Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG]*Brother, you need never kneel to me aga

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail liet haar gedachten even de vrije loop gaan. Ze was benieuwd naar hoe het er bij Reeva aan toe ging. Ze hoopte dat het bij haar net zo goed ging als bij Abigail zelf. Ze vermaakte zich enorm met Logan. Zijn gezelschap deed haar goed. Hij vond het fijn dat hij zo om het meisje gaf. Hij leek echt om Abigail te kijken en dat had het meisje nog nooit eerder mee gemaakt. Ondanks het feit dat dit nieuw voor haar was, vond ze het enorm fijn voelen. Het voelde enigszins vertrouwd,
" Thank you, that is very sweet of you" zei ze met een glimlach tegen hem.
"Well, for now, you make me very happy" zei het meisje tegen hem. Het was gemeend. Ze vond de jongen heel erg leuk en ze was blij dat dit gevoel wederzijds was. Ze volgde de bewegingen die hij maakte, terwijl hij opstond om wat te drinken te pakken. Ze merkte dat ze haar ogen niet van de jongen af kon houden. Ze wist dat het onbeleefd was om te staren, maar ze kon het soms echt niet helpen. Ze vond de jongen een aantrekkelijke jonge man en ze kon ergens niet geloven dat hij daadwerkelijk met haar wilde trouwen. Ze beschouwde zichzelf als een simpel meisje. Ze vond zichzelf niet bijzonder of opvallend. Toch was het meisje hem opgevallen en dat beviel haar wel.
Ze pakte het glas uiteindelijk van hem aan, terwijl hij weer naast haar kwam zitten. Ze kon het niet laten om naar hem te glimlachen. "Thank you" merkte ze opnieuw op. Het feit dat hij haar zojuist ' my lady' had genoemd, maakte haar iets wat verlegen, maar op een aangename manier. Het meisje voelde zich veilig bij hem en dat was een goed teken. Ze hoopte dat uiteindelijk alles op zijn pootjes terecht zou komen. Al zou ze het nu niet te veel willen jinxen.

Alexander voelde hoe het meisje hem wat beter vastpakte, waardoor de grijns op zijn gezicht wat groter werd. Hij was blij dat hij haar mee naar de tuinen had gevraagd. Hij was al wat meer over haar te weten gekomen en dat beviel hem maar al te goed. Hij merkte dat hij zijn tijd maar al te graag met haar door bracht. Het liet hem ontspannen en hij had het idee dat hij echt zichzelf bij haar kon zijn. Daar deed het toch voor. Hij hoopte dat hij haar hetzelfde liet voeleen. Hij vond het belangrijk dat ze zich goed bij hem voelde. Haar geluk zou een prioriteit voor hem zijn.
Zijn blik gleed naar Reeva en kort schudde hij zijn hoofd. "Well, I disagree with you on that. But It sweet of you to say that" wist hij uit te brengen. Hij vleide hem enorm. Voor hem was hij daadwerkelijk het mooiste meisje dat hier rond liep. Kort liet hij zijn blik om zich heen glijden. Het was inmiddels een stuk donkerder geworden en misschien was wel het idee om weer terug richting het paleis te gaan. Ze waren inmiddels al behoorlijk ver de tuinen in. Al vond hij het niet erg om nog meer tijd met haar door te brengen. Hij zou uren met haar door kunnen brengen, zonder zichzelf ook maar voor een enkele seconde te vervelen. Maar het werd misschien ook wel tijd om hun rust te pakken. Ze hadden immers nog genoeg tijd om tijd met elkaar door te brengen. Ze zou hier immers voor altijd blijven.
" I do. Maybe we could take some dogs of our own some day"zei hij met een kleine grijns tegen haar. Hij zou het alles behalve erg vinden. "That is a very long time" zei hij haar. Hij kon begrijpen dat je een goede band met een dier kon krijgen. April was zijn favoriete paard en hij had haar nu ook al een paar jaar. Hij vond het heerlijk om een rit op haar te maken. Daar genoot hij toch het meest van.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva merkte dat ze langzamerhand wat moe begon te worden. Dat kwam vast van het wandelen en de buitenlucht. Ze was blij dat ze met Alexander mee was gegaan. Ze had genoten van de avond en ze hoopte dat ze het nog eens vaker zouden kunnen doen. Ze vond het fijn om met hem te praten. Hij had een fijne stem om naar te luisteren en hij had een rustige houding, wat ze waardeerde.
Ze grinnikte even. ‘You may disagree but I will disagree as well’, zei ze met een glimlach. Ze was blij dat ze zich niet heel erg statig hoefde voor te doen bij de jongen maar dat ze zichzelf kon zijn. Ze knikte daarna. ‘You are a very handsome man, that is the truth’, zei ze daarna. Voor haar was hij de knapste man die ze ooit had gezien en naast een mooi uiterlijk had hij ook een goed innerlijk.
Ze keek enthousiast naar Alexander door zijn woorden. ‘Can we?’, vroeg ze. Ze hoopte van wel, ze had er zelf al eerder over nagedacht. Ze zou graag een paar honden willen adopteren samen met de jongen en ze was blij dat hij er ook zo over dacht. Alle zorgen en angsten die ze had gehad voordat ze aankwam in het kasteel waren eigenlijk voor niets geweest. Ze zou nu trouwen met een man waar ze wel van hield en mee wilde trouwen. Ze kon niet wachten om dit alles te vertellen aan Abigail.
Ze knikte. ‘It is. She was my first dog. I am sure she would love you’, glimlachte ze. Ze was een grote hond maar ze had een goed hart. Ze zweeg even. ‘How long have you had your horse?’,vroeg ze toen belangstellend. Ze wilde niet dat het gesprek alleen maar over haar ging.

Logan glimlachte even. ‘That is my duty’, zei hij terug. Hij wilde voor haar zorgen. Hij haalde een hand door zijn haren en ging verzitten op het bed, zodat hij beter naar Abigail kon kijken.Hij vond haar mooi en hij zou graag langer naar haar blijven kijken maar hij wilde niet onbeleefd zijn.
Hij was dankbaar voor de woorden die het meisje sprak. Hij was blij om te horen dat hij haar gelukkig maakte. Hij knikte. ‘I am very glad to hear that’, zei hij gemeend. ‘And I would like to keep making you happy. If I ever do something wrong, please tell me’, zei hij daarna. Hij wilde haar geen pijn doen en als hij iets verkeerd zou doen, zou hij het proberen goed te maken.
Hij zag haar glimlach waardoor hij weer moest glimlachen. ‘You have a nice smile’, merkte hij op. Hij bleef nog even naar het meisje kijken maar keek daarna weg van haar, naar zijn handen. Hij wilde haar niet oncomfortabel maken met zijn gestaar.
Logan dacht na over het gesprek die hij zou gaan voeren met zijn vader. Het leek hem het beste om het hem zo snel mogelijk te vertellen. Hij zou daarom zo spoedig mogelijk aan zijn vader vragen of hij even tijd had. Daarnaast zou hij aan zijn broer vragen wanneer hij tijd had want hij wilde graag dat de jongen met hem meeging. Het was een belangrijke kwestie en hij wilde graag dat zijn broer aan zijn zijde was.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail keek Logan aan en kon het niet laten om even te grinniken. "And I will do anything to make you happy as well"biechtte het meisje op. Ze was heel haar leven al gewend om mensen te dienen en ze te geven wat ze wilde. Dit was daar niets bij. Dit voelde niet verplicht. Dit voelde veel te goed. Alsof het zo hoorde te zijn en dat wilde ze niet meer laten gaan. " I will and I expect the same from you. Communication is very important"zei ze hem. Ze vond het belangrijk dat ze hem het idee gaf dat hij haar alles kon zeggen. Niets voor haar achter hoefde te houden. Het was niet erg. Ze vond het belangrijk dat ze op dezelfde lijn zaten en dat alles te bespreken viel. Dat hoorde nu eenmaal bij het huwelijk, al zei ze dat natuurlijk zelf. Ondanks het feit dat ze eigenlijk niet veel mocht zeggen en door haar werk enorm beperkt werd, was ze niet op haar mond gevallen. Ze was liever eerlijk dan dat ze tegen iemand loog of om iemand te vriend te houden.
Verlegen sloeg ze haar ogen neer, bij het horen van zijn compliment. "Thank you" zei ze, terwijl ze hem weer aan keek. Hij liet haar enorm goed voelen en ze vond het fijn dat hij haar even weg had gehaald van haar taken. Ze merkte dat dit wel even goed voor haar was. Zich even ontspannen. Geen zorgen. Geen taken waar ze aan hoefde te denken. Ze had dit echt even nodig gehad. Daarbij vond ze het alles behalve erg om wat tijd met hem door te brengen. Ze vermaakte zich prima. Het meisje nam een klein slokje van haar drinken en merkte dat ze daar behoefte aan had gehad. Ze had in geen uren wat gedronken of ook maar wat eten op. Ze hoopte dat ze zo nog even naar de keuken kon stappen om wat te eten. Al was het maar iets kleins.

Alexander begeleidde haar weer terug naar het kasteel. Het was een mooie afsluiting van de avond. Een avond waarvan hij niet had verwacht dat hij zo af zou sluiten, maar waar hij wel enorm blij mee was. Hij had niet verwacht dat hij voor dit meisje zou vallen en dat hij haar daadwerkelijk zou mogen trouwen, maar hij was er wel meer dan tevreden mee. Het was nog steeds een tikkeltje onwerkelijk, maar het zou uiteindelijk allemaal op zijn plek vallen. De wandeling in de tuinen liet hem zien dat de twee aan elkaar gewaagd waren en dat ze veel gemeen hadden. Dat moest zeker wel goed komen.
" I am glad that we can disagree with each other. That is part of it as well" zei hij. Hij zag vader en de koningin zo vaak de discussie met elkaar aangaan, omdat ze het niet met elkaar eens waren. Dat wilde hij zelf niet in zijn huwelijk. Hij wilde simpelweg over dingen kunnen praten, zonder dat er een ruzie van zou komen.
" Ofcourse we can. We can take as many animals as we want to" zei hij met een kleine grijns tegen haar. Er zou wel een bescheiden limiet aan zitten, maar hij zou het niet erg vinden om een aantal huisdieren te bezitten. Het zou het verblijf in het kasteel een stuk aangenamer maken, als hij heel eerlijk mocht zijn. " I hope so" zei hij vervolgens tegen haar. Hij was benieuwd naar haar hond en hij zou het zeker niet erg vinden om zo af en toe met haar te wandelen wanneer haar hond gearriveerd was. "About 5 years know" zei hij uiteindelijk tegen haar. Hij kon zich nog goed herinneren dat hij haar kreeg. Het beest had een apart uiterlijk, maar hij kon niet wachten tot hij haar kon trainen en ritjes met haar kon maken. Hij was blij dat hij haar mocht houden en hij hoopte dat ze nog een tijdje bleef leven.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva liep rustig met Alexander mee. Ze vond het wel jammer dat ze teruggingen naar het kasteel maar het werd ook al laat dus ze snapte het wel. Ze vroeg zich af hoe het verder zou gaan. Of ze nog even me telkaar zouden praten of allebei naar hun vertrekken zouden gaan of iets anders.
Ze knikte. ‘We can not always agree with each other’, zei ze terug. ‘That is how relationships work. We may agree with a lot but there will be something we will not agree on but I hopewe can discuss it calmly and not start a fight about it’, ging ze verder. Alexander leek haar niet de jongen waarmee ze gauw ruzie zou krijgen. Zelf zou ze een ruzie ook willen vermijden. Ze praatte er liever rustig over zodat het probleem opgelost kon worden.
Ze grinnikte zacht. ‘All the animals we want?’, zei ze met een glimlach. Ze wist dat ze niet alle dieren konden nemen die ze wilden maar ze dolde graag met hem. Ze zag al verschillende dieren voor zich die ze konden nemen maar als het zo ver zou komen zou ze er eerst over praten met Alexander. Ze wilde niet zonder zijn weten om allerlei dieren naar het kasteel halen. Ze wilde dat graag samen met hem doen.
Ze knikte nogmaals. ‘I am sure about it’, zei ze vastbesloten. Ze kon niet wachten om de hond aan de jongen te laten zien. Ze keek naar de jongen. ‘Five years? That is wonderful. I am glad you have an animal in your life that gives you joy’, zei ze gemeend.
Reeva dacht weer even aan haar belofte en ze keek naar de jongen. ‘Is it possible for us to stop by the kitchen? I am kind of a late night snacker’, zei ze en voelde haar wangen rood worden. Ze loog niet, ze wilde ook nog een snack halen maar ze wilde daarbij ook eten meenemen voor Abigail. Maar het voelde voor haar ongemakkelijk om zoiets te vragen aan iemand van de koninklijke familie.

Logan keek naar het meisje. ‘You do not need to worry about that. You already give me happiness’, zei hij eerlijk terug. Dat had ze al gedaan sinds dat ze ja zei en had ingestemd om zijn vrouw te worden.
Hij knikte. ‘I agree, communication is key. We will be busy with our own tasks but do not be afraid and tell me if something is bothering you. I will always make time for you’, vervolgde hij wat zachter en keek naar Abigail. Hij zou dan wel koning worden, zijn familie was belangrijk en stond op nummer één. Als er iets mis was zou hij het daarom zeker willen horen zodat hij er wat aan kon doen.
Hij knikte nogmaals als reactie toen ze hem bedankte en glimlachte even. Hij vond het leuk om haar complimenten te geven maar hij wilde haar ook niet ongemakkelijk laten voelen.
Logan hoorde de klok in de gang slaan en keek naar het meisje. ‘They still haven’t returned, I think they are having fun’, zei hij en grinnikte even. Als zijn broer terug was zou hij hem zeker van alles vragen want hij was benieuwd hoe het was gegaan. Als het kon zou hij het meisje ook meenemen naar buiten toe, naar het meer met de prachtige bloemen maar daarvoor moest eerst het plan slagen anders zou het misschien argwaan kunnen wekken bij de anderen in het kasteel. Daarnaast had het geen haar, hij zou haar morgen ook weer zien en spreken en daar was hij blij mee.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail voelde dat haar wangen lichtjes rood werden. Glimlachend keek ze de jongen aan. "That is good to know. You make me happy as well"antwoordde het meisje. Dat de jongen interesse in haar had, was voor haar een gek idee, maar dat nam niet weg dat ze zich vereerd voelde. Het gaf haar toch wat meer zelfvertrouwen.
Het was fijn dat hij altijd voor haar wilde maken en dat ze hem altijd aan kon spreken als haar iets dwars zat. Het feit dat hij hetzelfde dacht als zij, vond ze heel belangrijk. "I absolutaly will. And you can always talk to me"verzekerde ze Logan. Natuurlijk zou niemand er raar van op kijken als hij Abigail aan zou spreken. Het kon net zo goed zijn dat het meisje een taak voor hem uit moest voeren. Niemand die daar dan wat over te zeggen had. Sowieso had niemand er wat over te zeggen, al praatte men graag. Dat was een nadeel van de wereld.
Ze schoot even in de lach. Het andere tweetal was al een poosje weg. Dat had Abigail ook door. "They sure do"zei het meisje grinnikend. Ze hoopte in ieder geval dat het goed was gegaan en dat ze het naar hun zin hebben gehad. Ze vond het een leuk stel en ze gunde het hen enorm. Ze was oprecht blij voor haar vriendin en ze hoopte dat de koning ook zo open minded over haar en Logan was. Al was dat een zorg voor later. Voor nu was ze blij dat ze wat tijd met Logan door kon brengen. Hij gaf haar een goed gevoel en ze voelde zich oprecht ontspannen bij hem in de buurt. Niets moest en alles kon. Zo'n vibe hing er en dat vond ze fijn. Ze vond zijn aanwezigheid prettig en ze kon ook zeker niet wachten om meer tijd met hem door te kunnen brengen.

Alexander keek kort om zich heen. Ze waren al weer bijna terug bij het kasteel. Het was nog een klein stukje lopen. Aan de ene kant wilde hij nog veel langer met haar wandelen. Hij vond de gesprekken die hij met haar had enorm prettig. Hij vond het leuk haar beter te leren kennen en hij merkte aan zichzelf dat hij zich voor het eerst bloot durfde te geven aan iemand. Naast zijn broer dan.
Hij wist dat hij nog veel meer tijd met haar door kon brengen en dat hij haar morgen ook weer zou zien, maar dat nam niet weg dat hij het jammer vond om weer terug te moeten. Hij hoopte dat ze het leuk had gehad. Hij had het immers enorm naar zijn zin gehad. Zijn blik richtte hij uiteindelijk ook weer op Reeva en glimlachte naar haar. "I couldn't agree more. It is important to discuss the things we don't agree about in a calm way" zei hij tegen haar. Hij had een hekel aan ruzie's. Een discussie ging hij zeker niet uit de weg, maar hij vond wel dat je elkaar normaal aan moest kunnen spreken. Zonder elkaar gelijk in de haren te vliegen. Daar hield de jongen niet van en hij was blij dat Reeva daar ook zo over dacht.
"Well, maybe not all the animals we want. But I am sure we could get some animals of our own"zei hij uiteindelijk met een grijs. Er zouden een aantal dieren zijn die niet welkom waren in het kasteel, maar ze heus wel een aantal honden of iets in huis kunnen nemen. "Thank you. I am glad you have that too"meende hij oprecht.
Hij kon het niet laten om even te lachen. "Of course we can, my lady"beantwoordde hij haar vraag. Het was geen probleem als ze even langs de keuken zouden gaan. Hij begeleidde haar uiteindelijk naar binnen en nam haar op een rustig tempo meer naar de keuken.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva zag het kasteel dichterbij komen en keek naar Alexander. 'I really enjoyed tonight. Thank you', zei ze eerlijk. Ze had het leuk gevonden om bij de jongen te zijn. Ze zou hem waarschijnlijk morgen weer zien en ze verheugde zich er nu al op.
Ze knikte door de woorden van de jongen. 'I agree. I am glad you think the same', zei ze. Het gaf haar een rustig gevoel. Ze wist hoe ruzies er aan toe konden gaan en ze was blij dat de jongen hetzelfde vond als haar. Ze vond het fijn dat ze rustig dingen met hem kon bespreken.
Ze glimlachte. 'I think we can', zei ze enthousiast. Ze vond het fijn om zo met hem te praten. Het maakte haar nog enthousiaster. Ze knikte nogmaals. 'Yes', zei ze zacht.
Ze keek naar de jongen hij lachte en ze bloosde weer even. Ze was bang dat ze iets verkeerd had gedaan maar al snel hoorde ze dat dat niet het geval was. 'Thank you, my lord', zei ze verlegen, wat deels door zijn benaming kwam. Ze liep rustig met hem mee. Ze hoopte dat er nog restjes over waren van het diner maar ze wilde niet brutaal overkomen. Ze zou daarom kijken wat de keuken kon missen.

Logan zag hoe de wangen van Abigail lichtjes rood werden en hij moest even grijnzen. Ze zag er lief uit zo. 'I am very glad to hear that', antwoordde hij. Het was belangrijk voor hem om het meisje blij en gelukkig te maken.
Hij knikte. 'I will, thank you', zei hij. Hij vond het lief van het meisje dat ze het aanbood. Hij was daarnaast ook blij dat ze naar hem toe zou komen als er iets was. Hij wilde er voor het meisje zijn en hij wilde aan haar laten zien dat er geen kloof tussen hen zat vanwege hun status. Hij wilde toegankelijk voor haar zijn.
Hij grinnikte en knikte. 'Exactly but I am sure that is a good sign', zei hij. Als ze het niet gezellig hadden, leek het Logan hem dat ze dan al terug zouden zijn geweest. Hij was blij voor zijn broer, hij verdiende liefde en hij was blij dat het plan zo was verlopen. Hij hoopte dat het andere deel van het plan ook zo zou verlopen.
Logan kwam overeind. Hij besloot om zelf ook iets te drinken te pakken. Hij pakte de karaf met water die op het tafeltje stond en schonk een glas in, waarna hij een slok nam. 'Have you eaten yet?',

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail glimlachte naar de jongen die naast hem zat. Het was fijn om met hem te kunnen praten. Ze had het idee dat ze alles met hem kon bespreken, zonder dat ze zich ongemakkelijk of gedwongen voelde. Ze had zich nog nooit zo goed gevoeld. Naast Reeva tenminste. Dat was een goed teken voor haar.
"I'm sure it is. Im glad it is going well between them. They deserve it"bracht ze vervolgens uit. Daarnaast was ze blij dat ze het zelf ook nog eens gevonden had. Ze had niet het verwacht. Zeker niet van een prins, maar dat hij haar zag staan, was toch een droom die uit kwam. Hij was een aantrekkelijke jongen en zo ver vond ze het fijn om bij hem te zijn en haar tijd met hem door te brengen. Zeker omdat het waarschijnlijk niet vaak ging gebeuren.
Ze nam een slokje van haar drinken en streek een plukje van haar haar achter haar oor. Haar blik gleed weer naar haar gezelschap en schudde kort haar hoofd. "No I haven't"biechtte ze eerlijk op. Ze moest eerlijk toegeven dat ze behoorlijk trek had gekregen, maar ze wilde niet onbeleefd zijn. Als ze naar haar kamer zou gaan, na haar gesprek met Logan en Reeva, zou ze nog even langs de keuken glippen en kijken of ze nog wat te eten kon krijgen. Daarbij was ze het wel gewend. Het kon soms uren duren voor ze wat zou kunnen eten. Erg vond ze het niet dat ze nog niet gegeten had. Ze vermaakte zich prima met Logan en wilde niet dat het gesprek snel zou eindigen.

Alexander keek Reeva aan en was blij om te horen dat ze het naar haar zin heeft gehad deze avond. "Me too. I am glad you wanted to go and take a walk with me"antwoordde hij glimlachend. Het was misschien nog wat luchtig gebleven, maar hij wist zeker dat de gesprekken vanzelf wat meer diepgaand zouden worden. Dat zou vanzelf wel komen. Er zat ook geen haast achter. Ze hadden meer dan genoeg tijd om elkaar beter te leren kennen en hij moest zeggen dat hij niet kon wachten om haar steeds beter te leren kennen. Tot nu toe had hij het idee dat ze goed bij elkaar pasten. Ze hadden dezelfde interesses en waren het over veel dingen met elkaar eens. Daar was hij blij mee.
"We sure do"zei hij glimlachend tegen haar. Hij vond het een leuk voorruitzicht om samen met haar aan te toekomst te denken. Het gaf hem een goed gevoel om daar over na te kunnen denken. Het gaf hem een goed gevoel.
"Maybe we could go for a horse ride tomorrow?"vroeg hij haar, terwijl hij met haar door de verschillende gangen van het paleis liep. Hij vond het heerlijk om tijd met haar door te brengen en hij wilde haar graag zien morgen. Een kleine glimlach sierde zijn lippen.
Uiteindelijk kwamen ze aan bij de keuken. Hij klopte op de deur, uit respect en opende vervolgens de deur. Hij begroette het personeel en keek vervolgens naar Reeva. "What do you like to eat?"vroeg hij glimlachend aan haar. Als het aan hem lag kon ze alles krijgen wat ze wilde.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva glimlachte naar Alexander. 'It was wonderful. I enjoyed talking to you', zei ze gemeend. Ze voelde zich op haar gemak bij de jongen.
Ze knikte. 'Indeed', zei ze. Ergens wilde ze helemaal niet weggaan. Ze wilde graag nog bij de jongen blijven en met hem praten maar ze wilde hem ook zijn rust en privacy gunnen. Ze zou hem toch morgen weer zien en ze hadden geen haast.
Ze keek naar de jongen toen ze zijn vraag hoorde en liep met hem mee door de gangen van het kasteel. Ze knikte. 'I would love to', zei ze en ze voelde hoe een warm gevoel zich verspreidde in haar lichaam. Ze glimlachte. Het idee om meer tijd met de jongen te spenderen maakte haar blij.
Ze keek naar de keuken en begroette na Alexander het personeel. Ze dacht even na om zijn vraag. Het leek haar een goed idee om Abigail iets voedends te geven. Ze had waarschijnlijk hard gewerkt. 'Are there maybe some leftovers from the diner?', vroeg ze voorzichtig aan de jongen. 'I don't want to bother',

Logan knikte toen hij de woorden van Abigail hoorde. 'I agree. I am glad they can get along with each other', zei hij. Hij was blij dat de twee het met elkaar konden vinden en hij wenste hen het beste toe. Ze verdienden het.
Hij draaide zich om naar het meisje toen hij hoorde dat ze nog niet gegeten had. Hij fronste en keek bezorgd naar haar. 'Can I get you something?', vroeg hij. Ze had hard gewerkt en hij vond dat ze een goede maaltijd verdiende. Hij zou zo naar de keuken gaan als ze iets zou willen, het personeel was vast nog wel aan het werk.
Logan nam een slok uit het glas. Hij merkte dat hij zich meer om haar ging bekommeren, iets wat hij niet vaak voelde naast zijn familie. Hij wilde dat het goed met haar ging, dat ze genoeg at en dronk en veilig was. 'We have soup and bread and meat and more', ging hij verder. Er was genoeg eten en ze mocht alles hebben wat ze wilde. Hij vond het niet erg om naar de keuken te gaan.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail keek Logan aan en knikte. "They are a great couple"voegde het meisje daar nog eens glimlachend aan toe, voor ze nog een slok van haar drinken nam. Het meisje had geen idee hoe laat het was, maar ze ging er vanuit dat het andere tweetal niet lang meer weg kon blijven. Dat zou beteken dat ze met Reeva mee naar haar kamer zou gaan. Ze wilde haar verhaal graag aanhoren en was benieuwd hoe het gegaan was vandaag, maar aan de andere kant zou het wel betekenen dat ze Logan niet meer zou zien deze avond. Al zou ze hem de volgende dag wel weer zien.
Ze wist dat Reeva hoogstwaarschijnlijk wat voor haar mee zou nemen en schudde daarom haar hoofd. "That is very sweet of you, but if I am not mistaken, Reeva was planning on bringing me something after her walk with Alexander"zei zei ze vervolgens tegen hem. Ze was hem dankbaar dat hij het haar aanbod. Het was lief van hem om aan haar te denken. Ze kon het enorm waarderen. Het waren de kleine dingen die veel voor haar betekenen. Daar deed ze het voor.

"I feel the same way"antwoordde Alexander. "And I am glad you did"voegde hij daar nog met een kleine glimlach aan toe. Het was naar zijn mening erg goed gegaan deze avond en hij vond het een mooie afsluiting van zijn dag. Hij merkte aan zichzelf dat hij een tikkeltje moe aan het worden was, maar wilde dat zeker niet toegeven. Hij genoot van het gezelschap van Reeva en wilde dat zo lang mogelijk proberen uit te stellen. Al zou hij Reeva naar haar kamer begeleiden op het moment dat hij dat zij dat zou willen. Hij wilde haar ook de ruimte geven om tot rust te komen. Hij kon begrijpen dat het een vermoeiende dag voor haar kon zijn, dus wilde hij haar ook niet te veel puchen.
"Great. I would to take you on a ride with April"zei hij met een kleine glimlach tegen haar. Hij wist dat het paard twee personen aan zou kunnen. Hij wist dat het beest het heerlijk zou vinden om er even tussenuit te gaan, dus zou hij graag weer mee uit nemen. Het kon niet altijd, dus als het op sommige momenten wel meerdere dagen achter elkaar kon, zou hij dat zeker doen.
Zijn blik gleed vragend naar het personeel, wanneer Reeva hem vroeg of ze wat restjes van het diner kon krijgen. Het personeel knikte. "I believe you can"zei hij vervolgens met een glimlach tegen haar en hij zag hoe het personeel een aantal borden met restjes klaar maakte.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva glimlachte. 'I am glad you do', zei ze en knikte. Ze was blij dat Alexander er ook zo over dacht, ze vond dat belangrijk. Ze wilde hem niet vervelen met haar aanwezigheid. Het deed haar goed om te horen dat hij het ook leuk had gevonden.
Ze knikte weer. 'That sounds wonderful, I can not wait', zei ze eerlijk. Het leek haar leuk om samen met Alexander op pad te gaan. Ze zou hem dan weer dingen kunnen vragen en samen met hem te praten over allerlei dingen. Ze vond hem interessant en wilde graag meer over hem te weten komen.
Ze keek naar het personeel en zag dat ze knikten. Ze glimlachte dankbaar en keek naar de jongen. 'Thank you', zei ze, zowel tegen de jongen als tegen het personeel. Ze wilde niemand tot last zijn.
Reeva onderdrukte een gaap en legde haar hoofd weer voorzichtig op de schouder van de jongen. Ze merkte op dat hij lekker rook en ze keek naar de jongen. 'You smell nice, my lord', zei ze zacht, hopend dat ze niet te ver ging met haar opmerking.

Logan knikte. 'I agree. I am glad it worked out for them', zei hij. 'I hope it will turn out the same for us', ging hij verder. Hij liet het wel niet zien, maar hij zat er wel over het gesprek met zijn vader in. Hij wist niet precies hoe zijn vader zou gaan reageren. Logan hoopte op het beste maar zijn vader kon koppig zijn.
Hij knikte nogmaals toen het meisje zei dat Reeva eten mee zou nemen. Hij glimlachte even. 'That is good to hear', zei hij eerlijk. Hij was blij dat de meisjes een band met elkaar hadden en dat ze naar elkaar omkeken. Hij ging naast het meisje zitten en hield het glas in zijn handen. Zijn zorgen waren een beetje gaan liggen door haar woorden. Ze zou zo gaan eten en hij hoopte dat ze daarna niet zo veel meer hoefde te doen. Maar als zijn broer en Reeva terug zouden zijn zou dat betekenen dat het meisje weg zou gaan. Hij slikte. Hij vond dat jammer maar hij troostte zichzelf met het idee dat hij haar morgen weer zou zien. 'How long have you been Reeva's maid?', vroeg hij zich toen hardop af. Hij wilde graag meer over het meisje te weten komen.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
"I hope so as well"antwoordde het meisje. Abigail zag Logan daadwerkelijk zitten en voelde zich enorm tot hem aangetrokken. De tijd zou het leren of ze daadwerkelijk bij elkaar zouden passen, al had ze daar zeker een goed gevoel bij. Het gevoel wat ze bij hem had, was uitermate positief, dus dat moest wel goed komen. Daarbij had ze het idee dat hij daar ook zo over dacht. Het enige obstakel in de weg was de mening van de koning en de mening van Reeva's ouders. Dat kon nog voor wat problemen zorgen en Abigail vroeg zich af hoe dat zou gaan lopen. Het kon alle kanten, zeker na het diner had het meisje had het meisje er meer hoop in, maar het kon natuurlijk ook zo zijn dat dit net een stapje te ver zou zijn en de koning er niets van wilde horen. Ze wist gewoon niet hoe het zou gaan lopen en dat was ergens ook een tikkeltje beangstigend, als ze heel eerlijk mocht zijn.
"For a very long time. My mom was the maid of Reeva's mother. When she passed away after giving birth to me, I grew up there"zei ze tegen hem. "I've been working as a maid since I was about 12 years old"vertelde ze hem toen. Ze was gaan werken op een hele jonge leeftijd, maar het was dat of op straat worden gezet. De ouders van Reeva waren genereus genoeg om haar in huis te houden, maar wilde daar uiteindelijk wel wat voor terug. Ze kon er niet gratis blijven, dus zou ze werken als hofdame van Reeva. In ruil voor een slaapplek en wat eten. Het werken was hard en soms was ze compleet uitgeput, maar ze was allang blij dat ze ergens kon blijven en zich geen zorgen hoefde te maken over een slaapplek. Bovendien had ze het ook niet super slecht. Reeva keek goed naar haar om en nam haar belangen ook zeker mee.

Alexander liet zijn blik naar Reeva glijden. "I can not wait to spend more time with you"zei hij uiteindelijk tegen haar. Hij was benieuwd naar waar haar interesses nog meer lagen. Wat haar bezig hield. Wat ze belangrijk vond in het leven. Hoe ze de toekomst zag. Haar mening over politiek. Hij wilde haar kijk op de wereld weten. Hij kon geen genoeg van haar krijgen. Hij was ook blij dat ze het plan uiteindelijk werkte.
"I am glad to hear that. I hope you will enjoy it"zei hij met een kleine grijns tegen haar. Hij keek naar het personeel, die het eten op een dienblad zette, zodat ze het eten mee konden nemen. "Where do you want to go?'vroeg hij met een kleine glimlach aan haar. Hij pakte het dienblad van het aanrecht en bedankte het personeel voor het klaar maken van het eten. Ze zetten hun huidige taken toch opzij om wat eten klaar te maken en daar had hij waardering voor. Het was misschien hun werk, maar toch was hij er dankbaar voor. Hij zag hoe het personeel weer verder ging met het opruimen van de keuken. Hij hoopte dat ze niet te lang meer aan het werk waren. Hij wilde ze namelijk ook niet te veel over belasten. Zijn blik gleed naar Reeva. Het maakte niet uit waar ze naar toe zouden gaan. Hij zou haar overal naar volgen. Hij wilde nog even met haar kunnen praten, als ze dat niet erg zou vinden natuurlijk.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva glimlachte en keek naar Alexander. Zijn woorden deden haar goed. Ze was blij dat hij ook enthousiast was om samen tijd door te brengen. 'I can not wait to spend time with you either', zei ze eerlijk terug.
Ze knikte. 'I am sure I will because you will be there too', zei ze terug. Ze vond het wel spannend omdat ze al een lange tijd geen paard meer had gereden maar ze wist dat het goed zou komen omdat de jongen erbij was, hij had meer ervaring dan haar. Dat gaf haar een veilig gevoel.
Ze volgde de bewegingen van de jongen en bedankte het personeel nogmaals. Ze was hen dankbaar dat ze het eten hadden klaargemaakt. 'Shall I carry the plate?', vroeg ze zacht aan de jongen. Ze wilde niet dat er nog meer moeite voor haar gedaan werd.
Ze dacht even na door de vraag van de jongen. Ze was een beetje moe maar ze wilde nog niet naar haar vertrekken. 'I do not know where your quarters are, do you mind showing me?', vroeg ze toen. Ze wist waar de vertrekken van de kroonprins waren maar ze wist niet waar die van Alexander waren. Als ze hem nodig had zou ze wel graag willen weten waar ze hem zou kunnen vinden.

Logan glimlachte even en knikte. Hij was blij dat Abigail er ook zo over dacht. Hij bedacht zich toen dat hij niet alleen met zijn vader moest praten maar ook met de hertog. Hij kende de man niet helemaal goed maar had hem wel eens bij besprekingen van zijn vader gezien. Het was een sterke man met een sterke mening die niet met zich liet sollen. Hij vroeg zich af hoe hij zou reageren als Logan aan hem zou vragen of hij met een dienstmeisje van hem mocht trouwen. Als zijn vader zou instemmen, zou hij hem kunnen vragen of hij Logan er mee kon helpen. Daarnaast zou hij dan ook zijn broer kunnen vragen want hij vond drie stemmen beter dan één.
Logan luisterde naar de woorden van Abigail en knikte langzaam. 'That is quite young', zei hij zacht. Hij was het er zelf niet mee eens dat het meisje al zo vroeg moest werken maar hij was daar de baas niet over geweest. 'Do they treat you well?', vroeg hij zacht. Hij wist dat Reeva dat wel deed maar hij wist niet of de anderen dat ook deden.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail dacht even na over haar tijd bij Reeva's familie. Ze had er nooit echt bij stil gestaan, maar ze had behoorlijk lang gewerkt. Dat zou ze blijven doen, tot ze zou trouwen. Het zou raar zijn om niet meer voor Reeva te werken. Dat moest ze eerlijk toegeven, maar aan de andere kant konden ze elkaar als vriendinnen gaan beschouwen en hoefde ze hun vriendschap niet onder stoelen of banken te schuiven, aangezien het dan gewoon mogelijk hoorde te zijn.
Al wist Abigail natuurlijk nog niet of het daadwerkelijk mogelijk zou zijn of ze de kroonprins kon trouwen of niet. Ergens maakte ze zich ook een klein beetje zorgen over wat er zou gebeuren op het moment dat er nee werd gezegd. Zou ze dan haar baan mogen behouden of zou ze daar mee de grens overschrijden en zelfs op straat komen te staan. Daar wilde ze liever niet aan denken. Ze wist dat het een mogelijkheid was en dat ze daar zeker rekening mee moest houden, maar het meisje hield het toch liever positief.
"It is. It was hard sometimes. But overal they are good to me. They do not treat me the same way Reeva was. They see me as most noble do"zei het meisje vervolgens tegen hem. Ze keurde de vriendschap tussen haar en Reeva niet goed en zagen haar liever hard aan het werk. Luiheid was een simpel excuus om iets niet of langzaam te kunnen doen en dat werd niet getolereerd. Dat hebben ze haar vaak laten weten.

Alexander vond het fijn om te horen dat ze het naar haar zin gehad had. Het was belangrijk dat ze zich zou vermaken en dat ze zich niet zou vervelen. Dat zou hij verschrikkelijk vinden. Toch vond hij het niet erg om haar morgen weer te zien, terwijl hij haar vandaag nog gezien had. Hij keek er juist naar uit en vond het leuk dat hij haar gezelschap kon houden. Hij was ook benieuwd naar hoe ze het zou vinden morgen. Het was een van zijn favoriete dingen om te doen en hij hoopte dat hij dit vaker kon gaan doen met haar.
Hij schudde zijn hoofd, toen ze hem vroeg of ze het dienblad van hem over moest nemen en hij glimlachte vervolgens naar haar. "It's okay"zei hij tegen haar. Hij vond het geen probleem om het voor haar mee te nemen. Het was een kleine moeite en hij deed het graag voor haar. "My quarters are not that far from yours"zei hij met een glimlach tegen haar. Het bevond zich net in de andere hal. Haar vertrekken en die van de hofdames, bevonden zich in de eerste hal. Daarop volgde de vertrekken van Logan en toen kwamen de vertrekken van Alexander. Logan was dichter in de buurt, maar zijn vertrekken waren niet veel verder. "But I am happy to show you where they are" vertelde hij haar en zag hoe een van de bediendes de deur voor hen open deed. Hij bedankte de bediende en stapte vervolgens naar buiten. Het was handig als ze wist waar zijn vertrekken waren, aangezien hij daar ook wat tijd door bracht en mocht ze iets nodig hebben of gewoon met hem willen praten, dan wist ze waar ze hem kon vinden.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva keek even met een kleine frons naar Alexander en knikte toen toch maar. Ze wilde de jongen niet nog meer belasten maar ze liet hem toch zijn gang gaan. Ze vond het lief van hem. ‘Thank you, mylord’, bedankte ze hem daarom zacht.
Ze knikte nogmaals door zijn woorden. Ze was blij om te horen dat zijn vertrekken niet ver bij die van de hare waren. Ze zou graag vaker met hem willen praten en ze wist zeker dat ze zou verdwalen als zijn vertrekken ergens anders waren geweest. Erg goed met routes was ze niet. Ze was daarom blij om te horen dat hij het haar zou willen laten zien. ‘That would be wonderful’, zei ze. Ze zou dan nog even bij hem kunnen zijn en met hem kunnen praten. Reeva bedankte de bediende nogmaals zacht en stapte ook naar buiten toe.
Ze merkte dat ze de jas van de jongen nog aanhad. Ze zou het hem teruggeven als ze bij zijn vertrekken waren. Ze was hem dankbaar dat hij zijn jas aan haar had gegeven maar de volgende keer zou ze zelf een mantel meenemen want ze wilde hem niet steeds belasten met dingen waar ze zelf ook voor had kunnen zorgen. Omdat ze bang was dat ze het zou vergeten trok ze langzaam de jas uit en sloeg het over haar arm. ‘Thank you for letting me borrow your jacket’, zei ze daarna met een kleine glimlach. Ze vond het attent van hem.

Logan luisterde naar Abigail en knikte langzaam. Hij had vaker gezien dat edelen hun bediendes niet goed behandelden en het speet hem dat hetzelfde gebeurde met het meisje. ‘I am glad they are good to you but I do think they should give you more respect’, zei hij. ‘I saw the introduction when you first arrived at the castle. Personally, I see maids as a part of the family. The duke could have at least introduced you as the maid of Reeva and the same goes for the other maid but he did not’, zei hij. Hij had geen verwijten tegenover de hertog maar hij zou het zelf anders gedaan hebben. ‘I am glad Reeva treats you well’, zei hij eerlijk. Het leven als dienstmeisje of bediende leek hem zwaar. Hij was daarom blij dat er iemand was die het meisje met respect behandelde. ‘If everything goes alright, you two will become sisters-in-law’, zei hij met een kleine glimlach.
Hij dronk het water in zijn glas op en zette het neer op het tafeltje, waarna hij naar het meisje keek. ‘Do you have to wake up early tomorrow?’, vroeg hij. Hij hoopte dat ze niet zo vroeg ophoefde te staan maar hij had zo’n gevoel dat dat niet het geval was. Hij wilde haar niet van haar slaap houden, ook al vond hij het fijn om met haar te praten.
Als hij Alexander nog zou spreken zou hij hem ook vragen of hij zo snel mogelijk met hem mee kon naar hun vader. Hij wilde zo snel mogelijk het antwoord van zijn vader weten zodat ze wisten waar ze aan toe waren en wisten ze of ze wel of niet een ander plan moesten bedenken.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail vond het prettig dat de jongen zo meegaand was met het meisje. Een kleine glimlach verscheen er rond haar lippen. Hij leek haar echt te waarderen en dat vond ze fijn om te horen. Ze vond het belangrijk dat je elkaar waardeerde en bovenal het respect te geven wat de ander verdiende. "That is very sweet of you to say. Sadly, not many people share the same opinions as you"zei ze zachtjes tegen hem. De wereld zou er een stuk anders uit zien en ze kon zich niet voorstellen dat de edelen de mensen van een lagere status zouden respecteren. Al zou het haar leven wel een heel stuk beter maken. "I am glad she does as well. She makes my job a little easier sometimes"zei ze glimlachend tegen hem.
Abigail knikte, toen hij haar vroeg of ze morgen vroeg op moest staan. "I have to be up before Reeva does. I need to be able to get to work, whenever she wants to, so it is important to be ready before she wakes up"gaf ze als antwoord. Ze kon zich niet herinneren dat ze ooit uit had geslapen, maar daardoor wist ze ook niet wat ze precies miste. Natuurlijk wilde ze soms wel eens langer slapen en kon ze behoorlijk moe zijn, maar dat hoorde er nu eenmaal bij. Ze wist dat ze eigenlijk beter naar bed kon gaan, maar ze wilde de jongeman niet verlaten. Toch kon ze niet naar haar vertrekken voor Reeva in haar bed lag, dus kun ze haar tijd toch met de kroonprins doorbrengen. Ze nam nog een slokje van haar drinken, voor ze het op het bijzettafeltje bij het bet zitten. Ze ging iets verzitten, zodat ze de jongen wat beter aan kon kijken.

Alexander vond het helemaal niet erg om het dienblad voor het meisje te dragen. Het was niet al te zwaar, waardoor hij het een kleine moeite vond. "You do not need to thank me, my lady. It is my pleasure"zei hij met een glimlach tegen Reeva.
Op een rustig tempo liep hij met haar naar zijn vertrekken. Het was niet heel erg ver van de keuken en daar was hij ergens toch wel blij mee. Je zou het in eerste instantie niet zeggen, maar de jongen hield ontzettend veel van eten. Hij kon er geen genoeg van krijgen en er waren wel eens momenten dat hij de keuken in sneakte om wat eten of wat lekkers te pakken.
Het duurde niet heel erg lang voor ze bij zijn vertrekken aankwamen. Hij openende de deur en stapte zijn kamer binnen. Het dienblad dat hij in zijn handen had, zette hij op zijn bureau neer, voor hij zich weer omdraaide en Reeva aan kon kijken. Een tevreden grijns verscheen er rond zijn lippen. Hij hoop dat ze zijn vertrekken kon waarderen. "You are welcome. I do not want you to get a cold"zei hij tegen het meisje. Hij wilde dat ze het goed zou hebben. Zich goed zou voelen. Gelukkig zou zijn. Dat zou voor hem van enorm belang zijn. Haar welzijn was belangrijk voor hem en dat wilde hij haar ook duidelijk maken. Hij gaf om haar en hij had het idee dat dit niet zomaar weg zou gaan.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld