Pentatonix schreef:
Aidan pakte haar beide handen vast. 'Ok, ik ga de omgeving beschrijven. Jij sluit je ogen en probeert die omgeving voor je te zien, zo duidelijk als maar kan. En dan tel ik tot drie, en je laat me niet los. Oke?' hij hield haar handen stevig vast en sloot zijn ogen. 'Denk aan een weiland met bloemen overal en nergens, met grote bomen waarvan de toppen elkaar raken en over elkaar heen hangen.' hij kneep zachtjes in haar hand. 'Denk aan een huis, niet al te klein maar ook niet enorm. Twee verdiepingen, netjes, blauw met witte kozijnen. Denk aan de zon die schijnt, zelfs in de winter en probeer je voor stellen dat je in de verte twee kinderen hoort spelen, rondrennen en schreeuwend omdat ze elkaar achterna zitten.' Hij deed zijn ogen vlug open om te zien of ze zich goed concentreerde. 'Oke, daar gaan we.. 1... 2... 3..' Hij concentreerde zich uit alle macht en hield haar stevig vast. Binnen enkele secondes verschijnselde hij, samen met haar.