Forum

Love that we cannot have is the one that last the longest,
hurts the deepest, and feels the strongest.

Een orpg met @ellae 
Mijn personage:
Ivy Marcella Greye // 19 jaar




Een aantal dagen waren al voorbij gegaan, en vandaag was de eerste dag dat Ivy alleen in het paleis was, zonder haar familie. Haar vader was in de ochtend weer naar huis gegaan, wat ze jammer vond, maar ze begreep het. Ze was eigenlijk nooit ergens zonder haar familie geweest, en ondanks dat ze hier de rest van haar leven zou moeten doorbrengen, voelde het alsof ze nog een vreemdeling was. Ivy kwam uit een van de rijkste en machtigste gezinnen uit het land, en ze was de oudste dochter van het gezin. Dat, en het harde werken van haar ouders hadden ervoor gezorgd dat ze nu in het paleis was, en dat ze zou trouwen met de kroonprins van het land. Ze kon het allemaal nog niet echt beseffen, vooral omdat ze de prins pas een paar dagen geleden had ontmoet en ze hem nog niet echt kende. Ze hoopte dat ze de kans zou krijgen om meer tijd met hem door te brengen, om hem beter te leren kennen. Maar zelfs als ze erachter zou komen dat hij niet de man van haar dromen was, trouwen met hem zou ze toch.
Ivy liep diep in gedachten door de lege gangen van het paleis op de begane grond, met enkel het maanlicht en wat schemerende kaarsen die het pad verlichtten. Ze was opweg naar de uitgang, ze wilde naar de tuin lopen, zodat ze even alleen kon zijn. Het waren drukke dagen geweest en het had allemaal zoveel indruk op haar gemaakt. En er leek geen einde aan te komen, want morgenavond was er een bal in het paleis, en nu bekend was geworden met wie de prins ging trouwen, wilde iedereen haar zien en ontmoeten.
Na een poosje zette Ivy een paar stappen naar buiten en haalde even diep adem. Ze sloot haar ogen even en genoot van de rust en de stilte om haar heen, iets waar ze al een poosje naar verlangde.