morgenstern schreef:
Ongeduldig stond Lucas te wachten. Twee minuten geleden had hij zijn soldaten op pad gestuurd om het befaamde meisje te gaan halen. Hij had ervoor gezorgd dat er geen stukje van hun huid meer zichtbaar was. Lucas had de nodige maatregelen genomen en dat zou hij altijd blijven doen met haar in de buurt. Hij hoorde een licht geroezemoes vanuit één van de gangen komen, maar had niet het vermoeden dat het haar was. De gevangenen waren wel vaker met elkaar aan het praten en uiteindelijk was het een hopeloze zaak geweest om hen te laten ophouden. Het was wel het minste dat hij ze kon gunnen. Na nog een keer op zijn horloge te hebben gekeken, hoorde hij eindelijk een paar voetstappen. Hij keek nog een laatste keer rond in de zaal, die gevuld was met een tiental soldaten en richtte dan zijn blik op de gang waar de soldaten eerder waren in vertrokken. De twee soldaten kwamen tevoorschijn, maar ze waren niet alleen. Er was een meisje bij hun. Ze werkte merkelijk tegen, maar Lucas had zijn soldaten goed opgeleid. Ze konden alles en iedereen tegen houden, zelfs dit meisje, dat veel dodelijker was dan ze leek. Maar haar dodelijkheid was net de reden dat ze hier was. "We hebben haar, commandant Warner." Riep één van de twee soldaten, die een arm van het meisje vast had. Het trio liep meteen richting Lucas, alsof de soldaten met een grote trots hem het meisje wouden presenteren. Met een klein knikje stuurde hij de twee soldaten weg. Ze hadden hun werk gedaan, maar daar zou hij ze niet voor belonen. Lucas richtte zich op het meisje en begon zijn uitleg, die hij al enkele keren in zijn hoofd had geoefend. Hij kwam dan wel erg zelfzeker over op iedereen, maar toch twijfelde hij over alles. Nooit wist hij of hij de juiste beslissing had gemaakt en met de grote druk die op zijn schouders lag, kon hij het zich niet permitteren om iets verkeerd te doen. "Ik ben commandant Warner, de leider van deze sectie." Begon hij haar te vertellen, nadenkend over zijn volgende woorden. "Ik denk dat je wel weet waarom je uit je cel bent gehaald." Ging hij verder, doelend op de dodelijke gave die ze had. "Dezelfde reden als je opsluiting." Verduidelijkte hij zichzelf. "Als je je gave gebruikt op wie we willen en hoe we willen, krijg je een leven aangeboden dat iedereen wilt. Je krijgt alles waar ja maar van kunt dromen en de enige voorwaarde, is dat je doet wat we je opdragen." Lucas besloot dat dit genoeg uitleg was. Ze zou toch sowieso doen wat hij wou. Hij was degene die hier de leiding had en dat gaf hem de macht om iedereen te laten doen wat hij wou. "Breng haar naar het Centrum." Droeg hij niemand in het bijzonder op, al wist Lucas dat het bevel zou uitgevoerd worden. Als dat niet het geval zou zijn, werd iedereen ervoor gestraft. Dat waren de regels en dat wisten de soldaten. Hij liet liet het kleine zaaltje achter zich en liep richting de auto die hem naar het Centrum zou brengen. @Mikatos
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
.
17
