Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg | What a wicked game to play, to make me

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:

What a wicked game to play, to make me feel this way.
What a wicked thing to do, to let me dream of you.

Een orpg met @SeventhHeaven

Mijn personage:
Amelia Chany Silveira // 18 jaar

SeventhHeaven
Wereldberoemd

SeventhHeaven schreef:

Mijn personage:
Elias David Castillo // 30 jaar
{option}

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Amelia stond op een wankel krukje in de kamer. Ze had kramp in haar benen, want ze stond daar al een poosje terwijl twee kamermeisjes om haar heen huppelden en haar trouwjurk op elke mogelijke manier probeerden te verbeteren. Haar lange haar hadden ze naar achteren gevlochten en opgestoken, al hing er een verdwaalde pluk in haar gezicht. Ze streek het achter haar oor, toen ze vlug geklop op de deur hoorde en zonder op antwoord te wachten kwam haar moeder de kamer binnen. Ze liep naar Amelia toe en bekeek haar met een strenge blik, van top tot teen. Bescheiden sloeg Amelia haar blik neer, terwijl haar moeder de kamermeisjes wees op hetgene waar ze nog even aan moesten werken, zodat haar jurk er perfect uit zou zien. ''Mooi, Amelia..'' Zei ze daarna, zonder haar dochter aan te kijken, haar blik geconcentreerd op de jurk alsof dat belangrijker was dan hoe haar dochter zich voelde, want zo ervaarde Amelia het. Ze wilde helemaal niet trouwen, maar haar partner was uitgekozen door haar ouders en daar had ze niks tegenin te brengen. Ze voelde zich niet op haar gemak in dit vreemde huis, aan de zijde van een vreemde man waar ze de rest van haar leven mee moest doorbrengen. Ze had er dus ook niet van kunnen slapen en daarbij kreeg ze geen hap door haar keel tijdens het ontbijt. ''Amelia, kom, we zijn klaar!'' Hoorde ze haar moeder zeggen. De kamermeisjes hielpen haar van het krukje af, streken voor een laatste keer haar jurk glad en lieten de sluier over haar gezicht heenvallen.
Daarna hielpen ze haar mee naar beneden, waar haar vader haar stond op te wachten. ''Amelia..'' Zei hij, toen hij zich had omgedraaid en zijn dochter had bewonderd. Amelia was zijn oudste dochter, waar hij een sterke band mee had. Hij was emotioneel om het feit dat hij haar moest afstaan, maar hij had het huwelijk zelf geregeld en hij wist dat hij Amelia niet altijd bij hem kon houden. ''Ben je er klaar voor?'' Zei hij, er verscheen een glimlach op zijn gezicht nadat hij haar handen had vastgepakt. Amelia had nee willen zeggen. Ze voelde zich hier nog lang niet klaar voor, maar dat veranderde niets. ''Jaa,'' Sprak ze toen voorzichtig, en ze probeerde te glimlachen. Over enkele minuten zou ze naar het altaar lopen waar Elias haar zou opwachten. Ze had Elias amper gesproken, hij voelde nog steeds als een vreemdeling voor haar. Toch zou ze straks met hem trouwen, hoe ze zich over hem voelde maakte niks uit. Onzeker liep ze even later met haar vader mee. Ze knipperde even met haar ogen, dat ze bleek aanliep kon gelukkig niemand zien door haar sluier heen. Lachen kon ze op dit moment ook niet. Ze had altijd gedroomd van haar trouwdag, het zou een van de gelukkigste dagen van haar leven worden. Daarin had ze zich flink vergist, want het voelde als alles behalve dat.

SeventhHeaven
Wereldberoemd

SeventhHeaven schreef:
Elias had de hele ochtend een grijns op zijn gezicht. Dat was zeldzaam, bij Elias. Meestal keek hij strak, of kon er af en toe een klein glimlachje vanaf. Elias droomde voor zich uit, keek naar buiten, waar een rijtuig met paarden klaargemaakt werd. De huwelijksreis zou na het feest voltrekken. Hij keek er naar uit, terwijl hij terugdacht aan de huwelijksreis van zijn eerste huwelijk. Even flitsten de ogen van zijn overleden vrouw voorbij, maar hij verdrong ze. Zij was er niet meer, dus ze mocht deze dag ook niet aanwezig zijn in zijn gedachten. Elias' neef had hem vriendschappelijk tweemaal op de schouder geslagen en had hem daarmee uit zijn dagdroom getrokken. "Grote dag he, Eli?" Hij had een hekel aan die bijnaam, zeker op de denigrerende manier waarop zijn neef hem daarmee lastig viel. "Zeker een grote dag Casper." Hij stond op om twee glazen whisky in te schenken. Het ene glas reikte hij Casper aan en van het andere glas nam hij een paar flinke slokken. Het bleef even ongemakkelijk stil. "Ik hoop dat je dit keer meer geluk hebt, Elias. Het is je gegund," zei Casper. Elias' hand kneep hard in het whiskyglas. Zijn knokkels werden wit. "Ik verzoek je dat onderwerp vandaag niet naar boven te brengen. Het meisje weet niet dat ik weduwnaar ben. Wat haar betreft ben ik haar eerste, tenzij een ander zijn mond voorbij praat. Wat niet wenselijk zou zijn. Niet voor haar, voor mij, of de roddeltante die alles over Merle vertelt." Casper slikte een keer. "Rustig Eli. Duidelijk. Geen woord meer over Mer." Dat hij ook haar naam afkortte stoorde Elias, maar hij besteedde er geen aandacht aan. "Goed. Hoe zit mijn pak? We moeten zo maar eens gaan." Casper wisselde wat beleefdheden uit. Elias verliet de kamer en ging opzoek naar zijn zus en moeder. Ze jubelden over de geweldige dag. Ze jubelden over dat hij eindelijk niet meer alleen was. Ze jubelden over de glimp die ze al van het meisje hadden opgevangen. Elias wist dat ze mooi was. Daar had hij immers voor betaald. Normaal nam de bruid een bruidsschat mee, maar dit huwelijk zou anders zijn. Dit huwelijk zou Elias redden van een eenzaam leven vol schande en verdriet. Hij zou een nieuwe vrouw aan zijn arm hebben op feesten en partijen. Hij zou een vrouw hebben die aan het hoofd van zijn huishouding zou staan. Een vrouw in zijn ondragelijk lege bed. Nog even, en hij was weer een getrouwd man. "Willen jullie de gasten naar de ceremonie leiden? Dan licht ik de pastoor in dat we kunnen beginnen."
De kerkklokken sloegen flink, maar ze konden zijn bonkende hart niet overstemmen.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Het was maar goed dat haar vader haar begeleidde terwijl ze liep, anders had Amelia geen stap meer kunnen zetten. Het grootste gedeelte van haar familie was gekomen om de ceremonie en het feest bij te wonen, maar de meeste steun had ze aan haar vader, en aan haar zusjes die haar bewonderend aankeken toen ze voorbij kwam lopen. Ze knipoogde onopvallend naar ze, want ze wilde niet laten merken dat ze dit eigenlijk helemaal niet wilde. Haar tweelingzusjes, Susanne en Ivy, zaten giebelend naast elkaar op de bank, keken toe hoe hun zus in een elegante trouwjurk naar het altaar liep zoals ze dat in hun dromen voor zich zagen. Amelia gaf veel om hun, en hoopte dat ze ooit zullen trouwen met hun eigen liefde, zoals ze dat zelf ook graag had gewild. Ze sloeg haar blik even neer, maar toen ze onder haar lange wimpers vandaan keek zag ze de pastoor al staan, wat betekende dat haar vader haar nu los zou laten en over zou dragen aan de bruidegom. Ze draaide zich om naar haar vader die zachtjes in haar handen kneep. Nooit eerder had ze hem een traan zien laten, maar toch zag ze de glinstering in zijn ogen toen hij haar een handen kuste om haar vervolgens los te laten. Haar hart klopte tot in haar keel, ze kon zich niet herinneren ooit zo nerveus te zijn geweest. Langzaam draaide ze zich om naar Elias, gunde hem voor het eerst sinds vandaag een blik waardig en probeerde te glimlachen. Alle onzekerheden spookten door haar hoofd, wat als ze niet goed genoeg was voor hem? Wat als ze niet deed wat hij van haar verwachtte, wat zou hij met haar doen? De indruk die ze tot noch toe van hem had gekregen stelde haar niet erg gerust, vaak staarde hij strak voor zich uit en beide hadden ze niet echt hun best gedaan om elkaar beter te leren kennen. Amelia was verlegen geweest en Elias? Misschien had hij geen interesse in haar, dacht ze. Toch moest ze deze gedachtes opzij zetten, want hoe meer ze erover nadacht, hoe onzekerder ze werd. Ze zuchtte zachtjes, onhoorbaar en onmerkbaar, en rijkte haar hand uit naar Elias. Ze was er klaar voor, zover dat mogelijk was voor haar.

SeventhHeaven
Wereldberoemd

SeventhHeaven schreef:
Hij had zijn verbazing proberen te verbergen, uit fatsoen voor zijn aanstaande schoonfamilie. Hij kon moeilijk met een open mond en grote ogen naar het jonge meisje staan kijken, terwijl haar vader ernaast stond. Het was een fatsoenlijke man, de vader van Amelia. Ze hadden uiteraard met elkaar gesproken toen geopperd werd dat Elias een goede partij zou zijn voor zijn knappe dochter. Elias kwam hem tegemoet met financiën, iets waar de familie niet veel over beschikte. Elias wel. Hij kwam uit een gegoede familie met veel welvaart en macht. Elias had van het beste onderwijs genoten en had iedere week etiquette geleerd met zijn hofdame. Toen had hij al lak aan etiquette. Hij zorgde ervoor dat men overdonderd was door zijn charmante babbel, maar eigenlijk was Elias ronduit onbeschoft. Volledig terecht, volgens hemzelf. Hij was liever recht voor zijn raap en sloeg het fatsoenlijke geneuzel over irrelevante onderwerpen vaak over, wat niet altijd gewaardeerd werd. Afijn, terug met zijn gedachten naar het meisje.
In een trouwjurk zien ze er toch beter uit dan in dagelijkse kledij. Zeker als die alledaagse lappen stof niet van de kledingzaak van Madame Frederique kwam. De Franse dame maakte de mooiste jurken en kostuums en Elias wist wat mooi was. Hij had oog voor kwaliteit, voor waarde. Hij had ook oog voor de kwaliteit van zijn bruid. Haar huid was gaaf en toen ze naar haar zussen knipoogde zag ze meteen dat haar gebit goed was. Zo had hij haar nog niet eerder kunnen bekijken. Hun tijd was beperkt geweest. Dat gaf niet, want hij wist van welke komaf ze kwam en zo belangrijk was het vooraf bestuderen van de bruid nou ook weer niet. Als ze maar gehoorzaam en beschaafd was, dan kwam het vast goed. Toen ze haar hand naar hem uitstak voelde hij voor het eerst de fluweel zachte huid. Met zijn ruwe duim streek hij over de rug van haar hand. Hij kneep zachtjes in haar hand en keek haar strak aan. Een klein glimlachje trok rond zijn lippen, tot hij zijn gezicht weer serieus opzette. "Dag, schone bruid. We zullen het met elkaar moeten doen vanaf nu." Fluisterde hij zacht, voor de muziek van het orgel weg galmde. Hij vond het ongemakkelijk om tegen haar te praten, maar hij wist ook niet goed wat hij anders moest zeggen. Wat hij zei was waar. Ze zouden het met elkaar moeten doen, vanaf nu. Letterlijk en figuurlijk.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Amelia keek hoe hij haar hand pakte, voelde zijn duim over haar hand strijken, voelde hoe hij zachtjes in haar hand kneep. Elke aanraking, elke blik was nieuw voor haar. Ze luisterde naar de woorden die hij naar haar sprak en beantwoordde ze met een dankbare glimlach.
Onder het muziek van het orgel richtte ze zich nu tot de pastoor. Nu zou ze haar best moeten doen, hem een kans moeten geven. Er zat een duidelijke reden achter haar huwelijk, iets wat haar vader haar met weinig woorden had proberen uit te leggen om haar niet te kwetsen. Elias was een welvarende man, dat was duidelijk te zien en dat straalde hij uit. Ooit was Amelia haar vader dat ook geweest, maar hij had veel tegenslagen gehad waardoor dat nu niet meer zo was. Ze waren dan wel niet arm, maar dat maakte geen verschil voor de schaamte die hij met zich mee droeg. Hij had alles wat hij nog had geïnvesteerd in het geluk van zijn dochters, probeerde hun het beste onderwijs te laten volgen en de beste kleding te laten dragen. Voor de toekomst leek dat niet genoeg, en Amelia zou trouwen met Elias zodat hij haar familie een financieel geschenk kon doen. Hoeveel dat was wist ze niet, dat wilde ze ook niet weten. Ze hoopte vooral dat het mogelijk was voor haar zusjes gelukkig zouden worden. Wel vroeg ze zich af waarom Elias had ingestemd met dit huwelijk, het enige wat het hem te bieden was, was zijzelf.
Toen de stilte was hersteld, keek ze nog een laatste keer naar de man die naast haar stond, wierp hem een glimlach toe. Ergens was ze toch nieuwsgierig naar hem, hoe hij was en hoe hij in elkaar zat. Het grootste gedeelte van haar tijd dat ze hier was had ze toch met zijn zus doorgebracht, met wie ze het overigens goed kon vinden. Toch had zij had het weinig over hem gehad, liet de verwachtingen die Amelia van hem had volledig over aan zichzelf.
Ze keek op naar de pastoor die aan zijn vaste script begon, al stonden zijn woorden deze keer in het teken van Amelia en Elias alleen, want dit was hun dag, hun huwelijk.

SeventhHeaven
Wereldberoemd

SeventhHeaven schreef:
Haar glimlach was dankbaar. Een nederig type. Mooi, dacht Elias. Dat was precies hoe hij haar graag had. Gehoorzaam en dienstbaar. Hij was wel een beetje klaar met het verleiden en vangen. Die tijd had hij wel gehad. Wat hem betreft was de bruiloft klein geweest, maar zijn moeder had erop gestaan dat hij het meisje een waardige bruiloft zou geven, net als zijn eerste vrouw. Het was al schaamtevol dat hij een tweede huwelijk had, maar voor de rest van zijn leven alleen blijven, dat kon ook écht niet. God had immers geboden heen te gaan en voor nageslacht te zorgen.

"Elias David Castillo, zult gij Amelia Chany Silveira in uw leven als vrouw ontvangen en aanvaarden, en belooft gij haar lief te hebben en trouw te zijn, haar te eerbiedigen en bij te staan, in goede en kwade dagen, in rijkdom en armoede, in gezondheid en ziekte, alle seizoenen van het leven, in de geest van het woord van God, totdat de dood jullie scheidt?
Wat is daarop je antwoord?"
“Ja, dat beloof ik," antwoordde Elias direct met een gedempte stem. Toch galmde zijn antwoord door de kerk. Hij zag zijn moeder en zus een traantje wegpinken. Zijn vader was er niet meer. Dat was jammer uiteraard, maar het was een ontzettend koele man. Elias' gemis naar zijn strenge, serieuze vader was beperkt. Hij zou nooit hebben ingestemd in een huwelijk beneden Elias stand, terwijl de tijd om zich te vermenigvuldigen begon te dringen. Elias probeerde Amelia's figuur te beoordelen, zonder dat het opviel. Eerder had hij haar alleen zittend aan een tafel gezien, tijdens een diner bij haar familie. Ze had mooie ronde borsten, niet te groot. Haar taille was mooi dun en haar heupen liepen vloeiend uiteen. Hij voelde de drang om met zijn linkerhand over haar dijen te strelen, maar beheerste zichzelf. Hij stond immers voor een altaar, onder toeziend oog van zijn familie en zijn bijna-schoonfamilie. Niet dat hij die schoonfamilie nog vaak zou zien. Elias bezat een groot pand in een stad ver van hun woonplaats. Hij had wel betere dingen te doen dan ieder weekend meer dan een uur te reizen. Als ze later naar haar familie wilde, dan moesten zij maar naar hem komen. Een rijtuig huren, of iets dergelijks. Het was niet zijn probleem. Zodra zij 'ja' zou zeggen was hij haar familie, was hij haar verplichting.
De pastoor wendde zich tot het meisje.
En jij, Amelia Chany Silveira, zult gij Elias David Castillo, in uw leven als man ontvangen en aanvaarden, en belooft gij hem lief te hebben en trouw te zijn, hem te eerbiedigen en bij te staan, in goede en kwade dagen, in rijkdom en armoede, in gezondheid en ziekte, alle seizoenen van het leven, in de geest van het woord van God, totdat de dood jullie scheidt?
Wat is daarop je antwoord?"
Elias slikte even. In zijn ooghoek zag hij haar vader bemoedigend knikken, zijn knokkels waren wit van het knijpen in zijn handen. Als het meisje nu nee zou zeggen, zou de arme vent flink in de schulden staan. Als het meisje nu nee zou zeggen, zou dat schande over hun beide roepen, zou er over hun geroddeld worden en zou Elias een eenzame weduwnaar blijven. Hij keek haar doordringend aan, bijna alsof hij de woorden uit haar mond wilde trekken.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Elias had al ja gezegd op het moment dat Amelia de woorden van de pastoor aan het verwerken was. Niet omdat ze niet begreep wat hij zei, ze had vaker een bruiloft meegemaakt. Maar het voelde anders, omdat het nu om haar ging, en het maakte haar enorm nerveus.Hier stond ze, oog in oog met haar toekomstige man, hij had haar zelfs al het ja-woord gegeven. Ze keek naar haar handen die lichtjes trilden, hoopte dat hij het niet zou merken door de stevige greep waarmee hij haar handen vasthield.Ze hoorde de pastoor opnieuw zijn woorden zeggen, en wist dat het nu aan haar was om haar belofte te doen. Razendsnel schoten allerlei gedachten door haar hoofd, twijfels en onzekerheden die ze bij zich droeg, maar het veranderde niets. Ze zag haar vader hoopvol naar haar kijken, besefte toen dat de pastoor was uitgepraat en de zaal haar afwachtend aankeek. Ze draaide zich tot Elias, die haar doordringend aankeek wat haar deed blozen."Ja, dat beloof ik." Sprak ze toen, duidelijk genoeg zodat iedereen het kon horen, terwijl ze Elias bleef aankijken.Ze zag vanuit haar ooghoeken hoe de gasten in de zaal van blijdschap in hun handen klapten, en toen ze zich omdraaide zag ze de trotse blik van haar vader en naast hem haar twee zusjes die bijna juichend van de bank sprongen. Haar moeder daarentegen kom amper een lachje loslaten en bleef met haar handen netjes op schoot zitten. Ze was niet de vrouw die ze vroeger was geweest. Niet de moeder die er ooit voor Amelia was geweest, liefkozend en zorgzaam. Amelia was haar eerste dochter en dat schepte een speciale band, maar de crisis van haar man had haar helemaal veranderd. Het was alsof ze geen vreugde in het leven meer kende en dat straalde ze uit, waar ze maar ging. Dat bleek ook op deze belangrijke dag van Amelia, maar ze had ook niet veel anders van haar moeder verwacht. Ze gunde haar zusjes een glimlach, maar draaide zich om naar de pastoor toen ze hem hoorde praten."Dan verklaar ik jullie nu als echtpaar verbonden. Proficiat, u mag de bruid kussen."En benauwd gevoel bekroop haar, toen ze besefte dat haar sluier het enige was dat hun gezichten nog van elkaar scheidden, maar ze wist dat het vandaag niet bij een kus zou blijven. Na de ceremonie volgde het feest, en na het feest volgde uit eindelijk haar huwelijksnacht en dat bracht een plicht met zich mee. Toch probeerde ze daar niet aan te denken, bang voor het onbekende.Ze liet voorzichtig zijn handen los, zodat hij haar sluier af kon doen en haar de kus te geven. En terwijl ze dat deed, durfde ze hem niet aan te kijken al dwong ze zich daar wel toe. Ze kon niet altijd voor hem blijven wegkijken, hoe intimiderend ze hem dan op sommige momenten ook vond. Zij was nu zijn vrouw, en dus keek ze op zodra hij haar sluier naar achter had gevouwen en ze elkaar voor het eerst van dichtbij konden bekijken. Ze was zelfs een beetje ontdaan toen ze hem voor het eerst in de ogen keek, en ze realiseerde dat hij waarschijnlijk veel had meegemaakt. Een moeilijk verleden had hem misschien gevormd tot hoe hij was, en toen Amelia dat door had wist ze dat ze hem een oprechte kant moest geven.Zonder twijfeling sloot ze haar ogen, boog zich naar hem toe en voor ze het wist had ze hem gekust, had ze zijn kriebelige baard op haar zachte huid gevoeld en zijn zachte lippen op de hare. Haar gezicht liep dan ook rood aan toen ze zich terug trok en ze beide naar de gasten keken, die hun blijdschap voor hun nu lieten zien door te staan en te klappen.

Niet veel later was het feest begonnen. Er waren genoeg drankjes, eten en muziek, maar nog steeds leek Amelia weinig eten binnen te kunnen krijgen ondanks dat ze nog amper gegeten had vandaag. Dat kwam ook mede door het korset dat ze droeg onder haar jurk, dat haar buik en borsten dusdanig plat drukten ze nog net kon ademhalen.Toch had ze het voor zover haar dat lukte aardig naar haar zin. Ze had gedanst met haar zusjes en gepraat met familieleden die ver voor de bruiloft hadden gerezen. Ook had ze kennis gemaakt met het grootste gedeelte van Elias familie. Af en toe had ze haar blik geworpen op Elias hemzelf, want nog steeds hadden ze weinig gepraat en ze wilde hem toch beter leren kennen dat dit.Ze stond op van de tafel waaraan ze zat en excuseerde haarzelf, waarna ze naar Elias toeliep en bij hem kwam zitten.Nadat ze haar jurk glad had gestreken legde ze even kort haar hand op de zijne en keek hem toen even aan. "Bedankt voor het feest, Elias, ik heb het erg naar mijn zin." Sprak ze toen zachtjes, niet wetend hoe Elias zich nu voelde en wat hij zou zeggen.

SeventhHeaven
Wereldberoemd

SeventhHeaven schreef:
Elias had wat formaliteiten met familieleden uitgewisseld. Zijn zus, Raven, vroeg hem hoe hij zich voelde. Elias haalde zijn schouders op. "Ze is nog onzeker. Haar lippen bibberde tijdens de kus en ze weet zich duidelijk geen houding te geven," had hij kritisch opgemerkt. "Maar ze heeft wel een charme over zich, een bepaalde onschuld waardoor ik het haar vergeef." Raven had afkeurend haar hoofd geschud. "Geef haar een kans Elias. Het meisje is pas net geen kind meer. Het is goed dat ze een oudere, wijze echtgenoot heeft. Maar hij moet haar wel de tijd gunnen om te wennen." Elias had haar verwijten over zich heen laten komen om vervolgens weer van zich af te werpen. "Ik zei toch dat ik het haar vergaf." Hij beende stevig weg en had zich bij een groepje zakenpartners gevoegd. Hij bood ze een drankje aan en beloofde ze snel weer contact op te nemen om te handelen. Elias bemoeide zich vooral met aandelen en bankzaken. Het liefst zat hij dagen in zijn kantoor. Soms bleef hij daar de hele nacht. Het was te hopen dat hij dat straks niet meer wilde, dat hij het liefst nog voor de zon onder was onder de lakens zou stortten zodat zijn vrouw hem zou begeren. Ze schoof aan bij hem en de zakenpartners. Ze nam meteen de gelegenheid om hem te bedanken voor het feest, wat in principe beleefd was. Echter hoorde een vrouw haar echtgenoot niet te onderbreken in een gesprek. Een goede vrouw hoorde aan tafel niet het woord te voeren. De vrouw zou liever alleen maar antwoorden op de vragen van haar man. "Spreek niet voor je beurt, Amelia," corrigeerde hij haar met een lage, zachte stem. Hij wilde haar niet beschamen in het bijzijn van de gasten, maar kon ook niet over zich heen laten lopen. Hij rondde zijn gesprek over inflatie met zijn partners af en richtte zich pas na enkele minuten weer op Amelia. "Zo," sprak hij belerend, "fijn dat je het naar je zin hebt. Geen dank voor het feest, het hoort een waardige en mooie dag te zijn." Elias bedacht zich even of hij zich niet te formeel uitdrukte tegenover het jonge meisje. Zijn zus had gelijk, het was pas net geen kind meer. "Blieft mijn wederhelft nog iets te drinken?" vroeg hij haar, met een kleine, beleefde glimlach toen hij 'mijn wederhelft' over zijn lippen liet rollen. Die naam gebruikte hij voorheen enkel voor Merle. God zegen Merle, dacht hij vlug. Even verlokte hij zich om Merle met Amelia te vergelijken. Merle had een breder postuur gehad. Ze had bollere wangen, meer vlees rondom haar buik en billen, maar haar borsten hingen en waren zeer ongelijk. Hij slikte even. Zijn nieuwe wederhelft was mooi. Ze was bloedmooi. "Ikzelf heb nog wel trek in een whisky. Kom, loop meteen even mee, dan kunnen we een rustige plek opzoeken. Je hebt vast veel vragen." Hij stond op en stak zijn hand naar haar uit. "Bedankt heren, ik correspondeer spoedig met jullie over de volgende bijeenkomst. Rook nog een sigaar of twee, neem nog wat te drinken, er mag overigens ook gedanst worden!" De grijze heren lachten naar hun jongere, succesvolle vriend en zakenpartner. Hij had wat dat betreft weinig weg van zijn vader, die was veel ingetogener en nam nooit de leiding. Elias had juist de touwtjes graag in handen.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Amelia had alleen geknikt nadat Elias haar had gecorrigeerd. Ze vond het niet fijn dat hij zo tegen haar sprak, maar ze begreep waarom hij het had gezegd. Zo mocht ze zich niet in het gesprek mengen, helemaal niet in het bijzijn van zijn zakenpartners. Dat laatste had ze opgemerkt toen ze de mannen over bankzaken hoorde praten, een onderwerp waar ze zelf niks van begreep. Daarom keek ze afwezig de andere kant op, en keek naar de gasten die aan het dansen en lachen waren. Ze had ook graag zo'n leuke tijd gehad, met haar man. Maar ze voelde zich niet op haar gemak naast hem, mede doordat hij enkel nog formeel tegen haar gepraat had. Amelia was nog maar net acttien, en nooit verliefd geweest. Ze vroeg zich af of ze ooit verliefd zou kunnen worden op Elias, als hij haar een kans zou geven. Ze voelde zich een maagd op het gebied van liefde, letterlijk en figuurlijk, en Elias was ouder dan zij, waarschijnlijk ook meer ervaren. Dat was een van de dingen die ze zich afvroeg, maar dat zou ze hem niet vragen. Ze durfde dat niet en het was ook niet netjes.
Ze keek op toen Elias leek uitgepraat met zijn zakenpartners en zich weer tot haar had gericht. Ze luisterde naar de woorden die hij zei en had geantwoord met een glimlach. Het hoorde inderdaad een mooie dag te zijn, al had ze deze dag vroeger heel anders voor zich gezien. ''Ik lust nog wel een witte wijn,'' zei ze daarna zachtjes als antwoord op zijn vraag. Thuis liet haar vader haar wel eens een glas wijn meedrinken tijdens het diner, al was het maar één glas. Een glas wijn zou haar misschien goed doen, dacht ze. Ze hoopte zich dan minder ongemakkelijk te voelen naast haar man. Ze pakte zijn hand toen hij die naar haar uitstak en stond op van haar stoel. Ze glimlachte naar de heren waarvan ze afscheid namen en liep toen met Elias mee om de drankjes te halen.

SeventhHeaven
Wereldberoemd

SeventhHeaven schreef:
Elias knikte kortaf naar de voorbijgangers die hen probeerden te feliciteren en aan te spreken. Elias hield niet van deze aandacht. Uiteraard hield hij ervan als de ogen op hem waren gericht als hij het over belangrijke marktwaarden had, of over conjunctuur. Maar dit soort woordenwisselingen betekenden weinig voor hem. Hij had hun felicitaties en gelukwensen niet nodig. Geluk was iets waar een mens geen invloed op had. Geluk was iets tussen Elias en Hem, God. En God had het over het algemeen niet gegund op Elias. Althans, niet in zijn huwelijk met Merle. Elias vertrok zijn gezicht toen hij haar naam weer door zijn gedachten liet rollen. Hij liep strak door, maar in zijn ooghoeken observeerde hij Amelia. "Een dubbele whisky en een witte wijn voor mijn bruid." Elias zei geen 'alsjeblieft' of 'dankjewel' de jongen die achter de toog stond kreeg ervoor betaald. Hij werd toch ook niet bedankt als hij weer een goede deal binnen had gesleept? Dat was zijn werk, zijn plicht. Hij hoorde het goed te doen, zonder smeekbedes en lofbetuigingen. Net zoals een huwelijk. Ongeduldig streek Elias over zijn baard. Dit was het moment dat hij iets tegen zijn vrouw moest zeggen. "Was je zenuwachtig? Of ben je dat nog?" Vroeg hij uiteindelijk, omdat dat het voornaamste beeld was dat hij van Amelia had. Ze had gebibberd tijdens de ceremonie en haar lippen trilden tijdens de kus, alsof ze ieder moment uit elkaar kon vallen of kon gaan huilen. Voor Amelia antwoord kon geven werden ze onderbroken door de lompe jongen die de drankjes met een klap op de bar zette. De whisky vloog bijna over de rand heen. Elias keek de jongen met een boze blik aan en wuifde hem weg. Hij gaf het wijnglas aan zijn vrouw en gebaarde naar de grote openstaande deur die aan de overkant van de hal naar een zitkamer leidde. Elias liet haar voorgaan, ging zitten en herhaalde zijn vraag. "Is mijn bruidje... gespannen?" Hij legde de nadruk op 'mijn bruidje' door een pauze in zijn zin te lassen, waarmee hij bijna een arrogante houding aannam. Misschien was het niet bijna. Hij deed gewoon arrogant.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Amelia was nogal ontdaan door de manier hoe Elias tegen de jongen achter de bar deed en vroeg zich af of dit was hoe hij was. Ze keek toe hoe Elias ongeduldig stond te wachten en hoe de jongen even later de twee glazen op de bar klapte, duidelijk niet geamuseerd. Ze wilde hem bedanken voor de drankjes, maar voor ze dat kon doen was hij al weggelopen en dat was maar beter ook, want waarschijnlijk had Elias haar fatsoen op dit moment niet gewaardeerd. Ze nam het glas wijn van hem aan en liep richting de zitkamer waar ze plaats nam met Elias, waar hij opnieuw zijn vraag herhaalde. Ze sloeg haar blik neer bij het horen van het woord 'mijn bruidje' en beet zachtjes op haar lip. Ja, ze was zenuwachtig. Maar dat was volstrekt normaal in haar situatie. Ze had dan wel haar best gedaan om dat te verbergen, maar Elias had het duidelijk opgemerkt, zoals misschien wel andere gasten. Ze bekeek Elias even en knikte toen voorzichtig. ''Jaa, dat was ik wel.'' Sprak ze toen eerlijk, al was ze nog steeds best zenuwachtig. Vooral omdat ze wist wat er vanavond ging gebeuren, als de zon onder was en ze het feest samen lang hadden verlaten. Ze bloosde bij de gedachte en nam een slokje van haar wijn. ''Het spreekt voor zich dat ik met niemand samen ben geweest, maar mag ik je vragen waarom je niet op jongere leeftijd bent gaan trouwen?'' Ze had de vraag al gesteld voor ze besefte dat het misschien kon overkomen als een brutale vraag, maar dat maakte haar niet uit. Als ze geen vragen durfde te stellen zou ze ook nooit antwoord krijgen.

SeventhHeaven
Wereldberoemd

SeventhHeaven schreef:
Een diepe denkrimpel verscheen op Elias' voorhoofd. Hij wilde haar niet vertellen dat hij eerder een vrouw had gehad, maar ze zou uiteindelijk wel achter de waarheid komen. "Een stabiel huwelijk, is een goed huwelijk," begon hij peinzend. "En, hoewel mijn leven voor dit huwelijk geen zaak is die jou aangaat, zal ik het je uitleggen, om er daarna nooit meer iets over te horen." Elias stak een sigaar aan en draaide zijn hoofd om de rook niet in Amelia's gezicht te blazen, maar uiteindelijk zaten ze toch in een wolk van rook die bleef hangen. "Het is belangrijk om een stabiele familie te hebben. Een dame die alleen blijft, eindigt in een klooster, of trekt in bij familie. In de slechte gevallen ontfermt niemand zich over haar en zal zij eindigen in schande. Je zult het misschien niet snappen," zei hij. Hij nam een grote slok van zijn whisky. "Maar zeker in deze standen is een huwelijk een maatstaaf voor geluk en fatsoen. Je hebt geluk dat je vader en moeder van goede komaf zijn. Zonde hoe het is gelopen, maar hun zorgen zijn nu voorbij." Elias bedacht zich even hoe hij zich moest verwoorden. Hij probeerde iets uit te leggen, zoals je dat doet met een kind dat niet snapt wat de tijd is, of waar de zon blijft als deze ondergaat. "Een heer in een huis, zonder vrouw, dat vindt men niet ongepast, dat vindt men vooral sneu. Maar een heer in een huis met een vrouw, beneden zijn stand. Dat kan niet. Misschien heb je dat wel eens in je eigen familie gezien. Als een nicht van jou zou trouwen met een arme boer, dat past toch niet bij elkaar? Voor mij was er lange tijd geen goede partij," zei Elias. Hij loog niet, het duurde lang voor hij na de dood van Merle iemand van zijn stand gevonden had. Toch voelde hij zich bitter, als hij zijn overleden vrouw verloochende. "Ik was, voor dit huwelijk, wel dol op iemand. Maar zij is er helaas niet meer," sprak Elias. Hij beet zichzelf op de tong. Het kwam door die whisky, dat spraakwater maakte hem te amicaal. Toen bedacht hij zich dat het niet vroom klonk, wat hij gezegd had, maar hij wilde zichzelf niet verbeteren. Ze kon het opvatten alsof Elias een vrijster had, of ze kon begrijpen dat Elias een huwelijk achter de rug had. Hij keek even droevig naar de vaas met bloemen die op een bijzettafel stonden. Merle zou ze prachtig gevonden hebben, een plukboeket met onder andere rozen, gerbera's en zonnebloemen. Elias had geen idee of Amelia nog iets zei, hij zat in gedachten verzonken en het ging eigenlijk langs hem heen. Hij zette het glas, met een bodem whisky, aan de kant, dat was misschien beter. "Goed. Jij hebt mij een vraag mogen stellen. Het is nu mijn beurt. Hoe lang heb je van onderwijs genoten? Ben je na de lagere school doorgegaan of heb je je moeder geholpen in het huishouden? En heb je nog van privélessen genoten, thuis, of... ging dat niet, bij jouw familie?" Elias zei bijna, 'of ging dat niet, met de armoe van je vader', maar hij wist zich te corrigeren. De schooier had een flink bedrag gekregen voor zijn oudste dochter, waarmee hij de monden van zijn grote gezin zou kunnen voeden.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Het antwoord dat Amelia van hem kreeg was complexer dan ze had verwacht, en riep enkel alleen maar meer vragen op. Ze was het sowieso niet met hem eens, maar dat liet ze niet blijken. In plaats daarvan nipte ze van haar wijn tot het glas leeg was, en keek naar Elias die zijn verhaal afmaakte. Amelia wist heus wel wat hij bedoelde, maar zelf was ze iemand die in echte liefde geloofde. Haar vader zei haar vaak dat ze te veel romans had gelezen. Het leven was geen sprookje, echte liefde bestaat niet, had hij vaak gezegd. Misschien was dat zijn manier om haar voor te bereiden op dit huwelijk. Haar vader had immers lang gezocht naar een juiste man voor haar, al wist Amelia daar niks vanaf. Het had haar hart dan wel licht gebroken, toch had ze nog ergens hoop de liefde te vinden waarna ze verlangde, liefde zoals in boeken beschreven. Maar hoe meer ze Elias hoorde praten, hoe meer ze zich realiseerde dat hij niet de man was wie ze gehoopt had. Hij praatte tegen haar alsof ze een kind was, wellicht dacht hij dat ze hem anders niet zou begrijpen. Ook verbood hij haar om ooit nog eens naar zijn verleden te vragen, waar ze dan wel respect voor had, maar ze begreep niet waarom. De frustratie bouwde zich op, maar ze liet het gaan toen ze Elias geëmotioneerd zag kijken. Blijkbaar had hij wel iemand verloren die hem dierbaar was, en dat vond ze wel erg voor hem. ''Dat vind ik spijtig voor je,'' zei ze dan ook op zachte toon, al wist ze niet precies wie hij had bedoeld, nadere toelichting wilde hij ook niet geven.
Een poos was het stil, Elias leek in gedachten en Amelia zette haar lege glas op de tafel. Ze voelde haar wangen gloeien van het kleine beetje alcohol dat ze had genuttigd, maar dat kwam ook omdat ze nog maar weinig gegeten had deze dag.
Toen Elias zijn vraag had gesteld was het aan haar om hem iets te vertellen. ''Ik had graag verder willen studeren, maar die mogelijkheid was er niet.'' Begon ze toen. Ze sprak het met lichte schaamte uit, ze vond het ook niet fijn op welke toon Elias haar de vraag had gesteld. Ze wist dat haar ouders haar het hadden gegund als het geld er was, maar dat was helaas niet mogelijk. ''Ik had wel meer lessen gewild. Literatuur, of een tweede taal misschien. Alle boeken die we thuis bezitten heb ik uitgelezen. Ik help mijn moeder in het huishouden, en ik let vaak op zijn zusjes als zij er niet toe in staat is.'' Ze had graag meer van haar vader willen leren, maar geld kwam niet vanzelf hun kant oprollen en hij was vaak aan het werk. Het grootste gedeelte van haar tijd bracht Amelia alleen of met haar zusjes door. Haar moeder spendeerde veel tijd in de tuin, waardoor de meeste huishoudelijke klusjes op Amelia aankwam. Daarnaast had haar moeder regelmatig kwaaltjes en lag ze dus veel in bed. Ook dat was enkel begonnen na de financiële problemen van haar vader.

SeventhHeaven
Wereldberoemd

SeventhHeaven schreef:
"Het zal je wellicht verblijden dat mijn bibliotheek een uitgebreide verzameling literatuur bevat. Ik heb het er nooit zo op, dat mensen aan mijn boeken zitten. Ze maken vaak ezelsoren, of vlekken op het papier. Verschrikkelijk. Maar als je secuur en netjes omgaat met mijn boeken, kun je er vast wel eens een lezen, als je tijd over hebt," zei Elias. De meeste vrouwen lazen niet. Die zorgden ervoor dat de dienstmeisjes aan werden gestuurd, dat de kokkin hulp kreeg in de keuken, dat de vloeren geboend en in de was gezet waren en dat er geen laag stof lag op de boeken die hun mannen verzamelden.
"Uiteraard heb ik een kamermeid, een kokkin en een jonge tuinier. De dames wonen in de personeelsvertrekken, ze zijn vriendelijk, maar niet zo slim. De tuinier is een jongen uit het dorp verderop. Hij doet wel meer tuinen van grote huizen, hij gaat eens in de week bij mijn straat langs. Maar goed, ik heb natuurlijk een dagtaak aan het aansturen van die drie. De kamermeid ziet niet wat er moet gebeuren in huis. Nog even en ik vervang haar voor een meer bekwame hulp in de huishouding. De kokkin kan geweldig koken, maar ze klaagt dat zij het eten iedere keer op de markt moet gaan halen. Dat is normaal de taak van de vrouw des huizes. Ik durf de kokkin ook nooit teveel geld mee te geven. Het is een goed mens, maar je weet hoe dat soort volk is," vertelde Elias, blij dat hij eindelijk een gespreksonderwerp had gevonden waar hij over door kon ratelen. "Vroeger, toen mijn moeder en zussen nog in huis woonden, hadden we twee dienstmeisjes en een butler. Overdreven natuurlijk. Het huis is wel groot, maar als er maar hard genoeg gewerkt wordt, kunnen ze het zo ook wel af." Elias nam arrogant een trekje van zijn sigaar. "Zo zijn die mensen. Bang om hard te werken. Maar wee zij, wiens baan op het spel staat. Een schop onder hun kont en ze werken dubbel zo hard, voor hetzelfde geld. Dat zijn de betere deals." Als het op geld aankwam, was Elias een pinnige man. Hij was niet zuinig, want hij at het beste vlees, wilde de mooiste pakken dragen en koos vaak voor de duurdere optie. Alleen besparen, daar was Elias fervent voorstander van. Kon hij datzelfde pak, of datzelfde stuk vlees voor minder kon krijgen als hij daarvoor naar de andere kant van de stad moest lopen, dan deed hij dat. Geen haar op zijn hoofd die een cent meer zou uitgeven. "Goed, je weet nu meer over mijn personeel. Heb je verder nog vragen? Of wil je nu al afscheid nemen van de gasten? Dan kunnen we ook eerder naar het rijtuig, nu is het nog niet pikkedonker."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld