schreef:
Het water was heerlijk en Rosalia genoot er dan ook met volle teugen van. De combinatie van het aangeschoten zijn en het in het water zijn voelde best goed aan. Iedereen was ook zo vrolijk en actief, heerlijk. Ze had een tijdje in het water gezeten en zette zich even op de rand van het zwembad, met haar voeten nog steeds in het water. Een handdoek had ze om haar schouders gelegd aangezien het wel frisser zou worden en ze ook niet ziek wou worden. Haar vriendinnen waren nog in het water en kwamen af en toe naar haar toe gezwommen. Al snel komt Charlotte naar haar toe gezwommen. 'Seriously Rose, now he's talking to another girl because you won't text him back because of what your brother said? Maybe he hes changed. Give the guy a chance', hoorde ze Charlotte, zwaar aangeschoten zeggen. Ze wist niet of die nog wist wat ze allemaal aan het zeggen was maar ze besefte wel dat het elk moment te laat kon zijn. Als ze zo koppig bleef doen en niet meer met hem zou praten, dan zou hij vast met iemand anders een band krijgen die zij hadden, en dan zou ze zichzelf wel voor de kop kunnen slaan. 'I don't know Char, I messed up. He probably won't talk to me', zei ze en ze zuchtte lichtjes terwijl ze van op een afstandje toe keek. Ze kon dit toch niet laten gebeuren. Als ze nog kans wou maken dan was dit het moment. Binnenkort was hij weg, terug naar waar hij nu verbleef of weg met een ander meisje. Ze wou toch wachten op het moment dat het lot hen weer bij elkaar zou brengen, was dit het dan. 'I need to go', zei ze en wat wankelig wist ze op te staan. Charlotte had haar echt wel aangemoedigd. Ze liep rustig naar Michael toe, die al druk aan het praten leek te zijn met het meisje. Toch kon ze dit echt niet laten gebeuren. 'I'm sorry to interrupt you guys. But I have to steal this handsome man for a second. If you don't mind?', zei ze. Het meisje keek wat verbaasd, maar ging erna al snel weg. Alles leek wat te draaien, maar hem zag ze nog volledig helder. Ze sloeg haar handdoek wat beter om haar schouders en keek met een glimlach naar Michael. 'I'm sorry, really', zei ze. Het was het enige wat ze kon uitbrengen op dat moment. 'I'm just so afraid to get hurt again. But the past is the past and I want to get to know you for who you are now cause I really like you. Like look at you, you're perfect and I'm just me. Can you forgive me please? I understand if you don't want to see me no more and then I'll just leave', zei ze. Ze hoopte maar dat hij haar nog een kans wou geven. @equalz