PowerWriter schreef:
De Redmont familie; een van de meest gevreesde families binnen de magische wereld. Het mocht dan maar een familie van drie zijn, het was een familie met een pure bloedlijn. En om de mensen nog meer angst in te boezemen werd de familie omhuld door donkere magie en hadden ze het vertrouwen van Voldemort gewonnen. Ze werden betrokken in de meest geheime vergaderingen en wisten elk detail van Voldemort's plan om de wereld over te nemen. Ze kregen samen met een paar andere vertrouwelingen van Voldemort de moeilijkste taken en wisten deze vaak succesvol te volbrengen. Maar toch was dit niet altijd succesvol geweest; die ene donkere, verschrikkelijke nacht dat Harry Potter als twee jaar oud jongetje de Dark Lord had verslagen. De vader en moeder van de familie konden een tijdje lang aan de kracht van het ministerie ontsnappen, maar werden uiteindelijk gevonden en naar Azkaban gebracht. Zo bleef een jongetje alleen over, zonder ouders. Dat jongetje dat was hij, Killian Ash Redmont. Hij was trots om zijn naam te dragen en apprecieerde de donkere geschiedenis van zijn familie. Alhoewel zijn jeugd tot aan zijn elfde levensjaar alleen een liefdeloos was, was de Dark Lord weer opgestaan en had hij zijn ouders van Azkaban weten te bevrijden. Killian zag hen soms, als het veilig genoeg was om naar hen toe te komen. Veel communicatie ging via brieven die het ministerie niet kon onderscheppen of via magie. De meest directe manier om te praten was via de vergaderingen van Lord Voldemort, die hij nu hij 17 was verplicht bijwoonde. Het zou overigens niet lang duren voordat hij zichzelf volledig bij Voldemort zou aansluiten, net zoals zijn ouders. Binnenkort zou hij zijn eigen Dark Mark krijgen en in de schoenen van zijn ouders treden. Zijn ouders konden niet trotser op hem zijn, alhoewel het op hun eigen liefdeloze manier was, dat hij een Death Eater zou worden. Hij voelde de druk die ze op hem legden wel, maar hij wist ook dat een deel van Voldemort's plan op hem beruste en dat hij het niet mocht verpesten. Voldemort was op zijn sterkste punt en dit moest zo blijven. Overigens kwam het niet zonder risico: als iemand hem ooit zou verraden of aangeven dan was hij er geweest. Het was niet alsof mensen het al geprobeerd hadden, velen hadden geprobeerd tot hem door te dringen en informatie uit hem te trekken. Maar geen van hen had er ooit in geslaagd. Zelfs het ministerie die hem de helft van de zomer en de eerste weken van school had vastgehouden was het niet gelukt. Ze hadden hem gemarteld voor informatie over zijn ouders en Voldemort, maar hoe hard ze het ook probeerden Killian opende zijn mond niet. Toch was Dumbledore voor hem opgekomen toen hij door had dat Killian vast zat bij het ministerie en had ervoor gezorgd dat hij vrijgelaten werd en naar Hogwarts kon komen. En zo geschiedde, hij was op het moment onderweg naar het kasteel. Met een harde uitdrukking op zijn gezicht keek hij naar de mensen van het ministerie die hem escorteerden en zijn hutkoffer zonder enige zorg meesleepten. Zijn blik bleef gefocust op de torens van het kasteel die opdoemden in de verte. Killian was een Slytherin en begon aan zijn laatste jaar. Gelukkig hoefde hij zich weinig zorgen te maken over zijn cijfers, hij deed het redelijk en had weinig moeilijkheden bij de vakken die hij volgde. Hij kon vooral niet wachten tot hij eindelijk school kon afronden en zich bij zijn ouders kon voegen. Eenmaal bij het kasteel leverden de mensen die hem escorteerden hem over aan professor Snape die hem bij de deur zat op te wachten. Hij was de hoofdleraar van Slytherin en was een van de enige mensen die wist dat Killian aan Voldemort's zijde stond. En op zijn beurt wist Killian over Snape's rol in Voldemort's geniale plan. Samen liepen ze het kasteel in stilte binnen. Het was ochtend, net na het ontbijt, en op de gangen waren allemaal studenten rond aan het lopen. Zodra Killian langs liep zag hij mensen verbaasd kijken, fluisteren tegen anderen en hem aanwijzen. Hij zuchtte zacht en keek bot voor zich uit. Hij was zich bewust van zijn reputatie op school, hij was die ene mysterieuze jongen uit een van de meest gevaarlijke en gezochte families van de wizarding world maar toch had Dumbledore hem vertrouwd. Niemand wist aan welke kant hij stond en hij zorgde er ook voor dat dat niet doorschemerde. Iedereen had overigens de roddels gehoord dat het ministerie hem had opgesloten en gemarteld voor informatie, gezien het feit dat hij een paar weken te laat op school is aangekomen. Na een tijdje door de gangen lopen terwijl hij de priemende blikken van professors en leerlingen negeerde liet Snape hem alleen achter. Hij had hem nog het klassenrooster gegeven en had hem instructies gegeven om een kamer te claimen. En dat deed hij ook, hij had gekeken hoe Snape zich naar zijn Potions lokaal haasste waana hij de Slytherin commonroom in liep. Hij was vrijwel leeg, op een aantal studenten na die hem met open mond aankeken. Snel liep hij naar de kamers, claimde een lege zodat hij het hele jaar alleen kon zijn en niet gestoord kon worden. Hij gooide de hutkoffer op het bed om aan te geven dat hij van hem was en opende hem. Hij kleedde zich snel om in zijn Slytherin kleren en keek op zijn rooster. Hij had redelijk wat tijd over voordat zijn eerste les zou beginnen, dus besloot hij maar wat door de gangen van Hogwarts rond te lopen.
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
12
