O | Shiri shades darker - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O | Shiri shades darker

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine keek op naar haar en glimlachte. Misschien hadden ze hoop, ja, maar ergens had hij het gevoel dat Zana niet zou rusten voordat ze hen te pakken had. Hij liet zijn hoofd tegen de muur leunen en keek naar boven. 'Dat ik ooit nog eens iets anders zou zien dan deze gemeenschap en het slagveld...'

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Catharina keek even naar hem en glimlachte een beetje. "Er is zoveel om te zien, ik weet zeker dat je het prachtig zal vinden." Beloofde ze hem terwijl ze aan haar vingers zat. Ze probeerde na te denken en begon na een tijdje te grijnzen. "Ik kan het hier wel zo donker als de nacht maken op de nacht dat we gaan, geen licht en niemand zal ons zien."

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine trok een wenkbrauw uit verbazing. 'Ik dacht dat je alleen kon helen?' Vroeg hij. Het klonk wel heel interessant, maar dit was gewoon even iets nieuws voor hem. Alles zo dinker maken als de nacht. 'En... hoe kunnen wij dan zien waar we heen moeten?'

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Catharina knikte. "Dat is hetgeen waar ik het best in ben, maar ik weet de spreuk hiervoor. Ik heb hem alleen nooit gedaan." Ze glimlachte een beetje voorzichtig. "Je hebt mij, ik kan wel zien." Zei ze liefjes en even scheen er een trotse glimlach op haar gezicht, blij dat ze kon helpen aan hun ontsnappingsplan.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine knikte zacht. Nou ja, als zij het onder controle had...? Catharina was immers een stuk slimmer dan dat hij was, dus misschien moest hij er maar op vertrouwen. 'Heksen hebben wel veel speciale eigenschappen, zeg...' grinnikte hij even. 'Beeldschoon, zien in het donker, magie...' noemde hij op.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Catharina moest even lachen om zijn woorden, maar bloosde er ook door. "Ik kan alleen zin in het donker dat ik zelf maak, maar in de nacht zie ik wel iets beter dan de gewone mens." Bekende ze. Ze keek liefjes naar hem en genoot van zijn gegrinnik. Het was zo fijn dat hij vrolijk en optimistisch was. Dat deed haar heel erg goed.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine glimlachte. God, ze had echt een leuke lach. Hij stond op en kwam dichterbij. Uit het niets legde hij zijn handen voor haar ogen. 'Dus eeh... dan zie je nu zo goed als niets?' plaagde hij. Wat? Gevaarlijke situatie? Waar? Momenteel was het alleen hen twee in deze ruimte.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Catharina keek even naar hem. Ze vond het helemaal niet erg dat hij dichterbij kwam. Zodra hij zijn handen voor haar ogen legde giechelde ze even. "Nee ik zie nu helemaal niets." Antwoordde ze lachend. Zachtjes nam ze zijn polsen vast en streelde erover heen. "Dus, wat voor verrassing heb je voor mij in petto nu ik niks kan zien?"

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine dacht even na. Verrassing? Was dat iets... gebruikelijks wanneer je iemands ogen bedekte? 'Hmm, misschien...' En toen gaf hij een klein kusje op haar neus. Want... dat was oké, toch? Of was dat raar? Oh god, dadelijk had hij iets super raars gedaan. Help.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Catharina bloosde en glimlachte zodra ze het kusje op haar neus voelde. "Hmm.. Dat was een leuke verrassing." Fluisterde ze zachtjes en ze streelde met haar duim over zijn arm. Het was fijn om hem zo dichtbij te voelen. Ze voelde de warmte van zijn lichaam en het stelde haar gerust.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine zuchtte licht opgelucht en haalde zijn handen voor haar ogen vandaan, waarna hij haar omhelsde. Hey, het was iets? Hij moest nog wel aan het idee wennen, dat wel. Tot voor kort had hij alleen een toekomst met Sarah gehad, zoals de overheid had bepaald voor hem. En nu... nu zou hij zich vrij vechten. Samen met haar. Dat is nogal een ommekeer.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Catharina genoot in stilte van zijn omhelzing en legde zachtjes haar armen ook om hem heen. Het was zo fijn eindelijk iemand dichtbij te mogen voelen na zo lang. Hij deed zo voorzichtig met haar en deed haar in ieder geval geen pijn meer. Het was een goed begin en ze kon enkel hopen dat hij bleef geloven dat ze hem vergeven had. Anders hadden ze geen kans meer om hier weg te komen. Ze had hem nodig daarbij.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine haalde diep adem. Wanneer hij haar in zijn armen had, leek het eigenlijk alsof hij niet meer op de rest van de wereld hoefde te letten. Hij had Catharina, meer had hij blijkbaar niet nodig. Dat hij na een tijdje een beetje afstand nam, was dat dan ook alleen maar om ruimte te creëren zodat hij haar kon kussen. Zacht en lieflijk, maar oh zo teder. Ergens had hij namelijk nog wel het gevoel dat Cath bij elke ondoordachte actie in één keer kon breken en dat wilde hij voorkomen.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
De rust en stilte waren fijn. Het enige wat ze echt hoorde waren hun ademhalingen en verder haast niets. De rest was ook niet van belang. Ze voelde hoe hij afstand nam en even keek ze hem aan, het was maar een kort moment, want algauw voelde ze zijn lippen tegen de hare. Hij was zo voorzichtig, het was lief. Ze nam hem iets steviger vast, ze was niet van porselein, hij zou haar niet kapot maken. Bovendien, wat was er nou nog echt over om te breken?

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine grinnikte zacht en verstevigde zijn grip ook ietwat. 'Waar zouden we heen vluchten?' vroeg hij zacht. Want hij was nog nooit buiten deze stad geweest, op het slagveld na dan. Hij had geen flauw idee waar ze heen zouden gaan en hoe ze moesten overleven. Alles zou beter zijn dan hier, dat was zeker, maar weten waar je heen zou gaan, was ook best wel fijn.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld