Forum

Alexandria. 
Het duurde niet lang meer, voor alleen nog mijn muffin voor mijn neus stond. Ik haalde vaak zat iets lekkers. Natuurlijk lette ik op mijn eten, maar dat betekende niet dat ik niks lekkers mocht eten. Zo streng was ik dan ook weer niet voor mezelf. Nee, van het leven moest je genieten. Daar hoorde lekker eten ook gewoon bij. En ik moest zeggen dat ik enorm van lekker eten hield. Ik kon er vaak niet vanaf blijven. Dan was het ook maar een goed teken dat ik enorm van sporten hield. Ik bewoog in ieder geval genoeg. Ik werd ook vaak bestempeld als een energiek persoon. En dat was ook wel zo. Er waren weinig momenten waarop ik stilzat. Ik was graag bezig. Onderzocht dingen en was graag op pad. Ik trok vaak mijn eigen plan en kon daarin behoorlijk koppig zijn. Regels waren er immers om gebroken te worden, vond ik dan tenminste. Je maakte de leukste dingen mee. Niet dat iedereen daar altijd even blij mee was, maar ach. Ik zat hier nog steeds heelhuids, met vele ervaringen en mooie momenten rijker. Ik had zo nu en dan wel een schrammetjes en sneetjes, maar dat was ook het ergste. Nooit had ik iets gebroken of gekneusd gehad en dat wilde ik ook graag zo houden als ik eerlijk ben. 
"Goed idee"merkte ik op., toen ik Amelia's opmerking hoorde. "Dat is een vraag die ik beter aan jou kaan stellen. Ik denk dat jullie dit stadje beter kennen dan wij. Zijn er plekken die we absoluut moeten zien?"vroeg ik hem vervolgens. Ik was wel benieuwd naar de tips die Emmett zou hebben. Ik vond het ook een goed idee om met zijn allen wat te doen. Ik vond het zeker niet erg om de familie beter te leren kennen. En Amelia natuurlijk ook. Ik vond het goed idee, waar ik zeker voor open stond. Ik hield zelf enorm van de natuur. Ik had al gemerkt dat Forks een enorm bosrijke omgeving had, dus dat zat wat dat betreft wel goed. Ik was ook zeker van plan om dat te ontdekken. Of dat nu alleen was, of met mensen om me heen. Ik liet het in ieder geval niet aan mij voorbij gaan. Ik wilde ook graag wat omliggende steden bezoeken. Forks was een leuke stad, maar de meeste dingen had je wel zo gezien. Vaak was er ook niet super veel te doen, waardoor je sneller geneigd was om omliggende steden te bezoeken. 
Als ik wilde shoppen, zou ik zeker naar andere steden willen. Daar had ik het ook al met Alice over. Zij was ook weg van mode, dat had ik inmiddels al door. Misschien dat ze met me mee wilde shoppen voor een galajurk. Ik kon de mening van een meisje goed gebruiken. Glimlachend schudde ik mijn hoofd. Ik wist niet of ik samen met iemand naar het gala zou gaan, maar het was in ieder geval iets wat ik niet wilde missen. Al zou ik er alleen naar toe moeten. Het duurde dan ook nog even. Wie weet wat er in de tussentijd gebeurt. 

Jasper.
"We hebben nog een broer en een zus thuis zitten. Die zijn allebei al een tijdje geleden geslaagd"zei ik Amelia. We waren als familie enorm hecht. Ik vond het dan ook raar om hier zo zonder Edward en Bella te zitten. We waren het wel gewend om een langere tijd zonder Carlisle en Esmé te zijn, aangezien zij beide vaak aan het werk gingen, terwijl wij onze studie begonnen. Met Edward en Bella was het een ander verhaal. Het was gek, maar uiteindelijk voor een goed doel. Bovendien zaten ze in het een na laatste jaar, wat betekende dat het niet lang meer duurde voor ze zouden slagen.
"Dat moeten we zeker doen. Er zijn hier genoeg plekken om naar toe te gaan"merkte ik op. Dat is precies wat ik wilde. Meer tijd doorbrengen met Amelia. Niet alleen hier op school, maar ook hierbuiten. Haar van alles laten zien. Ik vond het allemaal prima, zo lang ik mijn tijd met haar door kon brengen. Al moest ik natuurlijk wel oppassen. Ik kon me niet overal vertonen, zeker niet als de zon scheen. Ik zou mijn ware aard dan verhullen en dat zou de situatie een stuk lastiger maken. Natuurlijk zou ik het Amelia uiteindelijk vertellen. Ik kon het niet voor haar verbergen. Dat wilde ik ook niet. Maar tot die tijd, hield ik het toch liever even geheim. Ik wilde het op een juist moment vertellen. Eerst wilde ik zien hoe het tussen ons zou verlopen, voor ik die last op haar schouders zou leggen. 
"Behoorlijk veel"beantwoordde ik haar vraag. 'Al hebben we een aantal adresje waar we maar al te graag langs gaan"biechtte ik op. Ik hield er niet van om tegen haar te liegen. Dan koos ik er liever voor om haar gedeeltes van de waarheid te vertellen. Genoeg informatie om haar tevreden te houden, maar ook weer niet zo veel dat ze vragen ging stelen. "Waar zou je naar toe willen?"vroeg ik haar. Ik was benieuwd naar de plekken die ze graag zou willen beloven. 
"Je weet nog niet half hoe sterk ik wel niet ben"zei ik tegen haar, met een speelse ondertoon in mijn stem. Bijna niets kostte meer moeite. Doordat ik in een vampier was veranderd, was mijn kracht mee veranderd. Ik was dan misschien niet zo sterk als Emmett, maar ik mocht toch van de vele voordelen van het bestaan van een vampier genieten. Daar behoorde een enorme kracht ook bij. Daarnaast moest ik het vooral hebben van mijn inzicht en ervaring in het leger. Dat hielp enorm bij het voeren van gevechten. "Nou, het dieet dat wij volgens is anders niet altijd even leuk hoor"antwoordde ik vervolgens naar alle eerlijkheid. Wat dat betreft had Renesmee het misschien nog het makkelijkst. Zij was de enige van de familie die nog wel gewoon voedsel kon eten, zonder ergens last van te hebben. Al was het wel iets waar we mee moesten leven. 

@theMedicine 

@BeauRathbone 

Alexandria. 
Dat Emmett liever ging honkballen, verbaasde me eerlijk gezegd helemaal niets. Ik vond hem ook niet het type dat graag heel de dag in een winkelcentrum rondhing, als ik heel eerlijk mocht zijn. Ik zat er een beetje tussen in. Een potje honkbal leek mij ook zeker niet verkeerd, maar ik kon mij ook prima vermaken met een dagje winkelen in het winkelcentrum. Ik bleef tot slot van rekening een meisje. Het was ook echt iets typerend. Ik had overal interesses liggen, waardoor ik met verschillende dingen bezig was, maar toch vermaakte ik me met ieder ding even veel. 
"Ik had wel verwacht dat je graag in het winkelcentrum rondhing"grapte ik ook naar Emmett. Shoppen vond ik ook geen verkeerd idee. Ik was blij dat Alice daar mee kwam. Dat was ook zeker iets wat ik zou willen doen. Ik moest nog wat spullen halen, aangezien ik hier toch zou blijven, dus had ik een mooi excuus om naar het winkelcentrum te gaan. "Al klinkt een potje honkbal helemaal niet verkeerd"zei ik vervolgens tegen hem. Ik bewoog veel in mijn vrije tijd. Ik probeerde vaak genoeg iets sportiefs in te plannen, om me toch een beetje bezig te houden. 
Al vond ik de ideeën van Amelia ook zeker niet verkeerd. De natuur had iets rustgevend over zich heen hangen en om daar een keer te picknicken, vond ik ook geen verkeerd idee. Ik hield tot slot van rekening van eten en je had op die manier genoeg tijd om elkaar beter te leren kennen. 
"Daar ben ik ook wel bang voor"zei ik grinnikend, toen ik de opmerking van Emmett hoorde. Soms had ik de neiging om dingen te kopen die ik eigenlijk niet nodig had, maar nu had ik toch echt het een en ander nodig. Een aantal dingen voor op mijn kamer. Een paar nieuwe kleding setjes kon ook zeker geen kwaad. Een galajurk. Ik had in mijn hoofd een lijstje van alle dingen die ik nog wilde halen. 
Mijn blik gleed opnieuw naar Emmett en grinnikte. "Ik ben wel benieuwd naar jou honkbal skills"zei ik licht uitdagend. Ik hield van de sport en zonder al te arrogant te klinken, vond ik mijzelf er ook vrij goed in. Het was voor mij een sport waar ik mijn emoties in kwijt kon en ik kon een goed potje dan ook zeker niet weigeren. 

Jasper.
Het voelde nog steeds gek dat ik hier nu met Amelia aan het praten was. Als je mij dit een paar jaar geleden verteld had, had ik je niet geloofd. Ik had altijd mijn hoop, maar de kans dat het daadwerkelijk gebeurde, werd steeds kleiner. Dat ik hier nu naast haar zat, voelde ergens nog steeds onwerkelijk. Toch leek het de goede kant op te gaan, aangezien de twee ons buiten school ook wel wilde zien. Dat scheelde een hoop. Het was in ieder geval heel fijn om te weten. 
"Het bos is echt een geweldige plek om te komen"biechtte ik toen op. Ik kwam er vaak. Ik keek er graag op uit. De rust en stilte die het uit wist te stralen, hielp me altijd enorm. Om mijn gedachten op een rijtje te krijgen of juist om mijn emoties onder controle te krijgen. Ik verdween graag het bos in. Ik vond het heerlijk. 
Als Amelia naar het winkelcentrum zou willen gaan, vond ik dat ook geen probleem. Het was een stuk lastiger voor ons om daar naar toe te gaan, maar daar zouden ze wel iets op bedenken. Voor alles was immers een oplossing, al was het niet altijd even voor de hand liggend. Uiteindelijk zou je er wel uitkomen. Ik moest zeggen, dat ik van haar enthousiasme genoot. "Dat is ook zeker een optie"zei ik haar vervolgens. Ik zou haar graag de plekken laten zien waar we als familie vaak kwamen. Zij was immers ook een deel van de familie. 
"In ieder geval genoeg om te doen"zei ik haar. Sommige dingen waren dan niet helemaal mogelijk, maar ach. Er waren genoeg dingen die ik wel met haar zou kunnen doen. En dat deed ik met alle liefde. "Ja, het maakt het soms wat moeilijker, maar op een gegeven moment went het wel"zei ik tegen haar.

@theMedicine 

Emmett Cullen

@BeauRathbone 

Alexandria. 
Zijn opmerking bracht me aan het lachen. "Ja, daar ben je ook zeker het type voor"zei ik lachend. Het was fijn dit met hem te kunnen doen. Wat dat betreft was ik ook blij dat ik hem had leren kennen. Het voelde heel erg vertrouwd en dat was precies wat ik nodig had. "Dat klinkt als een goed plan"zei ik vervolgens tegen hem. Ik vond het allebei een prima idee. Zowel het shoppen als het honkballen waren dingen die ik graag zou willen doen. 
Ik zou het dan ook zeker niet erg vinden om eens wat met zijn allen te gaan doen. Het leek mij ontzettend gezellig en zo te zien konden ze ons  enorm veel laten zien. Daar was ik ook wel benieuwd naar. Ik kon hier mijn eigen weg nog niet echt vinden, dus was het alleen maar fijn als iemand mij de buurt kon laten zien. Ik kon ieder geval niet wachten. 
"Dat klinkt als een goed plan en dat is ook zeker een optie"zei ik grinnikend. "Meerdere gala's?"herhaalde ik nieuwsgierig. Alice had me wat dat betreft enorm geïnteresseerd weten te maken. Ik was benieuwd hoe ze hier hun feestjes pakten. Ik had er niet veel feestjes mee mogen maken. Het kwam maar vaak genoeg voor dat ze niet lang genoeg op dezelfde plek bleven, waardoor ik dat niet altijd mee kreeg. Toch was ik altijd was wel in voor een feestje. Ik was graag onder de mensen. Wat dat betreft was ik heel sociaal en vermaakte ik mij altijd prima tijdens feestjes. 
"Dat kunnen we ook nog doen"zei ik glimlachend, toen ik de opmerking van Emmett hoorde. Het picknicken combineren met een potje honkbal klonk perfect, als ik heel eerlijk mocht zijn. We hadden in ieder geval genoeg te doen. "Dan kan je me in ieder geval wel de beste winkels laten zien"merkte ik op. Er waren in ieder geval genoeg dingen voorgesteld, waar ik zeker wat mee wilde doen. Ik hoopte dan ook dat we ze daadwerkelijk uit gingen voeren. 
"Ik ben benieuwd of je daadwerkelijk zo goed bent"zei ik lachend. Ik vond het wel leuk om hem een beetje uit te dagen. Een klein beetje competitie vond ik alleen maar leuk. Dat hij zo sportief was, vond ik alleen maar interessant. Ik vond het belangrijk om dingen gemeen te hebben en dat leek in ieder geval de goede kant op te gaan. 

Jasper.
"Het heeft inderdaad zijn charmes. Het is ook heerlijk om er tijdens een tussenuur rond te lopen. Heel rustgevend"merkte ik op. Ik deed het vaak. Even een luchtje scheppen. Weg van alle mensen. Simpelweg een klein rondje lopen, zodat ik ook weer terug was voor de volgende les. Het hield je bezig en bood je een goede gelegenheid om een moment voor jezelf te pakken. Daar hield ik van. Je soms gewoon even terug trekken. Geen mensen om je heen. Simpel weg jezelf en je eigen gedachten. 
Ik vond het ook zeker niet erg om wat met zijn allen in te plannen en ik gokte dat de rest daar ook geen problemen mee had. Nee, zo te zien leek iedereen toch wel blij te zijn dat de meiden weer terug waren. Ik vond het fantastisch. Zo lang hadden we hier op moeten wachten, waardoor het nu eigenlijk alleen maar beter voelde. Ik wilde dit ook niet meer loslaten. Daar voelde het veel te goed voor. 
"Ja, er is in ieder geval genoeg keus. En we hebben genoeg de tijd. We kunnen zo nu en dan wel wat inplannen"zei ik met een geamuseerde grijns. Ik bracht het liefst elke dag met Amelia door, maar dat zou nu nog een tikkeltje raar zijn. Rustig aan doen, was hier dan ook op zijn plaats. 
"Zo nu en dan"zei ik tegen haar. Het kwam niet heel vaak voor, maar dat maakte de keren dat ze konden spelen alleen maar leuker. Ik vermaakte me prima op zo'n dag, omdat je je dan geen zorgen hoefde te maken over het feit dat je betrapt kon worden. Daarom was ik ook graag thuis. Thuis kon ik gewoon mezelf zijn en hoefde ik geen rekening te houden met de omgeving om me heen. Hoefde ik mij heen zorgen te maken dat men ons zou zien. 
"Er zijn inderdaad veel dingen die je moet missen"zei ik vervolgens lachend tegen haar. Maar dat had ik er uiteindelijk wel voor over. 

@theMedicine 

@BeauRathbone 

Alexandria. 
Een glimlach kwam er rond mijn lippen te staan. Ik kon enorm lachen op de manier waarop Emmett reageerde. Ik had daar op gehoopt, maar het was een fijn gegeven te weten dat ik op zo'n manier met hem kon praten. Er liepen genoeg mensen rond die dit niet konden vinden. Gelukkig was hij er geen van. 
"Graag. En dat klopt"zei ik grinnikend tegen Alice. Ik was wel benieuwd naar wat deze school in petto had met betrekking tot die feestjes, want als ik heel eerlijk mocht zijn, kon ik een feestje wel gebruiken op het moment. 
"Klinkt heel goed. Ik houd je wel op de hoogte"zei ik hem. Ik ging er in ieder geval vanuit dat ik hem nog wel zou zien vandaag. Dan konden we wel even kijken, wanneer we zouden kunnen. Ik had er in ieder geval al erg veel zin in. "Ik ben altijd voorbereid"zei ik vervolgens nog tegen hem, voor ik mij om draaide en met de meiden mee naar de volgende les toe liep. Engels. Een vak waar ik mijn concentratie maar al te graag verloor. Het was niet echt waar ik me graag mee bezighield. Al wilde ik het mij ook niet veroorloven om slechte cijfers te halen. Wat dat betreft deed ik wel altijd mijn best. Ik wilde volgend jaar gewoon aan mijn examens beginnen en slagen. Daar wilde ik zeker niet nog een jaar mee wachten. Daar moest ik niet aan denken. 
Niet veel later stapten we het juiste lokaal binnen, waar Alice ons vertelde dat we bij elkaar konden zitten, omdat er geen vaste plekken waren. Iets wat ik helemaal niet erg vond. Ik grinnikte toen ik Amelia haar schouders op zag halen en nam vervolgens plaats aan de plek naast haar, waarna ik mijn boeken pakte en deze voor mij op de tafel legde. Ik vond het jammer dat ik niet langer met Emmett had kunnen praten. Ik had hem graag nog even gesproken. Al ging ik van uit dat ik hem nog wel zou tegenkomen en dat ik hem nog zeker zou spreken. 

Jasper. 
"Dat lijkt me een goed plan. Ik laat je het graag zien"zei ik haar. Ik liet haar maar al te graag mijn favoriete plekken zien. Ik nam haar toen ze nog klein was ook graag mee naar de plekken waar ik maar al te graag kwam. Ik zorgde er ook voor dat ik veel tijd met haar door kon brengen. Ik had het ook niet anders gewild. Ze was tot slot van rekening mijn mate, waardoor ik maar moeilijk bij haar uit de buurt kon blijven. Nu ik haar weer terug had, bracht ik mijn tijd weer graag met haar door. "Dat komt wel goed! We kunnen vaak genoeg, dus moet er wel een gaatje te vinden zijn"zei ik grijnzend tegen haar. 
Ik had de woorden nog niet uitgesproken of de kantine begon leeg te lopen. Iedereen ging door naar zijn of haar volgende les. Ik zwaaide nog kort terug naar Amelia.  Deze keer had ik les met Emmett, wat ik ook niet erg vond. Dit gaf ons de gelegenheid om de stand van zaken te bespreken en te kijken naar hoe ze dit verder aan ging pakken. Het was tot slot van rekening wel zo makkelijk als ze allemaal op één lijn zouden zitten. Ik wachtte geduldig tot de meiden en mijn zussen verdwenen waren, voor ik mezelf overeind duwde en mijn tas over mijn schouder heen gooide. Ik richtte mijn aandacht op Emmett en knikte. "Zo te zien wel"zei ik met een grijns, terwijl ik met hem mee loop.
Wat dat betreft was het op dit moment wel fijn dat ze met zijn tweeën waren, zodat ze dit in alle rust konden bespreken, zonder dat ze betrapt zouden worden. Dat konden ze er namelijk ook niet bij hebben. "Ik heb wel het een en ander in gedachten ja"begon ik vervolgens. "Ik had het idee om haar thuis uit te nodigen. Aangezien ze weg is van het lezen van verschillende geschiedenis boeken en Carlisle een aardige collectie heeft. Dat kan ik dan als een mooi 'excuus' gebruiken om haar mee naar huis te nemen. En ik denk dat ik me toch het prettigst voel als ik het haar vertel in een ruimte waar ik me op mijn gemak voel. Ergens wat rust uitstraalt. Ik denk dat het handig is als ik het haar op mijn kamer vertel. Zodat ik het haar in alle rust kan vertellen, zonder dat de rest mee luistert en iedereen er zich mee kan bemoeien"zei ik. "Heb jij al een idee hoe je het aan wil gaan pakken?"vroeg ik hem. Ik gaf enorm veel om Amelia, waardoor ik dit heel goed aan moest pakken. Ik wilde haar niet nog een keer kwijtraken en wilde er in alle rust over kunnen praten. Daarom had ik ook voor mijn kamer gekozen.

@theMedicine 

@BeauRathbone 

Alexandria. 
Ik draaide mij om, toen Alice begon met praten, zodat ik zowel Alice als Rosalie aan kon kijken. Dat praatte toch een stuk makkelijker en ik wilde ook zeker niet onbeleefd of ongeïnteresseerd overkomen. Ik was allang blij dat Alice met dit idee aan kwam zetten. Een tripje naar het winkelcentrum kon ik goed gebruiken. Ik wilde nog genoeg dingen halen, en was daarbij benieuwd naar de verschillende winkels. Zeker als we naar het gala gingen, kon ik een tripje naar het winkelcentrum niet uitsluiten, aangezien ik nog geen galajurk in mijn kast had hangen. 
"Ik vind het een goed idee. Het is voor mij echt nodig om te shoppen"zei ik grinnikend. "Ik ben ook enorm weg van shoppen." Al was ik het er wel mee eens dat we niet per se alleen maar naar kledingwinkels hoefden te gaan. Misschien dat ik een kijkje kon nemen in een van de verschillende sportwinkels. Misschien dat Emmett me daar wat tips over kon geven. Aangezien hij het type leek die daar wel verstand van leek te hebben. Misschien dat hij me kon vertellen naar welke winkels ik dan het beste kon gaan. 
Ik grinnik om Alice haar volgende opmerking. Natuurlijk had ik daar ook al over na gedacht. Ik zou het zeker niet erg vinden om met een jongen te gaan. Ik had ook al wel iemand in gedachten, al wist ik niet of diegene met mij mee zou willen gaan. Ik was wat dat betreft ook niet het type die als eerste op iemand af stapte. Daar kon ik behoorlijk verlegen in zijn. Al zou je dat niet gelijk van mij verwachten. "Een date zou zeker niet verkeerd zijn"begon ik. 'Al zou ik geen idee hebben hoe ik dat aan zou moeten pakken. Ik ben echt het type niet die als eerste op iemand af stapt, om heel eerlijk te zijn.'
Bovendien vond ik het ook helemaal niet erg om met een klein groepje vriendinnen te gaan. Dat was net zo gezellig. Ik vond het bijvoorbeeld ook helemaal niet erg om met Rose, Alice, Amelia en Renesmee naar het gala te gaan. Dat leek mij net zo gezellig. Ik was dan ook snel tevreden. Al kon ik Alice zeker geen ongelijk geven. 

Jasper. 
Nu ik er zo over dacht, vond ik het zelf ook wel een goed idee. Toen Amelia nog een klein meisje was, brachten we al veel tijd door op mijn kamer. Haar bedje stond ook op mijn kamer. Ik las haar daar altijd voor. Deed daar spelletjes met haar. Het was een vertrouwde omgeving en het leek mij het meest handige om het haar daar te vertellen. Ik wist niet hoe ze ging reageren en hoe ze het allemaal op zou vatten. Dat vond ik lastig in te schatten. Ik hoopte natuurlijk dat het allemaal goed zou komen en dat ze het zou begrijpen, zoals Bella bij Edward gedaan had. Al moest ik rekening houden met alle mogelijk scenario's. Ik kon goed begrijpen dat enorm veel was om in je op te nemen en dat het even kon duren voor het daadwerkelijk doorgedrongen was. Daarom wilde ik het ook thuis doen. Zodat ik haar zo goed mogelijk op kon vangen. 
Ik wilde het haar ook dolgraag vertellen. Zodat ik haar ook alles kon uitleggen over het hebben van een mate en hoeveel zij niet voor mij betekende. Daar keek ik nog wel het meest naar uit. Haar vertellen hoe ik mij voelde en hoe graag ik haar wel niet in mijn leven wilde hebben. Het was ook allemaal heel wat. Ze had het recht om alles te weten. Ze was immers naar Forks toe gekomen om haar familie te achterhalen. Eerlijkheid duurde ook het langst. Ze had er simpelweg recht op. Des te eerder we het de meiden vertellen, des te kleiner de kans dat ze het van een ander horen of dat ze dingen zelf zouden gaan vermoeden. 
Ik luisterde naar hoe Emmett het aan zou willen pakken. Dat klonk als een goed idee. Dan kon ik het die dag ook aan Amelia vertellen. Zo wisten de meiden het wel op hetzelfde moment. Anders moest je daar ook nog rekening mee houden en dat kon nog een heel gedoe worden. "Dat klinkt als een goed plan, broer. Ik hoop dat beide meiden het goed oppakken"zei ik. Ik hoopte het oprecht. Ik gunde Emmett alle geluk van de wereld en ik wist hoeveel Lexi voor hem betekende. Net Als Amelia dat voor mij deed. "Dat zouden we inderdaad moeten doen. Op die manier heeft de familie ze al gezien en zijn ze al een keer over de vloer geweest." Ik vond het oprecht een goed idee. Een plan dat ze maar snel uit moesten gaan voeren. 


@theMedicine 

@BeauRathbone 

Alexandria. 
Ik kon mij wel vinden in de opmerking van Amelia. Bij mij zou het daar ook compleet de mist in gaan. Hoe vroeg je dat ook aan iemand? Je kon het moeilijk ongegeneerd er uitgooien. Wat dat betreft had ik het wel te doen met jongens. Het werd immers van hen verwacht dat zij degene waren die de vraag stelde en niet andersom. Ik vond het wel stoer als een meisje het hef in eigen handen nam. Vooral omdat ik het haar wat dat betreft niet na deed. Ik kon een grote mond hebben, maar er waren nog genoeg dingen waar ik me niet helemaal prettig bij voelde. 
Het compliment dat Alice ons wist te geven, vleide me dan ook enorm. Het was lief van haar om dat te zeggen. Hun familie was zo ontzettend perfect, waardoor je je bijna onzeker zou gaan voelen. Zachtjes beet ik op mijn lip en kon het vervolgens niet laten om te glimlachen. "Dank je. Dat is echt ontzettend lief van je. Al heb ik jullie advies wel nodig bij het uitzoeken van de jurk"zei ik glimlachend. Ik vond het sowieso een stuk leuker om dat samen te doen. Shoppen was sowieso leuker met een hele groep, dan alleen. Als je ergens over twijfelde, kon je zo iemand om hun mening vragen. Anderen zagen het soms toch net wat beter dan dat het zelf deed en het kon je toch enorm helpen bij het maken van een keuze. Daar genoot ik nog het meeste van. Gewoon meiden onder elkaar. Ik wist dat ik dat soort dingen vaker moest doen. Mijn moeder had er immers vaak genoeg op gehamerd dat ik misschien wat meer vriendinnen moest maken, in plaats van het rondhangen met jongens. Misschien was dit dan eindelijk een goed moment om naar haar te luisteren. 
Ik was in ieder geval ontzettend blij dat ik mij hier nu al zo op mijn gemak voelde. Het had me helemaal geen moeite gekost om me hier aan te passen en op te gaan in de menigte. Natuurlijk staarde er nog genoeg mensen en zou dat nog wel nog even zo blijven. Het was tot slot van rekening onze eerste dag, maar ach. Als dat het ergste was. Ik wist in ieder geval zeker dat ik mij hier zou gaan vermaken.

Jasper. 
Dit was voor mij nog wel een punt waar ik mij zorgen over maakte. De manier waarop ik het haar zou vertellen kon een belangrijke rol spelen. Daar moest ik goed over nadenken. We hadden de meiden net weer terug in ons leven. Ik moest er niet aan denken om ze zo snel al weer kwijt te raken. Ik wist ook niet of ik dat wel aan zou kunnen. Ik kon goed begrijpen hoe Edward zich voelde, toen hij dacht dat Bella overleden was. Ik zou ook echt niet zonder Amelia kunnen leven. Nee, daar moest ik echt niet aan denken. De pijn zou me te veel worden, gokte ik zo. Ik had veel mee mogen maken, de afgelopen jaren, maar het kwijtraken van Amelia, was iets waar ik hoogstwaarschijnlijk niet overheen zou komen. 
Daarom kon ik ook goed begrijpen dat Emmett zich ook zo voelde. "Dat is waar ik oprecht bang voor ben. Het enige waar ik eigenlijk aan kan denken. Wat als ze ons niet meer willen zien? Als ze het niet kunnen accepteren?"dacht ik hardop. Ik mocht dan wel iets te hard van stapel lopen op dit moment , maar dit was wel een situaties dat voor zou kunnen komen, waardoor we dit zeker moest overwegen. Ik hoopte natuurlijk op een compleet andere uitkomst. Het kon goed zijn dat ze er van zou schrikken en dat was begrijpelijk. Hoe zou je anders moeten reageren als je verteld werd dat je niet leeft in een wereld waar je dacht in te leven? Dat er zo veel meer gebeurd in de wereld, waar enorm veel mensen niet vanaf weten? Ik zou daar ook van schrikken. Ik hoopte alleen wel dat ze me de kans zou geven om alles uit te leggen. Haar alles te vertellen, zodat ze het wat beter zou begrijpen en het hopelijk kon accepteren. Dan konden we vanaf daar de draad weer oppakken. Dat was de ideale situatie. 
"Ik denk dat we dat zeker moeten doen. Een rustige aanpak lijkt me hier ook het beste. We willen ze niet gelijk beladen met zo veel informatie. Ik denk dat het inderdaad ook goed is, als ze eerst het hele gezin hebben gezien, voor we ze alles vertellen. Ik denk dat dat in ons voordeel kan werken. En dan weten we in ieder geval allemaal wat er gaande is"zei ik vervolgens tegen Emmett. Wat dat betreft was ik heel blij dat we op één lijn zaten.

@theMedicine 

@BeauRathbone 

Alexandria. 
"Dat zal ik in gedachten houden"zei ik grinnikend. Al ging ik er zelf niet vanuit. Het was niet dat ik het niet zou willen. Het gala was al over een paar weken, waardoor je niet echt de tijd had om iemand echt goed te leren kennen. Natuurlijk kende je iedereen al wat beter, maar ik vroeg me af of dat wel genoeg was? Het kon natuurlijk wel. Ik had het wel eens zien gebeuren. Stellen waarbij de vonk snel over sprong. Maar naar mijn idee was het voornamelijk iets wat in films gebeurde. Bovendien was een avondje met de meiden net zo leuk. Je zag genoeg meiden die kosten wat het kost een date moesten hebben. Iets wat ik maar moeilijk kon begrijpen, maar dat kon natuurlijk ook gewoon aan mij liggen. 
Ik zette die gedachten van mij af en dacht toen even na. Voor mij was er nu maar een persoon met wie ik daadwerkelijk naar het gala zou willen gaan en wie ik als date beschouwde. En dat was Emmett. Ik kon er niet omheen dat hij enorm aantrekkelijk was. Ik had gezien dat hij voldoende aandacht kreeg, waardoor ik er eigenlijk ook niet echt vanuit ging dat hij met mij zou willen gaan. We kende elkaar wat dat betreft ook pas net. 
Ik richtte mijn aandacht weer op de meiden, toen Alice vroeg wat voor jurk wij zouden willen dragen. Een geamuseerde glimlach verscheen er op mijn gezicht. Daar had ik al wel eens over nagedacht. Ik was daar ook een typerend meisje in. Ik was het meisje dat al vaak over dingen als een bruiloft na had weten te denken. Een galajurk is ook zo nu en dan voorbij gekomen. Vaak omdat ik dat soort feesten nooit echt heb bijgewoond, kon ik het mij alleen maar voorstellen. En het bedenken van wat voor soort jurk ik wilde dragen hoorde daar ook bij. Net zoals Alice, vond ik het ergens wel leuk om een statement te maken. "Ik weet nog niet precies wat ik wil, als ik heel eerlijk ben. Ik heb genoeg voorbij zien komen. En er zijn verschillende jurken die ik mooi vind. Al weet ik wel dat ik voor een jurk wil gaan die niet snel vergeten wordt"zei ik grinnikend. 

Jasper. 
Dat ik dit met Emmett kon bespreken, hielp toch enorm. We stonden er niet alleen voor en met dit soort dingen konden we elkaar goed helpen. We begrepen elkaar immers als geen ander. Wellicht dat we dit ook met de rest van de familie konden bespreken. Misschien hadden zij nog suggesties voor hoe we dit het beste konden brengen of konden ze ons helpen met het uitwerken van het plan. Ik twijfelde niet over het feit dat ze ons zouden wilden helpen. Iedereen wist hoe belangrijk de meiden voor zowel voor mij als Emmett en mij waren. Ook zij zagen het graag goed komen. Daar was ik zeker van. Het was nu nog een kwestie van doen, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Er stond gewoon enorm veel op het spel. Ik kon na 12 jaar eindelijk weer samen zijn met mijn mate. Er voor zorgen dat ze niets te kort kwam. Haar gelukkig maken. Haar beschermen. Dat was hetgeen waar ik het meest naar verlangde. Aan de andere kant kon het zijn dat ze zich terugtrok en niet meer met ons te maken wilde hebben. Dat ik haar nooit meer zou zien en ik haar voor altijd kwijt zou zijn. Dat was mijn grootste nachtmerrie. 
"Precies. Dat zit mij ook dwars. Ik ben zo ontzettend blij dat ik mijn tijd weer met haar door kan brengen, maar aan de andere kant voel ik me ook een tikkeltje schuldig dat ik haar de waarheid niet kan vertellen. Omdat ik weet dat het een enorme impact op haar gaat hebben. Ik ben bang dat het haar wegjaagt, terwijl dat het laatste is dat ik wil. De meiden zijn zo ontzettend belangrijk voor ons. De afgelopen twaalf jaar heb ik aan niets anders kunnen denken en ik wil niet weten hoe dat gaat zijn als we ze nooit meer te zien krijgen. Daarom hoop ik oprecht dat het goed uitpakt. Dat ze het opvatten zoals Bella dat deed. Dat zou alles een stuk gemakkelijker maken."

@theMedicine 

@BeauRathbone 

Alexandria. 
De manier waarop deze les verliep, vond ik heerlijk. De leraar had hen simpelweg wat opdrachten gegeven die de volgende les klaar moesten zijn en waar ze nu aan mochten werken. Al ging ik veel liever op in het gesprek die ik met de meiden had. Ik had al in mijn agenda gezet wat ik moest doen, waardoor ik daar thuis aan kon werken. Ik wist dat het beter was om het nu toe doen, aangezien dat tijd zou besparen, maar aan de andere kant wist ik dat ik mij nu toch niet zou kunnen concentreren. Ik had te veel andere dingen aan mijn hoofd en dat zou er voor zorgen dat ik veel langer bezig zou zijn. Nee, de opdrachten liet ik voor wat het was.
Het verbaasde me toch wel dat zowel Rosalie als Alice nog geen date hadden voor het aankomend gala. Ik kon het mij haast niet voorstellen. De twee waren ontzettend knap en ook nog eens ontzettend aardig. Als zij al geen date hadden, hoe moest ik het dan voor elkaar krijgen. Al kon ik kon ik de reactie van Rosalie goed begrijpen. Ik zelf zou ook niet zomaar met de eerste de beste jongen naar een gala gaan. Ik zou veel liever met iemand willen gaan waarmee ik echt een klik had. Daar zou ik ook op willen wachten. Ik gaf haar dan ook groot gelijk. 
"Wanneer hadden jullie in gedachten om te gaan?"vroeg ik vervolgens aan het gezelschap. Ik was er in ieder geval erg enthousiast over. Hoe eerder ze zouden gaan, hoe beter. Ik had enorm veel zin in een goed dagje shoppen. Bovendien had ik nu nog genoeg vrije tijd. Zeker in het weekend. Na school vond ik ook niet erg, maar het leek mij dat je dan minder lang de tijd had dan wanneer je in het weekend zou gaan. Mij maakte het in ieder geval niet erg uit wanneer we zouden gaan, zolang ik er maar even op uit was. Ik ging er ook vanuit dat Aiden het geen probleem zou vinden. Ik wist dat hij graag zag dat ik mij hier zou settelen en nieuwe vrienden zou maken. Hij moedigde dat alleen maar aan, dus wist ik dat dat ook geen probleem zou zijn. 

Jasper. 
Het voelde goed om dit alles eindelijk een keer hardop uit te spreken. Thuis hadden ze het er niet veel over. Puur om het feit dat ik de rest van het gezin er niet mee lastig wilde vallen. Niet meer dan ik al deed tenminste. Ik wist dat Edward er nog genoeg van mee kreeg, maar zij hadden er toch een andere kijk op dan Emmett en ik dat hadden. Natuurlijk had Edward ook een aardig goed beeld van de situatie, aangezien hij een soortgelijke situatie had doorgemaakt met Bella, maar toch had hij ook zijn geluk gevonden nu. Daarom hield ik het ook liever voor mij of besprak ik het alleen met Emmett, omdat ik wist dat hij het begreep. Er kwam geen medelijden om de hoek kijken. Geen troostende blikken. Dat kon ik enorm waarderen. 
Dat ze dit nu ook bespraken, voelde alleen maar goed. Het betekende dat ik niet de enige was die met die angsten rond liep. Dat ik niet gek geworden was. Ik knikte. Ik was het met Emmett eens. Het kon twee kanten op en natuurlijk wilde ik niets anders dan dat het allemaal goed zou verlopen. Daarbij vond ik inderdaad dat we de meiden, ondanks wat er zou gebeuren, zouden blijven beschermen. Ik moest er niet aan denken dat ze wat zou over komen. Nee, ik zou mijn eigen leven nog geven voor Amelia. Zo lang zij maar veilig zou zijn. 'Daar ben ik het helemaal mee eens broer. Wat er ook uit komt, het blijft belangrijk dat de meiden veilig zijn. Ik heb de Volturi ook liever niet in de buurt'zei ik hem. Ik had en enorme hekel aan de Volturi. Ik walgde van ze en ik hield ze liever op een veilige afstand. Ver weg van Amelia. 
Ik lachte kort. "Haar versie van 'gevaar' vind ik ook enorm bijzonder." Het feit dat ze Edward alleen nog maar meer leek te willen nadat hij had verteld dat hij een vampier was en dat weerwolven ook bestaan, was bijzonder. Ik vond het een mooi verhaal. Ik zou het zelfde met Amelia willen. Dat het op die manier verloopt tenminste. Ik heb gezien wat de zwangerschap van Bella haar deed en het leek mij dan ook niet verstandig om dat van Amelia te vragen. Naast dat zou ik haar alles willen geven. Alles wat ze maar wilde. Ze zou er alleen maar om hoeven vragen en ik zou er voor zorgen dat ze het kreeg. Zo belangrijk was ze nu eenmaal voor me. Haar geluk was alles en ik zou er dan ook alles aan doen om haar gelukkig te zien. 

@theMedicine