Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

HPorpg// It takes a great of courage to stand

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:

Up to you enemies,
but even more to stand up to your friends

Alice Rosenberg
17
Hufflepuff

with

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
~~ ♥

Andrew James Weston
17
Slytherin

~~♥

Jij mag beginnen!

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Alice
Wat onrustig loop ik door de gangen van Hogwarts, soms ik ik even achterom om er zeker van te zijn dat er niemand achter me zit. Net als ik denk dat ik veilig bij mijn lokaal ben aangekomen loop ik de hoek om en zie ze daar staan. Ik verstijf op mijn plek, niet in staat om weg te rennen. Ik weet wat me te wachten staat en geloof me het is niet goed. Als ze naar me toe lopen kijk.ik ongemakkelijk maar de grond, 'Hey daar Alice.' zeg een van de jongens, hij is een van de gemeenste, volgens mij heet hij Xavier ofzo. Niet dat het mij wat uitmaakt. Ik kom weer bij zinnen en probeer langs ze te lopen, dat was geen goed plan want voor ik het weet lig ik op de grond en legen ze mijn tas. Al mijn notities dwarrelen door de gang en ik zucht zacht, waarom overkomt mij dit nou altijd. Ik ga gehurkt op de grond zitten en raap wat papieren bij elkaar die dichtbij liggen, 'Kijk haar nou opruimen als een of andere huiself.' zeg Jennifer lachend, ik schudt mijn hoofd 'Op zijn minst zie ik er niet uit als een huiself.' mompel ik zo zacht dat ze het niet kunnen horen door hun luide gelach.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Andrew
Met een brede glimlach op mijn gezicht leun ik tegen de muur van het lokaal aan. Samen met mijn vrienden sta ik te praten en te wachten tot de les begint. Xavier heeft net een hilarisch verhaal afgerond over zijn vakantie en zijn vreemde familie. Nog grinnikend blijf ik op mijn plek staan. "Jij hebt echt een vreemde familie" zeg ik, "Wanneer kan ik ze ontmoeten?". "Je wilt ze niet ontmoeten" zegt Jennifer, een ander meisje in mijn vriendengroep, "Ik heb ze al een keer ontmoet, en ze zijn net zo hersendood als Xavier hier". Xavier kijkt quasi boos naar Jennifer en zegt op sarcastische toon; "Ja, maar ik gedraag me tenminste niet als een kleuter". Ik kijk iedereen in mijn groepje, een stuk of acht man, aan en we beginnen lichtelijk te lachen. Ik ben zou blij met dit vriendengroepje. Ik ben namelijk populair binnen Slytherin en daarbuiten, veel mensen kennen mijn naam en weten wie ik ben. Ik wordt beschreven als de mysterieuze leerling, die weinig weggeeft over zijn verleden maar wel heel aantrekkelijk is. Het zorgt altijd voor een glimlach op mijn gezicht. Echter is mijn leven niet altijd fijn geweest. Het is namelijk niet makkelijk om geen ouders te hebben. Dat is het enige stukje informatie over mijn verleden die mensen kunnen krijgen. Mijn ouders zijn namelijk omgekomen toen ik drie jaar oud was. Iedereen wordt wijsgemaakt dat het een tragisch ongeluk was maar ik weet dat dat niet zo is. Mijn ouders zijn omgekomen omdat ze voor het goede strijden. Ze zijn omgekomen omdat ze tegen Voldemort vechtten in een geheime organisatie, en een geheime inval heeft hun de kop gekost. Ik wordt onderbroken uit mijn gedachten door leerlingen die het lokaal instromen. Ik loop achter mijn vrienden aan naar de deur tot ik gestopt wordt omdat Xavier en Jennifer stoppen. Ik zie gelijk wat er is, ze hebben die hufflepuff weer gevonden waar ze telkens grappen over maken. Zuchtend luister ik naar het gesprek en ik voel me slecht als de spullen van het meisje alle kanten op gaan in de gang. Lachend loopt Jennifer weg samen met Xavier. "Gaat het wel?" vraag ik aan de hufflepuff. Ik pak snel wat van haar bladeren die binnen handbereik zijn en geef ze aan haar. Twee van mijn vrienden, Tim en Jay, helpen ook en binnen no-time hebben we al haar spullen verzameld. "Sorry voor mijn vrienden, soms zijn ze een beetje... impulsief".

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Alice
Mijn blaadjes prop ik in mijn tas en ik wil net veder gaan om de rest op te pakken als ik mijn papieren voor me neus zie in de hand van iemand. Wat angstig kijk ik omhoog om de jongen te zien die er net ook bij stond, hij is ook een Slytherin. Ik heb hem wel eens vaker gezien, aangezien hij redelijk populair is binnen hogwarts weet ik hoe hij heet en wat zijn status hier is: De mysterieuze Slytherin Andrew Weston. Snel verman ik me weer en pak de blaadjes aan waar na ik ze in mijn tas doe, op zijn vraag mompel ik wat woorden over dat het wel gaat voor dat ik naar mijn klas lokaal ren. Ik doe de deur open en sneak snel naar mijn plek achter in het lokaal, gelukkig stond mijn leraar met zijn rug naar het bord toe dus had hij niks door. Nog steeds wat verward kijk ik uit het raam, waarom had de jongen mij geholpen? Het zou zijn reputatie verpesten om met mij gezien te worden, al helemaal door dat hij vrienden is met Xavier en Jennifer. Ik zie nu pas welke les dit is, Transfiguratie. Een van de weinige vakken waar ik niet goed in ben, zuchtend pak ik mijn boek en toverstaf die ik op het tafeltje neer leg. We moeten vandaag een steen in een vis veranderen, vraag me niet hoe en waarom want ik snap het ook niet. Stenen in vissen veranderen... Zijn ze gestoordt? Toch probeerde ze het en er veranderd niet veel meer als dat hij een andere kleur krijgt en wat schubben die verschijnen.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Andrew
Ik zag een verwarde blik over haar gezicht gaan zodra ik haar aansprak en hielp. Ze mompelde wat onverstaanbaars en spurtte snel het lokaal in, zodat ik alleen achterbleef met mijn vrienden in de hal. Ik kijk naar ze en rol mijn ogen. "Nou, zo ver voor een bedankje" zeg ik lachend en ik loop naar hetzelfde lokaal toe waar het meisje in gespurt is. Breed lachend kom ik binnen en ga ik op mijn normale plekje naast Jay zitten op de één na voorste rij. Xavier en Jennifer zitten voor me en ik vang flarden van een gesprek op. Af en toe zie ik ze gemeen kijken naar het meisje die ik net heb geholpen op de gang. Ik weet hoe erge hekel ze hebben aan dit meisje, waardoor het komt weet ik niet, maar soms overreageren ze wel een beetje. Echter zet ik het van me af, ik heb geen zin om tegen ze in te gaan en ik besluit mee te doen met het gesprek tot de les gaat beginnen. Als ik de opdracht hoor lach ik. Een steen in een vis veranderen, iedereen kan dat toch? Met een makkelijke beweging en een goed uitgesproken spreuk verander ik de kleine steen in een vis met prachtige schubben. Glimlachend geef ik mijn maat Jay een high-five terwijl hij hoorbaar zegt; "En Andrew doet het alweer, beste van de klas". Omdat ik de vis niet wil laten sterven doe ik hem snel in het bakje water die de docent aan het uitdelen was. Ik kijk vooruit en zie Jennifer en Xavier half omgedraaid naar het meisje kijken. Ze heeft blijkbaar problemen met het veranderen van de steen, het enige wat er gebeurd is dat de steen een andere kleur krijgt en er een aantal schubben verschijnen. "Ze ziet er niet alleen uit als een trol, haar magische kunnen is ook vergelijkbaar aan dat van een trol!" schelt Jennifer door de kamer heen waarna iedereen stil wordt. Ik schud lichtelijk mijn hoofd. Xavier en Jennifer zijn fijne vrienden, maar soms kunnen ze te ver gaan. Ik kijk het meisje uit hufflepuff aan, in de hoop dat ze oké is.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Alice
Met een klein beetje hoop probeer ik het nog een keer. Geen succes. Net als ik het nog een keer wil proberen hoor ik Jennifer door de klas schreeuwen dat ik niet alleen op een trol lijk maar ook net zo veel magie kan als een trol. Mijn wangen worden rood en ik probeer de tranen die zich in mijn ogen vormen te verbergen door naar de tafel te kijken en mijn haar voor mijn gezicht te laten vallen. Iedereen kijkt me raar aan en ik hoor zelfs wat Slytherin mensen lachen, waarom gebeuren er nou telkens zulke dingen met mij? Ik bedoel zo veel lijk ik toch ook weer niet op een trol? Ik hoor Jennifers hoge lach terwijl ze nog wat roept 'Kijk! Ze moet huilen!' daar gaat mijn poging om het te verbergen. Bijna alle Slytherins in dit lokaal lachen nu of zeggen dingen, mijn blik is nog steeds op mijn steen met schubben. De neiging on het naar Jennifers hoofd te gooien is groot, helaas heb ik geen zin om een week in de ziekenboeg te liggen dus hou ik mijzelf in. De leraar is een tijdje geleden het lokaal uit gelopen dus niemand zal het boeien als ik ook weg ga toch? Vast niet. Aangezien niemand me echt zal missen stop ik snel mijn boek in mijn tas en pak mijn wand op terwijl ik opsta, met een snelle pas loop ik het lokaal uit en sluit de deur achter me. Bang dat Jennifer of Xavier me volgt begin ik te rennen, ik besluit naar buiten te gaan en ga daar onder een random boom zitten die wat beschut is zodat leraren me niet zullen zien.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Andrew
Even lijkt alles oké te gaan. Het lijkt alsof ze het negeert en verder gaat, dus besluit ik om het los te laten. Ik pak nog een andere steen die ik in een majestieke vis verander. En dan hoor ik Jessica wat zeggen dat het meisje echt pijn doet. Ik hoop dat ze sterk genoeg in om ze te negeren en verder te gaan met de les. Als het meisje het lokaal uit stormt zucht ik zachtjes. Jessica is een fijne vriendin om te hebben maar soms kan ze doorslaan. Ze heeft sterke meningen, en mensen uit hufflepuff zijn niet haar favoriet. Echter ga ik niet tegen ze in. Ze zijn mijn vrienden, ik hoor achter ze te staan. Daarnaast weet ik wat er gebeurd met mensen die echt tegen hen in gaan, en dat is alles behalve fijn. Als de deur dichtklapt hoor ik sommige leerlingen lachen, anderen schudden hun hoofd en weer anderen negeren wat er gebeurd is en gaan verder. "Het is maar een dom meisje" zegt Jay als hij ziet dat ik staar naar de deur waar ze net van is weggelopen. Ik knik en draai me om. Inmiddels is de vis aan het spartelen op mijn tafeltje. Ik pak hem snel op en doe hem in het glas. De twee visjes zwemmen naar elkaar en draaien om elkaar heen. Ik glimlach even en richt me op mijn vrienden. Misschien hebben ze gelijk, het is maar een meisje van huffepuff.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Alice
Na een tijdje veeg ik mijn tranen weg en pak een steen die naast me ligt, ik pak mijn wand en probeer het nog is. Weer weinig effect ook al verschijnen en wel dingen die op vinnen lijken maar dat was het ook wel. Zuchtend stop ik mijn spullen weer in mijn tas en sta op, veel zin om naar de volgende les te gaan had ik niet. Gelukkig was het Herbology waar ik wel goed in was, deze klas hebben we als het goed is niet met de Slytherins maar je weet nooit wanneer er weer een roosterwijziging is. Ik loop wat treuzelend door het kasteel op weg maar het lokaal waar ik les heb, volgensmij is het vorige uur nog niet voorbij want het is rustig op de gangen. Eenmaal bij het lokaal staat de deur open maar is er niemand in het lokaal zelf, voorzichtig loop ik naar binnen en zie veel verschillende planten staan, de meeste kon ik benoemen. Plots valt mijn oog op een kruid waardoor er een stroom van bubbels en sop achtig spul je mond uit komt, van een blad kan je al een kwartier tot half uur last hebben. Snel voordat iemand me ziet pluk ik een aantal bladeren van de plant en stopt ze in mijn tas, het doet niemand pijn dus is het erg als ik het in Jennifers drankje doe? Normaal zou ik zoiets nooit doen maar ze verdiendt het..Toch?

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Andrew
Ik blijf zitten en praten tot het lesuur voorbij is en we weg mogen. Glimlachend loop ik de gang op, we hebben nu namelijk Potions van professor Snape, een lesuur dat andere leerlingen haten maar ik niet. Snape is mijn favoriete docent en Potions is mijn favoriete vak. Daarnaast wordt Potions gegeven in de kerkers, wat ik een fijne plek vind om te zijn. Donker, rustig en maakt andere leerlingen die niet van Slytherin komen bang; helemaal perfect. Snel loop ik met een kakelende Jennifer, Xavier en Jay naar het lokaal, waarna ik naast Jennifer plaatsneem op een van de stoelen achter een tafeltje. Voor ons staat een ketel met een rare groene substantie erin. Zodra iedereen er is kijk ik het lokaal rond. Grotendeels is Slytherin, en hier en daar zie ik wat mensen van Gryffindor, Hufflepuff en Ravenclaw. Dan komt Snape binnen. In zijn lange gewaad loopt hij het lokaal in en draait hij zich om naar ons. "Ga naar pagina 147 of je boek"..

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Alice
Als alle lessen eindelijk zijn afgelopen sta ik bij de deuren van de grote hal te wachten tot het tijd is voor het avond diner, ik zal het kruid dat ik veranderd heb in een fijn poeder op het bord van Jennifer strooien zodat alles wat ze eet onder het poeder zit. Hoe ik weet weer welk bord van haar is? Ze heeft letterlijk haar naam in de tafel gekerft. Gelukkig gaat de deur niet veel later open en loop ik wat haastig naar de Slytherin tafel toe, ik kijk goed of het echt haar bord is en strooi het er daarna toe. Door dat het zo fijn is en een best lichte kleur heeft valt het niet op op het gouden bord, voor de zekerheid doe ik ook nog wat in haar glas. Snel loop ik weg van de tafel en zie dat er al een aantal mensen binnenkomen, rustig ga ik op mijn plekje zitten en wacht geduldig. Ik hoop maar dat alles goed gaat.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Lachend loop ik over de gangen, gevolg door Jennifer, Xavier, Jay en Tim. Daarnaast loopt er ook een groepje Slytherin studenten uit alle jaren achter ons aan, als een soort meelopers. Zo gaat het nou eenmaal in Slytherin, de sociale ladder staat vast. Ik geef Xavier een klap op zijn rug terwijl we de gang naar de grote zaal inlopen. "En zo doe je dat" zegt Xavier. Halverwege de zin breekt hij in lachen uit en daardoor doe ik ook mee. Als we uitgelachen zijn zijn we bij de zaal gekomen, waar we binnen lopen. Veel mensen zijn er niet, de enige die ik herken is het meisje waar Jennifer vanmiddag grappen over gemaakt heeft. Ik kijk haar even aan waarna ik weer wegkijk en aan mijn bekende plekje aan de Slytherin tafel ga zitten, tegenover Jennifer en naast Xavier. Wachtend tot we gaan eten volg ik meerdere gesprekken tegelijkertijd. Ik laat een blik vallen op Jennifers bord en zie een soort gouden stof op haar bord liggen. Het is bijna onmogelijk om te zien, behalve als het licht van het raam erop valt. Echter besluit ik dat het vast niks is, dus ga ik verder met praten.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Alice
Het begint drukker te worden in de grote hal en na een tijdje zie ik het groepje Slytherins binnen lopen, voor een seconde maken ik en Andrew oogcontact maar het zal wel niks zijn. Ze gaan op hun standaard plek zitten en ik merk dat Jennifer bij het goede bord gaat zitten, zonder dat ik het kan stoppen verschijnt er een kleine grijns op mijn gezicht. Aangezien ze zo dom zijn als het achtereind van een varken gaan ze het nooit door hebben, misschien zou Andrew het door kunnen hebben maar ik hoop dat hij niks zal zeggen. Niet veel later verschijnt het eten op tafel en begint iedereen te eten, ik hou mijn blik op het groepje terwijl ik wat groentes eet. Ik merk op dat Jennifer gulzig aan het eten is en ik grijns even, het kan elk moment beginnen. Ik had gelijk. Nog geen 5 minuten later begint het sop uit haar mond te stromen, iedereen begint te lachen en ik lach zacht mee ook al voel ik me diep van binnen wel een klein beetje schuldig maar ik schud het gevoel van me af. Ze probeerdt het wanhoopig te stoppen door haar hand voor haar mond te houden maar het lekt er door heen, ondertussen ligt het op de tafel en op de vloer en ze glijdt er bijna over uit.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik schiet op van mijn stoel als er een soort soppige substantie uit Jennifers mond komt. Het stroomt naar beneden en druipt overal naartoe. Ik mijn achterhoofd hoor ik mensen lachen, geslacht dat komt vanaf Gryffindor, Ravenclaw en Hufflepuff. De mensen van Slytherin lachen niet, die zijn te bang dat Jennifer hen iets gaat aandoen. Ik weet dat ik snel moet handelen, anders loopt deze situatie enorm uit de hand. Ik haal mijn vinger over haar bord heen en bekijk de gouden glimmende stof. Gelukkig ben ik goed in Herbology, ik herken de plant gelijk. Ik leg mijn handen op Jennifers schouders en zeg; "Rustig maar. Het is een plant die maar voor een paar minuten werkt, straks is het over". Dan richt ik me op Xavier. "Ga met haar naar de toiletten. Ik regel het hier wel". Ik haal mijn toverstok tevoorschijn, een mooie zwarte eikenhouten stok met feniksveren aan de binnenkant, en richt hem op het goedje dat over al op de tafel ligt. "Scourgify" zeg ik en er schiet een fel lichtje uit het puntje van de stok. Binnen een paar minuten is al het spul weg van de tafels. Ik grinniken zachtjes waarna ik mijn stok opberg en me omdraai naar de andere tafels. Ik kijk naar de docenten tafel en zie dat er niemand meer zit. Perfect. Ik kijk boos naar de menigte mensen. Net lachten de nog allemaal maar nu is die lach weg van hun gezichten. "Wie heeft dit gedaan?" Vraag ik hard zodat iedereen het kan horen. Ik ben heel beschermend voor mijn vrienden, dingen zoals dit vind ik niet oké. En dan ontmoet mijn blik die van het meisje uit hufflepuff. Ik houd mijn hoofd schuin en dat zie ik het. Haar schuldige gezichtsuitdrukking. Zij is degene die dit Jennifer heeft aangedaan.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Alice
Plotselings stopt iedereen met lachen en kijkt naar Andrew Weston die er redelijk pissig uit ziet, hij vraagt wie het heeft gedaan en ik probeer zo onschuldig mogelijk te lijken ondanks dat mijn ogen wijd open zijn. Niet veel later maken we weer oog contact en iets in me zegt dat hij weet dat ik het was. Dit was het dan jongens, ik ben nu zo goed als dood. Snel verbreek ik het oog contact en staar naar mijn bord, er is nog steeds een kans dat hij het laat gaan maar waarom zou hij? Ik bedoel alleen maar meer redens om mij niet te mogen en meer dingen te doen toch? Misschien is het tijd om de hele tijd bij een groep studenten te blijven, of mischien kan ik een Gryffindor of Ravenclaw voor hulp vragen? Ik bedoel die kunnen vast wel wat bedenken om de Slytherins bij me weg te houden, aan leraren ga ik niet veel hebben aangezien her verboden is om planten te plukken zonder toestemming. In de mouw van mijn gewaad hou ik mijn wand vast, een eikenhouten stok met een eenhoorn haar als kern. Ik hou hem goed vast want Andrew heeft hem ook nog in zijn hand en je moet een Slytherin die boos op je is nooit vertrouwens met een wand in zijn handen. Die opties die ik nu heb is hier blijven en straks met een groepje weg gaan of met de eerste mensen mee gaan richting de Hufflepuff huiskamer. Ik besluit het eerste te doen en sta rustig op waarna ik met een snelle paa de grote hall uit loop, het is vrij rustig op de gangen en ik loop snel veder richting mijn huiskamer die naast de keuken zit.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Nog steeds pissig staar ik de menigte over. Ik weet al wie het gedaan heeft, het meisje van hufflepuff, maar om geen rare indruk te wekken blijf ik niet naar haar kijken. In de seconde dat onze blikken kruisten heeft ze wel gemerkt hoe boos ik over dit soort dingen kan worden. Ja, je kan zeggen dat het Jennifer's verdiende loon is. Ze is niet bepaald de aardigste tegen iedereen en kan worden beschreven als pestkop, maar ze is een vriendin van me. En ik laat vrienden en vriendinnen van me niet in de steek, dat heb ik wel op de harde manier geleerd. Zoals mijn ouders mij in de steek lieten namelijk. Waardoor ik zonder ouders kon opgroeien. Waardoor niemand ooit mee naar huis kon gaan, want ik had simpelweg geen huis. Ik had helemaal niemand. En daarom ben ik zo beschermend over mijn vrienden, want ik wil niet dat ze hetzelfde gebeurd. Met een laatste geïrriteerde zucht ga ik weer zitten. "Stomme kinderen" zeg ik mompelend tegen mijn vrienden. Ze knikken allemaal. De gesprekken op de hele Slytherin tafel worden gestaakt tot aan het einde van het eten. De meeste leerlingen lopen weg richting de huiskamers. Pas als we opstaan begint het geroezemoes weer. Waarschijnlijk over mijn uitbarsting. Want ik ben ook o zo mysterieus met mijn oplaaiende woede. Ik sta op van de tafel en loop ik weg, met mijn vrienden achter me aan rennend. Ik ga naar het toilet waar Jennifer is, ik weet precies naar welke Xavier is gegaan. Op mijn weg daarnaartoe trek ik een boos gezicht, omdat ik weet dat iedereen naar me kijkt. En op het moment kan het me niks schelen hoe anderen me zien.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld