Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG) History repeats itself

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:

Amelia 'Mia' Park

Ik vond het bijzonder dat Rosalie nog wou wachten, maar ik respecteerde het enorm. Ik begreep het wel, ik zou ook niet met zomaar iemand willen gaan. Als ik dan een date had, had ik toch liever het gevoel dat het een leuke avond ging worden, niet dat mijn date dan na tien minuten weg loopt en mij de rest van de avond alleen laat. Nee, daar zat ik niet bepaald op te wachten. Dan kan je nog wel de mooiste jurk van de avond hebben, maar daar heb je niks aan als er niemand met je mee is.

Ik haal mijn schouders op. "De enige dag dat ik niet kan is vandaag. Ik ga vandaag naar de boekenwinkel en een paar dingen halen voor in mijn slaapkamer. Die is best kaal op het moment. Ik wou kleding halen, maar dat kan dan ook bij het winkelcentrum." Ik moest het winkelcentrum eens opzoeken. Ik was nu wel benieuwd naar welke winkels er allemaal zullen zijn. Misschien kon ik dan online alvast even kijken naar welke winkels ik graag zou willen. Een make-upwinkel sowieso, ik had vrij weinig dingen meegenomen. Vooral de galajurk, daar keek ik het meeste naar uit.

"Wij kunnen ook altijd wel!" Alice glimlacht en rolt de pen heen en weer over de tafel. "Ik heb wel een goed idee. Als we gaan tijdens slecht weer, dan zijn er veel minder mensen. Dan hoeven we niet uren in de rij te staan en kunnen we alle winkels in." Ik knik. Dat begreep ik wel, het was inderdaad slim. "Dan moeten we het weer checken. Lexi, wanneer kan jij?"

Emmett Cullen

Ik had wel het gevoel dat we ze veilig konden houden. We waren lang genoeg vegetarisch geweest om zeker te weten dat wij ze niks aan konden doen. We konden het sowieso niet, ze waren onze mates. Het was onmogelijk om ze pijn te doen. Ik zou mezelf ook niet kunnen vergeven als ik de meiden pijn zou doen. De Volturi was al helemaal niet te vergeven als ze haar iets aan zouden doen.

Lachend knik ik. "Ik bedoel, ik zou het niet erg vinden als ze het zo op zouden nemen. Kijk naar Bella en Edward. Die zijn zo gelukkig als het maar kan." Het was iets waar ik opzich jaloers op was, ik wou ook een mooie relatie, met Lexi natuurlijk. "Bella is echt een magneet. Edward probeerde ook nog eens zo erg om weg te blijven, maar het lukte niet. Ik kan het nu begrijpen. Ik kan ook niet van ze wegblijven." Het was ook moeilijk. Het was als een magneet, ik kon niet ver weg van haar blijven. Je kan je dan ook voorstellen hoe die 12 jaar lang was.

"Wanneer wil je dat avondje doen? Dan kunnen wij Esmé alvast waarschuwen. Ik denk dat ik niet te vertrouwen ben in de keuken. We hebben haar hulp wel nodig," lach ik. Ik kon mezelf al in die keuken zien, ingrediënten over de hele keuken, gebruikte pannen en bakjes overal, mijn kleding vies. Esmé had dan al enorm lang niet gekookt behalve die ene keer voor Bella, maar alsnog wist ze het er mooi uit laten zien. Ik kon het niet proeven, maar de pasta voor Bella zag er enorm lekker uit, al wist ik dat als ik het zou eten het niet lekker zou smaken.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Alexandria.

Het idee over het meenemen van een date, liet ik op dit moment dan ook maar varen. Ik ging er vanuit dat het niet ging gebeuren, aangezien ik op dit moment met één iemand zou willen gaan, waarvan ik niet eens wist of hij mij op die manier zag staan. Ik ging er in ieder geval niet vanuit. Bovendien had ik nu al een heel leuk groepje waarmee ik naar het gala kon gaan. Ik zou mij prima vermaken. Met of zonder date. Daar maakte ik mij dan ook niet druk om.
Ik knikte. Vandaag was misschien ook niet de beste dag om te gaan, als ik heel eerlijk mocht zijn. Mijn eerste dag was ik ook al verdwenen en misschien was het ook wel goed om wat tijd met Aiden door te brengen, in plaats van iedere dag weg te zijn. Ik had het dat hij het niet zo erg zou vinden, zolang ik het maar naar mijn zin had, maar toch vond ik het belangrijk om mijn band met hem te onderhouden. Ik gaf veel om mijn oom en ik vond wat tijd door brengen met familie dan ook heel belangrijk. Je mocht ze in ieder geval ook niet vergeten.
Bovendien gaf me het ook een goede mogelijkheid om mijn huiswerk te doen. Waarschijnlijk ging ik voor geen enkel vak aan de slag tijdens de les vandaag, waardoor ik thuis een hele stapel werk had liggen, waar ik mij vandaag verder nog op kon richten. Natuurlijk waren er genoeg dingen die ik liever deed, al moest dit ook gewoon gebeuren. Daar moest ik me dan maar even overheen zetten.
"Vandaag is misschien niet het beste idee, inderdaad"zei ik vervolgens instemmend. "Maar in principe kan ik verder altijd. Ik vind het helemaal prima om een keer te gaan wanneer het regent"zei ik grinnikend. Ergens vond ik het fijn dat ik nu nog zo'n lege agenda had. Ik plande mijn dagen graag in met leuke dingen. Wat er voor zorgde dat ik vaak genoeg te doen had op een dag. Dat zou vanzelf wel komen. Vaak genoeg kwam het voor dat er spontane uitjes werden gepland. Daar vermaakte ik mij ook prima mee. Zo lang ik maar wat te doen had en in een goed gezelschap was. Dat was voor mij genoeg om me te vermaken.

Jasper.
Ik was blij dat Emmett en ik hetzelfde over de situatie dachten. Het maakte het een stuk makkelijker en het bedenken van een plan ging op deze manier ook een stuk sneller. Ging dat maar vaker op deze manier! Dat kon zo enorm veel tijd schelen. Ik wist als geen ander hoe veel tijd er kon zitten in het bedenken en het uitwerken van een goed plan, maar toch was het fijner als er wat meer tempo in zat. En dat gebeurde vooral als je het met elkaar eens was en op de momenten waarop je elkaar goed aan kon vullen. Dat maakte het allemaal net wat makkelijker.
Grijnzend schudde ik mijn hoofd. "Ik zou dat ook helemaal niet erg vinden. Eigenlijk hoop ik ook dat ze op die manier reageren. Als ik heel eerlijk mag zijn. Dat is toch wel de meest ideale situatie"biechtte ik op. De band die Edward en Bella met elkaar hadden, vond ik bijzonder. Ik wist dat ik dat gevonden had in Amelia. En de relatie die die twee met elkaar hadden, was precies de relatie die ik met Amelia wilden. "Toen de tijd kon ik daar ook nog wel om lachen. Het was moeilijk te beseffen dat je zoveel om iemand kon geven, waardoor je maar moeilijk bij diegene uit de buurt kon blijven. Nu weten we beide beter"zei ik grijnzend. Ik had Edward nog vaak genoeg uit weten te lachen. Er grappen over weten te maken, maar ik begreep nu als geen ander hoe moeilijk het was om zo iemand los te laten. Dat ging gewoon niet. Dat hebben de afgelopen twaalf jaar bewezen. Dat de meiden eindelijk weer terug waren, was dan ook als een zegen. Ik wist niet hoe lang ik het nog vol had kunnen houden, als ik heel eerlijk mocht zijn.
Ik dacht even na, voor ik antwoord gaf op zijn vraag. "We kunnen het wellicht dit weekend wel inplannen? Dan hebben we een week de tijd om ons daadwerkelijk voor te bereiden en hoeven we ook niet te lang te wachten voor we daadwerkelijk wat kunnen doen. Want wachten hebben we denk ik wel lang genoeg gedaan"zei ik grijnzend. Er moest een goede balans tussen zitten, naar mijn idee. We moesten er ons ook niet in haasten, maar te lang wachten was ook niet goed. Ik wilde dan ook niet te lang wachten om dit haar te vertellen. Hoe langer je wachtte, hoe moeilijker het wellicht werd en de meiden hadden tot slot het recht om alles te weten te komen.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:

Amelia 'Mia' Park

Ik knik met een glimlach. "Zolang ik maar een paraplu heb. Dan vind ik het goed!" Ik had er namelijk geen zin in om met natte kleding rond te lopen de hele dag. De winkelmedewerkers zouden het ook niet leuk vinden als we allemaal druipend binnen kwamen en alles nat maakten. Ik vond het wel handig, we konden dan inderdaad rondlopen en zo snel mogelijk naar de volgende winkels zonder tijden te wachten.

Er was niet veel dat ik zou willen halen, maar toch had ik er enorm veel zin in. De meiden waren allemaal enorm leuk, dus er was geen twijfel mogelijk dat het een enorm leuke dag zou worden. Een lekker meidenmiddagje. Ik had in mijn vorige woonplaats niet enorm veel vrienden die wat leuks wouden doen, dus ik was blij dat hier in Forks mensen wel graag iets willen doen. Ik vond het altijd jammer. Als het warm weer was wou ik altijd lekker picknicken, met koud weer misschien schaatsen, maar ik was de enige die het altijd wou doen.

"Laten we nummers uitdelen! Dan kunnen we even kijken welke dag het beste uit komt. Misschien is het handig dat jullie ook even nadenken over wat jullie allemaal willen. Al weet ik zeker dat we alsnog van alles en nog wat gaan kopen," vertelt Alice. Rosalie grinnikt zachtjes en knikt. "Met Alice wel. Je gaat naar het winkelcentrum voor één t-shirt en je gaat er weg met zeven tassen vol. Ik hoop dat jullie daar klaar voor zijn." Zeven tassen waren wel enorm veel, maar als het allemaal leuk was.. Dan vond ik het waard.

Emmett Cullen

Ik grijns en knik. "Al zou ik het niet precies zo willen. Weet je nog, toen we met de familie gingen verhuizen en dat ze letterlijk van een klif af sprong? Ik moet er niet aan denken dat Lexi of Amelia dat doet." Ik snapte het van bella wel. Ze had uitgelegd dat ze Edward zag als ze gevaarlijke dingen deed, maar ik moest er niet aan denken dat Lexi dat deed. Ik zou haar dan ook nooit van mijn leven achterlaten, ik zou haar meenemen, behalve als ze dat niet wou natuurlijk.

"Dit weekend klinkt goed," knik ik. Het zou genoeg tijd zijn om iets te koken, misschien konden we het oefenen en dan kon Renesmee het proeven. Ze was immers de enige persoon die menseneten kon eten. Ik miste het soms wel, niet dat ik het jagen erg vind. Maar ik mis normaal eten. Niks dat we eraan kunnen doen. Ik ben al lang blij dat Carlisle ons het vegetarische leven had geleerd. "Ik wil ze ook de waarheid vertellen. We hebben nu pas een paar uur met ze besteed maar ik vind dat ze de waarheid verdienen."

Het was een korte tijd, maar toch vond ik dat ze he tal moesten weten. Om het zo op de eerste dag te vertellen was ook niks. "Maar dit weekend.. We zullen het wel voorstellen als we terug zijn van school. Ik denk niet dat Carlisle of Esmé het erg gaat vinden. Het enige wat ze erg gaan vinden is dat het dan nog zo lang duurt." Dit weekend klonk goed. Niet te kort vond ik. Tenminste, voor het etentje. Het vertellen zou kunnen als we het idee hebben dat ze zich genoeg op hun gemak voelen met ons.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Alexandria.
Wat shoppen betreft, was ik al gauw tevreden. Het was inderdaad handig om een paraplu mee te nemen, als we op een dag zouden gaan waarop het weer wat slechter was. Maar zo voorkwam je wel dat je te lang in dezelfde winkel rond liep, omdat het zo ontzettend druk was. Ik had er in ieder geval enorm veel zin in. De omgeving van Forks een beetje verkennen en in me op nemen, was ook iets wat ik graag wilde doen. Natuurlijk wilde ik Forks zelf een beetje ontdekken, maar ik had zo'n vermoedde dat je daar zo klaar mee was, aangezien Forks een kleine stad was. Wel had het een rijkelijke omgeving. Het leek me geweldig om me een middag in het bos te vertoeven.
Daarom was ik ook zo benieuwd naar de omgeving en wat er in de verschillende omliggende steden te doen was. Daar kon ik mijn dagen wel mee vol plannen, in ieder geval. Als er mensen met me wilde gaan tenminste. Dat was nog altijd de vraag. Al had ik zo'n vermoeden dat dat wel goed ging komen. De meeste mensen waren hier ontzettend vriendelijk en de mensen waarmee ik nu om ging, waren stuk voor stuk ondernemende types, waardoor ik er vanuit ging, dat dat wel goed ging komen.
Ik knikte. Misschien was dat wel een goed idee. Sowieso was het uitwisselen van nummers erg handig! Zo bleef je ook buiten school met elkaar in contact en dat zou ik dit geval erg gezellig vinden. Een kleine glimlach wist mijn lippen te sieren. "Dat lijkt mee een goed idee"merkte ik op. Ik begon te lachen bij het horen van de opmerking van Rosalie. Ik herkende mijzelf daar enorm in. Ik kocht ook altijd meer dan dat ik daadwerkelijk nodig had. En nu ik dat daadwerkelijk kon veroorloven, betwijfelde ik het niet dat dit tijdens deze keer shoppen weer zou gebeuren. "Daar kan ik me wel in vinden"zei ik daarom ook lachend.

Jasper.
Ik schudde kort mijn hoofd. "Nee, dat zie ik liever ook niet gebeuren"zei ik tegen hem. Bella had inderdaad genoeg roekeloze dingen gedaan, alleen om Edward te kunnen zien. Nee, ik moest er niet aan denken dat Amelia zichzelf in gevaar zou brengen, alleen om mij te kunnen zien. Die gedachten alleen al liet mij huiveren. Als ik er zo over nadacht, zou ik haar ook niet zomaar achter kunnen laten. Die twaalf jaar dat ik zonder haar moest, vroeg al veel van mij. Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om haar achter te laten. Ik zou dat echt niet kunnen. Nee, dan zou ik haar liever bij me houden. Haar kosten wat het kost beschermen tegen wat er ook maar mocht komen.
"Dan is dat in ieder geval geregeld. Ik denk dat de rest van de familie daar ook geen problemen mee heeft." Het heeft lang genoeg geduurd sinds zij voor het laatst in ons huis waren. Het werd dan eigenlijk ook wel weer tijd. Ik denk ook dat we flink op ons kop zouden krijgen van Esmé als we ze niet uit zouden nodigen vandaag. Ik wist het eigenlijk ook wel zeker. Ik zette het plan maar ook graag in werking. Hoe vaker ik bij Amelia kon zijn, hoe beter. Ik had al genoeg tijd moeten missen. Ik ging er geen gras meer over laten groeien.
"Daar ben ik het met je eens. Het hoeft ook niet gelijk als we ze de eerste keer thuis hebben uitgenodigd, maar ze moeten het wel weten. Ik weet dat het van Amelia de reden is dat ze hier naar toe is gekomen. Haar moeder heeft het een en ander verteld, waardoor ze terug is gekomen. Het voelt dan ook niet goed om het te lang voor haar achter te houden"zei ik hem. Het was voor beide meiden belangrijk dat ze het te weten zouden komen. Daarom wilde ik er ook niet te lang mee wachten.
Ik kon het niet laten om kort te lachen. "Ik denk dat dat het enige minpunt van ons plan is"zei ik met een grijns. Wij hadden de schooldagen nog, waarop we de meiden zouden zien. Thuis moesten ze nog een hele week wachten voor ze de meiden weer zouden zien. Dat duurde nog wel even. Zeker als je iemand gemist had. Ik hoopte dan ook dat de meiden langs wilde komen. Al ging ik er niet vanuit dat ze nee zouden zeggen. De klik was er in ieder geval, dus dat zat wel goed.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:

Amelia 'Mia' Park

Ik schuif mijn telefoon naar Alice toe. Ik vond het helemaal niet erg, het was enorm handig om buiten school om contact te hebben. Niet alleen voor het afspreken, maar ook omdat het ontzettend gezellig was. Ik hoopte dan ook met ze te praten na school. Terwijl Alice en Rosalie hun nummers invullen, begin ik met schrijven in mijn werkboek. Ik wou niet echt alles nog thuis moeten doen. Ik wist zeker dat als ik naar de winkels gegaan was vanmiddag dat ik dat liever deed dan mijn huiswerk.

Na een paar opdrachten gemaakt te hebben, doe ik mijn boek weer dicht en neem ik mijn telefoon weer aan van Alice. Daarna geef ik hem aan Lexi en glimlach. Ik had het gevoel dat we het samen goed konden vinden, dat had ik vanaf het begin al wel. Alsof ik haar al langer kende, maar dat leek mij onmogelijk. Ik open mijn schriftje en begin iets te schetsen, zonder echt na te denken. Dit deed ik wel vaker, dan raakte ik afgeleid en begon ik te schetsen. Je wist immers nooit wat ervan zou komen, misschien was het mooi, misschien viel het tegen. Het was toch iets wat je gemaakt had, dat vond ik altijd wel bijzonder.

Al snel merk ik op dat het toch wel erg begint te lijken op een specifiek iemand. Jasper. Snel klap ik het schriftje dicht en leun ik mijn armen erop. Ik wist wel zeker dat ik iets rood aangelopen was. Alice haalt haar wenkbrauwen op en grijnst. "Teken je?" Rosalie kijkt ook op van Lexi's telefoon, waarna ze die terug geeft aan haar. "Mogen wij het zien?" Ik open mijn mond en sluit hem dan weer voordat ik zucht. "Nou.. Ik bedoel.. Opzich? Het is een beetje raar." Ik had hun broer getekent, dat zou pas raar zijn.

Emmett Cullen

"Ik zou zelfs 24 uur per dag met haar zijn om zeker te weten dat ze dat niet doet," zucht ik. Ik zou sowieso wel 24 uur per dag met haar door willen brengen. Niet op een enge manier natuurlijk, maar de tijd vloog voorbij als ik samen met haar was. Ik had immers al 12 jaar gemist, en ik zou niks meer willen missen dan dat. Ik wou graag met haar praten over haar verleden, misschien kon dat na het etentje.

"Ik weet wel zeker dat ze er geen probleem mee gaan hebben. Ik denk dat Edward ze ook wel graag wilt zien. Ze waren zijn zusjes." Ondanks het feit dat Jasper en ik de meeste tijd met de meiden doorbrachten, wisten we ook dat Edward ze enorm miste. Van Carlisle en Esmé kon je je het wel voorstellen, ze hebben eigenlijk gewoon hun kinderen verloren. Niet hun biologische kinderen, maar toch. Ik knik. "Ik heb het nog niet aan Lexi gevraagd. We hebben het vooral over sport gehad eigenlijk. Misschien kunnen we kijken wat ze leuk vinden? Ik weet dat ze houdt van sport, dus misschien kunnen we een sportprogramma kijken of wat gaan sporten. Lexi tekende en las vroeger veel, doet ze dat nog?" Het leek mij leuk om wat met ze te doen na het eten, gewoon rustig aan.

"Esmé heeft het liefst dat we ze vandaag nog meenemen. Carlisle anders ook wel. Ze zouden ons bijna naar school brengen om de meiden te zien," lach ik. Het zou me niet verassen als ze morgen zouden voorstellen om ons naar school te brengen om de meiden al te zien. Ik begreep het wel, toen ik hoorde dat ze hier aan waren gekomen wou ik ook het liefst meteen naar ze toe.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Alexandria.
De eerste dag was zo slecht nog niet verlopen. Ik had enorm naar mijn zin gehad en dat had ervoor gezorgd dat ik me nu al enorm op mijn gemak voelde hier in Forks. Het zou naar mijn idee ook niet lang meer duren voor ik helemaal gewend was in deze stad. Het voelde al enigszins vertrouwd en de vriendelijkheid van de mensen om me heen, zorgde ervoor dat dit alleen maar beter werd.
Ik had mijn telefoon zowel naar Amelia als Alice en Rosalie geschoven, waardoor Rosalie nu nog bezig was met het invoeren van haar nummer in mijn telefoon. Ik had de telefoon van Amelia naar mij toegeschoven gekregen, waardoor ik hem vastpakte en mijn nummer in haar telefoon zette. Op het moment dat mijn nummer erin had gezet, gaf ik haar telefoon weer terug. Ik mocht haar graag en ik had het idee dat we hele goede vriendinnen zouden worden. Een glimlach verscheen er op mijn lippen. Het viel me op dat ze aan het tekenen was en daar had ik toch wel bewondering voor. Het was niet voor mij weggelegd, maar ik vond het toch heel bijzonder als mensen daar een talent voor hadden. Ik was niet de enige die het op leek te vallen. Rosalie was het ook opgevallen en vroeg of ze de tekening mocht zien. Ergens was ik ook wel benieuwd, al reageerde Amelia een tikkeltje terughoudender. "Ik ben wel benieuwd naar je tekenkunsten"hoorde ik Alice enthousiast zeggen, waardoor ik knikte. Daar was ik het mee eens.
Niet veel later hoorde ik het geluid van de bel door het lokaal heen galmen. Wat betekende dat de les aan zijn einde was gekomen. Glimlachend streek ik een plukje van mijn haar achter mijn oor, terwijl ik op mijn gemakje mijn spullen in mijn tas gooide en langzaam opstond. Inmiddels was ik in mijn eigen wereld verzonken. Ik vroeg mij af of Emmett nog op school zou zijn. Ik had geen idee of zij al klaar waren of niet. Ik merkte aan mezelf dat ik hem toch nog wel even wilde zien, voor ik met Mike mee terug naar huis zou rijden.

Jasper.
"Dat kan ik goed begrijpen"zei ik hem. Ik zou het zelf ook doe. Amelia's veiligheid was enorm belangrijk voor me. Zo lang ik er voor kon zorgen dat ze veilig was, zou ik daar alles aan doen. Ik vond het ook helemaal om mijn tijd met haar door te brengen. Het eerste blokuur geschiedenis had ik het enorm naar mijn zin gehad, waardoor ik des te meer besefte wat ik de afgelopen jaren gemist had. Ik hoopte haar zo ook nog even te kunnen zien, voor we weer naar huis moesten gaan. Ik kon in ieder geval geen genoeg van haar krijgen.
"Nee, daar ben ik ook niet bang voor"zei ik grijnzend. Ik wist hoeveel beide meiden voor de familie betekende. Ondanks het feit dat ze nog klein waren, hadden ze een enorme indruk achter weten te laten. Niet alleen bij ons, maar bij het gehele gezin. Iedereen had daar wel zijn eigen redenen voor gehad en bij iedereen hadden ze op een verschillende manier een indruk achter gelaten. "Dat klinkt als een goed plan. Voor zo ver ik weet wel'zei ik met een kleine grijns. Dat zou betekenen dat ze de avond nog wat even kunnen rekken. Ik zou het zonde vinden als de avond snel tot zijn einde moest komen, dus zou ik het ook geen probleem vinden als ze wat langer zouden willen blijven.
Lachend schudde ik mijn hoofd. 'Dat zie ik haar ook nog wel zeggen inderdaad. Ik ga er vanuit dat ze ons de kleren van het lijf vragen zodra we een voet binnen het huis zetten"merkte ik op. Ik kon het ze ook niet kwalijk nemen. Ik bracht het liefst zo veel mogelijk tijd met ze door. Ik kon goed begrijpen als de rest van het gezin de meiden ook graag wilde zien.
Ik hoorde de bel gaan, wat betekende dat alle lessen tot zijn einde waren gekomen. De dag was voorbij gevlogen en eigenlijk had ik nog helemaal niet zo heel veel zin om gelijk door naar huis te gaan. Ik had het idee dat ik Amelia nog maar net gesproken had en eigenlijk wilde ik haar nog wel even zien, voor we daadwerkelijk zouden vertrekken. Ik hoopte dan ook dat Rosalie en Alice de meiden nog even met zich mee zouden nemen, zodat we de twee meiden nog even konden zien.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:

Amelia 'Mia' Park

Ik adem diep in en knik dan. "Okay, maar niet raar opkijken, goed?" Voordat ik ze mijn schriftje kan openen, gaat de bel al. Ik zucht en lach voordat ik al mijn boeken en mijn etui weer verberg in mijn tas. "Dat wordt een andere keer." Ik vond het niet erg om ze ene paar tekeningen of een schilderij te laten zien, ik wou gewoon niet dat ze deze zouden zien. Stel je voor dat een meisje die je pas één dag kent en een paar uur mee gepraat heeft opeens je broer heeft getekend. Ik zou het best apart vinden, misschien. Vooral om het feit dat ik geen broer heb. Ik sta op van mijn stoel en schuif deze aan voordat ik de tafel recht zet. Ik slinger mijn tas over mijn schouder en kijk naar de meiden voor mij.

"Dus, gaan jullie meteen of blijven jullie op school?" vraagt Alice voordat ze haar handtas pakt en naar ons kijkt. Ik haal mijn schouders op en schuif een plukje haar achter mijn oor. "Ik moet sowieso nog wel even wachten. Ik rijd mee met Jessica, die is zometeen pas klaar met haar lessen. Jullie?" Ik kijk naar Lexi en de andere meiden. Alice glimlacht breed en huppelt richting de deur. "Kom maar mee. Wij hebben nog genoeg tijd, Emmett en Jasper vast ook," ze draait even om en knipoogt naar mij. Ik frons, had ze mij door? Ach, het betekende vast niks. Ik zou niet eens weten wat het zou moeten betekenen.

"Tuurlijk, ik ga wel mee. Jij?" Ik glimlach naar Lexi. Ik hoopte dat ze ook bleef, ik vond het wel gezellig. Hopelijk had ze niet teveel huiswerk. Ik moest toch nog wachten op Jessica, ik was sowieso al van plan om te wachten, maar wachten met extra mensen is veel leuker. Als we door de gangen lopen zie ik Jasper en Emmett al staan.

Emmett Cullen

"We hebben eigenlijk het meeste geluk van hun allemaal. Wij hebben ze nu al gezien, de rest moet nog wachten," lach ik. Het was ook zo. Ik zou het me niet voor kunnen stellen dat ik net zoals Edward thuis moest zitten, wetend dat er mensen zo dichtbij mij zaten terwijl ik thuis zat. Ik was blij dat we op tijd nog zo'n goed plan hebben kunnen bedenken. Natuurlijk zijn we wel eens in Canada geweest, maar echt niet voor een uitwisselingsproject.

"Anders moeten wij ook eens naar de winkels gaan. Ik koop wel wat sportspullen, er zit ook vast ergens een tekenwinkel. Gewoon even samen weer iets doen, zoals de oude tijd. Ik mis dat best wel. Misschien dat we dat voor of na het eten kunnen doen. Beide, kan natuurlijk ook." Ik wou nu al niet dat de dag eindigde, als het aan mij lag zou de nacht nooit eindigen, al weet ik dat dat niet mogelijk was. Nu hoopte ik dat Lexi ook langer wou blijven met ons, misschien om zelf te sporten of een film kijken. Ik wist niet welke films ze leuk vond, dat kon ik altijd aan haar vragen als we ze mee gingen vragen voor het etentje.

Wanneer de bel gaat, schuif ik alles in mijn tas en sta ik op voordat ik strek. Ik wacht tot alle leerlingen weg zijn en kijk dan naar Jasper. "Zouden ze met Rosalie en Alice zijn? Ik hoop dat we ze nog even tegenkomen." Het was dan maar een paar uur dat we bij ze zaten, maar ik wou ze alweer zien. Samen met Jasper loop ik door de gang, een grote glimlach op mijn gezicht als ik de meiden zie. "Dromen komen uit," grap ik en knipoog naar Jasper. "Hey meiden!"

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Alexandria
Ik hing mijn tas over mijn schouder en volgde de drie andere meiden het lokaal uit. "Ik kan ook nog wel even blijven"zei ik grinnikend. Ik had toch moeten wachten op Mike, aangezien hij mijn lift naar huis was en om het wachten door te brengen met andere mensen, vond ik zeker niet erg. Het was voor mij ook een goede gelegenheid om Emmett weer even te zien. Ik vond het immers enorm gezellig met hem.
Met die gedachten volgde ik het gezelschap. Ik was wel vaker in mijn eigen gedachten verzonken. Ik vond het heerlijk. De mogelijkheid om me af te kunnen sluiten van de wereld. Over het algemeen was ik enorm aanwezig, maar soms was het toch wel even lekker om je terug te kunnen trekken. Het kon soms best vermoeiend zijn ene een beetje rust, was op zijn tijd ook wel eens goed. Soms was ik gewoon helemaal uitgeput. Dat merkte ik dan aan alles wat ik deed. Waardoor het voor mij toch echt wat fijner was om mezelf terug te trekken.
Dat deed ik vaar door te gaan schrijven. Ik kreeg soms inspiratie op de meest ongewone momenten, maar ik vond het heerlijk om te doen. Mijn gedachten de vrije loop te laten gaan. Alles van me af te schrijven en helemaal op te gaan in mijn eigen wereld. Ik was niet het type dat makkelijk over mijn gevoelens praatte. Ik lachte ze liever weg, dan dat ik iemand met mijn problemen opzadelde bijvoorbeeld. Schrijven was voor mij ook echt een uitlaatklep. Ik kon me er daarom ook volledig op storten. Ik vond het zelf fijn om te doen. Het was iets wat ik graag deed en het was een van de weinige dingen die me uren zoet kon houden. Zeker omdat ik mij graag bezig hield en niet echt lang stil kon blijven zitten.
Glimlachend schudde ik mijn hoofd en merkte hoe ik uit mijn gedachten werd gehaald door een inmiddels bekende stem. Ik keek op en keek recht in het lachende gezicht van Emmett. Ik grinnikte. Die jongen had een positief effect op mij. Ik werd direct vrolijk, zodra ik bij hem in de buurt was. Hij had ook een positieve uitstraling. Iets wat ik als prettig ervoer. Ik vond het zeker niet erg om bij hem in de buurt te zijn. "Hee"antwoordde ik glimlachend.

Jasper
Daar was ik het met Emmett eens. We hadden zeker geluk gehad. We hadden de meiden als eerst gezien. Dat terwijl de gehele familie stond te springen om hen weer te kunnen zien. Ik moest er niet aan denken om dagen te moeten wachten, voordat ik ze daadwerkelijk weer in mijn leven zou hebben. De afgelopen nacht was al moeilijk genoeg. We konden natuurlijk niet zomaar bij hen voor de deur staan, maar ik had niet langer willen wachten. Ik had het ook met de rest te doen. Ik wist hoe graag zij de meiden wilden zien, aangezien ik wist hoeveel ze voor de familie betekende. "Daar hebben we zeker geluk mee gehad"stemde ik dan ook ik.
Ik lachte. "Dat is geen verkeerd idee. Het is een goed excuus om wat meer tijd met ze door te kunnen brengen." En dat was precies wat ik wilde. Zo veel mogelijk tijd door brengen met Amelia. Er was genoeg dat we gemist hebben. Daar baalde ik enorm van. Ik wilde dan ook geen tijd meer verliezen, zonder te opdringerig over te komen. Ik was ergens ook wel benieuwd naar de tekenkunsten van Amelia. Ze deed het als kind al en ik was benieuwd naar hoe zich dat ontwikkeld had. Misschien dat ze me een aantal tekeningen wilde laten zien. Het was niet alleen voor ons beter om wat langer met de meiden te zijn, maar ook voor de rest van het gezin. Ik wist zeker dat iedereen dat wel kon waarderen. En hoe meer tijd ik door kon brengen met de meiden, hoe beter. Ik wist haast wel zeker dat ik daar niet als enige zo over dacht.
"Ik hoop het wel. Ik zou ze graag nog even willen zien." Ik hoopte dat onze zusjes hen nog even aan zouden sporen om met ze mee te gaan. Ze wisten als geen ander hoe belangrijk de meiden voor ons waren. Lang hoefde ik niet op een antwoord te wachten. Al snel begon een bekende geur tot mij door te dringen. Grijnzend schudde ik mijn hoofd, terwijl Amelia al snel in mijn gezichtsveld verscheen. "Hallo"zei ik met dezelfde grijns rond mijn lippen. "Hoe was jullie laatste les?"

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:

Amelia 'Mia' Park

Ik glimlach, ik was blij dat iedereen nog even een momentje nam om rustig aan te doen voordat ze de weg naar huis zouden volgen. Zelf vond ik het altijd even fijn om bij te komen, een dag school kon enorm stressvol en druk zijn. Nu was het vandaag opzich nog wel rustig, maar even zitten kon geen kwaad, vooral niet met een leuke en nieuwe groep mensen. Al snel waren we aan het eind van de gang en stonden we voor de twee jongens. Emmett was nog steeds een beetje intimiderend, hij was enorm lang, het tegenovergestelde van wat ik was. Natuurlijk was Jasper ook enorm lang vergeleken met mij, alleen had hij een enorm rustig aura om zich heen hangen.

"Hey," ik glimlach breed en kijk naar één van de tafels die in de aula staan. "Zullen we zitten?" Het was dan misschien wel iets makkelijker om gesprekken te voeren, zo kon je iedereen aankijken en zo voelde het alsof je alles en iedereen kon horen. Alice knikt en huppelt naar de tafel voordat ze een stoel naar achter schuift en erop gaat zitten. Ik giechel, Alice had een enorm kinderlijke persoonlijkheid en om heel eerlijk te zijn, was het best verfrissend. Iedereen leek zo serieus, dus was het leuk om Alice zo te zien. Ik kijk naar Jasper. "Niet enorm veel gedaan," geef ik toe voordat we samen naar de tafel wandelen. "Laten we zeggen dat ik thuis nog wat huiswerk heb."

Niet dat ik dat enorm erg vond. Jessica en ik zouden eerst nog even langs de stad gaan, decoraties kopen, boodschappen doen, koken en dan nog snel huiswerk maken. Het was niet enorm veel, dus kreeg ik het vast wel voor elkaar. Ik ga op een stoel zitten en plaats mijn tas naast mij voordat ik mijn flesje eruit vis. Nadat ik de fles open heb gedraaid neem ik een slokje van mijn water en houd mijn fles uit naar Jasper. "Volgens mij heb jij de hele dag nog niet gedronken, dat is niet gezond," lach ik. In de pauze had hij ook al niet gegeten, hij zou wel hongerig moeten zijn. Ik kijk in mijn tas en zie mijn schetsboek. Normaal zou ik tekenen als ik moest wachten, maar op het moment deed ik dat liever niet bij een hele groep.

Emmett Cullen

Ik was enorm blij dat wij de gene waren die ze als eerst mochten zien. Tenminste, eerste van de familie. Edward kon moeilijk teruggaan naar Forks High School, Esmé en Carlisle al helemaal niet. De enige manier hoe hij de meiden nu al zou kunnen zien zou zijn als ze naar het ziekenhuis moesten, iets dat ik niet echt hoopte. Vaak betekende een ziekenhuis niks goeds. "Heel wat geluk," geef ik ook toe. Hoe groot was de kans dat ze beide op dezelfde tijd terug zouden komen naar Forks en dan ook nog eens vriendinnen worden? Tenminste, dat is waar het op het moment op leek. Misschien hadden ze niet alles gemeen, maar wel genoeg om met elkaar om te gaan.

Ik knik en grijns. "Nu hopen dat ze ons ook nog willen zien," grap ik en geef hem een duwtje tegen zijn schouder. Dat was natuurlijk een grapje. "Het ziet er al wel uit alsof Amelia al voor je gevallen is," mompel ik voordat ik het groepje meiden in de gang zie. "Daar zijn ze al en zo te horen blijven ze wel een tijdje." Één van de pluspunten van een vampier zijn was dat je gehoor enorm goed was. Zo kon ik het gesprek van de meiden al volgen, iets dat normale mensen niet konden. Die moesten een stuk dichterbij staan om er ook maar een woord van te horen.

"Hey," ik grijns breed en kijk naar Lexi. Ze keek vrolijk, het maakte mij zelfs blij. Mijn ogen volgen Alice als ze naar de tafel huppelt en plaats neemt. "Hoe was je eerste dag op Forks High School?" De school was niks speciaals, maar nieuw zijn was een enorme situatie op deze school en in Forks zelf ook. Ik laat mijn tas van mijn schouder vallen en vang hem op met mijn hand. "Zullen we ook maar gaan zitten?"

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Alexandria.
Ik vond het fijn om Emmett nog even te zien. Het maakte het wachten toch een stuk gezelliger, als ik heel eerlijk mocht zijn. Zijn aanwezigheid zorgde ervoor dat een ruimte enorm oplichtte en op de een of andere manier vond ik dat toch wel prettig. Ik hield niet zo van negativiteit en ging dat ook liever uit de weg. De jongen maakte nog steeds een enorme indruk op me. Op een positieve manier en ik vroeg me af of ik daar wel aan kon wennen. Er was in ieder geval iets aan hem, waardoor ik hem ontzettend interessant vond en ik het niet erg vond om in zijn gezelschap te zijn.
Zijn grijns zorgde ervoor dat ik het niet kon laten om naar hem te glimlach. "Goed!"antwoordde ik eerlijk. "Ik moet zeggen dat ik mij enorm vermaakt heb. Iedereen is hier ontzettend aardig en behoorlijk nieuwsgierig, waardoor ik niet echt de tijd heb gehad om daadwerkelijk wat aan school te doen vandaag"zei ik grinnikend. Erg vond ik het niet. Ik zou er aan beginnen, zodra ik thuis was, om toch bij te blijven. Ik kon het me niet veroorloven om het te laten liggen. Ik kende mezelf, dan komt het er gewoon niet van. Ik plande mijn dagen graag vol en kon soms impulsief ergens aan beginnen, waardoor het voorkwam dat ik bijna niet thuis was en bijna geen tijd had. Dan kon ik het mij niet veroorloven om mijn huiswerk niet te doen. Aangezien het dan alleen maar meer werd en ik het uiteindelijk helemaal niet meer deed. Dat konden ze hier waarschijnlijk niet helemaal waarderen. Daarbij wilde ik goede cijfers halen en een goede indruk achterlaten, waardoor ik het wel moest doen.
Ik volgde de bewegingen die Alice maakte, toen ik haar naar een van de vele tafels zag huppelen. Ik schoot in de lach. Het karakter van Alice was iets wat mij enorm aan sprak. Ik genoot er ontzettend van. Zo ontzettend vrolijk. Alsof ze geen zorgen kende. Glimlachend schudde ik mijn hoofd, voor mijn blik weer naar Emmett gleed. 'Dat lijkt mee een goed idee"zei ik glimlachend tegen hem en maakte aanstalten om naar de tafel te gaan. Emmett kende ik nog niet heel erg lang, maar toch voelde het ontzettend vertrouwd en dat vond ik heel erg fijn.

Jasper.
Een grijns wist mijn lippen te sieren. "Dat mag ik wel hopen ja. Dat zou een hele domper zijn"biechtte ik op. Al ging ik er vanuit dat dit niet het geval zou zijn. Ik had immers het idee gehad dat het ontzettend goed was gegaan tussen Amelia en mij vandaag. Ik vond het dan ook zeker niet erg om nog even in haar gezelschap te zijn. En ergens had ik het idee dat Emmett ook zo over de situatie met Lexi dacht.
Ik hoopte dan ook voor ons beide dat het uiteindelijk allemaal goed uit zou pakken. Dat we ze niet meer achter hoefden te laten en dat we ze alles eerlijk konden vertellen, zonder dat we in de problemen zouden komen. Dat zou perfect zijn.
Ik trok mijn wenkbrauw op toen ik Emmett opmerking hoorde. "Lexi's uitstraling zegt anders ook genoeg'zei ik hem. Een van de voordelen van mijn gave was dat ik toch aan kon voelen hoe iemand zich bij bepaalde persoon voelde. Al wilde ik daar bij de meiden niet al te veel misbruik van maken. Daar waren ze me te dierbaar voor. Ook al ging het niet altijd expres. Ik wilde het simpelweg niet misbruiken.
Mijn aandacht was al gauw weer gevestigd op Amelia. Haar gezelschap deed me goed. Een van weinige moment waarop ik me echt compleet om mijn gemak voelde en rust kende. Dat was de invloed die ze op mij had. Als klein kind ook al. Ik liep met haar mee naar de tafel die Alice uitgekozen had en lachte even. "Dat geloof ik gelijk. De inwoners van Forks zijn enorm nieuwsgierig en houden er van om je van je werk te houden"zei ik tegen haar. Men wist graag alles en schaamde zich ook niet om alles te vragen. Dat merkte ik maar vaak genoeg. Al zou dat uiteindelijk wel minder worden.
Ik nam plaats aan tafel en zag hoe ze haar flesje water naar me toe schoof. Dankbaar schudde ik mijn hoofd. Ik vond het lief van haar dat ze aan me dacht. Dat kon ik enorm aan haar waarderen. Zeker omdat ze dat in haar kindertijd ook al had. "Ik heb tijdens de vorige les al wat gedronken, maar ik vind het lief dat je aan me denkt"zei ik met een glimlach tegen haar.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:

Amelia 'Mia' Park

Ik giechel en knik. "Ik ben blij dat Rosalie, Alice en Renesmee erbij waren!" Het was echt zo, ze waren niet alleen lief, maar het leek ook alsof de rest van de leerlingen dan een beetje van ons wegbleven. Ik vond het leuk om nieuwe mensen te ontmoeten, maar zo allemaal in één keer is een beetje teveel van het goede. "In elke les bleven er maar mensen staren. Vrij eng, als je het mij vraagt. Alsof ze zo mijn ziel in kijken," grap ik. Ik was blij dat ze mijn gedachtes niet konden lezen, die zaten vol met vage opmerkingen over hoe eng het wel niet leek dat ze zo bleven staren. Ach, hopelijk was het snel over, zo bijzonder waren nieuwe leerlingen toch niet echt?

Ik knik en glimlach voordat ik zelf een slok van mijn water neem. "Goed zo, we hebben geen zin dat je in het ziekenhuis komt omdat je niet genoeg drinkt!" Ik kende Jasper pas kort, maar toch had ik het gevoel dat ik een sterkere band met hem had dan dat ik met andere mensen heb die ik pas kort ken. Beschermend, misschien? Niet dat ik veel kon, ik had zelfs nog hulp nodig met mijn flesjes openen, maar toch had ik het gevoel dat er iets meer achter schuilde.

"Hey, waar wonen jullie eigenlijk? Alle huisjes die ik heb gezien zijn hier vrij klein, maar met zo'n groot gezin lijkt het me wel dat jullie een groter huis nodig hebben," merk ik op. Elk huis die ik tot nu toe hier in Forks had gezien had hooguit 3 kamers, 2 badkamers en dan een zolder en woonkamer. Misschien deelden ze wel een kamer, dat kon natuurlijk ook. Ah, kamers. "Weten jullie toevallig nog een paar leuke decoraties voor in mijn kamer? Ik heb een paar foto's mee kunnen nemen, maar dat is het wel."

Emmett Cullen
Ik grijns om Jasper zijn opmerking. Ik hoopte maar dat ze me leuk vond. Al was het wel enorm snel, aardig was op het moment al genoeg voor mij. Het maakte mij al blij genoeg dat ze tegen me gepraat had, dat ik haar al een momentje gezien had vandaag. Ik draai me meteen weer om naar Lexi en glimlach breed. Ik kon het nog steeds niet geloven, dat ze eindelijk weer voor mij stond. Opgegroeid, ik vroeg mij af wat ik allemaal gemist had. Aandachtig luister ik naar wat ze mij allemaal verteld.

"Enorm begrijpelijk. Iedereen hier reageert een beetje apart op nieuwelingen. Niet meteen slecht, maar enorm nieuwsgierig wel." Er kwam hier niet elke dag een nieuwe leerling binnenlopen, vooral niet iemand zoals Lexi, dus ik begreep hun nieuwsgierigheid wel enorm erg. "Heeft iemand je nog lastig gevallen?" Ik hoopte van niet, vooral niet die meiden van gym vandaag. Gelukkig heb ik ze niet meer gezien, al zouden ze niks tegen mij te doen. Ik was blij dat Lexi weinig veranderd was. Ze was even sportief, gezellig en sociaal. Het leek wel alsof ik niks gemist had.

Ik glimlach breed en knik waarna ik met haar mee loop naar de tafel. "Alice is altijd zo vrolijk, het vrolijkt ons ook vaak op," vertel ik haar. Dat was het ook echt, Alice kon iedereen opvrolijken elke dag, ookal had je er niet altijd enorm veel zin in. Het was wel altijd eventjes fijn als je het nodig had. Ik kijk naar Amelia als ze het water naar Jasper schuift en ik lach zachtjes. Een lief gebaar, het was grappig om haar dat te zien doen. "We wonen net ietsjes buiten Forks," leg ik uit.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Alexandria
"Dat was goed te merken!"merkte ik lachend op. "Niet dat ik het erg vind. Het is leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Ik had niet verwacht dat het allemaal zo gemakkelijk zou gaan"voegde ik daar nog aan toe. De meeste leerlingen met wie ik gesproken had, leken oprecht geïnteresseerd te zijn. Er zaten er ook een paar tussen die ongegeneerd aan het staren waren, maar ach. Dat hoorde er nu eenmaal bij. Ik was dan ook niet zo snel van mijn stuk gebracht. Ik vond het juist wel grappig om te zien. Toch was ik blij dat ik Emmett en zijn familie had leren kennen. Ik voelde me toch wat meer op mijn gemak bij hen en dat was op een dag als vandaag toch wel fijn. Dagen zoals deze konden een behoorlijke indruk op iemand achterlaten. Dan was het gewoon fijn om mensen om je heen te hebben die je op je gemak lieten voelen.
Ik schudde kort mijn hoofd. 'Nee, gelukkig niet. Alleen tijdens de gym waren er een paar zo vervelend.' Ik vond het lief dat hij aan me dacht. Ik was zijn woorden van de gym ook niet vergeten. Ik kon het enorm waarderen. Al kon ik het goed voor mezelf opnemen. Ik had een grote mond en was ook niet bang om die te gebruiken. Al was het en fijne gedachten dat ik altijd bij iemand terecht kon. Het was naar mijn idee een ontzettend lief gebaar, waar ik ook zeker gebruik van zou maken. Mocht het ooit nodig zijn tenminste.
"Dat geloof ik graag'merkte ik op, toen Emmett begon over de vrolijkheid van Alice. Het was echt aanstekelijk. Ik kon goed begrijpen dat men graag om haar heen hing. Ikzelf had het nu ook, en zo lang kende ik het meisje nog niet eens. Ik zette mijn tas uiteindelijk op de grond en liet mijn blik kort de lege kantine doorglijden. Nu het zo leeg was, leek de kantine alleen maar groter. Iets wat toch wel een indruk maakte. Mijn aandacht gleed weer naar mijn gezelschap, waar Emmett zojuist vertelde dat ze net buiten Forks woonde. Ergens was ik toch wel nieuwsgierig naar hoe de familie woonde, aangezien ze met zoveel mensen waren. Ik was sowieso nieuwsgierig naar deze familie, aangezien ze nu al een enorme indruk op me hadden gemaakt.

Jasper.
"Het is goed om te weten dat je het zo goed met ze kan vinden"zei ik met een glimlach tegen haar. Ik wist hoe mijn zussen over de twee meiden dachten. Ik wist hoe belangrijk ze voor onze familie waren en het was echt goed om te horen dat Amelia ze aardig leek te vinden. Ik durfde te wedden dat dit mijn zussen ook goed deed. "Ja, hier in Forks tonen de inwoners enorm veel interesse in alles wat nieuw is. Daar wordt je soms echt gek van, aangezien ze je in het begin bijna niet met rust laten'zei ik met een grijs. Dat was een nadeel van deze stad, maar je raakte er wel aan gewend.
Ik lachte om haar opmerking. Vooral omdat het voor mij onmogelijk was om in het ziekenhuis te belanden. Hoe graag ik dat zou willen en hoe hard ik het ook zou proberen. Ik zou mezelf niet in zo'n toestand kunnen brengen. Toch vond ik het ontzettend lief dat ze aan me dacht. "Nee, dat moeten we niet hebben"zei ik met een grijns tegen haar. Ik kon het enorm waarderen. Ik moest er ook niet aan denken als zij in het ziekenhuis zou belanden. Nee, de gedachten alleen al deed mij huiveren. Het idee zette ik dan ook snel van mij af. Het was geen fijne gedachten en ik hield me er liever niet mee bezig.
Ik knikte, toen Emmett vertelde dat we net buiten Forks woonde. "We wonen inderdaad net buiten Forks. Een stukje het bos in. Geweldig uitzicht hebben we vanuit ons huis. Erg rustgevend. Ik zou het je graag laten zien"merkte ik op. Het leek me een goed opstapje om ze bij ons uit te nodigen voor komende zaterdag. "Fotolijstjes. En misschien van die kleine lampjes die je door je kamer op kan hangen'begon Alice op te noemen. Typisch Alice als je het mij vraagt. Die was daar erg een kei in.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:

Amelia 'Mia' Park

Ik knik en glimlach breed. Ik was ook blij dat de meiden ons mochten. Vaak leek het alsof er niet goed gereageerd werd als er nieuwe meiden op een school kwamen, maar hier werden wij met open armen begroet. Ach, niet dat ik dat erg vond, ik was juist blij dat ik hier snel vrienden kon maken. "Dat kan je wel zeggen ja," stem ik met hem in. De blikken vielen mij meteen op, veel van de blikken waren nieuwsgierig bedoeld, maar een paar leken gemeen. Ze staarden dan van mij naar Jasper en weer terug naar mij, fluisterend met de mensen naast zich. Ik nam het maar niet zo persoonlijk op, niet iedereen zal mij aardig vinden. "Ik ben al lang blij dat ik niet enorm erg lastig gevallen wordt," lach ik.

Meteen schud ik mijn hoofd. "Ik houd niet van ziekenhuizen, dus het zou zeer teleurstellend zijn als jij erin zou liggen," grap ik voordat ik giechel. Ik vertrouwde er wel op dat iedereen van het gezin goed at en genoeg dronk. Ze zagen er immers enorm gezond uit. Allemaal hebben ze gezond haar, een enorm stralende en gladde huid en ze zagen er ook nog eens atletisch uit, ook al vertelde Jasper al dat hij niet aan sport deed. "Hm.. Net buiten Forks? En in het bos? Klinkt geweldig!" Al voor hoelang ik mij kan herinneren kwam ik graag in het bos. Niet te ver het bos in, je wist maar nooit wat je er zou vinden, maar aan de rand van het bos zat ik dan toch graag wel. "Ik zou het wel eens willen zien!"

Aandachtig luister ik naar Alice als ze een lijstje opnoemt met verschillende decoraties. "Lampjes! Dat is een goeie.. Fotolijstjes inderdaad ook, ik wil niet alle foto's beschadigen. Veel van die foto's zijn vrij oud, ik spaar graag vintage foto's," leg ik uit. Het was iets dat ik altijd interessant vond. "Ik zal zo na school eens moeten kijken. Ik zat ook al aan een paar plantjes te denken. Boeken, misschien?" Een bureau had ik al, misschien kon ik een plankje ophangen en daar wat leuke dingetjes aan hangen.

Emmett Cullen

"De meesten zijn aardig. Er is vrij weinig negativiteit hier op Forks High School, gelukkig. Ik blijf vaak alsnog gewoon hier bij deze groep, ookal zie ik ze thuis ook altijd." Ik zag ze natuurlijk niet 24/7. Er waren dagen waar ik mij terug trok in mijn kamer, dagen waar ik door het bos heen liep of waar ik de hele dag aan het jagen was. Vaak kon je mij wel met minstens één familielid vinden, een beetje lol trappen waar het kon en de gezelligheid in het huis omhoog brengen. "Gelukkig maar," begin ik.

"Zo doen ze vrij vaak. Het zijn niet de aardigste meiden hier op school, die zitten hier al aan tafel," grijns ik voordat ik iets naar achter leun op mijn stoel. "Gemene mensen zal je altijd hebben, maar daar moet je niks van aan trekken. Dat groepje doet altijd wel stoer, hebben ze geen enkele reden voor." Ze werden vooral gemeen als er iemand naar mij keek, wat ik maar raar vond. Een voordeel van een vampier zijn is dat je vaak, voor mensen in ieder geval, knapper oogt. Het kleine groepje was dan ook van mening dat ik met één van hun zou eindigen, maar ik kan je beloven dat dat nooit gaat gebeuren.

"Ach, soms heb je er niet net zoveel zin in als op andere momenten, maar het vrolijkt je in ieder geval op." Alice draait zich naar ons en knikt meteen. "Bekijk het zo, iemand moet de positiviteit brengen," knipoogt ze. Ik lach en knik, wetend dat er ook wat anders achter die zin schuilde. Het was nu zo'n 24 uur geleden dat ze haar visioen kreeg en het was inderdaad enorm positief dit keer, iets dat ik liever ook zo zou houden. Ik knik als Jasper uit legt over ons huis. "Er zit ook een enorm groot sportveld naast. Nouja, het is eigenlijk gewoon een grasveld, maar het is perfect voor honkbal enzo. Enorm groot, genoeg plek en je kan er niemand storen." Dat kwam goed uit, hoe wij honkbal spelen is toch net een tikkeltje intenser.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Alexandria.
Ik luisterde naar de woorden van Emmett. Zijn stem was behoorlijk rustgevend, al zei ik het zelf. Ik kon mijn vinger er niet op leggen, maar ik voelde mij enorm bij hem op mijn gemak. Iets wat ik vrij bijzonder vond. Ik was het type dat gemakkelijk met mensen om ging, maar had niet snel dat ik me zo snel volledig bij iemand op mijn gemak voelde. Dat had ik bij Emmett nu al wel. Erg vond ik het niet. Tot nu toe leek hij me een aardige jongen en bracht ik graag wat tijd met hem door.
Glimlachend schudde ik mijn hoofd. Ik had het inmiddels al wel door dat de meeste inwoners van Forks enorm aardig waren en daarbij nog eens veel enthousiasme met zich mee droegen. Iets wat ik zo leuk vond aan dit stadje. Ik kon mezelf daar ook goed in vinden. "Ach, je kan niet iedereen aardig vinden"merkte ik vervoglens op. Dat had ik vaak genoeg gemerkt. Je kon niet iedereen tevreden houdeen en niet iedereen vond je even aardig. Dat kon ook niet anders. Erg was het niet. Zolang je maar jezelf bleef. Je anders voor doen zodat anderen je aardig zouden vinden, was dan ook niet voor mij weg gelegd. Nee, daar moest ik niet aan denken.
Ik beet kort op mijn lip en luisterde naar de woorden van Emmett. De familie leek in ieder geval enorm hecht. Dat was iets wat ik zelf ontzettend miste in de afgelopen jaren. Het reizen. Het met zijn tweeën zijn tot het kwijtraken van mijn moeder. Het heeft er allemaal over gezorgd dat ik er alleen maar naar verlangde om tot een grote famlie te behoren. Het was een leegte, waar ik soms nog wel eens last van kon hebben. Al probeerde ik er niet vaak aan te denken. Misschien dat het hier wel zou komen, nu ik bij Aiden een vaste plek had. Ik aan mijn leven kon beginnen en relaties op kon bouwen. "Dat hebben jullie goed voor elkaar. Het lijkt me echt ideaal om zo naar buiten te kunnen lopen en te kunnen sporten"zei ik lachend. Ergens was ik daar wel een klein beetje jaloers op. Op een goede manier natuurlijk.

Jasper.
"Ja, de inwoners van Forks bemoeien zich maar al te graag met andermans zaken. Dat heb je al gauw in een kleiner stadje"zei ik met een grijns tegen haar. Ik was er inmiddels aan gewend. Daarbij kwam het goede gehoor ook goed van pas. Ik hoorde alles wat een ander zei. Zonder dat ze het zelf door hadden. Ik kon enorm lachen om de dingen die er gezegd werden. Het was ergens toch wel vermakelijk. Ik trok me er vaak genoeg ook niks van aan. "Mocht je er echt last van hebben, moet je het gewoon zeggen hoor. Ik help je graag"zei ik glimlachend tegen haar. Ik wilde dat ze zich op haar gemak zou voelen en ik wilde haar het idee geven dat ze me kon vetrouwen en ik er voor haar was. Ik heb het twaalf jaar lang niet kunnen doen, dus dit was het minste wat ik voor haar kon doen nu.
Ik schoot kort in de lach, toen ik haar opmerking over het ziekenhuis hoorde. "Ik zal er voor zorgen dat dat niet zo snel zal gebeuren"zei ik glimlachend tegen haar. Ik was allang blij dat ze zo enthousiast reageerde. Ik liet het graag aan haar zien. Ik kon er in ieder geval nu op in spelen. Het was een goede opening om haar zaterdag uit te nodigen. Een kleine glimlach sierde mijn lippen. "Ik wil het je graag laten zien. Ik wil niet te opdringerig of iets overkomen, maar als je het leuk vind, kan ik je het zaterdag langskomen"merkte ik vervolgens glimlachend tegen haar. Ik hoopte dat ik haar niet af zou schrikken. Dat was het laatste wat ik wilde, maar het was voor ons misschien beter om hun zo snel mogelijk bij de familie te betrekken. Iedereen had hen enorm gemist. Dat merkte ik wel nu ik haar weer om mij heen had hangen. Het liefst vertelde ik haar alles, maar ik wist dat ik dat niet zomaar kon doen. Het zou een te grootte impact op haar hebben.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:

Amelia 'Mia' Park

Ik knik begrijpend. "Ik denk ook niet dat er hier enorm veel nieuwe mensen komen," ik haal mijn schouders op. Ik vroeg mij af of de groep vaak opgemerkt werd. Het moest wel, er zullen enorm veel mensen zijn die ook maar één persoon van het vijftal wel leuk vindt. Niet dat het moeilijk in te denken was, ze waren allemaal bloedmooi en ook nog eens enorm vriendelijk. Ik glimlach breed en knik dan. "Nog niks slechts meegemaakt, maar ik zal je meteen opzoeken als er iets gebeurd." Ik vond het enorm lief dat hij dat voor mij wou doen, ondanks dat hij mij pas zo kort kende.

Ik giechel. "Dat hoop ik maar! Wat ik heb gehoord is ziekenhuisvoedsel ook niet zo lekker." Het ziekenhuis was niks voor mij, niet dat ik ooit echt in het ziekenhuis gelegen heb. Vooral met het dieet wat hij volgt, ik denk niet dat hij enorm blij dan zou zijn met wat hij daar eet. Ik neem nog een slok van mijn water en haal diep adem. Nu hoopte ik dat Jessica nog maar genoeg tijd had om langs de winkels te gaan. "Weet iemand wanneer het volgende uur eindigt? Ik wil echt nog naar de winkels maar Jessica heeft nog les."

Jasper zijn opmerking maakte mij toch wel echt nieuwsgierig. Natuurlijk, normaal zou je niet zo vroeg al afspreken om elkaars huis te bezoeken, maar ik was nu toch wel enorm nieuwsgierig. Wat kon er mis gaan? "Natuurlijk! Ik ben nu wel heel benieuwd." Een bos rondom je huis, dat klonk gewoon al enorm goed. De groene kleuren vond ik altijd mooi en ik kon mij niet eens voorstellen hoe mooi het eruit zou zien in de herfst of winter. Herfst was altijd al mijn lievelingsseizoen geweest. "Zaterdag klinkt goed!"

Emmett Cullen
"Zeer zeker waar," mompel ik. Natuurlijk kon je niet iedereen aardig vinden. Natuurlijk moest je wel proberen om zo vriendelijk mogelijk te blijven, maar dat lukt ook niet altijd even goed. Gelukkig heb ik niet vaak problemen met anderen, ze leken mij vaak aardig te vinden en ik had nooit problemen met ze. "Wat wel hier op Forks is, is de verdeling tussen mensen. Ik bedoel, ik zit ook meestendeels bij mijn familie, maar er zijn echt duidelijke groepen gemaakt hier." Niet iedereen was zo open-minded.

Alice knikt terwijl ze naar Lexi kijkt. "Maar, voel je vrij om hier ook bij te komen! Bovendien ben je-" Alice stopt midden in haar zin. "Ben je nu al een goede vriendin van ons! Jij ook, Amelia!" Die heeft ze nog goed op kunnen vangen. Ik werp een blik naar Jasper en grijns. Alice liep net wat voor op ons, maar ze zou toch echt nog moeten wachten met de waarheid vertellen.

"Het is inderdaad best fijn! Ik ren vaak een rondje of sport, moet toch een manier vinden om in vorm te blijven." Dat was helemaal niet waar. Nouja, ik houd enorm van sporten en beweging, maar ik had het niet persé nodig om in vorm te blijven. Ik kan al enorm snel rennen en ben enorm sterk, dus er is niet veel te verbeteren op dat punt. Het was meer een tijdsverdrijf. "Weet je, als je wilt mag jij zaterdag ook komen! Kan je het huis zien en dan kan ik je misschien ook nog eens mijn favoriete sportplekjes laten zien!" Nu hoopte ik dat ze er ook mee akkoord ging, het leek mij enorm leuk om de hele groep weer bij elkaar te zien.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld