Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

You're magic

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Het was fijn om met meiden van haar eigen leeftijd te spreken, en te lachen. Van het groepje waren een aantal, net als Merlinth, al getrouwd. Maar ook een aantal niet, ondanks dat het er wel bij hoorde, in deze tijd. Zoals ze verwachtte, ging veel gepraat over de mannen. "Hoe lang zijn jullie al getrouwd, Merlinth?' Ze nam een grote slok van haar wijn voordat ze antwoordde. "Zo'n twee jaar." Anne keek glimlachend haar kant op. "Maar, getrouwd onder eigen voorwaarden toch, niet die van de Society?" Haar wenkbrauwen trok ze samen, en Anna glimlachte breed. "Jullie moeten hier nog een keertje trouwen! Dan word het ook geregistreerd enzo, en hebben we nog een reden voor een feestje." Merlinth luisterde maar half, want haar ogen waren op de dansvloer gericht. Op Michael. Dansend. Met een andere vrouw. "God, ik háát de romantische dans liederen. Iedereen die zo aan elkaar hangt." Sprak een ongetrouwd meisje. Merlinth liet haar ogen op Micha gericht, en ze voelde de armband om haar pols gloeien. "Maar alleen dansen, toch?" Vroeg Merlinth voorzichtig. "Ja, alleen dansen. Échte spanning en intimiteit veroorzaakt de muziek alleen bij je eigen mate, je enige zielsverwant. Dus je hoeft je geen zorgen te maken Mer." Antwoordde Anne, die naast haar was komen te staan. Maar ondanks Merlinth nu wist dat het enkel en alleen dansen was, voelde ze een woede in haar borrelen. Of was het jaloezie? Ze wist het niet. Maar ze kon het niet meer aanzien hoe die vrouw aan Michael aan het hangen en bewegen was. Merlinth haalde diep adem, en voordat ze de kracht van de band toe ging laten, moest ze weg zijn. "Ik... Ik heb even lucht nodig." Ze zette haar glas wijn neer op een tafel en voordat ze het wist brachten haar benen haar de zaal uit, en door de gang heen naar de tuinen van het kasteel.

Account verwijderd

schreef:
Zijn lichaam voelde opnieuw volledig verdoofd aan. Hij bewoog mee met de muziek en genoot ervan. Alsof hij voor even gewoon aan niets moest denken. Zich geen zorgen maken om de opdracht, wat de mensen hier van hen zouden denken. Het was bevrijdend om even geen gedachten te hebben. Hoe je het ook draaide of keerde, mensen hebben voortdurend gedachten. Zelfs bij het rusten denk je na, in je slaap droom je, al deed Michael dit ook niet. Het voelde fijn om dat allemaal even niet te hebben. Hij liet zijn armen om de dame heen glijden en wist op de muziek te bewegen. Hij sloot zijn ogen, en genoot. Dat was het enige wat hij deed en wanneer hij zijn ogen weer opent ziet hij hoe de magiërs die eerst nog in de lucht hingen, nu stilaan naar beneden komen. De muziek kwam op zijn einde, en iedereen leek dan ook weer zijn eigen plekje in de zaal te vinden. De muziek stopte en hij glimlachte tevreden. 'Bedankt voor de dans, ik zie je nog wel eens Michael!', hoorde hij de dame zeggen, die vervolgens verdween uit de zaal. Hij probeerde een bekend gezicht te vinden, en zag hoe ook Oberon de zaal verliet. 'Je bent een goede danser, dat heb ik al lang gezien! Geniet nog van je avond en tot morgen!', hoorde hij Katerine opgetogen zeggen, die bijna zwevend de zaal weer verliet. Hij zocht door de ruimte, maar Merlinth zag hij ook niet. Zou ze al terug op de kamer zijn? Hij had geen idee en besloot dan maar gewoon de zaal te verlaten, en te vertrekken.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
De tuin was enorm ruim, en Merlinth was helemaal alleen. Ze keek even om haar heen of er echt niemand was, en kon daarna de donkere magie niet meer uitsluiten. Het liep van haar pols, naar haar bovenarm, door haar hart naar haar hersenen. Waarom voelde ze zo? Michael mocht helemaal zelf weten met wie hij danste, met wie hij uitging, wat hij deed. Het was niet alsof zij echt zijn vrouw, vriendin, of zielsgenoot was. Ze was niets van hem. He-le-maal niets. Langzaam draaide ze haarzelf weer om. Het gevoel moest stoppen, ze moest haarzelf weer bij een rapen. Maar het lukte niet. De woede bleef in haar, en misschien was het wel jaloezie. Merlinth's ademhaling versnelde en ze voelde haar hart te keer gaan. Wat was er mis met haar? En voordat ze het wist, sloeg ze met haar vuist tegen de boom naast haar. "Verdomme!" Schreeuwde ze uit, terwijl ze in een kroop van de pijn. Maar de pijn was op dit moment zo veel beter als de woede die ze voelde.

Account verwijderd

schreef:
Michael kwam uiteindelijk bij hun kamer aan, en eenmaal binnen merkte hij dat ze er nog niet was. Waar zou ze dan zijn? Hij betrouwde het kasteel nog niet volledig, en besloot dan maar te gaan rondkijken waar ze mogelijk kon zitten. Hij had haar niet zien vertrekken, behalve met de meiden mee dan, en misschien was ze nog gewoon bij hen, maar hij wou het zekere voor het onzekere nemen. Hij wou het niet op zijn geweten hebben dat ze gevaar zou lopen omdat hij haar niet was gaan zoeken. Hij liep door de gangen, naar de ingang die bij de tuin uitkwam, en uiteindelijk vond hij haar dan ook in de tuin. Dit was wel het soort plek waar hij verwacht had haar te vinden. Rustig, in de natuur, dat paste wel bij haar. 'Geen nood om je nog te verstoppen. De muziek is voorbij dus je hoeft niet te dansen vanavond', zei hij. Hij liep wat verder de tuin in, en zag uiteindelijk pas dat ze er niet al te blij uit zag. Hij wist dat ze niet graag over persoonlijke dingen sprak, en hij besloot er dan ook niet te diep op in te gaan. 'Hoe was het met de dames, heb je wat vriendinnen kunnen maken voor op het werk?', zei hij. Hij nam plaats op een bankje dat in de tuin stond, en keek even rond. Er was niemand buiten wat hij eigenlijk niet begreep. Het was hier zo vredig en mooi, hier kon hij uren blijven zitten.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Gebroken. Ze had haar eigen hand gebroken. De woede die door haar heen stroomde had haar blijkbaar zo veel kracht gegeven, dat ze botten kon breken. Het idee dat donkere magie haar zover kon krijgen, gaf haar rillingen op de rug. Ze probeerde haarzelf te helen, maar met één goed werkende hand werkte haar helende magie niet. Het horen van Michael's stem achter haar deed ook niet veel goeds. "Ik had me niet verstopt." Zei ze verdedigend. "Ik had frisse lucht nodig." Ze draaide om naar hem, haar gebroken hand ondersteunend. "De dames zijn roddelende aasgieren die alles willen weten, en alles horen. Dus ja, misschien heb ik er wel wat aan." Snauwde Merlinth. Ze bleef op veilige afstand van Michael staan. De armband vloeide nog steeds donkere energie in haar aderen. Merlinth keek neer op Michael. Ze snapte wel waarom er dames wel met hem wilde dansen, zeker zoals hij hier zat in het maanlicht. "En jij, heb jij op de dansvloer wat nieuwe vriendinnen kunnen maken?" Nadat de woorden haar mond verlieten, wilde ze hen terug nemen. Ze wist dat het oneerlijk was om die vraag te stellen, en dat het de muziek was die hem had doen dansen met een ander. Maar het idee dat iemand anders het gevoel dat zij gisteren met hem gedeeld had gevoeld, maakte haar enorm jaloers.

Account verwijderd

schreef:
Hij knikte instemmend. 'Frisse lucht is prima, het is mooi hierbuiten', zei hij. Hij liet zijn blik over de tuin heengaan, en zag hoe enkele magiërs passeerden. Ze knikte allemaal vriendelijk, en Michael deed dan ook hetzelfde terug. Hij had het gevoel dat ze hier wel goed binnen de groep vielen, wat hem enorm plezier deed. Als ze hier een jaar moesten blijven zou het een stuk handiger zijn om dat gewoon in alle rust te kunnen doen. Michael keek wat verbaasd op toen hij hoorde wat ze vervolgens zei, en hij voelde zich vanbinnen kwaad worden. Wat had hij nu verkeerd gedaan? Zij was met die dames vertrokken, en als hij er dan achter vroeg hoe het was, dan ging ze hem afsnauwen? Bij de laatste opmerking heeft hij het gehad, en hij staat dan ook op. 'Koel jij maar wat af voor wij terug kunnen praten, hier heb ik geen zin in', zei hij. Hij wou zich rustig houden, en besloot dan ook gewoon afstand van haar te nemen. Dit kon ze hem echt niet kwalijk nemen. Zij was weggegaan, en de muziek had zijn werk gedaan. Hij had toch gewoon gedaan wat moest, meegaan met de mensen in het kasteel en hun gewoontes? Dat deed zij beter ook. Hij kon ontploffen nu, dat zou hij normaal doen, maar in de plaats besloot hij gewoon weg te gaan. 'Ik hoor het wel als je weer normaal kunt doen en je kunt focussen op wat belangrijk is. Maar vergeet niet, jij had dat gewoon kunnen zijn als je wat minder snel geraakt zou zijn en niet zou gaan lopen van de persoon waarmee je hier zit', snauwde hij terug, waarna hij rechtstreeks naar de ingang liep, en zo door de gang richting boven. Hij had echt geen behoefte om nu bij haar te zijn. Hij snapte überhaupt niet waarom ze nu zo lelijk tegen hem deed. Hij deed zijn best om te doen wat er van hem gevraagd werd, en dit kon hij er niet bij hebben.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Zijn reactie was volkomen redelijk, dat was duidelijk. Iets in Merlinth brak door zijn reactie. "Had je gewild dat ik dat was?" Vroeg ze, maar hij was al weg. Ze vloekte hard, en duwde alle negatieve energie uit haarzelf, terug naar de armband, tot dat ze alleen nog maar de pijn in haar hand voelde. Merlinth rende achter hem aan. Ze haastte haarzelf de trap omhoog, en wanneer ze hem ziet riep ze naar hem naar boven. "Wacht! Michael..." Ze keek even om haarzelf heen en zag geen enkele magiër, tot haar dank. Ze rende de laatste treden omhoog tot dat ze voor hem stond. "Michael, sorry." Begon ze, wat rustiger. "Ik, ik weet niet wat er door mijzelf heen ging. Die stomme armband." Merlinth keek naar het zilver om haar pols heen, en weer omhoog, Michael recht in de ogen. "De donkere magie die eruit komt doet iets met me. Iets wat ik niet kan controleren." Het was deels waar. De energie bracht wel echt het slechtste in haarzelf naar voren, maar deels voelde ze nog steeds jaloezie van het zien van Michael dansend met een andere vrouw. "Het spijt me." Ze wreef een traan uit haar oog. "Ik wil niet alle woede goedpraten en enkel en alleen de armband de schuld geven, maar alle kracht heeft er wel voor gezorgd dat ik mijn hand heb kunnen breken." Zei ze, terwijl ze haar pijnlijke hand omhoog hield.

Account verwijderd

schreef:
Hij bleef doorlopen en het liefst van al wou hij haar voor de rest van de dag niet meer zien. Hij wist dat dat onmogelijk was aangezien ze een kamer moesten delen, maar hij wist oprecht niet of hij rustig zou kunnen blijven. Hij zou nooit iemand met opzet fysiek pijn doen, maar hij kon in zijn woorden wel erg hard zijn, en hij was oprecht gekwetst om wat Merlinth gezegd had. Hij deed werkelijk zo zijn best om de missie te laten slagen, om haar zo een gemakkelijk mogelijk gevoel te geven, en dan kreeg hij dit? Het gaf hem het gevoel dat hij even op zichzelf moest terugplooien, dat hij niet zo snel had moeten toegeven. Misschien was dit ook gewoon de reden voor de splitsing tussen donker en licht, het werkte niet samen. Hij zuchtte toen hij haar stem hoorde, en met enige tegenzin draaide hij zich om. Haar uitleg snapte hij, maar dat gaf nog altijd geen compleet beter gevoel over wat hij nu dacht. 'Denk je dat ik het niet voel, dat de armband mij niet gek maakt? De hele tijd zit ik te aarzelen tussen wat goed en slecht is, wat ik kan doen en wat ik moet doen, tussen mijn wil en wat het beste is. Dit is voor ons beide niet simpel, maar ik ga er toch ook mee om!', zei hij. Hij keek naar haar hand en zuchtte. Dit kon ze zelf niet genezen, dat was duidelijk. 'We gaan naar Katerine, ze moet naar je hand kijken. Je zegt maar gewoon dat je er op gevallen bent. Dit plan mag niet nog meer in de soep lopen hierdoor', zei hij, en hij begon te stappen, richting de deur waar hij Oberon eerder had zien binnengaan.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Hij had dus ook de krachten van de armband ondervonden, maar Merlinth had er niets van gemerkt. "Het spijt me, dat wist ik niet." Antwoordde ze zacht, ingetogen. Wat was goed en wat was fout? Merlinth was in ieder geval nu ontzettend fout bezig doordat ze haar woede niet onder controle kon houden. Nooit was Merlinth woedend geweest, ze zag altijd het beste in mensen. Ze deed alles voor iedereen, maar nu leek die tijd vervlogen. Wanneer Micheal richting Katerine en Oberon's vertrek wandelde, schudde Merlinth snel haar hoofd en pakte ze de jongen met haar niet gebroken hand vast bij zijn pols. "Niemand breekt een hand met een val." Zei ze ongerust. Haar idee was niet onmogelijk. Als ze het hem kon leren, als hij naar haar zou luisteren, dan was het mogelijk. Zeker nu hij lichte energie toegestroomd kreeg. "Jij moet mijn hand helen, Michael."

Account verwijderd

schreef:
Michael vertrok al snel richting de kamer maar voelde hoe hij werd tegengehouden door Merlinth. Hij keek om en was verbaasd door wat ze zei. 'Dat kan ik niet, je weet dat ik dat niet kan. Dat ligt niet binnen mijn bereik', zei hij. Hij keek even naar de grond, maar merkte dat ze echt zeker was van haar zaak. Ergens had ze een punt en hoe kwaad hij nu ook was, hij wou zijn kansen niet verpesten hier in het kasteel door verdacht te worden. 'We gaan het proberen, maar als het niet lukt dan ga je meteen naar Katerine met die hand. Je kan het niet zo laten', zei hij dan maar, omdat hij wist dat ze anders toch niet van idee zou veranderen. Hij keerde weer om, nu richting hun kamer. Ze moesten alleen zijn om dit te proberen. Met mensen die voorbij kunnen komen kon hij zich sowieso niet ontspannen zijn, en het leek hem wel dat dat belangrijk is om dit te proberen. Hij liep aan een goed tempo door naar hun kamer en opende de deur. Van zodra ook zij binnen is trekt hij de deur dicht, draait deze in het slot, en controleert of de barrière die er zit om het geluid binnen te houden nog werkte. Gelukkig was dit het geval. Hij nam plaats op bed. 'En hoe wil je nu dat ik dat ga genezen? Ik heb enkel het beetje lichte magie door die verdomde armband, daar kan ik geen hand mee helen opeens', zei hij.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Merlinth ijsbeer de door de kamer en probeerde te herinneren hoe zij had leren helen. Ze was toen nog maar een jong meisje, van 10 jaar oud tijdens haar lessen op de magieschool. Terughoudend nam ze plaats naast Michael op het bed, en draaide naar hem toe. Zijn woorden hadden haar niet niets gedaan. Ze wilde niet toegeven dat het angst was, maar de nervositeit zat er zeker in om met hem te spreken. Het aller liefste vergat ze alles wat ze tegen hem had gezegd. "Ik heb een ideetje." Zei ze, terwijl ze haar gebroken hand op zijn been neerlegde, en haar andere hand op zijn schouder zette. "Misschien kan ik wat energie naar je toe sturen." Merlinth ademende diep in. Het was iets wat ze nog nooit gedaan had, laat staan iemand geleerd om te helen terwijl ze dat nog nooit gedaan hadden. Maar Merlinth wist ook dat het geen keuze was om naar Katerine te gaan. Ze kon geen andere excuus bedenken op hoe zij haar hand had kunnen breken. Voorzichtig keek ze op naar Michael. Het moest werken, hoe dan ook. "Leg je beide handen op mijn gewonde hand heen. Denk diep na over het nieuwe resultaat, over wat je wilt bereiken. Zodra je dat in je gedachten hebt, zeg je de volgende woorden drie maal: Salva me." Legde ze hem uit. "Terwijl je bezig bent zal ik een poging doen om je lichte magie te sturen, ter ondersteuning." Dit was hun enige optie. Het moest werken.

Account verwijderd

schreef:
Hij keek wat verbaasd op bij haar woorden. Meende ze dit nu? Zijn hele leven lang had hij alleen met de donkere magie leren leven. Ze vroeg op dit moment veel van hem. Om opeens te proberen een totaal nieuw soort magie te hanteren. Hij wist niet of het zelfs wel mogelijk was, maar besefte ook dat hij weinig andere keuze had. Zij wou haar niet laten verzorgen door iemand in het kasteel, en het zou pas gaan opvallen als mensen het zagen hoe ze gewond was en er niets aan wou laten doen. Dus ze moesten het maar proberen, al had hij er niet erg veel vertrouwen in. Hij plaats voorzichtig zijn beide handen om haar hand heen, en wanneer ze zegt dat ze hem energie zal sturen knikt hij. Het was de enige optie de ze nu hadden, en dus moesten ze het maar gewoon proberen. Hij luisterde naar haar woorden, liet deze door zijn hoofd nog eens afspelen, en knikte vervolgens, meer als een bevestiging voor zichzelf dat hij het zo maar zou proberen. Hij focuste zich, sloot zijn ogen en sprak de woorden uit. Niet te snel, maar wel met een bepaalde ritme in. Er leek weinig te gebeuren, tot hij de armband om zijn pols hevig voelt gloeien. Ook de energie die ze hem stuurt lijkt te werken, en hij voelt hoe er een soort warmte ontstaat tussen zijn hand en die van haar. Hij had geen idee wat er aan het gebeuren was. Had hij per ongeluk donkere magie gebruikt, of was het gewoon gelukt? Vanaf het moment dat hij voelt hoe de armband lichtjes afkoelt, opent hij zijn ogen weer.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Nadat Michael haar gebroken hand in zijn handen genomen had en ze zag dat hij het echt ging proberen, sloot ook Merlinth haar ogen. Ze focuste en probeerde al haar helende magie vanaf haar core naar hem toe te sturen. Onder haar hand die ze op zijn schouder rustte voelde ze warmte ontwikkelen. Merlinth kon alleen maar hopen dat het een goed teken was, En toen, voelde ze de botten in haar gebroken hand bewegen. De pijn was zo goed als ondragelijk, maar Merlinth wist dat ze juist nu moest doorzetten. Als ze de pijn de overhand liet nemen, kwam het mogelijk nooit meer goed. Ze beet hard op haar onderlip en herhaalde de helende woorden in haar gedachten. Langzaam maar zeker voelde ze de botten weer op hun plaats komen, en plots was de pijn weg. De warmte ebde weg en op dat moment wist Merlinth dat het gelukt was, al zonder te kijken. Snel opende ze haar ogen en keek ze Michael aan, waarna haar blik zich naar hun handen verplaatste. Ze liet zijn schouder los en tilde voorzichtig de hand die hij boven de hare rustte, omhoog. Mis van een aantal blauwe plekken, was haar hand weer heel. De botten stonden weer recht en behoedzaam bewoog ze haar vingers één voor één. Er was geen pijn meer. Er was geen beperking in motoriek. Het was het gelukt. "Het is je gelukt." zei ze eerst op fluistertoon, waarna ze naar hem opkeek, breed glimlachend. "Het is je gelukt!" En plots hield niks haar tegen om haar armen om hem heen te slaan en hem mee te nemen in een omhelzing. "Ik wist wel dat je het kon." @Mararosa

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld