Duchess schreef:
Inmiddels was hij alle besef van tijd kwijt. Het was laat, dat wist hij. Hij wist niet meer wat hij dronk, of waar zijn jas hing.
Shirou leunde over de bar waaraan hij zat. "Doe nog maar één van wat ik had." Wist hij met moeite uit te brengen. De barman keek hem kort aan. "Nog één, maar meer krijg je niet. Je bent alleen vanavond." Het duurde even voor Shirou snapte wat de man bedoelde. Hij zat hier normaal gesproken met Miles en Duke, maar die hadden beide iets vanavond en Shirou moest er echt even tussenuit. Waarom wist hij niet meer. Het maakte hem ook weinig uit. Hij proefde niet eens meer wat er in zijn glas zat.
Als ze met z'n drieën waren moest Miles de andere twee altijd naar huis brengen. Hij was lang en groot en kon goed tegen alcohol. Duke kon ook veel op voor hij aangeschoten werd, maar hij was klein en dronk altijd net iets meer dan hij hebben kon.
Met een zucht kwam Shirou van zijn barkruk af. Moeizaam liep hij in de richting van de kapstok naast de deur en vond met enige moeite zijn jas terug. Daar stond hij een tijd met het ding te prutsen tot hij hem eindelijk aankreeg. Hij wilde bijna de deur uitgaan, toen hij zich bedacht en terug naar de bar liep. Hij ging weer op zijn plaats zitten. Hij schaamde zich bijna het toe te geven, maar hij had moeite zich te herinneren waar hij woonde. Normaal was Miles er om te zorgen dat hij thuiskwam. Eerst langs Duke's huis, dan langs dat van Shirou en zijn broertje Vik. Die moest bezorgd zijn, wist Shirou. Afhankelijk van hoe laat het was natuurlijk.
"Alles oké?" Shirou schrok op van de barman die achter hem stond. Hij nam de tijd met zijn antwoord. "Ja, geen probleem." Hij stond weer op en liep naar buiten. Voor de deur blijf hij staan. En toen?