het boeide hem niet of ze taken had, dat kon een andere keer ook wel of dat kon een ander ook wel. Hij was geïnteresseerd in haar en hij had het gevoel dat het gevoel wederzijds was.
Hij keek naar zijn broer en knikte, waarna hij de deur opende. Hij keek even naar het dienstmeisje en Reeva. Hij kon merken dat ze een goede band hadden met elkaar en daar was hij blij om. Het was goed om te zien dat het meisje niet slecht door Reeva behandeld werd. Hij wist hoe sommige edelen kunnen zijn met hun bediendes en soms was het gewoon pijnlijk om aan te zien. ‘We are in the dining room if you need us’, zei hij tegen het dienstmeisje en glimlachte even naar haar.
Wat ongemakkelijk keek hij naar Reeva. Hij deed dit liever niet maar hij wist dat als hij het niet deed hij argwaan zou wekken. Hij hield zijn arm naar haar uit zodat ze in kon haken. ‘My lady’,zei hij en keek even met een verontschuldigende blik naar zijn broer. ‘You will get her back as soon as possible’, zei hij zacht. Logan moest dit zien als een soort van vriendschappelijke bedoening. Hij voelde niets voor haar en zij niets voor hem maar toch voelde het ongemakkelijk. Dat lag volgens hem aan het feit dat ze moesten doen alsof. Daar hield hij niet van.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail hoorde hoe Reeva haar vervolgens toesprak. Als ze heel eerlijk mocht zijn, deden de woorden van haar vriendin haar goed. Ze wist dat Reeva altijd goed bedoelingen met haar had en nooit iets zou doen om haar opzettelijk pijn te doen en daar was ze dankbaar voor. Ze wist maar al te goed dat Abigail het slechter had kunnen treffen. Heel veel slechter. Daar was ze zich ook bewust van. Dat was ook en van de redenen waarom je haar ook nooit hoorde klagen. Ze wist dat ze het beter had dan andere bedienden en ze wilde Reeva ook niet in de problemen brengen. Het gedrag van de dienstmeiden zei veel over een werkgever. Hoe vaak ze slechte dingen had gehoord over edelen met opstandige dienstmeiden, was niet meer op een hand te tellen. Ze had het goed bij Reeva en wilde ook geen verkeerde indruk wekken. "I will. I promise. Now go and have fun, please"zei het meisje zacht, terwijl er een glimlach rond haar lippen kwam te staan. Het was ontzettend lief dat er zo naar haar om gekeken werd. Vanavond zou ze zichzelf zeker redden. Ze wilde niet dat Reeva zich zorgen zou maken. Haar blik gleed even naar de kroonprins. Ze knikte bij het horen van zijn opmerking en volgde vervolgens de bewegingen die ze maakten, terwijl ze naar buiten liepen.
Zo stond Abigail in enkele seconde alleen in de kamer. Kort keek ze om zich heen, voor zij ook de kamer uit stapte bij bij Jasmijn op de deur klopte. Zodra zij de deur opende, kon het meisje zien dat ze haar eigen kamer al in orde had gemaakt. "Are you ready to work?"vroeg ze glimlachend naar haar en zag hoe Jasmijn knikte. "What took you so long?"hoorde Abigail haar nieuwsgierig vragen. "Reeva needed me to help her change" zei het meisje vlug, terwijl ze zich een baanden naar beneden toe. Het was niet helemaal gelogen, maar meer kon ze haar niet vertellen en zou ze ook niet doen.

Het was mooi om te zien hoe Reeva met het dienstmeisje omging. Dat zorgde ervoor dat hij haar alleen maar aantrekkelijker vond. Hij vond het belangrijk dat het personeel goed behandelt werd en door de situatie die zich zojuist had voorgedaan, had hij het idee dat Reeva daar ook zo over dacht. Dat deed de jongen goed en hij vond dat veel mensen daar een voorbeeld aan mochten nemen. Bediendes waren ook gewoon mensen. Mensen met gevoelens. Die kon je niet behandelen als beesten. Dat was voor Alexander echt een no go. Toch was hij een van de weinige die zo dacht.
Zijn blik gleed naar Logan, die zijn arm aan Reeva had aangeboden. Hij wist dat Logan er niets mee bedoelde. Ze moesten voor nu simpelweg de schijn ophouden. Al had hij Reeva veel liever zelf begeleid. Voor vanavond was dat gewoon nog niet weggelegd. Zo simpel was het. Ze moesten eerst maar kijken wat vanavond hen ging brengen. Hoe ze hun plan tot uiting gingen brengen. Of het vanavond al ging gebeuren. Of juist niet. Het was een kwestie van het goede moment vinden, al vond hij wel dat ze dit moesten doen, voordat de hertog en hertogin weer zouden vertrekken naar hun eigen kasteel. Hij wist dat zij binnenkort weer zouden vertrekken en pas vlak voor de bruiloft weer terug zouden keren, dus moesten ze het tegen die tijd wel verteld hebben. Al zou dat wel goed komen, nu ze het plan al zo goed als rond hadden. Hij keek Reeva en Logan aan en glimlachte. "No problem, brother" zei hij tegen hem. Hij snapte dat het ongemakkelijk kon zijn. Zo voelde hij zich ook een beetje, maar hij wist dat dit voor nu toch echt even het beste was. Hij liep vervolgens de kamer uit, om zich samen met Logan en Reeva bij het diner aan te sluiten.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva glimlachte even door de woorden van Abigail en knikte. ‘Thank you. Good luck’, zei ze terug. Ze zou haar gelukkig na het diner nog zien. Ze zou haar dan alles vertellen wat er was gebeurd.Ze had het recht om dat te weten, dan wist ze wat er aan de hand was.
Ze liep de kamer uit, de gang op. Ze vond het best wel eng. Iedereen zou waarschijnlijk naar hen kijken en daar had ze niet veel zin in. Het liefst sloop ze gewoon naar de tafel zonder dat iemand haar zou zien maar het was nu eenmaal zo. Ze keek even naar Alexander en glimlachte. Hij zag er knap uit in zijn kleding. Ze had niet verwacht dat zo’n mooie man haar zag staan. Ze zou het hem nog wel kunnen vragen waarom hij haar leuk vond. Ze was maar Reeva. Haar ouders waren dan wel hertog en hertogin maar verder was er niet veel bijzonders aan haar.
Ze keek ondertussen rond in de gangen. Het waren grote gangen met hier en daar schilderijen, bloemstukken, tapijten en kaarsen die de gangen wat warmte en licht gaven. Het had iets, vond ze.
Ze bleven staan voor de deuren van de eetzaal en ze voelde haar maag omdraaien. Het was bijna zo ver. Ze haalde diep adem en keek even nerveus naar Alexander. Het zou wel goed komen. Het was maar een diner.Wel een diner met de koning en koningin maar daar wilde ze niet te lang bij stilstaan want dan maakte ze het nog erger voor haarzelf. Ze keek weer voor zich uit en zag de kroonprins knikken, waardoor de deuren langzaam opengingen.

Logan keek nog even naar het dienstmeisje en knikte bemoedigend naar haar, waarna hij zijn aandacht focuste op zijn broer en Reeva. Hij nam haar mee de gang op, waarna hij in een rustig tempo naar de eetzaal liep. Hij wilde niet haasten. Hij vond het fijn om nog even rust te hebben.
Hij keek weer even naar zijn broer. Hij was blij met het feit dat hij bij hem was. Hij zou zijn steun hard nodig hebben met het gesprek dat gevoerd zou worden. Hij sloot zijn gedachten al snel af. Hij wilde er nu niet meer over nadenken. Het plan moest gewoon slagen.
Logan stopte voor de deuren van de eetzaal en keek even naar Alexander en Reeva om te zien of ze er klaar voor waren. Hij kon zien dat Reeva nerveus was en hij nam het haar niet kwalijk. Hij voelde hetzelfd emaar hij wilde het niet laten zien. Hij knikte naar een wachter en langzaam werden de deuren geopend.
Zijn ouders hadden groots uitgepakt in de eetzaal. De vlaggen met het wapen van hun land waren gewassen en gestreken en hingen trots aan de muren. Er waren tientallen verlichte kaarsen die de ruimte verlichten en er stonden hier en daar grote kleurrijke bloemstukken, wat de zaal een feestelijk uiterlijk gaf. Iedereen zat al aan tafel en Logan hoopte dat zijn vader het hen niet al te kwalijk zou nemen dat ze de laatste gasten zouden zijn. ‘Here we go’, zei hij zacht tegen zijn broer en Reeva.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail streek een plukje van haar haar achter haar oor. Ze was benieuwd naar hoe het bij het drietal er aan toe zou gaan. Hoe alles uit zou pakken en boven alles of het gesprek vandaag ter sprake zou komen vanavond of niet. Al zou ze daar vanavond laat pas achter komen. Ze wist dat Reeva nog een wandeling door de tuinen zou gaan maken. Samen met Alexander en ze wilde haar ook alle tijd geven om dat te doen. Ze wist dat ze elkaar op die manier iets beter konden leren kennen en dat was precies wat ze haar vriendin gunde. Ze zou geduldig moeten zijn. Waarschijnlijk had ze nog genoeg te doen. Het eerste wat haar te doen stond, was het klaarmaken van de kamer van Reeva, zodat ze zonder zorgen in kon trekken en ze zich helemaal thuis zou voelen. Daarna zou ze de weinige spullen die ze zelf bij had, uitpakken in haar eigen vertrek. Ze hoopte dat ze nog wat tijd over zou hebben om Logan nog even te spreken. Als ze hem vanavond nog tegen zo komen tenminste. Al hoopte ze daar natuurlijk wel op.
Ze glimlachte, voor ze die gedachten van zich af zette en naar buiten toe liepen. Ze zag hoe het personeel van de koninklijke familie al druk bezig was met het uitladen en wegbrengen van alle spullen. Er was al een hoop gedaan, maar er was nog goed te doen. Ze pakte een doos en nam die mee naar binnen toe. Ze sjouwde hem naar Reeva's kamer en zag hoe er een stapel dozen in haar kamer was gezet. Die kon het blonde meisje gelijk uitpakken. Ze zette de doos op de grond en pakte ze één voor één uit, terwijl de stapel dozen groter en groter werd. Dit kon nog een aardig klusje worden.

Alexander liep met het tweetal me. Zijn handen hield hij op zijn rug. Dat was nu eenmaal de etiquette. Zijn blik hield hij voor zich uit gericht, terwijl hij op een rustig tempo naar de eetzaal liep. Haast hadden ze niet. Wellicht werd er een opmerking over gemaakt, maar dat zou het ergste niet zijn.
Hij was benieuwd hoe het allemaal zou gaan lopen vandaag. Er kon van alles gebeuren en daar was iets waar hij toch wel een klein beetje tegenop keek. Toch had het drietal geen keus. Ze werden geacht te komen en zouden grotere problemen hebben, wanneer ze dit niet zouden doen. Hij keek er niet echt naar uit. Hij zou Reeva veel liever naar buiten begeleiden, waar ze ongestoord met elkaar konden praten. Daar keek hij dan wel naar uit. Het zou een mooie afsluiting van de avond zijn en hij betrapte zichzelf erop dat hij niet kon wachten om even met haar naar buiten te gaan.
Het diner kon hem eigenlijk ook niet zo heel veel schelen, als hij eerlijk mocht zijn. Het was eerder een formaliteit dan dan dat hij er echt zin in had. De koningin zag hem liever niet verschijnen dan wel, maar hij wist dat zijn vader het niet zou kunnen waarderen als Alexander niet aan zou sluiten en dat vond hij nu eenmaal belangrijk. De mening van zijn vader was altijd belangrijker geweest dan die van de koningin. Zo simpel was het. Bovendien wilde hij er voor Logan zijn, wanneer het toch aangekaart werd. Hij kon het niet maken om niet mee te gaan.
Binnen enkele ogenblikken stonden ze toch voor de grote, dichte deuren die hen van de eetzaal scheidde. Hij slikte een keer, zag hoe Logan knikte en hoe vervolgens de deuren open werden gedaan. Hij wist dat vader en de koningin goed hadden uitgepakt. Kort keek hij naar Reeva en Logan, voor hij naar binnen stapte. "Good evening"begroette hij het gezelschap, voor hij aan tafel plaats nam.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva boog voor het gezelschap. Haar moeder had haar gezegd dat ze beter niets kon zeggen. Ze gaf daarom nog een knikje als begroeting. Ze nam wat ongemakkelijk plaats aan tafel en hield haar rug recht.Daar had haar moeder ook een hele serenade over gehouden. Dat ze zich niet kon veroorloven als een zak aardappelen bij de tafel te gaan zitten. Reeva legde haar handen in haar schoot en keek even om zich heen maar al snel keek ze neer naar de tafel. Ze wilde niet de anderen van het gezelschap vonden dat ze aan het staren was.
‘You are late’, zei de koning, terwijl hij langzaam van zijn plaats kwam. ‘But considering this wonderful occassion, I will not take offense’, zei hij en bediendes kwamen de eetzaalin met eten en drinken. Het werd neergezet en ingeschonken en de koning pakte zijn glas wijn. Hij hief het glas. ‘I am proud to see this lovely union between two amazing families’, zei hij. ‘I hope they will be very happy together and I hope for healthy offspring’, zei hij. ‘Cheers!’, zei hij en nam een slok wijn.
Reeva keek naar de koning terwijl hij sprak. Zijn woorden maakten haar oncomfortabel. Ze zou niet met de kroonprins trouwen, dat wilde ze niet. Ze pakte langzaam het glas en rook er voorzichtig aan. Ze had nog nooit alcohol gedronken en ze keek even naar haar ouders en broers, die allemaal een slok namen. Ze besloot daarom om ook een slokje te nemen. Ze trok een vies gezicht. Ze vond het maar niks. Ze keek even om zich heen om te zien of iemand haar gezicht had gezien en slikte.

Logan nam plaats aan de tafel en speelde met zijn vingers onder de tafel. Hij wist nog steeds niet helemaal wanneer hij het mee zou moeten delen. Hij besloot te wachten op het juiste moment, dat leek hem het beste.
Hij keek op toen zijn vader begon te spreken. Hij had al wel verwacht dat hij zou vinden dat ze laat waren maar hij was blij dat hij er verder niet boos om was. Hij volgde de bediendes met zijn ogen en keek naar het glas wijn die voor hem werd ingeschonken. Hij slikte en pakte het wat onwennig vast, waarna hij weer naar zijn vader luisterde. Hij vond het moeilijk zijn speech te horen. Niet omdat hij het niet kon verstaan maar omdat hij wist dat het niet door zou kunnen gaan. Hij hoopte daarom dat zijn vader niet al te boos zou worden, aangezien hij in zijn nopjes was met het huwelijk. Toen zijn vader zijn toast had uitgebracht nam Logan een slok wijn. Hij deed dat deels om zichzelf moed in te drinken en omdat hij niet onbeleefd over wilde komen. Logan bleef even stil zitten. Zijn hart klopte heftig en zijn handen waren klam. Dit was het moment. Hij moest het vertellen.
Hij zette het glas wijn neer en kwam langzaam overeind. Hij kuchte en keek het gezelschap rond. ‘I would like to make an announcement’, zei hij en hij keek even naar zijn vader, die verbaasd maar verwachtingsvol terug keek. Logan zweeg even, zijn woorden zoekend. ‘This marriage cannot happen’, zei hij toen en hij legde zijn handen op zijn rug omdat hij niet wilde laten zien dat ze trilden. Hij keek even naar Reeva. ‘We do not love each other’, ging hij verder en keek weer naar zijn vader. ‘But, however, we do have an offer to give’,

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail wist dat ze nog genoeg te doen had de komende paar uur. Het personeel werd altijd wel aan het werk gezet. Het kwam weinig voor dat een dienstmeid vrije tijd had. Eigenlijk had je dat totaal niet, maar op het moment dat je eigenlijk niet beter wist, miste je het ook niet. Ergens vond het blonde meisje het ook helemaal niet erg. Ze zou zich dood vervelen. Ze hield er van om bezig te zijn en haar dag goed te vullen. En dat was met dit werk niet anders. Ze was altijd met iets bezig. Vanaf het moment dat ze op stond, tot het moment dat ze ging slapen. En dat vond ze heerlijk, ondanks ze soms compleet uitgeput was. Nee, het blonde meisje was graag bezig en zorgde ervoor dat ze altijd wel iets te doen had. Zo kwam ze haar dagen ook weer snel door en dat vond het meisje prima.
Uiteindelijk pakte Abigail een van de vele dozen en zette deze op het bed van Reeva. Ze opende de doos en pakte alles uit. Legde het op de plekken waar ze hoorde ruimde de bijbehorende kisten ook weer netjes op. Het moest netjes opgeruimd zijn wanneer het diner klaar zou zijn, al betwijfelde het meisje of dat wel ging lukken. Ze wist dat Reeva het haar niet kwalijk zou nemen, wanneer niet alles al stond zoals het moest staan, maar Abigail wilde het wel zo ver mogelijk al dan wel niet helemaal achter de rug hebben. Ze wilde niet voor al te veel problemen zorgen, dus zorgde ze ervoor dat ze alles in een wat hoger tempo aan het opruimen was. Er kwamen namelijk steeds meer dozen bij, door de bediendes die steeds naar binnen kwamen wandelen. Een zachte zucht rolde er over haar lippen heen en pakte de ene na de andere doos uit.

Alexander hoorde zijn vader zeggen dat het drietal laat was, maar dat hij het wegens de omstandigheden zou laten gaan. Voor deze ene keer. De jongen slikte een keer. Hij had gehoopt dat vader zo zou reageren en hij moest zeggen dat hij blij was dat het ook daadwerkelijk gebeurde. Bij het horen van de korte speech van zijn vader beet Alexander kort op zijn lip. Zijn vader leek enorm opgetogen over het feit dat de bruiloft weer een stapje dichterbij kwam, terwijl het in werkelijkheid nog zo ver weg leek te zijn. Maar hoe gingen ze dit nu vertellen? Hij zou het Logan niet in zijn eentje laten doen. Absoluut niet. Hij was er net zo zeer in betrokken als zijn jongere broertje, waardoor hij hem zou steunen en er voor zorgen dat vader niet de indruk zou krijgen, dat dit niet alleen het idee van Logan zou zijn.
Niet veel later hoorde Alexander dat Logan een mededeling had. Hij keek op, zodat hij hem aan kon kijken en hij gaf hem een bemoedigende blik. Hij hoorde hem vertellen dat de bruiloft niet door kon gaan, omdat ze niet van elkaar hielden, maar dat hij vader wel iets anders kon bieden. Zijn blik gleed vrijwel direct naar vader. Hij zag hoe zijn gezicht wat verstrakte, maar dat hij zich in wist te houden voor zijn gasten. Hij leek hier niet blij mee te zijn en het andere gezelschap leken zijn mening te delen. "Excuse me"was het eerste wat vader het eerst uit wist te brengen. "I believe you don't understand son. We already arranged anything. There is no reason to back off now"ging vader vervolgens verder. "But, to show you I am a reasonable man, I want to hear wat you have to offer me"was het uiteindelijk antwoord van de koning. Alexander wist niet of hij nu blij moest zijn met het antwoord wat vader had weten te geven, maar het was in ieder geval iets. "Just hear us out, please father"bracht Alexander vervolgens in. "It isn't what you think"merkte hij vervolgens op.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva keek op toen ze de stem van Logan hoorde en ze pakte wat onbewust het glas steviger vast. Hij zou het de koning vast gaan vertellen. Ze had gelijk. Al snel hoorde ze hem zeggen dat het huwelijk niet door kon gaan omdat ze niet van elkaar hielden. Ze keek naar de koning. Ze kon zien dat hij er niet blij mee was maar toch gaf hij hen de kans om het voorstel voor te leggen. Ze keek daarna naar Alexander. Ze bewonderde de band die de twee broers hadden.
Ze keek onopvallend naar haar ouders en ze zag hoe haar vader geïrriteerd keek. Haar moeder was vooral geschokt. Ze gaf hen geen ongelijk. Daar ging hun plan. Ze beet hard op haar lip en keek naar haar handen. Ze wilde de jongens graag helpen maar het leek haar beter om te zwijgen, ze wilde dingen niet erger maken dan ze al waren. Daarnaast, ze was maar een burger. Ze kon niet maar zo zich mengen in een gesprek tussen leden van de koninklijke familie.

Logan was dankbaar dat zijn broer hem een bemoedigende blik gaf. Hij was blij dat hij aan zijn kant stond en dat hij hem wilde helpen. Hij keek wat gespannen naar zijn vader om zijn reactie te zien. Hij wist dat zijn vader zich inhield. Daar was hij blij om. Hij wist hoe zijn vader kon zijn als hij boos was. Hij was daarom voorzichtig. Daarnaast begreep Logan het goed als zijn vader zich zou schamen voor zijn gasten. Logan slikte en keek even naar zijn broer toen hij hem hoorde. Hij knikte door zijn woorden. Daarna keek hij terug naar zijn vader. 'There will be a wedding', zei hij en bleef ongemakkelijk staan. Hij had geen problemen met het spreken in een ruimte met mensen maar dit vond hij anders. 'It just won't be between Reeva and me', ging hij verder en zweeg even. 'It will between be Alexander and Reeva. That way, there will still be a union between the two families', zei hij toen. Hij hield zijn handen achter zijn rug en keek de tafel rond. Hij zag het boze gezicht van de hertog, zijn vrouw was zacht aan het snikken in een zakdoek. Logan slikte. Toch had hij die reactie wel verwacht.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Een zachte zucht rolde over de lippen van Abigail. De stapel dozen en kisten leek steeds groter te worden. Bij vertrek had ze de hulp van het andere personeel, die haar hielpen met inpakken en het verplaatsen naar de koetsen. Ze was al lang blij dat ze het niet ook eerst nog eens uit de koetsen moest halen, anders was ze hier nog langer mee bezig geweest, maar het zag er naar uit dat dit een behoorlijke klus ging worden, waar geen einde aan leek te komen. Bovendien kon het blonde meisje zich moeilijk concentreren. Abigail vroeg zich af hoe het bij het diner ging. Ze hoopte dat het plan goed uit zou pakken. Dat het op zijn minst overwogen zou worden, als het niet te veel gevraagd zou zijn. Ze hoopte dat ze niet al te veel in de problemen zouden komen. Ze bedoelde het goed. Toch had ze het idee dat dit niet door het koningspaar en de hertog en hertogin begrepen zou worden. Het ging om de afspraken die er tussen de koning en de hertog gemaakt waren. Die zouden ze beide na willen komen, kosten wat het kost. Al zou dat betekenen dat hun kinderen ongelukkig zouden zijn. Daar was het meisje toch het meest bang voor.
Ze zette dat uiteindelijk van zich af en ging verder met uitpakken. Het duurde niet lang meer voor Jasmijn haar te hulp schoot. Wat betekende dat alle spullen zo goed als binnen stonden. Ze was blij dat ze haar hulp kreeg. Die kon ze op dit moment goed gebruiken. Zeker nu er nog genoeg te doen was.

Alexander liet zijn blik naar vader, de koningin, de hertog en de hertogin glijden, terwijl Logan het verhaal aanpakte. De hertog leek alles behalve blij, terwijl de hertogin haar tranen niet kon bedwingen. De jongen sloeg even zijn ogen neer, terwijl hij zijn blik vervolgens naar vader liet glijden. Hij wist dat hij Alexander als zijn bloedeigen zoon beschouwde, zoals hij bij Logan deed, maar hij vroeg zich af of hij dit toe zou laten. Zijn gezicht stond nog steeds op onweer. Dat betekende niet goeds en ergens was hij bang dat dit op een regelrecht fiasco uit ging lopen en zij hier niet onderuit zouden komen. Maar het was juist de kille lach van de koningin die de stilte doorbrak. "My dear boy. Why would you even think that bastard is worthy enough to marry the daughter of the dukes?"vroeg de koningin met een spottende en afkeurende toon in haar stem.
Nu was het de beurt aan Alexander om te verstrakken. Die opmerking schoot in het verkeerde keelgat, ondanks het feit dat dit een typische opmerking van haar was. Afkeurend schudde hij zijn hoofd, maar hield zich voor de rest in. Mochten ze nog een kans maken, moest hij zich nu inhouden, hoe moeilijk dat op dit moment was. Hij hoorde hoe de koning met zijn vuist op tafel sloeg en de koningin een alles betekende blik gaf. Ook hij vond dat die opmerking te ver ging, al kon hij dat niet hardop zeggen. "And why do you believe Alexander is a more suitable option for Reeva? And the most important question here. Who are you going to marry then? A true king needs his queen"merkte de koning op, nog steeds niet tevreden met de antwoorden die hij ontving.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva bleef zwijgend luisteren naar wat er gezegd werd. Ze was bang dat het verkeerd af zou lopen maar ze geloofde dat de jongens het zou lukken om het plan door te laten gaan.
Verbaasd keek ze naar de koningin toen ze haar opmerking hoorde maar al snel sloeg haar verbazing om in woede. Hoe kon ze dat nou zeggen? Alexander was een goede jongen, alleen zijn titel zat niet mee. Ze balde haar vuisten en ze keek even naar Alexander. Het liefst gaf ze haar mening maar ze hield het voor haar. Deels omdat ze wilde dat het plan slaagde maar ook omdat ze ouders en broer niet voor schut wilde zetten.
Ze nam een slok wijn om haar zenuwen wat te kalmeren. Ze keek naar haar vader. Ze zag dat hij bozer was geworden. Hij was natuurlijk niet blij met de wijziging van de plannen maar ze zag dat hij zich inhield omdat hij de koning niet wilde beledigen.

Logan bleef zijn vader in de gaten houden. Hij wilde het goed spelen zodat het goed af zou lopen. Hij zou daarom niet boos worden, wat er ook zou gebeuren. Daarnaast zou hij rustig aan doen, zijn vader daarmee proberen rustig te houden.
De kille lach van zijn moeder kwam als een verrassing en haar woorden zorgden ervoor dat hij zijn kaken op elkaar klemde. Het was een lage opmerking maar hij wist dat hij niets terug kon zeggen, dat kon hun plan in gevaar brengen. Hij gaf zijn broer een medelevende blik. Logan wist wat zijn moeder van Alexander dacht en hij was het daar niet mee eens maar op momenten als deze leek het hem beter om te zwijgen. 'I know Alexander loves Reeva, he would be a good husband, something I would not be because I do not love her', zei hij rustig tegen zijn moeder. Logan vestigde zijn blik weer op zijn vader. Hij zag dat hij het zelf ook niet eens was met de opmerking van zijn moeder. Daar was hij blij mee.
'I believe Alexander is more suitable for Reeva because I see love between them. I believe something beautiful can grow if they marry each other', antwoordde hij op de vraag van zijn vader en zweeg even door zijn tweede vraag. Hij kon niet nu zeggen dat hij graag met een bediende wilde trouwen, zijn vader zou vast nee zeggen. 'I am finding a suitable partner', zei hij toen.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail haalde een keer diep adem. Het was wel tijd voor een pauze. Ze hadden behoorlijk veel opgeruimd en ze begon aan zichzelf te merken dat het wel even genoeg was geweest. Ze waren goed op weg. Natuurlijk was er nog genoeg te doen en ging het ook niet heel snel nu ze maar met zijn tweeën waren. Toch ging het aardig goed. Ze liet zich in een stoel zakken, terwijl ze een plukje van haar haar achter haar oren streek. Zachtjes beet ze op haar lip, terwijl ze haar ogen de kamer rond liet glijden. Ze keek er tegenop om weer verder te gaan, maar ze wist dat ze moest. Ze had tot slot van rekening geen andere keus. Ze moest haar werk afmaken. Alles wat nu niet gedaan werd, kwam er uiteindelijk morgen allemaal weer bij, terwijl ze hoogstwaarschijnlijk al genoeg te doen hadden. Edelen hielden hun personeel graag bezig. Zette ze graag aan het werk en zorgde ervoor dat er meer dan genoeg te doen was. Om die reden kwam Abigail ook bijna nooit buiten. Erg vond ze het niet. Ze had zich er bij neer weten te leggen.
Uiteindelijk duwde ze zichzelf weer overeind en begon weer met uitpakken. Haar gedachten liet ze ondertussen weer afdwalen. Niet naar iets specifieks. Ze liet haar gedachten gewoon de vrije loop gaan. Zo ging de tijd ook weer wat sneller en zou ze hopelijk de kroonprins snel genoeg weer zien.

Alexander was blij dat hij zijn mond dicht had gehouden. Vader leek het aanbod van Logan toch te overwegen. Iets wat hij toch enorm kon waarderen. De mening van zijn vader vond hij immers belangrijk en hem voor schut zetten was het laatste wat de jongen wilde. Zijn band met zijn vader was goed, die wilde hij niet op het spel zetten. Dat de koning het niet eens was met zijn vrouw, gaf hem dan ook een goed gevoel. Toch hoopte hij dat de drie hem niet al te boos had gemaakt en dat hij het serieus zou overwegen.
Zijn blik gleed kort naar zijn broer en zag zijn medelevende blik. Zijn woorden die daarop volgde deden hem goed. Hij knikte kort. Het was fijn dat zijn broer hem ook steunde, net als Alexander ook bij hem zou doen, maar hij kon er ook niets aan doen dat de koningin zo reageerde. Ze leek in ieder geval niet blij te zijn met de reactie van de koning. Zijn blik gleed weer naar vader, die met een bedenkelijke gezicht voor zich uit keek. Hij zag zijn blik naar de hertog en hertogin glijden. "What do you think about this? Can we still have our agreement, but in stead of marrying Logan, Reeva would marry Alexander? She still would be treated like a part of the family. Like a princess"vroeg hij aan aan de hertog en hertogin. Vervolgens zag Alexander hoe vader Logan weer aan keek. "I would like to meet the girl who stole your heart"merkte de man op. Alexander hield zijn hoofd een beetje schuin. "If you find the right girl, I am the one who will tell you if you could marry her of not"vervolgde hij. "But only if we all agree on this. Im not sure you'll find a more suitable girl then Reeva, so I am very curious who you fancy"zei hij tot slot.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva wreef haar handen in haar schoot. Ze was gespannen om wat er gezegd zou worden. Ze keek op toen de koning aan haar ouders vroeg wat ze er van vonden. Haar moeder boog zich naar haar vader toe en fluisterde wat in zijn oor. Hij fronste even en fluisterde wat terug. Wat ze precies zeiden kon Reeva niet horen maar ze hoopte dat het goed was.
Haar vader keek naar de koning toen deze hem aansprak en hij zweeg even. Reeva hoopte dat hij akkoord zou gaan maar haar vader kon soms onvoorspelbaar zijn. 'So she will marry the bastard then, if I am not mistaken?', vroeg hij aan de koning en hij liet zijn blik even rusten op Alexander. 'As you may know, our family has a reputation and we would like to keep that reputation high', ging hij verder en schraapte zijn keel.
Reeva voelde tranen achter haar ogen branden en ze knipperde ze gauw weg. Ze wilde niet dat iemand ze zag maar ze maakte zich zorgen. Ze had al wel verwacht dat haar vader er niet mee eens was. Ze keek op naar haar vader en ze zag dat hij naar haar keek. Even keken ze elkaar aan en hij knikte. Hij vestigde zijn blik op de koning. 'If this is the person my daughter wishes to marry, she may', zei haar vader langzaam. 'But, on one condition', ging hij verder en keek even naar zijn vrouw. 'We knew the crown prince would be a suitable person for our daughter. We aren't so sure about that with Alexander. We would like to see if he is indeed suitable for Reeva',

Logan keek naar zijn vader en knikte. 'You will meet her soon, father', zei hij. Dat zijn vader haar al ontmoet zei hij maar niet. Hij zou haar eens meenemen naar zijn vader zodat hij haar officieel kon ontmoeten maar daar moest hij een goed moment voor kiezen. Deze kwestie moest eerst afgehandeld worden. Hij knikte door de woorden van zijn vader. Hij wist dat hij haar moest goedkeuren maar hij zou dan nog eens goed met zijn vader praten en hij hoopte dat hij het huwelijk dan goed zou keuren.
Hij had wel verwacht dat de hertog en hertogin hun bedenkingen zouden hebben bij het huwelijk van zijn broer en Reeva. Hij keek gespannen naar de hertog terwijl hij sprak. Toen hij zei dat het meisje met zijn broer mocht trouwen leek het alsof er een last van hem af viel en hij keek met een kleine grijns naar zijn broer maar al snel keek hij weer serieus naar de hertog. Zijn grijns verdween door de woorden van de man. Hij had moeten weten dat er een maar zou komen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld