ORPG • No, thank you. I've brought my own! - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG • No, thank you. I've brought my own!

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Marinda
Het was maar goed dat Jacob met de actie begon, want anders had ik het waarschijnlijk niet gedaan. Zonder nog meer na te denken volgde ik hem en pakte de rechter man. Met het mes dat ik stak ik hem neer, maar hij gaf niet op. Hij pakte mijn rechter arm vast. Wanneer ik die terug trok, schoot er opeens een mes uit. "Oh." Zei ik zachtjes toen de man dood voor me op de grond lag. Met een simpele beweging ging het mes weer naar binnen. Daarna trok ik het andere mes uit het lichaam en deed die terug aan m'n riem. Blijkbaar had dat mens vast gezeten en was het los geschoten toen ik mijn arm wou terug trekken. Weer met een simpele beweging bewoog in mijn hand en kwam het mes weer tevoorschijn. "Dat heb jij dus ook." Zei ik tegen Jacob en keek nog steeds met bewondering naar het mes die weer naar binnen ging. Ik kon het niet nog langer bewonderen, want we moesten verder. Het was al handig om te weten dat dit nu werkte. Het zou voor mij alles een stuk makkelijker maken.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jacob:

Ze was snel, maar niet snel genoeg. De man werkte tegen. Tot ik haar wilde helpen, hoorde ik een bekend geluid en grijnsde. De man zakte voor haar op de grond en ik keek haar aan. Mijn handen zette ik mijn zij en zag hoe ze er even mee speelde. "Ja, maar ik heb er twee." lachte ik en hield mijn beide handen omhoog en schoof ze beiden tegelijk uit. "Ik zat al te denken, bij zo'n mooi pak moet wel een hiddenblade zitten, dat kon niet anders." zei ik met een grijns en trok mijn blades weer terug. "Goed, laten we verder gaan." waarna ik over de mannen heen stapte en richting de trap liep om aanstalte te maken om naar beneden te gaan. "Soms is een los mes er ook handig bij zoals je eerdere handeling." zei ik en stapte, still naar beneden. Maar al snel hield ik mijn hand op naar haar dat ze moest stoppen. Gehurkt ging ik zitten en liet mijn eaglevision weer zijn werk doen. Met mijn hand maakte ik een beweging dat er 4 waren dit keer. Hopelijk snapte ze het, want daarna maakte ik een beweging dat zij de twee rechts nam en ik de linker mannen.
Nog even wachtte ik tot we dan verder konden. Nog even trok ik mijn capuchon wat meer naar voren. Als ze bij mij was, keek ik haar aan, knikte dan en sloop richting de mannen van links.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Marinda
"Jaloers." Zei ik grijnzend toen hij me twee hiddenblades liet zien. Dat wilde ik ook! Misschien kon ik die andere wel namaken, dan had ik er ook twee. Snel schoof ik die gedachten weer weg, want daar was nu geen tijd voor. Ik volgde Jacob naar de trap en stapte zachtjes naar beneden tot Jacob zijn hand op hield en hurkte. Ik volgde zijn beweging en begreep zijn gebaren. De twee rechts waren voor mij. Dat moest me wel lukken. Helemaal nu ik mijn hiddenblade had ontdekt. Wanneer ik zag dat ze de andere kant op keken dook ik naar rechts en ging tegen de muur staan. Ik floot zachtjes en merkte dat een iemand het had gemerkt. Even keek ik door de muren en zag een iemand mijn kant op komen en al snel volgde een andere, die Jacob van links wel kon pakken. Wanneer de man dicht bij genoeg was trok ik hem naar me toe en stook de hiddenblade dwars door z'n hals. Dood legde ik hem naast me neer. De andere hadden het ook opgemerkt dat er iets gaande was en kwamen ook voorzichtig onze kant op. Ze gingen geen versterking halen, nee ze gingen kijken wat er was gebeurt. Soms vroeg ik me af hoe slim deze mannen waren. Een vrouw had al lang versterking gehaald.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jacob:

Nadat ik alle inforamtie door had gegeven, kwamen we beide al snel in actie. Marinda floot even, en zag al snel dat er twee van de vier reageerde. Die van haar was er eerder en deze haalde ze met gemak neer. De andere kwamen nu ook echt kijken waarbij ik snel tevoorschijn kwam en twee tegelijk neer haalde als ze beide de hoek omkwamen. Hopelijk had zij de andere van haar kant te pakken. Daarna gingen we snel door naar de verdieping waar zij graag wilde zijn en ik ook. Onderweg kwamen we natuurlijk enkele mannen tegen die we gemakkelijk neer haalde.
Eenmaal op de verdieping aangekomen, hadden de mannen, die lager stonden, al gemerkt dat ze niet veel reactie van boven meer geregen. De man die zij nodig had was weg, maar toch moesten we beide daar zijn.
Alleen toen we aankwamen bij de deur, stond deze verdieping met zeker 10 man vol. Hoe konden ze dit zo doen? Ook dom bezig. Mijn schouders haalde ik op en keek om naar Marinda die het uitstekend gedaan had de afgelopen verdiepingen. Mijn arm begon ik ondertussen wel te voelen, maar dat negeerde ik nog steeds. "Laten we dit snel afhandelen en weg wezen." zei ik terwijl ik één van mijn favoriete speeltjes tevoorschijn haalde. Mijn Toko Pisau Ku hunting knife. "Let's crash this party." grijnsde ik en stapte tussen de mannen in. "Hej, zochten jullie mij?" vroeg ik met een grijns. Meteen draaide ze zich allemaal om en kwamen op mij af. Dit was gezellig. Ik zette mijzelf af en begon te vechten met gemak.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:

- Tijdsprong -

Marinda
Hijgend bleef ik staan en keek even achter me. Jacob had het aardig bij kunnen houden, zelfs al zat hij met z'n wond. Dat moest nu straks toch echt behandeld worden. "Dat was echt geweldig." Ik had me nog nooit zo goed gevoelt, al op dit moment. Nu had ik echt het gevoel dat ik leefde. Al had ik genoeg andere mannen neergehaald, toch voelde het goed. Ze hadden dat verdient. Vooral als zij wat te maken hadden met de verdwijning van m'n vader. "Ik heb de papieren kunnen pakken, nu hoop ik dat wat er op staat toch waar is." Ik draaide me om naar Jacob en keek hem aan. "Kun je zo nog verder of moet ik je helpen?" Het probleem was alleen dat ik hem niet naar de plek wilde brengen waar ik woonde. Dan wist hij dat en dat was misschien iets te veel dat ik met hem wilde delen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jacob

Het was heerlijk om weer eens lekker dit te doen. Ik veegde mijn blades af aan de kleding van de mannen die op de grond lagen. Marinda had wat ze nodig had en ik glimlachte als ze het geweldig vond. "Welcome." zei ik en spreiden mijn armen iets. "Je deed het niet slecht." zei ik en grijnsde. Als ze dan vroeg ik nog wat nodig had schudde ik mijn hoofd. "Ik heb ook waar ik voor kwam." zei ik en glimlachte. Even wreef ik toch over mijn arm met de wond, deze had ik uiteindelijk wel opgemerkt. "Het is lief, maar ik red mij wel, heb jij nog hulp nodig?" vroeg ik dan en stapte naar haar toe. Ik hoopte eerlijk dat ze zelf niet wat geraakt door de mannen. Net dat ik nog wat wil vragen, hoorde ik stemmen op de gang en keek richting de deur. "Ik denk dat het beter is als we gaan." zei ik en liep naar het raam, stapte op de vensterbank en hield mijzelf vast, dan stak ik mijn hand uit naar haar en wachtte rustig.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Marinda
"Blij om te horen!" Hij was ook niet slecht, maar hij had wel zeker meer ervaring dan mij. Al had ik geen idee waar hij nu precies voor was gekomen, maar dat ging ik ook maar niet vragen. Daar had ik eigenlijk ook niet eens de tijd voor, want hij had net als mij door dat er mensen aankwamen. "Nee geen hulp, maar laten we inderdaad gaan." Zei ik met een kleine grijns op mn gezicht. Ik was blij dat hij het wel kon redden, maar dan moest hij wel snel zijn. Ik liep naar hem toe, hield hem vast en wachtte af tot we er van door gingen. Nog even keek ik achter me naar een aantal levenloze lichamen die er op de grond lagen. Het was een raar gezicht, maar ik voelde me totaal niet schuldig. Nooit geweten dat ik me zo kon voelen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jacob

Rustig wachtte ik tot ze kwam en al snel pakte ik haar hand vast, sloeg later mijn arm rond haar middel en wachtte tot ze mij vast had. Als ze dat had, liet ik mijn loucher gaan en gingen omhoog, niet veel later kwamen ook de mannen binnen. Eenmaal op het dak wat verder op, zette ik haar neer en knikte. "Goed, ik weet niet waar jij heen moet, maar ik ben al redelijk laat." zei ik en keek naar de klok verder op. Ik hoopte niet dat Evie kwaad zou zijn, maar goed, daar waren zussen voor. "Ik zie je later wel weer." zei ik dan, boog even en glimlachte met een knipoog. "Het was een genoegen om met je samen te werken." zei ik waarna ik al snel mijn louncher weer schoot om vervolgens snel verder te gaan. Nog even snel keek ik om, voordat ik echt uit het zicht verdween.
Verder op, kwam ik neer en voelde mijn arm nu echt trekken. Het deed al vanaf het begin pijn, ik had het schot wel gehoord, maar later voelde ik het wel nadat we een plan bedachten. Om dan al te laten merken dat het pijn deed was niet goed. Ik haalde diep adem en wreef weer over mijn arm heen. Als ik terug bij de trein was zou ik er maar naar laten kijken door Evie. Snel ging ik maar weer verder, maar voelde wel de apple in zijn zak gloeien. Ik weet hoe gevaarlijk kon zijn, dus het was maar goed dat ik het op had gemerkt dat het in bezig was door hem en nu dus terug had gepakt. Hij was wel kleiner dan ik had verwacht.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld