Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Give me all your love now

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het was heerlijk verfrissend om iemand te hebben die hem niet automatisch aanbad. Een reputatie als prins met weinig negatieve punten achter zijn naam maakte dat hij vaak automatisch als ‘perfect’ werd bestempeld, iets dat Xavier zelf belachelijk vond. Geen van de mensen die dit zeiden kenden hem echter, het was allemaal gebaseerd op verhalen en roddels. Adelena leek hier gelukkig niet mee bekend te zijn vanaf het moment dat ze hem ontmoet had en dit had Xavier de kans gegeven om zijn echte zelf te laten zien. Wanneer ze hem, zoals nu, vertelde dat hij wel aardig in de buurt kwam van het voldoen aan de eisen van Adelena vond hij dit enkel leuk. “Good to know.” De twinkel in zijn ogen vertelde dat hij wel zou zorgen dat ze de volgende keer een beter antwoord zou geven. Als hij niet bezig wat met het werk hier hielden zijn gedachten zich bezig met het bedenken van activiteiten die hij met Adelena kon doen, kleine dingen die hij kon zeggen of doen om haar blij te maken. Nu hij dit zo bekeek klonk het belachelijk en Xavier kon niet anders dan toegeven dat hij heel hard gevallen was voor de prinses van Engeland. Het idee dat hij genoegen moest nemen met deze affaire rn haar nooit echt aan zijn zijde kon hebben deed pijn, maar dit schoof hij per direct weg als het in zijn hoofd opkwam.

Zacht lachte hij bij haar reactie op zijn woorden. Hoewel hij het kon begrijpen en in de meeste gevallen het met haar eens zou zijn was dit in het geval van Adelena anders. “I want to memorise every single bit of you. From the gold speckles in your eyes to the little freckles on your nose that appear when you stay out in the sun for a few days. There is much more to discover.” Soms kon hij niet anders dan Adelena zien als een kunstwerk, als iets dat bewonderd moest worden en waarvan hij alles wilde weten en zien. Het klonk misschien vreemd, maar dit was wat zijn gedachten ervan maakte. Wie weet kon hij ooit dit beeld vastleggen als hij terug naar Portugal moest en haar niet meer dagelijks kon zien. Tot zijn grote tevredenheid leek Adelena toe te geven aan haar eerdere voorstel. De lichte spanning die hij voor kort in haar had gezien verdween ook en zijn glimlach werd groter. “Oh you and that eye roll of yours.” mompelde Xavier grinnikend. Ze gebruikte deze naar zijn idee vaak om haar echte emoties of gedachten te verbergen. “I am glad to hear that, it is quite the accomplishment.” Eigenlijk had hij tot nu toe weinig moeite gehad om haar tevreden te stellen, iets wat wel goed voelde. Het ging natuurlijk, ongeforceerd alsof het alleen maar zo hoorde te zijn. In stilte bekeek hij haar nog even waarna hij knikte en alles voor het bad regelde regelde.

Nadat hijzelf en Adelena de kamer binnen liepen sloot hij de deur achter hen. De badkamer was prachtig verlicht door de zon die naar binnen scheen, maar niets anders ving zijn aandacht dan de vrouw voor hem. Alleen al de anticipatie gaf hem een gevoel dat hij nog niet eerder had meegemaakt. Xavier haalde diep adem om zeker te zijn dat zijn stem sterk en zelfverzekerd zou klinken zelfs nu Adelena hem met deze blik zwak liet voelen op een positieve manier. “I sure can.” Met een paar stappen stond hij achter haar, schoof hij zacht de losse haren over haar schouder en begon hij langzaam, plagend langzaam, het korset los te maken. “The water might be cold by the time I am done with you and that is not because I don't know how to get you out of these clothes.” mompelde hij. Na het laatste gat was het korset van Adelena los en kuste hij haar schouder. “I want to savor every second of time spend with you.’

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het had niet lang geduurd voor het hele nerveuze gevoel waar Adelena mee zat was verdwenen als sneeuw die voor de zon weg smolt. De stem van Xavier deed echt wonderen voor de prinses. Niet alleen dat, naast zijn stem was het ook gewoon zijn aanwezigheid die haar hielp kalm te blijven. Ze had er geen woorden voor maar als Xavier in de buurt was en haar aansprak dan leek het net alsof ze alles aankon, alsof ze zich nergens meer zorgen hoefde te maken. Nog nooit eerder had Adelena zich zo bij een persoon kunnen voelen. Dat maakte voor haar dat Xavier alleen nog maar meer bijzonder was in de ogen van de prinses. Het was ook zo’n contrast als hoe ze zich bij Nicolas voelde. Bij nicolas voelde ze zich altijd gespannen, bang dat ze het verkeerde zei, niet wetend of de man elk moment ineens kon uitbarsten in woede en ze had al helemaal nooit zekerheid over wat de man echt dacht en wat zijn daadwerkelijke intenties waren. Dan spendeerde ze toch veel liever haar tijd met Xavier. Helaas had ze niet altijd de keuze en kon ze niet altijd zeggen dat ze tijd met de man wou spenderen. Dat was toch wel iets waar ze erg mee zat als ze erover nadacht. Niet dat ze daar nu mee zat, nu had ze haar volledige aandacht op Xavier en de tijd die ze nu wel met hem kon spenderen.
Geduldig bleef Adelena wachten tot Xavier vlak achter haar stond. Nog steeds keek ze over haar schouder, voor zover dat kon. Met alle rust bleef ze staan terwijl de man bezig ging met haar korset. Ergens vond ze het moment erg rustgevend, ondanks het lang duurde. Het moment wist zelf een zachte glimlach op haar gezicht te brengen. Ook hoe dicht de man op haar stond, ze kon zijn ademhaling in haar nek voelen. In plaats van dat het een akelig gevoel door haar lichaam stuurde, deed het juist zorgen voor een warm gevoel. Het had niet lang geduurd na het gehele corset losgehaald was dat Adelena haar gehele jurk meteen over haar lichaam liet glijden en op de grond liet vallen. Daarbij stapte ze ook meteen uit haar hakken door uit de schoenen te stappen en een paar passen naar voren te zetten. Vrijwel direct draaide ze zich om naar Xavier. Daar stond ze dan in alleen nog haar lingerie. Ze voelde zich zo kwetsbaar maar tegelijkertijd ook erg veilig. Dat veilige gevoel kwam puur en alleen door de man die tegenover haar stond. “It would be a shame if the water turned cold before we could even dip in.” Voorzichtig begon ze weer te lopen, ditmaals naar Xavier toe. Onderweg kwam ze haar jurk en hakken tegen die op de grond lagen, deze trapte ze zachtjes iets aan richting de zijkant zodat ze verder kon lopen in een rechte lijn tot ze vlak voor Xavier stond. Ze nam het heft in eigen handen en begon voorzichtig de kleding van de man los te doen, zodat ook hij snel genoeg in het bad kon komen. Haar blik had ze bij waar haar handen mee bezig waren, al kon ze het niet laten om toch ook even op te kijken naar de ogen van Xavier.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Xavier beet op zijn lip toen Adelena de jurk liet vallen en enkel gekleed in lingerie voor hem stond. Het was de eerste keer dat hij zoveel van haar zag. Ze was prachtig, iets dat hij al verwacht had, maar toch verbaasde ze hem. Met zijn ogen probeerde hij alle contouren op te nemen, alles van haar te zien ook al was er nog iets verborgen. Met de zon op haar huid leek ze een gouden glans rond zich te hebben die haar alleen maar accentuereerde. Adelena had niets of niemand nodig om prachtig te zijn.

De manier waarop ze het voortouw nam was ook nieuw voor hem en hoewel hij hier niet op voorbereid was vond Xavier het niet verkeerd. Op het moment dat ze hem aanraakte om zijn kleding los te maken had Xavier het idee dat hij niet meer kon ademhalen. Hij was duidelijk niet voorbereid en plotseling durfde hij ook niet meer te beloven dat hij zich aan de regels zou houden, ook al zou hij dit wel moeten koste wat het kost. Adelena kon een stempel van onreinheid niet gebruiken. Zeker niet omdat hij bang was wat Nicolas met haar, en hemzelf, zou doen als hij er achter kwam.

“If you dare to look at me again with that gaze… dear lord I don't know what I will do.” Zijn ademhaling was terug maar wel versneld en hij hielp adelena licht bij het uittrekken van zijn kleding. Er waren genoeg lagen om kwijt te raken en het duurde dan ook wel even. Zelf wilde hij niets liever dan Adelena ontdoen van de rest van haar kleding al was het wel zo eerlijk om op gelijke vloer te staan. Eenmaal hij ook uit alles was geholpen behalve zijn braies en hij Adelena weer aankeek. “If we don't hurry the water will get cold my love.” Na het gezegd te hebben besefte Xavier hoe hij haar genoemd had en was hij behoorlijk gehaast om de soorten badolie te pakken zodat ze deze uit kon kiezen. “Which one do you want me to put in?” Xavier keek haar niet aan en knikte enkel naar de oliën in zijn handen welke verschillende geuren hadden.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Een kleine maar speelse glimlach verscheen op het gezicht van Adelena wanneer ze de woorden van Xavier hoorde over haar blik. Het liefst had ze haarzelf volledig overgegeven aan de man, niet willen terug houden en al helemaal niet willen denken aan Nicolas. Toch bleef haar angst haar terug houden. Niet alleen dat, de regels zelf waren ook genoeg geweest voor Adelena om te weten dat ze zich netjes moest blijven gedragen. Het idee van het bad leek dan ook steeds een slechter idee te worden. Ondanks dat was de prinses niet van plan om te stoppen. Ze voelde haarzelf eindelijk comfortabel. Eigenlijk had ze er juist steeds meer zin in gekregen. Dat was dan waarschijnlijk ook wel opgevallen aan Xavier aan de manier waarop ze ineens een stuk zelfverzekerder controle had genomen over de situatie. Gelukkig leek de man hier geen klachten over te hebben. “So, you don’t want me to look at you like this again?” Had ze plagerig gevraagd, hem daarna dezelfde blik gegeven als eerder.
Eerst had Adelena het niet eens gemerkt. ‘My love’. Het klonk zo natuurlijk om een koosnaam van Xavier te krijgen, ze had het gewoon geaccepteerd, geen verdere gedachten te geven. Het was pas wanneer ze merkte dat de man geen oogcontact meer met haar kon maken dat ze merkte dat er iets was. Na even in gedachten te zijn realiseerde ze al gauw wat het was. Door de realisatie kwam er een vlaag van een warm en langend gevoel door haar gehele lichaam. “What was that?” Sprak ze terwijl ze dichter op de man liep. “Did you just call the future queen of Spain your love?” De toon in haar stem was duidelijk nog steeds plagerig. Wanneer ze vlak voor de man stond plaatste ze haar handen in Xavier zijn nek en keek hem aan. “Because I quite love the sound of that.” Na deze woorden drukte ze een kus op de man zijn lippen.
Na Adelena haar hoofd weer had teruggetrokken liet ze ook langzaam haar handen uit de nek van Xavier glijden. Haar blik ging naar de verschillende badoliën die de man in zijn handen had. Het was voor de man een manier geweest om onder zijn eerdere woorden uit te komen. Toch besloot Adelena wel de vraag te beantwoorden in plaats van het volledig te negeren. “Lavender sounds nice.” Ze haalde de fles uit de man zijn hand en keek er zelf even na, de olie goed te bestuderen. “What do you think?” Vroeg ze, met haar ogen keek ze op naar het gezicht van Xavier. Ze kon het niet helpen om haar hand weer op de man zijn wang te plaatsten, toch het gevoel hebben dat ze hem moest aanraken.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:

“You are on very thin ice right now.” mompelde Xavier terwijl hij uiterst zijn best deed om zich in te houden. Hij weerhield zich er van haar aan te raken maar het loslaten van haar blik was iets wat hij niet kon. “I am trying very hard to follow the rules here.” Een zachtte lach verliet zijn mond en kort schudde Xavier zijn hoofd. Het was duidelijk dat ze hem uitdaagde en wilde plagen, maar in zekere zin was hij serieus. Zijn verlangen naar de vrouw ging verder dan een kus of een aanraking en haar naakt zien, voelen, was iets wat hem toch wel redelijk gek maakte. Het voelde als een hele kleine stap die hij moest maken om té ver te gaan. Toch wilde hij dit en herpakte Xavier zichzelf weer.

Het was Adelena duidelijk niet ontgaan wat hij gezegd had. Of dit kwam door zijn woorden of het feit dat Xavier zich plotseling vrijwel verlegen gedroeg wist hij niet. Er was een kans dat ze het niet eens had opgemerkt als hij zich had gedragen alsof er niets aan de hand was, maar die optie was hij ondertussen verloren. Bij haar woorden moet hij toch lichtelijk glimlachen. De toon waarop Adelena sprak klonk wat streng als je niet goed oplette, maar zelf ontdekte hij de speelse toon er achter. Langzaam gleed zijn blik weer terug naar haar ogen en Xavier keek haar in een lang moment van stilte aan. “I might have.” Hij had er aan toe willen voegen dat het afhing van wat Adelena vond van de benaming. Het was vooral deze naam specifiek die hem kort in verlegenheid had gebracht. Een andere koosnaam zonder een onderliggende liefdesverklaring was toch nog beter geweest als hij het subtiel had willen houden. Er was nu geen weg meer terug en Xavier dacht ook niet dat hij zichzelf had tegen kunnen houden, het ging gewoonweg automatisch. Adelena haalde zijn onzekerheid weg door haar volgende reactie, een die hem een bredere glimlach bezorgde. Voor hij zelf iets terug kon zeggen kuste ze hem weer met de zachte, zoete lippen die hem elke keer het gevoel gaven te dromen. “With this response I think I will use it more often.” Vervolgde hij na de kus. Haar reactie was beter geweest dat hij verwacht had en voelde toch wel als een opluchting. Er bleef die kleine onzekerheid dat Adelena hem toch niet wilde, dat hij toch niet goed genoeg was of te snel zou gaan. Op dit moment voelde het niet alsof dit het geval was.

Ook zijn vraag, welke grotendeels een afleidingsmanoeuvre was geweest, werd beantwoord. De keuze van Adelena stond hem eerlijk gezegd wel aan, passend bij de sfeer die hij wilde creëren met dit bad. “A good choice for a relaxing bath. Sweet and spicy just like you." Antwoordde hij met een glimlach. Haar hand voelde fijn, elke aanraking was iets om van te genieten en aan vast te houden voor wanneer hij langer zonder moest. “We should get in.” Om Adelena licht aan te sporen en te zorgen dat ze zich niet ongemakkelijk zou voelen besloot Xavier een stap achteruit te zetten en als eerste zijn laatste kledingstuk te verwijderen. De ruimte was warm genoeg door de stoom van het bad en hij keek Adelena met een lichte grijns aan. “Need any more help?”

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena wist dat het moeilijk aan het maken was voor Xavier. Al was hij niet de enige die moeite had en zou hebben. Ook zijzelf had er moeite mee. Toch leken beide het niet te kunnen stoppen, niet te willen stoppen. Ze zouden gewoon alles in hun macht moeten doen om de grens niet te overschrijden. “Am I really that difficult to resist?” Het klonk een beetje alsof ze Xavier smeekte om haar een compliment te geven maar dat was eigenlijk niet haar doel geweest van de vraag, ze had het eerder bedoeld om de man nog iets meer te prikkelen. Adelena kon het dan dus gewoon niet helpen om de man een beetje plagen, al wist ze dat het daarmee hoogstwaarschijnlijk niet veel makkelijker werd voor hem. Ergens zou ze het niet erg vinden als ze de regels zouden vergeten, wetend wat er dan zou plaatsvinden, dat was toch eigenlijk wat ze wou. Al zou Adelena niet weten of ze echt het risico zou nemen als het er echt op aankwam en ze had dezelfde twijfels bij Xavier, al leek de man ervan overtuigd te zijn dat hij toch wel aardige moeite had met hemzelf in te houden. Iets wat dus voor alleen maar meer plagerij van Adelena haar kant had gezorgd.
Van Adelena mocht Xavier haar zo vaak een koosnaampje geven als hij maar wou, het klonk als muziek in haar oren. “I wouldn’t mind that.” Met haar duim begon ze over de man zijn wang te wrijven terwijl ze hem aan bleef kijken, in zijn prachtige bruine ogen. Door de sfeer tussen de twee op het moment, de manier waarop ze tegen elkaar spraken, het maakte dat Adelena de gehele confrontatie die ze een paar minuten geleden gehad hadden was vergeten. Niet alleen dat, ze was ook helemaal vergeten dat er morgen een andere vrouw zou komen voor Xavier. Dat ze niet langer meer de prins voor haarzelf had en er een andere prinses zou komen die haar best zou doen om een connectie op te bouwen voor haar man. Ze had er niet aan gedacht, tot nu, wanneer ze Xavier had aangekeken en ze zich gerealiseerd had dat de prinses van Schotland op dit moment onderweg was. Het voelde oneerlijk, de liefde die Xavier en Adelena voor elkaar voelde was immens en het feit dat ze er niet open over konden zijn en hoe er beiden iemand anders in hun lot lag. Het liefst had Adelena de vrouw van Xavier willen worden, Nicolas mocht de prinses van Schotland wel hebben van haar, ondanks ze het niemand gunde om vreselijk behandeld te worden door Nicolas. “Could you call me it again?” Vroeg ze, de woorden graag willen horen in de hoop dat ze de prinses van Schotland weer uit haar hoofd kon zetten, wetend dat zij de enige was voor Xavier.
“I am glad you like the choice.” Oprecht was Adelena blij dat ze geen verkeerde keuze gemaakt had, al was de kans waarschijnlijk klein dat ze een verkeerde keuze kon maken als het ging om een badolie. “I think I’ll manage.” Had Adelena de vraag van Xavier beantwoord na ze de man even goed bekeken had. De prinses begon met haar slip omlaag te trekken, daarna trok ze haar bh over haar hoofd. Nu stonden beide volledig ongekleed in de kamer. “Shall we go then?” Vroeg ze en zonder een antwoord af te wachten liep ze richting het bad en stapte ze been voor been in.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:

“Have you ever wanted something so bad, yearned for it like nothing else. Than have it presented to you but be told you can not fully have it? That is what you are doing to me. And you know very well that you are not just presenting yourself.” Als hij moest beschreven wat Adelena nu deed was het niets anders dan uitdagen, haar charme in de strijd gooien om hem te verleiden. Het was overduidelijk dat ze haar best deed om hem gek te maken zonder te verwachten dat hij ook echt zou breken. Voor nu gebeurde dit ook niet omdat Xavier het niet toeliet, had hij echter wel de vrijheid gehad dan was hij al veel eerder gegaan voor datgeen dat hij wilde. “While I am being kind and gracious you are trying to seduce me… that is a little bit unfair is it not?” Zacht beet hij op zijn lip en hield hij zijn hoofd iets schuin terwijl hij haar aankeek. Het verlangen was te zien in zijn ogen en deze keer deed hij de moeite niet om het te verbergen. Om haar terug te pakken, als het al zo te noemen was, dacht hij niet veel nodig te hebben. Als haar blik hem gek maakte hoopte hij dat het andersom ook zou werken. “I feel like I have to even out the playing field.”

De stilte hield te lang aan en op het gezicht van Adelena zag hij niet langer de genietende, observerende blik. Het was duidelijk dat ze in gedachten was verzonken en of dit zo positief was betwijfelde hij. Natuurlijk herinnerde hij zich de reden dat Adelena hem zojuist had opgezocht. Dit was dan ook het eerste waaraan hij dacht bij het zien van de kleine frons op haar gezicht. Voor hij iets bedacht om te zeggen sprak ze echter weer en glimlachte hij naar haar. “Of Course I can, my love. I know I have not told you that is what I feel for you, but it is Adelena.” Met beide handen nam hij haar gezicht vast en met zijn ogen ving hij haar blik. Voor zijn verloofde aankwam moest hij deze woorden tegen haar hebben gesproken, haar verzekerd hebben van zijn gevoel en haar positie in zijn leven en zijn hart. “I, Xavier Rafael Castro, love you Adelena Hazel Barlow.” Na een moment te nemen om zijn woorden te laten rusten kuste hij haar nogmaals zacht.
In de hoop dat zijn woorden haar overtuigd hadden liet Xavier Adelena’s gezicht weer los. De ontspannen, soepele manier waarop ze zich voor hem uitkleedde was bijna alsof ze niet anders gewend was. Het comfort tussen hemzelf en Adelena was in korte tijd groots gegroeid en voelde alsof ze elkaar al jaren kende. Met een korte knik liep hij ook naar de badkuip toe. Xavier vertrouwde zijn eigen stem niet, het feit dat deze zou verraden wat hij probeerde te verbergen. Er was nogal weinig anders dat hij kon doen nu er geen kleding meer was om hen te verbergen. Voor een moment keek hij enkel toe hoe Adelena het bad in stapte, hor het water en de zon op haar reflecteerde. Er was niets mooiers dan deze vrouw, niemand die hem gelukkiger kon maken. De badkuip was groot genoeg om hen beide comfortabel toe te laten en bij een eerste stap in het water voelde hij dat de temperatuur nog perfect warm was. Niets van de tijd had afgedaan aan de prettige temperatuur. Xavier liet zich zakken en keek de vrouw met een tevreden, oprecht gelukkige glimlach aan. “I do not think you can ever understand what you do to me, what you mean to me.” De woorden kwamen er zacht uit alsof ze te teder waren om uit te spreken. Het waren kwetsbare woorden, woorden die hij enkel voor de mensen waarvan hij hield bewaarde. Adelena stond bovenaan deze lijst.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het begon er op te lijken dat door het gedrag van Adelena de man een breekpunt begon te raken. Met andere woorden, het was misschien tijd voor haar om te stoppen met de man zo te plagen. Ook al kon ze er zelf erg van genieten en zou de man het ook geen probleem gevonden hebben als hij zich in moest houden. Maar dat moest hij wel, Xavier moest hemzelf wel in controle houden en het was duidelijk dat het gedrag van Adelena de man nou niet bepaald aan het helpen was. “I’m sorry.” Sprak ze zacht, haar best te doen de meest onschuldige toon in haar stem te hebben. “I just wanted to tease you a little.” Voegde ze toe aan haar excuses terwijl ze een hand op de man zijn borst plaatste. Niet alleen de stem van Adelena probeerde de vrouw onschuldig te laten lijken, ook met haar ogen deed ze haar best om Xavier zo onschuldig mogelijk aan te kijken. “Unfair or not…” Begon ze met het beantwoorden van de man zijn vraag. “...You must kind of enjoy it.” Fluisterde ze zachtjes, haar excuses van een paar seconden geleden haast weer geheel ongedaan maken, ondanks dat niet haar bedoeling was, niet bewust althans. De woorden van de man alleen al leek Adelena een zwak gevoel in haar knieën te geven, als niet zijn blik. “Watch out…” Waarschuwde ze de man. “Or I could make it really difficult voor jou.” Ze had nog genoeg trucjes die ervoor zouden zorgen dat het erg moeilijk zou worden voor de man, deze had ze tot nu toe nog achterwege gelaten wetend dat de man dan niet de enige was die het erg moeilijk zou krijgen.
Opnieuw het koosnaampje te horen krijgen gaf Adelena toch een soort kalmerend en opgelucht gevoel, ook al had ze er dit keer zelf om gevraagd in plaats van dat het de man zijn eigen keuze was. Toch, zijn diepe stem die alleen al haar naam sprak was genoeg voor de vrouw om bijna in de man zijn armen te vallen, laat staan wanneer hij haar zijn liefde noemde. Het voelde haast alsof hij haar betoverd had, ze onder een spreuk was van hem. Gelukkig wist ze zelf beter en wist ze dat ze simpelweg niet normaal verliefd geworden was op Xavier. Dit gevoel werd alleen maar versterkt door de volgende woorden van de man, wanneer hij haar daadwerkelijk vertelde hoe hij zich over de vrouw voelde, dat hij van haar hield. Sprakeloos had ze hem aangekeken, te enthousiast om ook maar te denken aan een antwoord voor de man. Niet dat het nodig was want kort daarna voelde ze de lippen van de man op die van haar. “I love you too.” Had ze zachtjes gefluisterd wanneer hun lippen elkaar losgelaten hadden en hun gezichten niet meer dan een paar centimeters van elkaar verwijderd waren. Dat van haar klonk lang niet zo lief en romantisch als dat van Xavier, die beide hun nemen gezegd had alsof het een gelofte op een bruiloft was maar toch hoopte Adelena dat het genoeg was voor de man en hij zich zou realiseren dat ze daadwerkelijk een grote liefde voor hem had.
In het bad had Adelena toegekeken hoe tegenover haar ook Xavier plaats nam. Even had ze hem aangekeken, voor de zoveelste keer elk detail in zijn gezicht bestudeerd. De zovele keren dat ze dat deed als ze samen was met de man had er ondertussen voor gezocht dat ze elk gedeelte van zijn gezicht kende, de manier waarop hij glimlachte, hoe zijn ogen haar altijd met de meest liefdevolle blik aankeken, hoe hij soms een pluk haar had wat lichtelijk voor zijn voorhoofd viel. Bij de woorden van de man kon Adelena haarzelf dan ook niet helpen om in plaats van tegenover de man te zitten haarzelf te verplaatsen zodat ze op zijn schoot zat. Ze had plaatsgenomen op de man zijn boven benen zodat haar gezicht niet veel verwijderd was van het zijne. Haar handen legde ze op de man zijn kaaklijnen. Door ze op Xavier zijn schoot was kon Adelena neerkijken op de man in plaats van hoe ze altijd omhoog moest kijken om naar de man te kijken. Ze had geen antwoord op de prachtige woorden van de man, ze had daadwerkelijk geen idee hoe ze daar een reactie op moest geven. Het enige wat ze wist te doen was een kus te drukken op de man zijn lippen. Woorden konden niet uitdrukken hoe Adelena zich voelde bij Xavier, zowel als in dit moment als elk ander moment die ze samen spendeerde.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:

“It is fine Adelena, I can manage.” Ook al had hij zo tussendoor het idee gehad dat dit niet waar was bleef Xavier zeker van zichzelf. Afspraak was afspraak en hij zou Adelena nooit tot schande brengen als hij het kon verhelpen. Haar reputatie was daarin vreemd genoeg interessanter dan die van hemzelf. Alles was hij deed leek meer om Adelena te draaien en in zijn hoofd hoorde Xavier al een preek van zijn vader over het gedrag van een prins. Hij kon niet enkel toegeven aan verlangen en liefde, eigenlijk had dit in zijn geheel niet op de planning gestaan die vanaf zijn geboorte voor hen gemaakt was. Dat hij een keuze zou hebben uit een selectie van mogelijke vrouwen was de meeste vrijheid geweest die zijn ouders hem hadden kunnen geven. Deze was hem afgenomen door Nicolas, maar hier wilde hij nu niet aan denken. “I do… more than I would like to admit.” Mompelde Xavier, zijn ogen weer in de hare kijkend gepaard met een grijns op zijn gezicht. Deze woorden had hij liever dan haar excuses zeker omdat ze meer dan gelijk had. Hij hield van de uitdaging en spanning die Adelena hem bracht. Zelfs al was het door middel van dit soort hele kleine dingen. Er was weinig nodig om hem nu gek te maken, het idee van haar in bad had dit al gedaan en had hem zwak gemaakt. In dit geval was het geen negatieve manier van zwak voor zover hij wist. Een lach verliet zijn lippen toen ze hem waarschuwde. “Try your best.” Het was dom, Xavier wist dat ze de uitdaging aan zou gaan en dat hij zichzelf zo een groot probleem had opgeleverd maar toch wilde hij dit.

Met een stap stond hij dichterbij, zo dichtbij dat hij haar gezicht bijna aanraakte met het zijne. Adelena was kleiner dan hijzelf en Xavier bukte licht om op gelijke hoogte te zijn. Hij kuste haar lippen, beet op haar onderlip en zoog er zacht op. Als ze hem gek zou maken wilde hij dit terug doen, Adelena in even grote verleiding brengen of misschien nog wel grotere. “Is there anything more you would like me to do or say?” fluisterde hij in haar oor, kusjes langs haar nek plaatsend. Het was duidelijk dat zijn woorden haar enigszins verrast hadden. In ieder geval hing er een stilte en leek haar blik blij genoeg te zijn om zijn zorgen weg te drukken. De kans dat de serieusheid van zijn woorden haar af zou schrikken was er zeker geweest. Een warm, gelukzalig gevoel vulde hem op het moment dat ze de woorden terug sprak. Hoewel ze het minder uitgebreid vertelde dan hij deed meende het niet minder voor hem.

Voor een moment zaten ze tegenover elkaar, observeerde hij haar opnieuw. Adelena was zo ver onder water dat wat hij zag niet anders was dan wat hij al kende. Niet dat dat beeld een probleem was voor hem, integendeel. Het moment werd echter verbroken door Adelena die naar hem toe kwam. “Gods…” Xavier haalde scherp en diep adem op het moment dat Adelena bij hem op schoot kwam zitten. Met gesloten ogen probeerde hij zichzelf mentaal toe te spreken en zijn lichaam te laten gehoorzamen, zich op iets anders te focussen. Zijn armen gleden om haar middel terwijl hij zijn ogen opende en haar weer aankeek. “You are suchs a devil. You keep on tempting me… making it so hard to resist and yet I want more of it.” Een hand gleed van haar rug naar haar haren en maakte de twee clips los die haar haren vasthielden. Zo los had ze iets weg van een leeuw, zeker met de blik in haar ogen die hem nog steeds uitdaagde alsof hij haar prooi was. Ook de positie die zorgde dat ze nu hoger zat gaf dit idee. De grijns op zijn gezicht keerde terug en hij trok haar naar zich toe. “I want you so bad.” Mompelde hij terwijl hij zijn lippen op de hare drukte. Het verborg de woorden enigszins ook al verwachtte hij dat Adelena deze wel gehoord had.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Uiteraard was het excuus van Adelena geaccepteerd door Xavier. Veel anders had ze ook niet verwacht, alsof de man zich zou omdraaien en de kamer zou verlaten omdat hij haar excuses niet kon accepteren. De vrouw had het zich niet kunnen voorstellen. Het was alleen maar een beetje plagen, het was niet alsof de vrouw hem echt de grond had in gestampt of iets verkeerd gedaan had. Het enige wat ze gedaan had, en misschien ook wel een beetje zou blijven doen, was het uitlokken van de man en het hem allemaal een beetje moeilijk maken door het plagen. Daarnaast, hij gaf zelf al toe dat hij het toch wel leuker vond dan hij had willen toegeven. Iets wat ervoor zorgde dat Adelena toch een kleine glimlach op haar gezicht kreeg, al wist het niks vergeleken met de grijns die de man zelf op zijn gezicht had staan. “That’s what I thought.” Beantwoordde ze de man, haar hand plaatste ze aan de zijkant van zijn nek, haar duim en wijsvinger nog net op de man zijn kaaklijn. “You don’t mind the teasing one bit. You are just sad you can’t just do what you want.” De plagerige toon had zijn weg weer terug gevonden naar de stem van Adelena. Het was voor Adelena een lichte verbazing om te horen dat ze haar gang maar moest gaan, al had hij het haar geen twee keer hoeven te vertellen. Om haarzelf wat langer maken stond Adelena op haar tenen, haar mond dicht bij het oor van Xavier. “Are you sure?” Fluisterde ze zachtjes, haar hand nog op de zijkant van de man zijn hals. Zonder een antwoord af te wachten begon ze langzaam kussen te drukken in man zijn nek. Proberen niet te ver te gaan tot een punt waar ze haarzelf niet langer meer in bedwang zou kunnen houden maar toch proberen om Xavier weer een beetje gek proberen te maken. Het zou toch moeilijk worden om daar een balans in te vinden.
De verleiding die Xavier uitprobeerde op Adelena had zeker zijn effect. De manier waarop hun gezichten zo dichtbij waren, hoe hij haar kuste om vervolgens op haar onderlip te bijten en dan nog niet eens te spreken over de manier waarop hij haar vroeg of hij nog iets voor haar kon doen. Met veel moeite hield Adelena zich nog in, hem bijna willen zeggen om gewoon de regels te vergeten en dat hij kon doen wat hij wou. De woorden lagen op het puntje van haar tong, ze kon haarzelf bijna al de woorden spreken. Toch, niks, ze bleef stil. De man even aangestaard te hebben met een grote lust in haar blik, niet goed wetend wat ze moest beantwoorden op de vraag als ze niet het antwoord kon geven wat ze daadwerkelijk wou geven. “Just keep doing what you are doing now.” Waren de woorden die ze uiteindelijk uit kon brengen.
Het was misschien een soort van leedvermaak maar Adelena vond het prachtig om te zien hoe de man zijn best moest doen om hemzelf in te houden. Ze kon er daadwerkelijke vreugd uit halen en ervan genieten. Ze keek toe hoe de man zijn ogen sloot, duidelijk zijn best deed om hemzelf in toom te houden. Een speelse glimlach die toch ook vreugd uitstraalde leek te verschijnen rondom Adelena haar lippen bij het zicht. Wachtend tot wanneer de man zijn ogen opende en ook weer begon te spreken. Alsof de glimlach op Adelena haar gezicht niet groter kon worden, toch leek hij te groeien bij het horen van de woorden van Xavier. “A devil? Really?” Sprak ze zachtjes terwijl ze haar focus legde op de krullen bovenop de man zijn hoofd. Met haar linkerhand begon ze lichtjes met de krullen te spelen. “I can’t say I don’t enjoy playing a devil for you.” Lachte ze zachtjes, even haar blik weer naar de man zijn ogen gebracht. Ze bleef nog even aan de man zijn haar te friemelen tot hij begon te spreken en zijn lippen op die van Adelena drukte. Ze had nog net te horen gekregen wat de man zei en ze kon het niet meer met hem eens zijn. Het liefste had ze Xavier ook volledig geweet.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
“I am not entirely sure what to call it otherwise.” mompelde hij met een zachte lach waarna hij even zijn hoofd schudde. Het was overduidelijk dat Adelena er inderdaad van genoot en Xavier kon niet zeggen dat hij het enorm vervelend vond. Hoewel hij wel moest toegeven dat het inhouden meer moeite kostte dan hij dacht op te kunnen brengen. Opnieuw sloot hij zijn ogen, deze keer genietend, toen ze met zijn haren speelde. “You know just what to do, don't you?” Xavier was er zeker van dat als ze nog lang door zou gaan zijn lichaam haar in ieder geval zou laten weten wat hij wilde, iets dat hij liever voor zich hield. De kus die hij zelf van haar stal zorgde dat hij weer iets van de controle herpakte en Xavier keek even tevreden naar haar toen de kus eindigde. Als het kon zou hij voor een hele, hele lange tijd in dit moment met haar willen blijven. Zo onbezorgd en vrij, zo vrij als mogelijk was in ieder geval. Hij voelde zich oprecht gelukkig zo bij haar.

Xavier reikte over naar de kleine ronde tafel naast het bad en pakte de olie die Adelena had gekozen er vanaf. Eigenlijk was deze vooral bedoeld om in het badwater te gieten, maar voor wat hij van plan was kon het ook prima gebruikt worden. Na het openen van het flesje goot Xavier wat olie in zijn hand en zette hij het open flesje terug. Over beide handen smeerde hij de olie waarvan hij deze over de schouders van Adelena liet glijden. “You are so tense.” mompelde hij met een glimlach waarna hij haar schouders begon te masseren. Hij vond het niet erg om dit te doen, totaal niet eigenlijk ook al werden dit soort taken eerder beschouwd als die van een hofdame of bediende. In het geval van Adelena waren er veel taken die hij voor haar wilde uitvoeren. “How would you feel about me teaching you some self defence?” De vraag leek uit het niets te komen al speelde deze al langere tijd door zijn hoofd. Xavier had gezien hoe ze behandeld werd door Nicolas, had gezien hoe de man zijn markeringen achterliet op Adelena en probeerde al langere tijd een plan hiertegen uit te trekken. Als hij Nicolas op enige wijze zou beschuldigen kon het zijn hoofd kosten, de prins van Spanje was lang niet zo tolerant meer en zijn vader de koning leek ook niet al te dol meer op Xavier te zijn. Hij verloor het beetje macht dat hij hier aan het hof had sneller dan verwacht en probeerde achter de schermen hard te werken om het terug te krijgen. Hoe dan ook was het wel zo dat Xavier de mishandeling niet kon accepteren of toelaten. De enige onschuldige wijze die hij kon bedenken was om Adelena te leren zichzelf te verdedigen. De vrouw was sterk genoeg en liet haar scherpe kant vaak genoeg zien om het niet tot een verassing te laten komen dat ze zichzelf kon verdedigen. Zeker niet als het zich herhaalde. “I want you to be safe even when I am not around to help.” Voegde hij er wat zachter aan toe. Het was een gevoelig onderwerp, de mishandeling, en het moment waarin ze zaten wilde hij niet verpesten maar Xavier kon dit idee ook niet langer voor zich houden. “You might be better at it then you would expect.”

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Een kleine, bijna onzichtbare lach stond op Adelena haar gezicht. De grootte van haar glimlach gaf alleen lang niet aan hoe gelukkig ze zich voelde. Want ondanks haar glimlach klein was, het geluk wat ze voelde op het moment was er 1 die ze niet in woorden kon uitdrukken. Ook leek haar geluk met de seconde te groeien, net wanneer ze dacht niet blijer te kunnen worden deed of zei Xavier iets wat er toch weer voor leek te zorgen dat de vrouw weer iets blijer werd. Het liefste was nog dat de jongeman waarschijnlijk geen idee had hoe blij hij Adelena maakte, hoe hij haar het gevoel gaf alsof alles oké was, meer dan oké zelfs. Alleen al als ze in dezelfde ruimte waren voelde de vrouw zich beter. Het moment dat ze dan ook nu met de man deelde kon ze enorm waarderen en was iets wat ze voor lange tijd zou koesteren. Al koesterde ze toch stiekem elk moment wel dat ze met Xavier had, elke blik die ze deelde of elke keer als ze de man zijn lach kon horen in de verte en ze wist dat hij het was zonder hem nog maar gezien te hebben. Als kleine prinses had Adelena al snel geleerd dat de kans op liefde te vinden klein en toch bijna onmogelijk was, met dit idee was ze opgegroeid. Nu had ze dan alsnog liefde gevonden, al was het niet ideaal geweest waar ze het gevonden had. Aan de andere kant, daardoor wist ze juist dat het echt was, de twee konden hun leven door elkaar verliezen, door dit hele gebeuren en toch kozen ze ervoor hun relatie in het geheim voort te zetten.
Grinnikend haalde Adelena haar schouders op als een soort antwoord op de man zijn vraag. “I told you I could make it real difficult for you.” Grapte ze. Al deed ze het niet opzettelijk deze keer. Het friemelen aan de man zijn haar wat ze had gedaan was ook puur voor haar eigen genot, niet eens zo zeer om het Xavier daadwerkelijk moeilijk te maken. Al hoorde je haar niet klagen over het feit dat de man het zo prettig leek te vinden. Het was juist handig voor haar om te weten dat dit iets was waar de man van leek te kunnen genieten.
Met een nieuwsgierige blik in haar ogen keek Adelena naar de handen van Xavier die de olie over zijn handen aan het smeren was. Al hadden deze handen zich daarna redelijk snel verplaatst naar de schouders van de vrouw. Adelena plaatste haar handen op de rand van de kuip, langs het hoofd van Xavier. Met een glimlach luisterde ze naar de opmerking van de man. Het kon nog wel eens kloppen, al het gedoe met Nicolas, de bruiloft en alles wat ervoor geregeld moest worden en nu de prinses van Schotland erbij had voor nogal wat spanning en stress in haar leven gezorgd. Xavier maakte het allemaal natuurlijk wel een stuk gemakkelijker om mee om te gaan. Voor Adelena een antwoord kon bedenken op de man zijn opmerking voelde ze de man sterke handen haar schouders masseren. Vrijwel meteen was Adelena nu degene die haar ogen sloot van genot. Ze liet haar hoofd wat naar voren hangen, haar grip om de badkuip werd ook wat steviger. “That feels really good.” Mompelde ze, al was het ondanks het mompelen goed te horen aan haar stem dat ze erg aan het genieten was van de man zijn massage.
De verwarde ogen van Adelena hadden de man aangekeken bij het horen van zijn vraag, niet goed wetend waar het vandaan kwam. Dit werd toch al duidelijk met de opmerking die kwam na de vraag. “Oh..” Had ze alleen zachtjes uitgebracht, haar handen hield ze van de kuip af en ze begon een beetje aan haar nagels te friemelen, haar blik op haar handen gericht. De naam was niet genoemd maar Adelena wist precies wat Xavier bedoelde. Het was niet zomaar voor wanneer Xavier haar niet kon helpen, haar niet kon beschermen. Nee, het was voor Nicolas. De man aan wie ze op het moment liever niet nagedacht had. Even twijfelend keek Adelena op van haar handen naar Xavier. “But would it make a difference? If I start hitting him back? Wouldn’t that make it worse?” Ze had haar twijfels, uiteraard. Zachtjes beet Adelena op haar lip, haar blik bleef hangen op Xavier. Ze was even stil, eigen compleet het tegenovergestelde van wat er gaande was in haar gedachten. Daar was ze druk bezig met het nadenken over de man zijn voorstel. Aan de andere kant, het was eigenlijk alleen een nieuw excuus voor Adelena om Xavier te zien, ondanks ze nu niet echt meer een excuus nodig had om de man te zien. Als ze hem wou zien was de kans groot dat de man haar ook zou willen zien. “Alright, yes. If it means I get more time with you then I suppose it can’t do any harm.” Ditmaal was er toch meer enthousiasme te horen in de vrouw haar stem, ook haar lichaamstaal was veranderd naar een positievere houding.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
“Glad to be able to... please you. Though I have many other, also better ways I would like to do that.” Hij sprak zacht terwijl hij doorging met de massage van nek, schouders en een deel van haar bovenrug. Het was een goed excuus om haar meer aan te raken zonder het idee te geven dat hij niet genoeg van haar kon krijgen. Xavier wilde niet nu al overkomen alsof hij hopeloos was en niet zonder haar aanraking kon. Eenmaal hij klaar was met zijn massage pakte hij een houten kom welke ook op het tafeltje stond om water uit het bad over haar heen te gieten en de badolie weg te spoelen. De heerlijke geur van lavendel hing nu door heel de badkamer en genietend keek hij naar Adelena. “I am so lucky to have found you, even with the struggles we are facing.”

Het korte, nogal ongemakkelijke antwoord van Adelena maakte dat Xavier zich schuldig voelde. Hij had dit onderwerp niet nu op moeten brengen… en toch had hij het gevoel dat hij iets moest doen om haar te beschermen. Uitstel kon betekenen dat ze weer in problemen zou komen. “I wouldn't advice on hitting him back if it isn't needed. You can block his attack though. Show him how strong you are, how he should not underestimate you. If he does not respond to that… yes you could hit him with some well aimed punches and kicks.” De twijfel van Adelena maakte dat hij zelf spijt begon te krijgen van zijn voorstel. Ze was er lang niet zo enthousiast over als hij had verwacht en om eerlijk te zijn vroeg Xavier zich af of hij beter niets had kunnen zeggen. Het deed de sfeer in ieder geval niet veel goeds voor zijn gevoel. Adelena leek echter niet veel later van gedachte te veranderen. "Are you sure? There are other ways we can spend time together, but it would be a good thing to learn." Xavier nam haar gezicht vast en kuste Adelena lang en diep. Liefde, bezorgdheid en een licht verlangen keerde er in terug. "I love you." Fluisterde hij opnieuw zacht.
-------- TS ---------
De hele nacht had Xavier geen oog dicht gedaan, het ontspannen moment met Adelena compleet vervlogen. Na een aantal uren in bed te liggen zonder slaap te vatten was Xavier aan het werk gegaan ter afleiding gevolgd door een wandeling in de tuinen. Dit alles had geleid tot een redelijke vermoeidheid de volgende morgen. Het was tijd om zijn verloofde te ontmoeten, de vrouw met wie hij zou moeten trouwen maar waarvan hij nooit echt kon houden. Zijn hart was gevangen door een ander en Xavier dacht niet dat hij dat ooit kwijt zou raken.

Zoals afgesproken zou Davina Freya Campbell, prinses van Schotland vandaag samen met haar lady's arriveren in Spanje en werd er verwacht dat ze door heel het hof ontvangen zou worden. Xavier had zich gekleed naar de gelegenheid, hoewel hij niet voor zijn meest mooie kleding was gegaan. Deze outfit was vaker gedragen, comfortabel maar net genoeg. Nieuws dat de prinses bijna bij het kasteel was ging rond en iedereen verzamelde zich buiten om haar welkom te heten. Ook Xavier maakte zich een weg hier naartoe, zijn blik zoekend om Adelena te vinden.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena had erg kunnen genieten van het moment wat ze de afgelopen dag had gehad met Xavier. Een voorstel waar ze eerst erg spijt van kreeg dat ze het überhaupt had opgebracht had uiteindelijk verlopen tot een geweldige middag die ze had besteden met de liefde van haar leven. Dat was toch wel hoe Adelena Xavier zag, als de liefde van haar leven. Het waren misschien grote woorden voor de twee en een halve week dat de twee elkaar kende maar Adelena kon het niet helpen om het zo te benoemen. Nog nooit eerder had ze zoiets gevoeld voor een man als dat ze voor Xavier voelde en niet alleen dat, de man leek haar altijd op haar gemak te kunnen laten voelen. Voor haar gevoel was wat wat zij en Xavier hadden iets waar ze over hoorde als ze mensen hoorde praten over hun zielsverwant. Het vervelende aan de hele situatie was uiteraard dat ze niet samen konden zijn.
Ondanks de middag die Adelena had kunnen besteden met Xavier, het had haar nu niet minder onzeker gemaakt over zijn echtgenote die naar het kasteel kwam. Aan de zijde van Nicolas liep Adelena richting het plein waar de grote poort was van het kasteel. De koets van de prinses kon elk moment arriveren en natuurlijk moesten ook de kroonprins en zijn toekomstige vrouw er staan om de vrouw op te wachten. Toch wel een taak waar de vrouw erg tegenop keek. Het liefst was ze helemaal niet komen kijken, had ze de hele vrouw nooit willen zien. Het was oneerlijk van Adelena om meteen zo vijandig gevoel te hebben naar Davina, prinses van Schotland, maar het ging automatisch. Zelf wist Adelena ook wel dat Davina er niet voor had gevraagd om uitgehuwelijkt aan een prins die stiekem al een relatie had met iemand waar niemand van af wist. Ondanks dat leek het vijandige gevoel wat Adelena had voor de vrouw niet te dimmen. Helaas kon Adelena niks zeggen, ze kon de vrouw niet laten weten dat ze zich maar beter weer kon omdraaien en ze hier niet welkom was, al was dat het enige wat Adelena graag wou doen.
Adelena had haar arm om de arm van Nicolas geslagen en zo liepen ze gezamenlijk de deur door naar buiten. De ogen van Adelena zochten automatisch alle mensen af om Xavier te vinden. Dat was iets wat ze onbewust deed als ze wist dat Xavier op dezelfde plek als haar zou zijn, dan zochten haar ogen meteen naar de jongeman zonder dat ze überhaupt zelf doorhad dat ze het deed. “Aren’t you so happy for Xavier, my dear?” De zwarte stem van Nicolas haalde Adelena even uit haar zoektocht. “Now he won’t be such a shame for his family anymore.” Natuurlijk, de man had het niet kunnen laten om een opmerking over de man te maken, ondanks hij er zelf niet eens bij was. “I am sure his family is happy to have finally found someone.” Was het enige wat Adelena op een zo vriendelijk mogelijke toon had kunnen uitbrengen terwijl haar ogen weer op zoek waren gegaan naar de jongeman over wie ze spraken. Uiteindelijk viel haar blik op Xavier. “There he is. Maybe we should stand with him, show the princess of Scotland that her future husband has our, or mainly your, support.” Het klonk alsof het daadwerkelijk voor politieke redenen was maar het enige wat Adelena probeerde was een excuus te vinden om in de buurt te zijn van Xavier. “Don’t you think that is a little bit unnecessary?” Had Nicolas nog geprobeerd. “Nonsense! He is your cousin after all. Showing a little bit of support for his marriage won’t hurt anyone.” Had Adelena met haar meest vriendelijke glimlach uitgebracht waarna ze haar stappen richting Xavier begon te zetten.
“Prince Xavier.” Adelena maakte een korte buiging naar de man alsof ze niks meer was dan een kennis van hem binnen het kasteel. “Cousin.” Had Nicolas gezegd en veel meer dan dat leek er ook niet uit te komen. Vrijwel meteen had Adelena zich weer blijer gevoeld nu ze dichter in de buurt was van Xavier. Zelfs als ze hem dan niet had kunnen aanraken, hem niet had kunnen kussen. Puur door het feit dat ze naast hem stond had ze zich beter gevoeld.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:

Zijn blik gleed naar de persoon die naast hem kwam staan. Zelfs al met de eerste oogopslag had hij door wie dit was. In elke andere situatie voelde hij zich direct beter, nu voelde hij zich echter blij en onprettig tegelijk. Xavier was graag dichtbij Adelena zo veel als lukte en gehoord was, echter was dat in dit geval complexer. Het feit dat ze hier stonden in afwachting van zijn toekomstige vrouw en hij zich schuldig voelde tegenover de vrouw waarvan hij hield maakte het lastiger. Toch glimlachte hij even beleefd naar Adelena om geen onvriendelijke of verliefde impressie te geven en knikte hij naar Nicolas. “Nic.” Hij was niet van plan om meer aandacht of vriendelijkheid richting de man te sturen. Beide wisten toch wel dat dit alleen maar geacteerd zou zijn en als dit niet nodig was deed hij liever geen moeite hiervoor. Iets van zijn nervositeit was afgenomen door het bijzijn van Adelena en Xavier moest zich inhouden om haar hand niet te pakken als extra veiligheid.

Muziek werd gespeeld als aankondiging van bezoek uit een koninklijke familie en iedereen keek vol spanning toe hoe er twee koetsen aankwamen. De laatste en enige keer dat hij de prinses van Schotland had ontmoet was zo veel jaren geleden dat hij zich er nog weinig van kon herinneren. Op een vage herinnering van lang bruin haar en het verliezen van een spel met haar na, kon Xavier zich niets anders herinneren. De jongedame die uit de koets stapte verraste hem daarom ook redelijk. Tot nu toe had hij weinig aandacht besteed aan wie hij zou ontmoeten, hoe ze er uit zou zien of zich zou gedragen. Xavier was overtuigd geweest dat zijn interesse niet eens getrokken zou worden, dit was echter niet helemaal waar. Het betekend niet zo zeer dat hij openstond voor andere liefde, maar zijn terughoudendheid in welke vorm van relatie dan ook loste iets op. Wie weet was er een kans op een vriendschap.

Achter de koets waaruit Davina stapte stopte een volgende waaruit vier andere vrouwen stapte. Xavier gokte dat dit de hofdames waren welke Davina specifiek har gekozen om aan haar zijde te staan net als Adelena haar vriendinnen had meegenomen. De dames gingen kort naar Davina toe waarna Xavier zag hoe een haar een zachte duw in de rug gaf in zijn richting. Langzaam zette hij twee stappen naar voren om de prinses te ontmoeten en terwijl ze dichterbij kwam nam hij haar in zich op. In tegenstelling tot Adelena, wiens ogen een warme bruine kleur waren met wat lichte spikkels, waren de ogen van Davina blauw als de zee. Xavier nam haar hand vast en kuste deze zoals hem geleerd was waarna hij glimlachte. “It is a pleasure to meet you Davina.” Zo voor al deze toeschouwers moest hij zeker een goede act ophouden, al was niet alles een act. De vriendelijkheid en interesse was oprecht, echter ging deze niet verder dan een vriendschap.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld