LadyStardust schreef:
Na enige minuten in stilte te hebben gezeten, hoorde hij voetstappen, kort gevolgd door een stem die hem maar al te bekend voorkwam, het was zijn vader. 'Livius, I have some things to do, take care of the household while I'm gone.' Werd hem verteld, Livius, wie even opkeek van zijn boek, knikte even, om zich vervolgens weer terug te keren naar de geschreven woorden voor hem. De deur opende en sloot weer voordat hij de woorden goed tot zich door had kunnen laten drinken. Enkele slaven waren met zijn vader meegegaan, al waren en nog altijd genoeg om Livius' elke vraag en taak te gehoorzamen. Hij was bereid veel zelf te doen, wat niet bepaald bij de opvoeding paste die hij had gehad. Hij hield zichzelf geaard, hij was nog geen senator, enkel pas vandaag niet langer een kind. Hij had geen recht om zich beter te voelen dan de meeste mensen sinds hij nog niets had gedaan wat hem enige extra waarde gaf dan de andere inwoners van de stad. Het was pas als hij iets had gedaan wat de gemiddelde inwoner niet zou kunnen, dat hij volgens hemzelf, het recht had om zich beter te voelen dan anderen. Pas zodra hij zijn vaders taken had overgenomen of een hoge rang had in het leger, dat hij hier het recht op had, voordat dat gebeurd was, zou hij zich als een normaal persoon voelen en gedragen, althans, dat had hij zichzelf verteld.
Het boek was verre van interessant, maar iets anders om te doen kon hij zo snel niet bedenken en hij wilde niet in het atrium zitten en niets doen. Een zachte zucht liet hij horen, zich toch maar gericht op de woorden die op de bladzijden geschreven stonden en zijn best gedaan om het interessant te vinden. Opnieuw hoorde hij voetstappen, ditmaal kon het zijn vader niet zijn, dus moest het wel een slaaf zijn. Hij keek niet op, niet geweten waarom.
@NoOne