Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
HarryStyles schreef:
Als een hondje luisterde Gabriel braaf naar wat hem verteld werd en hij ging rustig op de grond weer zitten. Hij ging in kleermakerszit zitten en hield zijn hoofd omhoog om naar de andere jongen te kijken. Hij was knap, meer dan knap zelfs. Gabriel zou zweren dat deze jongen een engel was als hij niet beter wist. Zulke dingen bestonden namelijk niet. Dacht hij. Of bestonden ze wel? Hij voelde zich plots erg verward. Wat als engelen wel bestonden? Wat als alles in de bijbel wel echt gebeurt was? Wat als hij de nieuwe Jezus was?
Zijn gedachtes gingen te ver en het was dan ook mooi dat er een eekhoorn uit een boom kwam rennen sinds dit Gabriel afleidde van zijn gedachtes. Hij keek toen terug weer op naar de jongen voor hem die weer begon te praten. Zijn woorden verwarde Gabriel alleen meer. Dick, wie kende hem nou niet? Hij wist niet precies hoe hij hier op moest antwoorden. Waar hij woonde, ja dat wist hij ook niet echt meer. “Uhh...” Gabriel begon zich een beetje hopeloosbte vinden. Zijn emoties waren allemaal versterkt door de alcohol en dit zorgde er dan ook voor dat er tranen in zijn ogen begonnen te prikken. Hij probeerde deze tegen te houden. “I don’t remember,” zei hij zachtjes, hopeloos zelfs. Hij begreep niet hoe deze jongen Dick niet kende. En hij begreep niet hoe hij niet meer wist waar hij woonde. Deze hele situatie was zo verwarrend. Het was echt niet fijn. Gabriel keek om zich heen. Zijn blik viel op de klok die hij door het raam kon zien. Hij schrok bij het zien van de tijd. “I uhh.. gotta go home!” Zei hij geschrokken. Onhandig probeerde hij overeind te komen waarna hij in een absoluut niet rechte lijn richting zijn fiets probeerde te komen. Hij wist nog steeds niet waar hij precies woonde maar hij wist dat hij thuis moest komen omdat zijn moeder al echt boos zou zijn dat hij er nog niet was.
@mysteryland
Als een hondje luisterde Gabriel braaf naar wat hem verteld werd en hij ging rustig op de grond weer zitten. Hij ging in kleermakerszit zitten en hield zijn hoofd omhoog om naar de andere jongen te kijken. Hij was knap, meer dan knap zelfs. Gabriel zou zweren dat deze jongen een engel was als hij niet beter wist. Zulke dingen bestonden namelijk niet. Dacht hij. Of bestonden ze wel? Hij voelde zich plots erg verward. Wat als engelen wel bestonden? Wat als alles in de bijbel wel echt gebeurt was? Wat als hij de nieuwe Jezus was?
Zijn gedachtes gingen te ver en het was dan ook mooi dat er een eekhoorn uit een boom kwam rennen sinds dit Gabriel afleidde van zijn gedachtes. Hij keek toen terug weer op naar de jongen voor hem die weer begon te praten. Zijn woorden verwarde Gabriel alleen meer. Dick, wie kende hem nou niet? Hij wist niet precies hoe hij hier op moest antwoorden. Waar hij woonde, ja dat wist hij ook niet echt meer. “Uhh...” Gabriel begon zich een beetje hopeloosbte vinden. Zijn emoties waren allemaal versterkt door de alcohol en dit zorgde er dan ook voor dat er tranen in zijn ogen begonnen te prikken. Hij probeerde deze tegen te houden. “I don’t remember,” zei hij zachtjes, hopeloos zelfs. Hij begreep niet hoe deze jongen Dick niet kende. En hij begreep niet hoe hij niet meer wist waar hij woonde. Deze hele situatie was zo verwarrend. Het was echt niet fijn. Gabriel keek om zich heen. Zijn blik viel op de klok die hij door het raam kon zien. Hij schrok bij het zien van de tijd. “I uhh.. gotta go home!” Zei hij geschrokken. Onhandig probeerde hij overeind te komen waarna hij in een absoluut niet rechte lijn richting zijn fiets probeerde te komen. Hij wist nog steeds niet waar hij precies woonde maar hij wist dat hij thuis moest komen omdat zijn moeder al echt boos zou zijn dat hij er nog niet was.
@mysteryland
20