Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

1DO, HS' - With District13

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Samen met (l)

Mine : Rose Maive Carter
You : Harry Styles + De eer om te beginnen

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
- Harry Styles You Know The Bae -

Met moeite hou ik een vrouw bij die me een ronleiding geeft door het instituut, het is erg groot en geen idee als ik het echt ga onthouden in zo een korte tijd, ik blijf hier niet namelijk lang hoelanger ik hier namelijk blijf hoe groter de kans wordt dat ik ontdekt wordt door de paparrazi. Natuurlijk moet ik dan wel bewijzen dat ik mentaal helemaal gezond ben, en hoe ik dat ga doen is een goede vraag. "Dus Haryy nog vragen?" Vraagt de vrouw als ze dan eindelijk klaar is met de rondleiding en bij een deur is gestopt. "Zoals u weet stel ik mijn privacy erg op prijs, weet u zeker dat ik er verzekerd op ben?" Vraag ik aan de vrouw, niet ouder dan 40. Ze glimlacht begrijpend en duwt haar bril goed op haar neus. "Niemand weet dat u hier zit van buitenaf Harry, en geen enkele van de andere tieners heeft mogelijk contact met de buitenwereld, zoals u weet zijn alle telefoons en computers verboden." Vertelt ze me geruststellend. "Nou dit is je slaapkamer, je slaapt in je eentje op de kamer en zoals ik al zei na 12 uur mag er niemand anders op je kamer. Je kan straks al je spullen uitpakken, we gaan nu gezamelijk ontbijten." Vertelt ze waarna ik knik en haar achterna loop naar de eetzaal.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Rose;

Door de lange gangen loop ik richting de eetzaal terwijl ik om me heen kijk door de gangen van het instituut. Ik was wat later als de rest ondanks dat ik weet dat dat eigenlijk gewoon op tijd moest komen. Vele mensen hadden hier hun plekje al gevonden aan de tafel en juist daarom ging ik ergens zitten waar ik alleen zat. Niet omdat ik niet bij andere wou zitten want ik kende bijna iedereen hier, dat was omdat ik hier al wat langer zat als alle andere. Met een diepe zucht gooi ik mijn iets wat langere vest over de stoel heen en loop vervolgens naar de plek waar je op kon scheppen. Twijfelend gingen mijn ogen over al het eten heen en vragen speelden zich in mijn hoofd af. Met een hongerig gevoel in mijn buik begon ik toch maar wat dingen te pakken al wist ik al dat ik zodra ik zou beginnen met eten niet meteen meer zou stoppen, iets wat mij dwars zat.
Nadat ik klaar was pak ik een glas met water en loop ik vervolgens terug naar mijn plek waar ik een paar keer met mijn vork in een stukje eten prikte, bang voor wat komen zou. Mijn hoofd was er niet echt helemaal bij tot dat ik in een keer een hand op mijn schouder voelde. "Ga je dat nog opeten of..?" vroeg een van de begeleiders die mij al langer volgde waardoor ik zwak knikte en de eerste hap in mijn mond steekte en keek hoe de begeleider weer weg liep. Door het hapje werd mijn honger alleen maar erger wat een zucht uit mijn mond liet ontsnappen, good job gurl.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Harry
Zodra ik de eetzaal inloop voel ik de ogen die op mij gericht zijn, het gefluister is ook erg moeilijk te negeren. Ik haal diep adem en hou het even in voor ik uitadem, waarna ik achter Lydia aanloop, de vrouw die me een rondleiding gaf. "Voel je je wel oké?" Vraagt ze en kijkt over haar schouder naar me om. Ik kijk niet begrijpend naar haar op, maar zie dan dat ze naar mijn handen staart. Gelijk laat ik mijn handen los wat een paar rode plekken oplevert door mijn nagels die ik in mijn handpalmen drukte. "Is het misschien oké als ik vandaag ergens anders eet, het wordt me een beetje teveel als u begrijpt wat ik bedoel." Zeg ik ongemakkelijk en ga met mijn hand in mijn nek. Ze kijkt me met medelijden aan, wat mij hoop geeft dat ik misschien mag eten in mijn eentje. "Nee lieverd, we zijn hier voor jouw gezondheid maar je moet er toch zelf je best voor doen." Ik zucht diep maar knik toch. Ze draait zich om en loopt door, ik loop achter haar na en kom aan bij de plek waar je eten kan opscheppen, tenminste ziet het er goed uit. Ik pak een dienblad en pak twee broodjes en een gesuikerde donut, ook pak ik een glas melk. Als ik opgeschept heb kijk ik vragend op naar Lydia, en nu? "Je mag zitten waar je wil, ik denk dat mijn taak er nu wel op is. Succes." Zegt ze en glimlacht mij bemoedigend aan. Ik slik en kijk naar de katine, mensen zitten in groepjes en eten hun eten terwijl ze wat met elkaar zitten te praten. Ik zoek naar een lege tafel, ik wil niet met wildvreemde opeens mijn ontbijt eten. Weer zucht ik diep als ik zie dat er geen lege tafels meer zijn, wel is er een tafel waar maar één meisje zit aan het uiteinde, ik kan vast wel aan de andere uiteinde zitten. Met volle moed loop ik naar de tafel en blijf er dan staan. "Is het oké als ik hier kom zitten?" Vraag ik aan het meisje die wat met haar eten speelt.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Rose;

Ik hield mijn vork in mijn hand en keek naar het eten, de honger nam toe in mijn maag maar mijn gedachtes lieten mij geen hap door mijn keel eten. Het frustreerde me dat ik gewoon verplicht was om hier te eten, maar ik wou het niet, ik mocht niks meer eten zei een stemmetje in mijn hoofd. At ik het wel dan zou ik zoveel mogelijk er weer proberen uit te halen ondanks dat ze me een halfuur naar het eten in de gaten zouden houden omdat de calorieën dan al op zouden zijn genomen. Met twijfelende ogen keek ik om me heen, ik vroeg me af of ik niets kon weg smokkelen in mijn kleding ondanks dat ik dat eigenlijk best vies vond alleen wist ik dat het geen goed idee zou zijn en er alleen maar meer van in de problemen zou komen.
Met een zucht ging ik door met het spelen van mijn eten tot dat een stem me uit mijn gesprek in mijn hoofd hield. De jongen die aan het einde van mijn tafel stond vroeg of het oke was als hij er bij kwam zitten, maar veel tegen spraak had ik sowieso niet dus knikte ik kort. "Tuurlijk." antwoordde ik met een zwak glimlachje.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Harry
Ik kijk haar dankbaar aan en neem dan plaats aan de tafel. Gelijk begin ik te eten, zonder me druk te maken om hoe ik eruit zie, ik prop de broodjes zowat een voor een in mijn mond. Als ik na een paar minuten al klaar ben met mijn broodjes eet ik ook nog mijn donut die ik wegspoel met mijn melk die ik in één teug leegdrink. Na het laatste druppeltje melk veeg ik mijn mond af met de rug van mijn hand en kijk ik tevreden vooruit, dat was misschien wel het beste ontbijt in dagen. Pas wanneer van de maaltijd van net ben bijgekomen besef ik me dat ik vast op een hongerige hond moest lijken, bij de gedachten al beginnen mijn wangen te gloeien.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Rose;
Mijn mond valt een stukje open zodra ik zie hoe snel hij het eten allemaal op eet krijg ik een draaierig gevoel in mijn hoofd, hoe kan iemand zo snel alles op eten.. Ik rol even met mijn ogen om mijn gedachtes weg te schudden, maar richt me dan toch op mijn bord. Ondanks dat het eigenlijk best lastig is om over mijn voeding te denken probeer ik het weg te schuiven en begin toch verder te eten ook al gaat dat behoorlijk langzaam en gepaard met veel slokken water tussendoor om de honger te stillen, ik zou het later vandaag wel proberen er af te sporten, maar nu moest ik wel anders zouden de begeleiders zoals gewoonlijk heel veel vragen gaan stellen. Omdat ik toch niet veel had opgeschept was het ook zo weer op maar ik voelde er me wel heel vreselijk er door, alles waar ik aan kon denken ging wel om eten.. Hoeveel kcal, suikers, vetten enz er wel niet in moesten zitten. Een klein zuchtje verliet mijn lippen.
Ik grinnikte kort toen ik merkte dat zijn wangen lichtelijk begonnen te gloeien, geen idee waarom maar ik denk dat hij zich zojuist besefte hoe het er wel niet uit had moeten zien voor de anderen. "Volgens mij had er iemand hier honger." vroeg ik aan de jongen tegen over. Niet veel later schoof ik mijn bord weg omdat ik gewoon echt niet meer verder wou én kon eten, het was genoeg zo.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Harry
Ik lach om wat ze zegt en knik. "Ik zag er vast verschrikkelijk uit, sorry." Zeg ik en ga met een hand door mijn lange bruine krullen en ga achteruit leunen. "Geloof het of niet, ik zou dit nooit in het openbaar doen. Deze plek brengt misschien wel het slechtse in mij naar boven ahahah." Zeg ik lachend. Ik zou inderdaad nooit zo als een gek tekeer gaan op mijn eten normaal gesproken, ik zou me altijd druk maken om de paparazzi, die zijn normaal gesproken namelijk overal om elk seconde van je leven vast te zetten en daarna door te verkopen aan elke magazine die ze wilt hebben, het lijkt alsof mijn privacy er niet toe doet, maar dat doet het er waarschijnlijk ook niet toe. "MIjn naam is Harry trouwens, Harry Styles." Stel ik mezelf voor aan het meisje die duidelijk ook klaar is met eten.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Rose;

Ik haalde mijn schouders op. ''Geloof me, ik heb erger gezien hier...'' antwoordde ik hem, meer doelend op mezelf natuurlijk omdat ik ook zo en nu mijn eetbuien heb, maar dat wist hij niet natuurlijk. Rustig keek ik even om me heen, de eerste mensen begonnen langzamerhand weer te vertrekken, al wist ik dat ik hier minimaal nog een halfuur moest blijven zitten zodat mensen me in de gaten konden houden om niet te gaan overgeven. Ik frummelde even aan een van mijn armbandjes onder mijn tafel, het was verschrikkelijk om hier te moeten blijven zitten in de geur van eten, maar veel kon ik er niet aan veranderen.
Ik moest lachen om wat hij zei en waar of niet waar, ik had al lang niet meer gelachen. Deze plek liet me alleen voelen ondanks dat ik wist dat ik niet alleen was, ik had genoeg mensen hier leren kennen die in het zelfde probleem zaten als mij, maar toch voelde ik me bij niemand echt op mijn gemak en had ik het gevoel dat niet veel me begrepen.. Weer haalde ik mijn schouders op. ''Eerst zien, dan geloven zeiden mijn ouders altijd.'' lachte ik terug. "Rose, Rose Carter.'' stelde ik me voor nadat hij zijn naam had gezegd.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Harry
Ik verwachte een onverwachte vraag of raar gestaar nadat ik me had voorgesteld maar dat alles kwam maar niet, ze stelde zich voor als Rose Carter en dat was het. Het voelt anders, anders maar toch goed, alsof een zware last van mijn schouders valt. Ik had nooit verwacht dat iemand zo met me om zou gaan, me zou behandelen net zoals ik behandelt werd voor het hele Xfactor, en nu merk ik pas hoe erg ik het had gemist. Ik kijk voorzichtig om mij heen en zie geen starende blikken meer, sommige zijn al weg en sommige kletsen en lachen nog na, maar niemand kijkt naar mij. Met een opgeluchte glimlach kijk ik weer voor me uit naar Rose. Een uur geleden haatte ik het idee van dit instituut, dat donkere gevoel vanbinnen die ik niet kan beschrijven werd maar groter en groter, maar nu lijkt het opslag te verdwijnen. "Hoelang zit jij hier eigenlijk al?" Vraag ik, niet om het gesprek maar voort te zetten, maar omdat ik oprecht geïnteresseerd was in het meisje die me voor het eerst in jaren weer normaal liet voelen.

Sorry als het shit is, ik ben echt moe maar wilde weer schrijven ahahaah

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Rose;

Mijn ogen bleven op de jongen gericht maar toch merkte ik dat ik me een beetje ongemakkelijk vond om hier te blijven zitten aangezien ik in al die tijd dat ik hier zat, nog nooit echt een gesprek met iemand had gevoerd tijdens het eten omdat ik het lastig vond als de andere al eerder mochten gaan maar ze mij niet lieten gaan en meestal zou ik dan eindigen met iedereen die het zelfde vergelijkbare probleem zoals mij had en zouden we hier maar zwijgend zitten, maar eigenlijk liet het me best wel goed voelen om met iemand te praten.. De tijd ging veel sneller al zei ik het zelf.
Harry's stem klonk weer door mijn oren heen waardoor ik mijn gedachtes op zij schoof om te horen wat hij te zeggen of te vragen had. Toen de vraag eenmaal tot me was doorgedrongen moest ik even slikken, ik zat hier namelijk al veel te lang en ik had al lang weg kunnen zijn maar het lukte me gewoon niet. Met alle hulp die ik kreeg, lukte het me gewoon niet. Ik zuchtte en keek naar mij ineens zo interessante handen. "Ik zit hier nu al 2 en 'n half jaar.." mompelde ik wat zachtjes ondanks dat ik door had dat hij alleen maar geïnteresseerd was. Ik had er moeite mee als iemand vroeg naar de tijd hoelang ik hier al was maar ik kon het niet helpen. "Ik ben gewoon een moeilijk persoon gok ik." voegde ik daar als grapje aan toe, om het gesprek toch nog gewoon vrolijk te houden.

Geen probleem hoor, herken het haha.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Harry
Ik slikte even bij het horen van haar antwoord, 2 en 'n halfjaar, dat is erg lang. Ookal geeft mijn management alles om mijn gezondheid, 2 jaar weg konden ze niet veroorloven, mensen zouden vragen stellen en natuurlijk moet mijn carriere gewoon verder. "Sommige hebben gewoon wat langer nodig, en als jij zo iemand bent dan moet dat maar." Zeg ik en glimlach, ik meende het namelijk, ik ben echter benieuwd als iedereen het daar over eens is, wat zullen ze doen zodra ik misschien wel telang neem om te herstellen? Ik vouw mijn handen ineen en begin ermee te spelen. Twee volle jaren zonder je ouders of vrienden, mijn vrienden zal ik het meest missen, mijn familie niet zien voor lange tijden heb ik al aangeleerd door het vele reizen, maar de jongens? Door de jongens voelde ik me nooit alleen, we waren altijd wel samen en zelfs als we even een pauze hadden namen we toch de tijd om altijd wat te doen zoals lunchen, maar dat kan natuurlijk nu niet. Voor 3 volle jaren waren we bijna elke dag wel samen, maar natuurlijk hebben we allemaal onze eigen prive-leven vooral nu iedereen een stapje vooruit zet in hun eigen leven zag ik onze vriendschap steeds meer veranderen. Elke dag samen lunchen ging naar 1 keer in de week. Natuurlijk waren we bij de tours nog altijd samen maar daarbuiten hadden ze hun vriendinnen of familie, op dat moment merkte ik hoe ik naast mijn vrienden en bandgenoten bijna niemand heb, toen ik daar achterkwam knapte er iets in mij. Een donker en alleen gevoel dat als maar groter werd en op een dag mij teveel werd. De gedachten dat dat mijn realiteit voor de komende tijd is word mij teveel. Ik sta snel op en voel hoe mijn ademhaling onregelmatig en erg snel wordt. "I-ik krijg geen-" Ik krijg het er niet uit.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Rose.

Ik glimlachte ook al was het niet gemeend, ik vond het heel erg vervelend maar er zat buiten mijn familie toch niemand op me te wachten. Het enige waar ik zo erg mee bezig was, was om er bij te horen én vrienden te maken maar toch had iedereen wel wat te zeggen over mijn uiterlijk. Dat was de hele reden dat ik hier ook zat, ik moest er bij horen en dat heeft me veel problemen opgeleverd. Ik zuchtte kort bij het idee, naar een jaar ben je toch best wel klaar met proberen en gaat het steeds meer in je hoofd zitten dat het leven maar zo was. Dit probleem ging niet meer weg en ik zou dit gebouw als mijn thuis gaan moeten zien voor de rest van mijn leven als er niet snel iets zou gaan veranderen.
Mijn aandacht sprong weer naar de jongen tegen over me toen hij begon te stotteren en ondanks dat hij zijn zin niet kon afmaken begreep ik toch wat hij wou gaan zeggen, hij had een paniek aanval en kreeg daardoor geen lucht. Ik stond met een vaart op om naast hem te komen staan waarna ik door de zaal riep dat ze ik hulp nodig had. Het duurde zoals gewoonlijk erg langzaam voordat er daadwerkelijk iemand was gekomen omdat ze iemand moesten halen die verstand had van EHBO omdat die het beste met ademhalingsproblemen om kon gaan, iets wat ik erg slecht vond omdat iedereen zowat een EHBO diploma moest hebben als ze hier werkte. "Harry, luister naar me.. Haal adem via je mond in en via je neus uit, hou je adem in voor een paar seconde als je dit herhaalt." zei ik terwijl ik zijn armen in de lucht probeerde te houden ook al was ik wat kleiner dan hem. Ik voelde dat iemand zijn armen overnam en hem probeerde te kalmeren waardoor ik even een paar stappen achteruit nam. Had ik iets verkeerd gezegd of gedaan waardoor hij ineens een paniekaanval kreeg? Ik had al vaker iemand een paniek aanval zien krijgen waarna dit werd gedaan dus ik dacht dat het het beste was als ik dat ook deed omdat het zo lang duurde voordat er iemand kwam. Verbijsterd sta ik even toe te kijken, niet wetend wat ik moest doen of zeggen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld