Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Mai
Check het forum voor gezelligheid!!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
ORPG ~ What good is the warmth of summer*
Valiant
Wereldberoemd



Met een sluwe grijns keek ze Kenji aan. “Wacht maar tot vanavond.” Ze zou hem met gemak bewijzen te kunnen winnen. Oke Alyssa wist ook wel dat ze niet álles won en Kenji ook zijn kwaliteiten had, maar een uitdaging ging ze niet uit de weg. Alyssa lachte toen de man oprecht vies keek. Als het aan haar lag was er wel iemand waarbij ze dat wilde. De verwachting was echter niet dat dit snel of ooit zou gebeuren. Als Mateo had geweten wat zijn plannen hadden aangericht voor hij ze had ingezet was de man waarschijnlijk snel van plan veranderd. Het ontmoeten van Bucky, Kenji, Jack en iedereen hier in winter had ze aan de man te danken, maar dankbaarheid voelde ze niet voor hem. Het verbranden van zijn lichaam was mild geweest. “Het verbaasd me dat jullie koning nog geen uitleg geëist heeft.” gaf Alyssa eerlijk toe. De man had een spion in zijn midden gehad die zijn commandant in de problemen had gebracht. Als het aan haar lag zou ze de schuldige, in dit geval zij zelf, op zijn of haar knieën voor de troon zetten en gebieden uitleg te geven. Alyssa besefte pas dat dit niet was hoe zij het zou doen, maar hoe haar vader had geleerd dat ze dit moest doen. Kenji praatte verder over het spel en Alyssa knikte even, half oplettend. “Ik ben benieuwd, nieuwe spellen zijn nooit verkeerd. Wie weet kunnen jullie dan ook eindelijk iets winnen.”

Hoe meer ze over winter hoorde, hoe nieuwsgieriger en enthousiaster ze werd ook al waren het maar hele kleine details. “Dat geloof ik direct.” Er waren maar weinig mensen binnen zomer die écht kennis hadden over het winter koninkrijk. “Waar is Bucky wel fan van? Op vechten en trainen na dan.” Vroeg ze Kenji met opgetrokken wenkbrauw. De man leek niet erg gericht te zijn op leuke activiteiten of ontspanning. Als hij het niet deed dan ging ze er zelf wel naar opzoek. Alyssa zag de blik van Kenji en fronste even. “Er zit meer achter dan gewoon niet houden van de feestdagen.” Het was eerder een conclusie dan een vraag en ze voelde zich schuldig voor haar opmerking. “Ik wil alles zien hier. In zomer hebben we deze feestdagen niet dus lach me niet uit als ik domme vragen stel!” Ze kende Kenji goed genoeg om te weten dat hij er mee zou spotten wat ze eigenlijk niet erg vond. “Je kan altijd nog met mij trainen. Bucky moet rust nemen wanneer hij bijkomt al gaat hij dat natuurlijk niet doen tenzij we hem forceren.” Alyssa schudde haar hoofd. “Genoeg gepraat daarover.” mompelde ze tegen zichzelf. Ze had automatisch ‘wanneer’ hij bijkomt gezegd in plaats van ‘als’ en dit voelde wel goed.

“Wat zie ik toch in jou? Je bent vreselijk!” Alyssa lachte even, wetende dat hij haar niet zó erg zou pesten. Ze had niet specifiek een hekel aan haar volledige naam op het feit na dat Hailey vaak haar undercover naam was voor Mateo en ze zijn achternaam droeg. De titel was wel een grote walging sinds ze zich totaal niet als een prinses voelde of behandeld wilde worden. Alyssa was niet beter dan de rest van de mensen hier of in zomer. De manier waarop Kenji reageerde was erg dubbel. Wat Alyssa had gedaan was vast erger geweest dan wat Kenji had uitgevoerd, maar ze waardeerde zijn luchtigheid en zo lang hij haar vergeven had was dit prima. “Bedankt.” Zei ze toch nog kort. “Kenji!” Ze sloeg tegen zijn arm en schudde haar hoofd. Hoe durfde hij zo’n opmerking te roepen. Ook al ging het feit dat ze Bucky had gekust als een lopend vuur door de rangen heen, deze opmerking suggereerde toch wel meer dan dat. Alyssa bloosde licht en probeerde zichzelf te herpakken. “Goed dan.” Het was beter om Kenji gelijk te geven en misbruik te maken van de situatie. Haar bord was leeg genoeg om er nog wat friet op te scheppen. Eenmaal aan tafel was dat eigenlijk het enige wat ze at. De honger die ze eerst had gehad verdween wanneer ze aan Bucky dacht die voor zijn leven moest vechten terwijl Alyssa aan het lachen was met Kenji. Het was beter om deze gedachten weg te drukken.
“Ik ben verrast… maar toch ook niet. Je bent er in ieder geval niet minder leuk om en je blijft mijn beste vriend.” Waarschijnlijk was Kenji niet zo onzeker over de hele situatie, maar ze wilde dit toch gezegd hebben. De blos op zijn wangen bezorgde Alyssa een grijns. "Ohhh heb ik een crush ontdekt?" Vroeg ze hem plagend. Als hij haar met Bucky probeerde te plagen deed ze dat gewoon terug. “Hmhh.” Bedachtzaam at ze een frietje op terwijl ze alle momenten doornam waarop ze Kenji en Jack samen had gezien. “Nu ik erover nadenk… Ja. Ja ik denk het wel. Je weet wel wat ik nu ga doen of niet?” Alyssa was van plan deze nieuwe kennis in de praktijk te stellen tijdens de spelletjesavond. Ze kon Jack vast wel genoeg porren om wat uit hem te krijgen. “Geen zorgen ik zal je niet gelijk betrekken.”
Anoniem
Popster



Ts
-
De dag was verrassend snel voorbij gegaan en Kenji was de hele dag bij Alyssa gebleven. Ze hadden het best leuk gehad samen en Kenji had over de dag steeds meer zin gekregen in de avond voor de spelletjes. Hij had steeds meer zin gekregen om Alyssa te verslaan in sommige spellen. Ook had hij nieuwe dingen gehoord over het spel truth or dare en verheugde hij zich er op om dat spel te spelen. Kenji had geprobeerd de hele dag met Alyssa zo ver mogelijk van Jack te besteden, angstig voor wat zij zou doen nu ze van zijn crush af wist. Hij was bang dat ze het hem zou vertellen en dat Kenji zijn goede vriend daardoor kwijt raakte. Hij wist niet goed hoe hij daar mee om zou moeten gaan. Natuurlijk was er altijd nog de optie dat Jackson Kenji ook leuk vond, maar Kenji zag dat meer als een nooit waarkomende fantasie. Hij kon zich niet voorstellen dat de generaal zou vallen voor een van zijn soldaten, al helemaal een man. Jackson lag juist zo goed bij de dames. Kenji daar in tegen helemaal niet. Hij zou het dus ook niet snappen als Jackson hem wel leuk zou vinden. Hij wilde er ook helemaal niet over denken, straks gaf hij zichzelf nog false hoop. 

De avond was inmiddels aangebroken en de spelletjes waren al bezig. Ze waren net klaar met een gespannen potje twister waarin het uiteindelijk een wedstrijd tussen Kenji, Jack en Alyssa was. Jack had helaas gewonnen, Kenji had het niet erg gevonden om nog labger met de jongen in de knoop te zitten. Maar de tijd was nu echt aangebroken om het nieuwe spel te beginnen. Een hoop van de mensen ging vast weg naar bed, of omdat ze moe waren of omdat ze het nieuwe soel niet wilde spelen. Ze bleven achter met een groep van negen mensen. Kenji was best enthousiast voor het spel en kon ook niet wachten tot ze zouden beginnen. Iedereen ging in een kring op de grond zitten en de rekruut die hen met het spel kennis zou laten maken stond op. Hij ging in het midden van de cirkel staan en wilde net beginnen met de uitleg toen de deuren van de kantine open gingen. Bucky kwam binnen lopen alsof er niks aan de hand was en ging op zijn gemakje bij de groep op de grond zitten, gewoon alsof er helemaal niks gebeurt was. 

@Valiant  Valyria
Valiant
Wereldberoemd



Voor de rest van de dag probeerde Kenji haar bij Jackson uit de buurt te houden, iets wat ze zelf ontzettend komisch vond. Jack leek niet door te hebben dat Kenji zich vreemd gedroeg en haar met zich mee trok wat in het voordeel was van de man. Het was niet zo zeer dat ze direct op Jack af zou lopen en hem zonder pardon zou vragen of hij Kenji wel aantrekkelijk vond en iets in hem zag, maar dit leek Kenji wel bijna te denken.

Zoals afgesproken liet Alyssa zich meenemen naar de spelletjesavond, maar niet voor ze een lange douche had genomen en zich had omgekleed. De douche was nog vrij pijnlijk en een van de zusters had haar opnieuw moeten helpen om haar rug te verbinden, maar het was het waard. Alyssa voelde zich eindelijk wat menselijker en dat scheelde al een hoop. Aan Kenji had ze voorgesteld haar haren terug te verven naar hun originele kleur. De aanzet begon al zichtbaar te worden en Alyssa wilde zichzelf weer zijn. De man had beloofd om uit te zoeken of er hier iemand was die dit voor haar kon doen. Het serum dat haar vader aan het begin van de missie aan haar had toegediend om haar huidskleur bleek te maken en de temperatuur van haar huid te laten zakken begon tevens uit te werken. Voor Alyssa was dit een prettig gevoel, maar rondom de mensen hier in winter probeerde ze om de warmte terug te trekken tot diep in haar. Nog een situatie als die met Bucky moest voorkomen worden.

De avond was gestart met een aantal van de standaard spellen welke Alyssa en Kenji bijna om en om leken te winnen. Hoewel ze haar best deed was het onmogelijk om niet aan Bucky te denken wat er voor zorgde dat ze twee spellen waarbij ze bijna won had verloren. Ook bij twister had ze, nadat ze alleen met Jack en Kenji over was, de strijd verloren. Dit was een van de weinige keren dat Alyssa met opzet had verloren zodat Kenji alleen met Jack overbleef. Die laatste won uiteindelijk het spel, maar Alyssa spotte wel de rode kleur op Kenji's wangen. Zoals Kenji verteld had was het nu tijd voor een nieuw spel. Net als alle andere nam ze plaats op de grond en ging ze in een comfortabele kleermakerszit zitten. De rekruut die in het midden stond was voor haar niet geheel onbekend. De jongen was tegelijk met haar gestart aan zijn training. “Vandaag spelen we truth or dare. Eén iemand begint en mag een persoon aanwijzen. De aangewezen persoon kiest uit 'Truth' of 'Dare'. Als 'Truth' wordt gekozen, stelt de beginnende persoon een vraag die eerlijk beantwoord moet worden door de aangewezen persoon. Als 'Dare' wordt gekozen, verzint de beginnende persoon een opdracht die de aangewezen persoon moet uitvoeren. Als de aangewezen persoon de vraag heeft beantwoord of de opdracht heeft uitgevoerd mag die weer iemand anders aanwijzen en zo gaat het door. Maar die aangewezen persoon mag niet de beginnende persoon gelijk weer kiezen.” De jongen wachtte geduldig af en liet de informatie bij iedereen dalen. “Is het zo duidelijk genoeg? En iemand die graag wil beginnen?”
Anoniem
Popster



Bucky luisterde aandachtig naar de uitleg die de rekruut hen gaf. Zijn hoofd deed pijn en hij voelde zich duizelig, maar naast dat deed hij wel gewoon zijn best om zich te blijven focussen en gewoon rustig aan te blijven doen. Hij luisterde naar de regels van dit nieuwe spel en snapte ook wel gelijk het doel ervan. Hij begon nu te twijfelen of het wel slim van hem was om te komen. Het spel klonk wel leuk maar had een sfeer er omheen alsof het erg persoonlijk kon worden. Bucky had geen idee of hij daar zin in had maar het was nu te laat om nog weg te gaan. 
De rekruut die het uitlegde nam weer plaats in de cirkel toen Jackson zijn hand jad opgestoken en verteld had dat hij wel wilde beginnen. Een grijns had verschenen op Jackson zijn gezicht en hij keek even de hele cirkel rond. “Ken, m’n jongen. Truth or dare?” Vroeg Jackson breed grijnzend. Een rode blos verscheen op Kenji zijn wangen. Bucky kon het zich niet voorstellen dat niemand door had dat ze duidelijk iets voor elkaar hadden. Voor zover hij wist wist iedereen het behalve de twee zelf. 
Bucky keek toe hoe de dares gedaan werden en de truths beantwoord werden. Zijn aandacht was er echter niet helemaal honderd procent bij, totdat de vraag uiteindelijk op Hailey neer kwam. Hij had zijn best gedaan haar blik te vermijden maar kon het nu gewoon niet laten om naar haar te kijken. Hij keek naar hem en beet even hard op zijn lip. Hij voelde zich ineens een stuk minder goed worden. Alsof de warmte terug zijn lichaam in kwam door alleen naar haar te kijken. Hij wist niet goed hoe hij dit moest stoppen of tegenhouden. Het begon in hem te branden en pijn te doen, maar toch voelde het ook wel goed. Maar hij deed alsnog zijn best er niet op te letten, er niet aan te denken en het gewoon hard tegen te houden. 
Bucky wachtte net als iedereen af wat haar antwoord zou zijn en wat voor vraag of opdracht ze hierbij zou krijgen. Hij was benieuwd naar wat er zou gebeuren. Wat ze haar zouden durven vragen. 

@Valiant 
Valiant
Wereldberoemd



Een zachte lach wist Alyssa achter haar hand te verbergen toen Jackson hem Ken noemde en de man direct begon te blozen. Als dat niet duidelijk genoeg was dan wist ze het ook niet meer. Kenji besloot, niet geheel onverwachts, om voor haar te kiezen en Alyssa probeerde te besluiten wat ze het beste kon doen. Zijn valse grijns vertelde haar dat ze hoe dan ook in de problemen zou komen. “Dare.” Antwoordde ze na even. De uitdaging durfde ze in dit geval wel aan te gaan. Alyssa voelde hoe alle ogen op haar gericht werden toen ze de dare te horen kreeg. “Doe een blinddoek om, draai een aantal keer rond en kus de eerste persoon waar je naar wijs. De rest van het spel moet je bij hem op schoot zitten.” Alyssa trok haar wenkbrauw naar Kenji op. Ze wilde een opmerking maken, hem waarschuwen dat deze man ook Jackson kon zijn, maar wilde dit niet zomaar doen.
“Kom maar op.” Alyssa was mannen gewend en ze had wel vaker iemand gezoend om hier niet bang voor te zijn. Ze zag in werkelijk geen van de mannen hier iets, althans dat dacht ze tot Alyssa voelde hoe ze nog steeds door iemand werd aangestaard. Op het moment dat ze omkeek ving ze de blik van Bucky op en werden haar ogen wat groter. Alsof hij de brandstof was voor haar vuur voelde ze zich warmer worden. Instinct vertelde dat ze hem direct terug moest sturen naar de ziekenboeg en boos moest worden, een ander deel vertelde haar dat ze de dare niet meer aan kon gaan.

Kenji zorgde er voor dat ze niets anders kon doen dan de dare opvolgen door de blinddoek plots om te doen en haar rond te draaien. Met moeite stopte ze de reflex om hem van zich af te duwen en werkte ze met hem mee. Het zorgde wel voor lichte disbalans, maar Kenji leek haar op een specifiek moment te stoppen. Ze wees, naar verwachting, naar de eerste persoon voor haar en hoorde een tevreden lachje van Kenji in haar oor. “Kom maar mee, prinses.” Alyssa stompte hem met haar elleboog wat een zacht geluid van ongenoegen uit hem kreeg. Ze werd naar voren en beneden begeleid. Zonder twijfel reikte Alyssa uit naar de man voor haar. Een hand op zijn wang om te voelen waar ze moest zijn. Het moment dat haar lippen de zijne raakte voelde ze een soort ontploffing van binnen. Een vreemd, onwennig en toch ook vertrouwd gevoel dat ze herkende van de kus met Bucky eerder vandaag.
Anoniem
Popster



Bucky keek op toen Hailey dare koos, hij wist niet of hij dat wel van haar verwacht had en of hij het wel fijn vond. Het was dat de gene die haar de vraag had gesteld Kenji was, anders had Bucky het absoluut niet gewild. Je wist niet hoe de jongens hier konden zijn. Bucky hield zijn blik strak gericht op Kenji, zich afvragend wat de jongen voor opdracht zou geven. De opdracht die Hij aan hHailey gaf bracht een lichte frons op Bucky zijn gezicht. Hij voelde zich er niet compleet comfortabel mee dat dit moest gebeuren, maar hij wist ook dat hij er niet echt een zeggen in had. Hij kon het eigenlijk niet maken om nu er tegen te protesteren. Bucky bleef toen maar stilletjes toekijken hoe Hailey opstond van haar stoel en in het midden van de cirkel ging staan. Voor even ontmoette hun ogen elkaar, maar Bucky wist niet goed of zij hem wist te herkennen, of dat ze gewoon rond keek. Het duurde echter niet lang sinds Kenji al vrijsnel de blinddoek bij haar om deed en haar even rond draaide. Hierna nam hij met een brede glimlach op zijn gezicht plaats naast Bucky. Kenji gaf Bucky een schouder klopje en een vreemde glimlach waarvan Bucky de betekenis niet kende en eigenlijk ook niet wilde kennen. Hij schudde eventjes zijn hoofd en richtte zich maar op Hailey die net gestopt was met het ronddraaien. Tot zijn lichte schrik maar ook grotw opluchting was Hailey helemaal naar hem toe gericht. Kenji stond gelijk weer op en liep naar Hailey toe om haar naar Bucky toe te begeleiden. Iedereen keek in spanning af naar wat er met hen gebeurde, niemand verwachtte namelijk dat de commandant dit toe zou laten. Zo een persoon was hij eigenlijk helemaal niet. Toch kon Bucky eigenlijk weinig doen behalve alles over zich laten heen komen. De hand die op zijn wang kwam voelde warm maar niet brandend. Nog niet. Haar lippen op die van hem zorgde echter wel voor een branderig gevoel. Hij werd helemaal koud en kon voelen hoe warm zij helemaal werd. Het was alsof ze gewoon helemaal het tegenovergestekde van elkaar waren en het voelde raar genoeg heel goed. Bucky weerhield zich er dan ook niet van om haar voorzichtig terug te kussen, ondanks dat het nu toch wel begon te branden. 

@Valiant 
Valiant
Wereldberoemd



Het voelde ongemakkelijk om zo gebukt voor hem te staan. Met haar vrije hand voelde ze zijn been en ging ze, zoals de opdracht ook van haar vroeg, op de schoot van Bucky zitten. Hoe blij hij hiermee was wist ze niet, maar Alyssa liet zich niet verslaan door commandant Snow. Alyssa dacht direct terug aan de vorige kus en het feit dat ze hem verbrand had. Haar temperatuur daalde en daalde langzaam evenarend aan de temperatuur van Bucky. Tot haar verbazing kuste Bucky heel terughoudend maar zacht met haar mee. Het vertrouwde gevoel werd enkel meer en hoe langer ze de kus volhield hoe minder ze deze wilde stoppen. Alyssa besefte zich heel goed dat dit niet zo werkte en dat ze wel degelijk moest stoppen. Bang voor de reactie van Bucky, zowel teleurstelling als woedde was te verwachten, stopte ze de kus en nam ze wat meer afstand tussen zijn gezicht en het hare. Ijsblauwe ogen keken terug naar de zijne en Alyssa probeerde te zien wat hij dacht of voelde. Naast hem schraapte Kenji zijn keel en haar aandacht schoot direct naar hem toe. “Ik denk dat dat wel genoeg was voor deze ronde.” Zijn uitdrukking vertelde haar meer dan genoeg en ze schonk hem even snel een sluwe blik. Wat Kenji deed kon zij ook. Alyssa daagde daarom Jackson uit, oneindig veel plannen speelden door haar hoofd en hoewel deze heel interessant waren besefte ze ook dacht ze nog steeds bij Bucky op schoot zat. Haar benen zaten aan beide kanten van zijn heupen en haar lichaam was maar een paar centimeter bij dat van hem vandaan. Vreemd genoeg wilde ze niet nog meer van hem, was ze tevreden om dicht bij hem te zijn en te zien dat hij oké was. “Waag het niet om nog eens bijna dood te gaan.” Het was geen verwijt, Alyssa wist ook wel dat hij er niet voor gekozen had, maar ze wilde niet nog eens zo bezorgd om hem hoeven zijn, zo bang om hem te verliezen. “En ja ik ben bezorgd om je of je dat nu wil of niet.” voegde ze eraan toe. Alle woorden zacht gesproken zodat alleen Bucky deze hoefde te horen.
Anoniem
Popster



Bucky voelde de druk op zijn benen meet worden en ging er vanuit dat Alyssa plaats had genomen op zijn schoot. Gelukkig voor Bucky stopte de kus aardig snel. Hij voelde zich gewoon vreselijk ongemakkelijk bij zulke intieme aanrakingen en zeker tegenover zoveel andere mensen die het konden zien. Bucky had Kenji eigenlijk willen slaan voor deze actie maar hij wist dat dat geen goede oplossing was. Geweld was nooit de oplossing. Met een zachte, haast onhoorbare zucht keerde Bucky zich maar weer op de groep. Het feit dat Alyssa op zijn schoot moest blijven zitten voor de rest van het spel hielp ook niet echt mee. Aanraking was gewoon niet zijn ding. Hij kreeg zelfs het gevoel alsof deze opdracht meer een dare voor hem was dan voor haar op dit punt. Bucky rolde zijn ogen op Kenji’s opmerking. Misschien was het een fout geweest van hem om te komen. Jackson had het gevraagd toen Bucky nog out was, hij had waarschijnlijk niet verwacht dat de commandant het ook daadwerkelijk gehoord had. Bucky vond het wel grappig om voor eens een spel avond uit te proberen. Maar nu baalde hij er van. Alyssa ging verder met het spel en vroeg het aan Jackson die zoals verwacht zonder enige twijfel voor dare koos. Jackson was veel te trots om voor truth te kiezen en iedereen kon dat weten. Bucky zou waarschijnlijk ook sneller dare kiezen, sinds hij niet graag dingen over zichzelf vertelde. Maar hij moest het maar zien. Het zou er echt aan liggen wie het aan hem vroeg. Kenji vertrouwde hij namelijk niet met dares. 
Bucky keek even op bij de opmerking van Alyssa, hij kon het niet laten om met zijn ogen te rollen. “Alsjeblieft zeg, alsof ik echt ooit dood zal gaan,” mompelde Bucky hoofdschuddend, alsof het echt een mogelijkheid was dat Bucky voor altijd zou blijven leven. Dat veraachtte hij dus totaal niet. Bucky zuchtte even diep. Hij haatte het als mensen bezorgt om hem waren en Alyssa wist dit, waarom was ze het dan nog steeds? Hij snapte het gewoon niet. “Well I’m fine so stop it.”

@Valiant 
Valiant
Wereldberoemd





De opluchting was op zijn gezicht te zien en dit wekte irritatie bij haar op. Alyssa was zich bewust van het feit dat Bucky niet van aanrakingen hield, maar als alles waar hij niet van hield ontweken moest worden dan was het geen leven meer. Ze had op zijn minst gehoopt die afkeer niet bij hem te zien, maar dit was een nutteloze verwachting. Alyssa wist niet meer wat ze moest voelen of denken bij de man, wat hij nu nog van haar wilde. Als hij kwaad was op haar en het feit dat ze gelogen had dan was dat prima, dit was haar eigen schuld, maar hij leek het zelf niet eens te weten. Zijn antwoord op haar woorden was fout, heel fout en haar ogen vernauwde. De manier waarop hij zijn ogen rolde was de druppel. Als het iemand anders dan Bucky was geweest had ze hem geslagen, maar voor haar eigen bestwil hield ze dit in. “Hou daar nou eens mee op! Ja je kan dood Bucky, je bent niet onsterfelijk en onoverwinnelijk. Hoe vaak je het ook zegt en hoe veel je het denkt, ook jij gaat dood!” Alyssa was klaar met deze opmerkingen van hem, dit gedrag dat hij zichzelf door de jaren heen had aangeleerd. “Stop jij maar eerst met je als een asshole gedragen tegenover de mensen die om je geven. Liefde en bezorgdheid is niet zo'n vreselijk, walgelijk iets als dat jij het lijkt te zien, Snow. ” Ze was niet van plan om nu nog mee te doen aan de dare die ze had gekregen en was zich er vrij bewust van dat Bucky alleen maar blij was dat ze van hem af ging. In een soepele beweging stond ze op van zijn schoot. Zonder verder te reageren op de mensen die haar aanstaarde ging ze terug op haar eigen plek zitten en staarde ze met de emotieloze blik die Bucky haar had geleerd voor zich uit. Het was prima dat ze hem moest helpen om liefde te begrijpen, om liefde te kunnen geven en ontvangen, maar Bucky stootte het direct van zich af en zette zijn stekels op alsof het gevaar was. De eerste keren had ze dit aangenomen en geaccepteerd, maar op dit moment kon ze het gewoon niet meer. Alyssa had hem zo dichtbij laten komen dat het nu pijn deed. Zo lang ze dit allemaal uitzette en haar gevoel probeerde af te sluiten kon er weinig meer met haar gebeuren, zo werkte dat immers ook voor hem.
Anoniem
Popster



Bucky zuchtte diep toen Alyssa een hele scène maakte van dit scenario. Het was nu niet meer een ding tussen haar en hem maar iedereen kon mee genieten van dit gesprek en daar hield hij totaal niet van. “Ja nou ik wou dat ik werkelijk dood was dan hoefde ik ten minste niet met al dit vreselijke gezeik te leven.” Bucky knapte gewoon. Hij was er helemaal klaar mee. Met alles eigenlijk. Hij wilde op dit moment gewoon dat hij dood was, dat hij jaren terug al overleden was samen met al zijn vrienden tijdens de trainingen. Dat hij nooit een leven had hoeven beginnen en hij nooit in contact hoefde te komen met andere mensen die wel gevoelens hadden want hij begon ze ook te krijgen en hij haatte het. Het was dat hij beter wist anders had Bucky allang geprobeerd zijn eigen leven te beëindigen. Hij haatte het gewoon zo erg en dit alles maakte het niet beter. “Stop jij dan gewoon met om mij geven als je het zo vreselijk vind. Ik heb jou niet gevraagd om dit te voelen dus stop met mij er de schuld van te geven, Lundell. Gelijk toen zij van hem af was gegaan stond Bucky zelf ook op. Een lucht van ijs ontstond rond hem en hij voelde warme woede in zich op borrelen. Zonder nog een keer naar haar te kijken sloeg hij zijn stoel aan de kant en liep hij de zaal uit, de deur luid achter zich dicht slaande. Hij maakte zijn weg naar het kantoor van de koning en sloeg zijn penning op het bureau toen hij hier binnen liep. “Ik stop,” was alles wat hij zei voor hij zich om draaide en weer terug naar buiten liep. Hij maakte op een rad tempo zijn weg naar de uitgang van het kasteel en liep gelijk door naar buiten. Over de ophaal brug heen en door de poorten de stad in. Hij was er gewoon helemaal klaar mee. Hij zou zich afzonderen van de mensen zodat hij nooit meer in contact hoefde te komen met die vreselijke gevoelens. Bucky was een gevoelloos monster en dat wilde hij ook blijven. Hij had helemaal geen tijd voor dit soort nutteloze onzin als gevoelens. 

@Valiant 
Valiant
Wereldberoemd



Zijn woorden drongen maar half tot haar door, het feit dat hij meldde dat hij liever dood was leek ze niet te registreren. Het enige wat voor haar duidelijk werd was dat zij in zijn ogen alleen maar voor gezeik zorgde. In ieder geval  zorgde hij er niet voor dat ze ook maar een klein beetje kalmeerde. “Prima!” Riep ze terug naar hem. Als hij zo graag van haar af wilde dan kon ze dat voor hem regelen. Wat een idioot was ze geweest om te denken dat het deze man ook maar iets uitmaakt dat ze van hem hield, dat ze niet wilde dat hij gewond raakte of zelfs dood ging. Bucky was de persoon waar ze op dit moment het meest van hield, of beter gezegd hij was dat niet langer. Zijn woorden hadden haar gebroken, haar genoeg pijn gedaan om niet meer in hem te geloven. De stoel waarop hij had gezeten knalde tegen de muur en de klap werd gevolg door het dichtslaan van de deur. Voor een moment was het heel erg stil en stond ze nog midden tussen haar eigen plek en die van Bucky. Iedereen, werkelijk iedereen staarde haar aan en Alyssa voelde hoe haar temperatuur opliep tot het bijna niet te houden was. Voor ze er iets aan kon doen leek het vuur als een explosie te ontstaan, iedere centimeter van haar lichaam letterlijk in brand en direct sprongen mensen op om bij haar uit de buurt te gaan. Zonder nog iets te zeggen liep ze net als Bucky de deur uit. Alyssa wist niet waar ze heen moest gaan, maar ze wilde niemand in de ruimte in gevaar brengen. Hoe dan ook wilde ze weg van Bucky, weg van mensen die toch niets om haar gaven, weg uit dit verrotte kasteel. Alyssa zou naar huis gaan en al het van haar geëist werd zou ze de troon overnemen. Het maakte haar op dit moment allemaal vrij weinig uit. Ze was bereid om te doen wat men van haar verwachtte en te zijn wie de wereld wilde dat ze was, zo had ze immers bijna haar hele leven doorgebracht.
Anoniem
Popster



TS

Twee maanden waren voorbij gegaan waarin Bucky Alyssa niet meer gezien had. Hij was terug in het paleis en was gewoon verder gegaan met zijn leven, alle gevoelens die hij voor Alyssa had diep weg geduwd alsof ze nooit bestaan hadden. Het leven was anders zonder haaf in het kasteel, het was te merken aan iedereen die met haar om ging. Bucky was veranderd. Hij had niet alleen meer respect voor mensen gekregen maar zijn band met Kenji en Jackson was beter dan ooit. Hij had de jongens eindelijk binnen gelaten. Ook zij wisten nu van zijn verleden af en waren er voor hem als hij dit nodig had, en Bucky liet dit ook gewoon toe. Hij was niet meer bang voor het accepteren van liefde. Hoewel hij nog steeds geen fan was van aanraking, werkte hij daar ook wel aan. Alyssa had hij niet meer gezien, hij had echter wel over haat gehoord. Ze regeerde nu over Zomer, had de plek van haar avder overgenomen. Bucky hoopte voor haar dat ze gelukkig was. 
Het was vrijdag middag, de laatste dag van het jaar en iedereen was dit aan het vieren. Het kasteel was open voor iedereen uit Winter om het met zijn allen te vieren en met iedereen samen het nieuwe jaar in te gaan. Elk jaar gebeurde dit maar dit was de eerste keer dat Bucky er bij was. Hetw as gezellig en Bucky baalde van alle keren dat hij niet gegaan was en alleen deze avond door gebracht had. Hij had het zo vaak zo leuk kunnen hebben, het was gewoon alsof hij zelfs zijn vroegere zelf niet goed begreep. Bucky was oprecht voor het betere veranderd, en iedereen kon het aan hem zien. Rekruten waren niet meer bang voor hem, Kenji en Jackson vertelde hem gewoon alles en waren niet bang om hem soms een schouderklopje te geven of gewoon aan te raken zoals vrienden deden. Hoewel Bucky de aanraking nog steeds niet heel fijn vond leerde hij er wel beter mee om te gaan. 
De avond was aangebroken toen Bucky een bericht op zijn horloge kreeg om zo snel als mogelijk naar de koning zijn slaapkamer te komen. Hoewel dit als een raar verzoek klonk deed Bucky het zonder er lang over na te denken wel gewoon. Hij maakte zijn weg door de gangen van het kasteel op naar de verdieping was die verboden was voor onbevoegde. Hij liep door de brede gang naar de deur helemaal aan het einde hiervan en betrad de kamer van de koning zonder te kloppen. Daar lag hij, ziekjes in bed, om het bed stonden verschillende dokters en zusters, klaar om op elk moment in te schakelen als dit nodig was. De koning opende zijn ogen naar Bucky en glimlachte zwakjes. Zelfs op zijn doodbed zag de man er nog gelukkig uit. Bucky wist wat er aan de hand was. Het zat er al een tijdje aan te komen. Al maanden lang was de man ziek geweest, maar dit had hij goed weten te verbergen. Nu lag hij inmiddels al een week lang op bed, het was onmogelijk voor de man om nog iets anders te doen dan dat. De glimlach op zijn gezicht zei genoeg voor Bucky. Erg voorzichtig nam hij plaats aan de zijkant van het bed, zijn handen op zijn schoot houdende. Met veel moeite stak de koning zijn arm uit om Bucky’s hand vast te pakken. Iedereen in de kamer wist wat er deze avond ging gebeuren, en iedereen had er vrede mee kunnen sluiten.  Zelfs alle leden van het paleis, alle Winter bewoners. De afgelopen week had de koning namelijk al een aankondiging gemaakt. Iedereen had er vrede mee sinds de koning zelf er ook vrede mee had. Iedereen was in de afgelopen week langs gekomen om voor de laatste keer zijn vaarwel te wensen aan de koning. Nu was het Bucky zijn beurt. De jongen vond het moeilijk, maar wist dat dit was hoe de wereld werkte. 
“James, je was altijd al als een zoon voor mij. Ik wil je bedanken voor de tijden die je met mij besteed hebt en voor mij gevochten hebt. Als ik mijn laatste adem uitgeademd heb ga jij de troon van mij overnemen, ik geloof dat jij dit land kan leiden,” vertelde de koning hem, wat toch voor een zwakke glimlach op zijn gezicht zorgde. “U was altijd al als een vader voor mij. Het is mij een eer uw nalatenschap over te nemen. Ik zal er alles aan doen om u trots te maken, vader,” sprak Bucky zacht, wetende dat de man het hoedan ook zou horen. De glimlach die op de koning zijn gezicht verscheen was hart smeltend, zo gelukkig zelfs op zijn laatste dag. “Ik houd van je, zoon.” Het licht in de man zijn igen vaagde langzaam weg en de hartmonitor waar hij aannvast zat gaf een strakke, platte lijn aan. De koning had zijn laatste adem uitgeblazen. Voorzichtig stond Bucky op van het bed en gaf hij de artsen en zusters alle ruimte om te doen wat zij moesten doen. Bucky keek stilletjes toe voor hij zich omdraaide en zijn weg uit de kamer maakte. Hij keerde zich naar de grote zaal waar iedereen zich bevond. De muziek stopte toen hij binnen kwam en alle aandacht was gelijk op Bucky gericht. “De koning, Allejandro Frozero Maximus Winter, heeft zojuist zijn laatste adem uitgeademd. Laten wij allen een moment stilte nemen voor onze geliefde koning, en dit feest voortzetten in zijn naam, zoals hij gewild zou hebben,” sprak Bucky. Hij plaatste zijn handen samen en iedereen werd stil. Een minuut ging voorbij tot het geluid weer begon. De klok sloeg twaalf en het vuurwerk buiten het kasteel werd afgezet. Het was vredig. Niemand was zozeer verdrietig. Iedereen was er voor elkaar. Bucky realiseerde zich dat dit het soort wereld was waar hij in wilde leven. Hij voelde zich eindelijk vredig. 

@Valiant 
Valiant
Wereldberoemd



Hoe goed ze ook haar best deed, Alyssa was nooit in haar leven voorbereid geweest op het aannemen van de troon. Er was nooit enige twijfel geweest over het feit dat  Luke, haar oudere broer, de opvolger zou zijn. Alleen hij was in alles opgeleid en getraind om koning te worden. Het moment dat Alyssa Zomer binnenstapte was het echter complete chaos. Haar moeder, Leana, had een poging gedaan om de troon van haar man over te nemen tot haar zoon klaar was. Niemand binnen het rijk accepteerde dit echter. Een vrouw die een man als Mateo zijn gang liet gaan en niet ingreep was even erg als heerser. Luke, op wie vertrouwd werd, bleek echter niet klaar te zijn voor de troon. Het moment waarop hem was verteld dat hij moest regeren was hij compleet ingestort. Niemand begreep precies wat er mis was met de jongen, maar hij functioneerde niet meer alsof hij opgesloten zat in zijn eigen hoofd. Alyssa vroeg zich af in hoeverre dit de schuld was van haar vader en alles wat hij van de jongen geëist had. Haar jongere broertje was veel te klein om op een troon te zitten en beslissingen te maken, wat betekende dat er niemand heerste. Iedereen in Zomer deed wat hij of zij wilde.

Maanden vol chaos, vol trainingen, adviezen, overleggen, zittingen en vooral slapeloze nachten hadden de rust teruggebracht in Zomer. Alyssa had veel van de regels opgezet door Mateo moeten herzien, moeten berekenen welke regel zorgde voor ongenoegen, welke zorgde voor gevaar, welke juist de rust bewaarde en wat er aangepast moest worden om Zomer gelukkig maar welvarend en veilig te houden. Om eerlijk te zijn twijfelde Alyssa nog steeds enorm of ze wel de juiste keuzes maakte en was er geen moment dat ze echt rust had.

Er was bijna geen tijd om te denken aan de mensen die ze miste. Een aantal weken lang had ze pogingen gedaan tot het schrijven van brieven. Uiteindelijk lukte het om er een naar Kenji en een naar Jackson te sturen, de enige mensen die ze hier vertrouwde. Alyssa had de brieven zelf afgeleverd, maar zonder gezien te worden. Ze durfde de informatie niet aan iemand af te geven om te bezorgen. De brieven waren elk onder de slaapkamerdeur van de mannen geschoven waarna ze was vertrokken. Alyssa had spijt van het feit dat ze hen niet kon zien en het niet persoonlijk aan hen had kunnen vertellen. Ze had graag haar dankbaarheid getoond in een persoonlijke manier. Beide mannen had ze iets achtergelaten, een handgemaakt wapen dat ze in de nachten dat ze niet sliep voor hen gemaakt had met behulp van een smith. Alyssa hoopte dat het genoeg was om duidelijk te maken dat beide belangrijk voor haar waren. Over Bucky had ze niets gehoord of gezien. De man leek zoals gewoonlijk van de aardbol verdwenen. Waarschijnlijk was hij terug waar hij thuis hoorde, in het kasteel van Winter.
Vanuit Winter was kort geleden echter bericht gekomen over de situatie van de koning. De man was ongeneeslijk ziek en zijn dood was nabij. Alyssa had namens haarzelf laten weten dat ze de koning dankbaar was voor zijn acceptatie en medewerking van zowel haar tijd in Winter als haar heerschappij in Zomer. De man had geen problemen veroorzaakt op het moment dat ze de troon van haar vader had overgenomen. Het probleem waar ze nu op voorbereid moest zijn was de opvolger van de koning. Er was een kans dat deze persoon het niet eens zou zijn met haar heerschappij en de oorlog weer opnieuw van start zou gaan. Wat ze moest doen als dat het geval was wist ze niet. Alyssa staarde naar het zwaard in haar handen. Strak en sterk met een gedetailleerde tekening van een winterlandschap. De laatste nachten had ze hier veel aan gewerkt, het wapen dat ze nooit aan de persoon waarvoor het gemaakt was zou geven. Het was komisch, maar dit was het enige wat haar nu enigszins rust leek te geven. Haar adviseurs, hofdames en moeder waren bezorgd om het feit dat ze niet sliep en weinig at, maar Alyssa was dit gewend. Hij had dit ook gekund, hij was ook sterk geweest, waarom kon zij het dan ook niet?
Anoniem
Popster



Het was voor Bucky niet makkelijk geweest om in de plek in zijn leven te komen waar hij nu was. De eerste paar weken dat hij terug was ging het alles behalve goed. Voor Bucky moest hij echt zijn aller diepste punt bereiken voor hij beter kon woorden, en dat diepte punt was zeker geen mooi plaatje geweest. Hij wist het nog als de dag van gisteren. Het was een gewone dag geweest, hij was vijf dagen terug geweest in het paleis toen het gebeurde. Zijn laagste punt ooit. Er waren tranen, bloed, er was zelfs vuur ontstaan in het proces. Jackson en Kenji waren er bij geweest, ook zij hadden dit nare moment op hun netflies gebrand. Bucky had het er nog niet met hen over gehad. Met niemand eigenlijk. Hij wilde het liefste dat moment uit zijn leven verbranden. Soms als hij niet kon slapen dacht hij er aan, dacht hij aan het vuur dat zijn lichaam aantastte, de tranen die over zijn wangen hadden gelopen, de blikken in Kenji en Jackson hun gezichten toen Bucky op het punt stond zijn eigen leven te beëindigen. Bucky was het persoon die iedereen in strijd versloeg, maar wie kon hij verslaan in een strijd met zichzelf? Op dat moment leek de dood zijn enige uitweg. Hij had een brief geschreven naar de koning waar hij zijn liefde en respect voor hem uitte, een brief naar Kenji en een naar Jackson waar hij hen bedankte voor de jaren lange vriendschap, waarin hij hen vertelde dat hij altijd van de jongens had gehouden en dat hij hen dankbaar was voor alles wat ze ooit voor hen gedaan hadden. Bucky had zelfs een brief naar Alyssa gestuurd, waarin hij zijn excuses aan bood voor alles wat hij haar ooit mis had gedaan. Waarin hij zijn excuses aanbood voor zijn gebrek aan liefhebben en waarin hij haar vertelde dat ondanks alles, hij nog steeds van haar hield. Deze brief had hij echter nooit gestuurd, hij hield hem altijd bij zich in binnenzak van zijn shirt. Het was een soort hou vast om hem te herinneren waarvoor hij dit deed, waarvoor hij door bleef gaan. 
Jackson en Kenji hadden de brieven gevonden voor Bucky zijn daad kon plegen. Ze hadden hem weten tegen te houden en hadden hem zover gekregen in therapie te gaan. Bucky besteedde nu elke dag een uur in therapie en het zorgde ervoor dat het steeds beter met hem ging. Het ging steeds beter met hem, maar na jaren leven in zo een slechte situatie was het moeilijk voor hem om ooit nog zoals elk ander te worden. Bucky had nog steeds paniek aanvallen en episodes terug naar vroeger, maar zijn verdere algemene gedrag was echt een groot stuk beter. Het was alsof Hij een heel ander persoon was geworden. 

Iedereen in de zaal verplaatste zich naar het binnenhof om vanuit daar naar het vuurwerk te kijken. Bucky voelde een paar armen om zich heen en niet veel later volgde een tweede paar. “Zullen we naar buiten gaan en genieten van de viurwerk show?” Hoorde hij de bekende stem van Kenji zeggen. Hij kon het niet laten om even te glimlachen. De liefde die hij van zijn vrienden kreeg had hij nooit eerder zo erg kunnen waarderen. “Laten we gaan,” knikte hij en bijna gelijk werd hij door Jackson en Kenji mee genomen naar het binnen hof waar iedereen liefdevol met elkaar bezig was. De muziek was weer aan het spelen en iedereen wenste elkaar een gelukkig nieuwjaar. Foto’s werden genomen en vrienden werden gemaakt. Bucky keerde zich naar zijn twee goede vrienden en glimlachte toen hij zag hoe de twee elkaar een nieuwjaars kus gaven. Het was bijna twee weken geleden geweest dat de twee bij elkaar waren gekomen. Bucky was nooit zo blij geweest voor andere. Ze waren zo lief samen. Hij was trots dat ze gewoon zichzelf durfde te zijn. 
De twee jongens zagen Bucky kijken en trokken hem in een knuffel. Bucky kon niet goed nog tegen aanrakingen, maar Jackson en Kenji waren een ander verhaal. Zij waren toch wel anders dan anderen. “Morgen de kroning, moeten we een brief sturen naar Zomer om jouw kroning bekend te maken?” Vroeg Kenji hem. Bucky dacht even bij de vraag na en knikte toen maar. “Morgen na de kroning zullen we een brief sturen om de kroning bekend te maken en het koningshuis uit te nodigen voor de uitvaart van Allejandro,” knikte Bucky. Hij wist precies wat hij in dit soort situaties moest doen, Allejandro had hem hier sinds zijn komst al op voorbereid, alsof hij toen al wist dat Bucky zijn taak ooit over zou nemen. 

@Valiant 
Valiant
Wereldberoemd



Vanmorgen had haar moeder een poging gedaan om haar zover te krijgen mee te doen met de viering tijdens oudejaarsavond. Naast de standaard hoeveelheid vuurwerk die zowel in zomer als in winter te vinden was, was er een speciale vuurshow die normaal gestart werd door Mateo. Het was simpel geweest om dit gewoonweg te weigeren. Ze was niet nodig in dit geval en ze wilde hier helemaal niet bij zijn. Het volk van zomer had absoluut niet de koningin gekregen die ze verwacht hadden. Zo vrolijk en uitbundig als ze was tijdens haar jeugd als ze zich tussen het volk bevond, zo afgesloten was ze nu. Dit was beter en makkelijker om zo te leven dan wanneer ze liefde en moeite er in zou steken. Alyssa stond niet meer open voor die pijn, voorkomen was beter dan genezen.

Ondanks dat ze duidelijk had aangegeven dat ze alleen wilde worden gelaten kwam Rowan de werkruimte binnen lopen. “Alyssa, iedereen wacht op je.” Geïrriteerd legde ze het zwaard in een fluwelen doos waarna ze zich naar hem omdraaide. De man was vroeger altijd haar beste vriend geweest, in de tijd dat ze bijna al haar dagen in zijn leger samen met hem opgroeide. Hij was, net zoals Bucky, een commandant maar dan van het leger binnen Zomer. Sinds ze steeds vaker op missie werd gestuurd door Mateo zag ze hem minder en minder. Hoewel hij nog een van de weinige mensen was waarna ze nu zo af en toe oprecht naar luisterde. Rowan beschouwde haar duidelijk niet meer als beste vriendin, die plek in haar hart was ook vergeven aan Kenji, maar hij gaf genoeg om haar om op haar te letten en haar af te toe te forceren richting dingen. “Ik heb al verteld dat ik niet kom. Er is geen enkele reden voor mij om erbij te zijn.” Alyssa trok de handschoenen en het schort uit en legde deze weg. Ze was zich er zeer bewust van dat Rowan geen stap had gezet. “Je gaat mee.” Een kwade blik in zijn richting hielp niet en hij lachte enkel. “Kom op Lys, ga nou mee. Je wil het volk toch wel te vriend houden? Als ze je nooit zien zullen ze opstandig worden.” Zijn argument had iets van waarheid en Alyssa had geen zin in nog een discussie. “Ik ontsteek het vuur en dan laat je me gaan.” Ze liep naar hem toe en Rowan plukte een schaafsel zilver uit haar haar. “Goed genoeg voor nu.” De man bood zijn arm aan en met tegenzin nam Alyssa deze aan. Gezamenlijk baande ze zich een weg door het kasteel en de straten van het dorp naar daar waar het spektakel plaats zou vinden.

Zoals verwacht was een groot deel van zomer verzameld rond de plaats. De rest van de mensen besloten dit waarschijnlijk vanuit huis te bekijken, iets wat Alyssa veel liever deed. De opluchting op het gezicht van haar moeder was groot toen Alyssa aan de arm van Rowan aan kwam lopen. De koninklijke glimlach op haar gezicht was nep, maar niemand leek dit door te hebben. Rowam liet haar los en Alyssa kwam naast haar moeder staan. “Iedereen bedankt voor jullie komst. Dit is een jaar geweest gevuld met grote verliezen, met veel choas en onzekerheid waarin een ieder heeft moeten leven. Het is een jaar dat wij afsluiten in rust, ik samenhorigheid en in nagedachtenis aan eenieder die wij verloren zijn. Op naar een nieuw jaar met geluk, voorspoedigheid, gezondheid en een koninkrijk vol met prachtige mensen dat zal bloeien.”

Het was tijd en Alyssa stak haar handen in de lucht. Haar vuur was een eigen soort vuurwerk, nam de vorm aan van een sneeuwvlok en een vlam vuur. Wat dit representeerde kon iedereen zelf bedenken. Mogelijk dat mensen binnen zomer de sneeuwvlok niet konden waarderen door wat dit voor hen symboliseert, dood en verdriet waren hier vaak aan verbonden. Een ander kon inzien dat dit betekende dat zomer en winter in rust met elkaar konden leven en er een betere toekomst op het spel stond. Voor haarzelf waren de vlam en de sneeuwvlok twee mensen die ze beide verloren was. De Alyssa die ze altijd was geweest en de man waarvan deze verloren Alyssa hield.
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste