Rye schreef: Avery bleef maar lachen. 'J-je neus is een b-beetje geel.' Au, au, au, maar dit was zo grappig. Hij zag er echt enorm schattig uit met die gele streep op zijn neus.
Duchess schreef: Sebastian was even stil, maar wreef toen met zijn hand over zijn neus, om er inderdaad achter te komen... Hij schudde lachend zijn hoofd. 'En daar wilde je me gewoon mee rond laten lopen?' vroeg hij genaamd beledigd.
Duchess schreef: Sebastian schudde lachend zijn hoofd. 'Hmm, arme ik,' zuchtte hij overdreven. Nu was het misschien maar goed dat het geen rood of blauw was of zo.
Rye schreef: Avery moest na het lachen even bijkomen en de pijn incasseren. 'H-hmm, ja, arme jij,' lachte ze zacht. Au, nu werd het erger. Stom gelach.
Duchess schreef: Sebastian fronste ineens bezorgd. 'Hey, gaat het wel?' Natuurlijk, domme vraag. Die pijnstilling was vast uitgewerkt nu ze een hele dag geslapen had.
Rye schreef: Avery beet op haar lip en boog voorover. Heel rustig blijven adem halen. 'J-ja... het gaat wel...' zei ze zacht. 'I-ik... ik moet gewoon niet lachen...'
Duchess schreef: Sebastian schudde zijn hoofd en pakte zijn tas van naast zijn bed. Na even zoeken gaf hij haar een strip pijnstillers en een flesje water aan. 'Hier...'
Rye schreef: Avery haalde voorzichtig adem. 'H-hmm...' Ze probeerde weer rustig overeind te zitten, maar het viel niet bepaald mee. 'N-niets wat ik niet aankan...'
Duchess schreef: Sebastian keek haar even aan. 'Daar gaat het niet om. Er zijn mensen die een kogel door hun hoofd overleven, maar die laten zich ook gewoon helpen?'
Rye schreef: Avery knikte zacht. 'H-hmm... oké...' zei ze. Het was wel weer even te proberen. Jammer dat ze geen permanente pijnstilling kon krijgen of zo.
Rye schreef: Voor de zoveelste keer nam ze weer medicijnen in. Misschien kon ze dan weer even vooruit. 'D-dus... abstract, hm?' vroeg ze. Het was niet echt haar ding, eerlijk gezegd, maar goed.