Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

21 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG » Lost Souls

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

ORPG ft. the cutie

[WARNING; maffia scene]
[no comments please]

Started off with runnin' from cops duck and hide from helicopters
We open fire, who can stop us
Livin' the life of trife juveniles, hopin' for Rikers
Gettin' twenty-five to life, if the judge don't like us

In my clearest pictures, I see authorities itchin' to get us
ATF state feds scandalous bitches

Lost souls, lost souls, for my homeboys that passed on
Words from the mind of a lost soul

Emilio Giovanni Ardizzone - 23

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:

Aurora Luisa Moretti - 21

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De regendruppels vielen uit de donkere lucht naar beneden. De druppels sijbelde langs haar lange haren naar beneden. De geur van het bloed omringde haar lichaam. De ijzige geur door haar neus naar binnen gedrongen wat er voor zorgde dat er een kleine grijns op haar gezicht tevoorschijn kwam. Geen geur was beter dan de geur van vers bloed. Met haar hand duwde ze haar natte haar uit haar gezicht, bloed sporen achtergelaten op haar voorhoofd door haar bebloede hand. Het begon harder te regen en het werd maar eens tijd dat ze haar nieuwe verblijf op ging sporen. Ze pakte haar zwarte leren tas van de grond waar wat van haar items in zaten. Het was niet veel maar het was alles wat ze nodig had. Ze stapte door de plassen regen richting een verlaten steeg. Ze keek even om zich heen waarna ze de steeg in schoot en op haar gemak langs de zwervers liep. Normaal zouden meiden nooit alleen over straat moeten lopen op dit tijdstip maar zij was nergens bang voor, het gaf haar eerder een kik. Ze stapte over een dode kat heen waarna ze de steeg uitstapte en rond keek. Ze wist dat ze in de buitenwijk was beland maar waar ze precies moest zijn wist ze niet.
Langzaam gleed haar hand in haar kontzak waar ze een verfrommeld papier uit haar zak toverde om te kijken waar ze heen moest. Op het briefje stond een naam een een adres vermeld. "Well Peter I hope you're ready for me because I am sure as hell ready for you." mompelde ze zacht waarna ze het papiertje verscheurde en het liet vallen in een regenplas. Ze begon haar weg te vervolgen naar het huis terwijl ze wat rondkeek in de wijk. Veel daklozen en veel herrie was zicht en hoorbaar terwijl ze haar weg door de smalle steegjes baande. Gehuil, gegil, gekreun, noem het maar op. De rode lichten van een of andere hoerentent verblindde haar enigszins. Haar reflectie zichtbaar in het raam. Bloed over haar gehele gezicht en kleding. Ze zag er goed uit, al zei ze het zelf. Ze knikte goedkeuren waarna ze haar weg vervolgde naar het huis. Ze was benieuwd wat ze zou aantreffen daar maar ze wist ook dat ze meteen zichzelf van haar beste kant moest laten zien. Ze was immers een meid en de mening over meiden in deze wereld waren niet al te best. Ze wist van zichzelf dat ze niet tot deze categorie hoorde maar ze vond het ook niet erg om anderen te bewijzen dat ze niet in de loser categorie thuis hoorde.
Het huis kwam in zich na een lange wandeling. De regen viel met bakken uit de lucht en ze was tot op haar huid doorweekt. Het boeide haar echter vrij weinig, het was maar wat regen. Alsof de goden weer huilde bij de misdaad die ze zojuist nog gepleegd had. Ze hield ervan om mensen te vermoorden, het gaf haar de grootste kick. Ze vond het heerlijk om ze te zien huilen en schreeuwen voor genade, het was net alsof het een mooi lied was voor haar. Ze genoot er van om te zien hoe haar messen in de huiden sneden. Kogels waren voor losers en daar zat ook geen plezier aan, voor haar. Zij hield ervan om haar vlijmscherpe messen in mensen te steken. In ingewanden, alle soorten en maten. Een twinkeling zichtbaar in haar ogen terwijl ze met haar vingers over haar bebloede mes gleed. Het mes had ze in haar riem gestoken en daar zat het veilig. Ze had het altijd bij de hand mocht het nodig zijn.
Gemakkelijk pakte ze de ijzeren spijlen van het hek vast waarna ze zich eroverheen takelde. Ze zou toch niet op de bel drukken als ze ook een groot entree kon maken. Ze gooide haar tas neer op het gras waarna ze van het hek af sprong op het natte gras en pakte haar tas weer vast in haar hand waarna ze naar de grote ijzeren deuren liep. Ze liep de stenen trappen op terwijl ze het grote huis in zich opnam. Ze had nooit eerder in een huis gewoond dat ze groot was dus ze was benieuwd hoe het er van binnen uitzag. Ze liep naar de grote deur en zag aan de linkerkant van de deur een code kastje. "Amateurs." mompelde ze wanneer ze haar vinger liet scannen en de code invoerde die ze al had ontvangen van haar nieuwe baas. Alsof deze code kast niet te hacken was. Ze rolde haar ogen en luisterde hoe er een aantal sloten geopend werden waarna ze een zachte klik hoorde. Ze keek naar de deur en zag deze enigszins open staan. Ze trok hem open en stak haar hoofd om de hoek om binnen te kijken. Ze opende de deur wat verder waarna ze binnenstapte in de lege hal. Ze keek even rond waarna ze de deur achter zich sloot. Ze liet haar tas met een doffe klap op het tapijt vallen waarna ze de hal nogmaals rondkeek. Het was erg stil in het huis en ze vroeg zich af of er wel iemand aanwezig was. "What a warm welcome." mompelde ze meer tegen zichzelf dan tegen een ander.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Rilevato al Vertigo. Corozzo e fellow Gambino sarà lì, chiudendo un affare di arma con gli irlandesi."
Stug vond zijn blik de stenen wand. "McConnell?" Even bleef een stilte hangen, de sereniteit gaande door het ouderwetse kantoor dat hij van zijn leegte beroofd had. Sciortino was uit de stad, reizende naar Sicilië voor een andere deal, makend dat de ruimte waar hij zich in bevond van zijn eigenaar ontdaan was. Doch was hij aanwezig geweest, zijn stem gehoord door zijn telefoon indien de man de bedaardheid die hem omringde liet vergaan. "Credo di sì. Voglio che li giù prima che hanno fatto l'affare."
Elkander wist dat het betreden van de gronden van een rivalerende familie een prijs op je hoofd betekende. De regels waren ongeschreven maar daarbij meer dan duidelijk dat bij overtreding deze gevolgd werden, desalniettemin een voorval als deze enkele keren eerder voor was gekomen. Hij keek er niet meer van op dat de Gambino's probeerden terrein te winnen. In de momentele markt lagen zij vele malen beter, zowel in aanbod en contacten als in locatie. Het sturen van een van de belangrijke onderdanen was een teken dat ze grootste plannen hadden. Een domme zet was gecreëerd, maar het kon hem niet baten. Hij knikte voor zichzelf uit, staarde kil naar het gesteente voor zich en gaf in beide gelaatsexpressies als woorden geen hint van emoties weer. "Lo sarò testa lì subito."
"Sì. Aurora di prendere con te, non voglio Salvatore su questo." Zijn stemgeluid werd hardhandig helder gemaakt, geen weifelingen laten merken bij het uitspreken van de woorden die hem slechts verwarring opleverde. Er bevond zich geen aanwezige met de naar Aurora in het bendehuis. Hij kende elk gestalte dat er rondliep, daarmede zelfs die afgezet of vermoord waren. Wat mocht deze nieuwe naam wel niet betekenen?
"Aurora? Che di-" siste hij hem direct toe, echter werd hij al binnen enkele seconden roekeloos door de man onderbroken. "Il vostro nuovo partner per il lavoro. Renderlo sanguinosa, voglio un messaggio che possono sentirsi lassù al litorale orientale." Vervolgens was het gesprek afgebroken, hem achterlatend in dezelfde zwijgzaamheid als voorheen. Geërgerd rolde een zucht over zijn lippen. Gevloek volgde, uitgebracht vooraleer zijn kaken kwaad op elkaar werden geklemd. "Porcodio."

"Detected at Vertigo. Corozzo and fellow Gambinos will be there, closing a weapon deal with the Irish."
"Believe so. I want them down before they've made the deal."
"I'll head there right away."
"Yes. Take Aurora with you, I don't want Salvatore on this one."
"Aurora? Who's-"
"Your new partner for the job. Make it bloody, I want a message they can feel up there at the east coast."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Nadat ze de hal compleet in zich had opgenomen baande ze zich langzaam een weg door de hal. Haar tas liet ze achter voor wat het was terwijl ze over het tapijt naar de eerste deur aan haar linkerzijde liep. De druppels die ze achterliet op het tapijt waren een mix van bloed en regen. Het kon haar geen klap schelen hoe ze eruit zag. Ze kwam hier zeker niet om mooi te wezen. Ze pakte de deurklink vast en duwde deze naar beneden waarna ze de deur opende en haar hoofd naar binnen stak. Ze zag enkele jassen hangen aan hangers en vele schoenen op een rijtje in het schoenen rek. De schoenen zaten vol zand, bloed of wat er ook maar op zat. Het stonk een uur in de wind dus de deur van de kast ging net zo snel dicht als dat ze hem geopend had.
Ze draaide zichzelf om en liep naar de twee grote houten deuren aan haar rechterzijde. Ze liep naar de deuren toe en stak haar hand uit om deze vervolgend over het mooie glanzende hout de laten glijden. Ze legde haar oor tegen de deur toen ze vaag het geluid van een stem hoorde. Ze probeerde enigszins wat op te pikken uit het gesprek wat de man aan het voeren was. Ze kon niet veel horen maar uit de toon in zijn stem kon ze opmaken dat hij niet echt amused was met het hele gesprek. Bij het vallen van haar naam hief ze haar wenkbrauwen waarna ze beide deurklinken vastgreep. Ze gooide de deuren open, deze klapte hard tegen de muren aan in wat eruit zag het kantoor. Ze stapte naar binnen en sloeg haar armen over elkaar. "che cazzo stavi dicendo su di me proprio ora" spatte ze terwijl ze het kantoor binnenliep. Ze keek de man aan en fronste even. "Sono Aurora Moretti" Ze keek nog steeds naar hem en stapte naar voren. "farai meglio a rovesciare" .
Ze likte kort over haar lippen en liep verder naar voren totdat ze het bureau bereikte. Ze zette beide handen op het hout neer en boog zich voorover zodat ze oog in oog stond met de man voor zich. "Suppongo che tu non sia peter, dove sia lui?". Ze nam de gedaante voor zich in haar op. Niets aan hem zorgde er ook maar voor dat één haartje omhoog ging staan. Ze hoopte niet dat hij de gevaarlijkste was in huis want dan zou het allemaal wat makkelijk voor haar worden hier. "Sono il nuovo membro e io e Peter dobbiamo discutere di un po 'di merda"

What the fuck were you saying about me just now
I'm Aurora Moretti
you better spill
I assume you're not Peter, so where is he?
i'm the new member and me and peter need to discuss some shit

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een luide klap drong de kamer binnen, indien het hout van de deuren het wandoppervlak aan de weerszijden vond. Een gestalte was in een fractie van een seconde te spotten in zijn ooghoeken. Lang, donker haar viel met lange lokken over haar schouders. Haar ogen kon hij niet goed in zich opnemen, maar het was haar gezicht op zich dat geen herkenningspunt vormen kon voor die die hij kende. Het was de schim van de nieuwe die zich achter hem durfde te vertonen. Ruw haar aanwezigheid kenbaar gemaakt onderwijl ze niet meer dan nonchalance uitstraalde, haar armen over elkaar geslagen. Het geroep bracht des te meer irritatie bij hem mee. Toen eenmaal zijn pupillen de hare vonden, wierp hij haar enkel een chagrijnige en kille visie toe. Haar entree was allesbehalve goed bij hem gevallen en dat mocht ze van hem weten; ze had gevoel voor drama gehad, dat was zeker.
Haar bloedlijn wekte verachting bij hem op. Ze waren al sinds het begin van de zaken de regelrechte rivaal van zijn familie geweest, een stille oorlog voerende die op de dag van vandaag nog bezig was. Dat hij dan ook gedwongen werd met haar samen te moeten werken veroorzaakte een haatdragend gevoel. Ze was een van de Moretti's en voor hem niet meer dan nutteloos, overbodig gewicht.
"Ain't none of your business." Hij gromde naar haar, voor hoe kort het ook duren mocht, en liet zijn linkerhand met de prepaid-telefoon in zijn broekzak glijden. "Peter ain't here, your talk has to wait. Now, quit the whole act, I don't need your bullshit. We got somewhere to be." Ze was hem geen blik waardig, alhoewel ze het hem onmogelijk maakte haar verschijning te negeren. Bloed kleefde aan haar. De rode vloeistof gehecht aan haar kledingstukken, besmeurd op haar gelaat en sijpelend van haar huid. Ze mocht dan wel maffiosi zijn, het gaf haar geen reden zich te laten zien als een slachter. Hij wendde zich ijzig van haar af. "E per amor di Dio, datti una ripulita e mettere su alcuni vestiti nuovi. Tu non sei un animale."

"And for Christ's sake, clean yourself up and put on some new clothes. You're not an animal."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De irritatie werd met de minuut groter. Het kostte haar moeite om zijn hoofd niet van zijn romp te trekken. Ze hief haar handen van het bureau en sloeg haar armen over elkaar "So we are not introducing ourself are we?" Ze vond het onbeschoft van hem om zich niet voor te stellen maar niet iedereen had manieren mee gekregen vanuit thuis. "We? I don't have to go anywhere with you unless you tell me what the fuck is up." Ze rolde haar ogen en zag hoe hij de telefoon in zijn broekzak liet glijden. Ze haalde haar vingers door haar haren heen en keek naar hem. "Aight, i'll get myself changed, after that you can tell me where we are going and why." Ze draaide zich om en liep richting de uitgang van het kantoor. Vlak voor ze de deuren uitliep draaide ze zich om waarna ze hem recht in zijn ogen aanstaarde. "Posso essere un animale, non solo in questa stanza" Ze draaide zich om en liep het kantoor uit op weg naar haar tas die zich nog altijd op dezelfde plek bevond als net.
Ze pakte haar tas op en liep ermee door de gang op weg naar een wc. Ze was enorm geïrriteerd en hij was pas de eerste die ze ontmoet had van de groep. Ze sloeg de deuren open totdat ze de wc gevonden had. Ze stapte de grote wc in en zette haar tas op de grond waarna ze de rits vastpakte en de tas opende. Ze trok er wat kleding uit. Haar zwarte legging, een hemd en een leren jasje, natuurlijk ook in het zwart. Ze trok haar kleding vlug uit en gooide alles in de hoek van de kamer. Ze zou het later wel opruimen. Ze draaide de kraan open en boog voorover zodat haar haren terechtkwamen in de wasbak. Snel spoelde ze zoveel mogelijk troep uit haar haar waarna ze haar gezicht ook nog even een flinke wasbeurt gaf. Ze zette de kraan uit en pakte haar elastiek voor als het nodig was. Voor nu liet ze haar haar gewoon opdrogen. Ze kwam met haar hoofd omhoog en bekeek zichzelf vluchtig in de spiegel. Voor nu was het prima. Ze trok als laatste haar andere paar zwarte sneakers aan waarna ze de badkamer uitliep en haar tas neerzette tegen de muur. Ook hier zou ze later wel mee dealen. Ze pakte haar mes op van de grond en stak deze in een holster dat om haar enkel zat, zo had ze hem altijd bij de hand. Ze liep op een snel tempo terug naar het kantoor waarna ze tegen de deurpost leunde en haar nagels bekeek. "pronto per andare o cosa, compagno" mompelde ze sarcastisch waarna ze op hem wachtte.

I can be an animal, just not in this room
ready to go or what, partner

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij was haar geen introductie schuldig. Die had ze kwijtgescholden zodra ze de kamer binnenstormen kwam met haar geroep, alsof het pand haar eigendom was en alles en iedereen aan haar voeten lag. Ze mocht zijn naam wel te weten krijgen van zij die hem aanspraken. Pas dan zou ze het tot zich eigenen kunnen, daarvoor had ze te voelen dat hij haar liever van de aardbodem verdwenen had.
Met enigszins tevredenheid hoorde hij aan hoe ze hem achterliet, haar voetstappen ditmaal galmend door de gangen richting wat hij dacht de badkamer. Ze had een paar minuten om zich om te kleden en op te frissen. Normaliter kreeg geen ander deze vrijheid van hem aangereikt, maar met het weten dat hij met een beest aan zijn zijde een nachtclub binnen moest lopen waar hun vijanden zich bevonden hadden, kon hij niet leven. Ze zou hem en de rest van de bende voor schut zetten en disrespect uitstralen richting de baas. Daarmede wilde hij niet geassocieerd worden met een persoon die geen hygiëne kende; ze mocht haar kledij van bloed dragen in haar eigen tijd.
Grofweg vijf minuten had het haar ingenomen zich van uiterlijk te veranderen. Na het verstrijken van deze was ze wederom vindbaar in zijn omgeving, leunend tegen de deurkozijnen met afstralend sarcasme, daar waarop hij een ergerlijke blik terug stuurde. Haar humor erkende bij hem geen waardering. "Ci hai mest tanto." Hij duwde zich weg van de wand waar hij zijn rug in afwachting tegenaan had laten steunen. De uitweg naar het gangpad vond hij vrijwel meteen, haar de plaats achter zich gegeven om hem te volgen, gezien hij geen neiging voelde manieren te tonen die zijzelf ook niet had laten zien.
"Gambinos are in town. Corozzo wants to make a deal with the Irish, to prevent them from getting in business with us." Hij vertelde haar wat ze horen wilde, doch hij zijn gure uitstraling behield. Zijn gelaatsuitdrukking bleef als staal indien hij onverschillig voor haar uitliep naar de hal. "We gotta take him and everyone with him out. It has to be a bloodbath, Milano wants to send a message to the east coast."

"Took you long enough."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een geïrriteerde zucht verliet haar lippen bij het horen van zijn woorden. Ze was letterlijk vijf minuten weg geweest en hij had al weer wat aan te merken. Het zou vast een gezellige tijd worden hier. Ze had er al helemaal geen zin meer in, zeker niet als iedereen zo achterlijk was als hij zich gedroeg op het moment. Ze luisterde naar wat hij te vertellen had waarna ze achter hem aan strompelde. "And why exactly do I have to come along? Can't you do it on your own." Ze rolde haar ogen en sloeg haar armen over elkaar heen. "But I love to make a scene so where are we going to." Ze bleef achter hem aan lopen terwijl ze naar hem bleef luisteren. "Where is this mass murder going to take place?" Ze wist namelijk niet of ze gekleed was voor de gelegenheid.
Ook al had ze al een lange dag achter de rug, dit kon er zeker nog wel bij. In haar hoofd speelde ze het scenario al een aantal keer af. Gewoon om alvast te bedenken hoe ze dit ging aanpakken. Ze pakte uit haar jaszak een pak sigaretten. Ze opende het pakje en pakte er een sigaret uit waarna ze hem tussen haar lippen stak en hem aanstak met haar aansteker. Ze nam een grote hijs waarna ze het pakje uitreikte aan hem. "You want one?" Ze hield het pakje voor hem waarna ze nog een hijs nam van haar sigaret en de rook niet veel later uitblies. Ze wachtte op verder instructies van hem aangezien ze niet wist waar ze heen gingen, waar het was en hoe ze daar kwamen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Graag had hij haar er achtergelaten. Zijn rug tot haar uitzicht gemaakt, zich van haar afgekeerd en het pand geheel in zijn eentje verlaten. Liefde voor het samenwerken had hij toch al nooit gehad. Hij was slecht van vertrouwen, er heilig van overtuigd dat enkel hijzelf zich veilig houden kon en elk ander slechts een afleiding vormde, ofwel een risicofactor. Desondanks had hij op dit precieze moment nog liever een van de andere bendeleden aan zijn zijde gehad dan de getemperde Italiaanse. Met alle plezier had hij zelfs Ricardo nog meegenomen, mocht dat betekenen dat Aurora in het gebouw verblijven moest en geen stap met hem buiten zetten kon. Hij zuchtte. "Doin' it all by myself was perfectly fine by me. The boss wanted your ass in the car with me." Ergernis bleef van hem afstralen, de voordeuren hardhandig opengegooid waarop hij stug voor haar uit bleef lopen naar een van de auto's. "Come se io sia una specie di dannata babysitter."
De Camaro werd door hem toegeëigend, plaats achter het stuur genomen zonder ook maar enigszins achterom te kijken. Men had hier geen eigen auto. Het geweten lag erbij dat, elk voertuig die ze nodig hadden bij de klussen, elke keer weer vol met kogelgaten terugkeren kon. Een kapitaal uitgeven aan een rijtuig dat hoogstwaarschijnlijk aan het einde van de dag gehalveerd terugkwam, was niet meer dan een stompzinnig besluit. Dezelfde waarde als deze ervoor had zou het namelijk na de eerste dag al niet terugkrijgen; eens een maffiosi er één geclaimd had, was de auto al onverkoopbaar geworden. Deze die de parkeerruimtes binnen de hekken van het landhuis innamen waren dan ook bezit van de bende zonder vaste eigenaar. Het was simpelweg het maken van een keuze tussen deze die zich er nog bevonden, zoals ook hij onverschillig gedaan had. De sleutels lagen allen uitgestald in een van de kastjes aan de muur waar hij tijdens zijn weg naar buiten er wat jachtig één weggegrepen had, die bleek te passen in het slot van de Chevy zodra hij ze erin gestoken had. Het brommende geluid van de draaiende motor galmde in een handomdraai door de omgeving. Haar zag hij ietwat later haar plaats aan de bijrijders zijde vinden, al bleef hij onaangeroerd voor zich kijken en waren het alleen zijn ooghoeken geweest van waar hij haar gedaante gespot had. "Destination is Vertigo, club downtown." De enige reden voor zijn antwoord waren haar eerdere vragen, maar verdere informatie mocht ze zich niet verschaffen. Het was nog een rit van een uur totdat ze de club met eigen ogen beschouwen konden. Hij had geen zin in een doorlopend gesprek, doende dat hij socializen wilde, onderwijl het tegenovergestelde het geval was. Hij was haar geen woord schuldig.

"As if I'm some kind of damn babysitter."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld