Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Writing you was my best decision just

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Het weer was heerlijk op het moment. De zon was niet te warm, er stond een verkoelende bries en omdat het vroeg was was de zon ook nog niet heel scherp. Het was leuk om het team na 6 weken weer bij elkaar te zien. Oke het was nu niet alleen het team. Nu zaten er ook spelers tussen die dit gekozen hadden voor hun keuzevak sport. Het was al wel snel te zien wie er nieuw waren en wie er in het team zaten. Twee groepen waren er gevormd op het veld. De coach kwam het veld op. Vorig jaar waren ze kampioen geworden, dus het was dit jaar druk bij dit keuzevak.
Het was een heerlijke ochtend. Ze hadden wat kennis gemaakt met elkaar, gekeken wat iedereen kon en wat warming up oefeningen gedaan. Voor nu was het even 15 minuten pauze. Sommige waren op de tribunes bij elkaar gaan zitten, hij en de 3 van hun vriendengroep zaten op het veld wat met elkaar te praten. Na de pauze zouden ze trainingsopdrachten krijgen en ze zouden dit alles afsluiten met wat oefenpotjes.
Hij leunde achterover terwijl hij steunde op zijn ellebogen. Hij staarde afwezig wat voor zich uit. Hij was benieuwd wanneer hij wat te horen zou krijgen van het uitzendbureau. Vorig jaar had hij geen leuke bijbaantjes gevonden, dus dit jaar had hi jzich maar aangemeld bij een uitzend bureau. Thuis had hij jaren in een cafe gestaan, hij hoopte dat hij daar nu ook wat mee kon doen. Maar hij zou het zien. Geld was geld en dat was iets wat hij nodig had. Oke moest hij dringend iets hebben belde hij zijn ouderswel. Maar toch, als je het zelf kon verdienen was dat toch fijner

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Sinds het niet super ver was besloot hij gewoon te lopen naar het stadje. Geld uit geven aan de bus had hij geen zin in en deed hij liever ook niet. Hij kon alle muntjes die hij had gebruiken. School was namelijk duur en boodschappen waren dat ook. Hij moest echt snel een baan zoeken. Na enkele minuten lopen kwam hij toen ook in het stadje aan. Het was nog niet heel druk sinds het ook nog best vroeg was. Toch waren alle winkeltjes al open. Hij liep rustig langs wat winkels en stopte bij iets wat er uit zag als een bar. Er hing een briefje aan het raam dat ze op zoek waren naar werknemers. In een bar werken had hij nooit aan gedacht, maar het leek hem niet verkeerd. Toen hij zag dat de bar al open was liep hij binnen. Binnen twijfelde hij echter of het wel open was sinds het behoorlijk rustig was, maar toen realiseerde hij zich ook dat het wel een bar was en dat het waarschijnlijk 's avonds pas druk werd. De man die achter de bar stond keek op naar Gabriel en trok kort een wenkbrauw op. "Ik uh, ben hier voor de baan advertentie." Zei hij maar wat zachtjes. Een plotse grijns verscheen op de man zijn gezicht en hij bekeek Gabriel even van top tot teen. Hij knikte toen goedkeurend. "Maar natuurlijk, laten we even naar mijn kantoor gaan dan kunnen we wat kletsen. Ik ben Danny." Zei de man tegen hem. Voorzichtig knikte hij toen. Hij stelde zich nog voor als Gabriel voordat hij achter de man aan liep naar zijn kantoortje. Hij had nooit verwacht dat hij zo snel al in gesprek zou kunnen, maar hij vond het eerlijk gezegd niet erg. Als dit betekende dat hij ook sneller een baan zou krijgen vond hij het helemaal prima. Hoe sneller hij een baan had hoe eerder hij geld zou hebben en al kon beginnen met sparen voor zijn studie schulden later.
Het gesprek ging verrassend goed, hoewel de baan totaal niet was wat hij had verwacht, vond hij het helemaal prima. Hij had zelfs meteen de baan gekregen en moest die avond al komen om hem backstage in te werken. Hij had er eigenlijk best zin in. Hij was nu inmiddels alweer bijna terug op de campus en had nog wel even de tijd voor zijn les zou beginnen. Hij twijfelde of hij langs zou gaan bij het sport veld maar besloot het toen toch te doen. Hij hoopte echter dat ze niet nu pauze hadden, want contact maken wilde hij liever niet.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Pauzes waren aan de ene kant heerlijk, maar aan de andere kant waren ze altijd veel te snel voorbij. Nu ook weer. Kort klaagde hij even wat, wat hem een tek van een vriend van hem tegen zijn achterhoofd op leverde. Kort greens hij even, waarna hij zich omhoog drukte en het gras van zijn broek af klopte. De teams werden gesplitst, nou teams. De groepen die ontstaan werden. De 2de en oudere jaars spelers moesten de nieuwe gaan helpen. Ergens compleet begrijpelijk. Der waren nu genoeg spelers om 2 teams te maken in verschillende klasses. Twee keer kans op de kampioens titel, en wie wilde dat nou niet?
Het was heerlijk weer op het veld bezig te kunnen zijn. De trainings oefeningen die ze nu hadden vond hij niet heel erg. Het waren wat paas oefeningen, wat verdedig en aanvals oefeningen en de wat ervare spelers schoten op doel voor de keepers. Overal waren wel mensen bezig met een groepje. Nou hij en 2 anderen waren op doel aan het schieten. Hij zou nooit van zichzelf zeggen dat hij goed was. Hij stond in de spits, deed dit leuk maar beurs waardig was hij ook niet. Altans dat was zijn eigen mening.
Tijdens het wachten stond hij wat te dolle met de personen die bij hem stonden. Ja dat was iets wat hij zeker was, een gezeldschaps persoon. Hij vond het ook verschrikkelijk om ergens alleen te zijn en in stilte te zitten. Maar ja soms kon het niet anders. Om en om schoten ze op het doel, tot de coach vond dat get tijd was voor de oefen potjes. Het zou vanmiddag te warm worden, dus hij wilde zo stoppen. De teams werden opgesteld en de pot begon

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Rustig begon hij te lopen richting het sport veld. Eenmaal hij hier aan kwam zag hij gelijk dat ze nog bezig waren met sporten waardoor hij best opgelucht werd. Hij nam ergens alleen plek op de tribunes en keek even rond. Verder op de tribunes zaten wat meisjes die ook bij hem in de kunst klas zaten, hij herkende hen van vorig jaar en had hun namen op de klasse lijst zien staan. Zij zaten enkel op de tribunes om naar de jongens te kijken. Sportende jongens bekijken, wie wilde dat nou niet? Voor zover andere wisten was Gabriel hier om zijn vrienden te supporteren en steunen, maar hij was er ook zeker schuldig aan voor het kijken naar de jongens hun lichamen. Hij vond het spel bekijken daar in tegen ook erg interessant. Hij was zelf totaal niet sportief met bal spellen enzo, maar er naar kijken enzo vond hij toch best leuk.
Hij bleef dan ook de hele tijd zitten op de tribunes tot hij merkte dat het bijna elf uur was. Hij liep toen maar snel van de tribunes af en weg van het sport veld. Hij ging het grote gebouw binnen en meteen door naar het lokaal waar hij kunst les zou hebben. Toen hij hier binnen liep merkte hij al snel op dat hij een van de weinige jongens was. Dit had hij op de lijst ook al een beetje kunnen zien maar nu zo in de klas was het wel echt heel duidelijk. Naast hem waren er nog twee andere jongens, waar van eentje niet eens zeker een jongen was. Al, hij kleedde zich in rokjes en droeg make-up. Gabriel had wel eens gehoord dat de enige reden was dat hij niet gepest werd was dat hij de zoon, of misschien dus dochter, van de directeur was. En dit was een eg goede school waar je behoorlijk moeite voor moest doen om op te komen, dus weg gestuurd worden wilde niemand natuurlijk. Hij vond het maar zielig dat dat de enige reden was dat deze jongen niet gepest werd. Hij zou niet gepest moeten worden om de kleding die hij droeg.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Hij had heel Gabriel niet zien zitten op de tribune. Iets wat misschien maar goed was ook. Hij was compleet zijn voncentratie verloren dan. Terwijl aan de andere kant. Gabriel was er elke wedstrijd en elke training als het uit kwam er geweest. Voetballen zonder Gabriel was gewoon vreemd. Nu hij er zo over na dacht, zat Gabriel stiekem heel veel in zijn leven. Misschien kon zijn nieuwe kamergenoot met Gabriel ruilen. Dan zaten ze op de zelfde kamer. Dat was in zijn ogen de enige optie hoe hij en Gabriel een relatie konden hebbe . Dan was het niet meer vreemd dat ze alleen op een kamer zaten, die deelde ze immers. Maar hier waren ze over het algemeen geen voorstander van ruilen, of je moest echt mega veel mazzel hebben. De coach floot en voor vandaag zat het er weer op. Over 2 dagen hadden ze in de avond een gewone training en dan van het weekend een oefen wedstrijdje.
Hij verliet met de jongens rond half 1 het veld, waarna ze in de kleedkamer onder de douche sprongen en aangekleed en al de kleedkamers verlieten. Met de jongens van het team vertrok hij naar de kantine om te eten. Dan vanmiddagmoest hij maar even kijken wat hij zou doen. Gabriel zat immers in de les. Ownee Gabriel moest die vergeten. Die wilde niet meer in zijn leven zijn. Met een half oor luisterde hij naar de gesprekken van zijn team genoten. Wat natuurlijk ging over de meiden die hadde zitten kijken. Iets wat hem totaal niet intresseerde. En als ze aan hem vroegen welke hij het leukst vond. Nah dan was er niet echt een zijn type. Meestal lulde hij zich er wel goed uit

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Tijdens de uitleg van de lerares nam hij onder de tafel zijn telefoon. Hij was expres achterin gaan zitten. Zo kon hij onopgemerkt op zijn telefoon zitten. De uitleg luisterde hij echter wel met een half oor naar. Hij wilde de opdracht namelijk wel gewoon goed maken. Zijn blik ging over de notificatie van een email. Gelijk toen hij zag van wie deze was klikte hij er op. Hij las het helemaal door en beet hard op zijn lip, goed nadenkend over wat hij zou zeggen.
Een gesprek met hem beginnen zou al een eerste stap kunnen zijn. Daarvoor zou je gewoon eens bij zijn kamer kunnen langs gaan of hem tegen houden in de gang. Dan zou hij moeilijk kunnen weg lopen zonder dat anderen er wellicht vragen over zouden krijgen. Praten zal altijd gewoon een goede eerste stap zijn. Ik hoop voor je dat hij je zal begrijpen, en dat jullie op zijn minst weer beste vrienden zouden kunnen zijn. Je verdiend het beste.
Jij ook een fijne dag, hoe deze er dan ook uit mag zien.
Engel
Hij verzond de email net op tijd toen de lerares hem door had en hij zijn telefoon moest weg doen. Dit deed hij ook maar gehoorzaam. Gelukkig was de uitleg intussen klaar en mochten ze beginnen aan de opdracht. De opdracht was om een kunst stijl te kiezen en hiermee een erg persoonlijk stuk te maken. Het was dan de bedoeling dat het stuk voor jou veel betekende, en voor andere meer leek als gewone kunst. Waarvan niemand dus zou weten waar het echt over ging. Hij vond het echt een leuk onderwerp en begon ook gelijk met het op komen van ideeën. Omdat hij graag met zijn handen werkte besloot hij een klei sculptuur te maken. Hiervoor maakte hij eerst een ontwerp op papier. Hij zou een lichaam maken, een lichaam waar aan je geen echt geslacht kon zien. Een lichaam met zowel vrouwelijke als mannelijke kenmerken. Dit was dan een symbool voor zijn seksualiteit. Dat hij op mannen viel maar zich voor deed alsof hij op vrouwen viel omdat hij niet uit was. Hij vond het wel goed bedacht.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
De jongens waar hij bij zat raakte maar niet uitgepraat. Het begon zelfs al over wie ze uit zouden vragen voor het halloween feest op school. In zijn ogen was halloween in oktober nog best ver weg. Maar je was er waarschijnlijk eerder dan je zou verwachten. In gedachte zakte hij wat weg. Vorig naar waren ze ook met zn alle geweest, het was echt leuk geweest. Maar nu met deze situatie durfde hij er niet eens over na te denken. Het was allemaal gewoon zo ingewikkeld.
Zijn telefoon pingde en hij schrok op uit zijn gedachtes. Gelijk viste hij zijn mobiel uit zijn broekzak. "Oehhh je vriendinnetje??" Een stoot er bij kreeg hij van de jongen naast hem " Mocht ze willen " Greens hij terug. Het was een mailtje en hij kon het niet laten te glimlachen toen hij zag wie het was. Hij klikte het mailtje aan, waarna hij begon te lezen. Ja Engel kon makkelijk praten, die hoefde het niet te doen.
Ik weet het niet. Misschien moet ik hem even met rust laten. Dat we beide na kunnrn denken. Het is niet niks wat er gebeurd is. Ik had bijna seks met hem toen ik er vandoor ging. Ik werd zo bang dat dit alleen maar was als spelletje. Dat hij hetero of bi was en wilde testen wat ik was. Ik heb nooit een seconde aan hem getwijfeld. En nu kon ik niet anders dan bang zijn en twijfelen.ik hoorde later pas dat dat zijn aller eerste keer was. Hoe ellendig ik me toen voelde. Je eerste keer moest speciaal in een positieve manier zijn. Niet zo.
Misschien vergeeft hij het me ooit, misschien ook niet. De tijd zal het moeten leren.
Blue picket
Het was zoveel makkelijker om je gevoelens en gedachtes op papier te zetten naar iemand die je niet kende. Het was nu gewoon echt maar hopen dat Engel geen grap uit haalde. En aan de andere kant niemand wist dat hij het was.Hij stak zijn mobiel weg. De jongens om hem heen waren terug in gesprek geraakt. Hij was ook gewoon geen interresant type. Gelukkig maar. Want nu maakte ze zich ook minder druk om hem en hielden hem minder in de gaten. Anders kon hij ook nooit hier rustig dat mailtje zitten schrijven. Nu reste alleen de vraag wat hij vanmiddag zou gaan doen. Hier had hij ook niet op gerekend dat hij zo vroeg klaar zou zijn. Hij zou zijn kamer wel even opruimn voor als zijn kamergenoot vandaag kwam. Niet dat het na 1 dag al een tering zooi was. Maar hij moest nog wel uitpakken. Hij zou het wel zien vandaag

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Zijn oh zo makkelijke lerares kwam toen met de aankondiging dat je mocht gaan zodra je klaar was met je kunstwerk. Er waren wat mensen die heel snel een tekening af maakte en gelijk weg gingen. En hoewel Gabriel ook best snel werkte, hij ging het niet afraffelen puur om weg te mogen. Hij wilde wel zijn best er op doen. Toen zijn tekening af was ging hij aan een van de werk tafels zitten met Fimo klei. Hij gebruikte liever geen steen klei ofzo, Fimo klei werkte goed genoeg voor hem. En het kon snel klaar zijn. Het hoefde immers maar vijftien minuten in de oven. Hij koos er ook voor om het lichaam niet beige te maken zoals de meeste waarschijnlijk zouden doen. Hij maakte het in alle kleuren van de regenboog en was erg trots op zijn creatie. Nadat hij deze even een kwartier in de oven had gezet leverde hij hem nog warm in omdat hij eigenlijk geen zin had om nog langer te wachten. Zijn lerares complimenteerde zijn werk en liet hem toen gaan. Hij nam zijn tas en liep gelijk het lokaal uit. Wat hij nu zou doen wist hij niet. Naar zijn kamer durfde hij nog niet, hij was namelijk vrij zeker dat zijn kamer genoot er inmiddels ook al zou zijn. En hij wilde hem zo veel mogelijk vermijden, wetende dat deze jongen niet zo vond was over Gabriel. Hij snapte het wel. Maar het was voor hem een goed genoegen reden om zo min mogelijk tijd te besteden in zijn kamer. Hij begon toen maar door de gangen te lopen. Hij twijfelde of hij naar de kantine zou gaan, niet zeker wetende of zijn vrienden hier ook zouden zijn, die wilde hij op het moment namelijk een beetje vermeiden. Hij durfde de gok dus niet te nemen en liep maar door naar de bibliotheek. Wellicht kon hij daar wel een leuk boek vinden om zijn tijd mee te besteden.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Langzaam verdwenen de jongens om hem heen. Sommige hadden met de meiden afgesproken, anderen zouden een potje gaan gamen. Voordat hij het wist was iedereen weg. Jah dat ging normaal ook altijd zo, maar dan bleven hij en Gabriel samen over. En nu, nu zat hij hier alleen. Zijn ellebogen plaatste hij op de tafel, terwijl hij met zijn hoofd in zijn handen rusten. Het was maar goed dat hij nog enige controle over zijn emoties had, anders was hij hier ter plekke in huilen uitgebarsten. Nou misschien had hij mazzel, misschien kon hij het wel heel goed vinden met zijn nieuwe kamer genoot. Dan had hij tenminste iets om wat afleiding van Gabriel te hebben.
Hij zuchtte nog even, waarna hij zijn telefoon terug in zijn broekzak stak en opstond van de tafel. Zijn dienblad bracht hij weg, waarna hij de kantine verliet. Om alleen op zijn kamer te gaan zitten, daar had hij echt geen zin in. Maar om nu tussen alle mensen te gaan zitten ook niet. Traag liep hij door de gangen van de school, richting zijn slaapvleugel. Stilzitten was iets wat hij echt niet kon en daarom was het ook mega frustrerend dat hij niet wist wat hij op het moment kon gaan doen. Maar doelloos door de school lopen, was ook geen optie.
Toen hij opkeek, om te kijken waar hij daadwerkelijk was fronste hij lichtjes. Dit was niet zijn slaapkamer deur, dit was de deur van Gabriel. Zwijgend staarde hij naar de deur. Zou die kloppen? Een gesprek aangaan, opnieuw, als die er was? Nee hij moest hem rust geven, ze moesten hier beide over na denken. Maar het was zo moeilijk. Hij wilde die jongen terug in zijn leven, ookal had dit alles nog geen 24 uur geleden zich afgespeeld. Dit voelde nou al zwaar klote.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Eenmaal hij in de bibliotheek aan kwam ging hij echter niet op zoek naar een goed boek. Nee, hij ging gelijk achter een van de computers daar zitten. De computers in de bibliotheek hier waren verdomd snel en als er dan een vrij was greep hij meestal de kans om hem te gebruiken. Voor wat dan ook. Nu was het om zijn mail te checken. Zijn telefoon had hij nog niet gecheckt dus besloot hij het gewoon simpel via de computer te doen. Hij logde in op zijn neppe account en vertelde zichzelf in zijn hoofd al dat hij moest onthouden om uit te loggen na zijn gebruik. Anders zou iemand zijn mails vinden en dat kon niet goed aflopen. Hij logde in en zag al meteen dat hij een nieuwe mail had van Blue. Hij klikte er op en las hem gelijk. Hierna begon hij weer terug te schrijven.
Het is jouw leven en je moet doen wat goed voelt, als jij denkt dat wachten goed is dan zal dat ook vast zo zijn. Heb je er al over na gedacht wat de reden kon zijn dat je toen plots wel bang werd en ging twijfelen? Terwijl je dat nooit eerder had gedaan? Naar mij klinkt het namelijk dat als hij al zo ver ging dat jullie bijna seks hadden, dat hij het ook erg graag wilde. Wat liet je twijfelen?
Als hij echt je beste vriend was zal hij je wel vergeven, maar wellicht laat hij jou wel de eerste stap maken. Maar of jij die stap maakt ligt helemaal aan jou. Ik wens je er succes mee en het beste.
Engel.
Met een klik op de knop was de mail vervolgens al weer verzonden en hij bleef even een tijdje staren naar het scherm. Hij kon nog steeds niet geloven dat het persoon waar hij mee praatte Aiden was. Hij voelde zich er zelfs een beetje kut over dat de jongen wel tegen een vreemde online praatte hierover maar niet tegen zijn echte beste vriend. Al begreep hij het toch wel, hij was zelf immers de gene die had gezegd dat hij geen vrienden meer wilde zijn. Hier had hij echter wel spijt van. Maar hij wist niet of hij het in zich had om toch wel vrienden met hem te kunnen zijn nog.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Hij schudde zijn hoofd, nee hij ging niet aan kloppen. Gabriel had zelf aangegeven geen vrienden meer te kunnen zijn als het geen relatie werd. En hij wilde die jongen ook nergens toe dwingen, daar werd het niet beter van. Het deed hem gewoon pijn om weg te lopen bij de deur, terug naar zijn eigen vleugel, zijn eigen slaapkamer. Tegelijk als dat zijn deur in het slot klikte, pingde zijn telefoon. Hij viste hem uit zijn broekzak, opnieuw was het een berichtje van Engel. Zijn ogen gleden over het mailtje
Ik stond net voor zijn deur, ik wilde zo graag met hem praten. Maar ik wil geen druk op hem leggen, hem ergens toe dwingen. Ik weet niet waarom ik bang werd. Misschien omdat ik het ergens niet kon geloven dat mijn beste vriend mij ook leuk vond. Of in elk geval het zelfde met mij wilde als ik met hem. Maar ik heb via mijn blog al zoveel berichten gehad, dat als ze er achter kwamen wie ik was... Ik was gewoon bang
Blue Picket
De persoon aan de andere kant hoefde niet te weten, waarmee hij allemaal bedreigd was. Het waren echt geen leuke dingen die voorbij waren gekomen. Hij dacht er liever ook niet zelf aan terug. Zijn telefoon gooide hij op zijn bed, waarna hij neerplofte op de stoel die er stond. Hij had echt geen zin meer even ergens in. Even geen zin in Engel, geen zin in zijn vrienden, of überhaupt gezelschap. Man hij wist gewoon niet wat hij met zichzelf aan moest. Dit was al een jaar een droom van hem. Dat hij en Gabe het zelfde voor elkaar voelde. Maar nu dat allemaal bleek te zijn, wist hij niet meer wat hij er mee aan moest. Heel eerlijk Hij wist niet dat hij hier zoveel last van had. Hij had altijd gedacht dat hij vrij stabiel was qua emoties enzo. Maar dat bleek dus allemaal niet zo te zijn.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Na nog even stil gezeten te hebben hoorde hij plots de stem van een van zijn vrienden. Snel stond hij toen op en hij liep naar hem toe. Het was Mark. "Hey Gabe, waarom ging je de groep uit?" Vroeg Mark hem en hij zuchtte even diep, deze vraag had hij wel verwacht. Hij verzon dus maar een leugen, kon geen kwaad toch? "Ik ben van plan binnen kort een nieuwe telefoon te halen, nieuw nummer en alles. Dus ik dacht vast uit de groepen te gaan en alles zodat dat later niet nog moest gebeuren. Moest mijn hele telefoon even leeg halen zodat ik hem nog kan door verkopen." Zei hij met een geforceerde glimlach. Mark knikte, hij leek hem te geloven. "Dat is best slim, ben je klaar met de computer? Ik heb hem even nodig." Vroeg Mark vervolgens. Hij knikte maar en liet zijn vriend de computer nemen. Vervolgens verliet hij zelf de bibliotheek maar. Hij begon naar zijn vleugel toe te lopen twijfelend of hij wel uitgelogd had van zijn email. Maar hij wilde zichzelf niet laten stressen dus hij vertelde zichzelf maar dat hij had uitgelogd.
Hij liep wat sneller door naar de vleugel en ging toen door naar zijn kamer. Toen hij voor de deur stond twijfelde hij even. Hij was niet zeker of hij al naar binnen durfde te gaan. Hij wist namelijk niet of zijn kamergenoot nog lessen had of al vrij was en of hij al hier zou zijn of niet. Hij besloot toen maar gewoon de kamer binnen gaan, hij kon moeilijk nooit zijn kamer meer in kunnen gaan. Hij haalde de sleutel uit zijn zak en haalde de deur van het slot. Vervolgens ging hij naar binnen en kwam de grote teleurstelling tot hem dat zijn kamer genoot er al was. De jongen was bezig met uit pakken en zijn spullen overal neer zetten. Hij had erg veel spullen bij zich en ook posters waar Gabriel de kriebels van kreeg. De oudere jongen keek op naar de kleine Gabriel en trok een vies gezicht. Veel anders zei hij verder echter niet. Hij liep toen maar gewoon naar zijn bed zodra hij de deur achter zich dicht had gedaan. Hij neemt zijn telefoon dan uit zijn zak en ziet dat hij twee mails heeft. Eentje op zijn nep account van Blue, of Aiden dus, en de ander op zijn school account van de administratie. Hij fronste zwakjes en opende de mail maar. Hij las hem goed door en kon het niet laten te glimlachen. Hij mocht van kamers wisselen en zou op de kamer komen van iemand van zijn leerjaar. In de mail stond dat hij zijn sleutel op zou kunnen halen bij de balie beneden en dat zijn toekomstige kamergenoot al op de hoogte was van dat hij zou komen. Hij pakte toen gelijk zijn tas op sinds hij deze nog niet had uitgepakt. Hij pakte zijn oplader en laptop sinds dat het enige was dat hij al wel uit zijn tas had gehaald. Vervolgens liep hij de kamer uit met zijn tas op zijn rug geslagen. Hij liep snel naar beneden naar de hoofdingang waar in de hal ook de balie zat. Hij meldde zich hier en liet de mail zien. Hij verwisselde de sleutels toen en kon naar zijn nieuwe kamer vertrekken. Hij hoopte dat het een aardige kamergenoot was maar ging er wel van uit dat alles bijna wel beter was dan de jongen waarmee hij eerst zou zitten.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Hoevaak hij in de tussentijd wel niet van zijn stoel was op gestaan, gefrustreerd een rondje door de kamer was gelopen, om vervolgens terug in de stoel te ploffen. Hij was de tel inmiddels goed kwijt. Dit was zo frustrerend. Een deel van hem wilde zo graag met Gabriel praten, een deel van hem wilde Gabriel rust geven en het laatste deel van hem wilde hem zoenen, seks met hem hebben en tegen hem zeggen dat hij niks liever dan een relatie met hem wilde. Maar ja, welke van deze 3 opties was de beste optie? Welke van deze 3 gevoelens waren het best om te kiezen? Waar koos hij voor? Om gelukkig te zijn, maar dat er een kans bestond dat hij gepest zou worden. Of koos hij voor dit klote gevoel, maar de zekerheid dat niemand het over hem wist. Waarom bestond hier de optie gelukkig, maar veilig nog niet? Eigenlijk was het toch te erg voor woorden dat deze optie niet bestond. Altans niet voor hem, miet voor vele. Hij pakte voor de zoveelste keer zijn telefoon uit zijn broekzak om zijn mail te checken. Maar er was nog niks binnen gekomen. Zuchtend stak hij zijn telefoon terug in zijn broekzak, waarna hij optstond en naar het raam liep. Straks kwam zijn kamergenoot ook nog eens. Nou daar had hij helemaal geen trek in. Zijn blik gleed naar buiten, het was prachtig weer. Wel warm maar mooi weer. Misschien zou hij nog wel even langs het zwembad gaan. Het zwemteam trainde vaak in de avonden of de ochtenden. Daar tussen in was het zwembad ewoon vrij beschikbaar.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Op een beetje een slakken tempo maakte hij zijn weg naar zijn nieuwe kamer. Hij maakte zich wel een beetje zorgen. Straks was zijn kamer genoot echt een lul. Een van die jongens uit hun leerjaar die niet bij zijn vrienden groep zat maar wel in het sport team. Zo een typische jock die alle meisjes kreeg en niks aan school deed. Hij kon niet goed om gaan met dat soort mensen, al deed hij wel altijd zijn best gewoon aardig tegen iedereen te zijn.Hij hield er namelijk niet van om vijanden te maken. Hij vond het veel fijner om gewoon iedereen aan zijn goede kant te houden zodat zijn kans op gepest worden ook een stuk kleiner was. Een zucht verliet zijn lippen toen hij bij de kamer aan kwam en hij bleef nog een tijdje stilletjes voor de deur staan. Hij was aardig nerveus. Hij wist ook niet zeker of hij moest kloppen of gewoon naar binnen moest gaan. Hij had immers wel gewoon de sleutel. Maar hij vond naar binnen lopen best onbeleefd dus besloot uiteindelijk maar gewoon te kloppen. Zacht liet hij zijn vuist drie keer tegen de deur aan slaan. Hij deed het altijd drie keer, dat was een mooi getal voor kloppen vond hij. Net niet te veel en net niet te weinig. Soms op kamp had hij een bepaalde klop voor het binnen komen van een kamer zodat de mensen met wie hij op een kamer sliep wisten dat het iemand uit de kamer was, dan waren het nooit maar drie kloppen. Meestal een bekend melodietje, zoals de theme song van Pirates Of The Caribbean. Zo iets. Maar dat deed hij enkel op kamp als ze zo iets hadden afgesproken, anders ook niet.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Ja, hij zou naar het zwembad gaan. Zijn spijkerbroek verwisselde hij voor een zwembroek. Zijn tshirt wisselde hij voor een hemd. Een handdoek pakte hij uit de badkamer. Rustig liep hij terug de kamer in. Hij zou vanavond zijn kamergenoot wel zien. Die kwam waarschijnlijk als hij weg was. Hij slingerde zijn handdoek over zijn schouder, waarna hij zijn mobiel achter liet op bed. Geklop op de deur liet hem opkijken. Zijn kamergenoot? Maar die had toch een sleutel? De handdoek liet hij ook op het bed liggen, waarna hij naar de deur liep. Rustig opende hij de deur. Wie daar stond verbaaste hem zo erg. Daar stond Gabriel, met zijn tas compleet ingepakt. Dus Gabriel was zijn nieuwe kamer genoot? Hoe ging hij dit overleven? Hij staptr opzei zodat de jongen de kamer in kom " Kom er in " Sprak hij verbaast. Als Gabriel echt zijn kamergenoot werd, dan kon dit misschien nog wel gaan werken. Dan hoefde ze alleen oversag op school te overleven. Want het wad helemaal niet raar dat je de hele avond met je kamergenoot op je kamer zat. Helemaal niet omdat veel jongens hier of gamede of een ander spelletje speelde. Maarja dan was aan de andere kant het verhaal, wilde Gabriel het nog wel? Of wilde Gabriel dit niet eens en zou hij een andere kamer willen? Hij bleef wat in de kamer staan. Hij was benieuwd, hoe zou dit allemaal gaan lopen? Hoj zou het wel zien, hij kon nu alleen maar eerst afwachten dat hij zeker wist dat Gabriel niet naar een andere kamer ging vragen. En heel eerlijk, hij wilde al helemaal niet meer naar het zwembad.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld