Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // ft Idris

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Bree
Wat ik tot zover weet is... Nog niet bepaald veel. Ik weet nog niks af van Lorena. Het enige wat ik over haar weet, of heb gehoord, is dat iemand die ik nog maar één keer in m'n leven heb gezien zegt dat ze verdwenen is. Ik kan mij niet herinneren dat ik haar naam vandaag heb genoemd tegen hem, dus hij is er zelf opgekomen. Het is niet onbekend dat Lorena mijn beste vriendin is, maar dat hij in één keer goed gokt dat ze is verdwenen terwijl ik de enige ben die denkt dat daar sprake van is, vind ik nogal vaag. Hoe weet hij daarvan? Of zei hij maar wat, om mij bang te maken? Hoe dan ook weet ik dat Enzo niet is wie ik dacht dat hij was. Op het feest bij Damon was hij ontzettend lief en gezellig. Was dat allemaal schijn? Zou hij gewoon wat tegen mij hebben en probeert hij mij op deze manier pijn te doen? Nee, ik heb die jongen nooit wat aangedaan, maar het kan de waarheid niet zijn. Tenzij hij er niet achter zit, maar er daadwerkelijk wat vanaf weet? Met dat briefje... Heb ik dat nog? Ik voel in mijn zakken. Ah, ja! Ik heb het nog. Vlug open ik het en lees het briefje grondig door. Damon en Lorena zijn hopeloos verloren. Oké, eerste vraag. Wat heeft Lorena met Damon te maken? Ze hebben elkaar nog nooit ontmoet en lijken totaal niet op elkaar. Daarbij staat er in het briefje 'jullie', alsof de persoon die het heeft geschreven wist dat ik met Enzo zou zijn op dat moment. Dat laat mij weer denken dat Enzo erachter zit. Hoe weet de zogenaamde persoon dat wij op dat moment samen zouden zijn? Alhoewel... Hij stond wel opeens voor m'n deur, dus hij was wel op zoek naar mij. Dan hebben we nog zijn onmenselijke kracht. Hij heeft die vrouw gewoon... Maar ze was ook opeens weg? Hoe zat dat precies?
Ik raak in de war. Niets hieraan klopt. Hiermee kan ik niet naar de politie, ze zouden mij voor gek verklaren. Ondanks dat ik het zelf ook maar een raar verhaal vind en het grotendeels niet geloof, wil ik er toch meer achter gaan zoeken. Hoe? Dat moet ik nog gaan uitvinden. Het nummer van Enzo staat nog wel in m'n telefoon van die ene avond, maar met hem in contact komen... Is dat wel veilig? Is dat wel het beste idee, zeker nadat ik hem net zowat mishandeld heb? Niet dat hij er wat van voelde. Het deed hem letterlijk niks, volgensmij.

Damon
Een grijns verschijnt op mijn gezicht wanneer ze op schoot komt zitten. "Goh, wat zijn we opeens gezellig." zeg ik. Dit vind ik zeker niet erg, zeker nu ze zo uitdagend bezig is. Ik ben erg benieuwd wat haar antwoord zal zijn en of ze het goed gaat hebben. Haar aanrakingen vind ik ook verre weg van erg. Dat ze aangeschoten is, valt heel erg op. Ik denk dat ze dit niet had gedaan als ze nuchter was. Goed dat ze tegen het dronken aan zit, dus. Ik kijk haar vol aan in haar ogen wanneer ze het foute antwoord zegt.
"Helaas." zeg ik en steek mijn tong even uit. Ze zit wel in de buurt, dus haar tweede en tevens ook laatste poging zou nog eens goed kunnen zijn. Ik vraag mij af wat ze voor mij in petto heeft als ze het goed raadt. Voor haar weet ik namelijk al goed wat ze moet doen als ze verliest. Ik zet een dans nummer op, iets wat zij leuk vindt, en laat haar eerst even in haar eentje losgaan. Vervolgens doe ik gezellig mee. We dansen samen, doen nog wat drankjes hier en daar. Uiteindelijk is het toch echt tijd om onze oogjes te sluiten. Zou ik het erg vinden als ze gezellig in mijn kamer overnacht in plaats van die van Stefan? Zeker niet, al ken ik haar nog niet goed genoeg om te weten of ze dit zou doen of niet. Hoe dan ook, het eerste gedeelte is al goed genoeg voor mij.
Ik trommel met mijn handen op haar benen, die nog half over mij heen liggen. "Laatste poging, madame. Voor welk getal ga je?" vraag ik met een enthousiaste toon, al kan je het speelse er nog wel doorheen horen.

Account verwijderd

schreef:
Lorena
Mijn mondhoek trok scheef zodra ik hoorde dat mijn eerste poging verkeerd was. Toch wist ik dat ik er niet veel naast zat. Vanwege zijn enthousiasme moest ik even kort lachen. Duidelijk waren we beide wel te vinden voor verleidelijke spelletjes, iets wat onze tijd hier nog aangenamer zou kunnen maken dan we dachten. Best raar om te weten dat we elkaar pas deze ochtend hadden leren kennen. Hij had me gevonden, terwijl ik bewusteloos lag op de grond. Voordien kende we elkaar niet en de enige die in mijn leven waren waren Bree, mijn moeder, mijn jongere broer en Kai. Even perste ik mijn lippen op elkaar. Enkele dagen geleden deed ik met Kai nog dingen die ik nu niet over mijn lippen durfde laten rollen en nu zat ik al op de schoot van een wildvreemde. En voelde het verkeerd aan? Alles behalve. Zelf van schuldgevoelens was er geen sprake terwijl ik lag te flirten met een knappe, jonge man, maar er thuis eigenlijk ook iemand was. Dit had ik Damon verteld, maar duidelijk was dit voor niemand van ons twee iets waardoor we ons gingen inhouden.
'Goed, mijn laatste poging..' Nogmaals bekeek ik zijn gezicht. Mijn rechterwijsvinger streelde langs zijn stevige kaaklijn heen. Terwijl nam ik mijn volle onderlip tussen mijn tanden. Doordat mijn spieren nog steeds pijn deden van iets waarvan ik geen weet had, verplaatste ik mijn gewicht. Even stond ik op, maar liet mijn handen op zijn gespierde schouders rusten. Uiteindelijk kwamen mijn knieën tegen zijn heupen terecht, elk aan een andere zijde. Mijn lichaam straalde hitte uit, terwijl dat van hem alleen maar koel aanvoelde. Deed deze hele situatie dan niets met hem? Iedereen had toch zijn behoeftes? En te zien aan zijn hele verzameling vrouwenkleding werden deze behoeften vaak genoeg vervuld. 'Ik heb werkelijk geen idee..' grinnik ik zacht en voelde hoe licht ik werd in mijn hoofd. Duidelijk was ik al iets te gretig geweest met die fles Bourbon. 'Maar mijn laatste poging is 25 jaar.' Met een serieus gezicht keek ik hem aan en tilde een wenkbrauw verbaasd op. Was ik nu wel juist?

Enzo
Zelf had ik een glas Bourbon voor me inschonken en lag ik op mijn fauteuil. Hier was het deze ochtend allemaal begonnen. Terwijl dinsdagen normaal gezien rustdagen voor me waren, was het vandaag alles behalve een rustdag geweest. Deze dag was eigenlijk een grote ramp geweest. Ik was beter thuis gebleven en ervan uit gegaan dat Damon op vakantie was, met god weet wie. Hij is nu eenmaal een impulsief iemand en daarmee had ik rekening moeten houden, voordat ik aan mijn hele zoektocht was begonnen. Toch was ik tot het besef gekomen dat er wel degelijk iets met Damon scheelt, alleen had ik geen flauw idee wat dit kon zijn. Daarnaast verkeerde hij wel in een gevaarlijke situatie of had hij het eigenlijk naar zijn zin. Als er een vrouw bij hem was, was het sowieso het laatste. Ergens was ik dus wel gerustgesteld. Moest hij echt in levensgevaar verkeren, zou ik het op een of andere manier wel te horen krijgen. Maar wat moest ik dan aanvangen met dat papiertje dat ik daarnet van de barvrouw had gekregen? Duidelijk zat er een boodschap is. Ik mocht Damon niet zoeken en daarover maakte ik me wel zorgen. Hij was misschien niet in levensgevaar, toch verkeerde hij duidelijk niet in een alledaagse situatie.
Een gulzige slok nam ik van mijn glas en sloot kort mijn ogen. Hopelijk zou de heks, die ik morgen een bezoekje zou gaan brengen, me iets wijzer maken. Het voelde ook een beetje aan als één van mijn laatste kansen. Als zij me niets nuttig kon vertellen, heb ik helemaal geen idee wat ik daarna zou moeten aanvangen. Zou ik Damon dan ooit nog wel terug zien? Ook de rol van Lorena in dit hele verhaal is onduidelijk. Ergens is het wel raar dat zowel Lorena als Damon op dezelfde dag niet meer te vinden zijn. Dit kon puur toeval zijn, alleen had mijn hoofd hiertussen een link gelegd en deze werd dan ook weer gedeeltelijk bevestigd door het briefje. Er waren zoveel vragen, maar zo weinig antwoorden.
Een zucht rolde over mijn lippen en uiteindelijk stond ik op. Ik kon beter gaan slapen want misschien werd het morgen wel weer zo'n vermoeiende dag en dan kon ik beter uitgeslapen zijn.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Bree
Ik pak mijn laptop erbij. Tegenwoordig staat er zoveel informatie over iedereen verspreid over het internet, misschien valt er wat te vinden over Enzo? Ik open Google en denk even na over wat ik over hem weet. Zijn achternaam weet ik niet, dus dit kan nog wel eens lastig gaan worden. Enzo is een naam die niet heel populair is, maar ik gok dat er toch nog teveel rondlopen om zomaar de goede tegen te komen. Oké, hoe zou ik hem nog meer kunnen vinden zonder achternaam? Het feest van Damon was in Mystic Falls. Zou hij daar wonen? In de zoekbalk, typ ik 'Enzo Mystic Falls' en klik vervolgens op 'zoek'. De eerste paar websites die omhoog komen, gaan over de woonplaats Mystic Falls. Ondanks dat ik weet dat het mij niet gaat helpen, klik ik er toch op. Bijna zevenduizend inwoners, iets met founding families en iets over een donker verleden. Met een zucht, klik ik de site weer weg. Hier moet ik m'n tijd nu niet aan verspillen. Ik scroll wat verder en kom langs een aantal Facebook profielen met de naam 'Enzo'. Ik ga er een aantal langs. Enzo Williams, Enzo Stump, Enzo Turner. Geen één van deze profielen hebben foto's die op de man lijken die ik vanmiddag heb gezien.
Na enkele minuten gezocht te hebben en verschillende soorten sociale media af te zijn gegaan, geef ik het op. Deze man heeft geen social media. Tenminste, het is niet makkelijk te vinden. Of hij heeft alles zo goed afgeschermt dat er niks te vinden valt, of hij heeft gewoon niks op het internet staan. Ik probeer mezelf ook niet bloot te stellen op het internet, maar vaak mislukt dat toch wel. Een foto van een feestje of een foto van Lorena en ik. Niet erg, zal je denken, maar toch moet je met zulk soort onschuldige foto's al uitkijken. Ik zucht eventjes en klik vervolgens Google weg. Dit gaat niet werken. Zou een SMS sturen kwaad kunnen? Hij weet wel waar ik woon. Dat zou wel eens een probleem kunnen zijn. Alhoewel, hij deed mij niks toen ik hem met al m'n kracht aan het beuken was. Ik bijt op mijn lip. Het hele verhaal is zo verwarrend en ik wil meer weten. Moet ik het toch maar overwegen?

Damon
Ik volg alle bewegingen die ze maakt. Ze weet wel hoe ze een man gek moet maken, daar is niet aan te twijfelen. Haar geplaag is nogal... Opwindend. Niet zozeer heftig, maar een verlangen onstaat wel hierdoor. Het is ook alweer een tijdje geleden. Anderhalve week geleden, om precies te zijn. Er waren wat door reizigers te vinden in de bar en de geweldige gastheer die ik ben, heb ze de beste tips gegeven waar ze heen kunnen gaan. Één van die tips was het Salvatore huis. Zonder enige dwang, nam ik één van de reizigers mee. Zij was namelijk wel benieuwd naar het o-zo-mooie huis dat ik beschreef. De rest is geschiedenis.
"Verdomme." zeg ik en kijk haar met een pruillipje aan. "Je hebt gewonnen." Het was te verwachten dat ze het goed zou gaan raden. Haar eerste poging zat al zover in de buurt dat de enige twee opties waren dat haar tweede poging één jaar ouder of één jaar jonger zou zijn. Ach, gelukkig zegt ze geen dertig. Ik wil er niet uitzien als een of andere tiener zoals mijn broertje, maar ook niet als een oude vent. Ik moet maar blij zijn met het antwoord.
Ik strek mijn armen uit, alsof de politie mij in de boeien gaat slaan. "Ik geef mij volledig over aan u, minnares." zeg ik op een iets wat grappige toon. Ik ben benieuwd wat ze in petto heeft voor mij. Hopelijk komt ze niet aan met iets teleurstellend.

Account verwijderd

schreef:
Lorena
Er ontstond een spontane glimlach op mijn gezicht zodra ik hoorde dat ik zijn leeftijd juist had. 'Ik wist het.' grinnikte ik zacht en haalde een hand doorheen mijn lange, goudkleurige haren heen. Wanneer hij zijn armen uitstrekte, keek ik verbaasd op. Nadien werd het me duidelijk wat hij hiermee bedoelde. Lachend legde ik mijn handen op de zijne en drukte zijn polsen naar beneden, zodat zijn armen dus ook automatisch naar beneden vielen. 'Minnares, dat klinkt nog niet zo slecht.' lach ik terug en bekeek zijn gezicht, nogmaals. Hij zag er goed uit voor zijn leeftijd. 'Trouwens, dit gaat je nog lang achtervolgen dat ik het eerste spelletje van jou gewonnen heb.' Hierna grijnsde ik speels en liet mijn hand kort op zijn gespierde borstkas leunen. Uiteindelijk liet me van hem afglijden, zodat de interactie tussen onze lichamen wegviel en hiermee ook de deel van de spanning. 'Ik heb wel een hongertje. Heb je geen lekkere dessertjes in huis? Zo ja, dan mag je die voor me gaan halen. En dessertjes in de vorm van eten, misschien volgt de rest nog nadien.' Een knipoog kon ik bij deze woorden dan ook niet onderdrukken.
Toch wist ik nog niet zo goed wat ik met hem ging doen. Naar mijn mening had hij daar een veel duidelijker zicht over gehad. Ik had dan ook nooit kunnen denken dat ik het ook effectief goed zou hebben, zijn leeftijd. Hierdoor wist ik ook wel meteen dat we een klein leeftijdsverschil hadden, toch leek me dat niet echt een barrière. 'Heb je niets van aardbeien of van die dingen?'
Mijn hoofd liet ik rusten op het kussen en mijn benen lagen nog steeds op zijn schoot. Wilde hij rechtstaan moest hij deze maar zelf verplaatsen. 'Wat zou mijn opdracht geweest zijn moest ik het verkeerd gegokt hebben?' Mijn handen bevestigde ik achter mijn hoofd en mijn wenkbrauwen trok ik nieuwsgierig naar hem op. Omdat ikzelf mijn armen optrok, kwam een deel van mijn zongebruinde huid van mijn buik zichtbaar. Ook kon je een kleine glinstering opvangen van mijn nagelpiercing. Enkele blauwe plekken werden door deze handeling natuurlijk ook zichtbaar. Hierbij gleed automatisch mijn hand naar mijn voorhoofd, waar zich ook een wonde bevond. Deze zou ik straks nog eens moeten verzorgen, alleen wist ik niet of ik daartoe wel in staat zou zijn.

Enzo
Mijn glas had ik netjes weggezet in de vaatwasser en nadat ik alle lichten had gedoofd, slofte ik de trap op naar boven. Vermoeid streelde ik in mijn ogen en liet mijn hand doorheen mijn haar glijden, dat nu alle kanten op stond. Mijn gedachten weken automatisch af naar Bree en daarmee was ik niet zo blij. Nu ik eindelijk van haar ver weg was, wilde ik rust in mijn hoofd. Maar het bleef me achtervolgen. Zij bleef me achtervolgen. Haar lach kon ik me zo voor de geest halen en het zorgde ervoor dat ik automatisch ook moest glimlachen. Ze was zo'n vrolijk meisje en bracht zoveel goeds met haar mee, dat het bijna pijn deed dat ik al dat goeds vandaag in gevaar had gebracht. Hopelijk ondervond zij niets meer van al dat gevaar en kwamen alle personen gewoon achter me aan. Wat waarschijnlijk ook zo zou gebeuren. Bree vormde helemaal geen hinder voor het spelletje dat ze hadden opgebouwd. Ze had geen weet van de wereld waar ik me in bevond. En gelukkig maar of ze zou helemaal flippen. Toch was ze daarnet rustig gebleven toen de barvrouw plots voor ons stond en ik haar niet liefdevol had behandeld. Geen gil had ze gelaten. Toch wist ik diep vanbinnen in mijn hart dat ik het voorgoed bij haar had verpest. Wie wilde er tenslotte bevriend zijn met een monster?
Terwijl ik mijn slaapkamer inliep, verliet een zucht mijn lippen. Dat kon ik haar natuurlijk niet kwalijk nemen. Ik was een gevaar, voor iedereen die te dicht in mijn omgeving kwam. Mensen kon ik zo vermoorden door hun bloed met gulzige slokken te drinken en ook voor een gevecht met andere bovennatuurlijke wezens deed ik geen stap opzij. Conclusie, ik was een gevaar voor heel de maatschappij. Mijn kleren trok ik uit en deze belandde simpelweg op de vloer. Zelf daarvoor had ik geen energie meer. Uiteindelijk liet ik me tussen de zijdezachte lakens glijden en nam de duisternis me mee naar mijn eigen wereld.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Bree
Al om al, weet ik dus nog vrij weinig. Ik hoop dat alles verre weg van waar is, want dit zou een geval zijn wat niet makkelijk op te lossen is. Zeker als Enzo er wat mee te maken heeft. Zijn krachten begrijp ik, na zolang nadenken, nog steeds niet. Zou hij iets hebben? Een soort van afwijking dat je onmenselijk sterk kan zijn? Ik heb dit namelijk nog nooit eerder gezien. Niet in het echte leven maar ook niet op tv of in verhalen. Ik ga wat meer rechtop zitten en open opnieuw google. Er mag dan wel niks te vinden zijn over hem zelf, maar misschien kan ik wat vinden over zijn rare, sterke kracht. Hoe moet je zoiets beschrijven om op te zoeken? Gewoon zoals ik het nu noem, onmenselijk? Dan kom ik geheid uit op dieren. Het is altijd het proberen waard. Ik typ het in en klik op zoek. Er verschijnen verschillende websites op mijn scherm. Ik ga ze één voor één af, maar inderdaad, vele gaan over dieren. Chimpansees blijker sterker te zijn dan de mens. Fijn om dat ook weer te weten. Verder zijn er ook een aantal artikelen te vinden over hoe mensen soms zo wreed kunnen zijn, dat je ze haast niet meer menselijk kan noemen. Moord en andere slechte handelingen, bijvoorbeeld. Zou Enzo ook in staat zijn om te moorden? Dat gaat wel een stapje verder dan iemand verwonden... Al leek het of die vrouw elk moment het loodje kon leggen met de hoeveelheid bloed die ze verloor. Nog steeds begrijp ik niet hoe ze is weggekomen. Het zal vast de adrenaline zijn, maar dan kan je toch niet binnen een aantal seconden weg zijn? Het is zo onlogisch allemaal en het lijkt erger te worden des te vaker ik eraan terug denk.
Geïrriteerd, verdrietig en nog steeds een beetje kwaad, pak ik mijn telefoon. Ik heb antwoorden nodig en ik heb zo'n gevoel dat alleen Enzo het antwoord op mijn vragen weet.

Ik wil antwoorden. Wat weet jij over Lorena? En wat was dat met die vrouw vanmiddag. Hoe deed je haar zoveel bloed laten verliezen met haar simpelweg vast grijpen? Waag het niet om te liegen.

Ik bijt op mijn lip. Ergens durf ik niet op verzenden te klikken. Wat nou als hij boos wordt en terugkeert naar mijn huis? Moet ik iemand vertellen van de situatie zodat ik er niet alleen voor sta? Ik zou Kai altijd een bericht kunnen sturen. Hij en Lorena zijn zo close. Hij wil mij vast wel helpen. Ik verzend het smsje en open opnieuw het skype gesprek met Kai, waar overigens nog steeds niet op mijn eerdere bericht is geantwoord. Ik typ een bericht waarin ik vertel wat er vanmiddag is gebeurd. De naam 'Enzo' noem ik niet en ik vertel ook niet dat hij haast een vrouw heeft vermoord, maar ik vertel wel over het briefje en dat ik ontzettend bang dat er écht wat aan de hand is.

Damon
Een frons verschijnt op mijn gezicht. "Ga je gang. Het zal je eerste en je laatste win zijn." zeg ik tegen haar en grijns. Ik kan makkelijk winnen en had overigens net ook kunnen winnen. Het leven van een vampier zit simpel in elkaar. Wil ik winnen? Met een beetje dwang, kom je daar zo. Ik weet van vanmiddag dat ze toch geen vervain heet, dus ik kan alles bij haar doen. Echter zal ik dat nu niet doen. Ik ben benieuwd hoe Lorena is met dit soort spelletjes en hoe ver ze durft te gaan. Het was een makkelijke start, maar we gaan het steeds lastiger maken.
Ik denk even aan de boodschappen die ik vanmiddag heb gehaald. "Aardbeien heb ik, als ik het mij goed herinner." zeg ik en schuif haar benen langzaam van mijn schoot af. "Ik zal wel wat moois creëren, minnares." Ik sta op en loop richting de keuken. De tassen zijn nog niet uitgepakt, aangezien ik dat aan Lorena wilde overlaten. Niet dat het nu nog gaat gebeuren. Ik haal verschillende eetproducten uit de tas en zet degene die ik niet nodig heb in de koelkast of één van de kastjes. Een schaal zet ik neer op tafel en hier stop ik een aantal aardbeien in. Zou ze er slagroom en wat chocoladesaus bij willen? Ik weet dat vrouwen van chocolade houden en, tja, slagroom zal vast geen vervelend extraatje zijn. Ik versier de aardbeien met de chocoladesaus en slagroom. Ik kijk naar de tafel waar nog wat fruit te vinden is. Wat blauwe bessen erbij. Dat zal ze vast wel lekker vinden. Is dit genoeg? Ik maak vrijwel nooit desserts. Koken doe ik nog wel eens wanneer Elena op bezoek is of haar vrienden.
Ik vind het wel best zo. Ik heb meer m'n best gedaan dan dat ik normaal gedaan zou hebben. Het schaaltje pak ik op en neem hem mee naar de woonkamer. "Voor U, mijn minnares." zeg ik en kniel naast haar neer. De schaal met aardbeien houd ik omhoog, alsof het een soort offer is. Vervolgens kijk ik haar aan. "Zijn dat al uw wensen?"

Account verwijderd

schreef:
Lorena
De laatste keer dat ik win? Dat mocht hij wel uit zijn hoofd zetten. Ik was een sportief aangelegde jonge vrouw en ik kon namelijk niet zo goed tegen mijn verlies. Dus voor elke wedstrijd ging ik dan ook helemaal en gaf ik het beste van mezelf. Kortom, je kan me wel competitief noemen. In sommigen gevallen was dat een enorm lastige eigenschap, maar nu genoot je wel dubbel zo hard van die overwinning.
Mijn ogen volgden zijn bewegingen en uiteindelijk voelde ik hoe hij mijn benen verplaatste. Toch deed hij dit enorm voorzichtig en langzaam waardoor het een aangenaam gevoel in mijn lichaam achterliet. Zelf maar door kleine aanrakingen van Damon wist ik hoe mijn hele lichaam over hem dacht. Ik voelde me tot hem aangetrokken, maar dat wilde ik niet simpelweg even tonen en zo dus al mijn gevoelens op tafel gooien. Zelf was ik er half overtuigd van dat Damon ook wel zoiets moest voelen voor mij anders zou hij zich toch niet zo gedragen? Of deed hij gewoon zo omdat het nu eenmaal een man is en deze meer behoeften hebben dan een vrouw? En aangezien ik de enige hier ben samen met hem, had hij me dus wel nodig om zijn behoeften te kunnen vervullen. Even grinnikte ik. Mijn gedrag kon uitdagend zijn, daar was ik me van bewust en dat hadden andere jongens ook al bevestigd. Toch wilde ik hem nog wat langer gek maken zodat hij echt naar me zou verlangen. Zo had ik mijn mannen het liefst. Wild van verlangen en dat spelletje zou ik net hetzelfde spelen bij Damon.
Veel kabaal kwam er uit de keuken waardoor ik nieuwsgierig mijn wenkbrauwen optrok. Wat was hij daar toch allemaal aan het doen? Uiteindelijk hoorde ik al snel voetstappen en dook Damon weer op in mijn gezichtsveld, met een enorme kom in zijn handen. Even moest ik lachen vanwege zijn houding en bekeek ik de inhoud. Het zag er prachtig uit! Duidelijk had hij er toch wat moeite voor gedaan. 'Bedankt, het is je mooi gelukt.' Dankbaar nam ik de kom aan en balanceerde ik deze op mijn benen. 'Momenteel ben ik hier wel zoet mee.' grinnikte ik en nam de eerste aardbei. Toen ik erin beet, kwamen alle heerlijke smaken samen wat zorgde voor een ontzettende smaaksensatie. Sensueel ging mijn tong dan langs mijn lippen heen zodat ik nogmaals het sap van de aardbei proefde. Tijdens deze daad keek ik Damon verleidelijk aan. Uiteindelijk nam ik nog een aardbei en stak deze naar hem toe waarbij ik mijn wenkbrauwen uitdagend optrok. Hij was een gevaarlijk spelletje begonnen.

Enzo
Mijn tanden gleden langs de vrouw haar nek heen en de slagader voelde ik tot in het diepste van mijn hart kloppen. Verlangend gleed mijn tong langs mijn hoektanden heen, die nu messcherp waren. De ademhaling van de vrouw was gejaagd en haar hele lichaam brandde van verlangen. Mijn handen gleden terwijl onderzoekend langs haar hele lichaam heen. Mijn tanden sneden simpelweg door de dunne huid van haar nek, alsof je met een mes boter snijd. Gulzig begon ik haar bloed op te zuigen. Een straaltje bloed ontsnapte aan mijn gretige lippen en besmeurde heel haar nek met bloed. Door dit beeld en de geur die ermee gepaard ging, werd ik helemaal wild en dronk ik haar bloed nog sneller op dan eerst. Het witte topje dat ze droeg, kleurde langzaam rood vanwege haar bloed. Ze was niet meer voor lang bij bewustzijn, dat voelde ik aan haar lichaam. Als een pop hing ze in mijn armen. Hier afmaken of eerst nog een spelletje met haar spelen? Mijn tong gleed langs het straaltje bloed dat ontsnapt was. Misschien maar beter he....
Plots zat ik rechtop in mijn bed en staarde ik voor me uit. Mijn prachtige droom was onderbroken, maar door wat? Mijn ogen gleden onderzoekend langs mijn hele slaapkamer en al snel zag ik dat het scherm van mijn telefoon brandde. Een sms dus. Ik greep ernaar en ging weer liggen. Toen ik zag dat Bree de verzender was, trok ik mijn wenkbrauwen verrassend op. Nooit gedacht dat ik ooit nog iets van haar zou horen.
Zodra mijn ogen langs haar bericht heen gleden, wist ik meteen wat ze zocht. Antwoorden, op al haar vragen. Waarschijnlijk na wat onderzoek zag ze in dat niets een antwoord bood op haar vragen en was ik haar laatste hoop. Wel, ze kon nog even op haar antwoorden wachten. Eerst nog wat slapen. Morgenochtend zou ik wel terug contact met haar opnemen. Mijn telefoon plaatste ik terug naast me. Ergens besefte ik wel dat ze nu een rusteloze nacht tegemoet ging omdat ik zelf niets van me had laten horen. Toch had ze dit ergens kunnen verwachten na hoe deze avond was verlopen. Nu had ik slaap en rust nodig en de rest zou voor morgen zijn.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Bree
Ik trek mijn wenkbrauw op wanneer ik een oranje knopje onderin mijn scherm zie verschijnen. Heeft Kai nu al geantwoord? Dat is best snel, wetende dat hij mijn vorige bericht heeft genegeerd. Ik klik op de notificatie en kijk wat er staat. Het is inderdaad van Kai. Hij zegt dat hij Lorena vandaag nog niet gesproken heeft en dat hij het maar een raar verhaal vindt. Ik bijt op mijn lip. Ze is dus niet bij hem, wat mij meer laat denken dat er een bron van waarheid achter dit gekke verhaal zit. Hij vraagt of ik hem op de hoogte wil houden over wat 'de jongen' allemaal zegt en dat hij z'n ogen zal uithouden voor Lorena. Indien hij iets te horen krijgt van haar, zal hij het meteen laten weten. Ik beloof hem dat ik hem op de hoogte houd en sluit vervolgens Skype af.
Nog geen antwoord gekregen van Enzo. Ik bijt op mijn wang en staar nog even naar mijn telefoon. De tijd kruipt voor mijn gevoel langzaam voorbij. Na vijf minuten allemaal maar te hebben gestaard, besluit ik om maar wat nuttigs te gaan doen. Als hij antwoordt, dan merk ik dat snel genoeg. Ik kijk even naar de tijd. Het is avond, maar nog wel licht buiten. Ik zou nog even een rondje door het dorp kunnen fietsen om te zien of ik toch nog wat kan vinden van haar. Desnoods opletten of ik gewoon hints kan vinden wat mij tot haar zal leiden. Als ze echt meegenomen zou zijn door iemand, zou ze misschien iets hebben achtergelaten? Of ik kijk gewoon teveel TV, dat zou ook nog eens kunnen. Stil zitten gaat hem niet worden, dus het is altijd te proberen.
Ik verlaat mijn kamer en loop de trap af naar beneden toe. Mijn ouders zitten in de woonkamer naar een talentenshow programma te kijken. "Waar ga je heen?" vraagt mijn moeder als zij mij richting de deur ziet lopen. Ze gaat het vast niet fijn vinden als ik vertel dat ik rond het dorp ga fietsen op dit tijdstip. "Ik ga even naar Natalia om wat te bespreken voor een project." lieg ik en kijk achterom. "Maak het niet te laat." Is het enige wat mijn moeder zegt. Ik knik en verlaat het huis. Ik pak mijn fiets en begin aan de zoektoch die eindeloos lijkt.

Damon
Ik glimlach wanneer ze mijn dessertkunsten waardeert. Heb ik dat talent ook weer ontdekt. Dat kan zeker nog van pas komen bij de dames. Kookkunsten in het algemeen helpen wel vaak daarbij, maar dat laatste extraatje is mooi meegenomen. Haar grap is erg cheesy, maar toch lach ik voor een kleine drie seconden. Ik neem weer op de bank plaats waar ik eerder ook had gezeten en kijk hoe ze de aardbeien langzaam opeet. Even frons ik. Ze probeert wel erg hard, daar houd ik wel van. Het is duidelijk dat ze interesse heeft om dit spelletje verder te spelen. Dan zullen wij daar eens even voor zorgen.
Ze steekt een aardbei naar mij uit en deze neem ik van haar aan, maar niet om zelf op te eten. Hier heb ik andere plannen voor. Ik sta weer op en ga achter de bank staan. Laat ik dan maar de goede 'slaaf' uithangen. Ik hang boven haar en houd de aardbei aan het kleine steeltje vast. "Open uw mond maar, minnares." zeg ik. Net alsof het druiven zijn. Wat chocoladesaus van de aardbei drupt op haar gezicht, waarvan ik had gehoopt dat het ging gebeuren. De aardbei wordt aan haar gevoerd en ik loop weer terug naar de voorkant van de bank. "Hier, laat mij het maar weghalen voor je." zeg ik en zak wat door mijn knieën heen waardoor ik op ooghoogte kom. Met een zakdoekje, die standaard in mijn broekzak te vinden is voor eventuele snacks onderweg, veeg ik langzaam de chocolade van haar wang. Ondertussen kijk haar aan op een flirterige manier. Van dichtbij zijn haar ogen nog mooier. Werkelijk waar prachtig, al was ik niet van plan om dit tegen haar te zeggen. Een klein glimlachje is te zien op mijn gezicht terwijl ik langzaam het zakdoekje laat zakken.

Account verwijderd

schreef:
Lorena
Verrast haalde ik mijn wenkbrauwen op toen ik zag dat Damon duidelijk andere plannen had met die aardbei dan ik had. Zodra zijn bedoelingen duidelijk werden, begon ik te lachen en deed ik gewoon mee. Uiteindelijk waren we dit 'spelletje' samen gestart. Het zou dan ook wat laf van mezelf zijn om deze nu plots te beëindigen. Mijn mond opende ik, net zoals hij me gezegd had, maar al snel voelde ik een vloeibare substantie op mijn wang. Vrijwel meteen kon ik raden wat dit kon zijn en even grinnikte. Het uitzicht waar Damon nu naar keek zou waarschijnlijk komisch zijn en alles behalve sexy. Het eten van de aardbei verliep vlotjes en gelukkig had ik deze keer geen ongevalletjes voor, maar bleef ik mijn 'elegante' zelf. In het diepste van mijn hart wist ik goed genoeg dat ik eerder klunzig was dan elegant, maar stiekem vond ik dat niet zo erg.
Mijn ogen volgden zijn bewegingen en wanneer hij voor me hurkte, hield ik mijn hoofd vragend schuin. Pas nadat hij met een zakdoek richting mijn gezicht kwam, besefte ik dat mijn wang nog steeds besmeurd was met die heerlijke chocoladesaus. Zijn aanrakingen en bewegingen zijn zacht en langzaam. Als je een toeschouwer zou zijn van dit tafereel zou je het zelf schattig kunnen noemen. Zijn blauwe ogen zijn strak op me gericht, met een flirterige blik erin. Eigenlijk hadden we best nog geluk met elkaar. Ik weet niet hoe ik gereageerd zou hebben als Damon hier niet was, maar Enzo bijvoorbeeld wel. Dat had waarschijnlijk niet zo soepel gelopen als nu met Damon.
Wanneer de chocoladesaus van mijn wang verwijderd is, duwde ik mezelf meer naar voren toen zodat ik op het einde van de bank kwam te zitten. Hierdoor bevond Damon zijn lichaam tussen het mijne en was de ruimte tussen ons enorm klein geworden. Een blauwe bes verdween in mijn mond en nu hij deze avond naar mij moest luisteren, kon ik daar beter ook maar gebruik van maken. 'Hoe zijn jouw massageskills?' Mijn rechtermondhoek kroop uitdagend omhoog. Bij deze vraag zou er bij hem natuurlijk al meteen een belletje moeten gaan rinkelen.

Enzo
Rust was me niet gegund, zover was duidelijk. Mooi op tijd was ik in mijn bed gekropen, maar de eerste keer was mijn slaap onderbroken geweest door een smsje en nu door iemand die aan mijn voordeur stond aan te bellen. Een zucht verliet mijn lippen. Zou ik gewoon in bed blijven liggen en doen alsof er niemand thuis was? Dat was naar mijn gevoel het beste plan. Dan moest ik mijn warme bed niet verlaten en kon ik gewoon verder slapen.
Vampiers hadden niet veel slaap nodig, maar toch was ik weer een ander geval. Ik lag graag in mijn bed, het liefst nog met enkele dames. Ik hield van de warmte, gezelligheid en de knusheid die hiermee gepaard gingen. Vooral in de winter dan terwijl je lekker in je kussens kunt wegzakken met een blik op een brandende open haard.
De persoon aan mijn deur was duidelijk niet van plan om het op te geven want weer klonk er door heel mijn huis de deurbel. Vermoeid duwde ik de lakens van me af en slofte naar de deur van mijn slaapkamer. Buiten was het terwijl al helemaal donker. Dat verbaasde me ergens ook niet. Toen ik nog bij Bree was, was de zon al aan het ondergaan. Het dorpje van Bree lag ook wat verder en het was in totaal twee uur rijden dus dat scheelde wel. Grappig als je wist dat ik daar op mijn vampier snelheid binnen enkele minuten zou staan.
De voordeur trok ik open en mijn wenkbrauwen haalde ik op als ik een jonge vrouw voor me zag staan. Zij was ook even verrast omdat ik tenslotte halfnaakt voor haar stond. Enkel een onderbroek 'bedekte' mijn lichaam. 'Wat kan ik voor je betekenen?' vroeg ik met een dikke stem, nog steeds van het slapen. 'Ik zoek Damon.' zei ze twijfelachtig. Een sarcastisch grijnsje was te zien op mijn gezicht. 'Je bent niet de enige.' Duidelijk was de dame verward door mijn woorden. Zij begreep natuurlijk niets van de situatie. 'Kom binnen.' zei ik uiteindelijk en deed een stapje aan de kant, zodat de hal zichtbaar werd. Twijfel zag ik in de jonge vrouw haar ogen, maar uiteindelijk stapte ze toch over de drempel heen, mijn huis binnen. Toen ik de deur sloot, grijnsde ik breed. Misschien werd deze avond dan toch nog interessant.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Bree
Meerdere keren fiets ik hetzelfde rondje. Door de straat waar Lorena woont, door het park en door het centrum. Het park is geheel verlaten. Op wat eekhoorntjes en vogels na, is er niks of niemand te vinden. Het centrum, daarintegen, is een ander verhaal. De terrasjes zijn gevuld met mensen die al aardig ver heen zijn. Ik zet mijn fiets even neer aan de zijkant. Ik ben er al meerdere malen langs gefietst, maar laat ik nu toch maar eens binnen kijken. Er zijn een aantal kroegjes hier te vinden en deze zijn bijna elke avond wel helemaal gevuld. Het is de enige uitgaansplek hier in de buurt, wat de reden is dat het hier altijd vol is.
Ik stap de kroeg in en kijk om mij heen. Hier en daar zijn wat mensen aan het dansen op de harde muziek, maar ze zijn vooral aan de bar te vinden. Mijn ogen gaan langs alle aanwezigen. Wat bekende gezichten komen langs. Zo ook Natalia, waar ik zogenaamd heen zou zijn gegaan deze avond. Al snel spot ze mij ook en komt op mij afgelopen. "Hey! Ik wist niet dat je hier zou zijn vanavond. Shotje?" vraagt ze. Aan haar adem te ruiken, heeft ze al meer dan genoeg op. Ik schud mijn hoofd. "Nee, ik ben hier zo weer weg. Zeg, als jij mijn moeder tegenkomt ergens de komende dagen en ze vraagt hoe ons project gaat, zeg dan maar gewoon dat het goed gaat." Ik kijk haar met een serieuze blik aan. Mijn moeder zal mij echt afmaken als ze hoort dat ik heb gelogen tegen haar. Even kijkt Natalia mij aan met een verbaasde blik, maar gaat uiteindelijk akkoord. "Is goed, denk ik. Wil je echt geen shotje? Als je wel wat wilt, ga dan naar de barman en niet de barvrouw. Zij heeft nogal een chagrijnige bui waardoor ze geen kortingen geeft." vertelt Natalia en ze loopt vervolgens weer terug naar haar vriendengroep. Mijn blik schiet naar de bar, waar ik een enthousiaste barman verschillende glazen zie vullen. Vervolgens gaan mijn ogen naar de vrouw, die met haar rug naar de bar toestaat. Ik kan haar gezicht niet zien, maar ze komt mij nogal bekend voor. Ik zet wat stappen vooruit, maar probeer zo onopvallend te blijven. Terwijl ik achter wat mensen verstopt sta, wacht ik af tot ze omdraait. Na enkele minuten gebeurt dat ook. Ik hap naar adem en kijk met grote ogen voor mij uit. Het is de vrouw die ik eerder heb gezien met Enzo, echter is er geen schrammetje meer te vinden op haar gezicht en nek. Dat is onmogelijk. Haar hele nek lag open en nu is er niks meer van te zien. Heb ik dan wel de goede vrouw voor mij? Ja, haar gezicht zou ik nooit zomaar vergeten. Ik zet wat stappen achteruit en probeer niet te struikelen. Hoe is dit in hemelsnaam mogelijk?
Snel ren ik de kroeg uit naar mijn fiets toe. Adem in, adem uit. Ik heb het vast mis. Het kan die vrouw niet zijn. Als ze het überhaupt overleefd heeft, kan ze niet dezelfde avond alweer in een kroeg staan zonder enige wonden of schrammen. Ik heb mezelf gewoon vergist. Ja, laat ik het daar op houden. Ik bijt op mijn lip en stap weer op mijn fiets. Het is aardig donker geworden en ik moet zeggen dat ik mij ontzettend onveilig voel. Laat ik maar weer richting huis gaan, want dit heeft geen zin. Ik kom hier geen stap mee vooruit.

Damon
Even zijn onze gezichten maar een aantal centimeter van elkaar verwijderd, doordat Lorena haarzelf naar voren duwt. Enkele seconden staren we naar elkaar, maar daarna verbreek ik het om rechtop te gaan staan. Ik rek mij eventjes uit en laat er een kleine grom bij vrij. Moe ben ik niet, totaal niet, maar soms voelt uitrekken gewoon even fijn aan.
Ik frons. "Een massage, zeg je?" Ik kijk naar mijn handen. Deze handen hebben al heel wat meisjes aangeraakt, ook op de manier van massages geven. "Zoals U wenst." zeg ik en verdwijn vervolgens naar boven toe. Ergens in de badkamer moet lotion te vinden zijn. Ik heb het al een tijdje niet meer gebruikt, maar ik weet zeker dat het nog niet op is. Ik open wat kastjes en doorzoek alle flesjes en potjes. Het staat voornamelijk vol met schoonheidsproducten die Elena heeft laten staan. Mevrouw vergeet ook werkelijk waar alles. Ik rol met mijn ogen en blijf doorzoeken.
Nadat ik wat flessen aan de kant heb geschoven, heb ik dan toch eindelijk gevonden wat ik zoek. Een lotion met kokosgeur. Dat zal vast wel goed moeten zijn. Vervolgens loop ik naar de kast waar een aantal badlakens in te vinden zijn. Als we het goed willen doen, dan moet ze zich eigenlijk uitkleden en de badlaken om doen. Wie weet krijg ik haar wel zo ver. Ik grijns bij het idee.
Wanneer ik alle spullen bij elkaar heb gezocht, loop ik weer terug de trap af naar de woonkamer. "Excuses voor het lange wachten." zeg ik op een nette toon. Ik gooi de badlaken haar richting op. "Je weet wat je te doen staat." zeg ik en knipoog naar haar. Ondertussen zet ik de lotion neer op de tafel en kijk even rond. "Misschien kunnen we het beter ook boven doen, aangezien de bank nogal in de weg zit." zeg ik. Ik meen het ook, dit keer. Het is niet om haar in m'n bed te krijgen. Er is oprecht weinig ruimte om een goede massage te geven als er leuningen in de weg zitten. Op de tafel liggen lijkt mij niet erg comfortabel.

Account verwijderd

schreef:
Lorena
Met een lach liet ik me terug achterover vallen op de bank. Het viel me op dat Damon wel heel enthousiast was, over de hele avond. En dat was best schattig om te zien. Zelf stond ik recht en nam ik de kom met aardbeien met me mee. Deze at ik op terwijl ik naar buiten staarde, ook al zag je niets meer omdat de zon al helemaal onder was. Even dwaalde mijn gedachten af naar de wereld waar we ons in bevonden. Waren we echt de enige? Toch had ik een onaangenaam gevoel en deed ik voor de zekerheid de achterdeur op slot. Zonder het echt te beseffen had ik tijdens mijn nadenken heel de kom leeg gegeten en waren enkel nog de steeltjes te vinden in de kom. Hiermee stapte ik richting de keuken en zette deze weg in de vaatwasser, nadat ik de steeltjes zelf had weggegooid. Boven me hoorde ik allerlei bewegingen waardoor ik weer even moest gniffelen. Mijn bord van daarnet nam ik ook op en plaatste ik in de vaatwasser. Deze was ik helemaal uit het oog verloren na mijn maaltijd en die vrouw in het bos. Nog steeds wist ik niet of ze wel echt was geweest, maar ik was van plan om daarover verder onderzoek te doen. Ik moest ontdekken wat dat betekende. Het beeld zelf van de bebloede vrouw bleef me ook achtervolgen. Om nog maar te zwijgen dat ze dan plots in een soort van monster was veranderd met scherpe hoektanden en vreemde ogen. Mijn handen gingen langs mijn haren heen en ik keek naar beneden, naar het brandende vuur. Mijn blik richtte ik weer omhoog zodra Damon terug in de kamer verscheen. Het badlaken kon ik net op tijd vangen, maar daarvoor moest ik wel wat moeite doen. Wat natuurlijk gepaard ging met enkele rare bewegingen. Hier keek ik ook wat vreemd naar. 'Het is wel de bedoeling dat ik geniet en jij niet.' Mijn ogen richtte ik op hem, maar een glimlachje kon ik net niet onderdrukken. Ik knikte, daar had hij een punt. Mijn handen gleden naar de knoppen van mijn groene blouse, die ik van Damon had gekregen. Langzaam begon ik deze open te knopen en na enkele tellen was mijn kanten, zwarte beha zichtbaar. Ik grijnsde mijn tanden bloot en kwam in beweging. Wanneer ik langs hem heen liep, streelde mijn vingertoppen zacht langs zijn arm heen en keek ik hem even aan. Nadien verdween ik de trap op om naar boven heen te gaan.

Enzo
Mijn hand wreef langs mijn mond en voorzichtig legde ik dame neer op mijn bed. Ze was nog bij bewustzijn, gelukkig maar want ze kon nog van pas komen. Nu liet ik haar even met rust, maar dat zou niet zo lang duren. Ik had namelijk nog andere plannen met haar. Omdat ik nu toch alweer klaar wakker was, mede dankzij het verse mensenbloed dat ik zonet benut had, greep ik naar mijn telefoon.

Ik wil antwoorden. Wat weet jij over Lorena? En wat was dat met die vrouw vanmiddag. Hoe deed je haar zoveel bloed laten verliezen met haar simpelweg vast grijpen? Waag het niet om te liegen.

Wat ging ik met Bree aanvangen? Misschien moest ik haar maar inderdaad haar herinneringen terug geven, misschien zou dat al wat helpen. Over Lorena zelf wist ik niet veel, die vrouw was een ander verhaal. Bree kende zelf dat verhaal, alleen wist ze dat niet meer. Vanwege mij. Een zucht rolde over mijn lippen. Duidelijk had ik veel aan haar uit te leggen want hoe ging ik verklaren wat ze gezien had? Daarbij moest ik eigenlijk mijn identiteit vrij geven en ik had geen idee of ik daar wel klaar voor was. Ik hield mijn vampier bestaan liever voor mezelf, al zag ik in deze hele situatie niet echt een andere oplossing dan het haar te vertellen. Maar zou ze me wel geloven? Het is uiteindelijk enorm bizar als je plots te horen krijgt dat de persoon voor je eigenlijk dood is. Hier moest ik goed over nadenken. Daarnaast wilde ze na mijn betekenis dan wel nog met me omgaan? Toch besefte ik zeer goed als ik haar wilde beschermen dat het vertellen één van mijn enige oplossingen was. Mijn telefoon bevestigde ik tegen mijn rechteroor en terwijl wierp ik een blik over mijn schouder naar de dame. Zij werd langzaam wakker. De telefoon ging enkele keren over en ik hoopte dat ze zou opnemen. Ik wilde met haar een afspraak maken gedateerd op morgen.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Bree
Ik geef op en fiets richting huis. Als Lorena nu niet thuis is, dan ben ik bang dat ze niet meer in ons kleine, knusse dorpje te vinden is. Zal ik haar huistelefoon bellen, of zal dat haar moeder alleen maar zorgen laten maken? Ze heeft wel het recht om te weten dat haar dochter weg is, mits ze nu niet thuis is. Ik blijf hoop houden dat ze niet weg is, maar ondertussen ben ik er zeker van. Berichtjes op haar telefoon worden niet eens ontvangen en wanneer ik haar bel, krijg ik te horen dat het nummer niet in gebruik is. Hij gaat dus niet eens over, dat is al raar. Als hij gewoon uitstaat, dan gaat hij per direct naar voicemail, maar ook dat gebeurt nu niet.
Mijn fiets zet ik neer voor mijn huis en doe hem op slot. Aan het licht binnen te zien, zijn mijn ouders nog steeds in de woonkamer. Ik gok dat het programma wat ze hebben gekeken nog niet afgelopen is. Ik ga het huis in en meld mezelf bij mijn ouders dat ik er weer ben. "Is het gelukt met jullie project?" vraagt mijn moeder. Ik slik even en knik vervolgens. "Ja, hij is bijna klaar. We hebben nog even de tijd dus we gaan de volgende keer weer verder." zeg ik. Vervolgens is de focus van mijn moeder weer helemaal terug bij de TV. Ik ga de trap op naar mijn kamer. Die programma's die mijn ouders kijken, vind ik altijd zo vreselijk.
Mijn laptop staat nog geopend op mijn bed. Ik vertel via Skype aan Kai dat ik de vrouw had gezien die 'de jongen' had aangepakt. Hij antwoordt nog niet, dus besluit ik om mezelf maar even om te kleden naar slaapkleding. Vaak slaap ik in mijn ondergoed, maar vandaag kies ik toch voor een topje en een pyjamabroek. Het voelt vertrouwder aan, lijkt wel. Ik voel mij totaal niet veilig, niet eens in m'n eigen kamer. Voor mijn gevoel lijkt het wel alsof er elk moment iemand m'n kamer in kan stormen en mij zal meenemen. Ik wil niet alleen zijn nu. Was Lorena maar hier.

Damon
Met een grijns, kijk ik haar aan. "Ik? Genieten? Ik zou niet durven." zeg ik. Verbaast, kijk ik naar haar handen die de knopen van haar blouse opent. Goh, ze doet het. Die had ik echt niet zien aankomen. Nu wordt het pas echt interessant. Mijn ogen glijden naar beneden, naar de plek waar haar ogen zeker niet te vinden zijn. Indrukwekkend. Voor zover ik kan zien, ziet het er zeker niet verkeerd uit. Ik volg haar bewegingen en kijk hoe ze de trap oploopt. Als een puppy, volg ik haar de trap op.
Zal ik haar meenemen naar mijn kamer of naar de kamer waar zij zal overnachten? Persoonlijk vind ik het geen fijn idee om met een meid in Stefan's kamer te zijn. Hij zou het waarschijnlijk ook niet waarderen als ik het hem vertel. Als ik hem ooit weer te zien krijg, natuurlijk. Voor zover zit ik hier nog steeds vast en zijn Lorena en ik de enige die hier te vinden zijn. Een logische verklaring hiervoor, kan ik nog niet bedenken. Morgen zal ik verder zoeken naar een oorzaak en eventuele oplossingen. Voor nu was het wel even oké. Mystic Falls ligt vol met boeken over de geschiedenis en over spreuken. Misschien moet ik morgen een bezoekje brengen aan wat huizen morgen. Ik weet wel een aantal locaties waar heksen wonen. Wie weet hebben hun iets wat kan helpen in hun boeken staan. Dit moet het werk van een heks zijn, denk ik.
Ik kies ervoor om mijn eigen kamer te kiezen. "Deze kan op, mevrouw." zeg ik en open mijn kamerdeur voor haar. Na haar, loop ik de kamer in en sla mijn deken om. De lotion, die ik overigens weer van tafel had gepakt, zet ik neer op mijn nachtkastje. "Zeg maar wanneer jij er klaar voor bent."

Account verwijderd

schreef:
Lorena
Damon volgde me vrijwel meteen waardoor ik zacht moest glimlachen. Hij begeleidde me nadien ook als een echte gentleman richting zijn kamer, alleen was ik hier al eerder geweest. Nog steeds spookte de hele vrouwenkleding na in mijn hoofd. Hoe kwam hij daar aan? Verkleedde hij zich stiekem graag als een vrouw? Of had hij zoveel vrouwen de deur gewezen voordat ze zelf hun kleren konden aantrekken? Omdat ik er niet echt bij ben met mijn gedachten, struikelde ik over mijn eigen voeten. Natuurlijk keek ik eens achterom om te kijken of ik niet over iets gestruikeld was, maar als de hele vloer leeg was, wist ik wel genoeg. Het bloed stroomde naar mijn wangen en ik was er 100 % zeker van dat Damon mijn klunzigheid zojuist had kunnen bewonderen. Mijn hand stak ik op. 'Zeg maar niets.' Hoe langer hij zich in mijn omgeving zou bevinden, hoe vaker hij zou opmerken dat ik eigenlijk niet zo elegant ben. Bree was er terwijl al gewend aan en in haar omgeving lachte ik dan ook steeds met de dingen die ik voorhad. Nu was het even wat anders.
De stof van mijn blouse liet ik van mijn schouders afglijden zodat deze uiteindelijk gewoon op de grond viel. Mijn handen gleden in mijn haren en in een simpele beweging bond ik deze vast in een knot. Gelukkig had ik steeds een elastiekje rond mijn rechter pols. Met mijn rug stond ik naar Damon dus het enige wat hij nu nog kon bewonderen was mijn rug. Even twijfelde ik of ik wel mijn broek zou uittrekken. Deze zat uiteindelijk niet in de weg? Toch besefte ik dat het niet fijn liggen zou zijn dus al snel gleden mijn handen naar de knop van mijn broek en drukte ik deze naar beneden. Het badlaken, dat ik even op zijn bed had gelegd, bond ik rond mijn lichaam. Momenteel was het nog een stapje te ver om zomaar mijn lingerie mee uit te trekken. Mijn hoofd draaide ik voor de helft en keek Damon over mijn schouder aan. Even glimlachte ik en stapte richting zijn bed heen. Hierop ging ik op mijn buik liggen en mijn hoofd draaide ik voor een kwart. Zo rustte mijn rechter wang op het bed, maar was mijn linker wang vrij. 'Ik ben er helemaal klaar voor, laat me maar versteld staan door jouw kunsten.' De eer om mijn beha bandje te openen, was helemaal voor hem. Als hij dat wilde en durfde tenminste.

Enzo
Mompelende woorden sprak ik uit als Bree haar telefoon niet opnam. Ook dat nog. Misschien nog een keertje proberen? Het kon dat ze gewoon onder de douche stond en het niet hoorde. Er zijn wel verschillende redenen die je kan bedenken waarom een persoon niet opnam. Maar ook de tweede poging mislukte en langzaam kwam er woede in me op. Typisch vrouwen. Als jij ze nodig hebt, dan zijn ze plots niet meer bereikbaar. Maar moest het omgekeerd zijn. Er zou wat zwaaien. Ik gaf het op. Dan maar een berichtje sturen.

Ik bel je morgen, neem dan wel op.

Mijn antwoord was kort en bondig. Misschien zelf ook een beetje arrogant. Toch leek het alsof ik soms mijn tijd verspilde. Een kreun hoorde ik achter me en met dat geluid draaide ik me om. 'Dag schoonheid.' Mijn vingers gleden langs de dame haar wang en ze glimlachte naar me, lief. Alsof ze me echt vertrouwde, maar ze moest eens weten. Haar naam wist ik niet. Zou het een speeltje zijn van Damon? Mmm... Zelf ging ik naast haar op bed zitten en keek ik haar strak aan. 'Waarom zocht je Damon?' Ze vertelde me, alles. Duidelijk hadden ze elkaar eerder ontmoet en was de vrouw in kwestie nu helemaal verloren aan Damon. Ergens verbaasde me dit niet. Damon had een uitstraling op de vrouwen die de meeste niet eens konden negeren. Wanneer ze begon te vertellen over de nacht die ze had doorgebracht met Damon, stopte ik haar. Dat zouden te veel details zijn. Stiekem wist ik wel dat Damon woedend zou zijn moest hij weten dat ik zojuist dingen met zijn vriendinnetje had gedaan. Alhoewel hij er meer dan genoeg had. 'Damon is er niet, maar ik wel.' Mijn wenkbrauwen trok ik op, hopelijk begreep ze deze hint. Gelukkig zijn niet alle mensen even dom want niet veel later besprong ze me zoals een hongerige leeuwin naar haar prooi springt.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Bree
Ik kruip mijn bed in en trek de deken goed over mij heen. Koud zal ik het vanavond niet krijgen, maar of ik enige slaap ga krijgen? Ik denk het niet. Een gaap verlaat mijn mond. Het voelt alsof alle energie uit m'n lichaam is gezogen. Toch blijven mijn ogen wijd open staan.
Na een aantal rondjes te hebben gemaakt om de juiste positie te vinden om te gaan liggen, pak ik mijn laptop weer en hoop ik een antwoord te hebben gehad van Kai. Snel open ik mijn Skype en ik zie inderdaad dat hij wat heeft gereageerd. Hij zegt dat ik waarschijnlijk gewoon een andere vrouw in gedachten heb, aangezien het onmogelijk is om zo snel te helen. Ik bijt op mijn lip. Ze leek er zo ontzettend veel op, maar hij heeft gelijk. Het is onmogelijk, maar zo was Enzo op dat moment. Bah, ik wil er niet opnieuw aan denken. Over Enzo gesproken, zou hij al eens mijn berichtje hebben beantwoord?
Terwijl ik nog half op mijn bed lig, grijp ik naar mijn spijkerbroek die op de grond ligt. Hier zit mijn telefoon nog in namelijk. Na enige moeite, heb ik mijn broek te pakken en voel ik in de zakken. Ik bekijk het ontgrendelscherm van mijn telefoon en zie meerdere gemiste oproepen staan. Één van mijn moeder, die had gebeld toen ik nog op de fiets zat. Tenminste, daar ga ik vanuit als ik naar de tijd kijk. Ook twee gemiste oproepen van Enzo. Oeps, die had ik misschien beter kunnen opnemen. Hij heeft erna ook een sms gestuurd dat hij mij morgen opnieuw zal bellen. Ik slik even. Moet ik iets terugsturen? Excuses dat ik niet heb opgenomen? Mijn geluid staat vaak uit, maar normaal gesproken hoort hij wel te trillen wanneer ik gebeld word of een melding krijg.
Zal ik morgen echt antwoorden krijgen over waar Lorena is en wat er met haar is gebeurd? Ook zijn krachten wil ik meer over weten, al denk ik niet dat ik hem nog eens in het echt wil zien. Als hij zoiets kan doen met een vrouw die nog enige snelheid heeft om snel weg te komen, laat staan wat hij met mij zou kunnen doen. Zou hij zoiets bij Lorena hebben gedaan om haar mee te krijgen?

Damon
Mijn lippen pres ik tegen elkaar aan wanneer ze over haar eigen voeten struikelt. Ze probeert het zo hard, maar het gaat haar niet al te goed af. Stefan vindt dit soort trekjes altijd wel schattig. Zegt al weer genoeg waarom hij voor Elena is gegaan, op het feit na dat haar gezicht precies hetzelfde was als onze ex. Ik zelf ben er niet zo van. Ach, het is maar goed dat ze een knap gezicht én een mooie kleding stijl heeft. Dat maakt het weer goed.
Ik wacht geduldig af tot ze op het bed gaat liggen. Ze kiest ervoor om ook haar broek uit te trekken. Hierdoor zie ik voor het eerst het gehele plaatje van haar lichaam. Ze heeft een prachtig figuur. Haar rondingen zijn precies goed, naar mijn mening. Na enkele minuten neemt ze plaats op het bed met haar badlaken om, waardoor alleen haar rug blootgesteld is. Wanneer ze eenmaal goed ligt, klim ik zelf ook op het bed. Voordat ik begin, bekijk ik haar rug goed. Geen één plekje te vinden op haar rug. Met mijn rechterhand streel ik over haar rug en stop bij de sluiting van haar beha. Zachtjes maak ik rondjes met mijn vinger om de sluiting en kijk haar naar gezicht. Normaal had het mij weinig uitgemaakt, maar bij haar wil ik eerst zien of ze het wel oké vindt. Haar uitdrukking verandert niet, wat voor mij een goedkeuring is. Met één hand, weet ik haar beha bandje te openen. Ik schuif haar bandjes wat meer over haar armen heen zodat haar schouders geheel vrij zijn. Ik pak de lotion van mijn nachtkastje en spuit wat op mijn handen. Dan is het eindelijk tijd om mijn massage te starten. Ik begin zachtjes bij haar schouders, waarna ik er later wat meer kracht op zet. De kokosgeur verspreid zich in de kamer. Langzaam ga ik over haar rug heen en probeer elk goed stukje mee te pakken. Soms bekijk ik haar uitdrukking om te zien of ze ervan geniet, maar ik denk dat ik het antwoord wel weet. Wie houdt er nou niet van mijn massages?

Account verwijderd

schreef:
Lorena
Zijn eerste aanraking zorgde ervoor dat er een trilling doorheen mijn heen lichaam gleed. Waarschijnlijk zou hij dit wel merken, al hoopte ik van niet. Zelf had hij ook vreselijke koude handen dus was dit waarschijnlijk de grootste oorzaak. 'Je hebt koude handen.' zei ik terwijl ik hem aankeek. Op zijn reactie wachtte ik niet echt want ik sloot mijn ogen. Door de vermoeiende dag en vanwege de alcohol die ik daarnet had benut, voelde deze ook zeer zwaar aan. Ik hoopte maar dat ik wakker zou blijven tijdens de massage. Zijn hand voelde ik bij mijn sluiting en even voelde ik hem twijfelen. Daardoor begon ik me vragen te stellen. Damon was duidelijk een echte rokkenjager en waarom aarzelde hij dan bij me? Vond hij me stiekem dan toch niet knap? Zelf hield ik ook onbewust mijn adem in. Geen idee waarom ik dat weer deed. Toch veranderde er niks aan mijn lichaamshouding en dat was een extra bevestiging voor hem want al snel voelde ik de druk minderen. De bandjes werden aan de zijkant geschoven en dan startte hij eindelijk met zijn massage. Een glimlach werd al snel gevormd op mijn lippen. Hij had niet gelogen, hij was hier goed in. Daarom genoot ik ook voor de 100% van. Toch kon ik het niet tegen houden, mijn gedachten dwaalde af naar alle gebeurtenissen van vandaag. Morgen zou ik eerst een beetje gaan lopen zodat ik mijn gedachten allemaal op een rijtje kon zetten. Dan zou ik uiteindelijk een kledingwinkel zoeken want ik dook niet terug die vieze kast in van Damon voor kleren. Zelf wilde ik ook eens de kamer van Stefan doorzoeken. Het wilde niet zeggen omdat Damon niets had gevonden, dat ik niets zou vinden. Normaal gezien zou ik dit nog vanavond willen doen, alleen zat dat er niet meer in. Mijn lichaam werd steeds zwakker en zwakker en ik moest tegen de slaap vechten. Zou Damon het als een compliment aanvaarden als ik in slaap zou vallen? Of juist helemaal niet? Misschien had hij nog wel andere plannen en verpestte ik ze daarmee? Ach ja, welke andere plannen kon hij hebben? Een kleine kreun verliet mijn mond als hij op een stramme spier drukte. De spierpijn was nog steeds aanwezig in mijn hele lichaam en ik hoopte maar dat er niet veel blauwe plekken zichtbaar waren op mijn rug. Het was nog steeds een groot vraagteken hoe dat ik daar aan kwam. 'Ik val bijna in slaap.'

Enzo
Deze vrouw wist duidelijk niet van ophouden en daarom verbaasde het me ook niet dat dit uitgerekend een vriendinnetje was van Damon. Met haar kun je een hele nacht vol plezier beleven. Toch had ik me niet kunnen inhouden om soms eens een slokje te nemen van haar heerlijke bloed. Dat was dan, volgens mij, ook de grootste reden dat ze nu uitgeput naast me lang. In de ochtend zou ik haar mijn bloed geven zodat mijn bijtwonden niet langer zichtbaar zouden zijn en ook zou ik haar geheugen moeten wissen. Uiteindelijk had ze in haar hele verhaal over Damon nooit iets over bloed of bijten verteld. Het zou me verbazen moest hij haar niet gebeten hebben, toch had hij het duidelijk slim aangepakt. De vrijpartij had hij bij haar achtergelaten, het bijten niet. Ik zou beide wissen, anders kon ik wel eens problemen gaan krijgen met hem indien hij terug kwam en dit meisje het tegen hem vertelde. Een klein geheimpje, dat kon toch niet zoveel kwaad? Haar ademhaling was rustiger geworden en daarmee bevestigde ze mijn vermoeden dat ze in slaap was gevallen. Goed, dan kon ik mijn slaap ook weer hervatten. Was ik morgen weer lekker uitgeslapen voor een nieuwe dag vol nieuwe ontdekkingen. Ook moest ik Bree nog contacteren dus er stonden wel een aantal dingen op de agenda. Nu maar snel slapen dan.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Bree
Ik moet nu alles uit mijn hoofd gaan zetten. Als ik nu niet in slaap val, zal ik morgen nooit fit genoeg zijn om de zoektocht door te zetten. Daarbij wil ik niet al te laat opstaan, want ik wil Enzo zijn telefoontje niet missen. Blijkbaar heb ik hem vandaag al twee keer gemist en naar mijn mening was hij daar al niet al te blij mee. Niet dat je iemand zijn manier van zeggen kan merken door een telefoon, maar voor mij kwam het over alsof hij nogal geïrriteerd was. Snap ik ook wel. Ik verwacht antwoorden van hem. Is hij eindelijk zover dat hij de antwoorden aan mij wil geven, reageer ik niet. Zelf kan ik er ook slecht tegen als iemand niet reageert, zeker als ze iets van je willen.
Wanneer mijn laptop is afgesloten, leg ik deze onder mijn bed neer. Ik moet geen afleidingen hebben van het slapen. Meestal wanneer ik lastig in slaap kom, kijk ik nog een serie op mijn laptop. Echter vind ik dat nu geen idee. Dit is een ander soort slapeloosheid. Van mijn telefoon zet ik het geluid aan, maar zet ik bericht meldingen uit. Zo word ik alleen wakker gemaakt door het geluid wanneer ik gebeld word. Hopelijk ben ik wel eerder wakker dan wanneer Enzo mij belt, maar dat zullen we morgen wel merken.
Nog even rol ik wat rond in bed. Een lekkere positie valt lastig te vinden. Alles voelt verkeerd. Uiteindelijk kies ik ervoor om op mijn rechterzij te liggen. Ik sluit mijn ogen en begin met schaapjes tellen. Ondanks dat het stom klinkt, helpt het wel met mijn gedachten aan de kant zetten. Bij schaap nummer zeventig, voel ik mezelf langzaam wegvallen. Voor ik het weet, zijn de schapen weg en slaap ik door de nacht heen.

Damon
Terwijl ik bezig ben, bekijk ik haar goed. Ik heb gemerkt dat ze goed is toegetakeld vanmorgen. Zonder dat ze het door heeft, probeer ik uit te vinden wat de reden zijn achter haar wonden. Is het door een object gebeurd of zijn hier blote handen gebruikt? Zachtjes wrijf ik over een wond die te vinden is aan de zijkant van haar buik. Het is mij te onduidelijk wat er mee gebeurd is. Lorena ontspant steeds meer en meer, maar of het aan mijn massagekunsten ligt? Het is te zien aan haar dat ze moe is. Dat is ook wel te begrijpen na zo'n dag. Het is ook vermoeiend en ik zelf ben ook wel toe aan een nachtrust. "Slaap maar. Ik zal wel doorgaan tot je weg bent gevallen." zeg ik.
Mijn handen verplaats ik terug naar haar schouders. Haar nek heeft ook enkele blauwe plekken. Mijn hoofd breng ik wat meer naar haar nek toe. Geen bijtplekken. Dat is een goed teken, denk ik. Dan zal het in ieder geval geen vampier zijn die haar dit heeft aangedaan. Mijn vingers glijden even over haar nek. Het bloed dat door haar aderen pompt, is te voelen door middel van kloppingen. Ik slik even en probeer mijn zelfbeheersing te bewaren. Normaal gesproken had ik mijzelf allang op haar gegooid om te genieten van haar bloed, maar ik mag het nu echt niet doen. Ik adem diep in en blaas het door mijn mond weer uit. Na dit een aantal keer te hebben herhaald, zakt het verlangen naar haar bloed.
Wanneer ze wegvalt, of bijna, stop ik met de massage. Laat ik zelf ook maar wat slaap pakken. Ik zal het morgen hard nodig hebben. Ik trek mijn shirt uit en gooi deze op de grond. Vervolgens pak ik de deken die wat meer naar het bedeinde is getrapt en trek deze over Lorena en mijzelf heen. Ik staar nog even voor mij uit voordat ik mijn ogen sluit. Heb ik echt een meisje in mijn bed liggen waar ik nog niks mee heb uitgespookt? Stefan en Enzo zouden dit nooit geloven als ik het ze zou vertellen. Het is ook niet iets waar ik trots op ben.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld