Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
Hey, everybody!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina:
ORPG | ft. Scrse
Traveller
Wereldberoemd



Er ontstond een kleine glimlach op Taylor's lippen toen hij aangaf dat hij haar naam ook was vergeten. Ze wist vrijwel zeker dat hij dat alleen maar zei omdat hij dacht dat hij haar daarmee beledigde, maar het boeide haar niet. Overigens was ze zijn naam écht vergeten. Dat was toch veel te moeilijk om te onthouden? Ze had geen zin om haar best ervoor te doen om iemands naam te onthouden. Ze was die van iedereen hier alweer vergeten. 
Die glimlach verdween weer als sneeuw voor de zon toen hij aangaf dat hij pas een dag later om drie uur 's middags aan het project kon zitten. Meende hij dat? Zij zou de hele dag een beetje op hem moeten zitten wachten? Wellicht had hij plannen, maar dan moest hij die maar cancellen of verschuiven. Dit ging niet gebeuren. Hij vroeg ook nog eens of zij dit prima vond, maar natuurlijk vond ze dit niet prima. Ze had namelijk gehoopt om rond drie uur 's middags wel een keer klaar te zijn en naar huis te kunnen. 
"Drie uur?" vroeg ze voor de zekerheid, alsof hij een grapje maakte. "Nou, dat kun je vergeten. Ik begin niet later dan tien uur 's ochtends. Jammer voor je." Zelfs tien uur vond ze nog laat, maar ze zou iemand nu nog niet dwingen om al rond half negen hier rond te lopen. Zelfs zij had dan nog moeite met opstaan en dan wist ze zeker dat ze te laat kwam, maar om tien uur kon ze hier wel zijn. 
De ogen van de andere groepsgenoten staarden haar een beetje aan en dus kon een reactie wederom niet uitblijven. Zij was immers niet eens met hem in gesprek, dus waarom keken ze haar aan? "Dus... Dat gestaar naar mij is hartstikke leuk en aardig en ik weet dat er hier in de ruimte niet echt iets leukers te zien is, no offence, maar ga lekker een andere keer staren wanneer je niets te doen hebt." Eigenlijk had ze de rest van haar hele groep nu gewoon lelijk genoemd, maar wat moest ze anders? Ze was daar niet van gediend. Ze konden zichzelf ook nuttig maken, dus die bange blikken naar haar waren ronduit belachelijk. Als iedereen gewoon zijn of haar werk deed, had Taylor immers ook niets aan te merken.

@Scrse 
Scrse
Popster



Ik haal even een hand door mijn haar. Jezus. 10 uur? 'Uhhh,' mompel ik. Ik heb daar nou niet bepaald zin in. Nog voor ik een fatsoenlijk antwoord uit mijn mond kan brengen begint ze de andere groepsgenoten af te snauwen. Ik bijt op de binnenkant van mijn wang omdat ik zo geen zin heb om tegen haar in te gaan. 'Je kan ook gewoon even normaal doen, weet je? Of heb je dat nooit geleerd?' Ik rol met mijn ogen.  'En fine, tien uur. Kan niet beloven in welke staat ik hier dan zit.' Was dit slim om te zeggen? Nee. Voelt het goed om tegen haar in te gaan? Ja zeker. Ik pak mijn spullen in en pak mijn telefoon. Ik ga wel buiten wachten. Ik heb hier zo totaal geen zin meer in. Dat gedrag van haar komt me nu al de neus uit en ik moet nog een heel project met haar. Het is maar beter om te gaan, anders escaleert het straks helemaal. 'Peace guys,' zeg ik als ik naar de deur loop. Ik steek twee vingers op als een peace teken en loop het lokaal uit. Ik ben amper uit de deurpost of een enorm diepe zucht ontsnapt mijn lichaam. Jezus. Hou even op. Dit wordt helemaal niks. 

@Traveller 
Traveller
Wereldberoemd



Er werd haar verteld dat ze normaal moest doen, maar die opmerking besloot ze te negeren. Het zou toch geen nut hebben. Ze wist zelf ook wel dat ze niet bepaald aardig aan het doen was, maar waarom zou ze aardig tegen hen zijn? Ze zou voor een korte periode met deze mensen opgescheept zitten en daarna zou ze hen nooit meer zien of spreken. Bovendien merkte ze vaak dat wanneer zij onaardiger tegen groepsgenoten deed, zij beter hun werk deden. Dat had ze een keer geprobeerd en het werkte goed. Sindsdien deed ze het eigenlijk altijd. 
Hij gaf aan dat tien uur prima was, maar zei daarna een vage opmerking erna, waar ze ook niet van plan was op te reageren. Hij gaf dus gewoon aan dat hij vanavond helemaal lam ging worden, maar als ze daar morgen last van zou hebben, zou ze oprecht maatregelen treffen. Hoe wist ze nog niet precies, maar ze was creatief genoeg om iets te verzinnen. "Hm, oké." 
Vervolgens begon hij zijn spullen te pakken, wat ze ook wel opmerkelijk vond, aangezien niemand nog had gezegd over dat ze klaar waren of iets dergelijks. Het liefst floot ze hem dus direct weer terug, maar hij was al snel weg en ze had er geen zin in. Dit zagen de anderen als een teken om ook weg te gaan, dus nog geen tien seconden later zat Taylor als enige nog in het kleine lokaaltje. 
Met een diepe zucht pakte ze toen ook langzaam haar spullen in. Ze had zó oprecht geen zin in dit kut project. Waar was dit ook voor nodig?! Een beetje om moeten gaan met studenten van een andere opleiding die heel andere inzichten hadden? Inzichten die haar nu duidelijk al begonnen te irriteren. Misschien zou ze wel voorstellen aan de docent of zij wellicht de hele opdracht in haar eentje mocht doen. Dan had ze in ieder geval geen last van andere mensen en desnoods besteedde ze een gedeelte van haar taken uit aan de au pair die thuis rond liep. Dat was ook een slimme meid, dus dan zouden zij het wel met z'n tweeën doen. Dan zou ze waarschijnlijk een hoger cijfer halen dan hoe het er nu voor stond. 

@Scrse 
Scrse
Popster



De volgende dag loop ik om vijf over tien de school binnen. Vijf minuten te laat. Dat is heel netjes als je het mij vraagt. Mijn moeder stond er weer op om me weg te brengen. Dat is natuurlijk heel fijn, maar ik ben een 24 jaar oude man. Dan is het niet zo top meer.
Mijn moeder merkte eigenlijk niet eens mijn brakheid en ik moet zeggen, het valt me mee. Ik ben wel moe maar ik heb gedoucht vanmorgen, mijn haar gedaan en voel me oké. Alleen de wallen onder mijn ogen zijn niet te verbergen. Maar het was het allemaal waard. Jezus wat was gisteravond leuk. En niet geheel onbelangrijk, ik heb nog een aardig centje verdiend gister. Meestal bij een stripclub verlies je alleen maar geld, maar wat een beetje drugs je wel niet kunnen krijgen. Man, die meiden doen alles voor je. En de mannen die er rondlopen betalen er grof geld voor. Niet alleen ik heb goed verdiend trouwens, iedereen van mijn vriendengroep eigenlijk wel. We hebben het netjes gedaan.
Ik schrik op uit mijn dagdroom als iemand van achter tegen me aan loopt. 'Sorry,' mompelt de jongen verlegen en loopt snel weg. Ik kijk even om me heen. Ik sta stil voor de ingang van school. Oeps, misschien ben ik toch niet zo wakker als ik denk. Ik haal een hand door mijn haar en besluit dat koffie wel een goed plan is. Ik loop naar de kantine en pak een koffiebeker. Deze zet ik onder het koffieapparaat en druk vervolgens vijf keer achter elkaar de dubbele espressoknop in. Espresso na espresso vult mijn koffiebeker. Als ik eenmaal bij de kassa sta reken ik 1 kop koffie af, in plaats van vijf dubbele espresso. Niemand die het verschil ziet. Ik pak wat zakjes suiker en melk, gooi alles erin en neem een grote slok. Ahh. Koffie. Oke, missie twee van vandaag; Taylor zoeken. Als ik nou haar nummer had kon ik even bellen waar we precies af hadden gesproken. Misschien in hetzelfde lokaal als gister? Dat zal het zijn. Ik neem nog een slok koffie en begin aan mijn tocht naar het lokaal.


@Traveller 
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: