Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Writing you was my best decision just

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Hij had een simpele trainingsbroek aan gedaan, schone sokken aan getrokken en trok net zijn shirt over zijn hoofd toen zijn laptop een ping geluid maakte. Zou vast wel weer z'n haat mailtje zijn. Echt niet dat hij zich daar voor ging haasten. Zijn shirt trok hij goed, waarna hij terug naar zijn pc liep en zich terug op de stoel liet zakken. Het was 1 mailtje, nou die kon die wel bekijken. Rustig klikte hij hem aan en begon te lezen.
Zo op het eerste gezicht leek het geen grapje te zijn, maar daar was hij op zich ook voorzichtig mee. Je wist het maar nooit met de leerlingen hier op school. En het was hem vaker geflikt. Maar negeren vond hij ook niet kunnen, hopen maar dat het geen grapje was.
Hallo Engel,
Wat fijn dat ik door dit onderwerp bespreekbaar te maken jouw kan helpen. Ik geloof in een tijd dat wij ook gewoon kunnen communiceren online zonder schuilnamen. Dat we in het openbaar out kunnen komen en verliefd kunnen zijn net als alle andere zonder raar aan gekeken te worden. Het word alleen op sommige momenten zo moeilijk om het voor me te houden. Helemaal als je gevoelens voor iemand hebt. Het probleem in deze maatschappij is, dat zoveel jongens niet uit de kast durven te komen wegens alle haat en pesterijen rondom ons. Hoe weet je dan dat je verliefd bent geworden op een homo of bi en niet gewoon op een hetero die later je hart kwetst als je je kwetsbaar op stelt.
Maar voor nu, voor nu moet alles veilig van achter een schuilnaam. Moet je in de schaduw blijven van de persoon die je daadwerkelijk bent.
Vergeet niet dat je een mooi en goed persoon bent Engel. Dat op welk geslacht je valt, niet veranderd aan de persoon die jij bent.
Blue Picket
Hij verzond het bericht, waarna hij een tijdje naar zijn beeldscherm staarde. Hij was benieuwd. Vaak hielden van die neppe mail adressen dit niet heel lang vol. Hij was benieuwd hoelang hij met Engel in gesprek bleef.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Nerveus had hij gewacht tot hij de melding kreeg van dat zijn mail verzonden was. Hij verwachtte nog lang geen reactie terug dus hij opende maar nog een nieuw tabblad waar hij naar netflix ging. Hij startte net een film op toen hij een melding kreeg van een nieuwe mail. Gelijk klikte hij weg van netflix en terug naar zijn email. Hij las de nieuwe mail helemaal door.
Blue,
Het is gek om je te realiseren dat er al zo veel plekken op de wereld zijn waar jongens en meisjes en alles wat er tussen in zit gewoon als zichzelf kunnen leven, maakt niet uit op welk geslacht ze vallen of welk geslacht ze zelf zijn. En ik ben het zeker met je eens dat het op sommige momenten moeilijk is om het voor je te houden. De aantal keren dat ik heb moeten liegen over mijn seksualiteit zouden op zichzelf al genoeg zijn om mij naar de hel te sturen. Verliefd worden op een hetero jongen, ik weet hoe het voelt. Ik snap niet waarom hetero's er altijd een probleem van maken als een vriend van hun gay is, puur omdat ze gay zijn betekend niet gelijk dat ze ook op jou vallen. Het leven is zwaar als een gay persoon hier waar wij wonen.
Misschien is het voor nu niet zo erg, veilig achter een schuilnaam op het internet, het is beter dan sociale zelfmoord door uit te komen. En nee Blue, ik kan je beloven dat ik zeker geen mooi of goed persoon ben, maar het feit dat ik gay ben heeft daar niks mee te maken.
Engel
Hij verzond de mail opnieuw en bleef nu op deze pagina, hopende dat hij snel een reactie zou terug krijgen.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
De ping van zijn pc haalde hem uit zijn gedachte. Alsof de persoon, althans als het er echt maar 1 was. En niet dat daar nu een groepje zat die zo hard zat te lachen. Ach ze wisten toch niet dat hij het was. Er op had zitten wachten. Het was een hele opluchting om te lezen dat hij dus niet de enige was die op een hetero jongen was gevallen, Het gebeurde dus meer.
Engel
Het is gek om te realiseren dat we in het zelfde jaartal leven als die plekken op de wereld en dat het hier dus nog niet zo is. Wat maakt die mensen daar anders dan ons? Ja, helaas is het vrienden vaak een groot probleem. Alsof je plots een besmettelijke ziekte met je mee draagt als je vertelt dat je Gay bent. Wat maakt je dan plots anders? je bent nog altijd steeds dezelfde persoon als dat je was voor dat je het hun vertelde. Ik geloof dat er ooit een dag komt, dat ik hier open en bloot durf te vertellen wat ik ben. Dat ik me er niet meer voor schaam, dat het me niet meer uitmaakt wie ik er door verlies. Maar dat ik die keuze maak omdat ik het zat ben om te moeten liegen over wat ik ben. Nou over wat ik voor wie voel.
Ik heb een jongen in de klas. Vroeger behoorde hij tot een van mijn beste vrienden. Op een dag hoop ik het lef te hebben om in elk geval aan hem te vertellen hoe ik me voel over hem. Misschien geeft het rust, ookal is de kans groot dat het niet wederzijds is.
Blue Picket
Hij verzond de mail en zuchtte even. Natuurlijk was dat laatste stukje over Gabriel gegaan. Waarschijnlijk waren ze geen vrienden meer na wat er net gebeurd was. Iets wat hem echt oprecht pijn deed. Gabriel was de enige die hij 10000% vertrouwd had in zijn leven. En die was hij nu ook kwijt

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
In de tijd dat hij moest wachten begon hij zich toch steeds kutter te voelen. Hij wilde eigenlijk helemaal niet zijn vriendschap met Aiden breken. Maar als Aiden echt was zoals hij dacht dat hij was dan kon hij ook gewoon niet meer bevriend met hem zijn. Het was waarschijnlijk het beste als hij de hele vrienden groep maar gewoon verliet. Hij was toch altijd het buiten beentje geweest. Met een zucht pakte hij zijn telefoon van het nachtkastje en ging naar hun groepsapp. Hij verliet deze groep vervolgens en zette zijn internet vervolgens uit op zijn telefoon zodat hij er geen berichten over binnen zou krijgen. Daar had hij al helemaal geen zin in. Op dat moment hoorde hij weer een ping. Gelijk klikte hij op de mail die hij aandachtig door las.
Blue
Die landen zijn waarschijnlijk gewoon een stuk verder in de ontwikkeling, soms heb ik nog het gevoel dat ons land vast staat in het jaar 1950. En ja, vrienden zullen reageren als of je een besmettelijke ziekte hebt gekregen en dat als zij het ook krijgen ze dood zullen gaan. Het is gek hoe je met een kleine zin ineens al je vrienden zou kunnen verliezen. Ik geloof dat er ooit een dag komt dat sommige mensen open en bloot kunnen vertellen wie ze zijn. Maar ik ben bang dat er altijd mensen zijn die nooit uit kunnen komen wegens hun familie. Dat ze gewoon uit huis worden gegooid zodra hun familie er achter komt. Die mensen bestaan er ook altijd nog. Je zou niet moeten liegen over wie je bent. Tegen niemand.
Ik wou dat ik dat nog kon. Ik heb het helemaal verpest met de jongen die ik leuk vind. Als het even fout gaat weet iedereen morgen dat ik op jongens val en dan kan ik maar net zo goed naar huis terug vertrekken, als het nieuws daar niet ook al bekend is geworden.
Engel
Hij verstuurde de mail weer en zuchtte even diep. Als Aiden het echt vertelde dan zou hij zonder twijfel de eerste de beste trein pakken naar huis. Of zijn ouders daar nou blij mee zouden zijn of niet. Hij kon dan echt niet meer hier leven. Als het nieuws zijn huis maar niet raakte, dan kon hij niet eens meer leven.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Opnieuw een ping geluid, maar dit keer was het zijn telefoon. Hij haalde het ding uit zijn broekzak. Er was een melding vanuit de groepsapp gekomen. Gabriel was er uit gestapt. Gelijk werd er gevraagd door een paar wat er aan de hand was. Maar bij iedereen kwam het aan, behalve bij Gabriel. Waarom ging Gabriel uit de groepsapp? Schaamde hij zich zo voor de actie die hij uitgehaald had net? Terecht dat hij zich daar voor schaamde. Het was een gemene actie geweest. Opnieuw een ping, dit keer zijn laptop. Zijn ogen schoten over de mail. Dat was iets wat hij niet kende. Zijn ouders stonden achter hem, zijn zusje stond achter hem. Iedereen in het dorp reageerde normaal op hem. Hij snapte dan ook niet waarom het op school niet zo kon zijn
Ja, dat is zeker een goede optie. Alleen zijn ze dan wel enkel op dat gebied blijven hangen en met de rest zijn ze mooi mee gegaan. Ik geloof dat wat je zegt waarheid is, dat er families zijn die hierdoor hun kind verstoten. Maar ik kan het niet begrijpen. Mijn ouders weten het, mijn zusje weet het, mijn dorp waar ik woon weet het. En ik ben daar nog steeds de zelfde jongen, zelfde zoon en zelfde broer als dat ik altijd was.
Ik geloof niet dat die jongen wat zal zeggen. Wat moet hij zeggen. Ja die en die is homo want dat weet ik omdat... Met pech verlult hij dan ook zichzelf als die kans er in zit. Ik denk dat je geheim veilig is bij hem. Pieker er vooral niet te veel over. Hoe moeilijk het ook is maar ga door met wat je altijd deed. Vlucht je nu, of ga je je anders gedragen gaan mensen dingen opvallen.
Blue Picket
Jah, hij geloofde dat zijn geheim veilig was bij Gabriel. Wat moest hij tegen de rest zeggen dan. Ja aiden is Homo want ik heb seks met hem gehad? Weet je hoe raar dat over zou komen?

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Denkend dat hij rust zou hebben door zijn telefoon uit te zetten voelde hij zich al een beetje beter. Zo kreeg hij tenminste niet de meldingen van zijn vrienden binnen. Echter was het alsof hij hen niet kende want voor hij het wist vloog zijn deur open en liep een van zijn vrienden zijn kamer binnen. Het was Misha, een van zijn andere best wel close vrienden. Hij was best opgelucht toen hij merkte dat Misha alleen was gekomen. De andere jongen sloot de deur achter zich en klikte het licht maar aan sinds het behoorlijk donker was in de kamer. "Hey jochie, wat is er mis? Wil je er over praten?" Vroeg hij op een wat zachte toon en hij ging rustig bij Gabriel zijn voeten op het bed zitten. Hij deed snel zijn laptop maar dicht voor dat iemand daarop iets kon zien.
"Ik had gehoopt dat uit de groep gaan een groot genoeg hint was dat ik niet wil praten." Zei hij zachtjes, al wilde hij wel praten. Hij was gewoon bang door zijn vrienden weg geduwd te worden dus leek het hem gewoon logisch om zijn vrienden dan maar eerst weg te duwen. Waar de logica vandaan kwam wist hij niet maar het klopte gewoon in zijn hoofd.
"Niet liegen ik weet dat je wilt praten. Je verlaat niet zomaar een groep. Is er iets gebeurt? Ik heb je al de hele dag niet gezien en maakte me eigenlijk best wel zorgen om je." Zijn woorden deden Gabriel best goed. Als hij dan Aiden niet meer had was hij nog gelukkig met Misha. De jongen was er bijna altijd voor hem. Als er iemand was naast Aiden wie hij zijn geheim toevertrouwde was het Misha wel. Maar nu na de situatie met Aiden durfde hij het echt niet meer te zeggen. "Niks belangrijks, ik voel me gewoon niet zo lekker."

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Het duurde en het duurde maar, maar er kwam niks meer terug. Hij zuchtte even. Het gevoel bekroop hem weer dat dit ook gewoon een grapje was geweest. Oke natuurlijk had die persoon aan de andere kant ook gewoon een leven. Maar als je op dit gebied zo al vaker gepest was, dacht je daar echt niet meer aan. Hoe erg was het eigenlijk. Als zichzelf had hij pijn, was hij beschadigd en vertrouwde hij eigenlijk niemand meer. Als Blue Picket leek hij hier geen kast van te hebben. Gaf hij in zijn ogen nog wel redelijk goede en eerlijke adviezen. Met een zucht klapte hij zijn laptop dicht. Hij zou maar wat te eten gaan halen hier op de campusm ze konden immers niet in hun kamers koken. Der waren hier verschillende mogelijkheden. Je kon bij het slapen in betalen om elke dag in een soort kantine eten te halen waar het voor je gekokkt werd. Ook kon je er voor kiezen alleen het slapen te betalen en te gaan dten in een van de 2 kleine eetgelegenheden die door kookopleidingen en bedrijfsrun opleidingen onderhouden en gerund werden hier. Of je maakte er een combinatie van. Afgelopen jaar was het met de vrienden groep geweest dat ze door de weeks in de kantine aten en dan in het weekend naar zn eet gelegenheid gingen. Het scheelde dat het daar ook gewoon betaalbaar was. Maar nu, nu had hij daar geen zin in. Hij hoopte ook dat hij niemand van de groep tegen kwam in de eetzaal straks.
Hij pakte zijn telefoon om die in zijn zak te stoppen. Zijn blik bleef op het beelscherm hangen. Ook hij had berichten van Misha gehad of hij wist wat er met Gabriel was. Hij zuchtte even en opende het bericht. Nee, hij wild ook niet met mij praten Verstuurde hij terut. Hij geloofde nooit als Gabriel zou vertellen wat er net gebeurd was, dat hij zijn naam zou noemen.
Hij pakte zijn portemonee, die hij ook in zijn zak stak. Waarna hij naar beneden vertrok om te gaan eten.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een tijdje bleef Misha hem aanstaren. Hij geloofde de jongen duidelijk niet. Hard beet hij even op zijn lip en hij sloeg zijn ogen neer. Hij wilde niet de waarheid te hoeven vertellen aan Misha. Maar misschien was het niet zo erg? De jongen had zelf ook een gay broertje, dat had hij Gabriel eens in vertrouwen genomen. Voor zover Gabriel wist wist niemand anders dat van Misha. "Kom op, vertel het gewoon." Sprak Misha toen op naar hem. Hij zuchtte even zachtjes en veegde met de palm van zijn hand een traan weg die over zijn wang rolde. "Ik had een crush. Ik kuste mijn crush. Ik verloor bijna mijn maagdelijkheid aan mijn crush. En toen ging mijn crush plots weg en ik voel me zo hard gebruikt." Gaf hij zachtjes toe. Hij deed ook zijn best om het benoemen van een gender te vermijden. Wat hem best goed lukte. Al snel merkte hij toen hoe Misha hem in zijn armen trok. "Dat is echt heel gemeen. Het spijt me jochie. Maar.. Waarom verliet je de groep hierdoor? Of uh.. Zat je crush in de groep?" De vraag deed Gabriel rillen en hij sloeg zijn ogen neer. Hij wilde er niet op antwoorden. Maar zijn houding zei genoeg voor Misha. de jongen bleef hem echter wel gewoon vast houden. Het boeide hem niks blijkbaar dat een van zijn beste vrienden een crush had op een van hun andere beste vrienden. En Gabriel kon het wel appreciëren.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Het was bijna leeg in de eetzaal. Zijn blik ging even naar zijn horloge, oke hij was ook vroeger dan normaal. Maar voor nu vond hij het ook niet erg. Hij pakte een dienblad, waarna hij langs het eten liep. Normaal at hij best veel, maar nu. Hij had helemaal geen honger eigenlijk. Met veel minder dan normaal plofte hij neer op een stoel aan een tafel achter in de zaal. Hij prikte met zijn vork in zijn eten, waarna hij het in zijn mond stak en er traag op kauwde. Hij voelde zich niet goed. De hele situatje met Gabriel en hem zat hem niet lekker. Maar de angst dat Gabriel hetero was en het dus enkel een lachertje was als hij er nu over wilde praten, was te groot. Kort streek bij even door zijn haar, waarna hij nog een hap eten in zijn mond stak. Misschien moest hij er eens met Engel over praten, er dieper op in gaan dan dat hij nu had gedaan. Oke hij zou Gabriel zijn naam nooit noemen. Maar misschien wist die jongen wel een tip voor hem. Altans, als dit niet allemaal een grap was.
Hij viste zijn mobiel uit zijn broekzak, maar hij had nog geen mail terug gehad. Hij opende de app, waarna hij naar het gesprek van hem en Gabriel ging. Hij opende de foto van Gabriel. Een brede glimlach met 2 prachtige onschuldige ogen keek hem breedgrijnzend vanaf het beeldscherm aan. Een steek trok door hem heen. Hij had ook nooit verliefd op hem moeten worden. Nooit moeten instemmen om mee naar die kamer te gaan. Dan was dit allemaal nooit gebeurd. Hij drukte de foto weg, moest die wat sturen? Maar ja wat moest hij sturen dan? Hij schudde zijn hoofd, stak zijn mobiel weg en stopte nog een hap eten in zijn mond.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het bleef een tijdje helemaal stil in de kamer. “Dus je valt op jongens?” De vraag van Misha was zacht, maar duidelijk hoorbaar in de compleet stille kamer. Wat volgde was een zachte lach. Gabriel schudde klein zijn hoofd. “Nee. Het was een meisje Mish, ik val niet op jongens.” Zei hij hoofdschuddend. Waarom hij nog loog wist hij niet zeker. Hij had de kans om eerlijk te zijn, Misha leek het niet eens echt erg te vinden. Maar hij durfde het gewoon niet. Hij had het nooit eerder hard op gezegd en wilde ook niet dat Misha het per ongeluk wel aan andere vertelde, al was het in een dronken bui of wat dan ook. “Oké, nou de jongens en ik gaan zo naar de eetzaal om avond te eten. Ga je mee?” Vroeg Misha maar hij schudde zijn hoofd even. “Vandaag niet, sorry. Maar veel plezier.” De twee zeiden nog gedag voor Misha vertrok en Gabriel zijn laptop weer open deed. Hij las de nieuwe mail door en beet zacht op zijn lip. Hij begon weer te typen.
Dat je het niet begrijpt betekent dat je toch erge geluk hebt. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik het niet begreep. Ik ben blij voor je dat ja ouders en zelfs je hele dorp jou zo accepteert, moet vast erg fijn zijn. En ja daar heb je wel gelijk in, als hij het vertelt zijn we beide gelijk de lul. Sorry trouwens voor de late reactie, er kwam plots iemand langs. Ik had net de kans om een van mijn vrienden het te vertellen, wetende dat hij het waarschijnlijk totaal niet erg zou vinden maar ik durfde het niet. De angst dat hij het er per ongeluk uit zou floepen naar andere of in een dronken bui aan iedereen zou vertellen blijft groot. Had ik het hem moeten zeggen?
Engel
Hij drukte op verzend voor hij zijn gedachte kon veranderen over alles wat hij schreef. Hij moest oppassen dat hij niet te veel details over zijn persoonlijk leven los liet. Hij wilde het namelijk niet duidelijk maken wie hij was, waar had hij anders de neppe naam voor genomen?

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Zijn eten was bijna op toen zijn mobiel vertelde dat er een mailtje binnen kwam. Zijn hart sloeg een pas over. Zou dit engel weer zijn? Hij wist niet wie het was en of die persoon de waarheid sprak, maar toch luchtte het heel erg op. Hij viste zijn mobiel uit zijn broekzak, waarna hij de mail opende. Het was inderdaad Engel weer. Zijn ogen gleden vluchtig over het berichtje. Ergens voelde hij zich schuldig dat hij de jongen niet begreep. Altans dat hij niet begreep dat er ouders waren die hun kind niet in hun waarde lieten. Dat er iemand langs kwam en dat dat de reden was dat hij laat reageerde voelde goed. Dit was een kans minder op dat dit een spelletje was
Het spijt mij dat jij in een omgeving moet leven waar jij niet geaccepteerd word. Zelf niet op de plek waar je je het meest veilig zou moeten voelen.Over of je het hem moest vertellen kan ik je geen antwoord geven. Ik wilde het vandaag mijn beste vriend ook vertellen. Maar dat liep allemaal anders. Het was allemaal maar een stom spelletje. Maar ik denk, dat als je het iemand niet durft te vertellen. Dat je die persoon toch niet 100% vertrouwd. Bij een 100% vertrouwen, weet je gewoon dat die persoon zijn mond nooit voorbij zou praten. Hoe dronken die persoon ook zou zijn. En aan de andere kant. Wie gelooft nou een dronken persoon op zijn of haar woord?
Soms zou ik wel eens willen dat ik 'normaal ' was. Dat mijn voorkeur voor liefde geen reden was om gepest te worden. Dat ik in het openbaar lief kon hebben. Dat ik niet voor van alles uitgemaakt word als ik te lang naar een jongen kijk. Maar aan de andere kant. Dit is wie ik ben. En ik heb wel geleerd om niet te veranderen voor anderen. Om maar te wachten tot ik ook in het openbaar lief kan hebben. Dat ik kan kijken naar wie ik wil zonder opmerkingen te krijgen. Ik moet alleen nog iets langer geduld hebben.
Blue
Hij verzond het mailtje, waarna hij opstond en zijn bord weg bracht. Hij verliet de kantine, waarna hij naar buiten vertrok. Hij had nu geen zin om alleen op zijn kamer te zitten en in de kantine wilde hij helemaal niet blijven. Als die daar bleef kwam hij daar straks zijn vrienden tegen. Opnieuw opende hij het whatsapp gesprek naar Gabriel. Zijn vingers gleden over het toetsenbord zonder daadwerkelijk ook wat te typen. Wat moest hij zeggen? Even haalde hij diep adem, waarna hij toch begon te tikken. Gabe, het spijt me. Het was niet veel, maar het was waar. Hij had spijt van het weg lopen gehad. Van de gedachtes die hij had gehad over hoe Gabriel dit allemaal voor de grap deed. Tot zijn teleurstelling zag hij dat het bericht niet aan kwam. Hij had vast zijn internet uitgezet. Met een zucht liet hij zich zakken op een random bankje. Dit ging een lange avond en nacht worden.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Terwijl hij wachtte op een reactie stond hij maar even op van het bed. Hij nam zijn telefoon maar en keek er een tijdje naar. Het was gek hoe hij hem pas even uit had staan maar hem toch alweer aan wilde zetten. Toch besloot hij het niet te doen. Het drong wel even tot hem door hoe slecht hij eigenlijk zonder telefoon kon. Alsof hij niemand was zonder hem. Mensen vroegen dan ook vaak naar je nummer of je Instagram of Snapchat. Ze vonden het vaak ook erg raar als anderen dat dan niet hadden. Zelf had hij geen Snapchat. Hij vond het een vreselijke app en snapte nooit wat er nou zo leuk aan was. Als hij iemand een foto wilde versturen kon hij dat ook over sms doen of via whatsapp. Zelfs via Instagram dm kon dat tegenwoordig nog. Hij snapte dan ook niet waarom je een foto zou willen sturen die toch maar enkele secondes bleef staan. Zijn vrienden hadden hem wel eens verteld dat het heel makkelijk was als je naaktfoto's wilde versturen naar een meisje ofzo, omdat ze hem dan maar even zagen en geen bewijs meer hadden dat die foto gestuurd was. Hij vond dat echter toch wel weer raar, als ze de foto zo graag wilde houden kon ze toch een screenshot maken? Er was echter wel een tijdje geweest dat hij snapchat had en foto's van mensen ontving. Maar zelf deed hij er eigenlijk niks mee. En toen mensen die hij niet in het echt kende maar alleen via snapchat ofzo hem naaktfoto's gingen sturen had hij de app gelijk verwijderd. Daar had hij namelijk echt geen zin in. Het kwam wel allemaal erg duidelijk binnen dat hij in een generatie behoorde die niet zonder zijn of haar telefoon kon. Zelfs als hij uit eten ging met zijn vrienden of familie zaten ze vaak op hun telefoon. Al was het maar voor het maken van de perfecte foto van het eten voor hun Instagram feed. Hij vond het allemaal een beetje onzin nu hij het zich zo bedacht maar moest wel eerlijk toegeven dat hij ook schuldig was aan telkens op zijn telefoon zitten.
Zijn gedachtes vielen weg toen zijn laptop weer een ping gaf. Hij ging gelijk weer op bed zitten en opende de mail. Snel las hij alles door en begon al snel weer aan een reactie.
Ik geloof niet dat je familie de plek is waar je je het meest veilig moet voelen. Die plek is thuis, en thuis is waar je hart is, niet waar je familie perse is. Helaas is mijn hart hier, en bij hem kan ik ook niet mijzelf zijn. Ik ben het dan wel weer met je eens daarin. Je moet het enkel vertellen aan iemand die je 100 procent vertrouwt, en ja, ik zou het waarschijnlijk ook niet geloven als een dronken iemand dat over een ander zou zeggen. Als ze het over zichzelf zouden zeggen wellicht weer wel, dat zou toch wat anders zijn.
Je zou eens naar Amsterdam moeten gaan. Het is daar echt geweldig hoe open ze zijn naar gay mensen. Ik droom er van daar ooit te kunnen wonen als het hier niet gaat veranderen. Dan zou je ook niet meer te hoeven wachten maar kun je al gewoon de liefde mee maken zoals alle hetero mensen nu doen. Dan kun je gewoon naar jongens kijken op straat zonder gelijk uitgescholden te worden. Ik wou echt dat het hier ook zo was.
Engel
Hij typte de mail af en drukte meteen weer op verzenden. Hierna stond hij toch weer op van het bed. Hij kon vaak niet te lang stil zitten. Hij hield er meer van om in beweging te blijven. Hij twijfelde er dan ook even over of hij zou gaan joggen. Maar besloot toen al snel dat hij dat wel ging doen, maar pas een stuk later. Wanneer er veel minder mensen buiten waren en hij niet de kans had dat hij mensen tegen kwam die hij kende.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Wat in gedachte keek hij naar de mensen die voorbij kwamen lopen, al registreerde hij ze niet echt, Hij had zich nog nooit zo ellendig gevoeld. Zelfs niet toen het uit ging met Mark. Alleen hem overkwam weer zo iets stoms, dat kon gewoon niet anders. Andere mensen waren zoveel voorzichtiger. Hij was gewoon te snel van vertrouwen geweest. Zag te snel het goede in mensen. Kort moest hij even glimlachen bij het mailcontact tussen hem en Engel. Hij leek tot nu toe de enige persoon die hem echt begreep. Hij werd thuis en in het dorp enzo wel geaccepteerd, maar of ze het ook begrepen dat was in zijn ogen een ander verhaal.
Hij viste zijn mobiel uit zijn broekzak en ging terug naar het gesprek van hem en Gabriel, maar nog steeds was het bericht niet aangekomen. Boven gaf zijn telefoon een melding dat er een nieuw mailtje was binnen gekomen. Gelijk opende hij het en begon te lezen.
Daar heb je zeker een punt. Maar toch zou in mijn ogen bij je ouders een van de meest veilige plekken moeten zijn. Amsterdam is niks voor mij ben ik bang. Ik ben voorstander van dat alles openbaar gemaakt moet worden. Maar ik erger me jaarlijks aan foto's en beeldmateriaal die rondgaan van de parade. Alsof het een feest is wat gevierd moet worden als je Homoseksueel bent. We vieren toch ook niet één keer in het jaar een groot feest voor allee hetero's. Ik snap best dat mensen zeggen dat homoseksualiteit een schreeuw om aandacht is. Zou ik ook zeggen als ik hetero was en naar de parade had gekeken. De stad zelf is niks mis mee. Maar in mijn thuisplek word ik geaccepteerd, alleen hier op school niet. Misschien verhuis ik na mijn opleiding wel naar een plek met een baan waar ik ook geaccepteerd word. Misschien wel met een hele leuke jongen, of ontmoet ik er daar een. We gaan het allemaal zien.
Blue Picket
Al vroeg hij zich wel af, nadat hij het bericht verzonden had. Of hij ooit nog zo'n leuk iemand tegen zou komen als Gabriel. Tuurlijk, met Engel kon die tot nu toe goed praten, ze begrepen elkaar en dat voelde heel erg fijn. Maar je wist niet wie er achter het scherm zat en dat maakte het ergens best wel eng. Hoe vaak hij Gabriel zijn naam had willen noemen in de mails, maar het niet durfde. Oke hoe groot was nou de kans dat Engel Gabriel kende. Gabriel was echt vast niet de enige Gabriel op school. Misschien moest hij het in de volgende mail maar eens vertellen aan hem.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een tijdje bleef hij wat rondjes lopen in zijn kamer tot hij het gewoon echt niet meer had. Hij nam zijn telefoon en zette zhem aan. Gelijk zette hij de wifi ook weer aan en meteen kwamen er een hoop meldingen over berichten en gemiste skype gesprekken binnen. Zijn vrienden belde hem altijd via skype sinds je daarvoor geen beltegoed nodig had. Helaas voor hun had je er wel wifi voor nodig. Hij keek even tussen de notificaties door maar vond er niks interessants tussen. Dat was echter tot zijn blik bleef hangen op een bericht van Aiden. Hij voelde zijn hart zakken in zijn borst en beet hard op zijn lip. Het speet hem. Hij had spijt. Spijt dat hij zomaar weg ging of spijt dat hij het geprobeerd had met Gabriel? Spijt omdat hij zich schuldig voelde? Of was het gewoon spijt in de hoop dat Gabriel het hem zou vergeten en er geen drama over zou maken. Hij opende het bericht vervolgens maar. Al wist hij totaal niet wat hij moest reageren. Sorry dat ik niet goed genoeg voor je was. Hij typte het bericht uit maar verzond het nog niet. Hij wist ook niet of het slim was om te sturen. Hij zou waarschijnlijk wel weer gezien als dramatisch en dat hij zich aanstelde. Hij drukte het bericht toen maar weg. Het ging hem iets te ver. Maar wat hij wel moest sturen wist hij echt niet. Hoe moest hij hier op reageren? 'Het spijt mij ook'? Maar speet het hem wel echt? Had hij spijt dat hij zo stom kon zijn om Aiden te kussen ook al was hij de gene die er om vroeg. Kunnen we praten? Stuurde hij toen maar. Hij wilde hem eigenlijk niet zien, maar hij vond het wel belangrijk dat ze hier over zouden praten. Toen kreeg hij een mail binnen en legde hij zijn telefoon maar weg. Hij ging weer achter zijn laptop zitten. Nadat hij de mail gelezen had begon hij weer met typen.
Het zou wel moeten, maar is helaas niet bij iedereen zo. En ik snap je zicht op de parade, maar die is niet om te vieren dat je homoseksueel bent. De dag waarop pride is is eigenlijk de dag waarop een aantal jaar geleden een opstand was in Amerika ergens omdat er een soort aanslag was gekomen op een bekende homobar daar. De parade wordt elk jaar nog steeds gedaan niet om te vieren dat je homoseksueel bent, maar om te vieren hoe ver we inmiddels zijn gekomen. Om te vieren dat we (op de plekken waar de parade's zijn echter) ons zelf gewoon kunnen zijn. Het ziet er inderdaad wel een beetje extra uit, maar het is puur om vrijheid te vieren. Er is geen hetero parade omdat hetero's nooit zichzelf hebben hoeven schamen voor op wie ze verliefd zijn. Hetero's hebben niet moeten vechten om het recht van liefde te krijgen en er zijn geen random aanslagen op hetero bars geweest puur omdat de mensen daar binnen hetero waren. Mensen hebben niet moeten sterven omdat ze hetero waren. Ze vieren pride omdat ze zo veel jaren onderdrukt zijn geweest en ze nu eindelijk de kans te hebben om te vieren dat ze vrij zijn. Ik snap echter wel hoe het kan overkomen. En er komen eigenlijk verrassend veel hetero's naar zulke parades om hun steun te laten zien en om te laten zien dat ze het oké vinden dat andere mensen op andere geslachten vallen of zelfs andere geslachten zijn.
Ik hoop voor je dat je later met een leuke man en een leuke baan in een stad eindigt waar je geaccepteerd word om wie je bent, je verdient het geluk in je leven.
Engel
Een tijdje twijfelde hij nog of hij de mail wel zou sturen. Hij wilde niet over komen als een betweter maar hij vond het wel belangrijk dat Blue geen verkeerde indruk van de parade had. Hij wist niet eens echt waarom hij dit niet wilde. En eigenlijk maakte het hem ook vrij weinig uit. Als Blue hierna niet meer met hem wilde praten dan was dat maar zo. Waarom zou het hem kunnen schelen? Hij verstuurde de mail toen maar.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Het begon buiten inmiddels langzaam donker te worden, hierdoor koelde het ook af. Niet dat het heel erg was. Het was overdag nog best warm, dus begon het nu eigenlijk wel lekker te worden. Hij ging wat onderuit gezakt op het bankje zitten, waarna zijn telefoon trilde. Zo lang geleden had hij de mail nog niet verzonden. Of dit was een hele korte mail, of het was iets anders. zodra hij zijn beeldscherm aandrukte verscheen een notificatie van een bericht van Gabriel op zijn scherm. Nog net niet liet hij zijn telefoon uit zijn handen vallen en hapte toch ongemerkt even naar adem. Gabriel wilde praten. Was dat wel zo verstandig? Hij wilde echt niet van Gabriel horen hoe dit spelletje allemaal gestart was, dat zou hem alleen maar meer pijn doen. En zou Gabriel hem ooit zo snappen als de persoon waarmee hij aan het mailen was? Hoe zou dit ook gaan werken? Hij en Gabriel woonde mega ver bij elkaar vandaan. Dan moesten ze twee jaar in het geheim samen zijn, om vervolgens uit elkaar te gaan of dik ver te moeten reizen. Oke die gedachtes hadden geen invloed op de beslissing of hij met Gabriel moest praten of niet. Dat gesprek kon namelijk ook gewoon op een dikke ruzie uitlopen. Hij zuchtte even waarna hij een antwoord begon terug te typen. Ja dat kan wel. Ik zit buiten op het plein. Meet me there. En met een simpele druk op de knop verzond hij het bericht. Hij zou wel zien hoe het gesprek verliep.
Het duurde nog even voor zijn mobiel opnieuw trilde. Een mailtje! Zijn ogen vlogen vluchtig over de regels. Lichtjes moest hij even glimlachen. Die jongen wist waar hij het over had, maar toch veranderde het zijn mening over de parade niet. Ach, iedereen mocht zijn mening daar over hebben.
Iedereen verdient een gelukkige kans in het leven, ook jij. Als ik ooit het lef heb om hem te vertellen wat ik echt voor hem voel, dat alles echt was, dat ik hem al leuk vind sinds ik hem ken. Misschien is hij dan wel die jongen waarmee dat zal zijn. Als het allemaal wederzijds is tenminste.
Ik droom alleen nog maar over hem. En het is zo moeilijk om elke dag naar hem te kijken en me af te vragen of hij het zelfde voelt voor mij als ik voor hem. Ik dacht vandaag dat ik daar achter zou komen, maar dat liep anders. Ik dacht dat ik wist hoe het is om een gebroken hart te hebben. Dat heb ik inmiddels ook zelf ervaren. Maar dit, dit was er niks bij vandaag. Maar we gaan het zien, misschien dat het lot ons ooit nog samen brengt
Blue Picket
Nadat hij Gabriel zijn naam had genoemd, had hij toch besloten het er uit te halen en het vaag te houden. Het voelde wel fijn om met een vreemde hier over te kunnen praten. iemand die niet wist wat de situatie was, iemand die er dus ook op een andere manier naar keek. Hij zou straks zien hoe het gesprek met hem en Gabriel verliep, waar alles toe zou lijden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld