Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Give me all your love now

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Terwijl Adelena de deur opentrok kwam er een nerveus gevoel over haar heen, niet wetende wat ze precies zou vinden achter de deur en tegelijkertijd besefte ze zich dat na een uur gewacht te hebben ze eindelijk Xavier weer zou zien. Iets wat ze toch meer nodig leek te hebben dan ze gedacht had. De avond was gevuld geweest met nare ervaringen voor zowel Xavier als Adelena. Het feit dat de vrouw de man dus weer te zien zou krijgen was toch een geruststelling voor haar, al helemaal nu ze wist dat ze alleen zouden zijn, dat ze eindelijk haar handen op de man zou kunnen rusten wanneer ze dit wou zonder bang te zijn dat er geruchten zouden starten. Bij binnenkomst werd Adelena meteen begroet door het zicht van een prachtige kamer met Xavier er in. Kort daarna was de man meteen op haar af komen lopen. “Of course.” Had ze geantwoord met dezelfde geluk in haar stem als dat Xavier gehad had wanneer hij haar had aangesproken. Ze had geen moment getwijfeld over het feit of ze wel of niet moest komen. Voor haar was het duidelijk geweest, ze zou op de afgesproken plek komen. Er was geen kans in haar gedachten dat ze de kans zou missen om Xavier weer te zien. Wanneer Adelena doorhad dat Xavier richting haar liep begon ze zelf er ook de pas in te zetten. De manier waarop hij haar gezicht in zijn handen hield zorgde opnieuw voor een warm gevoel van binnen bij de prinses. Haar ogen keken recht in de zijne. Adelena wist niet wat het was maar bij het zicht en de aanraking van Xavier leek ze alles te vergeten. De lange wachttijd die ze had moeten doorstaan, de kamer die prachtig belicht was met kaarsen, het moment waarin ze zich bevonden leek meer dan perfect.
Met een afwachtende blik had ze de prins aangekeken, benieuwd naar wat de man te zeggen had. Al werd het haar al snel duidelijk wanneer zijn hoofd dichter bij dat van haar kwam. Langzaam sloot ze haar ogen, wachtend tot ze Xavier zijn lippen op die van haar zou voelen. Ze wist dat dit fout was, dat ze dit niet kon doen, ze verging een grote fout maar de kus tussen de twee voelde te goed om het te bestempelen als iets wat fout was. Hier had ze op gewacht, een moment waarvan ze dacht dat het nooit zou komen, het was dan toch uiteindelijk hier. Het leek haast surreal, alsof ze te veel wijn gedronken had en zich dit verbeelde, of misschien was ze aan het dromen. Toch was het echt, dit gebeurde echt. Het eerste gevoel wat dan ook opkwam bij de prinses was blijdschap maar wanneer de twee hun lippen van elkaar lieten gaan en Adelena Xavier weer aankeek maakte deze blijdschap ruimte voor angst. Het was niet alsof de blijdschap meteen verdween, het was er nog, dat zeker maar Adelena kon het niet helpen om toch bekropen te worden met een angstig gevoel. “Xavier-” Even plaatste ze haar vingertoppen op haar eigen lippen terwijl ze de kamer rondkeek, geen enkele kaars ging onopgemerkt. “But Nicolas…” Ze wist even niet wat ze moest zeggen. Natuurlijk was dit iets wat ze zelf graag wou. “I am engaged, I can’t.. but I want to..” Na de kamer om haar heen goed bekeken te hebben richtte ze haar ogen weer op Xavier. “There is nothing more in this world that I want more than this.”

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De helderheid in haar stem, alsof er nooit een kans was geweest dat ze zijn instructies niet op zou volgen, deed hem goed. Het gaf hoop, een gevoel dat dit ze dit konden doen en Adelena het ook wilde. Ondanks dat hij niet zo dronken was als Nicolas, na een bokaal wijn gebeurde er weinig, handelde hij vrij radicaal. De keuze om haar hierheen te brengen en het plan in zijn hoofd waren niet specifiek veilig of gehoord. Het was gebaseerd op een verlangen dat hij na alle hectiek niet meer tegen kon houden. De vrouw voor hem was dat wat hij nodig had. “You took your time.” Mompelde hij met een zachte lach aangezien Adelena zeker tien minuten te laat was aangekomen. Het klonk niet als veel maar in tijden van nervositeit was dit het wel. Alles in hem vroeg om aanraking en alleen al het voelen van haar gezicht, de zachte huid onder zijn vingers was genoeg. Genoeg om te vergeten wat er gebeurd was, genoeg om niet te denken aan de toekomst of aan onmogelijkheden. Tijdens de tijd waarop zijn lippen de hare raakte voelde hij zich intens gelukkig. Adelena werkte in geen opzicht tegen wat hij aannam als een bevestiging van wat hij voelde. Dit sloeg om toen de kust stopte.
Op het moment dat ze sprak leek ieder moment van blijdschap verdwenen. De naam die haar lippen verliet na de zijne gaf hem een koud, misselijk gevoel en Xavier liet zijn ogen van haar af glijden tot hij een stip op de muur vond. Hij hoorde de twijfel, de onzekerheid en de angst in de toon van haar stem. “You can't.” Herhaalde hij zacht en zijn handen zakte terug naast hem. Het horen van deze woorden was pijnlijk. Xavier wist al vanaf het begin dat Adelena verloofd was en onbereikbaar bleef maar toch… toch had hij hoop vastgehouden. Die hoop brak nu langzaam in vele stukken. Xavier maakte aanstalte om een stap achteruit te zetten. “I should not have-” Pas toen hij sprak drongen de rest van haar woorden door en keek hij haar terug aan. “The only thing I want is you.” Het klonk cliché, maar het was niets anders dan de waarheid. Zijn hand streek zacht langs haar wang waarna hij hier een kus plaatste en zijn mond naar haar oor bracht. “You are all I need.” fluisterde hij haar toe alsof het een geheim was dat hij met haar wilde delen. Direct onder haar oor plaatste hij nog een kus waarna Xavier zich terug trok. “I can't bare seeing you with him, seeing you without being able to touch you in any way. Just holding your hand.” Hij pakte haar hand vast. “Makes me so happy.” Met zijn ogen hield hij de hare vast en probeerde hij deze te lezen. Als ze dit écht niet kon, buiten alle politieke redenen om, zou hij haar nu laten gaan en haar na zijn taken hier niet meer zien. Xavier hoopte echter op iets anders.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena kon het niet laten om lichtjes iets te lachen bij de woorden van Xavier. Het was de man dus opgevallen dat de vrouw er iets langer over had gedaan dan de afgesproken tijd. Misschien was dat niet heel bijzonder maar voor de vrouw betekende het toch heel wat dat de 10 minuten die ze later was opgevallen waren bij Xavier, dat de man toch op haar aan het wachten was, alsof hij niet kon wachten voor de aankomst van de vrouw. “I wanted to make sure no one suspected anything.” Stelde ze de man gerust. Haar latere aankomst had niks te maken met Xavier en of ze hem wel of niet zou willen zien. Het had juist alles te maken met dat ze hem vanavond en nog vele malen vaker wou zien. Mensen mochten niks weten van hun ontmoetingen, vooral Nicolas niet. Al helemaal niet na de kus die had plaatsgevonden, dat was toch iets wat nooit naar het daglicht mocht komen. Als mensen daarvan zouden leren dan zou dat het einde tussen de twee betekenen en dat was toch wel het laatste wat Adelena wou. “But I do hope I am worth waiting for.” Sprak ze speels, een kleine glimlach gevolgd na de opmerking.
Het was pijnlijk om Xavier de woorden horen te herhalen. Adelena kon het niet, het was niet mogelijk en toch was er niets wat ze liever wou. Er was een heftige tweestrijd bezig bij Adelena. “But I want to.” Ging ze tegen de opmerking in, haar hand ruste ze op de wang van Xavier, rustig begon ze met haar duim over de man zijn wang te strelen. Ze wou dit zo graag, ze wou zo graag een toekomst met Xavier. Daar lag het niet aan, het had niks te maken met dat Adelena dit niet wou want niks was minder waar. Het probleem lag hem in het feit dat ze een verloofde had, haar bruiloft werd al gepland, ze had een toekomst als vrouw van Nicolas Alvarez.
De manier waarop Xavier had gezegd dat de prinses alles wat hij wou, alles wat hij nodig had, het had Adelena een zwak gevoel in haar knieën gegeven, ervoor gezorgd dat alle adem uit haar lichaam werd gehaald. De aanraking van zijn lippen tegen haar huid. Het was iet waar Adelena zo lang naar had uitgekeken en nu was het eindelijk hier. Ze voelde zich schuldig over de realiteit van de situatie, over hoe ze er niet van kon genieten als dat ze gewild zou willen hebben. Even had ze opgekeken naar Xavier wanneer de man begon over hoe hij het niet kon hebben hoe Nicolas haar wel kon aanraken, hoe hij maar langs de zijlijn moest staan en toekijken. De woorden brachten toch een soort glimlach op het glimlach van Adelena, wetend dat de man zich zo voelde. “You don’t even know how many times I wanted to just touch your cheek back at the party, or the times I have thought about the moment we would kiss…” Sprak ze zacht. Opnieuw maakte haar blijdschap, haar glimlach, ruimte voor een zucht, een bezorgde en een nadenkende blik. “But how could we even do this? What if Nicolas finds out?” Ze kon het niet helpen om toch bang te zijn voor haar verloofde en tot wat de man in staat zou zijn als hij erachter kwam. “But I don’t want that to stop what this is.” Haar ogen zochten die van Xavier weer op. Het was misschien dom om in te geven, om te zeggen dat ze iets wou met Xavier, wetend dat ze geen toekomst hadden, dat het onmogelijk was maar wat moesten de twee anders? Het zou onmogelijk zijn voor hen om van elkaar weg te blijven, dat was toch al wel duidelijk voor de prinses.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Opnieuw liet Adelena hem zien hoe slim en doordacht ze was. Ze was gemaakt voor een leven als prinses, maar dan wel een die ook haar zegje kon doen en eigen plannen kon trekken. “Well thought out.” Xavier glimlachte even, bijna trots op haar. Zijn eigen plan was dan wel snel gemaakt maar ook hij had niet zomaar een locatie of tijd gekozen. Alles wat ze deden en hoe ze het deden moest voorzichtig gekozen worden als ze wilde voorkomen dat anderen er achter kwamen. “I would have waited many more hours, days, weeks or months for you if that was what it took.” De vraag was bijna lachwekkend voor hem. Er was niets beters dan Adelena, geen betere beloning voor het wachten. “You are more than worth it.” Heel even had hij haar ‘my love’ willen noemen maar dit ging te snel in zijn hoofd. Adelena moest zeker zijn voor hij die stap zou nemen. De naam leek een soort stempel te zijn op hetgeen wat er tussen hen was, zelfs een kus leek in zijn ogen niet zo intens als haar zijn liefde noemen. Al had hij dit in zekere zin al wel gedaan. Haar hand was zo warm en zacht maar ook sterk en geruststellend. “Are you certain?” vroeg hij haar langzaam.

Alles in haar gezicht en haar houding zei dat ze dit inderdaad wilde, haar woorden gaven hem echter twee verschillende verhalen. Ja ze wilde dit maar de angst voor de gevolgen was groter. Adelena was in zijn ogen altijd trouw aan haar besluiten, aan haar familie en haar taken. Zelfs de manier waarop hij haar kuste of tegen haar sprak leek niets of weinig met haar te doen en dit stelde hem enigszins teleur. Als hij niet goed genoeg was wilde Xavier dit eerlijk weten. Toch wist ze dit weer weg te halen door haar volgende woorden. Het idee van haar aanrakingen gaf hem een positieve rilling. Hij wilde niets liever dan haar aanrakingen voelen en glimlachte even. “It seems we think alike.” Ook hij had deze wensen en gedachten met haar gedeeld. Net als de blijdschap bij Adelena weer verloren was leek die van Xavier ook weggezogen door de twijfel en angst die er rond hen hing. Ieder moment waarop hij zijn glimlach terug kreeg werd dit even snel weer weggezogen.

“The real answer, like you said, is that we can't do this, that he will likely find out.” Mompelde hij, zijn ogen nog steeds niet op Adelena gericht. De hele situatie was ongehoord en Xavier betwijfelde of geheimen binnen dit kasteel ook echt geheim konden blijven. Al zou het de eerste maanden goed gaan, de kans dat iemand erachter zou komen en dit aan Nicolas doorgaf was groot. Toch had hij de hele tijd zich vastgehouden aan die minuscule kan dat het wel zou lukken. Langzaam keek Xavier Adelena weer aan, de blijdschap die hij gevoeld had bij haar binnenkomst en de kus was verdwenen als sneeuw voor de zon. Het voelde bijna leeg, vreemd, alsof hij net iets kwijt was geraakt. “I can't promise you he won't find out or that is isn't a big risk.” Het was de waarheid en niets minder. Xavier was niet van plan om haar over te halen door te liegen en te vertellen dat het kon, zelfs veilig was. I also can't give you what he can. Honestly… the only thing I can give you is my heart.” Hij was dan wel een prins, maar geen toekomstige koning. De macht die hij bezat was vele malen minder dan die van Nicolas. Daarnaast zou het voor grote problemen en mogelijk zelfs oorlog zorgen als Adelena haar verloving zou verbreken. “Me neither.” Zijn stem was opnieuw zacht en hij streek over de hand van Adelena die hij nog steeds vasthield. “You are the most magnificent, beautiful, smart, kind, loving, sometimes stubborn and very opinionated but also enchanting lady I have ever met. I don't want to lose you.” Opnieuw kuste hij haar om duidelijk te maken dat hij dit meende.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was toch een soort compliment voor Adelena wanneer Xavier haar vertelde dat ze het goed uitgedacht had. Ze nam dan ook een trotse positie aan, haar borst wat meer vooruit gedrukt, haar kin hield ze wat omhoog en een grote glimlach was op haar gezicht te vinden. “Thank you.” Niet alleen was het trotse terug te zien in haar lichaamstaal, ook wanneer ze gesproken had leek er een soort toon in haar stem te zijn die het duidelijk maakte dat ze een erg voldaan gevoel had over de gehele situatie. Het was belangrijk als koninklijke familie dat wanneer je iets een geheim wou houden dat je er alles aan deed dat de bedienden en wachters niets door hadden. De mensen waar niemand oplette, hun wisten de meeste geheimen van binnen in het kasteel, ze waren de ogen en oren van het hele gebeuren. Het was dus belangrijk dat je ook hun in de gaten zou houden, want voor je het wist hadden ze je iets horen zeggen of iets zien doen wat niet de bedoeling was. Het was geruststellend om te horen van Xavier hoe hij nog maanden gewacht zou hebben op Adelena. De man leek altijd precies te weten wat hij moest zeggen om de vrouw gevleid te laten voelen. “You are too kind, Xavier.” De man gaf haar altijd zoveel complimenten, hij was altijd zo aardig naar haar toe, het was buiten Adelena dat de man nog niet eerder een vrouw gevonden had. Al kon dit natuurlijk van zijn kant komen, hoe hij nog nooit een vrouw gevonden had met wie hij zijn leven wou spenderen. Niet dat Adelena klaagde. Het feit dat de man nog geen vrouw had betekende alleen maar dat Adelena hem niet hoefde te delen, dat ze niet zijn geheime minnares zou worden. Nu was het alleen Nicolas die in de weg stond tussen de twee. Zachtjes knikte ze op de vraag van Xavier. “I am quite certain, yes.” Een vastberadenheid terug te horen in haar stem, ze wist het dan ook zeker en niks van de vastberadenheid was nep.
Adelena voelde zich schuldig, ze had iets wat een perfect en romantisch moment was weggenomen door haar zorgen voor Nicolas. Het liefst had ze gewoon gehad dat zij en Xavier konden doen wat ze wouden, zich geen zorgen hoefde te maken over de verloving, dat ze samen konden zijn zonder dat er ook maar iemand was in de wereld die er tussen zou kunnen komen. Helaas was dit niet de realiteit, de realiteit was dat er van Adelena verwacht werd dat ze zou trouwen met Nicolas Alvarez, dat ze de man een zoon zou geven die dan uiteindelijk weer de troonopvolger zou zijn. Dat was niet het leven wat Adelena voor haarzelf zag, al helemaal niet nu ze deze gevoelens had voor Xavier, die ook nog eens wederzijds waren. Lichtelijk teleurgesteld zuchtte Adelena wanneer ze met de feiten op de neus werd gedrukt. Xavier had gelijk, er was een grote kans dat de man erachter zou komen. Het was niet graag wat ze gehoord was maar het was de waarheid. “Your heart is way more than Nicolas could ever give me.” Nicolas kon haar dan rijkdommen geven, een toekomst als koningin maar alles wat Nicolas haar kon geven kwam niet eens in de buurt van ware liefde, iets wat Xavier haar wel leek te kunnen geven. De lieve woorden die Xavier sprak over de prinses brachten haar in verlegenheid, niet goed wetende hoe ze er op moest reageren. “You always seem to know what to say to make me feel better.” Een lichte glimlach verscheen op het gezicht van Adelena.
Langzaam stapte Adelena voorbij Xavier, haar pas leidde haar meer richting een plek waar ze zicht had op de nacht. “You said I was worth waiting for…” Mompelde ze zachtjes. “I think you are worth the risk of Nicolas finding out.” Vervolgde ze haar zin. “I can not imagine continuing my life without you, walking out of this room and never seeing you again and getting stuck in this marriage with Nicolas, no longer you by my side, easing the pain, helping me get through everything.” Adelena draaide zich bij zodat ze weer naar Xavier kon kijken. Ze nam de man even goed in haar op, het licht van de kaarsen had de man belicht, hij zag er prachtig uit, hoe hij daar stond. Het zicht van de man bracht even een glimlach op het gezicht van Adelena. “I think we should take the risk.”

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Op het moment dat Adelena zich naar hem omdraaide was Xavier voorbereid op de afwijzing. Hoewel ze zojuist ontzettend lieve dingen tegen hem had gezegd voelde hij het zwaard boven hem hangen. Het gevaar, de angst was iets wat haar makkelijk te veel kon worden. Adelena deed echter het tegenovergestelde van wat hij had verwacht en de glimlach op zijn gezicht was zo breed dat het bijna pijnlijk was. In een paar snelle stappen stond hij bij haar, zijn armen om haar heen. Xavier tilde de prinses op en draaide een rondje met haar waarna hij haar neerzette en enkel naar haar staarde alsof ze het meest fantastische cadeau ooit was. “Then we will.”

~~~~~~~~~TS~~~~~~~

In de dagen na het incident met Nicolas en het besluit van Adelena had Xavier niets van zijn familie gehoord. De stilte was verontrustend geweest, gaf hem het idee dat er iets gepland werd. Dit idee werd de afgelopen avond bevestigd door een brief van zijn ouders. Het geen dat er in stond had hem verrast al was het een gevolg dat hij had kunnen voorzien. Nicolas had verhalen in de wereld geholpen en zijn ouders probeerde dit de kop in te drukken. Over twee dagen zou de prinses van Scotland aankomen in Spanje. Zijn ouders dachten een betere indruk te maken door haar daar langs te laten komen dan hem eerst terug te halen naar Portugal. Het grootste probleem van de hele situatie was echter de reden dat de prinses hier heen kwam. Xavier was per direct verloofd.

Er was geen moment geweest om Adelena te spreken, de brief was laat aangekomen wat betekende dat een bericht aan haar sturen of bij haar langsgaan enorm verdacht was. De volgende ochtend had hij echter een hele belangrijke afspraak met een Lord die op het punt stond om toe te geven aan een aanvraag van Diego. Door een brand was een groot deel van het graan in een gebied van Portugal afgebrand, iets dat resulteerde in een schaarste. Zonder het instemmen van deze Lord en het ontvangen van zijn graan zouden er mogelijke problemen ontstaan binnen Portugal. Xavier besloot om direct hierna naar Adelena te gaan in de hoop dat ze nog niets gehoord had.

Het overleg met de Lord vond buiten het kasteel plaats aangezien de man niet naar het hof wilde komen. Na ruim een half uur aan rijden en drie uur aan overleggen waren ze eindelijk tot een overeenkomst gekomen. Xavier was zo snel mogelijk teruggereden, Adelena en zijn toekomstige vrouw speelde constant door zijn hoofd. Eenmaal bij het kasteel gaf hij zijn paard direct af aan een stalknecht en liep hij terug naar het kasteel waar hij een bediende aansprak om naar Adelena te vragen. Het was misschien verdacht, maar hij moest iets op dit moment. “I think milady is with prince Nicolas.” Antwoordde de vrouw nerveus.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena was opgeroepen om zich te melden bij de kamers van Nicolas. Het was haar verteld dat de man haar iets te zeggen had. Met veel angst was de vrouw naar de man zijn kamer gelopen, niet wetende wat ze had moeten verwachten. Haar gedachten waren natuurlijk dat hij achter de relatie tussen haar en Xavier gekomen was, hoe het ondertussen was opgebloeid tot iets wat toch wel meer was dan puur vriendschappelijk. Die angst was er nu toch wel aardig.
Wanneer Adelena aangekomen was bij de kamer van Nicolas werd ze binnengelaten door twee wachters die voor de man zijn deuren stond. “You called for me?” Nicolas had zich omgedraaid bij het horen van de stem van Adelena. “Ah, yes. I have some news for you.” Het leek er op dat de man daadwerkelijk nieuws had en nog nergens achter was gekomen. “What is it?” Nieuwsgierig maar verdacht had ze de man aangekeken. “I got some news from my uncle and aunt in Portugal. We are expecting a new guest tomorrow. The princess of Scotland” Adelena had er niet veel van gedacht, ze kregen wel vaker gasten. “That is lovely. To what do we owe her visit?” Adelena had geen idee waarom de prinses van Schotland op visite zou komen, dus het meest logische ding was uiteraard om hier naar te vragen. “She has been engaged to Xavier. They arranged a marriage for him after what happened at the party.” Dat was het, daarom werd Adelena geroepen voor dit nieuws. Een vrouw, voor Xavier. Wist de man dit zelf al? Het zou haast wel moeten. Alleen, als hij het al wist, waarom had hij dan niks aan Adelena verteld? “That must be quite the shock to Xavier once he will hear of this news.” Bracht Adelena uit, haar best om haar frustraties en verdriet niet te laten zien. “Oh, he must already know.” Precies wat Adelena al dacht. “He should have gotten a letter by now, just like I did.” Adelena deed haar best om onopgemerkt diep adem te halen. “Of course. Do you know where he is? So I can congratulate him on this engagement.” Dat was een grote leugen geweest, alsof ze de man daadwerkelijk zou feliciteren. “I know he had a meeting this morning. I saw him heading out, but he should be back right about now.” Lichtelijk ging Adelena door haar knieën als een soort buiging. “Then I am going to see if I can find him.”
Met die woorden was Adelena de kamer van Nicolas uitgelopen, op zoek naar Xavier. De vrouw probeerde haar zelf kalm te houden, aan niemand te laten merken dat er iets was wat haar dwars zat. Toch kon de vrouw het niet helpen, ze had toch een redelijk stevige pas, onderweg naar buiten. Terwijl ze door de gangen heen stompte kwam zag ze de man al staan. “Prince Xavier.” Riep ze terwijl ze de gang verder afliep, richting de man. “I think we should talk...” Sprak ze wat zachter wanneer ze bij de man stond. Op haar gezicht had ze een glimlach, 1 die duidelijk geforceerd was. “...Privately.” Vervolgde ze haar zin, en ook vrijwel meteen verdween haar glimlach. Het maakte haar niet uit als ze naar 1 van hen kamers zouden gaan, ze ergens anders een privé plek zouden vinden, zolang ze maar een plek zouden vinden waar Adelena in alle rust haar frustraties tegen de man kon kwijtraken.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De kans om een verdere vraag te stellen werd hem ontnomen toen zijn naam en titel door de gang werden geroepen door een welbekende stem. Het klonk echter alles behalve goed. Xavier draaide zich om naar waar de stem vandaan kwam. “Adelena, I was just asking where I could find you.” Voor een moment vroeg hij zich af waarom Adelena zo boos overkwam, zowel in haar houding als haar woorden. Het was vreemd om haar zo te zien wanneer het naar hem gericht was. Vrij snel had hij echter een naar voorgevoel over de aard van haar boosheid. “You know…” mompelde hij plotseling nerveus. “I was on my way to tell you.” Dit was de absolute waarheid, maar ook Xavier begreep dat dit in haar oren zeer waarschijnlijk als een slap excuus klonk. Met wat moeite herpakte hij zichzelf en gaf hij een korte knik. “Follow me.” Met een iets snellere pas dan gewoonlijk leidde hij Adelena naar zijn werkkamer waarvan hij de deuren sloot en op slot hing. Het was een slot dat met een pin vast werd gezet en los werd gemaakt waardoor eenieder in de ruimte kon vertrekken naar eigen wil.
Met een zucht pakte hij de brief van zijn ouders op van het bureau en draaide hij zich om naar Adelena, voorbereid op een tirade. Wanneer Vanessa, zijn zus, kwaad was geweest kon ze soms uren lange tirades geven waardoor hij dit nu ook verwachtte. “Adelena I found out late last night and had to leave early this morning. It was not safe for me to send you a message or come to see you in that timeframe. I did intend to tell you as soon as I could.” Dit was de enige echte reden die hij haar kon geven. Het was werkelijk waarom hij haar niet had kunnen spreken en waarom ze er nu dus blijkbaar op een andere manier was achter gekomen. “I knew it could happen… that doesn't mean I wanted it to.. I still don't.” Xavier hoopte dat ze hem geloofde en wist dat er niemand anders zou zijn waar hij van kon houden.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena had een duidelijke passieve agressieve toon, 1 die duidelijk aan Xavier liet merken dat ze niet blij was. Integendeel zelfs, onder de glimlach die Adelena op haar gezicht forceerde was ze kwaad. Het leek Xavier ook niet lang te duren voor hij doorhad waar de emoties van Adelena vandaan kwam. Iets wat voor Adelena meteen duidelijk maakte dat Xavier het nieuws zelf ook al wist, dat hij zelf al wist dat er een vrouw onderweg was voor hem maar hij had nog niks tegen de prinses gezegd. Wanneer de prinses te horen kreeg dat Xavier zogenaamd onderweg naar haar was kon ze het niet laten om toch lichtelijk met haar ogen te rollen, gevolgd door een spottende lach. Het leek meer als iets wat hij snel zei in de hoop de woede in Adelena te kalmeren, het leek alleen niet te werken. Er was alsnog een woedend gevoel wat de prinses had. Al vond Adelena haar woede toch wel begrijpelijk, al was ze zelf misschien wel partijdig richting haar eigen mening.
Bij de twee woorden van Xavier die duidelijk maakte dat Adelena de man moest volgen, deed ze dat dus ook. De weg naar de man zijn werkkamer toe was stil, de sfeer ongemakkelijk. Iets wat nieuw was voor het stel. Normaal gesproken konden de twee altijd wel iets vinden om over te praten maar zelfs als dit niet was, de stilte tussen Adelena en Xavier was nooit ongemakkelijk of naar. Nu ervaarde de prinses dat wel anders. Het was dan ook niet makkelijk voor haar om deze boosheid te voelen richting Xavier, dat was ze helemaal niet gewend en ze vond het ook niet leuk maar tegelijkertijd was ze boos dat ze het nieuws van Nicolas moest horen, in plaats van Xavier zelf. Ze was dan ook benieuwd naar wat het excuus zou zijn van de man, waarom had hij het haar nog nooit eerder verteld? Wat voor reden kon hij hebben?
Na Xavier liep Adelena de werkkamer binnen. Ze liep de kamer iets verder in en draaide zich bij, afwachtend keek ze toe naar hoe Xavier de deur op slot deed. Adelena was niet van plan om te beginnen met praten, ze was benieuwd naar wat Xavier te zeggen had. Bij het horen van de man zijn excuus kon Adelena het niet laten om opnieuw met haar ogen te rollen. Het was eigenlijk een geldig excuus, dat kon Adelena zelf ook wel horen. Ondanks dat waren er nog steeds irritaties, misschien juist wel meer nu ze hoorde dat de man een goed excuus had. Het betekende dat Adelena geen geldende reden had om boos te zijn op Xavier, ook al was ze dat dan nog steeds. “Whatever.” Mompelde ze iets geïrriteerd. “I still should have heard it from you.” Het was kinderachtig van Adelena om nog steeds boos te zijn op Xavier, zelf wist ze dat ook wel maar toch kon ze het niet helpen. Alsof Xavier er zelf wat aan kon doen, het was nu wel duidelijk dat dat dus niet zo was. “I hated hearing from Nicolas about your future wife.”
Adelena had ook nog een heleboel vragen voor Xavier over de hele verloving. “Is there already a date for the marriage?” Dat was toch wel de belangrijkste vraag voor haar. “Have you met her before? Do you know what she is like, or looks like? Is she prettier than me?” Die laatste drie vragen waren toch duidelijk vragen die kwamen van een plek van jaloezie. “Not that I care…” Probeerde ze haar jaloezie nog mee onder te sneeuwen, niet willend dat Xavier door zou hebben hoe jaloers ze was.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De irritatie van Adelena naar hem toe werkte ook irritatie bij hem op. Het was niet zo dat Xavier had gekozen om dit bericht te krijgen van zijn ouders en het moment waarop deze brief werd afgeleverd was ook niet aan hem te verwijten. Om eerlijk te zijn vond hij de reactie van ongeloof die Adelena hem schonk erg vervelend en onnodig. Er was geen reden voor hem om te liegen en Xavier had het niet voor zich gehouden omdat hij het haar niet wilde vertellen. Zacht zuchtte hij, zich oncomfortabel voelend in de hele situatie en de sfeer die er nu om hen heen hing. "Oh please." Mompelde Xavier op het moment dat ze spottend naar hem lachte. Als er iets was dat hij niet kon waarderen dan was het wel om zo benaderd te worden. Er was geen moment geweest waarop hij tegen Adelena gelogen had en toch dacht ze dat hij dit nu deed. Ergens diep van binnen kon hij dit ook wel begrijpen, als de situatie omgedraaid was geweest was hij ook verre van blij geweest en klonken de woorden die hij gesproken had niet al te geloofwaardig. "I am not lying or making excuses, it is the truth." Voegde hij er daarom maar aan toe, zijn stem een stuk monotoner.

Eenmaal in de werkkamer werd hij verbaasd door de immense stilte van Adelena, iets wat totaal anders was dan wat hij gewend was. Blijkbaar verwachtte ze een uitleg die haar tevreden zou stellen vóór ze los zou branden, iets dat Xavier wel redelijk kon waarderen. Het gaf hem op zijn minst een kans om zijn verhaal nogmaals uit te leggen in de hoop dat ze het nu wel zou begrijpen en geloven. "I am sorry that you had to hear it from him. I honestly wanted to tell you myself, there just wasn't any time. If I had visited you in your chambers late at night the speculation about what happened would be extreme. If I had send you a message it could have been read before it even reached you and even then a message from me to you late at night is suspicious. I could not cancel my meeting today, it was vital to Portugal and its people.... I just hoped you wouldn't have heard it by the time I got back and I could tell you then." Door het hele verhaal zo goed en beknopt mogelijk te vertellen hoopte hij haar nu daadwerkelijk te overtuigen, ook al vertelde hij nu in andere woorden wat hij haar net ook al verteld had. "It might have been a mistake but I did not see another option." Xavier was zich bewust van het feit dat zijn keuze niet ideaal was geweest en hij Adelena er mogelijk mee gekwetst had, maar de andere keuzes waren in zijn gedachte gewoonweg te gevaarlijk geweest.

Opnieuw verliet een zucht zijn lippen, een van vele sinds de brief hier was gearriveerd. "You should have. I am very sorry about that Adelena." Dat ze het liever uit zijn mond had willen horen dan de spottende, zelfingenomen mond van Nicolas die hoogstwaarschijnlijk enorm tevreden was geweest met het nieuws begreep hij goed. "There is no date yet, I know very little. Here read the letter." Xavier stak de brief naar haar uit en wachtte af of ze deze aan kon pakken. Als Adelena hem toch niet op zijn woord geloofde mocht ze het ook prima zelf lezen. "I have met her once I believe, but we were only six years old by then." De vragen van Adelena bleven komen, iets dat logisch was maar hem ook uitputte. Xavier had de hele nacht slecht geslapen, daarnet een lange tijd gereden en in overleg gezeten met Lord Bartley om nu door Adelena belaagd te worden alsof hij een misdaad had gepleegd. Zo voelde het in ieder geval. Toch merkte hij dat Adelena niet specifiek boos was op hem, ze leek eerder teleurgesteld, gekwetst en jaloers op het feit dat ze hem niet meer voor zichzelf zou hebben, net als hij haar niet volledig had. "I'm not in the slightest bit interested in her Adelena. I do not care, not one bit. The only person I care about is you." Hij liep naar haar tok en streek langs haar wang. Sinds hij Adelena had ontmoet was er niemand anders geweest die hij überhaupt een kans had gegeven in zijn hoofd. Ook deze aankomende prinses, zijn verloofde, was niet iemand waar hij voor open stond. Dit was misschien een groter probleem dan hij nu voorzag, hij was immers bestemd om de rest van zijn leven met haar door te brengen, maar dit maakte op het moment niets uit. Xavier wilde enkel aan Adelena duidelijk maken hoeveel ze voor hem betekende. "Nobody can beat your beauty even when you are mad." Er stond nu een speelse glimlach op zijn gezicht. Nu ze toch samen waren in zijn gesloten werkkamer en hij vrij zeker was Adelena enigszins overtuigd te hebben om toestemming te krijgen voor wat hij van plan was nam Xavier het er van. Hij kuste haar neus, haar lippen, haar wangen, naast haar oor en zacht langs haar hals. "You are what I want, what I need. That won't change."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

Opnieuw kreeg Adelena van Xavier te horen hoe het kwam dat hij het haar niet eerder verteld had. Terwijl ze het verhaal aanhoorde zette de realisatie zich steeds meer in over hoe kinderachtig ze zich aan het gedragen was. Dat was ook gewoon oneerlijk tegen Xavier, het was duidelijk dat de man zelf ook baalde van hoe het allemaal gelopen was. Daarom deed Adelena dan ook maar haar best om haarzelf over het gevoel van boosheid te krijgen. Iets wat nooit echt makkelijk geweest was voor Adelena, net zoals het toegeven dat ze fout zat, daar had ze ook altijd moeite mee gehad. Nu zou ze toch haar best doen Xavier. Voorzichtig liet ze haar armen zakken terwijl ze even diep adem haalde. “I’m sorry.” Mompelde ze binnensmonds, niet willen toegeven dat haar woede onnodig en verkeerd was. “I shouldn’t have been so mad at you, it’s clear that it was out of your control.” Ging de prinses verder na haar excuses aangeboden te hebben. Het was duidelijk dat ze moeite had met het oogcontact maken met Xavier terwijl ze haar excuses aanbood, haar blik was vastgenageld aan de grond en ze keek maar niet op. Ook was ze een beetje met haar handen aan het friemelen. Ze wist haarzelf gewoon geen houding aan te nemen nu dat de woede wat gezakt was en ze zich realiseerde hoe kinderachtig ze was tegenover de prins. “You just wanted to keep us safe and had some business and I wouldn’t want to get in the way of Portugal doing important business.” Uiteindelijk leek Adelena toch op te kijken van de grond, voorzichtig bracht ze haar blik naar Xavier. Hopend dat hij haar uitbarsting zou vergeven.
Het gaf Adelena toch een beetje een geruststelling dat er geen datum was, daarnaast gaf het haar ook iets hoop maar zelf wist ze ook wel dat dat valse hoop was. Met beide handen nam Adelena de brief aan en begon ze deze te lezen. Wanneer Xavier weer begon met praten keek ze op van de brief om de man verder uit te horen. Opnieuw was er een soort geruststelling voor de prinses wanneer er haar verteld werd dat de twee elkaar 1 keer eerder ontmoet hadden, wanneer ze kinderen waren. Waarom dit een geruststellende gedachte was voor Adelena wist ze zelf ook niet zo goed. Misschien had het te maken met het feit dat dat betekende dat ze elkaar nog moesten leren kennen en dat daardoor de kans kleiner was dat ze het meteen gezellig zouden hebben met elkaar en daarmee was ook direct de kans kleiner dat Adelena de man zou verliezen aan deze prinses. Die angst was er natuurlijk wel, de angst dat Xavier haar toch zou verlaten wanneer de prinses van Schotland eenmaal hier was en dat Adelena alleen achter zou blijven met Nicolas. Al werd deze angst toch ietwat weggenomen wanneer Xavier begon te vertellen hoe Adelena de ene persoon was waar hij om gaf. Ze moest dan ook haar best doen om een glimlach te verstoppen, Xavier nog steeds de illusie geven dat ze boos was en niet willen toegeven dat hij het zo makkelijk goed kon maken. Al werd dit onmogelijk door het compliment van Xavier, dat niemand mooier was als Adelena, zelfs als ze boos was. Dat zorgde er toch wel voor dat er een lichte glimlach op haar gezicht kwam. “You’re not too bad yourself, I suppose.” Mompelde ze, duidelijk op een toch wat speelse toon.
Alsof Adelena haar woede haast nog niet helemaal vergeten was gebeurde dit wel wanneer Xavier haar begon te kussen op verschillende plekken. Zachtjes begon ze te grinniken, ze liet de brief uit haar hand vallen zodat ze haar handen op het torso van Xavier kon plaatsen, hem zo iets naar achteren te duwen zodat ze hem kon aankijken. “You think you can just win me over with some sweet words and kisses?” Vroeg ze, haar best te doen een serieuze blik op haar gezicht te houden. “Well.. it might me working but don’t you think it will always be that easy.” Sprak ze speels waarna ze zelf een kus op de man zijn lippen drukte. Voor Adelena het wist was ze zo de hele prinses van Schotland vergeten, het hele drama wat zojuist gebeurd was, in dit moment ging het alleen nog maar weer om haar en Xavier.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het was een duidelijk gevecht voor Adelena om te besluiten dat ze haar excuses wilde aanbieden en dit ook echt deed. Ergens vond hij dit wel schattig, de koppigheid die ze in zich had en haar wil om het bij het juiste eind te hebben. Ze was gewoon zo anders dan de meeste vrouwen die hij om zich heen had gehad, vrouwen waarbij alle weerstand en eigenschappen die een karakter vormde er uit getraind waren. Dit vond hij veel leuker, ook al leverde het hem af en toe problemen op en moest hij meer moeite voor Adelena doen. Ze was het in zijn ogen waard. Of mannen zoals Nicolas het daar ook mee eens zouden zijn betwijfelde hij. Nicolas gebruikte dan ook graag wat meer agressie om zijn vrouw in toom te houden aan de verhalen van Adelena te horen. "It is alright, I get where your anger came from." Het was niet vreemd dat ze zich zo had gevoeld, integendeel zelfs. Zeker zonder te weten wat zijn motief was leek het hem volkomen normaal. "I did indeed. This meeting was one of the most important once. Lord Graciá is going to provide us the grains we need to feed our people since we lost most of ours in a fire. I won't bother you with any more boring details though." De glimlach was terug op zijn gezicht en hij was blij dat Adelena hem weer durfde aan te kijken na de hele tijd zijn blik te hebben ontweken. Xavier zette een stap naar haar toe en pakte even haar hand. "Don't worry, you are forgiven for your anger if you forgive me for not telling you sooner." Hij wilde de vrouw niet het gevoel geven dat zij enkel fout was hier en dat ze zich misdragen had aangezien dit helemaal niet nodig was in zijn ogen. Er kwamen nog een hoop meer obstakels in de toekomst wanneer de prinses van Scotland hier aan zou komen. Als ze nu van dit argument al een groot probleem zouden maken zou de toekomst er niet erg rooskleurig uit gaan zien.
"Not to bad? I have to agree that I can use a bath with all that riding... but not to bad?" Xavier trok een gezicht alsof hij beledigd was maar schoot vervolgens in de lach. Het was gewoon onmogelijk om een goed humeur tegen te houden als hij Adelena eindelijk weer even voor zichzelf had. Hier in de werkkamer met de haak op de deur zouden ze niet zo snel gestoord worden en zelfs als iemand binnen probeerde te komen en de deur op een kier zou staan konden ze hen niet zien. Dit maakte dat hij zich ook minder inhield en Adelena inderdaad probeerde te winnen met wat... extra overtuiging. "Oh I sure do, I can at least try it." De grijns op zijn gezicht beaamde dit en hij haalde een van haar handen van zijn borst af om deze te kussen. Het was niet perse de standaard oplossing die hij zou gebruiken en hij had haar hiervoor ook eerlijk uitgelegd hoe de situatie zat, dit was gewoonweg een kleine goedmaker. Na een zachte lach kuste hij met Adelena mee. "I doubt anything that involves you will be easy." Mompelde hij plagend waarna hij haar optilde en op zijn bureau zette. Het was niet zo zeer dat hij meer van plan was dan hetgeen wat ze al eerder hadden gedaan. Xavier was zich heel bewust van het feit dat een vrouw grote problemen had wanneer haar reputatie vernietigd werd door intimiteit met een man. Op Nicolas en zijn verloving met Adelena na waren er geen dingen die Xavier tegen zouden houden, zelfs een eigen verloving betekende niet dat hij het of moest zweren. Een minnares was niets vreemds in de wereld van de koninklijke familie, zeker niet omdat de verlovingen en daarop volgende huwelijken vrijwel altijd gedwongen waren en geen deel van liefde of verlangen bevatte. Het enige waar je voor uit moest kijken was in dat geval een zwangerschap en een kind van de minnares, maar dat was geen zorg voor nu. Xavier had al genoeg aan wat hij nu van haar kreeg. "You are exquisite." Met een glimlach liet hij zijn hand door het deel van haar haren dat los ging glijden en trok hij haar met de andere hand iets dichter naar zich toe, zelf tegen het bureau aanstaand.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het begrip van Xavier was erg fijn, het zorgde ervoor dat Adelena zich iets minder idioot voelde door het kinderachtige gedrag wat ze zojuist tegenover de man vertoond was. Zelf wist ze wel hoe de kans groot was dat ze hetzelfde gedrag zo weer kon vertonen bij het volgende argument wat ze zouden hebben. Dat zat er natuurlijk wel aan te komen, geen enkele relatie was alleen maar zonneschijn en regenbogen, zelfs niet als de relatie geheel uit liefde bestond. Het was dus niet apart als Adelena en Xavier zichzelf weer in een argument zouden bevinden. Ondanks dat hoopte Adelena wel dat het nog even zou duren voor dit weer zou gebeuren, ze vond het maar niks aan om zo boos te doen tegen Xavier. Bij het zicht van de man sloot ze hem het allerliefst gewoon in haar armen sluiten maar wanneer ze boos was moest ze dat instinctieve gevoel toch maar even onderdrukken. Gelukkig was dit argument snel voorbij wat ervoor zorgde dat de twee weer gewoon konden doen en laten wat ze wilden, vooral omdat ze ook de kamer voor hen twee hadden en er niemand was die de twee zou kunnen storen. Al had Adelena wel haar grenzen, niet omdat ze dat zelf wou maar meer omdat ze het niet kon wagen haar zogenaamde puurheid te verliezen voor ze zou trouwen. Het liefst had ze haarzelf volledig gegeven aan Xavier maar beide personen wisten dat dit niet kon, zelfs als het iets tussen hun twee bleef. Het risico werd dan gewoon te groot. “I like it when you talk all kinds of business stuff.” Grinnikte ze. Ook al waren de zaken zichzelf erg saai en was er niks leuks aan politiek, wanneer Xavier erover praatte leek Adelena ineens een stuk meer geïnteresseerd. “Of course, I understand why you didn’t and couldn’t tell me. Nicolas then just used that to his advantage.” Nicolas wist prima dat het een reactie uit Adelena zou halen, het ergste was dan ook dat ze er nog voor gevallen was ook. “It wouldn’t surprise me if somehow he made sure you got your letter late, knowing that you had two options, raise suspicion or tell me after your meeting.” Het was puur speculatie maar Adelena was toch redelijk overtuigd van haar theorie, ondanks ze geen bewijzen had ervoor.
Adelena moest lachen om de opmerking van Xavier. “What can I say? I am a princess and future queen, I have very very very high standards.” Grapte ze nog weer, verder ingaand op de duidelijk neppe reactie van Xavier. Eigenlijk vind Adelena dat zelfs na het rijden de man er nog prachtig uitzag en nu dat het weer goed was had ze dan ook moeite om haar ogen weer van de man af te halen. Ook was er weer een grote glimlach op haar gezicht te vinden. Adelena keek toch even denken weg van Xavier. In haar hoofd was ze druk bezig met of ze de man zou voorstellen om samen een bad te delen. Niet zeker wetend of het een raar voorstel was, of juist romantisch. Ook wist ze zelf wel dat ze niets kon doen met Xavier wat haar puurheid zou schaden maar in haar hoofd zouden ze prima onschuldig een bad kunnen delen. Dat was natuurlijk als Xavier het hier ook mee eens was. Of ze nou samen met elkaar in de werkruimte van Xavier waren of dat ze gezamenlijk een bad deelde. In Adelena haar hoofd maakte het niet heel veel uit. Natuurlijk zou het voor beide ook moeilijker worden om zich in te houden, geen grenzen overschrijden die niet overschreden mochten worden. Na in haar hoofd eindelijk een besluit gemaakt te hebben keek ze op naar de man. “But I guess, if you need to bathe.. then maybe we should do that.” Ze probeerde het op de meest subtiele en minst aparte manier voor te stellen, al wist ze niet geheel zeker of dat gelukt was. “Nevermind, th- that is weird and it was stupid.” Lachte ze ongemakkelijk. “Let’s just stay here.” Had ze er nog snel achteraan gemompeld.
Zachtjes beet Adelena op haar lip wanneer de man een kus op haar hand drukte. “Your efforts are not going unnoticed.” Voorzichtig nam ze haar hand terug en plaatste haarzelf weer wat dichter tegen Xavier aan. “Excu-” Voor Adelena ook nog meer verdere reactie kon geven aan Xavier werd ze van de grond getild. Lachend liet ze haarzelf gedragen worden tot ze een paar stappen verder op het bureau van de man gezet werd. Met een grote glimlach keek ze Xavier aan, haar ogen even gericht op zijn lippen maar toch werden ze al snel weer omhoog gehaald naar de man zijn ogen. Dit waren altijd de momenten dat Adelena alles vergat over haar verloving, over hoe Xavier eigenlijk niet haar man was. Het voelde altijd zo erg alsof Adelena en Xavier samen hoorde te zijn en nu kon ze even in de fantasie leven, Nicolas vergat ze dan compleet. “You are such a suck up.” Bracht Adelena wat verlegen uit. De manier waarop hij haar aanspraak en complimenteerde bracht haar nog vaak genoeg in verlegenheid. Ze leek maar niet kunnen wennen aan de lieve woorden van de man. “But you are very handsome and quite lovely yourself.” Beide haar handen plaatste Adelena op het gezicht van Xavier. “You are not just too bad.”

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Pas nu Adelena het er over had bedacht Xavier zich dat ze mogelijk gelijk had over de brief en waarom deze zo laat was aangekomen. Zelf had hij het al vreemd gevonden zo lang niets te horen vanuit Portugal, zeker aangezien hij zelf nog een brief had gestuurd met uitleg over de situatie. “That sounds like something he would do.” Zijn irritatie en haar jegens Nicolas groeide enkel meer en meer met de dagen. Hij begreep niet hoe de man zo was veranderd in de jaren dat Xavier hem minder had gezien. Met een lach schudde hij zijn hoofd, wetend dat Adelena mogelijk écht hoge eisen stelde, maar dat hij deze blijkbaar wel haalde. Als dit niet het geval was geweest zouden ze hier nu niet zijn. “I will have to do my very best to meet those then if that is even possible.” Voor een tijd was het stil, niet de ongemakkelijke stilte van eerder, maar een stilte die Xavier geen probleem vond. Met zijn vinger tekende hij figuren op het ontblote gedeelte van Adelena's bovenrug terwijl hij haar bekeek. Ze leek diep in gedachten en op dat moment wilde hij graag in haar hoofd kunnen kijken om te zien wat zich daar afspeelde, waar ze aan dacht of wat ze overwoog. "Could look at you all day and never get bored." Mompelde hij met een glimlach. Het was de waarheid, zelfs na de weken waarin hij veel tijd had besteed met Adelena bleef hij zich zo voelen.
Adelena wist hem toch behoorlijk te verbazen met haar volgende woorden, hoewel ze deze ook gelijk weer terug probeerde te trekken. Het idee was in zijn hoofd helemaal niet vreemd, erg aantrekkelijk zelfs. "And what if I would like to take you up on that offer?" Enkel het idee om nog dichter bij haar te kunnen zijn was genoeg om ja te zeggen op het voorstel. Hij besefte zich ook wel dat het veel controle van hem zou vergen om zich aan de zo gezegde regels te houden tussen hen. Xavier vertrouwde er op dat hij zich hier wel aan zou kunnen houden en keek nu al uit naar een moment van pure ontspanning met haar samen. "Oh don't take it back." Het idee hield hem bezig ookal probeerde Adelena op iets anders over te gaan. "I have to please my princes, do I not? She deserves to know all that I think and feel when I look at her." Xavier vond het alleen maar leuk om haar in verlegenheid te brengen met zijn woorden. Ze verdiende het werkelijk om liefde te ontvangen in elke vorm, ook deze. Niet alleen door mensen die zich verplicht voelden om haar een compliment te geven, maar ook door iemand die het meende. Opnieuw kuste hij haar nek en bracht hij zijn lippen naar haar oor. Zo dichtbij rook hij een zoete geur welke hem deed denken aan de bloesem van sinaasappelbomen. Thuis hadden ze een groot gebied vol met bomen aan welke allerlei soorten fruit groeide. Als kind vond hij het heerlijk om hier te spelen en de Adelena deed hem hieraan terugdenken. “You must look amazing without all this fabric on.” fluisterde hij haar toe waarna hij zich met een lach terugtrok. “I will get a servant to draw a bath and prepare it all. Wait for me to get you!” hij kuste haar nogmaals waarna Xavier het slot van de deur haalde, de slaapkamer in stapte en de deur achter hem dicht deed zonder slot. Eenmaal daar opende hij de deur om een van de bedienden aan te houden en de opdracht te geven een bad voor hem klaar te maken met verscheidene badoliën en andere benodigdheden waar hij specifiek om vroeg zoals een zachte, warme badjas en de beste handdoeken die ze kon vinden. Na de opdracht wachtte hij tot de vrouw terugkwam om te melden dat het voor hem klaarstond en de vraag of hij hulp nodig had. Xavier schudde zijn hoofd en bedankte haar waarna hij terug liep naar Adelena. “You can't avoid it anymore, everything is ready.” Zijn toon en blik stonden speels, uitdagend.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het leek er op dat Adelena niet de enige was die geloofde dat Nicolas in staat zou zijn tot zoiets als de letter van Xavier achterhouden tot het voor Nicolas een goede tijd was om de man zijn brief te geven. Er was natuurlijk geen bewijs of sterke aanduiding dat dit daadwerkelijk het geval geweest was behalve het feit dat Nicolas zijn karakter het duidelijk maakte dat hij tot zoiets in staat was en de timing van wanneer Xavier zijn brief gekregen had. Buiten dat om was er niks wat hun een duidelijk antwoord kon geven op de vraag of de theorie van Adelena de werkelijkheid was en de kans was groot dat ze het nooit helemaal zeker zouden weten. Iets wat Adelena toch achterliet met een geïrriteerd gevoel. Ze hield er niet van dat ze het niet en waarschijnlijk nooit zou weten. Helaas kon ze er niks aan doen, ze kon moeilijk Nicolas ernaar vragen. Dan zou hij meteen weten dat Adelena en Xavier gepraat hadden over de brief en het hele gebeuren er om heen. Met andere woorden, dat had ze haarzelf meteen verraden en dat was niet bepaald de bedoeling.
“I think you’ll get there.” Eigenlijk voldeed de man aan al de standaarden die Adelena had, de man was perfect in haar ogen. Niet alleen zag hij er altijd prachtig uit, daarnaast had hij ook nog een meer dan geweldig persoonlijkheid. Eigenlijk had Adelena om niks of niemands beter kunnen vragen, Xavier was alles wat ze nodig had. Ze was dan ook blij dat ze besloten hadden samen alsnog hun relatie voort te zetten, zelfs als ze niet echt een toekomst hadden samen en het alleen achter gesloten deuren kon. Het liefst had Adelena natuurlijk dat wanneer er een feest in het kasteel was ze aan de zijde van Xavier kon lopen in plaat van die van Nicolas. Dat ze aan iedereen kon laten zien wat voor buitengewoon persoon Xavier was, trots aan iedereen laten zien dat dit haar man was, dat het haar gelukt was deze geweldige man voor haar te laten vallen. Alleen was dat dus niet mogelijk.
Adelena was even uit haar gedachten gehaald door de stem van Xavier. “I think you would get bored pretty easily, but okay.” Adelena zag haarzelf echt niet als zo interessant, ze deed gewoon dingen die elke prinses deed. Het leek haar dus dat na een paar minuten Xavier zich echt wel zou gaan vervelen als alle wat hij mocht doen was het aanstaren van Adelena. Het leek er ook op dat het voorstel van Adelena alles behalve een dom idee geweest was, Xavier leek juist erg instemmend te zijn over het hele gebeuren. Dat stelde de prinses toch wel weer iets op haar gemak. De angst dat haar voorstel dom was, was dan ook meteen weggenomen. “Alright, I won’t take it back.” Grinnikend rolde ze met haar ogen. De reactie van de man was toch aardig aandoenlijk, de manier waarop hij zo eens leek te zijn met het voorstel van de prinses. Ze vond het maar schattig. “Well, the princess is very pleased. So I suppose that it is working.” Ondanks het haar in verlegenheid bracht, dat betekende niet dat ze het niet prettig vond. Het tegenovergestelde juist, ze voelde zich zo geliefd. Ze was haast bang dat ze Xavier nooit zo goed en blij kon laten voelen als dat de man bij haar deed want de blijdschap die de vrouw van hem kreeg was immens, ze kon zich niet voorstellen dat zij ooit hetzelfde effect op hem zou kunnen hebben.
Opnieuw werd Adelena in verlegenheid gebracht door woorden van Xavier, al was het ditmaal meer omdat er een soort intimiteit achter de woorden zat. Voor de vrouw verder ook nog maar wat kon zeggen had Xavier al besloten dat hij een bediende een bad voor hem, of eigenlijk hun beide, zou laten klaarzetten. “I will wait here.” Sprak ze zachtjes voor de man haar alleen gelaten had in de kamer.

Adelena had haar best gedaan haar alleen te vermaken op de kamer maar dat ging toch niet zo makkelijk als ze had verwacht. Ze werd bekropen met een nerveus gevoel. Het idee dat ze een bad zou delen met Xavier, het was toch een intiem idee en dat maakte het toch ook een beetje eng voor de prinses. Niet dat ze spijt had van het voorstel en dit iets was wat ze niet langer meer wou. Juist niet, aan de andere kant vond ze het ook een erg prettig idee. Adelena liep een beetje ijsberend door de kamer, het nerveuze gevoel van haar af te zetten. Al lukte dit niet geheel. Het werd er dan ook niet beter op wanneer Xavier door de deur kwam lopen om haar op te halen. Adelena draaide haarzelf bij zodat ze de kant opstond van de deur en de man. Het gevoel van nervositeit werd toen wel alleen maar erger maar tegelijkertijd kon de prinses het niet helpen om een glimlach op haar gezicht te hebben.
Voorzichtig begon ze naar de man toe te lopen. “Then let’s go.” Ook Adelena had nu een speelse toon in haar stem. Gezamenlijk liepen ze naar de kamer waar het bad klaar stond. Een grote houten kuip stond in het midden van de kamer geplaatst, belicht door de zonnestralen die door een raam kwamen. Met een glimlach op haar gezicht keek ze prins Xavier aan. Met een langzame pas liep ze de man iets voorbij, wat verder de kamer in. Subtiel keek ze over haar schouder, haar blik gericht op Xavier. “Could you help me with my corset?”

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld