Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Mai
Check het forum voor gezelligheid!!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
O | Shiri shades darker
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine wist niet goed wat hij moest doen. 'Lees verder,' zei hij alleen, haar de derde brief en de hand duwend. Sarah was in gevaar. Al maanden lang was ze in gevaar en hij was er niet voor haar geweest. Wat zouden ze met haar doen? Hij voelde een ijskoude rilling over zijn rug gaan. Als ze hetzelfde hadden gedaan met haar als Zana met... Nee, dat mocht niet. Dat kon niet...
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina slikte. Ze las braaf door en slikte even. "Lieve Jermaine, het is gestopt. Ik ben veilig. Ik heb pijn gehad, maar dat is over nu. Het is beter als ik niet meer schrijf, want ik kom niet meer terug. Ik ben zwanger en in een nieuwe relatie. Ik heb ingezien dat de heksen niet zo slecht zijn als we denken. Alles is goed." Begon ze de brief waarna ze op de achterkant zocht naar een andere tekst. "Er staat verder niets..."
Anoniem
Wereldberoemd



Die brief voelde als een enorme stomp in zijn maag. Zwanger? Een nieuwe relatie? Wut? Zij waren altijd samen geweest, ze waren bestemd voor elkaar... Anders had de regering niet- Jermaine schudde de gedachte uit zijn hoofd. Niet teruggaan naar je oude manieren. 'Dat is... fijn voor haar,' zei hij zacht. Hij stond op. Alsof hij nu nog hoefde te weten wat er in die verdomde vierde brief stond. Waarschijnlijk iets van "ik ben zo gelukkig en ik heb je niet nodig". Het deed pijn. Heel veel pijn. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek naar hem, ze zei niets en keek naar de brief. Moeizaam slikte ze even en keek toe hoe hij opstond. "Het spijt me," kwam er fluisterend over haar lippen. Ze hoopte dat dit geen reden gaf om haar weer pijn te doen. Verder bewegen durfde ze haast niet, ze wilde geen aandacht op zichzelf vestigen. Niemand een rede geven om haar pijn te gaan doen. 
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine glimlachte wrang. 'Het is niet jouw schuld,' zei hij. Hij snapte gewoon niet hoe Sarah hem zo makkelijk aan de kant had kunnen zetten. Een nieuwe relatie? Echt? Mocht ze een relatie hebben in gevangenschap? Hij kon het niet begrijpen, hoe hij het ook probeerde te bekijken. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina slikte even en keek naar hem. Even opende ze haar mond om iets te zeggen, maar ze zou dit toch niet goed kunnen praten voor hem dus waarom zou ze het proberen? "Misschien is er nog hoop... Er zijn mannen die bekend staan om hun krachten in de liefde, zoals ik kan helen. Misschien is ze gewoon... Betoverd?" Ze wilde hem hoop geven, misschien was er nog wel iets voor hem.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine keek gewoon weg. Hij had verdomme voor haar gevochten in de oorlog. Toen hij dacht dat het voorbij was, dacht hij aan haar. Toen hij weer veilig was, dacht hij aan haar. Altijd, dacht hij aan haar. Alsof een stomme betovering hem dan nog kon troosten. Ongemerkt welde er tranen op in zijn oog. Als hij moest huilen, was dat aan één kant. 'Als zij gelukkig is, dan... dan is dat maar zo...' zei hij. Jermaine hield zichzelf groot, voor zover hij dat kon. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek naar hem, ze slikte even. Ze zag zijn pijn en moeizaam stond ze op. Voorzichtig liet ze naar hem toe en legde haar hand even op zijn arm. 'Jij verdient het ook om gelukkig te zijn," fluisterde ze hem toe. Zachtjes wreef ze even over zijn arm heen. 'En je wordt ook echt wel gelukkig, dat weet ik zeker." 
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine slikte. 'Je begrijpt het niet!' viel hij uit. Hij sloeg met zijn vuist keihard tegen de stenen celmuur. 'Alles was voor haar! Alles! De oorlog, de pijn, het lijden... ik deed alles voor haar! Alles was... Alles...' Jermaine beet hard op zijn lip, zo hard dat hij meende bloed te proeven. Hoe kon hij verder nu hij hetgeen dat hij wilde beschermen, was verloren?
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina deinsde achteruit. Bang kromp ze ineen en bleef bevend staan. Er kwamen tranen in haar ogen en ze keek naar hem. "Al... Als je wilt..." begon ze stotterend van angst, "kan ik met kruiden dingen genezen of herinneringen weghalen?" Kwam ze zachtjes en ze rilde even. Erna deinsde ze nog verder achteruit en ging weer op het matrasje zitten, haar benen bij zich opgetrokken.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine schudde haar hoofd. 'Nee...' zei hij zacht. Hij pakte de vierde brief even. Hij kon het niet eens lezen als hij wilde, zijn zicht uit zijn ene oog was wazig. Boos maakte hij een propje van de brief en gooide het weg. 'Dat zij mij zo makkelijk kan vergeten... dat betekent niet... ik...' Hij leunde tegen de muur aan. Hopeloos liet hij zich weer naar de grond zakken. 'Ik weet het gewoon niet meer...'
TheBurrow
Wereldberoemd



Dit maal kwam Catharina niet dichterbij, hij was niet berekenbaar nu. Ze bleef zitten en slikte stil. Ze had hem niet zoveel pijn willen doen en keek even weg. "Het komt wel goed, je hebt gewoon wat tijd nodig." Probeerde ze en ze keek naar hem. "Als... Als het hier anders was gelopen, was ik thuis misschien ook wel vergeten. Ik ga er niet vanuit ooit nog terug te keren en ik denk zij ook niet." Fluisterde ze zachtjes, hoewel het alles ver niet beter zou maken.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine glimlachte wrang. 'Van mij mag je gaan,' zei hij plots. Wat maakte het nog uit? Al zou de regering hem pakken, hij had geen doel meer om te leven. Het doel was altijd om je plicht te volbrengen om de mensen waar je van hield, waar je bij hoorde, te beschermen. Die had hij niet meer. Dus echt, al zouden ze hem iets doen... Het zou hem weinig schelen. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Even schudde ze haar hoofd. "Nee, want dan doen ze jou iets aan en dat wil ik niet," zei ze zachtjes en ze kwam langzaam dichterbij. "Jermaine, je vindt wel weer iemand, dat weet ik zeker. Je moet niet opgeven nu." Even legde ze haar hand op zijn wang en keek naar hem. "Alsjeblieft, wees nog iets langer sterk.' 
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine keek de heks even aan. 'Waarom zou ik...' zei hij zacht. 'Het enige wat ik had... ik ben dat kwijtgeraakt. Ik héb niets of niemand anders meer. Het maakt mij dan echt niet meer uit wat ze met me doen,' vertelde hij verder. 'Maar jij... jij hebt nog familie, vrienden... een hele bevolking die op je wacht...'
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste