MelodyX schreef:
Isa onderdrukt even een geeuw en wrijft even over haar armen om op te warmen. Het was nog een frisse ochtend. De zon stond dan ook nog niet zo hoog en eigenlijk had ze graag nog wat langer in haar bed willen liggen. Voor haar nieuwsgierige aard is ze daarom ook nog wat stiller en moet ze nog even opstarten. Ze geniet echter wel van elk moment van deze ochtendwandeling in de Alusiaanse natuur. Bomen in vreemde vormen, geluiden van vogels en ook zeker de pastelkleurige schapen vangen haar aandacht tijdens de wandeling. Enthousiast kijkt ze Alice aan. Dit was zo bijzonder om te zien!
Ze kijkt weer even op het papiertje wanneer Julian laat weten dat ze links moeten. Niet veel later is in de verte dan ook een klein boerderijtje te zien en vouwt Isa het papiertje weer op. “We zijn er!” zegt ze dan ook, een beetje overbodig. Ze propt het papiertje in haar tas en versnelt haar pas een beetje wanneer ze nog maar een paar meter te gaan hebben.Lachend loopt ze om de kippen en ganzen heen. Ze heeft het boerderijleven altijd wel kunnen waarderen. Tussen de dieren en leven van je eigen oogst. Maar het is absoluut niet een leven dat voor haar is weggelegd.
Geamuseerd kijkt ze naar de stal wanneer daar het gemekker van een geit te horen is. Ze kan zo op het eerste zicht niemand buiten op de open vlakte zien, dus loopt ze naar de deur van de boerderij. Ze bonkt met haar vuist op de deur. Wanneer ze niet direct een reactie hoort (op een boerderij zou je immers overal kunnen zijn, eitjes rapen, koeien melken, het vee laten grazen), besluit ze ook maar even te roepen. “Adam, Mia!”
Met een lachje kijkt ze tijdens het wachten naar een eigenwijze kip die maar rondjes om haar heen blijft lopen. Ze heeft zo’n vaag vermoeden dat ze de warme broodjes in haar tas heeft geroken. De kip kijkt haar af en toe met een scheef hoofd aan.
Isa onderdrukt even een geeuw en wrijft even over haar armen om op te warmen. Het was nog een frisse ochtend. De zon stond dan ook nog niet zo hoog en eigenlijk had ze graag nog wat langer in haar bed willen liggen. Voor haar nieuwsgierige aard is ze daarom ook nog wat stiller en moet ze nog even opstarten. Ze geniet echter wel van elk moment van deze ochtendwandeling in de Alusiaanse natuur. Bomen in vreemde vormen, geluiden van vogels en ook zeker de pastelkleurige schapen vangen haar aandacht tijdens de wandeling. Enthousiast kijkt ze Alice aan. Dit was zo bijzonder om te zien!
Ze kijkt weer even op het papiertje wanneer Julian laat weten dat ze links moeten. Niet veel later is in de verte dan ook een klein boerderijtje te zien en vouwt Isa het papiertje weer op. “We zijn er!” zegt ze dan ook, een beetje overbodig. Ze propt het papiertje in haar tas en versnelt haar pas een beetje wanneer ze nog maar een paar meter te gaan hebben.Lachend loopt ze om de kippen en ganzen heen. Ze heeft het boerderijleven altijd wel kunnen waarderen. Tussen de dieren en leven van je eigen oogst. Maar het is absoluut niet een leven dat voor haar is weggelegd.
Geamuseerd kijkt ze naar de stal wanneer daar het gemekker van een geit te horen is. Ze kan zo op het eerste zicht niemand buiten op de open vlakte zien, dus loopt ze naar de deur van de boerderij. Ze bonkt met haar vuist op de deur. Wanneer ze niet direct een reactie hoort (op een boerderij zou je immers overal kunnen zijn, eitjes rapen, koeien melken, het vee laten grazen), besluit ze ook maar even te roepen. “Adam, Mia!”
Met een lachje kijkt ze tijdens het wachten naar een eigenwijze kip die maar rondjes om haar heen blijft lopen. Ze heeft zo’n vaag vermoeden dat ze de warme broodjes in haar tas heeft geroken. De kip kijkt haar af en toe met een scheef hoofd aan.