Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
marlee schreef:
Gelukkig leek Metin er hetzelfde over te denken. Net als Carlo, had hij het vermoeden dat de vrouwen iets gevaarlijks aan het doen waren. Binnen no-time stond hij voor de deur.
‘’Last time they went to Lu’s ex. We’ll first go there,’’ legde Carlo uit, aangezien Metin waarschijnlijk al helemaal geen idee had wat ze aan het doen waren. Hij had zich er even bij neergelegd dat Lu hem nooit alles had verteld, maar nu wist hij zeker dat ze iets aan het uitspoken waren. Dit was niet omdat ze simpelweg haar verleden probeerde op te schonen, nee, hij had al een vermoeden dat dit iets veel groters was.
‘’We park here. He lives in this building,’’ zei hij na enige tijd, terwijl hij als eerste uit de auto sprong. Hij had zijn blik vooral op zijn omgeving gericht, maar zag de auto niet staan. Hij ging zichzelf echt voor z’n kop slaan als hij er helemaal naast zat, maar hij kon dat pas zeker weten als ze bij Mattias waren langs geweest.
Er werden weinig woorden gewisseld in de overdracht. Mattias had op z’n minst verwacht dat Andrei blij zou zijn met de snelle levering, maar het tegendeel was waar. Met een doffe klap drukten zijn mannen hem tegen de muur, alsof hij daadwerkelijk iets zou proberen tegen drie mannen.
Hij overhandigde de envelop en stond daar even op zijn hoede zoals Andrei zelf.
‘’I’m never late,’’ reageerde hij nog, voor de drie mannen vertrokken. Zodra ze uit zijn appartement waren snelde hij zich naar het raam. Hij stuurde Lu nog een berichtje dat ze voorzichtig moest zijn, toen de bel opnieuw ging.
Vloekend liep hij naar de deur. Als Andrei nu terugkwam was hij er geweest. Echter toen hij de deur openzwaaide, was het iemand anders die hem hardhandig naar achteren duwde tot hij tegen de muur stond geklemd. Matt lachte schamper. ‘’It’s you again,’’ mompelde hij, waarna hij de agent van zich afduwde. ‘’She’s not here.’’
Niet alleen vond hij het lachwekkend dat hij zijn vriendin uitgerekend bij hém kwam opzoeken, ook was hij als rechercheur net een groot gezochte crimineel op enkele minuten misgelopen. Jammer genoeg kon hij daar niks over zeggen, want dan was het plan van Lu en Jess mislukt. Als hij nu twee mannen achter Andrei aanstuurde, dan hadden ze het sowieso door en hij wilde Lu en Jess niet in gevaar brengen.
‘’I know she was here last time. What are they doing?’’
Het liefst sloeg Carlo die grijns direct van zijn gezicht. Hij kon het niet aanstaan hoe Mattias zijn tijd hier stond te verdoen, terwijl ze allebei wisten dat er iets niet goed zat. Het was helemaal niks voor Carlo om iemand op die manier aan te vliegen, maar het was zijn frustratie om Lu dat het naar bovenhaalde. Nooit eerder had hij een reden gehad om zó te reageren, maar nu het om Lu ging, had hij geen geduld om een normaal gesprek aan te gaan. Hij had nog geluk dat Metin erbij was zodat hij ze op z’n minst uit elkaar kon trekken als dat nodig was. Jammer genoeg voor Mattias wilde Metin even graag weten waar Jess en Lu uithingen.
In een beweging greep hij Mattias opnieuw bij zijn shirt. ‘’Start talking,’’ gromde hij.
Jess was zo nerveus dat ze gezien zou worden, dat ze geen risico’s nam en veilig onderuit gedoken bleef zitten. Lu daarentegen probeerde haar nog te verzekeren dat dat niet nodig was, al dook ze even gauw naar beneden zodra ze hem zag lopen.
‘’Jesus, stop scaring me,’’ zei ze tegen Lu, al klonk ze even nerveus. Ze leek veel zelfverzekerder toen ze het plan had bedacht, maar nu voelde ze zich toch iets kwetsbaarder. In haar hoofd had dit moment zich talloze keren afgespeeld. In al die momenten was ze heel dapper haar wraakplannen gaan uitvoeren, echter was het nu compleet anders.
‘’Fuck. I’m not ready,’’ zei ze tegen Lu, eenmaal Andrei met zijn mannen ervandoor ging. Al die tijd had ze haar telefoon in haar handen, klaar om te bellen als het zover was. Ze had zelfs haar Maps erbij aan, omdat ze bang was de straat vergeten te noemen eenmaal ze aan de telefoon was.
In stilte zagen ze Andrei een gebouw inrijden.
‘’Stop, we should park here,’’ zei ze, bang dat ze al helemaal gezien zouden worden als ze in de parkeergarage stopten. ‘’I’m calling!,’’ zei ze tegen Lu, met een bonkend hart, terwijl ze even naar haar vriendin keek met een angstige blik. Zelfs haar handen trilden van de zenuwen terwijl ze in de telefoon ratelde wat er aan de hand was.
Op dat moment zag ze achter Lu iemand naar de deur lopen, maar omdat Lu met haar rug naar het raam zat kon ze dat niet zien. ‘’Watch out!,’’ schreeuwde ze nog, toen het figuur naar de deurklink greep en de deur daarna openzwaaide. Ze gilde op hetzelfde moment, omdat zij net ook uit de auto werd gesleurd. Haar telefoon kletterde op het asfalt, nog steeds aan de lijn met een operator.
Ze deed een verwilderde poging om zichzelf los te rukken, maar met geen mogelijkheid was ze sterker dan de man die haar hardhandig bij haar armen naar binnen trok.
Gelukkig leek Metin er hetzelfde over te denken. Net als Carlo, had hij het vermoeden dat de vrouwen iets gevaarlijks aan het doen waren. Binnen no-time stond hij voor de deur.
‘’Last time they went to Lu’s ex. We’ll first go there,’’ legde Carlo uit, aangezien Metin waarschijnlijk al helemaal geen idee had wat ze aan het doen waren. Hij had zich er even bij neergelegd dat Lu hem nooit alles had verteld, maar nu wist hij zeker dat ze iets aan het uitspoken waren. Dit was niet omdat ze simpelweg haar verleden probeerde op te schonen, nee, hij had al een vermoeden dat dit iets veel groters was.
‘’We park here. He lives in this building,’’ zei hij na enige tijd, terwijl hij als eerste uit de auto sprong. Hij had zijn blik vooral op zijn omgeving gericht, maar zag de auto niet staan. Hij ging zichzelf echt voor z’n kop slaan als hij er helemaal naast zat, maar hij kon dat pas zeker weten als ze bij Mattias waren langs geweest.
Er werden weinig woorden gewisseld in de overdracht. Mattias had op z’n minst verwacht dat Andrei blij zou zijn met de snelle levering, maar het tegendeel was waar. Met een doffe klap drukten zijn mannen hem tegen de muur, alsof hij daadwerkelijk iets zou proberen tegen drie mannen.
Hij overhandigde de envelop en stond daar even op zijn hoede zoals Andrei zelf.
‘’I’m never late,’’ reageerde hij nog, voor de drie mannen vertrokken. Zodra ze uit zijn appartement waren snelde hij zich naar het raam. Hij stuurde Lu nog een berichtje dat ze voorzichtig moest zijn, toen de bel opnieuw ging.
Vloekend liep hij naar de deur. Als Andrei nu terugkwam was hij er geweest. Echter toen hij de deur openzwaaide, was het iemand anders die hem hardhandig naar achteren duwde tot hij tegen de muur stond geklemd. Matt lachte schamper. ‘’It’s you again,’’ mompelde hij, waarna hij de agent van zich afduwde. ‘’She’s not here.’’
Niet alleen vond hij het lachwekkend dat hij zijn vriendin uitgerekend bij hém kwam opzoeken, ook was hij als rechercheur net een groot gezochte crimineel op enkele minuten misgelopen. Jammer genoeg kon hij daar niks over zeggen, want dan was het plan van Lu en Jess mislukt. Als hij nu twee mannen achter Andrei aanstuurde, dan hadden ze het sowieso door en hij wilde Lu en Jess niet in gevaar brengen.
‘’I know she was here last time. What are they doing?’’
Het liefst sloeg Carlo die grijns direct van zijn gezicht. Hij kon het niet aanstaan hoe Mattias zijn tijd hier stond te verdoen, terwijl ze allebei wisten dat er iets niet goed zat. Het was helemaal niks voor Carlo om iemand op die manier aan te vliegen, maar het was zijn frustratie om Lu dat het naar bovenhaalde. Nooit eerder had hij een reden gehad om zó te reageren, maar nu het om Lu ging, had hij geen geduld om een normaal gesprek aan te gaan. Hij had nog geluk dat Metin erbij was zodat hij ze op z’n minst uit elkaar kon trekken als dat nodig was. Jammer genoeg voor Mattias wilde Metin even graag weten waar Jess en Lu uithingen.
In een beweging greep hij Mattias opnieuw bij zijn shirt. ‘’Start talking,’’ gromde hij.
Jess was zo nerveus dat ze gezien zou worden, dat ze geen risico’s nam en veilig onderuit gedoken bleef zitten. Lu daarentegen probeerde haar nog te verzekeren dat dat niet nodig was, al dook ze even gauw naar beneden zodra ze hem zag lopen.
‘’Jesus, stop scaring me,’’ zei ze tegen Lu, al klonk ze even nerveus. Ze leek veel zelfverzekerder toen ze het plan had bedacht, maar nu voelde ze zich toch iets kwetsbaarder. In haar hoofd had dit moment zich talloze keren afgespeeld. In al die momenten was ze heel dapper haar wraakplannen gaan uitvoeren, echter was het nu compleet anders.
‘’Fuck. I’m not ready,’’ zei ze tegen Lu, eenmaal Andrei met zijn mannen ervandoor ging. Al die tijd had ze haar telefoon in haar handen, klaar om te bellen als het zover was. Ze had zelfs haar Maps erbij aan, omdat ze bang was de straat vergeten te noemen eenmaal ze aan de telefoon was.
In stilte zagen ze Andrei een gebouw inrijden.
‘’Stop, we should park here,’’ zei ze, bang dat ze al helemaal gezien zouden worden als ze in de parkeergarage stopten. ‘’I’m calling!,’’ zei ze tegen Lu, met een bonkend hart, terwijl ze even naar haar vriendin keek met een angstige blik. Zelfs haar handen trilden van de zenuwen terwijl ze in de telefoon ratelde wat er aan de hand was.
Op dat moment zag ze achter Lu iemand naar de deur lopen, maar omdat Lu met haar rug naar het raam zat kon ze dat niet zien. ‘’Watch out!,’’ schreeuwde ze nog, toen het figuur naar de deurklink greep en de deur daarna openzwaaide. Ze gilde op hetzelfde moment, omdat zij net ook uit de auto werd gesleurd. Haar telefoon kletterde op het asfalt, nog steeds aan de lijn met een operator.
Ze deed een verwilderde poging om zichzelf los te rukken, maar met geen mogelijkheid was ze sterker dan de man die haar hardhandig bij haar armen naar binnen trok.
15
