Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// Eternal Darkness pt. 2

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I know it ain't the best option, but there's no easier way. I don't know about you, but I can't rob gangs no more." Men wist hoe hij eruit zag, wie hij was en voornamelijk wat hij gedaan had in het begin van de apocalypse. Hoe hij eerder nog wel geliefd was in de bendes en zijn tattoo markering van de gevangenis laten zien kon als teken van vertrouwen, wisten ze inmiddels wel wat zijn werkelijke plannen waren als hij zich bij een groep aansloot. Sterker nog, hij zou verbaasd zijn als er geen prijs op zijn hoofd gezet was als hij afgeleverd werd bij een van de groepen. Woord verspreidde zich in razend tempo, zelfs nu de wereld naar de knoppen was. Hij zuchtte. "We gotta find the dungeon first anyway. Haven't been there for a few weeks so it's gonna take some time to find out where they at tonight. We can sit the day out, ride towards the location if we found it and if things get worse, we can head off." Het was onzeker hoe zijn toestand zou worden en het was onmogelijk in te schatten hoe het die avond met hem zou gaan, maar het gaf tenminste genoeg vrijheid om als het erger werd, het gevecht af te zeggen. De enige consequentie zou zijn dat hij de wapens niet mee kon nemen die ze nodig hadden.
Hij hief zijn hoofd wat op, naar haar opgekeken met een kleine glimp van amusement. "Never seen you worried before. You on drugs or somethin'?" Hij kon er nog niet aan wennen om een blik van bezorgdheid op haar gelaat te zien in plaats van het achteloze wat hij van haar kende. Tot nu had hij alleen nog maar onachtzaamheid bij haar gezien. "And for matter of fact, I'm not planning on dyin' anytime soon, so I guess you're stuck with me."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'It wouldn't be easy, but I could try.' Opperde ze, simpelweg niet toe willen geven dat hij beter vechten kon, dan dat een van hen een bende moest bedriegen. Voor zover Cassidy wist werden ze beiden gezocht door talloze bendes. De gevechten waren in een zeker opzicht veiliger, hoe graag ze het ook had willen ontkennen. Waar ze een bende zouden vinden waar ze beiden nog niet bekend mee waren leek haar daarbij moeilijker dan de dungeon weer terugvinden. 'Any idea where it could be?' Het was de betere optie, dat wist ze zelf ook wel, en toch wilde ze het niet accepteren. 'Right, but don't you go playin all tough. You feel anything, you tell me and you cancel the damn fight.' Het klonk wat agressief, al wilde ze simpelweg niet dat hij zichzelf in onnodig veel problemen werkte omsat hij niets toe wilde geven. Ze kende hem inmiddels goed genoeg om te weten smdat hij niet toe zou geven aan zijn pijn of wat het dan ook was wat hij voelde. Hem ertoe dwingen leek haar niet het meest verstandige of nuttige, maar als het hem pijn zou besparen wilde ze het op zijn minst proberen.
Zacht gegrinnik liet ze horen bij zijn opmerking. 'Who knows, maybe I'm high on some morphine myself.' Lachend keek ze zijn kant op, haar bezorgde expressies verdwenen als sneeuw voor de zon. 'You better not, I will fucking kill you if you die.' Een zachte duw gaf ze tegen zijn arm. 'I just hope I can survive being stuck with you.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"It's gonna get us both killed if we go and steal their shit. They'd love to get me back there to slaughter me and I think the same goes for you." Hij had geen antwoord hierop nodig om te weten dat ze zich in dezelfde situatie bevond op dat gebied. Bij het uitbreken van de chaos door het virus was het immers het best geweest je ergens aan te sluiten en daar aan je spullen te komen, dat was hetgeen wat meerderen deden. Bendes hadden betere en grotere voorraden gestolen dan de normale bevolkingsgroepen en, afgezien van of het het slimste was om te doen, was het het makkelijkst om op deze wijze te overleven.
De structuur van hoe ze de plaatsen uitzochten voor de dungeon om plaats te vinden, had hij maanden geleden doorbroken toen hij in de gaten begon te houden waar het telkens weer verscheen. Nauwkeurig was het niet te doen, maar hij wist wel ongeveer hoe hij het uitzoeken moest wanneer hij een kaart in handen had; het was een bekend symbool die de routes volgden en tevens was het letten op welke steden het minste gevaar opleverden noch snel opgezocht werden door buitenstaanders. Hij knikte. "I can find out or at least try to, but for that, I'm gonna have to need a map." Zoekend keek hij rond de kamer. Hijzelf had er geen in zijn bezit gehad, maar hij had hoop er hier een te vinden nu het er verlaten was.
"I knew it. That's why you were up earlier, huh. Snatchin' some good hospital crack while I was asleep." Hij wist wel degelijk dat het in geen geval zo geweest was, maar hij kon het niet laten even te grijnzen, haar duw plagend tegen zijn arm gevoeld. "You, kill me? Nah, would like to see you try though." Hij begon voorzichtig te lachen. "And no one survives being stuck with me. Bet you won't last longer than two days with me by your side."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'Good point. But I could cut and dye my hair, change my name and find a gang I don't know.' Ietwat lachend vertelde ze het hem, haarzelf niet langer serieus genomen. Het wss een hopeloos plan, en dat wist ze zelf ook wel. 'Yeah maybe finding the dungeon is our best option.' Als alles goed zou gaan hadden ze in elk geval wapens, die ze goed konden gebruiken. De apocalypse zonder wapens overleven was een onbegonnen zaak. 'Well than, go find a map.'
'Of course, what else do you do in a hospital? They've got the good shit.' Lachend schudde ze haar hoofd. 'Hey say what you will, but at least I don't inject shit into my arm that I just find laying around in an abandoned hospital.' Een grijns vertoonde ze, vooraleer ze van het bed afstapte. 'We both know I would win, let's be real.' Traagzaam liep ze righting de deur van de kamer, waar ze bleef staan, geluisterd naar wat hij zij en opnieuw gelachen om zijn woorden. 'I'll take that as a challenge.' Ze draaide zich naar hem toe, een wenkbrauw opgetrokken. 'Get up, we gotta find a map.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Dye your hair? Hm, good point. If you dye it green, they might take you for a walker when they're drunk." Stangend liet hij zijn grijns staan. Ze wisten beide wel dat het geenszins zo werkte in de wereld van nu en men alsnog zien kon dat ze levend en wel was, maar toch vond hij het wel een grappig idee om haar zo voor zich te zien. Met een beetje fantasie kon hij haar in zijn blikveld zien met groen haar, maar hij was van mening dat hij het blonde toch wel wat mooier vond. Op haar opmerking liet hij deze gedachte vervolgens weer varen. Hij keek nogmaals rond de kamer, zoekende naar tekenen van de aanwezigheid van spullen die normaliter toeristen gebruiken konden en die echter nu nergens te bekennen waren. Verzuchtend wreef hij over zijn haar. "Find a map where? Don't take this hospital for a touristic one, so might be a miracle if we find a map in here." Hij zou niet eens weten waar hij zou moeten beginnen met zoeken.
Zijn mondhoeken trokken ietwat verder omhoog zodra ze vol zelfvertrouwen een grijns vertoonde. "And you say that after convincing me to do it because 'I ain't got nothin' to lose'. Nice joke, little one." Hij vond het grappig dat ze het zo verwoordde. Hij had zelf eerst ook zijn twijfels gehad, maar ze had net zozeer de doorslag gegeven als dat zijn impulsiviteit dat had gedaan; als ze het hem verboden had, had ze er weigering voor in de plaats uitgesproken. Zo dacht hij althans, toen hij haar gelach aanhoorde en zag hoe ze naar de deur liep, zoals hij haar volgde naar de deuropening. "And right. You'd win now that I might be sick."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'Yeah because clearly walkers have green hair and gang members are complete drunken imbeciles.' Lachend opende ze de deur, de ruimte verlaten om opzoek te gaan naar een kaart. Zo moeilijk kon het niet zijn, voor zover Cassidy zich herinnerde waren Amerikanen trots op hun land en hingen ze het liefst overal een kaart op. Dat wat tenminste het stereotype beeld dat ze van het land had, al was ze er nooit te positief over. Amerika was niet de plek voor haar en de eerste beste kans om er weg te komen zou ze nemen. 'This is America, they are prouder of their country than you can possibly imagine, if they don't have a map in this hospital it would be because some crazy survivor stole it to keep the blood off of it.' Murmelde ze, walgend bij de gedachte aan de Amerikanen. Het was overduidelijk dat ze geen respect had voor het volk.
Ze keek over haar schouder toen ze hem hoorde praten, zijn grijns gezien. 'Yeah because I was kidding and-' Een zucht liet ze horen, geïrriteerd zijn kant op gekeken. 'Stop calling me that, it's bad enough you tattooed it on my arm.' Hij had wel gelijk, ze had hem verteld het simpelweg in zijn arm te spuiten, al was dat misschien niet haar beste plan geweest. Erop terugkijken en zich realiseren hoe idioot het was bracht hun echter geen stap verder. 'Because you're sick? I could win a fight with you any day of the week.' Lachend liep ze verder, richting de trap die hen naar de derde verdieping had gebracht.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Yeah. Basic knowledge of the apocalypse bible." Hij greens, voet gezet in de gang waar hij haar wat verloren achterna struinde. Hoe het zijn eerdere verblijfplaats was geweest was nergens te merken geweest in zijn richtingsgevoel en het weten van de wegen in het pand zelf. Hij had geen aandacht gehad bij het zoeken van specifieke ruimtes, had geen belangstelling gehad bij het uitzoeken wat zich waar bevond, waardoor hij het gebouw doorliep als een verdwaalde. Hij kreeg zelfs het idee dat Cassidy beter wist waar ze kijken moest dan hij dat wist, wat een idiote gedachte was met het geweten dat ze er pas één nacht door had gebracht.
Uitspraken over de Amerikanen waren er geen die tot nu toe nog zijn mond hadden verlaten. Hij had geen idee van hun gewoontes noch hoe ze in elkaar zaten, opgegroeid in een totaal ander land met een cultuur die voor geen fractie te vergelijken was met deze waar hij nu in terecht was gekomen. Wat ze verduidelijkte over het volk was voor hem niks meer dan een voorstelling van hoe het er eerst geweest was; hij had het land slechts vanachter de tralies gezien. "Hm, haven't thought about it in that way yet. I only know the United States from the apocalypse." Haar walging zag hij als ironisch, een beetje binnensmonds gegrinnik losgelaten voor het weer stil werd. Ze had al luid en duidelijk laten blijken dat ze het hier maar niets vond.
"Stop calling you little one?" Zogenaamd overwegend draaide hij zijn gelaat van haar weg, zijn pupillen langs de getatoeëerde tekst op zijn arm gegaan waar ze genadeloos bij bleven steken. "Nah, it's payback. You tattooed 'macho' in English on my arm. At least no one but Russian folks can read the shit on yours." Er waren weinigen levenden die geen Engels spreken konden. Voor hoe hij het zag, liep hij meer voor schut dan zij dat liep met de vreemde tekens. Slechts die die Russisch lezen en begrijpen konden, konden inzien wat voor eeuwig op haar huid stond, wat precies het tegenovergestelde was van de tattoo die zij op zijn huid gezet had. Hij lachte. "Don't challenge me now, or I might get Pops to get you registered to fight in the dungeon as my opponent."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'Who doesn't know this by now?' Lachend liep ze door de gang, elke ruimte bekeken, al dan redelijk snel. Waar ze precies moesten beginnen met zoeken wist ze zelf ook niet, al leek het haar onwaarschijnlijk dat er nergens een kaart te vinden zou zijn. Iemand zou hem mee hebben moeten genomen als ze er geen vinden konden. Traagzaam liep ze richting de trap, gehoopt op meer geluk op e begane grond, daar kwamen immers de meeste mensen voor de hel losbrak. De Amerikanen waren gek, daar was ze zeker van, gek genoeg om een kaart van hun geliefde land in elk gebouw op te hangen. 'Well let me tell you, bud. They're all fucking crazy.' Haar mening over de inwoners zal ze nooit veranderen. De tijd die ze in het land had doorgebracht voor de apocalypse gaf haar genoeg van een beeld om haar te laten weten hoe de mensen er waren. 'First chance I get to leave this fucking land, I'll take.'
Ze rolde met haar ogen, onderwijl ze de trap afliep met wat lichte tekenen van pijn. 'You want an Irish tattoo than? Nobody will be able to read it anyway.' Grinnikend liet ze het hem horen. Hij had wel een punt gemaakt waar ook zij niet omheen kon. Haar tattoo zou enkel leesbaar zijn voor mensen die de taal beheersten, en die van hem was gemakkelijk te begrijpen voor iedereen in het land. 'I don't think you'd be able to fight me, at least not if you want to live.' Ze was gestopt met haar eigen woorden serieus nemen en bedoelde het simpelweg als een grap. Een kind kon zien dat Cassidy iemand als Demyan niet aan kon in een gevecht in de dungeon.
Walgend van de geur die er rondhing, stond ze dan eindelijk weer op de begane grond. Geen tekenen van leven waren er te vinden, als kon ze het fout hebben. Voorzichtig begon ze rond te lopen, geweten dat ze zonder wapen weinig kans zou maken tegen andere overlevers die er rondliepen of walkers die nog niet lagen te rotten aan de andere kant van de gang.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Verwondingen van de dagen daarvoor waren nog weerspiegeld op haar lichaam, in beide fysieke als mentale opzichten. De beschadigingen vielen af te lezen van haar huid, deze ondanks enigszins bedekt door kledingstukken nog altijd naar voren gekomen door het achtergelaten spoor van bloed en verminkingen. Het was haar gezicht daarnaast dat ook vertoonde hoe ze pijn verduren moest; bij elke stap die ze verzette, kon hij aan haar uitdrukkingen waarnemen dat haar met moeite verging. De voorgaande opmerkingen vloeiden langs hem heen. Hij kon zijn aandacht niet meer afzetten van haar toestand en doen alsof hij het niet zag, niet terwijl ze zich zorgen leek te maken om de zijne. Ze was er erger aan toe dan hij momenteel was, maar was niet bereid het toe te geven, hoe het haar gemoedstoestand dan ook verergeren kon.
Hij rustte zijn hand op haar arm. Haar verdere stappen deed hij hiermee stoppen, de nog voor hen liggende traptreden uit de weg gegaan door deze voor het uit te stellen deze te belopen. "Take it easy, Cass." Haar tempo lag te hoog voor een gewonde, te hoog voor haar lichaam om het bij te houden. Dat wat zij uit haar zicht blokkeerde was juist dat waar hij tegenaan keek, wat resulteerde in dat hij toe moest kijken hoe ze zichzelf uitputte, en dat terwijl ze haar wondes nog geeneens behandeld of ontsmet had, omdat ze het hem verbood haar te helpen. "We can still go find the map in fifteen minutes or so. You gotta treat 'em wounds first, they ain't healing." Het was een andere aanpak die hij doorzette door geen dwangmatige blikken of klanken eraan toe te voegen, maar eentje waarvan hij hoopte dat deze haar er wel toe aanzetten kon haar wonden te verzorgen. Afwachtend keek hij haar aan. "Won't take long, promise."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
De dagen van gevangenschap hadden hun tol geeïst, al wilde Cassidy niets liever dan koppig haar mening tot stand houden. Het was onmogelijk om toe te geven dat ze pijn leed, sinds ze niet meer van de Rus wilde vragen dan dat ze al deed. Het voelde alsof ze afhankelijk van hem was en dat wilde ze voorkomen. Wat deed ze immers voor hem? Er was weinig wat maakte dat ze gelijk stonden. Daarbij was het in haar ogen zo ernstig nog niet, ze had mensen gezien met extremere verwondingen die nog rondliepen.
Geen stap verzette ze nog zodra ze zijn hand op haar arm voelde. Vragend keek ze hem aan, verbaasd over waar de plotselinge bezorgdheid vandaan kwam. 'Where did that come from?' Voor zover ze er zelf over nadacht duwde ze haar lichaam niet tot het uiterste, sterker nog, ze deed al rustig aan. De trap aflopen vereiste geen inspanning die ze in het dagelijksleven niet inzette. Waar hij zich opeens zorgen om maakte liet haar vragend achter. Een haat was het bijna, als mensen Cassidy wilde helpen. Ze vroeg er niet om, waarom zou het uitmaken.
Haar eerste instinct was hem vertellen dat hij zich nergens mee moest bemoeien, en haar gewoon met rust moest laten, maar ze hield zich stil. De botte opmerkingen waren nergens meer voor nodig, geweten dat, ondanks ze het niet toe wilde geven, hij waarschijnlijk toch het beste met haar voor had. Het voelde zo vreemd om geen kwade woorden zijn kant op te gooien, om stil te blijven staan nadat iemand haar verteld had om iets te doen aan haar wonden. Nooit had ze hulp geaccepteerd, nooit liet ze mensen dichtbij genoeg komen om haar te kunnen helpen. Wat was er veranderd? 'Fine.' Murmelde ze, bijna alsof ze verslagen was na een wedstrijd. 'I hope you're happy now.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar vragende blik beantwoordde hij door met zijn ogen te rollen. "You for real?" Dat ze geen herkenning had voor de uitdrukkingen die hij bij haar had gezien, vond hij wat vreemd. Dat het echter ook een reactie kon zijn voortgekomen uit koppigheid bleef in zijn achterhoofd spoken. Ze had dan wel niet uitgestraald dat ze echt niet meer kon, maar hij zag wel degelijk weer dat de wonden haar dwars begonnen te zitten zodra ze bewoog, dat wat hij net tegen haar uitgesproken had. Of ze hiervoor te eigenwijs was het toe te geven of zich eerder verdoofd voelde, was dan ook de enige vraag die hij had. Misschien was ze aan de pijn gewend geraakt. Hij had immers geen idee van hoe lang ze precies in het pand vast had gezeten, voor hoever hij weten kon had ze zodanig veel te verduren gehad dat ze het niet zozeer meer opmerkte dat ze er last van had, maar dit nog wel toonde.
"I know the look on someone's face whenever in pain, you know. You're pushing yourself way too hard." De poging tot haar door te dringen zette hij stug door. Dat het onderwerp daarentegen ineens zo naar haar werd gericht, echter, was tegen het weten dat ze het normaliter niet echt waarderen kon. In dat opzicht kende hij het goed; zelf weigerde hij zich ook te laten helpen, daarbij weggelaten het toelaten dat iemand hem ertoe aanzette iets te doen om zijn toestand te verbeteren. Met dat besef hief hij zijn schouders ietwat op, het indringende laten varen. "I mean, you ain't limping down the stairs just yet, but.." kortstondig gaf hij een grijns weer, voordat hij een stap van haar wegzette en vanaf een trede verder over zijn schouder naar haar keek. "Just kidding."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Gegrinnik liet ze horen zodra ze hem met zijn ogen zag rollen. Voor haar was het grappig om aan te zien, om hem zover te krijgen dat hij geïrriteerd raakte. Het was zo duidelijk hem. 'Of course, am I ever not?' Wat lachend beantwoorde ze zijn vraag, nog altijd om zijn ergerlijke reactie. Ze was het zodanig gewend van hem, om te zien dat hij een antwoord van haar niet wilde horen, dat het voor Cassidy inmiddels lachwekkend was geworden.
Zuchtend keek ze hem aan, geneigd om haar gebruikelijke reactie te gebruiken en hem simpelweg weer te vertellen dat ze zich prima voelde, al leek het ditmaal niet zo gemakkelijk te gaan als dat ze gewend was. 'I'm not pushing myself, if I were in horrible pain, I wouldn't be able to walk. Stop worrying about me.' Het zag er niet naar uit dat hij snel zou stoppen met haar proberen over te halen tot het accepteren van hulp. Ze haatte het, was dat zo moeilijk om te begrijpen voor hem? Want daar leek het wel op. 'Listen, I appreciate that you're willing to help me and stuff, but the wounds will heal and the pain isn't that bad.' Toegeven was nooit haar plan, al begon ze dit keer steeds meer aan haarzelf te twijfelen. Elke seconde die voorbij tikte leek haar twijfels erger te maken. 'You know what, I'll clean my wounds, but you have to stop smoking.' Het was dan toch nog een beetje een normaal anrwoord voor haar. 'At least until we find out what you injected into your arm.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij fronste enigszins onbegrijpelijk. "What's so funny?" Haar gegrinnik was voor hem niet te plaatsen, geen link kunnen leggen tussen haar gelach en dat wat blijkbaar grappig zou zijn. Geen van zijn woorden had hij immers als zodanig vermakelijk ervaren dat er gegrinnik bij zou komen kijken. Althans, niet bij dit onderwerp.
Zijn vrolijkheid vaagde echter pas weg zodra het afwijzen zich verder afspeelde. Zijn voorspellingen had ze nageleefd, dat waar hij niet op had gehoopt maar wel blindelings had zien aankomen. Haar karakter was doorzichtig, haar manier van redeneren had hij al gekend en hij had moeiteloos kunnen raden dat ze liever ontkende dan toegaf aan de hulp die hij haar bood, hoe klein deze hulp dan ook mocht zijn. Nergens had hij haar verteld dat hij inderdaad de persoon moest zijn wie haar wonden zou verzorgen. Als ze dit zelf liever wilde, had het hem niet gedeerd; dat ze weigerde te luisteren en zich wederom tegenover hem afzette was een ander verhaal. "They'll get infected and you know it." Het zou een domme actie zijn geen van de wonden te ontsmetten nu het nog kon. Ze had gezien hoe de schaarste van medicijnen er op het moment voor stond, makende dat niemand hen garanderen kon dat ze wel de medicijnen zouden kunnen vinden die ze nodig zou hebben zodra haar wonden dan echt gingen ontsteken. "There aren't many meds around anymore, once they get inf-" Hij opende zijn mond, de plannen gehad om verder te spreken totdat haar voorstel hem kruiste. Sindsdien kon hij niet anders dan geïrriteerd van wegdraaien.
"What is it with you and getting me to quit smoking?" Wederom kon hij het niet laten met zijn ogen te rollen, dan deze keer vol ergernis. "Knock it off. I'm not going to stop."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'You, and how easily you get irritated.'
Cassidy zag de ernst van haar eigen staat niet in. Volgens haar was ze gezond zolang ze nog staan kon. Alles wat ze wilde doen was mogelijk, ditmaal echter met wat pijn, maar alsnog mogelijk. Het was Demyan wie zich meer zorgen maakte om haar welzijn dan zij dat zelf deed en op een bepaalde manier begon het op haar zenuwen te werken. Niets wilde ze er van laten merken, sinds ze geen ruzie konden gebruiken op het moment. 'They won't get infected, otherwise they would've a while ago.' Koppig ging ze in tegen alles wat hij zei, geen woord geaccepteerd.
Ze zag hoe hij zich van haar wegdraaide, wat haar al genoeg antwoord gaf op haar voorstel. Hoe hij zich zo kon gedragen was voorbij haar, het irriteerde haar zoals niets anders kon. 'Well than I'm not cleaning my wounds, or getting any fucking medical attention for that matter.' Ietwat chagrijnig liep ze langs hem heen. 'I'm just gonna remain here, suffering, all because you didn't want to get your shit together and realise that you're not healthy.' Bijna kwaad draaide ze zich om, hen aangekeken. 'You were about to pass out just minutes ago and now you think its a good idea to smoke? While possibly on drugs?' Het was alsof het niet tot hem doordrong, alsof hij niet wilde begrijpen dat het hem sneller zou vermoorden dan elk ander persoon dat nog levend rondliep. 'No actually, keep smoking. Why don't you light up a cigarette while I touch a corpse with one of my open wounds? Both would be equally smart, right?'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I don't get irritated easily." Hij schudde zijn hoofd en stak zijn handen in zijn broekzakken. Ze zorgde er zelf voor dat hij geïrriteerd werd met haar plotselinge opmerkingen over zijn gezondheid en haar koppige gedrag, dat ze overmoedig uitbracht alsof het niets was. Hij noemde dat niet snel geërgerd raken, maar simpelweg aangezet worden tot ergernis.
De gebouwde afstand liet hij voor wat het was, een paar traptreden op haar voorgelopen terwijl hij met weerzin hoorde hoe ze zijn weg achtervolgde. Geloven dat ze hem veroordeelde voor een levensstijl die ze zelf ook had kon hij niet. Ze had zelf haar gewenningen ook liggen bij het roken, er zelfs naar vragend na net ontsnapt te zijn uit de handen van zijn oom en de bende, terwijl haar toestand haar net zo goed tot haar dood had kunnen leiden. Als zijn eigen gewoontes haar zo stoorden, waarom veranderde ze de hare dan niet? "You be living the same way, smokin' cigs while just getting freed of my uncle while you could've just gone knock out because of your injuries." Hij kon het prima voor zich halen hoe ze zelfs tegen zijn rug in slaap was gevallen door uitputting en verlies van bloed, onderwijl hij ze uit het gebouw moest loodsen. Ze had geen excuus voor haar eigen gezondheid en al zeker niet nu ze gewond was.
"Don't go all mad now because I be doin' the same thing, when you're just as bad. And you forgot it's the apocalypse? Higher chances of me getting killed by those damn walkers than because of cancer." Hij begon lanzaamaan gefrustreerd te raken door haar kwade uitgekraamde woorden. De logica ontbrak bij hem en daarvoor ontbrak zijn bescheidenheid om het binnen te houden; hoe ze woedend begon te worden, begonnen zijn blikken te veranderen naar een dodelijke gloed, die hij strak voor zich uit richtte. "What a joke."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld