ORPG ~ Can't trust you, baby* - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Can't trust you, baby*

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Jonah draaide zich even om naar Jared. Hij had iets gezien maar het was er niet meer? Het klonk raar en Jonah wist niet precies wat hij er van moest denken, zeker omdat hij nog niet zeker was of hij Jared wel echt kon vertrouwen. “Maybe you’re having hallucinations because of a lack of sleep?” Stelde Jonah voor, het klonk best logisch voor hem, maar hij moest nog maar zien of het echt zo was. Wie weet was er wel echt iets geweest en was het gewoon verdwenen. Dat was nog wel iets wat Jonah kon geloven, deze situatie was al zo raar. Er hing ook een hele rare sfeer in de ruimte, het gevoel alsof ze niet alleen waren heerste en Jonah vond het niet erg fijn.

Jonah keek naar Jared toen hij naar hem toe liep en knikte even klein. “Couldn’t agree more,” mompelde hij. De situatie was raar en Jonah wist niet wat hij er mee moest doen. Dit was totaal niet hoe dit hoorde te gaan. Als je ergens opgesloten was moest je gewoon ontsnappen kunnen, niet in een kamer met spiegels terecht komen want dat was niet normaal. Jonah kon hier echt niet goed tegen. Kort beet hij op zijn lip en keek hij terug in een van de spiegels. Zijn blik viel op zijn inmiddels ontbloote borstkas en hij merkte op hoe er schaafwonden op zaten, ze waren totaal niet erg, het was ook amper zichtbaar gelukkig. Het viel hem gewoon op. “I’m starting to doubt the maffia actually took us here,” mompelde Jonah, twijfelend of dit wel echt was wat ze de hele tijd gedacht hadden dat het was. Jonah kon zweren dat hij wel het goude beeldje op de voorkant van de auto had gezien, maar nu begon hij er toch echt een groot deel aan te twijfelen, had hij het wel echt gezien? Wat als hij er gewoon van uit ging dat hij het had gezien? Hij keek terug op naar Jared en voelde even aan zijn eigen wang. “Oh,” mompelde hij zachtjes, niet zeker wetende hoe hij hier op moest reageren. “Can’t wait,” mompelde hij lichtelijk sarcastisch. Hij volgde Jared het gat in en keek even om zich heen. Er was weinig licht in de kamer maar genoeg om toch el een beetje te kunnen zien. Jonah voelde zich er niet comfortabel bij. “Is it me or do you also feel like we’re being watched?”

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Hoewel hij zelf ook wel begreep dat zijn woorden nu vreemd overkwamen en hij zojuist een paniekaanval had gehad waardoor Jonah hem misschien niet eens meer serieus nam, vond hij het toch teleurstellend dat de jongen het zo afschreef. “Sounds… dubious.” mompelde hij. Jared had nog nooit last gehad van hallucinaties en dacht niet dat dit de eerste keer zou zijn dat dit wél gebeurde. Zijn gevoel werd echter niet veel later bevestigd door Jonah. “No, I got the same feeling.” mompelde hij. Het was niet iets waar hij blij mee was, maar hielp wel om meer adrenaline door zijn lichaam te pompen. De adrenaline hield hem in ieder geval wakker, al merkte hij dat het op momenten van stilte even daalde en de vermoeidheid alleen maar erger was. Jared liep door tot hij bij een dichte deur aankwam met een keypad. Met een zucht van frustratie probeerde hij een slijtagepatroon te zien op de knoppen, iets dat er jammer genoeg niet was. Het leek wel alsof het slot gloednieuw was. “We need a code… where do you find a code.” Mompelde hij in zichzelf terwijl hij de hal doorkeek. Pas nu viel hem op dat er in de muren gekerfd was. Drie verschillende stukken, iets wat waarschijnlijk zou resulteren in cijfers voor het slot.

Jared liep naar de muur toe en liet zijn hand over de eerste kervingen heen glijden. “I’m pretty sure this is morse code.” Hij keek om naar Jonah en weer terug naar de muur. “Let me just…” Met gesloten ogen liet Jared zijn vingers langzaam over de muur glijden. In zijn tijd bij de ruby ravens waren hem veel verschillende talen aangeleerd waaronder ook code taal. Morse code kon worden gebruikt door middel van tikken, maar ook in de vorm van een opdruk zoals bij braille letters. “It says... Where do you hit on a human body to cause a one hit kill?” Zijn ogen vlogen open en Jared fronste diep. “Well that's easy, the adam's apple.." De vraag was enkel of wat hiervan een cijfer zou geven. Het eerste wat in hem opkwam was dat het aantal woorden het eerste cijfer zou zijn. "So does that mean three is our first letter…” Jared was zo in gedacht verzonken dat hij niet eens doorhad dat hij hardop tegen zichzelf praatte.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"Or maybe there are people here, following us to attack us whenever they want to," mompelde Jonah. Hij wist niet wat het was. Hoewel het eerste kon, had hij het gekke gevoel alsof het tweede meer geloofwaardiger klonk in deze situatie. Hij had geen idee hoe hij daar mee om moest gaan en hoe zoiets kon, maar het voelde gewoon zo realistisch in deze situatie dat gevolgd worden hem zoveel minder verraste dan hallucinaties. "I don't like that feeling," mompelde Jonah en hij keek even de kamer rond. Het gevoel alsof ze gevolgd werden bleef sterk en oncomfortabel. Jonah hield nooit van dat soort gevoelens, en had ze gelukkig ook niet zo vaak. Het was dan gewoon zijn onderbewustzijn dat hem vertelde dat ze in de gaten gehouden werden of dat ze gevolgd werden en dat vond hij niet fijn want hij wist gewoon niet of hij zijn onderbewustzijn moest geloven of dat dat gewoon een stem in zijn hoofd was die hem gek probeerde te maken.

Jonah keek op toen hij hoorde dat er een code nodig was. Hoe moesten ze daar nou aan komen? Deze opdracht werd steeds lastiger en Jonah vond het niet leuk. Hij draaide zich naar de muur waar Jared het over had en haalde zijn wenkbrauw op. Morse, hij kon het wel lezen maar op deze muur was dat toch wat moeilijker, en hij zou er een notitie boek en een pen voor nodig hebben sinds de jongen het totaal niet uit zijn hoofd kon. Maar Jared leek dat wel te kunnen dus dat was mooi. Jonah liep op het keypad af en keek er even op. "I think so? Or is it like the old phone texting system, 1 ia abc, 2 is def, etcetra," stelde hij voor. Hij wilde geen fout maken, maar dat van Jared klonk logischer. Hij was gewoon bang dat bij een fout ze nooit meer verder konden. "No alright that sounds stupid, I think it's 3 then, but what are the other numbers?" vroeg hij terwijl hij de kamer rond keek. Hij zag uiteindelijk op de muur een hoop 1'en en nullen staan. Binary code. Jonah liep er gelijk naar toe en begon het te lezen. Dat was nou een van de dingen die hij wel uit zijn hoofd kon. "What is the formula of Newton's second law of motion?" mompelde Jonah hardop. "A is net force devided by M," mompelde hij fronsend. Hij had geen idee hoe dat als antwoord op geschreven moest worden. "Would that be 7 then?"

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De woorden van Jonah gaven hem een behoorlijk onprettig gevoel, hoewel het zelf ook in zijn gedachten was opgekomen was een bevestiging hiervan niet iets positiefs. Om het gevoel van zich af te schudden en zich niet in een hoek te laten drijven door deze mogelijke aanvallers zette hij zijn gewoonlijke, onverschillige houding weer op. "We will be fine." Als er al iemand of misschien wel meerdere personen waren betekende dit gewoon dat ze op hun hoedde moesten blijven. "Make sure we watch each others backs." In een normale situatie zou hij deze woorden niet uitspreken tegen iemand van een andere gang.

Hoewel het zeker waar kon zijn was Jared er van overtuigd dat het idee van Jonah te complex was en schudde hij zijn hoofd.
"Sounds about right." Van het antwoord was hij niet bepaald zeker, dit soort onderwerpen lagen hem niet en voor de code had hij waarschijnlijk veel langer nodig gehad. "One more left. This is easy though, it's in Spanish." Dat was een taal die hij zo vloeiend kon dat het zijn moedertaal was. Technisch gezien klopte dit ook als je bekeek waar zijn familie vandaan kwam, maar dat was nu niet belangrijk. "Los dejas a ellos ardiendo y entonces tú te vas." Het accent was perfect, maar Jared schatte in dat Jonah geen Spaans verstond. "Leave 'em burning and then you're gone." Vertaalde hij de zin terwijl hij Jonah aankeek. Jared hoopt dat zijn ogen en gezicht niet verrade dat hij direct wist waar dit over ging en zich in moest houden omhet niet te zingen. "Dancing queen by Abba."

Voor hij een stap naar Jonah kon zetten zag hij opnieuw iets, iemand, in zijn ooghoek. Deze keer wist hij zeker dat er een persoon stond en gingen er alarmbellen van gevaar af in zijn hoofd. Zelf het dichtste bij de vijand en het verste bij de deur vandaan besloot hij de taak om te verdedigen op zich te nemen. "Fuck. Sunshine put in the code!" Het licht in de andere ruimte flikkerde en Jared hoopte ten zeerste dat het niet uit zou gaan. Een lichte brie langs zijn wang wsd een waarschuwing en mst zijn voorarm blokkeerde Jared een aanval met... iets hards. Het was duidelijk geen arm of ijzeren wapen, misschien wel de afgebroken stoelpoot die hij zelf ergens onderweg was verloren. Op gevoel sloeg hij terug en een doffe 'Ugh' samen met het voelem van zijn vuist tegen een redelijk zacht oppervlak vertelde dat hij de persoon ergens in de buik had geraakt.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld