Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG The dragonhunter and the dragonboy

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Toen ik eindelijk uitgebeld was, besloot ik mijn telefoon uit te doen, zodat ik niet meer gestoord kon worden en liep de grot weer in. Op dat moment bedankte een jonge vrouwelijke draak Joys en de andere draken wenkten Joys naar hen toe. Rustig ging ik er in mijn drakengedaante bij staan, maar zei niets. De draken bestookten Joys met vragen, tot de gevangen vuurdraak aan de beurt was en even merkte ik dat ze het moeilijk had.
"Geef haar even wat ruimte jongens" zei ik in de drakentaal en keek Joys aan. "Rustig Joys, wat er gebeurt is kon je niets aan doen" zei ik en beet op mijn lip. Ik merkte dat ze zich schuldig voelde in het bijzijn van de vuurdraak, terwijl ze niets kon doen aan de dood van zijn broer. Ze wist niet van haar ware afkomst als half draak af en deed enkel waarvoor ze opgeleid was. Ze was zichzelf ook niet helemaal. Waarschijnlijk had ik net zoveel schuld aan de dood van de vuurdraak als zij. Als ik had geweten dat het Joys was, had ik haar misschien kunnen stoppen voor het te laat was. In plaats daarvan verstopte ik mij, bang voor wat er zou gaan komen. Wat Joys kon doen. Terwijl de aanwijzingen dat Joys de jageres was er zo dik bovenop lagen. Ze was die dag afgeleid door haar jagersinstincten en leek pas weer bij haar positieven te komen toen ze mij in het bos zag en wegvluchtte.
Even beet ik op mijn lip, maar besloot me toen terug te veranderen naar mijn menselijke gedaante. Joys kon wel een bekend en vertrouwd gezicht gebruiken nu. Dat was in elk geval zeker. Even glimlachte ik toen ik haar verbaasde gezicht zag na mijn transformatie. "Ow dit had je kunnen verwachten. Het lag er helaas pijnlijk dicht bovenop dat ik een draak was. Het verbaasde me dat je het niet eerder ontdekte" zei ik rustig en legde mijn hand op haar schouder.
"Wil je even weg van de andere draken? Wat rust voor jezelf?" vroeg ik en keek Joys aan. Het was misschien iets te veel om haar hier mee naartoe te nemen. Ik had beter terug kunnen gaan naar school morgen en haar morgen aanspreken. Dat was misschien een fout van me, maar ik wilde niet dat ze te lang bij de jagersgrot bleef en mogelijk gevangen genomen werd. Als verrader zat ze nu waarschijnlijk meer in de problemen dan wij allemaal bij elkaar

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Zwijgend staarde ik naar de grond tot ik de ijsdraak hoorde praten. Kort keek ik op, maar al snel keek ik weer naar de grond. Voor nu wilde ik even de ogen niet van de andere draken zien. Zeker die van de vuurdraak. Als het kon, kon hij mij zo doden, maar omdat iedereen er bij stond deed die het waarschijnlijk niet. "Ik had het moeten stoppen voordat het te laat was." zei ik en keek kort op. "Maar het ging zo snel waardoor ik verblind was en niet precies zag wat ik allemaal deed. Zelfs mijn grootouders schrokken er van toen ze het op merkte." fluisterde ik het zowat dat alleen de ijsdraak het kon horen.
Maar als de ijsdraak dan veranderde in, wacht Bolin, keek ik hem met grote ogen aan en zette een kleine stap naar achteren. Even slikte ik en knipperde met mijn ogen. Langzaam schudde ik mijn hoofd, of knikte ik nou? Ik wist het niet. "Ik, ik voelde wel iets, maar niet dat het veel was als ik bij je in de buurt was." gaf ik toe. Zonder dat ik het wist, omdat ik hem zo zag, had mijn pak zich ook vervangen door mijn normale kleding. Mijn hand had ik half voor mijn mond. Dat merkte ik en liet deze meteen zakken. Kort knikte ik als hij vroeg of ik even van de groep weg wilde.
Langzaam liepen we met zijn twee de grot uit waar ik mijn ogen even kort dicht kneep van wegen het licht. Dat was snel gewend en keek Bolin aan. Even twijfelde ik, maar al snel stapte ik naar hem toe en sloeg mijn armen rond zijn middel. De tranen liet ik lopen tot ik hem weer los liet, hem aan keek en mijn tranen weg veegde. "Er gebeurd zo veel, ik, ik moet terug naar mijn groot ouders." zei ik rustig. Maar misschien was dat te riskant, ook al kon de Orde niet bij hen komen. Even gromde ik, wat moest ik nou doen?! Ik wist het gewoon niet meer wat ik moest doen. Er zou waarschijnlijk al een hunt op mij zijn afgestuurd. "We moeten alle draken waarschuwen, als ze een hunt op iemand zetten houd niets hun tegen, dan gaan ze dwars door het draken gebied, ze kennen geen genaden." zei ik, of meer schreeuwde ik zowat richting Bolin. Zijn hand pakte ik en begon hem mee te trekken. Maar al snel liet ik hem los en draaide ik mij om. " We moeten opschieten. " zei ik toen wat rustiger. Mijn hart zat ergen in mijn keel, want ik wilde echt niet dat de draken wat over kwamen.
Dan hoorde ik mijn mobiel af gaan en pakte die meteen. "Oh God lieverd, je bent ongedeerd." "Ja, ik ben veilig, maar je belt niet omdat je alleen bezorgt bent zeker?" vroeg ik. "Nee dat klopt, er is een hunt op je gezet, maar dat had je geloof ik al door." zei mijn grootvader aan mijn houding te zien.. "Ja, ik wilde net gaan." zei ik "Nee, jij blijft waar je bent." hoorde ik mijn grootmoeder. "Maar." " Geen gemaakt Joys,, jij blijft waar je bent, wij regelen dit wel." zeiden ze en ze hingen op. Nee, dit kon niet. Ik wilde niet dat ik hier zat. Zonder dan ook iets te zeggen, draaide ik mij weer om en begon zo snel ik kon te rennen, ik had al gemerkt dat ik in mijn kleding was, en transformeerde weer naar mijn pak.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Ik keek Joys aan toen ze zei dat ze had moeten stoppen voor het te laat was. "Nee, ik had jouw moeten stoppen." zei ik rustig tegen haar. "Ik had moeten weten dat jij de jager was." We waren allebei veel te opvallend op school. Die ketting, haar interesse in draken, hoe goed ze was bij gym en zo ging de hele rij door. Goed haar angst voor vuur had mij doen twijfelen over haar jagerskant, maar dan nog. Joys kreeg haar zelf weer in de hand toen ze mij in mijn menselijke vorm zag. Ik had haar waarschijnlijk kunnen stoppen als ik er tussen gesprongen was, of in elk geval de draken de kans kunnen geven om te vluchten. Maar ik was te bang voor de geluiden om zelfs maar te kijken wat er aan de hand was.
Toen Joys zei dat ze iets voelde als ik bij haar in de buurt was, glimlachte ik zwak. "Jonge draken vallen minder op. Hoe ouder wij worden hoe beter een jager ons kan vinden. In onze eerste jaren zijn we net normale mensen" zei ik rustig. Ik was nog te jong om echt als een draak te voelen voor jagers. Zeker de minder getrainde jagers. Het enige verschil in de kinderjaren was dat ik beter tegen de winterse kou kon dan de mensen. In het geval van vuurdraken waren die kinderen immuun voor de hitte.
Toen Joys haar normale kleding opeens weer aan had, glimlachte ik even. "Deze kleding vind ik toch mooier" zei ik eerlijk tegen haar en liep rustig met haar naar buiten toe, waar Joys vertelt dat ze terug moet naar haar grootouders.
"Ik weet niet of dat zo verstandig is Joys. Hier ben je veilig. De jagers zullen je het eerste bij je familie zoeken. Zeker nu je ze hebt verraden" zei ik twijfelend tegen Joys en beet op mijn lip. Toen Joys me waarschuwde voor de hunt legde ik mijn hand op haar schouder. "Kalmeer Joys" zei ik en keek haar in de ogen. De draken waren al langer op hun hoede voor jagers. Ze hadden zich overal al verstopt en waarschijnlijk ging het nieuws over Joys nu al als een lopend vuurtje. Sommige draken konden telepatisch met elkaar communiceren. Zelf kon ik het niet, tenzij een ander de leiding nam, maar goed. De draken waren allang op hun hoede. Door nu naar ze toe te gaan zouden we de jagers alleen maar naar hen toe leiden. Net op het moment dat ik dat wilde uitleggen ging Joys haar mobiel en luisterde ik stil naar wat haar grootvader zei, tot ze ophing en zonder iets te zeggen er vandoor ging.
"JOYS WACHT! JE GROOTVADER ZEI DAT JE HIER MOEST BLIJVEN! HET IS DAAR NIET VEILIG. JE WEET NOG NIETS VAN JE DRAKENERFGOED!" riep ik haar na en zuchtte zacht, maar veranderde toen snel in mijn drakenvorm waarna ik achter haar aan vloog. "Joys wacht nu even" zei ik toen ik naast haar vloog en keek schuw om me heen, terwijl ik mijzelf terug veranderde en gewoon naast haar ging rennen. Ik wilde toch liever zo min mogelijk opvallen als draak en een ijsdraak in deze bossen zou nog meer opvallen dan een normale draak.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Ik schudde mijn hoofd als hij dat zei. "Ik had mijzelf niet genoeg onder controle, als de jagerskant het over neemt, ben ik de controle kwijt en kan je mij eigenlijk niet meer stoppen." zei ik eerlijk en zuchtte. "Maar hoe dan?" vroeg ik als hij zei dat hij het moest weten dat ik een hunter was. Als hij dan zei dat hij het gevoeld zou hebben. Nu ik zo nadacht er over knikte ik. "Soms voelde ik het, maar al snel verdween het weer." zei ik en keek hem aan. "Maar om eerlijk te zijn voelde het gewoon fijn, dus ik dacht dat jij geen draak was." zei ik en glimlachte scheef. "Maar trouwens over dat vuur, het is niet geloven, ik heb het niet echt op vuur. Het is mooi om te zien, maar als het te dichtbij is ben ik snel weg." zei ik en prikte met mijn vingers tegen elkaar.
Nadat ik weer naar mijn normale kleding was getransformeerd, en hij zei dat dit mooier was, bloosde ik even. "Dit oude vot?" zei ik en keek naar mijn kleding. Snel schudde ik de gedachten weg en keek hem dan weer aan. Mijn wangen waren nog steeds wat rozig, maar dat verdween als ik over mijn grootouders begon en naar hen toe moest. "Verraden weet ik nog niet zo zeker." zei ik en keek naar de grond. Of wel? Ik wist het gewoon even niet meer en haalde even diep adem, sloot krot mijn ogen maar werd dan gebeld door mijn grootvader. Hij zei dat ik hier moest blijven en dat hij het zou regelen, maar na het belletje keek ik om naar Bolin waarna ik mijzelf afzette, terug naar mijn hunterpak transformeerde en begon te rennen. Wat Bolin zei negeerde ik, toch bleef het hangen. Mijn drakenergoed? Wat bedoelde hij daarmee? Hij kwam niet veel later naast mij vliegen en dan rennen. Kort keek ik hem aan, maar concentreerde al snel op waar ik heen ging.
Om eerlijk te zijn vroeg ik mij altijd af waarom mijn ouders nou gedood waren, mijn grootouders probeerde het te laten lijken op een ongeluk, maar ze waren echt gedood. En dan eigenlijk door de drakenjagers zelf. Daarom probeerde mijn grootouders mij die kant, soort, op te laten gaan, om te laten zien dat ik. Wacht! Meteen stond ik stil. Eén van mijn ouders moest dan een draak geweest zijn, daarom had ik twee. Dit was zo verwarrend en legde mijn handen op mijn hoofd. "Er is een oud pad hier in de buurt, wat leid naar de stad." zei ik en keek Bolin aan. "Geen idee of jullie het kennen, maar iets in mij zegt dat het hier is." zei ik tegen hem en keek rond. Dan verdween ik al snel tussen de bosjes waar achter een pad tevoorschijn kwam. Dan begon mijn hart begon te steken, snel haalde ik diep adem, schudde mijn hoofd en begon te rennen, maar lette niet goed op en struikelde even later over een domme stronk die ik duidelijk kon zien. Ik vloekte, kwam over eind en begon weer te rennen, maar voelde nu wel hoe vermoeid mijn lichaam ineens was. Hoe kwam dat? Daarnet had ik nog genoeg energie.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
"Toen we elkaar tegenkwamen had je jagerskant nog altijd de controle en toch wist je jezelf te beheersen" zei ik rustig en keek haar aan toen ze vroeg hoe ik kon weten dat zij de jager was. "Door alles op te tellen. Je was behoorlijk opvallend. Eerst die ketting van een nepamulet, toen je interesse in draken en je atletische vermogens. Normale mensen hebben dat niet, zeker niet allemaal tegelijk. De meeste mensen vinden het tijdsverspilling om in draken te geloven. Laat staan er zoveel mee bezig te zijn." zei ik en trok een wenkbrauw op toen ze toegaf bang te zijn voor vuur. "Een drakenjager die bang is voor vuur? Je weet dat vuurdraken de grootste drakenpopulatie zijn he?" vroeg ik en keek Joys aan. Als ze er bang voor was, was dat misschien niet zo heel handig.
Ik zuchtte zacht toen Joys wegrende naar het telefoontje van haar opa en mij negeerde. Besefte ze niet hoe gevaarlijk dit was? Ze bracht haar grootouders en zichzelf in groot gevaar. Ze zei net dat er een hele hunt op haar was afgeroepen. Dan moest je er niet recht op af gaan. De jagers zouden echt geen genade voor haar tonen. Ze had hen wel verraden door de andere draken te bevrijden en tegen hen te vechten. Sommige jagers waren nu misschien dood en hun basis was volledig vernietigd. Natuurlijk viel dat onder het kopje verraad. Waar dacht ze mee bezig te zijn? Het zou nog mijn dood worden om met haar mee te gaan, maar ik kon niet anders. In elk geval tot ze veilig bij haar grootouders was moest ik haar beschermen. Ik wist niet eens iets van haar drakenkrachten, laat staan zij zelf, terwijl ze niet wist dat ze een draak was tot een paar uur terug. En als jager tegen een andere jager vechten? De vorige keer deed ze het goed maar het koste haar veel kracht. Ze had vast niet genoeg kracht over om nogmaals te vechten. En daarnaast was ze jong. Ervaren jagers konden haar makkelijk overrompelen waarschijnlijk. Ze had nog niet zoveel ervaring als sommige anderen waar we gegarandeerd mee te maken zouden krijgen.
Toen Joys over een oud pad begon keek ik om mij heen en slikte zacht. "Ik kom niet uit deze omgeving, maar er gaat een gerucht dat sommige van die paden worden gebruikt door de jagers als valstrik. Ik weet niet of het zo verstandig is om die oude paden te gebruiken." zei ik zacht, maar Joys was al tussen de bosjes verdwenen en even zuchtte ik zachtjes. "Volgens mij kan ik beter tegen een boom praten" mompelde ik onhoorbaar en veranderde snel in mijn menselijke vorm, waarna ik achter Joys aan rende tot ze struikelde. Snel rende ik naar haar toe.
"Gaat het een beetje?" vroeg ik en hielp haar overeind, waarna ze weer begon te rennen. "Joys wacht even. Gun jezelf wat rust!" riep ik naar haar en rende weer achter haar aan. We waren nu in het menselijke gedeelte van het bos dus zou het niet opvallen als we hier waren.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Alles wat hij zei negeerde ik compleet. Maar ook wat mijn grootouders hadden gezegd. Ik wist echt even niet waarom ik dit deed, maar ik moest het goed zien te krijgen, ook al was het link wat ik zou gaan doen. Nadat ik het over het pad had gehad en hij nog wat zei. Was het al te laat, ik was er al op gegaan. Maar het kon ook zijn dat het een pad is wat al jaren niet gebruikt meer werd.
Als ik dan viel en overeind kwam, keek ik even op naar Bolin, maar begon al snel weer te rennen. Maar na een paar meter nam ik toch mijn pas terug. De pijn mijn borst deed nu niet normaal pijn, alsof mijn keel werd dicht geknepen. Automatisch boog ik voor over om lucht te happen, maar alles werd even donker voor mijn ogen. Kort sloot ik ze, maar al snel opende ik ze weer als ik Bolin weer hoorde. "Sorry." zei ik en haalde diep adem. Oke, misschien moest ik toch maar even zitten en rusten zoals hij zei.
Kort keek ik om mij heen en vond gelukkig ergens een stukje gras waar ik kon gaan zitten. De hand van Bolin pakte ik vast en trok hem met mij mee naar het plekje. Daar plofte ik neer, maar liet mijzelf al snel achter over vallen en hield mijn handen over mijn gezicht. Nog een keer haalde ik diep adem en blies dat uit. Van alles ging er door mijn hoofd heen. Het ene moment wilde ik weer verder, maar paar seconde later vond ik het wel best dat ik hier nu zo lag. Nog een paar keer haalde ik diep adem en blies dat uit. Mijn handen liet ik dan van mijn gezicht glijden en legde ze op mijn buik neer zodat ik naar de bladeren keek van de bomen, maar langzaam gleed ik naar Bolin. Snel slikte ik en zette mijn kaken op elkaar, langzaam keek ik van hem weg opzoek naar wat anders om naar te kijken. Als ik niets vond, sloot ik mijn ogen en probeerde ik mijn hartslag maar onder controle te krijgen en de pijn proberen weg te laten gaan. Maar het leek juist erger te worden. Even kneep ik mijn ogen stijf dicht, maar schoot meteen met een flinke schrik omhoog en greep Bolin vast. Voor een paar seconde leek het alsof ik zag hoe Bolin door boort werd door één van de wapens van de jagers voor mijn ogen. Met grote ogen keek ik hem aan, was, was dit een toekomstige visioen? Ik hoopte het van niet!
Mijn mond had ik geopend om wat te zeggen, maar er kwam niets uit tot ik hem weer aan keek. "Het spijt me, het spijt me zo." kreeg ik er dan met moeite uit. "Ik, Ik zag je, op je knieën met, met een zwaard door je heen." stamelde ik. Dit mocht niet gebeuren, nee echt niet!

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Dat Joys niet wilde luisteren begon behoorlijk vervelend te worden. Ze wist nog niets van het leven van een draak af. Het vluchten en in angst leven om gedood te worden. Onopvallend opgaan in de menigte. Doen alsof je erbij hoorde, terwijl je heel anders was. Meegaan in de stroom en geen aandacht op onszelf vestigen. Op dit moment jaagde Joys ons de allebei de dood in, door ondoordacht te handelen en niet te luisteren naar het goed bedoelde advies van zowel haar familie als mij. Eigenlijk vroeg ik mij ook even af waarom ik het deed. Waarom ik mijn leven in gevaar bracht. Zo lang kende ik Joys niet en zeker niet goed genoeg. Ik zat nog maar twee weken of zo bij haar op die school. Ja ze was de uitverkoren draak, maar dan nog. De eerste dagen konden we wel een beetje met elkaar opschieten, maar nadat ik ontdekte dat ze een jager was had ik afstand genomen.
Toen Joys eindelijk naar lucht begon te happen en stil stond keek ik haar aan en wachtte tot ze op adem kwam. Toen ze sorry zei, wilde ik eigenlijk tegen haar uitvallen om haar onverantwoordelijke gedrag, maar besloot nog even te wachten tot ze ging zitten. Eigenlijk was ik van plan om te blijven staan. In dit deel van het bos kon je niet zomaar uitrusten. Sowieso kon je dat niet in de bossen, laat staan dat je ging zitten en jezelf kwetsbaar opstelde. Toch trok Joys mij mee, maar stond ik daarna weer op en keek hoe Joys haar handen voor haar gezicht legde. Ik besloot bij haar te hurken. Op die manier kon ik nog altijd snel ingrijpen als dit inderdaad een val was, maar was ik toch wat dichterbij wat Joys leek te willen.
Terwijl ik wachtte tot het wat beter ging, schoot Joys opeens onverwacht overeind en greep mijn handen vast, waarna ik haar geschrokken aankeek. "Wat is er aan de hand?" vroeg ik geschrokken, toen Joys over haar visioen vertelde.
"Als dat visioen uitkomt, is dat jou schuld Joys. Je bent niet meer alleen een jager. Je bent een draak, niets minder dan een prooi voor de jagers. Je rent door het bos als een kip zonder kop, zonder naar het advies van je grootouders en mij te luisteren. Je jaagt ons beide nog eens de dood in. De jagers zijn voor draken geen grapje, maar een doodsvonnis.Je moet vanaf nu luisteren, begrepen?" vroeg ik aan Joys en keek schuw om mij heen, waarna ik in mijn drakenvorm veranderde.
"Klim op mijn rug, snel. We moeten hier weg. Je hebt je gave nog niet onder controle. Je kunt waarschijnlijk nog niet ver de toekomst in kijken, wat betekend dat de jagers vlakbij zijn" zei ik streng en keek Joys aan terwijl ik nadacht over wat de beste optie was. Terug naar de grot ging niet. Dat zou de anderen in gevaar brengen en niet iedereen kon transformeren. Niet iedereen had zijn of haar amulet al terug en Crystal was nog veel te jong om te transformeren. Er waren meer draken van Crystal haar leeftijd met ons ontsnapt, dus het was gewoon geen optie om terug te keren naar de grot. Naar Joys haar grootouders was ook geen goed idee. Ik was een draak en aangezien ze Joys hadden opgeleid tot de drakenjagerskant ging ik er vanuit dat ze nog altijd op draken jaagden. Daarnaast was dat een van de meest logische plekken waar Joys heen zou gaan en dus zouden ze haar daar vast en zeker opwachten.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Nadat ik dat had gezegd, hoorde ik zijn woorden en liet mijn ogen ergens anders heen kijken, zijn hand liet ik los en liet deze op de aarde vallen. Een gigantische brok zat in mijn keek. De woorden die hij zei had hij gelijk in, ik was inderdaad als een kip zonder kop bezig.
Mijn kaken zette ik strak op elkaar en probeerde de brok weg te slikken, wat helaas niet lukte. Mijn hoofd was een chaos, mijn hart was een chaos, mijn lichaam was een chaos. Alles was chaos. De tranen dwong ik om niet te komen, wat aardig lukte. Toch zwelden er een traan in mijn ooghoek wat langzaam naar beneden rolde over mijn wang. Meteen sloot ik mijn ogen, of meer kneep ze dicht.
"Je hebt gelijk, overal heb je gelijk in. Ik weet het gewoon niet meer, de ene keer wil ik dit en dan weer dat." zei ik en opende langzaam mijn ogen weer. Voor even probeerde ik diep in te ademen, maar dat deed gewoon pijn, heel veel pijn, alsof er een zwaard dwars door mij heen stak.
Langzaam keek ik weer richting Bolin die schuw om zich heen keek. "Maar waarom ging je mij toch achter na als je nee kon zeggen of bij de andere kon blijven?" vroeg ik zachtjes terwijl ik hem aan keek, zover het lukte. Dan kruisten onze ogen even en slikte weer, de brok ging niet weg, waardoor het slikken pijn deed.
Bolin zei dat we hier weg moesten en niet veel later transformeerde hij in zijn draken vorm. Langzaam stond ik op, want als ik snel op zou staan ging goed mis met mij. Nog een keer probeerde ik om even diep adem te halen, dit keer lukte het. Voor kort bleef ik naar hem kijken en slikte. Dat ik op deze prachtige wezens had moeten jagen? Of dat er gejaagd op ze werden. Ik snapte de oorlog gewoon niet. In de rollen stonden dat de draken de oorlog begonnen, maar toch had ik zo'n gevoel van niet. Maar de jagers hadden het ook weer niet gestart, maar wie of wat dan wel? De verhalen waren over de eeuwen heen zo veranderd dat de echte waarheid verborgen lag in het diepen.
Mijn hand legde ik ondertussen op zijn snuit terwijl ik hem aan bleef kijken. Maar wat ik daarna deed had ik even geen bewust van, voor ik het wist sloeg ik mijn armen rond zijn nek en hield hem stevig vast voor een paar seconde. Dan liet ik hem los en klom snel op zijn rug. Nu was het hopen dat hij mij kon dragen, hij was inmiddels nog een jonge draak en die konden niet veel dragen. of maar kort.
"Neem jij maar de leiding vanaf nu, ik zal mij zelf op de achtergrond houden. Een zucht kwam over mijn lippen en wachtte tot hij op was gestegen.
Alleen de vraag was nog, als mijn groot ouders dit wisten, waarom trainde ze mij dan als een draken jager? Ik had echt zo veel vragen op het moment, waarschijnlijk daardoor wist ik niet meer wat ik deed.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Ik keek Joys aan toen ze zei dat ik gelijk had en ze gewoon niet wist wat ze nu moest doen. "Momenteel is er geen tijd voor weten. Het enige wat je nu moet doen is vluchten, de rest komt allemaal later wel Joys. Hou jezelf eerst in leven anders krijg je nooit antwoord op je vragen" zei ik tegen haar, We hadden geen tijd voor tranen en twijfels.
"Je bent een nieuwe draak die verward is. Als ik je niet help, overleef je het zeker niet. Daarnaast ben je de uitverkorene. Het is beter als je nu niet sterft" zei ik rustig tegen Joys toen ze vroeg waarom ik haar hielp. Ja ik kon bij de rest blijven en haar voor zichzelf laten zorgen, maar dat zou ze niet overleven. "Daarnaast, als mijn vermoedens kloppen zul je mij nodig hebben. Je weet niets van deze kant van de wereld af" zei ik rustig en keek haar aan toen ze opstond en haar hand op mijn snuit legde. Even fronste ik mijn wenkbrauwen, maar al snel gaf ze mij een knuffel en klom toen op mijn rug.
"Even een tip, raak niet zomaar de snuit van een getransformeerde draak aan. Daar komen de aanvallen vandaan en het kan soms lastig zijn die in te houden" zei ik tegen Joys en keek even snel om me heen. "Zit je goed? Hou je goed vast" zei ik en sloeg mijn vleugels snel uit. Normaal konden jonge draken niet lang iemand op hun rug houden, maar ik was er redelijk in getraind. Mijn ouders wilden dat ik het kon, zodat ik Crystal in veiligheid kon brengen als het ooit mis ging. Helaas had ik daar de kans niet voor, maar ik kon verrassend veel gewicht houden en het ook best lang volhouden. Mijn max was ongeveer vijf minuten met het gewicht van Joys, terwijl andere draken van mijn leeftijd en grootte ongeveer 3 minuten konden. Soms zelfs nog minder tot helemaal niets.
Toen we in de lucht waren, keek ik even om me heen, nadenkend over waar we het beste heen konden gaan toen er opeens een pijl op ons af vloog. Geschrokken keek ik op, maar wist de pijl met gemak te ontwijken en steeg verder omhoog tot we buiten bereik waren, waarna ik de zon gebruikte om weg te vliegen zonder gezien te worden. Ik besloot naar de andere kant van het bos te gaan, het menselijke gedeelte en landde daar op een rustig plekje weer op de grond. In de buurt van mensen deden veel jagers niet veel.
"Aangezien we niet meer naar de grot kunnen, kunnen we ons beter in het bijzijn van andere mensen verstoppen. Dan vallen we nog het minste op" zei ik zacht en verstopte mijn amulet. "Doe je normale kleren weer aan, je jagerskleding valt teveel op zo" zei ik en keek om me heen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Het was moeilijk om mijzelf zo stil te houden en om niet opeens ergens heen te rennen wat iets in mij wilde doen. Nogmaals haalde ik diep adem. De woorden die hij daarna uitsprak, dat ik de uitverkorenen was, liet mij echt twijfelen of ik het echt was. Ik deed nu helemaal niks goed. "Iemand anders kan beter de uitverkorenen zijn, ik doe niets goed." mompelde ik zachtjes.
Als Bolin dan zei dat het gevaarlijk was om de snuit van welke draak dan ook aan te raken gevaarlijk was. Daar had hij gelijk in, dat stond ook in de boeken van de jagers, dus vaak moeten we daar als eerste op mikken zodat het beschadigd raakte en ze niet veel konden doen, dan was de staart en daarna de vleugels.
Kort knikte ik als hij vroeg of ik goed zat en keek even om mij heen, tot hij op steeg zakte ik iets in zodat ik dichter tegen hem aan zat. Ook in de lucht bleef ik gezakt zitten, hopelijk maakte hem dat wat gemakkelijker met vliegen. Mijn ogen had ik de hele tijd gesloten, maar schrok als hij opeens een beweging maakte en ik niet veel later een pijl langs hoorde zoeven. Meteen keek ik naar beneden, mijn ogen kneep ik iets samen om te zien of ik wat kon zien, maar helaas niets. De bomen waren te dicht begroeid. Maar toch hoorde ik een kreet en wat gekraak van, wacht waren dat bomen?, hopelijk hoorde Bolin het niet. Een raar gevoel betrok mij toen ik dat had gehoord, alsof ik iets had gedaan. Snel schudde ik deze gedachten weg en keek weer voor mij uit.
Nu ik redelijk recht op zat, zag ik hoe prachtig het was om hier boven te vliegen. Een glimlach verscheen rond mijn lippen en genoot er maar van, straks was dat over. Bolin vloog al snel hoger nadat was gebeurd en vlogen nu boven de wolken. Ook hier was het prachtig. Helaas daalde hij al snel en landen hij in het bos van waar de mensen het meeste waren. Ik sprong dan van zijn rug af en lande op de grond, meteen draaide ik mij om en keek om naar Bolin als hij terug transformeerde naar zijn menselijke gedaante. Als hij weer zo was, voelde ik mijn wangen rood, snel keek ik weg en schudde even mijn hoofd. Nadat Bolin zei dat ik mijn pak moest ruilen voor mijn normale kleding, knikte ik, sloot mijn ogen en haalde diep adem. "Ändra" mompelde ik en gelukkig veranderde de jagers kleding, of wat het mag zijn op het moment, voor mijn normale kleding. De kleuren waren nu lichter en had enkele groene strepen, waar die vandaan waren gekomen wist ik niet. Even schrok ik en bedacht mij of ik nog de huntermarks nog had. Hopelijk niet.
De capuchon die ik aan mijn vest had op het moment , trok ik meteen over mijn hoofd heen, verborg mijn armband en keek Bolin weer aan. "Bolin. " mompelde ik zachtjes en beet even op mijn lip. "H-had ik nog enkele zwarte lijnen over mijn gezicht lopen?" vroeg ik zachtjes aan hem, als dat zo was, dan hadden we een groot probleem. Of het waren geen huntermarks, maar dragonmarks?

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Ik keek Joys aan toen ze zei dat iemand anders beter de uitverkorene kon zijn aangezien zij niets goeds deed en lachte even. "Was het leven maar zo gemakkelijk. Je moet hier nog aan wennen, wees niet te streng voor jezelf" zei ik rustig tegen haar en liet haar op mijn rug klimmen,
In de lucht merkte ik dat Joys dichter tegen me aan ging zitten, waarschijnlijk om het mij gemakkelijker te maken. Doordat de wind nu minder tegen haar aan kwam, maakte het het inderdaad een flink stuk gemakkelijker. Vlak na die pijl in de lucht keek ik op en merkte ik dat er iets veranderde aan de bomen. Een vreemd geluid hoorde ik erbij weg komen en even glimlachte ik zwak. Zelfs onbewust kon ze dingen met haar nieuwe gave. Ze was een gevaarlijke draak, dat kon je nu al duidelijk merken. Een ongetraind projectiel. Als ze echter haar gave zou beheersen zou ze een zeer machtige draak kunnen worden.
Toen Joys rechtop ging zitten glimlachte ik even. "Geniet je een beetje van het uitzicht?" vroeg ik en keek recht omlaag. Mensen zouden daardoor vast last krijgen van hoogtevrees, maar ik genoot juist van de afstand tussen mij en de grond. Hoe hoger ik kon vliegen, hoe beter het was. Ik besloot echter niet veel hoger te gaan vliegen. Hoe hoger je was, hoe kouder de lucht en ik wist niet hoeveel Joys aan kon. Daarnaast was de zuurstof ook nog eens veel minder op grootte hoogte. Dat waren risico's die ik beter niet kon nemen met Joys. Om die reden was ik ook wel blij dat we konden landen. Zo hoefde ik mij geen zorgen te maken om de kou of de zuurstof wat Joys betreft. De meeste draken konden er wel tegen, maar Joys was nog nooit getransformeerd of zo.
Toen we beide weer in onze normale, menselijke kleding en uiterlijk in het bos zaten keek ik Joys aan en glimlachte zwak. "Je gezicht ziet er weer normaal uit, maak je maar geen zorgen" zei ik en verstopte mijn ijsamulet weer onder mijn eigen kleding. Misschien kon ik mijn haar maar beter weer eens in een normale kleur verven. Kastanjebruin of zoiets, zodat ik minder opviel als een draak. De jagers wisten inmiddels dat er twee ijsdraken waren. Toen mijn ouders stierven dachten ze dat mijn soort uitgestorven was en kon ik mezelf zijn qua menselijk uiterlijk, maar nu ze wisten dat er naast de ontsnapte Crystal nog een draak was die de transformatieleeftijd had bereikt was dit kapsel wel een klein risico. Even zuchtte ik zacht, het was iets waar ik me straks maar zorgen om moest maken. Ik moest Joys nu eerst op een veilige plek krijgen en een manier vinden om onopvallend thuis te komen om met Mike te spreken.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Niet streng voor mijzelf zijn, dat zou lastig worden. Zo was ik al mijn hele leven. Heel wat dingen deed ik niet goed genoeg voor mijzelf en dan kreeg ik dat.
Nadat we in de lucht waren, hoorde ik later zijn vraag en knikte. "Ja, het is heerlijk hier." zei ik met een glimlach. Ik had gemakkelijk mijn helm op kunnen doen, maar dan voelde ik de heerlijke lucht niet over mijn gezicht heen gaan, wat ik wel nodig had op het moment. Lekker mijn gedachten even leeg maken. De hoogte maakte mij echt niet uit, vaak als ik er even op uitging, ging ik naar het hoogste gebouw hier en bleef ik daar voor een lange tijd zitten, genietend van de uitzicht en de, zo verre, rust om mij heen. Graag had ik willen zeggen dat hij hoger mocht, maar dan moest ik echt mijn helm op doen van wegen de ijle lucht.
Dan weer op de grond en beide waren getransformeerd, naar zijn menselijke gedaante en ik naar mijn normale kleding. Voelde ik mij al wat meer ontspannen dan eerst, maar toch. Veel knaagde aan mij. Nadat ik vroeg of de markings weg waren, en hij zei van ja, luchtte dat ook op. "Ik weet nog steeds niet van welke kant het is. Mijn grootmoeder zei dat er 100 jaar geleden ooit ook iemand was die het had, maar meer kreeg ik niet van haar te horen, zelfs stond het niet in de boeken als de rollen beschreven." zuchtte ik. Even haalde ik diep adem en sloot kort mijn ogen, maar al snel opende ik ze weer, even twijfelde ik, maar stapte toch op Bolin af en sloeg mijn armen om hem heen. Ik had even een knuffel/omhelzing nodig. Graag voelde ik zijn armen ook om mij heen, maar als hij het niet wilde prima dan merkte ik dat wel. Toch voelde ik wat verwarring en liet maar los na een paar seconde. "S-sorry, ik had het niet moeten doen." zei ik en beet op mijn lip, liep naar een stronk die er lag en ging daar op zitten, mijn armen gekruist voor mij en voorover gebogen Mijn lange gekrulde haren vielen langs mijn gezicht zodat het verborgen was. Straks wilde hij helemaal geen vrienden zijn. Zeker na hoe het op school was gegaan de afgelopen tijd. Hij wilde niets meer met mij te maken hebben, maar dat was waarschijnlijk omdat hij wist dat ik een jager was. Weer haalde ik even diep adem en probeerde nu alles even op een rijtje te zetten. Het was veel, maar wel nodig.
Kort slikte ik en meteen begon mijn maag te knorren, dat was waar ook. Door dit alles was ik vergeten te eten, waarschijnlijk Bolin ook. Nog iets boog ik naar voren probeerde het gelijk te dimmen, maar was even vergeten dat draken goed gehoor hadden.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Ik keek Joys aan toen we geland waren. "Op een dag zul je zelf kunnen vliegen, al denk ik dat je eerst nog maar even rustig moet wennen aan alles wat er de afgelopen paar uur is gebeurd. Ik zal het je binnenkort wel eens leren" zei ik tegen Joys aangezien ze het vliegen zo leuk vond en keek haar aan toen ze zich afvroeg van welke kant ze het nu precies allemaal had.
"Ik weet niet erg veel van jagers, dus ik kan je er niet mee helpen vrees ik." zei ik tegen Joys en schrok even toen ze me opeens begon te knuffelen. Even beet ik op mijn lip, maar legde toen losjes mijn armen om haar heen. Ik was niet echt gewend aan lichamelijk contact. Ik stond het bijna nooit toe als ik eerlijk moest wezen.
Al snel liet Joys weer los en glimlachte ik zwak. "Het is al goed. Ik begrijp het wel" zei ik rustig en keek haar aan toen ze op een boomstronk ging zitten.
"Waar denk je aan?" vroeg ik toen haar haren voor haar gezicht gingen hangen en keek rustig om mij heen. Ik kwam niet erg vaak in de menselijke delen van een bos. Het gaf me een onveilig gevoel. Er waren veel wegen waar je super gemakkelijk langs kon glippen, maar aangezien het hier nu druk was, was het toch een van de veiligste plekken die ik zo snel kon bedenken. Rustig ging ik tegen een boom aan leunen en grinnikte zacht toen ik Joys haar maag hoorde knorren. "Heb je honger?" vroeg ik en keek haar aan.
"Misschien moet je je grootouders even bellen om te vragen of de kust al veilig is. Ik denk dat ze je vragen beter kunnen beantwoorden dan dat ik dat kan en iets zegt me dat je flink wat vragen hebt, of niet soms?" vroeg ik en keek Joys aan terwijl ik een hand door mijn blauwe haren heen haal

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys
Zelf kunnen vliegen? Even snapte ik het niet maar al snel kwam het door. Kort knikte ik en keek om mij heen als hij voorstelde om te helpen met het draak zijn. "Dat begrijp ik." zei ik zachtjes.
Kort gaf ik hem een knuffel, zijn armen had ik niet verwacht, maar toch voelde ik ze even voordat ik hem los liet en ging zitten.
"Ik probeer alles op een rijtje te zetten, alleen dat lukt nu niet echt." zuchtte ik en keek op als ik merkte dat Bolin tegen de boom aan ging staan. "Hej, niet lachen." mompelde ik als ik hem hoorde grinniken. "Maar ja, ik heb trek." zei ik en beet op mijn lip toen hij zei of ik mijn grootouders kon bellen. "Kan het proberen." zei ik en pakte mijn mobiel uit mijn zak. Twijfelend keek ik naar mijn mobiel en luisterde naar wat hij zei. "Veel vragen heb ik zeker, maar het is meer, waarom hebben ze het verzwegen?" zei ik zachtjes. "Waarom komen ze er nu pas mee nu dit allemaal gebeurd. Ze reageerde alsof het de normaalste zaak was." zei ik en keek hem aan. "alsof ze....." Ik stopte met praten al er opeens een beeld voor mij kwam. Het waren twee mensen, of nee, een hunter en een draak? Ze leken verlieft. Waren dat mijn ouders? Wacht, de draak, het leek een natuurdraak. Net als ik meer wilde weten, werd ik er uit getrokken en terug op de plek gezet waar ik nu was, door de schok die ik kreeg, viel ik achterover achter de boom stronk en bleef liggen. Dit, dit moest ik echt even goed in mijn gedachten zetten. Wat ik nog wel had gezien dat mijn grootouders er bij stonden, maar gelukkig. Dit was nu toch te veel en sloot mijn ogen. Nu even liggen was prima, om eerlijk te zijn echt fijn nu. "Ik ben oké." zei ik nog snel richting Bolin. "Even liggen, zeg maar als je verder wilt of iets op merkt." zei ik en opende mijn ogen om naar de blader dak te kijken van het bos.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Ik keek Joys aan toen ze zo verbaasd was en grinnikte zacht. "Ja elke draak kan vliegen, hoewel het voor de ene draak makkelijker is dan voor de andere. Sommige draken blijven liever met hun voeten op de grond aangezien hun gave dan sterker zijn." zei ik en knikte toen ze zei dat ze het begreep en zei dat ze alles op een rijtje probeerde te zetten.
"Dit is vast veel voor je. Zeker voor 1 dag." zei ik. Alles waar ze in geloofde, wat ze wist bleek een leugen te zijn. Ze was geen mens, geen volbloed in elk geval, ze was geen jager, draken waren niet slecht zoals ze dat altijd leerde, ze bleek zelf een draak te zijn, ze werd nu opgejaagd door de jagers, haar familie had haar altijd voorgelogen, het was veel om allemaal op je te krijgen en zeker voor 1 dag. Het zou nog wel even duren voor ze alles echt op een rijtje had en het kon accepteren. Daarbij wisten we niet eens wat voor draak ze was. Ja we hadden een vermoeden, maar dat hoefde nog niets te betekenen. Er waren draken die de gave hadden om hun omgeving te besturen of een andere gave over konden nemen. Dus wat ze deed hoefde niet te betekenen dat ze een natuurdraak was, ondanks dat de legende dat wel zei. Legendes hadden altijd maar een kern van de waarheid, maar een groot deel was niet de waarheid. Je wist echter bijna nooit wat waar was en wat niet helemaal klopte.
Toen Joys zei dat ze trek had, glimlachte ik zwak. "Het is ook een lange dag geweest" zei ik en keek toe hoe ze haar grootouders wilde bellen en ze opeens vroeg waarom haar grootouders er nu pas mee kwamen.
"Je bent slechts een half draak, geen volbloed. De laatste halfdraak is eeuwen geleden gestorven, maar er gaan verhalen dat niet elke half draak zijn of haar drakenkrachten weet te ontsluieren. Sommigen werden geboren zonder krachten en kregen ze nooit, ze leefden een normaal mensenleven volgens de legende. Natuurlijk zijn het maar legendes en weet niemand zeker of half draken wel of geen krachten kregen, maar goed. Misschien hoopten je grootouders daarop? Daarbij is het ook lastig voor een jager om een draak op te voeden. Je grootouders wisten waarschijnlijk niet hoe ze het moesten vertellen en je moesten opvoeden als een draak dus kozen ze de gemakkelijkste weg. De opvoeding die ze wisten" zei ik en keek Joys aan toen ze opeens van de boomstronk viel en liep snel naar haar toe toen ze zei dat ze in orde was. Even twijfelde ik of ze daadwerkelijk in orde was, maar knikte toen en liep een rondje rond de open plek voor het geval er iets gebeurde. Ik had nog ongeveer twee uur om bij Mike te komen, dus moest een beetje opschieten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld