Pentatonix schreef:
Aidan luisterde eerst geïnteresseerd en kreeg toen langzaam een verbaasde blik op zijn gezicht. ‘Eeh’ hakkelde hij, totaal uit het veld geslagen door de stortvloed aan woorden van Emberly. Toen werd zijn blik serieuzer. ‘Je moet je absoluut niks aantrekken van anderen. Mensen zullen altijd iets vinden waarmee ze zullen proberen je te breken. Iets dat jou uniek maakt of anders dan zij, anders dan zij kennen. De truc is om je eigen weg te gaan’ hij glimlachte warm naar haar. ‘Ik vond je absoluut niet lelijk. En er zijn sowieso meer mensen die dat vinden. En wat de rest vind? Gewoon negerden. ‘ hij bedankte de serveerster die met koffie en thee kwam en leunde tegen de leuning van zijn stoel aan. ‘Ik..tja’ zei hij peinzend. ‘Ik kom eigenlijk uit een normaal gezin. Of nouja, zo begon het.’ Hij dacht even na en nam toen een beslissing om haar te vertellen hoe het zat. ‘Mijn vader was schouwer. Natuurlijk was het vroeger niet zo heftig als nu, maar het blijft gevaarlijk werk. Toen ik vijf was is hij omgekomen. ‘ hij was even stil. ‘’Mijn moeder is hertrouwd. Maar ze is nog steeds bang, zeker nu. Ze is blij dat ik docent ben geworden in plaats van in mijn vaders voetsporen te treden’ hij glimlachte even. Hij had nooit hardop uitgesproken dat hij wel degelijk die wens had, en nu hij haar hielp met trainen.. maar hij moest veilig zijn. Voor zijn moeder zorgen. Zijn familie. En zijn leerlingen. Je kon op meerdere manieren iets betekenen voor de wereld. ‘Ik heb een half broertje en zusje, een tweeling. Ze zitten in het tweede jaar van zweinstein’ hij glimlachte trots. ‘Ze zijn fantastisch’