Bukowski schreef:
Het was een mooie, warme dag. Mayla liep in haar eentje over de markt. De zon verwarmde haar gezicht en een glimlach sierde haar lippen. Dit waren de soort kleine dingen in het leven waar zij heel erg van kon genieten; lekker weer, de geur van verse producten en een beetje vrijheid.Haar vader had er eerst op gestaan dat ze begeleid zou worden door bewakers maar uiteindelijk had Mayla hem om kunnen praten. Ze haatte het om bewaakt te worden. Dat was een van de nadele van prinses zijn. Het meisje kon echt wel haar eigen boontjes doppen en stond redelijk sterk in haar schoenen. Maar door haar functie, waar ze niet eens zelf voor had gekozen, werd ze nog altijd behandeld als een kind. Gelukkig begon haar vader langzamerhand in te zien dat ze geen klein meisje meer was, maar misschien wilde hij haar expres nog wel klein houden. Zijn kleine prinsesje.Bij een fruitkraampje kocht ze een mango, waar ze direct een hap van nam. Hij was zacht en zoet en zorgde voor een smaakexplosie in haar mond. Het meisje was verzot op fruit. Je maakte haar vele malen blijer met een fruitmandje dan met bijvoorbeeld een zak chips of andere snacks.Ze wilde weer doorlopen, toen ze opeens geschreeuw hoorde. Het geluid kwam van ver maar ze kon nog net het woord “dief” verstaan. Een paar seconde later zag ze in de verte verschillende bewakers rennen. Ze had met haar vader afgesproken dat zodra er een gevaarlijke situatie of een diefstal ontstond, ze direct terug richting het paleis moest keren. Maar haar nieuwsgierigheid was te sterk. Daarom besloot ze niet te luisteren naar de opdracht die haar vader van te voren had gegeven, maar liep ze door in de richting die de bewakers ook op waren gegaan.
@CreepDoll