Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

9 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - One wrong move

Account verwijderd

schreef:
Metin vulde haar zin zelf in. Jess was tot over haar oren verliefd op dat monster. Ze wist waarschijnlijk zelf niet hoe en waarom ze het zo lang volgehouden had. Na haar opmerking begon Jess ongemakkelijk op haar stoel te schuifelen. Het maakte Metin even bang dat ze zich zou bedenken en gewoon de deur uit zou wandelen. Hij zou er niets tegen kunnen doen, ze was hier uit vrije wil en had de keuze om weg te gaan wanneer ze wou.
Eerst luisterde Metin opnieuw zwijgend. Een club. Een andere dan de plek waar nu alle misbruikte en mishandelde vrouwen stonden, alweer een nieuwe plek. Opzichtig om terug voor dezelfde dekmantel te kiezen of net blind van hen als inspecteurs dat ze zijn plan B nooit ingezien hadden. Ondertussen had hij het met Jess te doen. Aan haar neus te zien, kon hij opnieuw haar zin aanvullen in gedachten. Andrei had haar geslagen wat hoogstwaarschijnlijk niet de eerste keer was.
Het deed zijn bloed koken. Vrouwen mishandelen, eender wie mishandelen, was het laagste wat je als mens kon doen. Hij moest er niet aan denken dat zijn dochter ooit in de handen van dergelijk monster zou vallen, destructief voor iedereen die hij op zijn pad tegenkwam.
"You'll stop him," verzekerde Metin haar na alles in stilte aan te horen.
"But now, we'll make sure you're safe. I won't let him get to you a second time. Come on."
Metin stond op en liep naar de deur om die open te houden. Eerst moest ze veilig ondergebracht worden, verklaringen konden wachten, want als Andrei opnieuw de klopjacht inzette, wat makkelijk werd met zijn opzichtige auto op de stoep. Dan waren ze haar ongetwijfeld weer kwijt. Hij had meer roekeloze acties op zijn geweten dan dat Jessica zich bewust was.
Samen liepen ze door de gangen richting de parkeergarage ditmaal. Onderweg had hij de sleutels afgegeven met de opdracht de auto zo snel mogelijk het lab in te krijgen en dit ongezien.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Van alle reacties die Lu had kunnen geven, was een omhelzing wel het laatste wat Carlo zag aankomen. Licht overrompeld sloeg hij toch tenslotte zijn armen om haar heen en trok haar iets dichter naar zich toe. Het kon hem niet schelen dat ze op de werkvloer waren en dat zijn collega’s konden toekijken. Hij had al dagen geprobeerd Lu duidelijk te maken dat ze er niet alleen voor stond, en het feit dat ze toegaf in plaats van verder te vechten voelde als een overwinning.
‘’You don’t have to apologize to me,’’ reageerde hij nadat ze haar excuses had aangeboden. Uiteindelijk was Brian degene die ze wat gedaan had. Toch kon hij het niet helpen zich ergens opgelucht te voelen dat de lucht geklaard was tussen hun, hij had het moeilijk gevonden als Lu hem bleef negeren en ontlopen.
“Lu, I know, and I don’t care. I can’t even imagine what you’ve been going through, but all I see is a very strong girl who stood against it all. Your past doesn’t define you, and Brian’s comments shouldn’t either.”
Hij begon haar langzaam los te laten, ze waren immers nog steeds op een plek met vele ogen op hun gericht en Carlo wilde niet te veel aandacht trekken. Op dat moment zag hij ook Metin weglopen van de werkplek waaruit hij concludeerde dat er iets belangrijks was binnengekomen. ‘’We’ll have to get back to work. Just try to ignore what Brian says, we will fix this later.’’ Althans, Carlo ging zeker proberen met Brian te praten en hem ervan te overtuigen wat er zojuist gebeurd was te vergeten. Hij was er anders vrij zeker van dat Lucrecia dieper in de problemen zou raken en dat was wel het laatste wat ze nu konden gebruiken.

@Shinde

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Zoals Jess al verwacht had, kon Metin al zelf wel invullen wat er allemaal gebeurd was. En zijn blik zei genoeg wat hij daarvan vond. Hij hoefde geen woorden te gebruiken om duidelijk te maken dat het ronduit een schande was hoever het was gekomen en Jess kon niet anders dan zich daar verantwoordelijk voor te voelen.
Ze twijfelde lichtjes over het feit dat ze hem deze keer zouden stoppen. Andrei was intelligent, hij had hier op de stoep gestaan en een nieuwe club kunnen starten zonder dat hij gepakt werd. Ze verwachtte ook niet dat hij terug zou keren naar de plek bij het meer waar ze de afgelopen dagen hadden doorgebracht. Zelfs haar hulp zou dan niet meer uitmaken.
‘’How long do I have to stay at the safehouse?,’’ vroeg ze Metin zodra ze richting de parkeergarage liepen. Deze zaak was nog lang niet gesloten en waarschijnlijk zou ze nog meer tijd doorbrengen op het bureau dan ze eigenlijk zin in had. Maar ze kon niet zo goed stil zitten, dan zou ze te veel nadenken en haarzelf weer een spijtgevoel aanpraten. Als ze niet uitkeek, verloor ze grip op de werkelijkheid en zou ze regelrecht weer in de armen lopen van Andrei.
Mogelijk zou ze haar studie weer oppakken, maar het was niet echt iets waar ze nu aan kon denken. Ze had zich een leven met Andrei voorgesteld, maar die toekomst was volledig overhoopgegooid, iets waar ze heel onrustig van werd. Ze had zekerheid in haar leven nodig, ze was zelden alleen geweest en het idee dat ze er straks weer alleen voor zou staan beangstigde haar meer dan wat er zojuist allemaal gebeurd was.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Lu voelde hoe Carlo uiteindelijk toegaf en haar in zijn armen sloot. Ze kon een kleine glimlach niet verbergen. Het feit dat het hem niet kon schelen wat iedereen rondom hen ervan dacht, stelde haar gerust. Ze leunde een beetje achterover om zijn armen om hem aan te kijken terwijl hij haar naast zijn acties, in woorden nogmaals bevestigde waar ze zo naar smachtte. Het kon Carlo compleet niet schelen wat ze allemaal gedaan had, hij kon het zelfs positief laten klinken. Alsof ze echt wat waard was.
"Yeah, if you can fix it. Can't promise I won't punch him again if he keeps acting like a dick," zei Lu terwijl ze al weg stapte vanaf dat Carlo haar losliet.
Het was niet omdat ze tijdelijk even haar onzekere kant had laten zien, dat ze daarom vanaf nu wijze besluiten zou nemen. Problemen had ze hoe dan ook toch wel, dus kon het haar op dit moment nog bitter weinig schelen wat de gevolgen zouden zijn. Hoe dan ook stond ze binnenkort weer op straat, of dat dan met of zonder bescherming van politie zou zijn, leek haar weinig verschil te maken. Als Andrei echt op zoek ging, dan vond hij haar wel.
Lu liep het gebouw weer in en hoopte dat Carlo vanaf nu niet langer zou luisteren, want als ze echt zou vertellen wat er zich allemaal binnen de muren afspeelde, dan nam hij misschien zijn woorden van zonet terug. Terwijl ze terug naar binnen liep, gooide ze nog een blik over haar schouder naar Carlo. Er speelde iets tussen hen, ze kon gewoon niet bepalen wat het betekende.

Account verwijderd

schreef:
Metin keek even opzij naar Jessica.
"I can't foresee how long this all will take. We have to find prove before we go to court and if we finally go to court, that system isn't as fast as we'd like," zuchtte hij.
Metin had een hekel aan het trage gerechtssysteem, vooral als ze zeker waren dat ze gelijk hadden en dat ze toch maandenlang moesten zwoegen omdat wat slimme advocaten anders de rechtszaken zo van tafel konden gooien. Het was vaak een lang en oneerlijk proces.
"But you don't have to be locked in all the time. The most important thing is that you're accompanied by officers at all times," zei hij in de hoop dat Jessica niet afgeschrikt werd door een lange tijd in het safehouse te verblijven.
Het was ook niet nodig om zich daar zorgen over te maken. Overal vielen regelingen te treffen, zolang het allemaal veilig verliep.
"I'll walk you through everything when you're settled down, so you'll have certainty about what we expect from you and what you can expect from us, from me..."
Metin glimlachte naar Jessica, een opgeluchte glimlach, terwijl hij de autodeur voor haar open. Onwaarschijnlijk dat ze zomaar kwam binnenwandelen. Jessica verbaasde hem. Ze was echt een uitzonderlijke vrouw, in de positieve zin. Hij hoopte nu vooral dat ze ditmaal het safehouse bereikten, want hij zou het zichzelf niet vergeven als hij haar nogmaals aan Andrei verloor, dat verdiende ze niet.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Jess wist niet of ze blij was met Metin's antwoord of niet. Het klonk in ieder geval alsof het nog lang zou duren voordat haar leven weer een normale wending zou nemen, als dat het ooit nog zou worden. Los van dat, was het een opluchting dat een rechtszaak in ieder geval nog niet in zicht was, want ze wist gewoon dat ze daar niet klaar voor was. Dat ze zichzelf bij de politie had gemeld was één ding, maar ze wist niet of ze in zijn bijzijn durfde te zeggen wat ze allemaal gezien had, wat ze doorstaan had en wat Andrei haar gedaan had. Bovendien hadden ze Andrei nog niet eens binnen, en hield ze het ook niet voor realistisch dat dat gauw zou gebeuren. Het klonk gewoon te onwerkelijk.
Zijn volgende opmerking verontruste haar enigszins. Op het moment dat ze hierheen was gevlucht, had ze totaal niet aan het proces gedacht wat daar achterna zou komen. Maar het viel niet te ontkomen. Ze had al die dagen in zijn bijzijn geleefd, sterker nog, ze kende hem beter dan wie dan ook. En ook al had ze de eerste dag op het bureau en hele hoop verteld, realiseerde ze dat ze nu nog veel meer informatie had.
Waar zijn nieuwe club was. Hoe zijn partners heetten, en dat hij zaken probeerde te doen met de Colombians.
Ze slikte even moeilijk, het was informatie dat hij haar in geheim had verteld, omdat hij haar vertrouwde. Maar oh, wat zat hij ernaast. ''I'm a traitor, aren't I?,'' zei ze geshockeerd, terwijl haar ogen even naar Metin schoten. Maar ze kon niet verwachten dat hij begreep hoe ze zich voelde. Metin was tenminste een goed persoon, en hij leek intelligent, hij zou niet zomaar met de verkeerde mensen omgaan. Jess was gewoon te goedgelovig geweest, te blind om te zien voor wie Andrei werkelijk was. Ze werd alweer misselijk van haar eigen gedachtes hoe meer ze erover nadacht.
''Never mind, I just... I'm processing.'' Ze stapte in de auto, aangezien Metin nog steeds de deur voor haar openhield en zuchtte diep. Het liefst wilde ze gewoon alleen zijn, zodat ze kon schreeuwen en huilen. Omdat ze al die tijd haar frustratie en verdriet had opgekropt, want Andrei tolereerde zulke emoties nooit.

@Shinde

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Een kleine glimlach ontstond toch op zijn gezicht toen Lu zei hem nog steeds een stoot te geven als Brian zich zo bleef gedragen. Inmiddels had Carlo wel door dat Lu gewoon zo in elkaar zat, en hij begreep het. ''Then this will get interesting. Brian is a dick,'' reageerde hij, terwijl ze weer het gebouw binnenliepen. Tegelijk waren zijn gedachten alweer bij hoe hij dit probleem ging oplossen voor Lu. Hij wist namelijk hoe snel slachtoffers en getuigen konden komen en gaan in het safehouse. En Brian ervan overtuigen geen melding te maken zou moeilijk worden.
''Remember you can make a difference in this case. No more secrets,'' zei hij tegen Lu voor ze weer bij de groep waren aangesloten. Gelukkig was Brian niet meer aanwezig, dat zou het wellicht makkelijker maken voor Lucrecia.
Op dat moment kwam er ook een agent naar Carlo toe om hem te vertellen dat Metin naar het bureau was gegaan omdat er zich een nieuwe getuige had gemeld. ''Who is it?,'' vroeg hij direct, maar de agent schudde zijn hoofd, hij wist het niet. Daar zou hij dan later achterkomen, en hoewel zijn eerste gedachten uitgingen naar Jessica kon hij zich niet voorstellen dat ze vrijwillig weer was teruggekomen. Op het moment dat ze was binnengebracht leek ze al niet willen geloven wat Andrei allemaal gedaan had. Waarom zou ze nu van gedachte zijn veranderd?

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Metin keek op naar Jessica. Ze voelde zich een verrader. Hij kon het volledig begrijpen, in de ogen van Andrei zou ze inderdaad een verrader zijn, maar Andrei had haar al zoveel eerder verraden en haar vertrouwen geschonden.
"Take your time Jessica, I'll give you the time to process," zei Metin waarna ze hun weg naar het safehouse aanvatten.
Tijdens de rit, was hij bewust stil. Als Jessica wou vertellen, had ze daar de ruimte voor, maar hij overviel haar liever niet met vragen die in een verhoor zouden thuishoren later in haar traject. Voorlopig moest ze vooral verwerken en alles op een rijtje krijgen. Daarom was hij eerder onaangenaam verrast toen Lu langs hen heen stormde naar de deur, duidelijk kwaad. In zijn ogen was het nog om wat er zonet met Brian gebeurd was, maar het leek algauw om iets veel onzinnigers te gaan. Metin stapte uit en keek over de auto heen naar het tafereel.
"I can't believe you just told me I look terrible!," riep Lu nog uit voor ze sukkelde met de deur, maar op magische alsnog binnen raakte.
"She knows the code?," merkte Metin verbaasd op tegen Carlo die ook uitstapte.
Ondertussen liep Lu het huis al in, compleet blind voor de tweede auto die vrijwel tegelijkertijd met haar en Carlo gestopt was aan de deur. Ze had dingen opgebiecht en toegelicht waarvan ze zoveel onderdrukt had dat ze het zich tot vandaag niet herinnerd had. Lu had genoeg gezien en meegemaakt om hem op zijn minst voor het gerecht te slepen. Bovendien was ze niet de enige die getuigde, dus ze geloofde er echt in dat Jakubs advocaten dit niet konden verwerpen. Echter lag daar ook het probleem, als enkel Jakub veroordeeld werd en alle getuigen waren bekend, wat zou Andrei dan doen uit wraak?
Blij dat ze als enige in het huis was voorlopig, baande ze zich onmiddellijk een weg naar het toilet om haar maag leeg te gooien. Of het kwam door de stress die ze de hele middag verkropt had of omdat ze zich gewoon vuil voelde, wist ze niet. Hoogstwaarschijnlijk was het een combinatie van beide. Lu voelde zich stom dat ze uitgevallen had tegen Carlo met een woedeuitbarsting, maar hij had nu echt geen opmerking over haar uiterlijk moeten geven. Ook al had hij het puur gehad over het feit dat ze morgen wel konden winkelen omdat ze dringend nieuwe kleren nodig had. Op dit moment kon ze gewoon niet helder nadenken.
Wanneer ze hoorde dat de rest ook het huis binnenkwam, sloeg ze met een harde klap de deur van de badkamer dicht om met een nog hardere klap de deur naar haar slaapkamer dicht te slaan achter zich. Eenmaal in haar eentje, ging ze tegen de deur aan zitten in de hoop dat dat Carlo weerhield om haar te volgen. De zin om te huilen was groot, maar ze wou niet dat iemand het hoorde.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Jess was blij dat Metin verder geen vragen stelde, en ook niet probeerde het gesprek aan te gaan in de auto. Hij gaf haar de ruimte en vrijheid om na te denken, en om zelf te beginnen als ze dat wou. En nu wou ze dat niet. Het stond nog te vers op haar geheugen om er nu over te praten.
Tegen de tijd dat ze bij het safehouse raakten, zag ze op datzelfde moment Lucrecia en Carlo uitstappen. Ze wist niet precies wat er aan de hand was, maar Lucrecia leek razend op Carlo, en zag haar niet eens staan toen ze naar binnen stormde. Misschien was dat maar goed ook, Jessica voelde zich ook niet in staat om haar verhaal te uiten bij Lu. Ook al was ze misschien wel de enige die haar nu op haar gemak kon brengen, de enige die een vriendin voor haar kon zijn. Als Lucrecia daar überhaupt voor open stond. Jessica was deels de reden dat Andrei Lucrecia had vastgehouden, het zou haar niets verbazen als ze in de ogen van Lu net zo goed de dader was als Andrei, dat was tenminste hoe slecht ze zich nu voelde over zichzelf.

Carlo was totaal niet van plan tegen Lu in te gaan op dit moment. Het was een discussie die was ontstaan in de auto om een opmerking die hij had gemaakt met goede bedoelingen, maar dat was niet wat Lu begrepen had. Op dit moment zou ze toch niet luisteren naar wat hij zei, dus liet hij haar gewoon naar binnen razen zonder er wat van te zeggen.
Zijn blik schoot naar Metin op het moment dat hij uitstapte. ''Don't ask me why,'' zei hij voor Metin verdere vragen over de code zou stellen. Het hele verhaal dat Lu was weggelopen en op het kerkhof in slaap was gevallen wilde hij niet eens uitleggen. Op dat moment stapte ook Jessica uit de auto. Carlo knikte kort naar haar, maar probeerde niet te lang zijn blik te richten op haar verwondingen, duidelijk aangedaan. ''Good to see you back,'' zei hij, maar richtte daarna zijn blik op Metin. ''Can I talk to you for a moment?''
Hij had een heleboel vragen. Zijn vermoeden was inderdaad bevestigd dat Jessica was terug gekomen, maar hij kon niet begrijpen waarom. Andrei kennende had haar nooit zomaar laten gaan, maar dat ze hier was betekende ook dat hij wel in de buurt moest zijn.

Jessica keek even van Carlo naar Metin, alsof ze zijn toestemming zocht om naar boven te gaan. Maar uiteindelijk knikte ze. ''I'll make myself at home, then,'' zei ze terwijl ze naar binnen liepen. Ze had onderhand ook wel behoefte aan een douche, zodat ze de laatste sporen van Andrei van haar lichaam kon spoelen. En misschien zou ze met Lu kunnen praten als ze uitgeraasd was, aan de klap van de deur te horen.

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Metin keek op naar Carlo.
“Yeah,” antwoordde hij op Carlo’s vraag om hem even te spreken.Pas al Jessica door de deur heen verdween, kon hij eindelijk ontspannen.
“Let’s go inside as well,” stelde hij voor aan Carlo gevolgd door een kleine bemoedigende
klop op zijn schouder.
Wie had dit verwacht, dat na alles ze zoveel getuigen zouden treffen om het tweetal neer te krijgen. Metin hoopte echt dat dit iets zou opleveren. Zeker omdat Lucrecia volledig ontspoord leek en Jessica duidelijk fysiek en mentaal geleden had, maar de impact nog moest ontdekken.
Hij moest er niet aan denken dat er later iemand als Andrei zou passeren om zijn dochter weg te kapen. Het was bizar hoe het leven soms kon uitdraaien.
"I hope they get along," zuchtte Metin bij het binnenstappen, de woedeuitbarsting van Lucrecia nog vers in het geheugen.

Lu hoorde meer kabaal dan normaal was. Terwijl ze met haar hoofd in haar handen aan het bekomen was waardoor ze al haar tranen bedwongen kreeg, merkte ze meer dan één persoon op. Er stonden twee mannen te praten in de woonkamer en iemand rommelde in de badkamer. De douchedeuren werden al eventjes geopend en weer gesloten.
What the fuck.
Meteen herinnerde Lu zich dat er nog iemand op de oprit had gestaan. Wie in godsnaam staken ze met haar in dit huis? Hoorde ze niet in afzondering te leven zodat haar leven niet in gevaar raakte? Want hoe kon ze zeker zijn dat er niet zonet een snitch in haar midden gedropt werd?
Vol vragen, nog opgefokt en met doemgedachten die ze niet kwijt kreeg, stond Lu op. Kortom, ze voelde zich ronduit slecht. Niet alleen schaamde ze zich dood voor wat ze gedaan had, ze voelde zich schuldig tegenover Valentina die ze kwijt was, stond doodsangsten uit voor de gevolgen van wat ze Andrei en Jakub probeerde uit te doen en dan was er nog eens de woede die ze voelde tegenover iedereen die haar onrecht had aangedaan. De mix van gevoelens, stopte het weinige beetje gezond verstand dat ze had, ver weg. Lucrecia stond voor ze het goed en wel besefte in de badkamer.
Jess. Andrei's bitch, Jess. Jess die zoveel betekende voor Andrei dat hij haar nooit in de club liet en haar op de stoep van het politiekantoor kwam oppikken Jess. Nee. Ze wou haar tijd niet met Jess besteden.
"No way. Fucking hell. Out of all the people. You!," riep Lucrecia woedend uit.
Blind voor het bloed dat reeds op Jess besmeurd was, duwde ze haar hard tegen de douchedeuren aan. Lucrecia had haar arm tegen Jess' keel gezet waardoor de douchedeuren begonnen te kraken onder de druk die ze zette.
"Are you gonna lure Andrei here now too, eh?"
Lu's ogen spuwden nog net geen vuur. Haar vuisten hield ze gebald, maar de kans om erger aan te richten had ze niet. Een stel armen greep haar beet langs achter en trok haar weg bij Jess.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Jess schrok best wel van haar eigen zelfbeeld zodra ze in de spiegel keek. Het bloed op haar gezicht, de rode plekken die Andrei's wurggreep hadden nagelaten in haar hals, het was duidelijk zichtbaar dat hij haar fysiek mishandeld had. Iets waarvan ze de ernst nog niet gerealiseerd had, omdat ze het nooit onder ogen had durven komen.
Op het moment dat ze haar shirt over haar hoofd wilde trekken, zwaaide de deur van de badkamer razend snel open. Het was Lucrecia, die woest tegen haar begon te schreeuwen en voor ze het doorhad haar met geweld tegen de douchedeuren duwde. Daarmee was haar vermoeden bevestigd wat voor gruwelijk persoon Lu in haar zag. Ze kon niet eens terugschreeuwen door de kracht waarmee Lu haar arm tegen haar keel drukte. Slechts met haar vrije handen probeerde ze de druk van haar luchtwegen af te halen, maar daar slaagde ze pas in zodra twee sterke armen Lu van haar vandaan trokken.
Ze zakte hoestend door haar knieën, terwijl ze Lucrecia nakeek die de badkamer uit werd gesleurd, duidelijk nog niet uitgeraasd. ''I don't want to be here anymore,'' zei ze tegen Metin, die ze vanuit haar ooghoeken in de badkamer had zien staan, duidelijk ook afgekomen op het kabaal. ''I get it, she hates me. I'm a monster,'' haar ogen liepen vol met tranen. Waarom vond iedereen het zo nodig om alles met geweld op te lossen, en waarom was er geen ander huis waar ze terecht kon?

@Rave

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Carlo was van plan een reeks vragen te stellen waar Jessica ineens vandaan was gekomen, maar ze waren nog niet eens de woonkamer ingelopen toen ze een hoop geschreeuw vanboven hoorden, gevolgd door een harde klap. Carlo vloekte binnensmonds voordat hij de trap opstormde en naar de badkamer liep waarvan de deur openstond, om daar Lucrecia aan te treffen die Jessica hardhandig tegen de douchedeuren had aangedrukt. ''Fucking hell, let her go!,'' zei hij direct, maar wetend dat zijn woorden geen verschil zouden maken zette hij al een stap naar voren om Lu vast te pakken en haar de badkamer uit te trekken. Hij liet haar pas los in zijn kamer, omdat het simpelweg de dichtstbijzijnde ruimte was. Lucrecia was nog steeds gespannen, haar ogen spuwden vuur. Carlo stond met zijn brede postuur in de deuropening, en zou haar met geen mogelijkheid erlangs laten zodat ze niet nog meer schade kon toe richten. Drie aanvliegingen binnen 24 uur waren al erg genoeg.
''Okay, you wanna fight? Show me what you've got,'' zei hij, terwijl hij haar uitdagend aankeek. Praten zou duidelijk niet tot haar doordringen zolang ze zo furieus bleef.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Lu werd de kamer ernaast in gesleurd, waar ze zich niet tegen had verzet. Ze had zin om te vloeken, schreeuwen en tieren, maar hield zichzelf in. Bijna trillend van woede, stond ze daar temidden van de kamer. Heel even had ze zin gehad om Carlo aan te vliegen, zeker omdat hij haar uitdaagde. Ze keek hem recht in de ogen aan en haalde even diep adem. Voor een keer maakte ze de correcte inschatting dat ze alles nog erger zou maken als ze nu op Carlo reageerde. Daarom stapte ze achteruit tot ze de rand van het bed voelde om erop te gaan zitten.
Lu's hart sloeg zo hard, dat ze het gevoel had dat ze een hartaanval kreeg. Haar borstkas deed zo'n pijn dat ze ineenkromp. Ze deed haar best om zichzelf onder controle te krijgen, maar het verlies van haar zus, de nachtmerries, de dreiging en nu als kers op de taart de herbeleving van zoveel momenten waarop ze zich waardeloos en nietig had gevoeld, werden haar teveel. In een mum van tijd zat ze hyperventilerend op de rand van het bed, met haar handen tegen haar borstkas gedrukt in de hoop de pijn weg te halen. Lucrecia staarde ze naar de grond, haar zicht werd algauw troebel door de tranen die in haar ogen sprongen.
"I. Can't. Breath," kreeg ze nog net uitgesproken in de hoop dat Carlo haar kon helpen.

Account verwijderd

schreef:
Metin was opgelucht dat Carlo Lucrecia van Jessica aftrok. Als hij zelf zelf Lucrecia had moeten weghalen van Jessica, dan was het een stuk hardhandiger gebeurd. Na Carlo en Brian, had ze wel genoeg woede uitbarstingen gehad die nog door de vingers waren gezien. Duidelijk kwaad, keek hij hen na tot hij alleen achterbleef met Jessica in de badkamer.
Zodra ze wegzakte richting de grond, knielde Metin bij haar neer om haar te ondersteunen, bezorgd om het feit dat ze zichzelf niet nog meer moest bezeren. Het brak zijn hart hoe Jessica hierop reageerde. Haar ogen stroomden vol tranen die algauw over haar wangen biggelden. Uit haar woorden begreep hij dat het des te moeilijker was om hier nogmaals geconfronteerd te worden met de besluiten die ze had genomen. Echter had ze dit niet verdiend.
"You're no monster, Jessica," sprak Metin vastberaden.
Zijn hand liet hij langs haar rug strijken in de hoop haar te kalmeren. Zijn andere hand liet hij algauw om de hare glijden om haar zo langzaam terug te laten opstaan.
"Lucrecia just has quite te temper when she's hurt and she's been hurt a lot. You're just the scapegoat, someone who was here at the wrong time, wrong place. I'll talk to her in the morning if that's needed or place her somewhere else."
Van wat hij hoorde over Lucrecia, leek het hem niet dat ze Jessica nogmaals zou aanvallen eenmaal ze gekalmeerd was. Bovendien zou Jessica niet gauw van de striemen in haar nek afraken, dus ze droeg meer dan duidelijk de tekenen dat ze evenveel een slachtoffer was. En indien Lucrecia alsnog een probleem maakte, dan zorgde Metin dat ze verdween.
Eenmaal Jessica weer op haar voeten stond, liet hij haar hand weer los.
"You're doing everything you can to make things right now and help others like her."

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Carlo kon aan Lu zien dat ze zijn voorstel overwoog, maar uiteindelijk besloot ze geheel onverwacht juist niet op hem af te stormen. Het verbaasde hem, normaal kon Lu haar woede niet beheersen, en hield haar daarom nog nauwlettend in de gaten. Niet omdat hij dacht dat ze hem alsnog aan zou vliegen, meer omdat hij zich zorgen maakte. En zijn voorgevoel werd bevestigd toen ze in slechts seconde overging van complete woede naar een paniekaanval en daarbij begon te hyperventileren.
Omdat Carlo de symptomen direct had herkend, zat hij al heel gauw voor haar op zijn knieën en legde daarbij zijn handen op haar bovenbenen. ''Lu, look at me. You're having a panick attack, that's all,'' hij tilde haar hoofd een stukje op, zodat hij in haar betraande ogen kon kijken, en probeerde haar gerust te stellen met zijn kalme uitdrukking. ''Focus on me, okay? Just keep breathing, in and out, that's it.''
Waar Carlo het eeuwige geduld vandaan haalde was voor de meeste mensen een raadsel. Misschien omdat hij met vrouwen in een huis was opgegroeid of omdat zijn werk het simpelweg vereiste om geduld te hebben en altijd controle over de situatie te houden.
Hij veegde voorzichtig de tranen van haar wangen zodra ze wat rustiger leek, zijn donkere ogen nog steeds zorgzaam op Lu gericht. Hij kon het nog niet echt verklaren waarom hij haar telkens zover liet gaan en haar toch kansen bleef geven alsof het niks was. Hell, elke andere agent had het allang bekeken. Maar Carlo zag meer in haar dan de opstandige, opvliegende Lu die ze voor anderen was.
''You know you can talk to me, right? You don't have to hide your feelings behind violence.''

@Shinde

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld