Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Mai
Check het forum voor gezelligheid!!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar
ORPG The werewolf and the vampire
Ladybambi
Internationale ster



Wij weten, jij niet.
De O bijt


Ik: James Alexander Jordan~ 17 jaar~ Zoon van de weerwolvenalfa~vriendelijk~kleinste wolf van de roedel~heeft net als de meeste weerwolven een allergie voor zilver~mjw~picca's


Wolf heeft zelfde blauwe ogen als menselijke vorm.

Begin in volgende bericht.
Anoniem
Landelijke ster



Riley Conzalez
18 (139) years old
Vampire


Ladybambi
Internationale ster



Rustig liep James door het bos, en langs een groot open veld. Volgens de verhalen was dit het oorlogsveld. Een veld waar jaren geleden een grote oorlog werd uitgevochten tussen vampiers en weerwolven. Een oorlog waar nooit echt een overwinnaar uit naar voren kwam. Beide partijen gaven niet op en waren ongeveer even sterk. Onoverwinnelijk en niet bereid om zwakte te tonen. En zelfs al was er een zwakte bekend, werd er al snel een zwakte van de tegenstander ontdekt waardoor het weer gelijk stond. Jaren gingen de gevechten door, wat ook goed aan de bomen rondom het veld te zien was. Grote stukken schors misten uit de bomen, waar een weerwolf of een vampier tegenaan gegooid was. Zelf had James de oorlog niet bewust meegekregen. Hij was net een paar maanden oud toen de vampiers verdwenen, maar hij had de verhalen erover wel gehoord. Weerwolven waren dan misschien geen onsterfelijken zoals vampiers, ze konden extreem lang leven. Langer dan normale mensen en zijn familie had hem alles verteld. Alles behalve wanneer de oorlog werkelijk begonnen was, want dat kon niemand zich herinneren. James vroeg zich af of de vampiers het zich konden herinneren, maar betwijfelde dat. De oudste vampiers die in de oorlog vochten waren net als de oudste weerwolven allang vermoord tijdens de oorlogen.
Even keek James naar het veld. Eigenlijk mocht hij er niet komen en daarom besloot hij ook niet lang te blijven en liep verder het bos in. In de buurt was er een mensendorp, maar daar zou James uit de buurt moeten blijven. Mensen waren gevaarlijk. Gevaarlijker dan vampiers en weerwolven en dat zei nog al wat als je bedacht dat ze geen krachten hadden. Ze waren machteloos, maar vreemd genoeg was dat hun sterkste kracht. De mens was onvoorspelbaar en creatief. Wie niet sterk is moet slim zijn, was 1 van hun uitdrukkingen en die namen ze zeer serieus. Ze wisten steeds technieken te gebruiken om hen te vangen als ze ontdekten dat ze bestonden. Hoewel James nu op een normaal mens leek, kon hij niet naar het mensendorp. Mensen vertrouwden buitenstaanders niet echt en waren op hun hoede. Ze zouden zo ontdekken dat hij niet wist hoe hij zich in de mensenwereld moest gedragen en beseffen wat hij werkelijk was, om hem vervolgens daarom te vermoorden. Ze hadden vreemde wapens, vuur en vallen.
Even schudde James zijn hoofd, om zijn gedachten van de mensen af te halen. Eigenlijk was James altijd nieuwsgierig over hoe ze leefden. Hij wilde graag eens gaan kijken, maar dat ging niet. Het was een te groot risico. Voor hem en zijn hele roedel en daarom liep James rustig door tot hij bij een groot meer aan kwam, waar hij rustig wat uit dronk, tot hij opeens een vreemde geur opving. Even fronste James zijn voorhoofd en keek om zich een. In de verte hoorde hij de blaadjes ritselen, maar niet door de wind. Alsof er iets tegenaan kwam. Voetstappen van meerdere wezens. Dieren, mensen, weerwolven? James kon het niet helemaal goed horen, maar de geur kwam hem niet bekend voor.
"Wie is daar?" vroeg James dan ook en ging rustig overeind staan. Zelf was James nog maar 3 keer veranderd in een wolf en daardoor kleiner dan de rest van zijn roedel. Hij had ook nog niet echt een weerwolvengeur, wat in sommige omstandigheden best handig was, voor rivaliserende roedels of zo.
Ladybambi
Internationale ster



@Bellamy 
Anoniem
Landelijke ster



De slokken whiskey gleden gemakkelijk bij Riley naar binnen. Het was een typische vrijdagavond. Ze was samen met haar beste vriendin Evelynn naar het dorpscafé gegaan. Evelynn was net zoals Riley en vampier. Ze hebben elkaar tientallen jaren geleden leren kennen in New Orleans. Riley was toen nog niet zo lang een vampier en was bezig met een van haar eerste slachtoffers. Evelynn ontdekte haar en het slachtoffer en even dacht Riley dat ze er geweest was tot Evelynn haar tanden liet zien en zelf begon aan het slachtoffer. Evelynn heeft haar vanaf die dag onder haar hoede genomen en haar alle kneepjes van het vak geleerd. Evelynn voelde als de zus die ze nooit had gehad en vanaf die ene dag waren ze dan ook onafscheidelijk. 
Nu stonden ze wederom zoals elke vrijdagavond in het café. Ze dronken whiskey, dwongen mensen om van alles te doen en natuurlijk het belangrijkste. Ze voedde zich met vers bloed. Riley danste met een knappe jongeman op de dansvloer. Ze liet haar handen over zijn lichaam glijden, haar ogen gelinkt met de zijne. Ze keek hem diep in zijn ogen aan en dwong hem om niet te schreeuwen of een kik te geven. Ze greens en boog zijn hoofd zodat zijn nek zichtbaar werd. Ze hoorde het kloppen van zijn ader. Ze kwam dichterbij en zette haar tanden vrijwel meteen in zijn nek. Ze beet hard en begon met het zuigen van zijn bloed. Ze dronk hem zover leeg dat het net niet gevaarlijk werd waarna ze hem wegstuurde. 
Lachend liep ze terug naar Evelynn en greep haar bij haar arm. "Het is tijd om te gaan" Ze greens en sleurde haar vriendin mee naar de uitgang van het café. Samen woonde het tweetal in een landhuis in het bos. Ze waren er snel aangezien ze enorm snel konden rennen. Ze stapte naar buiten en keek even rond. Het was enorm stil op straat, alle mensen die niet in het café waren, waren al diep in slaap. Ze renden samen naar huis door het bos waarna ze beide bij het landhuis aankwamen.

@ladybambi 
Ladybambi
Internationale ster



Even sloot James zijn ogen, om te bepalen waar de vreemde geur en voetstappen precies weg kwamen. Hij moest zich soms wat beter concentreren voor de precieze details van een geur of geluid. Het meeste kon hij wel horen, zelfs voor zijn eerste transformatie, maar af en toe... Naja hij was nooit een echte wolf geweest. Zeker niet in zijn menselijke gedaante. De geur en het geluid waren echter verdwenen en even haalde James zijn schouders op. Het zou wel niets zijn, hij zou het zich wel verbeeld hebben. Het was inmiddels al laat in de nacht en een lange dag geweest. Als jonge weerwolf moest hij nog altijd zijn gave leren beheersen. Hij had dan ook elke dag behoorlijk zware trainingen die lichamelijk alles van hem vroegen, waardoor hij totaal uitgeput kon raken. Waarschijnlijk was dat nu ook het geval, alleen dan geestelijk en niet lichamelijk. Hij ging normaal gesproken ook nooit zo laat naar het bos.
Rustig draaide James zich weer om. Eigenlijk wist hij niet waarom hij juist nu naar buiten was gegaan. Het was al laat, zelfs in het mensendorp sliepen de meeste mensen inmiddels al. De meeste dieren waren al in diepe slaap, enkel de nachtdieren die de hele dag hadden geslapen waren wakker. In de verte klonk een uil hoog in de boom, zijn ontwaken aankondigend. Zelf dacht James dat hij nog wakker was, puur omdat hij zich in de avond kon ontspannen. Het bos was al jaren vredig, zelfs in de nacht met de nachtdieren. Het bos was stil, de beek die erdoor heen stroomde klotste zachtjes tegen de randen aan. Een geluid wat hij ondanks een redelijke afstand nog altijd goed kon horen. Hij had gehoord dat de afstand voor mensen te ver was om de beek te horen, maar het geluid ontspande hem. Hij kon zich niet voorstellen dat mensen minder konden horen dan hem. Hoe konden ze dat volhouden? Natuurlijk kwamen ze niet vaak in de bossen en hadden het dus minder nodig dan hem, maar zelfs dan nog.
Op het moment besloot James echter naar huis te gaan, voor een goede nachtrust. Echter besloot hij toch nog een klein stukje om te lopen om te ontspannen. Rustig liep hij door het bos, zo dicht mogelijk naar het mensendorp als hij durfde. Hij was altijd al nieuwsgierig geweest in hun manier  van leven en soms kon hij kleine dingen onderscheiden vanaf een gepaste afstand. Dingen waar hij van probeerde te leren. Terwijl hij door het bos liep, de menselijke paden ontwijkend, dacht hij daarover na. Zou hij ooit de menselijke gewoontes kunnen leren?

@Bellamy 
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld