Duchess schreef: Faelar nam haar moment van aarzeling dan ook zeker met beide handen aan - of nou ja, niet helemaal. Dayla had zijn armen immers vastgezet. Dat betekende achter niet dat hij niet proberen kon haar van zich af te krijgen.
Rye schreef: De trap kwam hard aan bij Dayla terwijl ze een soort van tegen de muur aan gelanceerd werd. Oké, au, dat deed pijn. Ze kreunde even en wreef over haar nek. Muren vinden ruggen niet zo leuk, blijkt maar weer.
Duchess schreef: Dat was voor Faelar het moment om de rollen om te draaien; hij aarzelde geen moment, werkte Dayla naar de grond en zorgde dat ze daar nog wel even blijven zou. 'Zijn we klaar?'
Rye schreef: Dayla stribbelde tegen, maar kreeg Faelar niet van zich af. 'Laat me gaan!' beet ze hem toe. Misschien een beetje richting zijn nek. Want... yum.
Rye schreef: Dayla knipperde even een paar keer. Oké, au. Dat was verdomme haar gezicht. Ze haalde even een paar keer adem. De wond in haar nek prikte en kriebelde, maar voor nu probeerde ze het te negeren.
Rye schreef: Dayla kneep haar ogen dicht. 'Klep dicht Illiven,' kreunde ze. Heel haar lichaam deed momenteel pijn, dan hoefde ze zijn gezeik er niet overheen.
Rye schreef: Dayla kwam voorzichtig overeind. Haar hoofd duizelde en iets in haar zei dat ze eten nodig had, maar alleen de gedachte ervan alleen al zorgde ervoor dat ze bijna moest kokhalzen. 'Ja ja...' mompelde ze.
Rye schreef: Dayla knikte zacht en liep de kamer weer in. Vrijwel direct viel ze weer op het bed. Toen ze naar het plafond staarde, besefte ze zich wat er was gebeurd. 'Hoe erg was het...?' Want ze was er zelf maar half bij geweest.
Duchess schreef: Faelar haalde diep adem en sloot de deur achter hen; zo goed dat nog kon dan. 'Om heel eerlijk te zijn viel het me stiekem nog mee...' Hij grijnsde scheef. 'Ik bedoel; ik leef nog?'