schreef:
Haar linkerarm had ze langs het raam gelegd, als ondersteuning. Haar rechterhand had ze rondom het stuur geklemd, om de auto in de goede richting te sturen. Een kleine glimlach sierde haar mond. De zon scheen in Ariana haar ogen. Ongeduldig begon ze wel te worden wanneer de auto's voor haar langzaam reden. Ochtenden waren altijd druk, vooral op de weg. Haar hand had ze uit irritatie strakker om de stuur geklemd, haar frustratie ergens proberend kwijt te raken. Haar kaken had ze op elkaar geklemd, waarna ze die alweer ontspande. Een zucht ontsnapte uit haar mond wanneer ze zag hoe lang het rijden was. Het idee dat ze zo lang in de auto moest zitten beviel haar niet, hoewel het wel haar plicht was. Geïrriteerd greep haar linkerarm de stuur om vervolgens op de linkerbaan de rijden. Haar voet drukte de pedaal verder in, wat vaart maakte in de auto. Haar arm had ze weer teruggelegd op de plek waar die eerst zat, om het der comfortabel te maken. Haar voet drukte op de rempedaal, wanneer ze bij een rode stoplicht aankwam. Haar vingers had ze uit gewoonte geknakt, voordat haar hand weer de stuur greep en haar voet zijn weg vond naar de pedaal om snelheid te maken. De navigatie klonk door de auto, laten horen dat de bestemming was bereidt. Haar auto had ze op de grote oprit geparkeerd, naast de andere auto's. Alle auto's hadden een hoge waarde en ze leken goed verzorgd te zijn door de eigenaren. Ze stopte haar voertuig uit en haar hand reikte uit naar haar haren, waarna ze de drukke straat overstak. Getik op het raam was er te horen waardoor het meisje haar blik ophefte, waar ze de jongeman voor het raam zag. Thomas. Iemand wie ze vanaf haar 5e jaar al kon. Al was het een gemoeizamen situatie aangezien de jongen haar het leven zuur maakte. Contact en vriendschap sloten ze pas op de middelbare school. Ze zag de uitnodiging van de jongen en kon een kleine glimlach niet onderdrukken, terwijl ze terug zwaaide naar de jongen. Ze knikte als teken van goedkeuring, waarna ze het café binnen liep richting de jongen. 'Heey, what are you doing here', was het gene wat ze tegen de jongen uitsprak. Haar mantel haalde ze van haar schouders waarna ze vervolgens plaats aan het tafeltje nam.