Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Give me all your love now

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het laatste wat Adelena wou was dat Xavier dit moment nu tot een stop zou brengen, haar nu zo zou achter laten. De woorden van de man zorgden dan ook voor een opgeheven wenkbrauw bij de vrouw. “Like you could leave my behind like this.” Het was erg plagend en hopelijk kon Xavier het hebben, al ging Adelena uit van wel. Het was zeker niet de eerst en absoluut niet de laatste keer dat de vrouw de man zo plaagde en uitdaagde. Dat was gewoon haar manier van flirten en dat had Xavier ondertussen toch ook al wel gemerkt moeten hebben. Hopelijk vond de man het niet heel erg dat dit was hoe ze hem soms behandelde al ging Adelena ervan uit dat als dat zo was hun relatie niet echt stand meer gehouden had of dat ze er al iets over gehoord had van de man zelf.
Bij alle dat kussen die Xavier op Adelena drukte moest de vrouw toch wel even op haar lip bijten als poging om haar zachte gekreun tot een minimum te houden. Ook werd opnieuw haar hoofd lichtelijk naar achteren gegooid uit genot. Het fluisteren in haar oor maakte het allemaal toch wel erg af. Dit had er allemaal alleen nog maar voor gezorgd dat het moeilijker werd voor Adelena om haarzelf in te houden. Ze had haarzelf al bijna kunnen horen zeggen dat de man gewoon zijn gang moest gaan, dat ze alle regels moesten vergeten en dat het haar allemaal niet meer uitmaakte. De woorden lagen op het puntje van haar tong en toch deed ze nog haar best om deze in te houden. “I want you to kiss every part of me, I want you to love me like it’s the last time, I want you to show me how much you love me.” Deze woorden kwamen uiteindelijk uit haar mond, al was het aan haar stem duidelijk te horen dat de acties van de man haar zowat ademloos hadden achtergelaten.
Xavier leek toch wel iets van een soort interesse te hebben in het idee van Adelena, iets wat het plan om een zuigzoen in de man zijn nek te drukken toch meteen een stuk interessanter en aantrekkelijker maakte. Al bleef er toch altijd de twijfel, wetend dat er geruchten zouden komen en dan hopen dat deze niet hun weg zouden vinden naar de relatie tussen Adelena en Xavier. Al leken er toch al genoeg geruchten te zijn, deze leek zelfs Davina al gehoord te hebben als Adelena moest geloven wat ze allemaal gezegd had afgelopen avond. Niet dat die geruchten Adelena op dit moment erg veel hadden uitgemaakt. “Oh, it would absolutely make my day. Knowing that I claimed you, that I put that there and how everyone would have to look at it, wondering who your mysterious mistress is.” De vrouw zou er inderdaad genoeg plezier aan hebben, geen twijfel over mogelijk. Hoe de man zou bezig zijn met zaken regelen voor Portugal, hoe hij zijn bruiloft zou proberen te regelen en dat allemaal terwijl iedereen de zuigzoen zou zien die Adelena daar geplaatst had. Het idee alleen al zorgde voor een brede grijns op de vrouw haar gezicht. Wanneer Xavier de vrouw weer op de grond plaatste en zijn handen nu vrij had om deze op haar gezicht te plaatsen keek Adelena met afwachtende ogen naar de man. Dat hij niks had gezegd over het niet kussen was haar niet eens opgevallen, te erg onder de trance van alle andere lieve woorden die hij sprak.
Adelena kon het niet laten om een beetje overdreven en plagend beledigd naar de man te kijken wanneer hij begon over Mary. “Mary? I know she is my friend and all but she could never.” Zelfs als het ging om haar eigen hofdames leek Adelena toch nog iets van jaloezie kunnen te ervaren. “I’m sure you’d love to test Nicolas like that.” Al leek het Adelena niet zo goed idee voor Xavier om te zeggen dat het Adelena geweest was, wetend wat Nicolas met haar zou doen als hij dit zou horen. Bij het horen van Xavier zijn laatste woorden kon Adelena het niet laten om een beetje bespot te lachen. “Wouldn’t I?” En met deze woorden plaatste Adelena haar lippen op de zijkant van de nek van Xavier, vanaf daar ging ze te werk. Met haar hand wreef ze langzaam van de hals van Xavier omlaag tot zijn torso, hier kwam haar hand tot een halt. Na een paar seconden liet Adelena haar lippen gaan van de man zijn hals en keek ze hem aan. “Have fun explaining that one.”

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
“I could, though it would be extremely hard.” Hij legde zijn armen beter om haar heen. Tot nu toe had hij geen bezwaar tegen het plagen van Adelena, ergens vond hij het zelfs wel leuk. Wat hij nog leuker vond was om haar terug te pakken met een onverwachts antwoord of een onverwachtse handeling. Voor nu was hij echter niet van plan om ook echt weg te gaan, daar was deze ontmoeting veel te kostbaar voor. Tevreden grijnsde Xavier tussen de kussen door, een opmerking over wie hij nu het meest verleidde lag op het puntje van zijn tong. Toch wilde hij nog meer van haar voor hij iets dergelijks zou gaan zeggen. De vraag van Adelena leek een indirecte te zijn waarvan hij dacht de échte vraag wel te weten. “Alright my love. Your wish is my command.” Xavier was van plan om niets over te slaan in zijn taak en was er vrij zeker van dat hij Adelena daarmee wel tevreden zou stellen. Zijn kusjes begonnen zacht, liefhebbend op haar gezicht. Van haar voorhoofd naar haar neus, wangen, kin, kaak en oren naar haar nek. Geen stuk huid ging onaangeraakt en onderweg werden de kusjes minder zacht. Van haar nek naar haar torso beginnend bij haar sleutelbeen naar haar borsten. Hier nam hij de tijd, wetend dat dit gevoelig was. Xavier wist wat Adelena echt wilde maar was niet van plan dit heel snel te geven. Hij maakte zijn weg daarom langzaam eerst naar de achterkant van haar nek en haar bovenrug.

Dit was alles wat hij kon raken zonder onder water te gaan dus tilde hij haar gemakkelijk op en zette hij haar op een stuk van de waterkant dat bedekt was met gras in plaats van zand. “Just a second.” In een snelle beweging tilde hij zichzelf uit het water om zijn mantel te pakken en deze neer te leggen. Xavier duwde Adelena zacht achterover waarna hij plaats nam om zijn weg met kusjes verder te zetten. Over haar buik naar haar navel en verder. Ook nu nam hij de tijd om eerst haar benen te kussen voor hij verder omhoog ging om de plek te bereiken die het uiteindelijke doel was. Hier begon hij langzaam en plagend tot hij vond dat ze beter verdiende en hij dit haar gaf. Dit, haar geven wat ze wilde en haar laten genieten, was genoeg om hem ook tevreden te stellen. Na de vrij lange tijd die hij besteed had aan meer dan kusjes kwam hij naast haar liggen, zich op duwend op een arm. “Did I get it right, or do you need more?” Met een grijns op zijn gezicht speelde hij met haar haren wachtend op een antwoord.

Het plan om een langdurige markering achter te laten stond Adelena duidelijk aan en Xavier kon niet zeggen dat hij hier geheel verbaasd over was. Ergens paste het wel goed bij haar karakter en vond hij het idee zo gek nog niet. “Are you sure?” De jaloezie die ze toonde gaf Xavier gek genoeg een goed gevoel, toonde hem opnieuw dat ze hem voor haarzelf wilde. Ook liet het zien dat alles verder dan alleen lust, of dacht hij dit hier in ieder geval uit te kunnen halen. Zelf kon hij al genieten van haar enkel vasthouden, vrijuit met haar kunnen praten en weten dat ze van hem hield. “Well that's a shame, it sounds like a better excuse than a kitchen girl. And please, please don't suggest a duchess. The ones that are at court are at least double my age.” Als hij er alleen maar aan dacht was alle opwinding tussen hem en Adelena direct verdwenen. Hoewel hij het idee van een bediende uit de keukens ook vrij onaantrekkelijk vond was dit de best werkende optie. Wie weet kon hij wel iemand overtuigen om paraat te staan als hij bewijs moest leveren.
Xavier haalde kort en scherp adem, lichtelijk geshockeerd door het feit dat Adelena het écht deed en de lichte pijn die het met zich meebracht. Hoewel het pijn was voelde het ook goed, voornamelijk doordat Adelena tegelijkertijd haar handen gebruikte. Zijn ogen bleven gesloten tot haar lippen weer los kwamen van zijn nek wat voor een rilling zorgde. “Trouble maker.” Mompelde hij hoofdschuddend, even over de gevoelige plek wrijvend met een hand. Het was onmogelijk om sjaals te dragen hier, zeker in deze tijd van het jaar. Kleding met een hoge nek zou het werk kunnen doen en door het half te verbergen droeg hij wel mee aan het idee dat hij iets had gedaan dat verder niet van belang was. Toch wilde hij zijn relatie met Adelena niet nog verder verbergen. De enige reactie waar hij bang voor was, was die van Davina. Dit was allemaal een zorg voor een later moment. Xavier trok haar weer dichter naar zich toe. “The things I let you do to me… my brother would say I am utterly mad, have gone insane. I can see his face already…” Zacht lachte hij waarna hij langs haar wang streek, blij in dit moment dat ze hadden. “You are worth every bit of it.”

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena geloofde er stiekem niks van dat Xavier hiervan weg kon lopen maar ze was ook zeker niet van plan om hem daarop te testen. Daarvoor genoot ze toch net iets te veel van dit moment om hem proberen weg te jagen, zelfs als ze geloofde dat hij dit absoluut nooit zou doen. Zelf zou ze namelijk ook absoluut niet weg kunnen lopen van de situatie die er nu gaande was. Dat was toch wel het laatste wat ze nu wou doen en dus hoopte ze dat Xavier hier hetzelfde over zou denken. Daarom besloot ze het de man ook maar te geven en het er voor de rest maar bij te laten. Vooral wanneer Xavier besloot om in te gaan op haar woorden. Hij leek precies te weten wat hij moest doen en de vrouw gaf dan ook complete controle over aan de man. Adelena genoot van elke kus, van elke kleine aanraking, het voelde allemaal meer dan perfect. Alle zorgen en gedachten die Adelena had leken te smelten zoals de sneeuw voor de zon smolt. Het leek alsof alleen zij en Xavier nog bestonden de rest deed er niet meer toe. Ze liet haar zelf dan ook gewoon uit het water tillen. Al vond ze het jammer dat het kussen even gestopt had, ze wist dat de man snel weer verder zou gaan. Hier had ze dan ook gelijk in want zodra ze goed aan de waterrand zat ging Xavier weer gewoon zijn weg. Al snel merkte Adelena wel dat zij niet de enige was die wist hoe je iemand kon plagen. De man leek er toch wel expres iets langer over te doen om tot zijn daadwerkelijke bestemming te komen maar wanneer hij hier uiteindelijk belandde kon Adelena haar hijgen en kreunen niet langer meer proberen in te houden door op haar lip te bijten. Ondanks dat deed ze toch haar best om het gekreun tot een minimum te houden maar dit was moeilijker dan ze gehoopt had. Nog nooit eerder had ze zo’n gevoel meegemaakt, zoiets gevoeld. Xavier was de eerste geweest die ooit zo ver bij haar gekomen was, nog nooit eerder had Adelena haarzelf zo over gegeven aan een man en ze zag zichzelf het ook nooit weer doen, niet op deze manier.
Wanneer er een einde aan kwam was Adelena dan ook haast teleurgesteld dat er een einde aan zat maar tegelijkertijd was ze ook al blij genoeg met wat de man haar had laten voelen. Met een kleine glimlach had Adelena Xavier aangekeken wanneer hij naast haar kwam liggen. “That was amazing.” Sprak ze op een fluisterende toon en drukte een kleine kus op de man zijn wang. Met een aanbiddende blik keek Adelena de man aan. Het was prachtig om dit moment met de man te kunnen delen en dit was niet iets wat Adelena snel zou vergeten. “Thank you so much.” Dat leek haar toch wel het minste wat ze op dit moment had kunnen doen.
Adelena had wat grote ogen opgezegd wanneer Xavier haar gevraagd had of ze zeker was. “Mary might taken a liking to you but I know for sure you would never go for her.” Ondanks Adelena serieus was kon je nog steeds wel een licht plagende toon in haar stem horen. Xavier was van haar en geen Mary of Davina zou daar tussen kunnen komen. Daar was Adelena zeker van, zelfs als ze er zelf een stokje voor moest steken, iets wat ze zonder enige twijfel zou doen wanneer dit nodig was. Tot nu toe leek dit alleen nog niet nodig te zijn, zelfs niet als het om Davina ging. Adelena was alleen al wel druk bezig in haar hoofd om alsnog met een plan te komen om Davina ver weg van Xavier te krijgen maar echt een concreet plan had ze nog niet.
Een bijna trotse glimlach stond op het gezicht van Adelena wanneer ze door Xavier ‘trouble maker’ genoemd werd. “That is what you get for doubting me.” Lachte ze, erg kunnen genieten van het feit dat ze nu een daadwerkelijke zuigzoen had gegeven aan de man. Het liefst wou ze erbij zijn als Davina de plek zou zien, wat haar reactie was maar Adelena was er bang voor dat dit niet zou lukken. De glimlach op het gezicht van Adelena werd alleen maar breder door de woorden van Xavier. “Glad to hear you like it.” Zelf ging Adelena ook nog even met haar hand over de plek van de zuigzoen. Ze was er toch een soort van trots op dat ze het daadwerkelijk gedaan had.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Zijn moeite werd beloond door de geluiden die Adelena maakte, hoe goed ze ook probeerde deze tegen te houden. Zeker op het moment dat hij de juiste plekken raakte was ze luider dan hij verwacht had. Eenmaal hij gestopt was en naast haar was komen liggen streek hij met zijn vingers zacht figuren over Adelena’s buik terwijl hij haar aankeek. “I have to agree.” Het was zeker geen teleurstelling geweest en hij zou het zonder moeite nog een keer doen. De manier waarop ze nu naar hem keek was bijna teveel, maakte de barsten in zijn zelfbeheersing. hij deed zijn best om dat niet te laten zien al was het moeilijk om dat deel van zijn lichaam te beheersen. “No need to thank me. I love to please you.” Hoewel hij het zelf ook wel kon gebruiken vroeg Xavier niets van haar en was hij al meer dan tevreden door het uitvoeren van zijn zogezegde taak. Het had de uitkomst gehad die hij wilde bereiken en dus was het een succes. Kort veegde hij zijn mond af zodat hij Adelena weer op haar lippen kon kussen.
“Of course I won't ‘go’ for her. Like I said, you are the only one for me Lena.” Zacht lachte hij waarna hij haar kuste. Ze wist ook wel heel goed dat dit het geval was en hij absoluut geen interesse in Mary had, niet op dat gebied in ieder geval. Het was goed om de mensen die Adelena vertrouwde beter te leren kennen maar meer dan dat zat er niet in. “Now I have to hunt a passable kitchen maid and bribe her to be my alibi. I better go into hiding until it is gone or else half of court will want my head.” Zijn stem was niet geheel serieus, maar ook hij kon wel gokken dat er meerdere mensen waren die een groot probleem zouden maken van zijn situatie. Davina stond op nummer één met Nicolas op twee. Voor een moment maakte hij zich zorgen om Adelena en haar veiligheid waardoor hij haar dicht tegen zich aan trok en vasthield. Toch sprak hij niet over Davina of Nicolas maar bleef hij bij dit moment en de vrouw naast zich. “How long have you got left to stay?” vroeg hij haar zachtjes terwijl hij weer wat kusjes over haar heen plaatste.
Zijn vraag werd half beantwoord door een geluid dat hem direct overeind liet zitten. “Someone's coming, they might not go here but they could hear something and want to investigate.” Fluisterde hij tegen Adelena, zo snel en stil mogelijk bewegend om de kleding van de vrouw en hemzelf te pakken. De kans was groot dat Adelena nét iets te veel geluid had gemaakt tijdens zijn… kusjes. Het idee dat iemand hen hier samen naakt zou vinden maakte dat hij toch wel opschoot met het terugbrengen van de kleding en het aantrekken van de zijne. “I will leave so if someone barges in we won't be seen together. Tell them you wanted to cool down if they find you before you can leave here.” Met enkel een broek aan kuste hij de vrouw vlug waarna hij, zijn blouse over zijn hoofd trekkend, verdween naar het pad dat hij eerder had genomen om hier aan te komen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena kon ergens niet geloven dat ze zo ver gegaan was met een man als nu. Altijd had ze haarzelf toch wel gezien als te preuts om een man zoiets bij haar te laten en dan al helemaal een man waar ze niet getrouwd mee was. Maar de liefde die ze voelde was er één die het maakte dat ze er juist naar verlangde, ze wou dat en nog zo veel meer van Xavier. Ze vond het haast beschamend wat voor dingen ze allemaal wel niet met de man wou doen, alle gedachten die door haar hoofd spookte en de verlangen die ze had. Zo kende ze haarzelf bijna niet. Haar hele leven was ze opgegroeid met het idee dat intieme en erotische momenten alleen waren voor mensen die getrouwd waren en zelfs dan was het vaak alleen om erfgenamen te krijgen en niet omdat je daadwerkelijk van elkaar hield. Dit met Xavier was dus niet iets wat ze ooit had op kunnen hopen en dat alles maakte het alleen maar beter. Een kleine glimlach was te zien op het gezicht bij Adelena bij het horen hoe Xavier ervan hield om haar te plezieren. “You are too sweet.” Ze voelde zich oprecht zo gelukkig dat ze Xaver gevonden had. Ondanks de omstandigheden alles behalve ideaal waren dat maakte niet dat Adelena minder blij was met de man.
Het maakte niet uit hoe vaak Xavier zei dat Adelena de enige was voor hem, hoe hij alleen van haar hield, het bracht de vrouw telkens opnieuw weer vreugd om de woorden te horen. Dat was toch wel iets waar ze nooit verveeld van zou worden, van die woorden. Sowieso leek ze nooit verveeld te raken van Xavier, ze zou hele dagen, weken of maanden met de man kunnen spenderen en nog zou het voelen alsof ze te weinig tijd hadden besteed samen. “That’s all I wanted to hear.” Zei ze met toch een soort trotsheid terug te horen in haar stem, weer wetend dat Adelena de enige was voor hem. “Not too attractive or I might just get jealous.” Plaagde Adelena de man wanneer hij het had over het vinden van een keukenmeisje. Al was dat compleet een grap, Adelena kon soms wel jaloers zijn maar ze zou nooit jaloers kunnen zijn op een keukenmeisje die werd gebruikt als alibi.
Adelena had niet veel tijd gehad om de vraag van Xavier te beantwoorden want voor ze het doorhad had de man stemmen horen aankomen. Dit zorgde er uiteraard meteen voor dat zowel Xavier als Adelena overeind leken te schieten. Met beide handen nam Adelena haar kleding aan van de man. Haar lingerie wist ze zonder enig probleem aan te krijgen maar haar jurk wist ze niet zo goed. Ook was er nu niet de tijd om Xavier daarvoor om hulp te vragen, ze konden absoluut niet gevonden worden samen en dus zou hij zelf snel weg moeten gaan. Adelena probeerde nog zo veel mogelijk van de laatste lus te genieten ondanks hij erg gehaast was. Met haar jurk in haar handen keek Adelena toe naar hoe Xavier verdween door de bosjes.
Daar stond ze dan, alleen met haar jurk in haar handen en geen idee hoe ze deze aan moest krijgen. Met een schrikkende blik keek ze op naar de struiken wanneer ze deze geluid hoorde maken. Degene die in de buurt gekomen was van de plek leek het pad gevonden te hebben en dus haar kant op te komen. De prinses had geen idee wat ze moest doen, daar stond ze dan met het jurk in haar handen en alleen lingerie aan. Het beste wat ze kon doen was de jurk voor haar lichaam te houden in de hoop dat het alles zou verbergen. Adelena had haar blik op de struik en was toch erg opgelucht wanneer ze zag wie er door de struiken gelopen kwam. Daar stonden haar drie hofdames. “Princess?” Hen waren blijkbaar erg verbaasd om Adelena zo tegen te komen en dat was begrijpelijk. “Ladies.” Antwoordde ze ietwat ongemakkelijk.”I was just.. walking through the gardens when I found this spot and, I was quite hot so it seemed like a good idea to enter the water so I could cool down a little.” Begon ze te vertellen, een complete leugen maar ze was niet van plan haar vriendinnen nu te vertellen wat er zojuist gebeurd was. Gelukkig leken de dames het verhaal te geloven. “Could you maybe help me get into my dress again?” Vroeg ze, iets wat ze toch lichtelijk ongemakkelijk vond om te vragen maar het was nu niet anders. Ze leken er gelukkig geen problemen mee te hebben om de vrouw weer in haar jurk te helpen.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Om te voorkomen dat de personen die naar het meertje kwamen hem zouden zien bleef hij niet wachten om te zien wie het waren. Terwijl hij doorliep trok Xavier de achtergebleven kleding aan. Een die realiseerde hij zich echter te zijn vergeten, de mantel die hij had neergelegd voor Adelena en hem om op te liggen. Hoe ze dit moest gaan verklaren wist hij niet, liegen en zeggen dat deze van Nicolas was kon een optie zijn als niemand goed oplette op hoe de mantel er uit zag. In stilte liep hij verder, hopend dat het Adelena zou lukken om veilig weg te komen. Het kasteel kwam iets dichterbij hoewel deze weg een stuk langer was dan die door de tuinen heen. In de verte zag hij een figuur die vrij snel op hem af kwam lopen en op het moment dat de zon de man raakte zag hij wie het was. “This can't be serious.” Mompelde Xavier terwijl hij een poging deed zichzelf nog wat te fatsoeneren. Hoe goed hij ook zijn best deed, alles bleef er nog warrig uitzien.
“Oh it is you again.” De walging die op Nicolas’ gezicht te zien was klonk door in zijn stem. Het was nog steeds vreemd om te zijn dat hij deze reactie bij Nicolas opwekte. Tegen beter weten in had hij verwacht dat Nicolas nog wel bij kon trekken in zijn gedrag en hem niet meer als vijand zou behandelen. Xavier vroeg zich af of de man echt zo erg was veranderd sinds de laatste keer dat ze elkaar hadden gezien. De druk van zijn aankomende huwelijk en de kroning konden een oorzaak zijn van zijn omslag in karakter, maar toch had hij het gevoel dit zelf ook te hebben aangezet. Nicolas was niet dom en verdacht hem enorm van een relatie met Adelena, iets wat een overduidelijke reden was om kwaad op iemand te zijn. Ook nu was dat zeer waarschijnlijk de reden dat Nicolas direct een gespannen houding aannam. “Did you not get the hint Xavier? I told you, very explicitly, to leave Adelena alone and here you are again.” Met een frons keek Xavier hem aan alsof hij totaal niet begreep wat er aan de hand was. Ergens begreep hij ook niet hoe Nicolas deze conclusie over hem en Adelena had getrokken. “I do not know what you were talking about. Adelena is not here, is she? It is just me by myself getting some fresh air and going for a run.” Alsof zijn woorden de man alleen maar bozer maakte balde Nicolas nu zijn vuisten. Xavier was niet bang voor hem, had Nicolas nooit als een uitdagende vecht partner gezien en verwachtte ook niet dat hij het lef zou hebben uit te halen. “I am so done with your petty excuses! I KNOW what you have been doing with MY fiance, asshole!! Look what you got there!” Zei hij gebarend naar de zuigzoen in Xaviers nek.
De woede had Xavier enigszins verwacht, iets dat hij echter niet had verwacht was het feit dat Nicolas hem voor hij ook maar kon reageren vol met een vuist in het gezicht sloeg. Voor een moment staarde hij naar Nic, die zich alweer klaar maakte voor een volgende klap om de rest van zijn woede te uiten, voor hij zelf in de juiste positie ging staan om hem te blokkeren. “Oh you bastard!” Riep Xavier hem toe, de pijn rond zijn oog stak maar hij had zijn handen nodig om zich te verbergen. “You think you can try to get at her without me knowing? How stupid do you think I am Xavier?!”
“Don't be a fool and stop hitting me! I was NOT with Adelena!” Op het moment dat Nicolas hem nog een keer probeerde onderuit te halen was Xavier het zat. Met een vastberaden blik op zijn gezicht sloeg hij de man eenmaal in zijn maag om zijn knie op te trekken op het moment dat Nicolas voorover boog en hierdoor vol zijn neus te raken. “This should teach you not to be so hands on. Not with me nor with anyone else.” Meerdere voetstappen kwamen op hem afrennen en verrassend genoeg hoorde Xavier iemand een zwaard trekken. “Your grace are you alright? What is happening? Prince Xavier?!” Het zwaard werd weggestopt toen ze zagen dat hij het was, echter probeerde Nicolas sputterend te roepen dat ze hem vast moeten houden terwijl hij zijn neus dichtkneep tegen het bloeden. “Take him! Lock him up, I do not care if it is against protocol. He tried to usurp the future king of Spain!” Een van de wachters pakte Xavier wat nerveus bij zijn schouder, iets dat de prins niet waardeerde en direct ongedaan maakte door hem af te schudden. De lach die hij niet in kon houden was spottend. “I do not know what you are trying to do, Nicolas.”

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het had gelukkig met behulp van Adelena haar hofdames niet lang geduurd voor de vrouw weer in haar jurk gehesen was. Eigenlijk was de prinses toch wel blij om te zien dat het haar vriendinnen geweest waren die haar zo gevonden hadden. Van iedereen in het kasteel die haar zou vinden was dit toch wel de beste uitkomst geweest, een compleet vreemdeling of Nicolas zou alles behalve ideaal zijn, dan zou ze misschien wel grote problemen gehad hebben. Dan vooral als het Nicolas geweest was die haar zo gevonden had. Ze had niet eens willen weten hoe de man gereageerd zou hebben, zelfs als Adelena met een goed excuus gekomen was. De kans was dan groot dat hij alsnog agressief zou worden, haar hard met hem mee zou trekken als ze eenmaal gekleed was en zeker geen rekening gehad hebben met haar. Nee, dan had ze toch zeker wel geluk gehad met haar vriendinnen. Natuurlijk had ze het liefst gehad dat er helemaal niemand aan was komen lopen, dat ze nog langer de tijd gehad zou hebben met Xavier en niet dat de twee nu zo gehaast afscheid moesten nemen van elkaar. Uiteraard hoopte Adelena dan nu ook dat ze snel weer een moment alleen met Xavier zou hebben.
“Whose is this?” De stem van Mary maakte dat ze de aandacht trok van Adelena. Een beetje verward waar het over ging keek de prinses om. Hier zag ze de mantel liggen van Xavier waar ze een paar minuten geleden nog op gelegen had. Natuurlijk had Xavier deze niet meegenomen, uiteraard had hij deze moeten vergeten. Mary had de mantel opgepakt en had er even met een vragende blik naar gekeken voordat ze deze zelfde vragende blik op Adelena richtte. Nu moest de prinses zo snel mogelijk komen met een excuus. “I wish I knew.” Een beter antwoord had ze zo snel niet kunnen verzinnen. “Because I was thinking the same, I found it here when I found this place.” Adelena hoopte zo dat ze geloofd zou worden, dat er geen verdere vragen zou komen en dan al helemaal dat de mantel niet terug gelinkt zou worden aan Xavier. “How odd, maybe we should find the rightful owner.” Had Mary geprobeerd te zeggen, iets wat Adelena niet echt fijn vond om te horen. “How would we do that? There are so many men in the castle, it’s impossible to ask them all if this is theirs. Maybe we should just keep it here, then the person who lost it will come looking for it here and find it here, instead of having us walk around with it and having the chance to never find us.” Adelena zoog de woorden zo uit haar duim en gelukkig leken al haar hofdames het eens te zijn met het voorstel van de prinses. Dat zorgde dan toch wel voor opluchting bij haar aangezien dit betekende dat de kans groter was dat de hofdames niet erachter zouden komen dat de mantel tot Xavier behoorde. Daarmee hoopte Adelena ook meteen dat de volgende keer dat Xavier deze zou dragen haar vriendinnen het kledingstuk niet zouden herkennen als wat ze toen hier gevonden had, want dan had het nog geen zin.
Voor er ook nog maar andere vragen gesteld konden worden over zowel de mantel als andere zaken hoorde beide Adelena als de rest van haar hofdames een heleboel geschreeuw wat niet al te ver leek te zijn als de plek waar ze nu stonden. Alle vier de vrouwen waren meteen geïnteresseerd en nieuwsgierig naar wat er aan de hand was. Zonder ook maar enig overleg liepen ze meteen alle vier naar de plek toe van het geschreeuw. Hier zag Adelena al snel dat het ging om twee mannen en wanneer ze dichterbij kwam viel het haar ook op dat deze twee mannen Xavier en Nicolas waren. Vrijwel meteen zuchtte de prinses erg geïrriteerd. “What is the meaning of this?” Een strenge en iets boze toon was in haar stem terwijl ze op de twee mannen afstapte.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:

Niet veel later na de aankomst van de wachters waren er nieuwe voetstappen te horen en herkende Xavier de stem voor hij zag waar deze vandaan kwam. Adelena was, met haar lady's van wie hij gokte dat ze degene waren die hen ontdekt hadden, aangekomen. “Ask your lovely husband to be. He decided to… rearrange my face.” Xavier draaide zich naar Adelena toe zodat ze zijn opkomende blauwe oog kon zien. “Really enhances my eyes, don't you think?” Het sarcasme straalde er vanaf ook al was het niet zijn bedoeling om onvriendelijk te doen tegen Adelena. De manier waarop ze sprak alsof hij een klein kind was dat iets stouts deed irriteerde hem enorm. Ze kon zelf ongetwijfeld ook wel indenken hoe deze situatie was ontstaan. Voor hij iets anders in kon brengen kwam Nicolas meer overeind en maakte hij zich breed en lang om hem te imponeren. Xavier vond het te belachelijk voor woorden en met het bloed dat langs zijn kin was gelopen zag hij er zeker niet indrukwekkend uit. “I do not appreciate that tone, Adelena. You should stand by your husband and not question him!” Deze zelfingenomen woorden maakte dat Xavier ook weer boos werd en aangezien het toch al gaande was kon hij net zo makkelijk verder gaan met deze ruzie. “Shut your mouth. You think everybody should just obey you, well let me tell you something Nicolas. Life does NOT work that way and you should really treat people better if you want to keep that stupid crown of yours.” Eigenlijk had hij nog liever een opmerking gemaakt over de manier waarop hij Adelena behandelde. Xavier overwoog wat dit voor gevolgen zou brengen richting Adelena en besloot het toch te doen. Wat maakte het uit als het hem nu nog meer problemen zou geven als Nicolas hem toch al op wilde sluiten. “I would also advise you not to treat your fiance as if she is your pet. She will never love you, nobody will even love you with that attitude you got.” Nicolas verloor alle controle en met een schreeuw sprong hij, letterlijk, op Xavier die het deze keer zag aankomen. Hij draaide zich opzij waardoor Nicolas enkel zijn schouder had gegrepen. Opnieuw haalde hij uit, maar wat Xavier nu niet had gezien was de dolk die Nicolas had getrokken uit woedde. “I SHOULD KILL YOU FOR TALKING TO ME LIKE THAT!” In zijn woede waren de bewegingen die Nicolas maakte onbeheerst waardoor hij in eerste instantie geen enkele keer raakte. Xavier was niet van plan om Nic meer verwondingen te bezorgen als hij het kon voorkomen. Een reactie in zelfbescherming kon hij hopelijk nog verantwoorden tegen zijn oom. “Your grace! Please stop this. The king will not be pleased.” Geen van de wachters deed iets, zonder orders van de koning of orders van Nicolas grepen ze niet in bij dit soort situaties. Xavier voelde het moment dat de dolk hem raakte. De echt bedoeling was geweest om hem te steken, maar door weg te draaien en Nicolas in zijn knieholte te schoppen met een voet kwam se dolk verkeerd terecht. De snee in zijn zij voelde dieper dan hij verwacht had en zowel Xavier als Nicolas gingen onderuit. Wat er verder met Nicolas gebeurde wist Xavier niet, beide handen hield hij tegen zijn behoorlijk bloedende zij gedrukt en hij probeerde overeind te komen. Hij hoorde hoe Nicolas schreeuwde om hem vast te houden op te sluiten voor verraad en bedreiging van de prins van Spanje. Twee paar handen grepen zijn schouders vast en Xavier werd overeind getrokken wat een schreeuw van pijn uit hem trok.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena kreeg van zowel Xavier als Nicolas een reactie die ze niet echt kon waarderen. De mannen leken beide hun woede ook meteen op haar te uiten. Zo had ze zowel Xavier als Nicolas een boze blik gegeven na hun opmerking naar de vrouw toe. Wat er gaande was hier was te belachelijk voor woorden vond Adelena. Wat er precies gebeurd was in de korte tijd dat Xavier weg geweest was van Adelena wat ervoor had gezorgd dat de twee mannen in een gevecht waren beland was onduidelijk voor haar en ze had echt geen idee hoe het zo snel geëscaleerd kon zijn. Wat wel zeker was voor Adelena was dat ze dit gedrag van de mannen zeker niet kon uitstaan en niet zou tolereren. Voor Adelena ook nog maar iets had kunnen inbrengen op het gesprek waren de twee mannen al weer met elkaar aan het bekvechten. “Stop it you two.” Had ze geprobeerd er tussen te brengen maar dit leek echter niks te doen. De twee begonnen alleen nog maar meer met vechten. Opnieuw leken de twee elkaar aan te vliegen. “Stop this immediately!” Dit deed alleen uiteraard opnieuw vrijwel niks. De blik van Adelena viel vrijwel meteen op de dolk die Nicolas ditmaal in zijn handen had. “Nicolas, stop it, please!” Het schreeuwen van Adelena deed echt absoluut niks maar ze was ook zeker niet van plan om er tussen te springen om te stoppen. Toch bleef ze proberen te schreeuwen in de hoop dat het ineens wel iets zou doen. “Get away from each other!” Opnieuw niks.
Het had geen zin en voor Adelena het wist lagen beide mannen op de grond. Nicolas leek minder gedeerd te zijn dan Xavier, wie duidelijk nu bloedde. “You two are acting like children!” Adelena was absoluut niet blij met dit gedrag, van zowel Nicolas als Xavier. Adelena keek toe naar hoe de wachters Xavier optilde. “Get Xavier to the court healer.” Adelena had een duidelijk boze toon in haar stem, ze hoopte dan ook dat de wachters naar haar zouden luisteren. “No, you have to lock him up!” Probeerde Nicolas weer te roepen terwijl hij opstond. “He has to see the court healer, Nicolas. You can’t lock him up for doing nothing and especially not in this condition.” Adena was niet van plan om Xavier zo naar de gevangenis van het kasteel te sturen. “Of course you take his side, you want him to be okay.” Nicolas leek niet blij te zijn met dat feit. “Of course I do, because how do you want to explain to the king of Portugal that you got into a fight with his son, cut him and then let him die in your prison cell.” Dat zou niet alleen voor familie drama zorgen maar kon ook zorgen voor een oorlog tussen de twee landen, iets wat Adelena toch wel erg onnodig leek. “But he tries to get with my fiance.” Het was duidelijk dat Nicolas dit niet liet gaan. “Where did you get that information from?” Adelena moest dom spelen, niet weten waar de man het over had. “The hickey, obviously.” Adelena deed bij dit antwoord haar best om een beledigde blik op te zetten. “Excuse me? I was with my ladies in the garden. How dare you insinuate something like this?” Adelena hoopte dat haar hofdames gewoon meespeelde met de woorden van de prinses, dit zou namelijk erg helpen met het hebben van een alibi.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De gehele tijd bleef Adelena tegen hen schreeuwen om te stoppen. Als hij werkelijk zou stoppen betekende het dat Nicolas hem direct neer zou gaan halen. Het enige wat hij nu deed was zichzelf verdedigen en pogingen doen om Nicolas te stoppen. Het had allemaal geen zin gehad op het moment dat Nicolas wapens had gebruikt. Er kwam geen enkel signaal van Adelena af dat het haar echt iets uitmaakte dat hij gewond was. Ze sprak hard en onvriendelijk over hem alsof hij iets was dat puur voor politieke redenen in leven moest worden gehouden. Xavier voelde zich ook totaal niet beter door de woorden en acties van Adelena. Ze liet hem staan terwijl het bloed nu zelfs door zijn handen liep. Al haar aandacht ging naar de meest belangrijke persoon in Spanje, Nicolas. Een korte, gevoelloze lach verliet zijn mond en Xavier staarde naar Adelena. Zelf het feit dat hij die alles had gedaan om haar te verdedigen maakte geen verschil en het gevoel van pijn ging over in een gevoel van leegte. Het was alsof ze op een knop had gedrukt en zijn gevoel had uitgezet. “Yeah sure, lock me op. Let me bleed, I don't care.” Mompelde Xavier terwijl hij nu voor zich uit staarde. De wachters ondernamen niets tot Nicolas daadwerkelijk orders zou geven. Ze waren blijkbaar niet zeker dat de prins hen zou laten gaan als ze niet enkel deden wat hij wilde. Adelena had gelijk over het feit dat zijn vader oorlog zou voeren als Nicolas dit echt zou doen, maar voor nu kon het hem allemaal weinig uitmaken.

“You are a horrible liar and so is he. The whole court thinks I can't even keep my fiance's interest for longer than a week.” Nicolas snauwde tegen Adelena, de filter die hij normaal ophield als er andere mensen bij waren was compleet verdwenen. De man draaide zich terug naar de wachters. “Let them patch him up just enough so he won't die and then lock him up like I told you!” Er werd aan Xavier getrokken om hem vooruit te krijgen, maar hij trok zich opnieuw los alsof hij dit wel zelf kon, zelf op eigen benen kon staan, en zette een aantal stappen vooruit. Opnieuw zakte hij door een knie en verassend genoeg werd hij nu door zachte, warme handen overeind geholpen. Heel even dacht hij dat het Adelena was, maar dit was niet het geval. Mary legde een arm om Xavier heen en nam een deel van zijn gewicht op zich. Te moe en afgesloten van emoties accepteerde hij de hulp en liepen ze samen op langzaam tempo naar het kasteel terwijl Mary hem zachtjes aanmoedigde en bleef vertellen om wakker te blijven. De blik van Nicolas gleed gleed vervolgens naar de hofdames van Adelena die bijna geshockeerd toekeken, een had geprobeerd om Adelena tegen te houden en niet naar hem toe te gaan, maar trok snel haar arm terug toen ze zijn blik zag. “Tell me if she was with you in the gardens from the moment she left the castle. TELL ME.” Nicolas stapte op hen af en bleef vlak voor hen staan. “Before you speak you should know I do not tolerate liars in my court. I know Adelena is lying and if you join in this lie I will know as well. You will be punished for it.” hij echter niet deed was haar ook daadwerkelijk slaan, hoewel ze het ten zeerste verdiende kon hij daarvan geen ooggetuigen hebben. Hij pakte de beide polsen van Adelena vast om haar dichterbij te trekken en staarde haar aan. “You WILL marry me, if you like it or not.”

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Gelukkig leek het gevecht tot een einde te komen wanneer beide mannen op de grond lagen, Nicolas leek niet langer in te gaan op Xavier, al had hij dit makkelijk kunnen afmaken. Toch was Adelena blij om te zien dat dit toch officieel het einde leek te zijn. “Nicolas, stop being so ridiculous.” Snauwde Adelena terug wanneer de man begon over hoe iedereen in het kasteel leek te denken dat Adelena bij een andere man begon te kijken dan Nicolas. Het was waar, maar eigenlijk had de man het er zelf ook wel naar gemaakt met de manier waarop hij Adelena behandelde. “With behaviour like this that would be your own doing.” Niet het slimste om te zeggen maar Adelena kon haarzelf niet meer inhouden als het ging om haar woorden.
Pas wanneer Adelena Mary naar Xavier zag lopen realiseerde de prinses zich pas in de staat waarin de man verkeerde en daarbij kwam ook meteen de realisatie dat ze al die tijd Xavier gewoon had laten liggen, niet had geholpen of gekeken hoe hij was. Dit zorgde voor een extreem gevoel van schuld bij Adelena. De discussie die ze had gehad met Nicolas had al haar aandacht en focus gehad waardoor ze er niet eens aan had gedacht om bij Xavier te kijken. Ondanks de discussie die ze had met Nicolas die ging over de de relatie tussen Adelena en Xavier, ze had toch op zijn minst bij Xavier kunnen kijken. Hopelijk zou ze later kunnen kijken bij de man, zo niet zou ze alsnog haar best doen om langs Xavier te gaan. Voor nu wist Adelena dat hij in goede handen was aangezien Mary met hem mee liep. Dat hielp toch wel als rustgevend gevoel bij de prinses maar ze voelde zich nog steeds erg schuldig over de gehele situatie. Achteraf had ze het misschien toch de situatie iets beter aan kunnen pakken maar daar was het nu al te laat voor en dus hoopte ze dat Xavier niet al te boos was met haar.
Nu was Adelena alleen achtergelaten met Nicolas en haar andere twee hofdames Rose en Anna. Nicolas leek geen tijd te verspillen en meteen tegen haar hofdames in te gaan. De man leek boos te worden op iedereen die dicht bij Adelena stond. Het liefst had de vrouw dan toch wel dat de woede alleen op haar geuit werd maar dit leek er dus niet in te zitten. “Nicolas.” Een strenge toon was opnieuw te horen in de stem van Adelena. De man gedroeg zich als een klein kind wat zijn zin niet kreeg en ze kon het niet uitstaan. “Do not threathen my ladies like that.” Vervolgde ze. Ze zou er niet voor staan, de manier waarop hij tegen Anna en Rose tekeer ging. Al leek alle moed bij Adelena toch wel in de schoenen te zakken wanneer de man haar bij haar polsen pakte en haar dicht naar hem toe trok om haar te vertellen hoe ze sowieso met de man zou gaan trouwen. De strenge en boze toon die de vrouw eerder had was compleet verdwenen, ze zong nu toch wel een toontje lager. “W- we were with her when she left the castle.” Gelukkig sprak Rose waardoor Nicolas Adelena los leek te laten en zijn aandacht opnieuw richtte op de hofdames. Dit was natuurlijk niet het antwoord waar hij op hoopte, hij hoopte dat de vrouwen zouden ingeven en hem zouden vertellen hoe dit alles behalve de waarheid was maar gelukkig voor Adelena was dit niet het geval.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Terwijl Mary aanmoedigende woorden tegen hem sprak voelde Xavier zich steeds lichter in het hoofd en klonk haar stem verder weg dan deze werkelijk was. De wachters liepen nog steeds met hen mee al deden ze geen moeite meer om hem vast te houden. Hij was te zwak om terug te vechten op dit moment. Als de wond genoeg was opgelapt op niet meer dodelijk te zijn zouden ze waarschijnlijk pas weer actie ondernemen. “Thankyou.” mompelde hij terwijl ze aankwamen bij de deur van de heelmeester aankwamen. Na een keer aankloppen, wat Mary voor hem deed, gingen de deuren open en vrijwel direct werd hij op een bed geholpen waar zijn blouse kapot werd gescheurd om bij de wond te komen. “What happened?” Vroeg de man terwijl hij een aantal spullen vlug bij elkaar raapte en een doek tegen de wond drukte. “My cousin attacked me for no reason.” Xavier keek even om naar Mary die wat ongemakkelijk in de ruimte stond en van hem naar de deur keek waarin de wachters stonden. “Do a sloppy job on mending the wound. We don't want him to heal so quickly.” De stem van de wachter klonk ronduit bedreigend en de heelmeester keek hem aan alsof de man een andere taal had gesproken. “A sloppy job? This young man could get an infection and die if I am not careful! Oh no no… I can't have the king of Spain nor the king of Portugal wanting my head.” De man was moeilijk te verstaan doordat hij binnensmonds praatte, maar Xavier begreep maar al te goed wat hij zij. “Young lady? Could you assist?” Hij gebaarde Mary om dichterbij te komen die dit wat huiverig deed. “Please hold his hand and try to keep him still while I work on the wound, it is surely to hurt.” Mary was de enige persoon waarna hij nu staarde, de vrouw die wel genoeg gaf om hem om te helpen, om te zien of hij oke was en om hem te steunen. Het was bijna belachelijk en toch ook zo passend. Dit was zijn plaats nu eenmaal, hier hoorde hij thuis. Ze nam op de rand van het bed plaats en pakte Xaviers hand vast. Tijdens de behandeling van de wond leefde hij op de rand van bewustzijn en bewusteloosheid, wisselend tussen de twee wanneer de pijn te erg werd. Zijn hand bleef in die van Mary, haar stevig vasthoudend als een reddingsboei.

Nicolas
“I threaten anyone that deserves it. You can't rule by letting liars, manipulators and traitors go free and act whichever way they want Adelena. Only a strict ruler will succeed.” Iets van tevredenheid verscheen in zijn blik toen Adelena geïntimideerd leek te zijn door zijn benadering, door zijn worden en de manier waarop hij haar vastgreep. Dit was wat hij wilde, een gehoorzame vrouw die meewerkte in plaats van de temperamentvolle vrouw die ze normaal was. De tevredenheid verdween weer toen een van Adelena’s ladies sprak. Direct liet Nicolas haar los en draaide hij zich om naar de vrouw. Zijn gezicht enkele centimeters van dat van haar af. “You filthy lying bitch! May God damn your soul and when I can I will make sure you receive what you deserve.” Hij spuugde de woorden bijna uit alsof het vergif was. Het koste alle mogelijke moeite om de vrouw nu niet te slaan of vast te grijpen, maar dit bewaarde hij voor de echte oorzaak van deze situatie, Adelena. “I am not done with you yet.” Siste hij tegen haar. “And you will not get to see that bastard again if I can help it.”

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Nicolas was gestoord, als dat Adelena nog niet eerder duidelijk was dan wel in dit moment. De man leek zo geobsedeerd te zijn met macht te hebben en ervoor te zorgen dat iedereen naar hem luisterde dat het ervoor zorgde dat hij zijn eigen emoties niet langer meer in controle had. Hij was een gevaar voor iedereen om hem heen. Adelena was bang voor het moment dat Nicolas koning zou worden, hij zou een een gevaarlijke en waarschijnlijk slechte koning zijn. Adelena zou haar best moeten doen om als koningin hem in bedwang te houden maar in dit moment had ze absoluut geen idee hoe ze zoiets ooit voor elkaar zou kunnen krijgen. In de ogen van Nicolas was het de bedoeling dat zij als vrouw zijnde braaf moest doen wat hij zei en er leek dus absoluut geen kans te zijn dat Adelena ooit degene was die macht had over Nicolas. Hoe de man dacht dat hij iedereen kon bedreigen wie hij maar wou, het klonk absurd in de oren van Adelena. “That is not how a good ruler rules his country.” Natuurlijk moest je als koning of koningin niet alle verraders vergeven en zomaar laten gaan maar de manier waarop Nicolas probeerde te heersen was ook verre van hoe het allemaal werkte. Adelena hoopte toch maar op het beste voor wanneer hij koning zou worden.
De manier waarop Nicolas tekeer ging tegen haar hofdames liet Adelena bijna weer boos doen tegen de man maar ze was zelf nog te geschrokken van hoe de man haar net behandeld had dat ze het nu niet in haar leek te hebben. In plaats van het op te nemen voor de vrouwen stond ze ernaast, niks kunnen zeggen en alleen maar kunnen toekijken. Tegelijkertijd waren de gedachten van Adelena ook alleen maar bij Xavier, hopend dat hij oké was, geen idee hoe hij er nu aan toe was. Nog steeds zat ze met een schuldgevoel over hoe ze de situatie had behandeld en zij niet degene was die nu Xavier naar de heelmeester bracht. Nicolas had al haar aandacht opgenomen en dat had niet moeten gebeuren. Ze kon haarzelf wel voor de kop slaan dat haar prioriteit niet meteen bij Xavier leek te liggen. Het ergste was ook dat ze nu niks voor hem kon doen, ze had geen idee of hij boos was op Adelena, wat hij dacht over de hele situatie. Adelena hoopte toch dat ze snel weg kon komen van hier en haar weg naar Xavier kon maken.
De woorden van Nicolas over hoe Adelena de man nooit weer zou zien lieten de vrouw toch lichtelijk bespot lachen. “There is nothing between me and Xavier.” Probeerde ze hem nog te overtuigen. “And you do not control me.” Ondanks de man dit wel leek te denken. “Rose, Anna, let’s leave.” Met nog een laatste blik aan Nicolas te geven besloot Adelena weg te lopen van de man. Ze had er genoeg van en dus liep langs Nicolas heen, richting waar Xavier en Mary zojuist naar toegelopen waren. Haar plan was om nu richting de heelmeester te lopen om te kijken hoe het ging met Xavier.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het constante geluid van waterdruppels, het gekras van de nagels van ratten over de stenen en de voetstappen van de bewaking die heen en weer liep maakte hem gek. Deze geluiden waren het enige wat hij nu meemaakte en het constante ritme van dezelfde geluiden begon hem onrustig te maken. Hij wilde hier weg, zijn welverdiende vrijheid terug, maar wanneer dit zou gebeuren was nog maar de vraag. Xavier vroeg zich af hoeveel Nicolas betaald had aan de mensen die van zijn situatie af wisten om hen stil te houden. Als er woord naar zijn vader was gekomen over het feit dat hij gevangen zat, dan was hij twee dagen geleden al vrijgelaten. Zijn oom, de koning van Spanje, kon er ook niets vanaf weten aangezien de man niet dom genoeg was om zijn zoon toestemming te geven voor dit soort straffen. Zo lang niemand die er iets aan kon doen er vanaf wist kon deze situatie lang blijven duren.

Wat hem ook wisselend wel veel uitmaakt en op andere momenten totaal niet, was dat hij Adelena niet meer had gezien sinds ze naar Nicolas toe was gegaan na het gevecht. Of ze hem op had gegeven, of ze niet meer in hem geïnteresseerd was of dat ze te bang was voor Nicolas wist hij niet. Of het veel met hem deed hing af van zijn stemming. Vaak kon hij haar vergeten en gewoon aan thuis denken, maar af en toe realiseerde hij zich dat Adelena zijn thuis was en begon het gemis. Dan voelde hij de pijn van haar desinteresse. Eigenlijk had hij zelfs niemand meer gezien behalve de bewaking en had hij niemand gehad om mee te praten. Het waren twee stille dagen geweest waarin enkel wat water en wat brood aan hem gevoerd werd omdat hij zelf met beide armen via kettingen aan het plafond vast zat gemaakt. Deze positie was enorm pijnlijk voor de wond en leek te voorkomen dat de huid wilde sluiten. Dat was ook het doel van Nicolas geweest als hij zich de orders die de man had gegeven goed herinnerde.

Vandaag was een betere dag dan gisteren, welke hij had doorgebracht met iets dat voelde als een hoge koorts. Natuurlijk werd er weinig aan gedaan, het was zijn zogeheten straf. Toch werd hij vaker in de gaten gehouden wanneer het niet goed ging om er zeker van te zijn dat hij niet onverwachts dood zou gaan. Een goede dag betekende dus minder wachters, iets wat hij wel prima vond. Er was weinig toegevoegde waarde in zijn ogen, zeker aangezien ze niet spraken en hij toch niet kon ontsnappen. Xavier sloot zijn ogen om weer te denken aan de boomgaarden met fruit, aan zijn paard waarop hij graag reed, aan zijn familie die hij toch wel miste en uiteindelijk aan haar…

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was Adelena niet gelukt om Xavier eerder dan dit moment op te zoeken in de gevangeniscel van de gevangenis. Zelfs wanneer hij bij de heelmeester was wed Adelena niet binnen gelaten door zowel de wachters al de heelmeester zelf. De man die bezig geweest was met Xavier had gezegd dat hij niet te veel mensen kon hebben, dat Xavier rust nodig zou hebben en dus werd Adelena meteen weer weg gestuurd. Kort daarna had Adelena woord gekregen dat Xavier in de cel geplaatst was. Ze had namelijk gevraagd aan één van haar eigen wachters of hij haar op de hoogte wou houden van Xavier. Ondanks ze kort daarna woord gekregen had over de locatie van de man was het haar niet gelukt om de man op te zoeken zonder dat het verdacht was. Uiteraard had Nicolas er ook voor gezorgd dat Adelena niet bij Xavier in de buurt zou komen. Niet alleen dat, Nicolas had de wachters ordes gegeven om absoluut niemand in de buurt van de man te laten. Voor twee dagen probeerde Adelena in de gaten te houden welke wachters er wanneer voor de cel liepen en vandaag, vandaag had ze de beste kans om bij Xavier te komen. Ze had een zak vol met gouden munten om hiermee de stilte van de wachters te kopen en te zorgen dat ze dan eindelijk bij Xavier kon komen. Het had te lang gevoeld tot ze de man eindelijk weer had kunnen zien.
Adelena maakte dat ze ongezien richting de cellen van de kastelen liep met het geld wat ze voor de wachters had. Precies zoals verwacht namen deze paar wachters maar al te graag het geld aan van de prinses in ruil voor hun stilte en toegang tot Xavier. “Thank you so much.” Sprak ze nog voor ze de deur naar de man voor haar opende. Vrijwel meteen liep ze naar binnen, hier zag ze Xavier die met kettingen omhoog werd gehouden. Adelena keen nog even om, achter haar werd de deur gesloten, dit was uiteraard voor zowel dat Xavier niet zomaar zou ontsnappen maar ook voor wanneer er iemand beneden kwam het niet zou opvallen dat er een deur open stond. Al snel bracht ze haar blik weer naar voren, daar stond hij dan. “Xavier.” Bracht ze zacht en en met een soort wanhoop in haar stem uit terwijl ze nog dichter naar de man toe liep. Ze kwam tot een halt wanneer ze vlak voor de man stond. “I- I am so sorry. Please forgive me” Door te zien hoe de man werd vastgehouden kwam het schuldgevoel wat ze de afgelopen dagen gevoeld had alleen nog maar meer naar boven. Uiteindelijk plaatste ze haar handen zachtjes op de man zijn wangen, haar ogen gericht op die van hem. “How are you? How is your wound? How are you holding up?” Adelena wist dat ze een manier moest gaan vinden om Xavier hieruit te krijgen, hoe wist ze alleen nog niet maar daar zou ze wel een manier op vinden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld