Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ victory is always possible for the pe*

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
“Wow shit dude I didn’t know that either!” Ondanks dat hij duidelijk sarcastisch was, vond hij het wel grappig. Hij kon echter amper geloven dat hij dit met Indy deed en niet met een van zijn close vrienden. Hij wist nog goed dat niet zo lang geleden de twee elkaar amper aan wilde kijken. Fury zou dit vast een hele vooruitgang vinden, Misha wist echter niet wat hij er precies van moest vinden. Hij at maar rustig verder van zijn pizza. “Oh the suit was originally made for fire fighters so they could go into the fire without burning, as some sort of peace offering. But then I woke up from a coma and we wanted to save people against all these meta’s so Ned figured it was better for me to have it,” legde Misha uit, zich niet realiserende hoe vaag dat eigenlijk klonk. Hij schudde toen even zijn hoofd. “Oh no, Ned works at StarLabs, like me. I don’t think he really wants a mew job,” glimlachte Misha zwakjes. Ned zat bijna sinds het begin van starLabs daar, hij had alles mee gemaakt, de ontploffing, de dood van meerdere Wells’. StarLabs was een beetje zijn thuis en Misha zou niet eens durven om hem te vragen of hij dat wilde.
Kort trok hij zijn wenkbrauwen op. “One of what?” Vroeg hij, niet compleet begrijpende waar ze op doelde. Em waarom moest hij met Steve of Thor gaan praten? Hij begreep er echt even niks van. Misha nam een nieuwe punt van de pizza’s toen zij oude alweer op was. “What do I have to talk to them for?” Vroeg hij toen. Hij probeerde het echt te begrijpen maar als hij eerlijk was wist hij niet eens waar ze op doelde met ‘one of those’.
Kort schudde Misha zijn hoofd terwijl hij de mouwen van zijn trui over zijn handen trok. Het was een StarLabs trui, eigenlijk zijn vaste thuis trui. Hij was lekker warm en erg versleten dus Misha zou hem niet zomaar buiten dragen. Soms alleen in het lab zelf als hij testjes moest doen, maar verder droeg hij het vooral thuis tegen te kou. “I’m fine, Indy. Don’t need medical attention, I can survive on my own,” glimlachte hij zwakjes, zich afvragend waarom het haar boeide en sinds wanneer zij om zijn gezondheid gaf. Hoedan ook, Misha was gewoon van plan om naar het lab toe te gaan als het echt niet ging met zijn enkel, maar als het goed was zou het maar enkele uren, of een dag of twee duren voor zijn enkel weer helemaal goed was. “Do you need a ride home or?” Vroeg hij vervolgens. Hij kon haar met gemak snel thuis brengen, maar als ze liever wilde lopem snapte hij dat ook wel.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Wat vragend keek ze hem aan toen hij begon te vertellen, het verhaal niet helemaal begrepen en toch haar best gedaan om dat wel te doen. “So it was meant for firefighters but they gave it to you instead?” Was uiteindelijk haar vraag geweest, om dat toch wat duidelijkheid te krijgen. Waarom ze zo weinig begreep van wat hij vertelde kon aan haar liggen, gezien ze nooit helemaal wist waar mensen over praatten, nou ja nooit, niet vaak in ieder geval. Het was gewoon iets waar ze niet zo goed in was als dat ze graag had gewild. Haar beide ouders waren wetenschappers en toch had zij nooit hun intellect meegekregen, iets wat haar vaak dwarszat. “StarLabs? I feel like I’ve heard of them before, do they have an insta that I follow?” Het kwam vaak genoeg voor dat het uiteindelijk bleek dat ze iemand volgde en het daarvan kende. “Well if he ever changes his mind, I might also be able to convince Tony to let him work at Stark Industries.” Haar schouders had ze een keer opgehaald. Waarom ze er zo achteloos mee omging wist ze zelf ook niet. Het had wellicht te maken met haar eindeloze drang om aardig gevonden te worden door iedereen. Het was iets wat ze altijd al had gehad, vandaar dat ze ook blij was dat de strijd tussen Misha en Indy minder was geworden.
Hoe hij niet begreep waar ze het over had deed haar even lachen, voor ze hem weer aankeek. “One of those people who refuse to admit to pain.” Had ze hem toen verteld, haar ogen even op hem gehouden. “Because they too are way to testosterone filled to even say that something hurts, let alone tell us they’re in pain. You’re like that too, maybe they can talk some sense into you.” Waarom de eigenschap zoveel voorkwam bij mannen liet haar keer op keer verbaasd achter. Wat was er mis met het toegeven aan pijn? Ze waren immers allemaal mens, al dan gedeeltelijk. “Yeah I don’t doubt that, but don’t be too hard on yourself, dude.” Waarom maakte ze zich egenlijk zorgen om de jongen? Een dag geleden had het haar niet minder kunnen schelen en kijk nu eens.
Na genoeg pizza naar binnen te hebben gewerkt stond ze op, de deken van haar af laten vallen en deze met wat moeite opgevouwen, vooraleer ze naar de bank liep en hem daarop plaatste. Het aanbod dat hij haar deed was verleidelijk en toch liet het haar langer denken dan dat normaal gesproken nodig zou zijn geweest. “But your ankle dude, won’t it only make it worse? I mean, I appreciate the offer, don’t get me wrong. But running with an injury might not be the best idea.”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha beet even op zijn lip toen hij zich realiseerde hoe raar het verhaal eigenlijk klonk. Het was ook niet hodnerd procent hoe het precies gelopen was, maar het was ook al een tijdje geleden, hij kon het zich echt niet meer herinneren. “Well, yes kind of. But like not really. The base of the suit was made for the firefighters, Ned changed it up and added things for my safety so i could use it in stead of them, they didn’t want it anyway,” legde Misha uit al was hij onzeker of hij wel duidelijk was. Het zou hem niks verbazen als Indy niks van zijn verhaal begreep, hij zou het zelf ook niet snappen als hij het hoorde. Voorzichtig knikte hij even maar vervolgens schudde Misha alweer zijn hoofd. “No I don’t think they have an instagram no, but they did come on the news a lot? Because of an explosion they caused and because of their founder dying,” probeerde Misha maar. Hij betwijfelde eigenlijk of Indy het nieuws keek, niet omdat ze niet slim was ofzo, maar gewoon omdat het niet echt iets was waar mensen meer naar keken volgens Misha, niet mensen van haar leeftijd tenminste. Het kon wel zo zijn dat ze het op een instagram nieuws account had gezien, of misschien was het een keer trending op twitter, hij zou het eigenlijk niet zo goed weten, het enige wat Misha online deed was naar memes kijken, verder niks. Dat was ook de enige reden waarom hij een instagram account had, deze had dan ook nog geen foto’s en geen bio en de enige accounts die hij volgde waren close vrienden, doordat zij dit per se wilde, en meme accounts. Hij had toch niks met het idee van foto’s van zichzelf online gooien.
Een zachte lach verliet zijn mond even en wederom schudde Misha zijn hoofd. “I don’t refuse to admit pain..” Zijn stem sloeg eens over zij zijn zin, iets wat vaker gebeurde als Misha dingen probeerde te ontkennen. Hij was een slechte leugenaar en dat was sterk te merken. “I’m not going to talk to them about that. Surely they have more important things to do,” mompelde hij vervolgens, zijn schouders kort ophalende. Misha verwachtte sowieso niet dat hij ooit echt met die gasten zou praten, zij waren namelijk belangrijke helden, en mensen, hij was gewoon een nerd die toevallig door bliksem geraakt was. Het was stom toeval geweest en had iedereen kunnen overkomen. Dat Misha nou net besloten om deze kansen voor, deels, het goede te gebruiken was dan wel in zijn handen geweest, maar heel veel goeds had hij er in zijn ogen nog niet mee aangericht. Hij had meerdere keren de stad laten verwoesten door een aanval die hij van zichzelf had moeten kunnen tegenhouden. Steden verwoesten was niet een goed ding. “I won’t, promise.” Misha hield zijn handen even omhoog als een soort peace teken, om te laten zien dat zijn vingers niet gekruisd waren en hij de belofte oprecht meende. Het was een soort automatisme dat hij altijd deed hij het maken van een belofte, zelfs bij zo een stomme als deze.
Misha keek toe hoe ze het deken opvouwde en deze op de bank plaatste. Het was een onverwachte move en ondanks dat hij het waardeerde, had hij het niet echt verwacht. Toch was het lief van haar. Hij ging ook geen gegeven paard in de bek kijken, ondanks dat het een kleine taakw as scheelde het hem nu wel werk. “Oh please, it’s barely an injury and it’s already dark out. I can get you home in like ten seconds max, I’ll run 42 miles in a minute, you walk like 3,1 miles per hour. But if you want to walk, I won’t stop you, of course. Stopping you doesn’t sound smart, you’d beat me in any battle.”

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Het was haar zeker wel opgevallen hoe zijn stem oversloeg tijdens het praten, wat het een stuk duidelijker maakte dat hij loog. Inmiddels had ze wel doorgekregen dat hij niet liegen kon en dit soort kleine dingen waren daar alleen maar bewijs voor. “Ofcourse you don’t, buddy.” Ze schudde haar hoofd even, aan de ene kant wel begrepen dat hij het niet toe wilde geven, maar aan de andere kant ook weer totaal niet. Wat was het probleem? Het zou hem enkel helpen. “You testosterone filled idiots.” Murmelde ze enigszins lachend. Hij zou in ieder geval perfect tussen de anderen passen met de mindset die hij zichzelf aan praatte. “Oh yeah, you’re right dude. Being a walking american flag and throwing around a hammer are far more important than teaching some kid a usefull life lesson.” Het sarcasme spatte er duidelijk vanaf en toch bracht ze het lachend.
Ze kon niet begrijpen waarom hij niet met ze praten wilde. Voor haar waren het de collega’s met de meest interessante gespreksonderwerpen. Steve kende immers niks van deze tijd en Indy hield hem graag op de hoogte van memes en social media, al weigerde de man ergens een account op te maken met het excuus dat hij er simpelweg te oud voor was. Thor was daarentegen bereid een account op instagram aan te maken, al had Indy hem gestopt. Ze kon het niet aanzien. Volwassenen waren er iver het algemeen niet erg goed in. Toch was het leuk om met beiden te praten over dingen waar ze niks van af wisten. Ze had ze zelfs wat internet humor aan kunnen leren, wat zelfs haar verbaasde.
De rest van de avengers waren zeker anders om mee te praten. Natasha was vaan puur business en verder niks, Tony wilde niks weten van haar internet onzin, zoals hij het vaak genoeg had genoemd, Bruce en Clint praatte ze sowieso niet veel mee en Nick, Nick was gewoon te eng om iets grappigs tegen te zeggen. Al dat bij elkaar maakte dan ook dat ze best bij was met Misha bij het team, het gaf haar de kans om te kunnen praten over haar memes en wat al niet met iemand die het begrijpen zal.
Indy kon het niet laten met haar ogen te rollen bij het aanhoren van zijn uitspraak. “Oh yeah, hit me up with those numbers.” Had ze hem lachend verteld, alsof zij zou weten hoe snel hij liep of hoe langzaam zij zelf liep in tegenstelling tot de jongen. “Nah, I’m sure I’d lose actually.. remember that bar fight?” Een wat ongemakkelijke glimlach stond op haar gelaat toen ze het haar weer herinnerde. “But yeah man, fine, bring me home.” Toegeven had ze dan uiteindelijk toch gedaan, hoewel het eerst haar bedoeling niet was. Snel weer thuis zijn leek haar ergens wel prettig. Het was wellicht puur de angst van het alleen over straat lopen. Ze kon vechten, dat zeker, maar dingen naar haar hoofd geschreeuwd krijgen was nog erg prettig. “Do you know where you gotta go?”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De kleine hints die Misha nooit wist te verbergen maakte het altijd duidelijk wanneer hij loog, wat hem dus absoluut nooit hielp in situaties, tenzij hij moest doen alsof hij loog. Hij kende zijn eigen tekens goed genoeg om ze nep na te kunnen doen als hij iemand moest laten denken dat hij loog, al was dit niet vaak. Wanneer kwam iemand nou in een situatie waarin ze mensen moesten laten denken dat ze logen? Dat kwam volgens Misha echt amper voor, nooit zou hij zelfs durven te zeggen. Hoe dan ook, Misha was een slechte leugenaar, toch hoopte hij bij elke kleine leugen die hij vertelde dat het geloofd werd, dat de mensen die kleine tekens niet opvielen en dat ze gewoon blindelings zijn onschuldige glimlach geloofde. Bij de meeste mensen was dit ook zo, bij de Avengers kon hij dat natuurlijk niet verwachten. Hij moest wel een idioot zijn als hij dacht dat hij hen voor de gek kon houden met zijn slechte leugens.
"Should I take offense in that comment?" Vroeg hij haar met een opgetrokken wenkbrauw. Hij wist niet of het bedoelt was als een echte belediging of meer gewoon als een grapje en sinds Misha vrijwel geen sociale filter had besloot hij het gewoon te vragen. Het was beter om zoiets te vragen dan dat hij er net verkeerd op reageerde en daardoor wellicht weer een ruzie met Indy begon, dat was iets dat hij namelijk echt niet wilde. Het ging net een beetje goed tussen de twee en nu ruzie maken zou dat helemaal kunnen verpesten. Misha hoopte gewoon dat hij aan Indy's goede kant kon blijven, ze was een van de enige mensen in zijn leeftijdscategorie met wie hij over bijna alles wel kon praten, van memes naar het superhelden gebeuren. Hij vond het wel fijn om haar gewoon als vriend te kunnen beschouwen. "You're the kid here, kid. And I bet they have more shit to do than just be a walking American ass and hammering," zei Misha hoofdschuddend. "Not to mention that I don't need any usefull life lessons, of course, I am already great." Nu was Misha natuurlijk aan het overdrijven, en dat was hopelijk ook wel duidelijk te merken. Hij zou niet weten wat hij zou doen als Indy dit letterlijk opvatte, als zij zou gaan denken dat dit was hoe Misha over zichzelf dacht.
Een zwakke grijns kon zich niet helpen op Misha's gezicht te verschijnen vooraleer hij zich wat rechter zette. Cijfers waren nou eenmaal zijn ding, letters had hij niks mee en kon hij zich ook niet op focussen, maar cijfers kon hij uren mee bezig zijn. Hij schudde zijn hoofd maar als reactie, onzeker wat ze van hem verwachtte of wat ze wilde horen, hij besloot dus maar gewoon niks er op te antwoorden. Een zachte lach verliet zijn lippen bij haar volgende opmerking. "That was an unfair fight, if I recall correctly, you were drunk," merkte Misha op. Voor zover hij zich herinnerde had hij nog amper drank op en was hij dus nog behoorlijk scherp, niet dat hij echt dronken werd van normale alcohol, hij had een grote hoeveelheid van iets veel heftigers nodig om echt een beetje van been te komen. "Great, jump on my back," glimlachte hij tevreden, blij met het feit dat ze toch instemde en dus niet alleen naar huis hoefde. Natuurlijk wist hij dat ze zichzelf wel kon rennen, maar het bracht hem toch een veiliger gevoel om haar gewoon thuis te brengen, zo wist hij zeker dat ze in een heel stuk thuis aan kwam. "You live with mr. Stark right?"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
“I don’t know, should you?” Vroeg ze hem lachend. Als hij een duidelijk antwoord van Indy verwachtte kon hij lang wachten. Het zat niet in haar systeem om een keer normaal te reageren, het waren altijd grappen of vage antwoorden. Het maakte haar immers vrolijk, dus waarom zou ze ermee stoppen? Toch was het ditmaal Misha wie haar liet lachen om zijn beschrijvingen van Steve en Thor. “That is America’s ass.. but they’re not that busy.” Instemmen moest ze wel, iedereen had Steve zien lopen en geen van hen zouden een andere reactie hebben.
Er bleef iets aan Misha wat niet helemaal klopte en het vragen was niet geheel haar plan geweest. Indy wist dat het niet lag aan zijn persoonlijkheid of zijn postuur, het was iets wat hij verborgen hield. Natuurlijk wist ze niet alles van de jongen en toch kon ze merken dat hij een geheim had, iets wat niemand weten mocht. Het waren haar dierlijke instincten. Een hond zou altijd grommen naar iemand met slechte bedoelingen en al deed Indy het niet, kon ze wel merken dat er iets was. Geen tekenen van wantrouwen vertoonde ze echter. Wat als ze het fout had? Wat als ditmaal haar instincten tegen haar logen en ze gewoon nog wat moest wennen aan Misha?
Ondanks haar wantrouwende gevoel, lachte ze met hem mee, daadwerkelijk plezier gehad met de jongen die avond. Het was gezellig en er was eindelijk iemand met dezelfde domme humor als zij. “Oh and I’m the kid? What? That’s ridiculous.” Sprak ze verdedigend. Natuurlijk wist ze dat ze klein was en haar persoonlijkheid ver weg was van dat van een volwassene, maar hij was rond dezelfde leeftijd als zij en daarbij was ze legaal gezien volwassen. “Yeah you’re already the single most best avenger, the world’s mightiest hero. God look at you, speedy, how could I be so blind?”
“You nerds are all the same woth your numbers and science-y words.” Had ze er nog over gemompeld. Indy begreep er zelf nooit wat van, ze was geen wetenschappelijk wonderkind of ook maar een beetje goed met cijfers. Indy’s talenten lagen rond sociale situaties en vechten. Alles wat te maken had met school was nooit haar sterkste kant geweest.
Indy sloeg haar armen over elkaar, lachend haar hoofd geschud. “Sober I would beat your ass without mercy.” Het was sarcastisch, verwacht dat het duo nooit met elkaar op de vuist moesten, al was niets onmogelijk natuurlijk. Zonder er te lang bij stil te staan hoorde ze echter zijn woorden en deed ze wat hij zei. “Yeah. Now run speedster!”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
“I’m going to take that as a no and be proud of my testosterone,” knikte hij vastberaden, alsof Misha echt een persoon was dat vol zat met testosteron, natuurlijk was het aanwezig, hij was immers een man, jongen misschien eerder eigenlijk, maar zó vol ervan was hij ook weer niet. Dacht hij op zijn minst. Misha moest lachen door haar opmerking, al was hij het er helemaal mee eens. “That surely is America’s ass. And I don’t know, I think with an ass like that I’d always be busy,” vervolgde hij. Over Thor viel er niet veel te zeggen, hameren, dat was niet iets wat elke dag moest gebeuren, al moest hij natuurlijk wel zijn volk besturen en Misha kon zich alleen maar voorstellen hoe veel druk dat gaf, en hoe druk hij daarmee was.
“I mean, technically you’re still a teenager so yeah, you are the kid,” grinnikte hij, een zwakke, speelse grijns op zijn gezicht spelend. Misha had wel het gevoel alsof hij op het level zat waar hij Indy een beetje kon plagen, al deed hij nog zijn best voorzichtig ermee te zijn sinds hij niks wilde verpesten, hij vond hun groeiende vriendschap fijn en wilde dat eigenlijk echt niet verpesten. “But yeah no alright, we’re both kids probably.”
”Really, how could you? How is it that you’ve never noticed that I, noobmaster69, am the greatest avenger of all times.” De naam was gek genoeg niet eens geheel ironisch bedoelt. Hijnwas ironisch toen Misha zijn fortnite account zo noemde, maar daar deed hij toch niet echt veel mee, fortnite was een te grote hype geworden en Misha was er te slecht in, hij hield het maar gewoon bij zijn pokémon spellen, daarbij hoefde hij niet per se met echte mensen samen te spelen.
“Oh yes, your numbers and sciency words, like seven and chemistry,” zei hij, overtuigend knikkend alsof hij het helemaal met haar eens was, alsof ze het grootste geheim van alle tijden met hem deelde. “Don’t hit me with those fighting terms though, I will genuinely cry and hide because I have no idea what below the belt means in fights, though I can only assume it means not to suck dick.”
Een lach verliet Misha zijn mond terwijl hij zijn scrunchie over zijn hand trok, zich klaarmakend om te gaan. “Sober you would know to wrongly quote a vine and I’ll be on the floor in fetal position,” lachte Misha alsof dat echt iets was wat zij wist, en echt iets was wat zou gebeuren. Hoewel hij het niet tof zou vinden als iemand een vive incorrect quotte, zou hij er niet zo extreem op reageren. Als iemand echter ‘yeet’ zou zeggen zonder te weten waar het vandaan kwam, dan zou je wel dergelijk een heftige reactie uit Misha lokken.
Misha zijn armen bond hij om haar benen eenmaal ze op zijn rug gesprongen was. Met een kleine knik begon hij vervolgens te rennen en binnen een mum van tijd stonden ze alweer bij de ingang van Tony Stark zijn huis, of eerder vila. Misha zette Indy weer neer op de grond en draaide zich naar haar om. “I’ll see you tomorrow at practice?”

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
“I- how dare you call me a child?” Oprecht beledigd was ze niet, het was immers verre van een belediging. Door de waarheid kon ze niet beledigd raken. Hoe graag ze het ook had willen ontkennen, op haar leeftijd was ze nog steeds een tiener. “Be real Speedy, we will never really grow up. Catch me making vine related jokes when I’m seventy.” Zacht lachte ze erbij. Het was hun generatie, van de dode vine grappen tot het cancellen van James Charles, dit was hoe ze waren.
“Oh lord, sweet jesus.. Noobmaster69?” De woorden wist ze nog net te zeggen voor ze haar lach niet meer in kon houden. Het was de meest belachelijke naam die ze ooit had gehoord en toch zou ze haarzelf zo noemen voor de meme. “It sounds strangely familiar. Best name ever though, dude.” Dat het haar bekend voorkwam was geen leugen, al kon ze niet precies plaatsen waar ze het van kende. Iemand had het gezegd en Indy probeerde met al haar denkvermogen te achterhalen wie het was.
Geschrokken keek ze hem aan, volledig sarcastisch. “No! Not seven! Anything but that.” Dramatisch sprak ze het uit, meegedaan met de grap. Toch duurde het biet lang voor ze hem iets hoorde zeggen wat haar wederom aan het lachen maakte. Ze was nog maar net bijgekomen van zijn bijnaam, voor hij haar vertelde over zijn kennis van vechttermen. “Stop, I swear, this is- it’s literally gonna kill me.” Buiten adem van het lachen liet ze het hem weten. “It means kicking someone in the dick, how did you not figure that out?”
Voor even keek ze naar de scrunchie die hij vast had, voor ze hem weer aankeek. “I don’t think I could do that, that’s just an unforgiveable crime. But if it hurts that much, don’t talk to thor about memes.. I tried my best but he just doesn’t understand.” De god leek het niet te kunnen begrijpen. Eerst dacht ze dat het kwam omdat hij niet super bekend was met de aarde en jeugdcultuur, maar nu begon ze te vermoeden dat het misschien de leeftijd zou kunnen zijn.
Haar armen had ze stevig rond zijn schouders geslagen, puur voor haar eigen veiligheid. De snelheid die hij haalde was al beangstigend genoeg, dat ze op zijn rug zat maakte het heel wat erger. Toch was het minder erg dan dat ze dacht, aangezien ze al voor het huis stond voor ze ook maar met haar ogen kon knipperen. Gauw stond ze weer op de grond, lichtelijk onstabiel door de snelheid, al herpakte ze haarzelf snel. “Yeah, see you tomorrow.” Een kleine glimlach vertoonde ze. “You know, I actually had fun tonight, believe it or not.” De glimlach stond nog steeds op haar gelaat, onderwijl ze even wegkeek. “So eh, catch ya later dude.” Sprak ze nog voor ze naar binnen liep.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
“Yeah but why would we even want to grow up? Catch me running an instafamous meme page when I’m 90, I’ll really be that bitch.” Hoewel mensen vaak neer keken op hun generatie was Misha er best trots op. Een plaatje dat er uit zag als onzin voor andere kon een heel verhaal vertellen voor mensen van hun generaties. Memes die memes bevatte die in zichzelf ontstonden uit drie andere memes, waar je dus echte kennis voor nodig zou hebben om hem te snappen. Misha vond dat het het mooiste was wat er ooit bestaan had. “Catch me yeet out my life support while I’m a hundred years old because my friends said ‘do it for the vine.” Het was haast gestoord hoe realistisch deze scenarios klonken.
De lach van Indy zorgde ervoor dat ook Misha dubbel lag van het lachen. De naam was dan ook idioot, toch leefde hij er bij, hij ziu het niet anders willen. “Oh come on, that name is the backbone of this nation,” lachte hij, zijn hoofd naar achter gooiend in het proces. Het gelach werd alleen maar erger toen Indy hem uitlegde wat de term onder de riem nou echt betekende. Misha voelde zich haast dom dat hij zo iets makkelijks niet begrepen had. Het klonk zo voor de hand liggend en toch was hij er niet op gekomen. “I- oh god I genuinely thought it was about sucking dick,” kwam er lachend uit, zijn hand voor zijn mond geslagen. “I never got why people said if they did or didn’t do under the belt with fighting. Always confused about who’d be sucking dick in a fight. I mean, doesn’t really seem like the best strategy.” Tenzij je zou bijten en zo je vijand zou uitschakelen, maar alleen de gedachten aan bijten zorgde voor rillingen over Misha zijn rug. Dat was iets waar hij dus echt noiit meer aan wilde denken, hij hoopte dat hij het mentale beeld wat hij erbij kreeg ook kon verbranden uit zijn geheugen.
”I suppose I’ll never talk to any of the avengers about memes then. I doubt Bruce would be much more understanding than Thor.” De lach was nog steeds zacht te hiren elke keer als Misha weer iets zei. Hij kon zich enkel zoveel voorstellen over de avengers, maar dat ze memes begrepen zou hij nooit geloven. Zelfs als God hemzelf naar beneden kwam om het Misha te vertellen zou de jongen hem recht in zijn gezicht uitlachen voor de onzin die hij sprak.
Zwak knikte Misha op haar woorden, een kleine glimlach tevoorschijn koemnde op zijn gezicht. “I wish I had recorded that because I believe that’s a once in a lifetime thing for you to say. But no i had fun too, maybe you’re not so bad after all, don’t quote me in that though.” Misha plaatste enkele stappen naar achter en bleef even staan tot ze volledig veilig binnen was waarna hij direct weer naar huis toe sprintte.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Lachend schudde ze haar hoofd, voor even gehoopt dat het niet geheel serieus was. “Oh come on, I’m great, you just haven’t had enough time to figure it out yet.” Enigszins sarcastisch vertelde ze het hem, om de lichte sfeer er dan toch een beetje in te houden. Waarom ook niet, het was tenminste gezellig en stukken beter dan de ruzie die ze hiervoor hadden. Indy was de reden hierachter allang weer vergeten. Het maakte nu immers niet meer uit, ze waren bevriend en daar ging het om, dat was het hele doel achter het plan van de avengers, aangezien ze samen in een team gegooid werden.
De deur had ze achter haar gesloten, voor ze verder naar binnen liep. In bijna volledige duisternis trof ze vervolgens Tony aan, zittend op de bank, te druk met zijn telefoon om ook maar op te merken dat hij evenveel licht in zijn huis had als Dracula op het moment. “Hi Tony.” Zonder op te kijken van zijn telefoon reageerde hij op haar begroeting. “Hey kid, so I heard you had fun.” Voor even stond ze stil, hem verbaasd aangekeken voor het tot haar doordrong. “The cameras.” Murmelde ze. “The cameras, yeah. See I told you this would be a good idea.” Inmiddels was hij opgestaan om haar een klopje op haar schouder te geven. “Also I made you a new suit, this one’s outdated. I can’t have you walking around like you steppes out of the sixties when you’re associated with the Stark name.” Indy’s ogen stonden wijd open toen hij het vertelde. Een nieuw pak was voor haar hetzelfde als een nieuwe auto. Tony wees naar de koffer op tafel, waar ze bijna heen rende. Haastig opende ze de koffer op de halsband eruit te pakken en om te doen, die zich meteen begon te vormen tot een pak. “I call it the Iron Beast.” Het leek op een Iron Man pak maar dan flexibeler, alsof hij metalen platen tot stof had weten te maken. “It smells like a new car.” Sprak ze enthousiast. “Yeah, you’re welcome. I call it nanotech.”
Na een kort gesprek met Tony liep ze dan toch terug naar haar kamer, voor ze haar telefoon pakte. Het gesprek dat ze had met Misha werd geopend, ze moest toch vertellen dat ze een nieuw pak had. Iemand moest het weten. -Dude, I got a new suit and u wont believe how cool it is- vervolgens gooide ze haar mobiel op haar bed en veranderde ze van dier naar dier, puur om het pak te testen. Na een kleine vijf minuten stond ze als golden retriever in haar kamer, voor ze terug veranderde naar een mens. “Cool.” Murmelde ze tegen haarzelf, voor ze het pak uitdeed, het op een stoel gooide en haar pyjama aantrok. Na een paar minuten in de badkamer te zijn geweest om haar tanden te poetsen sprong ze op bed, alleen om te veranderen naar een huiskat en zo comfortabel in slaap te vallen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het duurde enkele minuten voordat Misha terug in zijn appartement anagekomen was. Eenmaal binnen was Misha nog veel te energiek om gelijk naar bed te gaan. Hij zakte neer op de keuken tafel en liet zijn blik door het smalle appartement schieten. Hij nam alle mogelijkheden om iets te doen in zich op en besloot er maar voor om zijn nagels bij te werken. De kleur die er op had gezeten was op enkele patches na helemaal verdwenen, het was amper te zien dat hij ooit nagellak op had en leek meer alsof hij met verf had zitten klooien.
Misha sprong op van de tafel en nam een mooie groene kleur uit zijn doosje met nagellak. Hij ging weer zitten voraleer hij begon met het bij lakken van zijn nagels. Het was een ontspannende activiteit en Misha deed het vaak om zijn hoofd wat rust te geven van het continu snel zijn. Op deze manier moest hij ook een wat lamgere tijd stil zitten en gaf hij zijn enkel dus genoeg rust om te genezen. Dit plus zijn nachtje slaap zou ervoor moeten zorgen dat zijn enkel zo goed als nieuw was in de ochtend.
Net klaar met zijn laatste vinger schrok Misha op van de plotse verschijning die zijn keuken uit kwam lopen. De knappe man met pik zwarte, lange haren kwam binnen lopen alsof het appartement van hem was en Misha echter een bezoeker was. Hij zat zonder enig pardon neer op de stoel tegenover Misha en opende zijn mond om te praten toen zijn blik op het potje groene nagellak viel. “What is that?” Loki vroeg hem, zijn accent duidelijk hoorbaar in de vraag. Misha volgde zijn blik naar het flesje en bleef even stil alsof hij echt een antwoord moest bedenken. “Nail.. polish..” Het kwam er lichtelijk vragend uit, alsof hij onzeker was of Loki hem daar naar vroeg. De oudere man nam Misha’s hand vast om zijn nagels van dichter bij te bekijken voor hij vast beraden knikte. “I want it,” verklaarde hij waarna de twee de volgende tien minuten aan tafel zaten terwijl Loki de rest van zijn plan vertelde en Misha zijn nagels in de mooie groene kleur lakte. Op verzoek van Loki maakte hij bij beide handen de middelvingee zwart, Misha vond het wel bij de man zijn aesthetic passen en was ook wel tevreden dat de groen mooi met zijn outfit matchte en niet net verkeerd was, anders had dat eigenlijk echt niet gekund.
Het was niet lang na het gesprek en het nagelslakken dat Loki weer vertrok. Hij had verteld wat hij moest vertellen en hij had gekregen wat hij wilde, mooi gelakte nagels. Misha was intussen ook al een stuk rustiger geworden en was zeker weten moe. Hij nam ruimde hwt potje op en nam zijn telefoon terwijl hij zijn weg naar de badkamer maakte. -Holy sh*t dude that’s so fr*cking cool!!- stuurde hij oprecht enthousiast terug. Hij vond het super vet voor Indy dat ze een niet pak kreeg. Hij hoopte voor haar dat het net wat warmer was dan haar vorige outfit, sinds dat amper iets was eigenlijk. Misha plaatste zijn telefoon aan de oplader vooraleer hij zijn tanden poetste en zich omkleedde. Direct toen zijn hoofd het kussen raakte viel hij in een vaste slaap.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Haar wekker maakte haar de volgende ochtend wakker. Zodra ze haar ogen opende veranderde ze terug naar een mens, vooraleer ze uit bed rolde, gekleed in haar pyjama. Half slapend slenterde ze richting de keuken, waar ze de frootloops uit de kast pakte en hier wat van in een schaaltje gooide, voor ze de melk hit de koelkast pakte en dit erbij goot. Want het is eerst cereal en dan melk.
Na haar ontbijt liep ze terug naar haar kamer, waar ze zich klaarmaakte voor de rest van de dag. Gekleed in haar uniform liep ze een halfuur later dan ook weer de gang in. Ze had echter nog even voor ze weg moest, dus bleef ze hangen voor de tv, waar ze netflix aanzette en een serie begon te kijken. Toch begon het al vrij snel te vervelen. Vandaar stond ze al redelijk snel weer op, haar weg gebaand naar het balkon, waar ze op de reling ging zitten. Angst om te vallen had ze niet, aangezien ze vrij zeker wist dat ze haarzelf wel redden kon. Een vogel kwam uiteindelijk op haar schouder zitten, waar ze even om lachte. “Hey dude.” Sprak ze tegen het dier, zonder een reactie terug te krijgen. “Wow man, that’s cool.” Murmelde ze alsof de vogel haar hele verhalen vertelde. Niet veel later checkte ze de tijd op haar horloge, waar ze zag dat ze nu wel weg kon. Dan was ze maar wat te vroeg. “Well, gotta go, friend.” Sprak ze nog tegen de vogel, voor ze haarzelf achterover van het balkon liet vallen.
Van huis tot een paar straten voor de Avengers toren had ze als vogel over de gebouwen gevlogen. Met flink wat snelheid daalde ze, net boven de grond terug naar haar mensen vorm gegaan. Voor een pizza tent bleef ze staan, even overwogen of het een goede keuze was om nu al pizza te halen. Ze had zo goed als altijd honger, dus wat zou het ook. Minuten later liep ze met een stuk vegan pizza in haar hand het Avengers hoofdgebouw binnen, door naar de trainingsruime, onderwijl ze het tweede deel van haar ontbijt naar binnen werkte.
De training van vandaag zag ze niet heel erg tegenop, zoals ze gewoonlijk wel deed. Misha en zij werkten immers normaal gesproken niet zo geweldig samen, al hoopte ze hier wat verandering in de krijgen na de voorgaande avond. Daarbij had ze een nieuw pak, wat het ook een stuk leuker maakte om te gaan trainen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Enkele minuten voor hij origineel aanwezig moest zijn bij de Avengers toren werd Misha wakker gemaakt door zijn wekker. Met lichtelijke moeite kwam hij uit bed enbegon hij met zich klaarmaken voor de dag. Hij at left over pizza als ontbijt, kleedde zich om in zijn pak, scrunchie er over, er onder voelde veel te ongemakkelijk, en poetste zijn tanden nog snel voor hij zijn appartemenr verliet. Zijn ochtend routine ging deze ochtend sneller dan verwacht dus Misha besloot ervoor om zijn tijd te nemen met het rennen. Hij nam een korte pauze op het dak van een groot gebouw dicht bij zijn huis en zakte neer op de rand van het dak. Bang om te vallen was Misha niet. Hij was snel genoeg om zijn eigen val op te vangen, dacht hij tenminste.
In stilte zat hij een minuutje te genieten van het uitzicht. De zon was langzaam aan het opkomen, mensen liepen druk over de straten met een to go koffie in hun hand en nette werk kleding aan. Misha nam een moment om terug aan zijn werk te denken en voelde zich opgelucht met hoe hij, naast de lab jas, geen uniform had. Hij kon net zo goed in zijn pyjama op werk komen, zolang hij maar geen licht ontflambare stoffen droeg sinds dat gewoon gevaarlijk was met de experimenten. Misha glimlachte bij de gedachte. En hoewel hij nu technisch gezien wel een uniform aan moest, voelde het toch wel fijner dan elke dag in een twee stukken pak te lopen met een koffertje waar werk spullen in zaten en een slechte dunkin donuta koffie in zijn hand omdat starbucks te duur en overrated is.
Met nog enkele secondes op de klok duwde Misha zich overeind. Hij nam nog de tijd om een mooie foto van het uitzicht te nemen waarna hij begon te rennen. Hij voelde niks meer van de pijn in zijn enkel en was hier ook zeer blij mee, het zorgde voor geen belemmeringen tijdens het rennen. Doordat hij onderweg nog enkele keren stopte om een hond te aaien kwam Misha precies twee minuten te laat aan. Toch leuk hoe hij ondanks zijn snelheid nog altijd te laat was, sommige dingen veranderen nooit.
Enkele meters voor de ingang stopte Misha met rennen en ging hij om in het gewone lopen. Hoewel hij wist dat hij op zich gewoon naar binnen kon rennen deed hij dat niet sinds hij niet per ongeluk iets kapot wilde maken of wat dan ook. Misha maakte zijn weg het gebouw binnen en ging door naar de trainingsruimte waar hij twee minuten geleden zijn trainingen met Indy had moeten beginnen.
Direct toen hij de trainingsruimte binnen liep trok Misha het masker van zijn gezicht af. “I’m sorry i’m late I was sitting on this rooftop watching people and then i had like thirty seconds left which would’ve been more than enough but on my way here I saw these two golden retriever puppies and I physically could’t not stop to pet them and ask for their names and she said one of them was names Billy and that’s honestly the greatest name for a pup I’ve ever heard.” Misha was aan het brabbelen, en gek genoeg gebeurde dat aardig vaak. Hij sprak dan op een wat hogere snelheid en viel over bijna elk woord wat hij er uit probeerde te krijgen puur omdat hij iets wilde uitleggen wat er toch minder goed uit kwam dan verwacht. Hij hoopte gewoon dat het niet erg was.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
“You can’t have food in here.” Sprak een van de personen achter het glas, die hun training soms bekeken. “Yeah I can.” Wat verbaasd keek de persoon haar aan, haar reactie niet verwacht. “No, you just- we will start the training program while you eat and you will het injured.” Indy schudde haar hoofd. “No way dude, I paid money for this pizza, so not only am I okay with taking a hit for this bad boy, it won’t happen anyway.” Met een glimlach op haar gelaat at ze vervolgens de rest van haar pizza op, wat overigens ruim op tijd was, aangezien ze wat eerder was en Misha nog altijd niet aanwezig was.
“So where’s the Flash?” Hoorde ze de stem van de persoon wederom. “He’s late pretty often, chill.” Hij was tot nu toe hooguit een minuut te laat, wat eigenlijk nog niet eens zo erg was volgens haar. Nog een minuut ging voorbij voor ze hem binnen zag lopen. Voor ze iets kon zeggen begon hij echter al te praten, wat ze helemaal niet erg vond aangezien het voor een deel over puppy’s ging. Indy keek hem met grote ogen aan, gewacht tot hij uitgepraat was. “Did you get a picture of the pups? Please tell me you did.” Het sprak bijna voor zich dat Indy een zwakke plek had voor dieren, en puppy’s waren alles behalve een uitzondering
De tijd om een gesprek te voeren hadden ze niet echt, aangezien de persoon achter het glas de training had gestart. “But why a rooftop? I mean, you could’ve just walked in the streets and looked at people.. no wait, rooftop is pretty coo-“ een harde tik tegen haar rug liet haar toch enigszins schrikken, voor ze een kogel op de grond zag vallen. “Hey a little warning would’ve been awsome.” Riep ze nog naar de man achter het glas voor ze begon te vechten. “I’m just trying to make it a bit more realistic. Real criminals won’t warn you either.” Indy’s gedachten waren echter te druk met het vechten om nog goed op te kunnen vatten wat er net gezegd werd. Nu ze wist dat het nieuwe pak kogelvrij was, was ze er alleen maar gelukkiger mee. Als het haar oude pak nog was geweest, was ze nu immers niet bepaald in staat meer om te vechten geweest.
Na de dagen van trainingen die ze hadden gehad, had ze wel gemerkt dat haar uithoudingsvermogen steeds beter werd, evenals haar vechttechnieken. Vechten kon ze al, maar het ging nu stukken minder slordig. Daarbij had ze een week geleden een biologie boek doorgebladerd die ze had gevonden in de kast thuis, waardoor ze weer een paar nieuwe opties had voor dieren om in te veranderen. Dat was immers hoe het werkte. Elk dier dat ze kende was voor haar een optie, wat het altijd leuk maakte om nieuwe soorten te vinden.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
“Of course I did, who do you think I am?” Vroeg hij bijna beledigd voor hij zijn telefoon uit zijn zak haalde en gelijk een paar van de honderd foto’s liet zien. De puppy’s waren in alle opzichten perfect en Misha was opslag verliefd geworden toen hij ze zag. Hij had een zwak voor dieren en puppy’s al helemaal, honden in het algemeen wel eigenlijk. Puppy’s lieten hem toch elke keer weer stoppen, zelfs al zou hij onderweg zijn naar het belangrijkste event van zijn hele leven zou Misha nog wel stil staan voor een puppy.
Misha keek op toen Indy in het midden van haar zin afgekapt werd. Zijn blik ging naar de man achter het glas waarna hij snel zijn telefoon weg deed en zijn masker terug opzette. De training was begonnen en hij had het niet door gehad. “A rooftop because it’s way cooler, figuratively and literally, and because you can see so much more than when you’re sitting on the street. Besides that, I was wearing my suit so it would feel weird to just stare at people when they can see me,” legde Misha uit terwijl hij tegen de simulatie begon te vechten. Hij was aardig goed in multi tasken en had dus helemaal geen probleem met praten terwijl hij aan het vechten was. Daarnaast was de simulatie hetzelfde als de training ervoor, alsof het gewoon helemaal opnieuw afgespeeld werd, er was niks nieuws echt aan en het patroon was makkelijk om te herkennen. Het duurde dan ook niet lang voordat ze de strijd tegen de simulatie gewonnen hadden en het klaar was. Dat was echter pas de eerste training van de dag, er zaten er nog een hoop te wachten.
Terwijl de man achter het glas aan de slag ging om de volgende training volledig klaar te zetten en op te maken hadden Misha en Indy enkele minuten een pauze. Misha trok zijn masker weer af, het kon hem niet veel schelen dat de man achter het glas zijn gezicht zou zien, alle Avengers hadden gewoon hun gezicht open en blood, alleen Misha buiten deze muren absoluut niet. “Oh i have the weirdest request but hear me out okay?” Begon hij plots, zich in een oogopslag naar Indy toe kerend en haar in zich op nemend. “I need you to send me a picture of your skin in clear daylight,” glimlachte hij breed alsof het een normaal verzoek was en niet de meest rare vraag die hij wellicht ooit aan iemand gevraagd had. Hij wilde ook niet bepaald uitleggen waarvoor het was sinds dat misschien wel nog gekker was. “Oh wait hang on.” Misha trok de hand van zijn pak er af en hij nam Indy’s hand vast. Hij hield zijn nagel naast haar huid en glimlachte tevreden. “Nevermind my last request,” vervolgde hij waarna hij haar hand los liet en zijn hand terug op het pak zette.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld