Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Mai
Check het forum voor gezelligheid!!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
O | Shiri shades darker
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina knikte langzaam. "Ik kan wel even nadenken of ik nog een spreuk weet voor iets. Het is niet mijn specialiteit, maar er moet vast wel iets zijn wat ons kan helpen." Zei ze met een hoopvolle glimlach. "Voordat ze doorhebben dat je anders denkt. Ik ben wel blij dat je anders denkt Jermaine, echt waar." Ze nam even een van zijn handen vast en glimlachte even. "We redden het wel toch?" vroeg ze hem.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine keek Catharina even verbaasd aan. 'J-j-ja...' antwoordde hij. Zij in ieder geval. Daar zou hij wel voor zorgen. Hijzelf vond niet echt dat hij het verdiende om te ontsnappen, niet na alles wat hij al heel zijn leven fout deed. Zou Sarah het eigenlijk ook al door hebben...? Misschien waren die brieven wel helemaal niet echt. Of misschien had ze het allang door en wilde ze juist weg...
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek naar hem en fronste een beetje. "Jij ook Jermaine, de wereld heeft nog zoveel te bieden." Ze probeerde hem op te beuren, hoewel ze ook best begreep dat dat iets was dat niet zomaar ging. Het was ook voor hem een moeilijke tijd geweest en nu schudde alles waarvan hij dacht het zeker te weten op zijn grondvesten. Dat was niet zomaar iets.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine glimlachte wrang. 'De wereld heeft mij enorm veel te bieden ja,' zei hij. 'Maar ik heb de wereld niets te bieden.' Hij beet op zijn lip en keek voor zicht uit. Dus zolang Catharina het maar redde, dan zou hij misschien vergeven worden en niet in de ergste hel terecht komen. Dat zou nog best wel fijn zijn. De hemel was toch al iets onmogelijks. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek naar hem en ze schudde haar hoofd. "Dat is niet waar." Ze probeerde zijn blik te vangen, maar hij keek haar niet aan. Even gleed er een zucht over haar lippen heen. "Ik heb je gehoor niet teruggebracht zodat jij dood kan gaan."  Met een strenge blik keek ze hem aan. "We komen hier samen uit en dan laat jij maar zien dat je de wereld genoeg te bieden hebt." 
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine keek even verbaasd op terwijl zijn hand automatisch naar zijn linkeroor ging. 'M-mijn gehoor...?' Nu hij er op lette, merkte hij het inderdaad. Hij hoorde meer. Het geluid was dieper, kleurrijker. Hij beet op zijn lip. 'Dat had je niet hoeven doen...' zei hij zacht. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina knikte. Even gaf ze hem de kans het te laten bezinken. "Ik hoef helemaal niks te doen nee, maar dat betekent niet dat ik het niet doe. Je hebt me geholpen, me gered. Dit is het minste dat ik kan doen nu ik een deel van mijn krachten terug heb." Ze keek hem even aan en glimlachte uiteindelijk. "Dus, je gaat door met leven." Het was geen vraag, het was gewoon zo.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine keek haar aan. 'Nadat ik je fysiek en mentaal probeerde te breken, ja,' zei hij. 'Ik verdien dit niet... laat me gewoon doen wat ik denk dat ik moet doen, oké? Je bent beter af zonder me.'
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek hem aan. "Dus? Je deed wat je opgedragen werd. Waarom zou je geen leven verdienen nu je voor jezelf hebt leren denken Jermaine? Waarom wil je niet inzien dat ik misschien wel je uitweg ben in plaats van de reden waarom je dood gaat."  Ze zuchtte even diep en schudde haar hoofd.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine was een tijdje gewoon stil. Uiteindelijk, na hard nadenken en een vreselijk gevoel van schaamte te voelen, zei hij: 'Ik zou niet weten hoe.' Dat was de waarheid. Hij vond het eng om zelf te kunnen denken. Het kon hier zijn dood betekenen, maar toch wilde hij het niet stoppen. Alsof hij vrijwillig in zijn graf zou willen springen.
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek hem aan. Het deed gewoon pijn om dat te horen. Ze nam zijn hand even vast. "Ik kan het je leren. Straks als we vrij en veilig zijn. Niemand die je zal veroordelen om wat dan ook, maar dan moet je nog wel leven Jermaine. Dood kan ik je niets leren en kan je ook niet denken.' Fluisterde ze zachtjes tegen hem.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine keek haar nu ook aan. Ze was dichtbij. En ineens voelde alles een stuk minder zwaar. Zij geloofde in hem... dat had nog nooit iemand gedaan. Uit dat gevoel vloeide een drang om haar stevig vast te houden, waarna Jermaine dus ook een poging deed om haar te omhelzen. Met nadruk op poging.
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek naar hem en glimlachte. Hij moest het alleen zelf nog gaan geloven, maar zij zou hem niet zo laten vallen. Ze liet hem dichterbij komen, wilde hem omhelsen. Voor ze het echter besefte voelde ze zijn lippen tegen de hare aan komen. Zonder nadenken kuste ze zachtjes terug en nam hem voorzichtig vast. 
Anoniem
Wereldberoemd



Het was eigenlijk een ongeluk en dat wilde hij dan ook duidelijk maken, totdat Cath hem terug kuste. Jermaine was waarschijnlijk knalrood maar toch wilde hij haar aan blijven kijken. Voorzichtig streek hij met zijn duim over haar wang. En toen nam het gevoel de overhand en kuste hij haar weer. Dit keer was het bedoeld.
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek nog eveb terug naar hem, maar zodra ze zijn duim over haar wang voelde gaan sloot ze haar ogen. Weer voelde ze zijn lippen op de hare en beantwoordde ze zijn kus. Waar het vandaan kwam? Ze wist het niet. Ze had hem kunnen wegduwen en dat was begrijpelijk geweest, maar ze kuste hem terug. Ze voelde iets.
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste