Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Mob Ties

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

MOBSTER SCENE - as always

orpg ft.

{no comments please}

"Maze" Adrina Elara Nicoletti - 22

Desperado, why don't you come to your senses?
You been out ridin' fences for so long now
Oh, you're a hard one

Don't you draw the queen of diamonds, boy
She'll beat you if she's able
You know the queen of hearts is always your best bet

Now it seems to me, some fine things
Have been laid upon your table
But you only want the ones that you can't get

Desperado, oh, you ain't gettin' no younger
Your pain and your hunger, they're drivin' you home
And freedom, oh freedom well, that's just some people talkin'
Your prison is walking through this world all alone

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:

Sawyer 'Deathrow' Hayes - 23 years old - Illegal Arm Trade - The Rebellions

This is beginning to feel like the long winded blues of the never
Static explosion devoted to crushing the broken and shoving their souls to ghost
Eternalised, objectified. You set your sights so high.
But this is beginning to feel like the bolt busted loose from the lever

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Schemering, een toestand waarbij de overgang van licht naar donker plaatsvond bij zowel voorafgaand aan zonsopkomst bij dageraad als bij avondschemering volgend op zonsondergang. Het uitspansel boven een ghettowijk in El Paso was enigszins verlicht, door een verstrooiing van het zonlicht die op een zeker moment verloren zou gaan. De felheid van het licht verzwakte met de minuut en bovenaan de hemel waren steeds meer wolken te zien. Een grijze lucht vormde zich boven de omgeving, terwijl koude briezen in contact kwamen met zijn gestalte. Het weer leek alsmaar slechter te worden. Regen en ijzige windvlagen keerden terug in het dorpje, zelfs onweer had zich kort geleden nog tentoongespreid. En dat in Texas, waarin slecht weer zeldzaam was.
De gebouwen waren afgeleefd, de straten leeg en hij reed daar in zijn Mercedes Benz Maybach S600. Hij betrad de straten van Chihuahuita, een stad gelegen in het zuiden van El Paso, alsof hij de monarch was van het terrein.
Sawyer was opzoek naar een handelaar in verboden middelen en die vond hij al gauw toen hij een lege parkeerplaats naderde. Een onverzorgde man, gekleed in een te groot en fel trainingspak, tuurde voor zich uit. Hij trilde ietwat, had vermoedelijk te veel gesnoven eerder die dag. Geïnteresseerd stalde hij de auto pal voor hem. Daarna stapte hij uit en sprak hij de oude man, bij wie de vettige haren voor het gezicht hingen, sinister aan.
‘’You know what I want. Endow it.’’
''I need paying first.''
''How much were you thinking, huh?''
''Serious. Serious money.''
''Serious money?''
''Mmm-hmm.''
''What, like the time of the benefit?''
''Yeah.''
‘’Yeah, don’t think so.’’
Hij haalde genadeloos zijn Glock tevoorschijn en richtte die op zijn façade. Het pistool was tot op heden ontladen, maar hij kon het in een fractie van een seconde laden indien de man zich verzette. Hij was niet bang om te schieten.
De vreemdeling schrok hoor- en zichtbaar. Hij deinsde achteruit en verhief zijn stem. Zijn tengere handen trok hij op totdat zijn vingers de hoogte van zijn gezicht reikten.
‘’Hey, man! What the dickens –‘’
Sawyer praatte hem voorbij.
‘’Get in the car.’’
‘’Shit! I ain’t do nothing!’’
Hij gehoorzaamde niet. Een zucht bracht hem teweeg en hij wierp hem een nonchalante blik toe, vooraleer hij onverwachts hard tegen zijn scheen trapte. Gekreun van de verkoper drong met plezier zijn oren binnen, toegekeken hoe de man uit pijn in elkaar zakte.
‘’Get in the car or I’ll blow your brains out.’’
Die gegeven schop en zijn houding waren genoeg om hem te laten strompelen naar zijn auto. Echter wilde hij de bijrijdersstoel claimen in plaats die van de bestuurder. Sawyer was niet van plan om het risico te lopen te beschoten te worden door domweg de derivatie van het autorijden.
‘’You drive,’’ beval hij hem. De man luisterde.
Hijzelf nam plaats op de achterbank. Zijn pistool was nog steeds op hem gericht.
‘’The underdog of La Cosa Nostra.’’
‘’I don’t know what –‘’
De klik die een pistool van zichzelf liet horen wanneer hij door de eigenaar geladen werd, klonk oorverdovend in de ruimte waarin beide gedaantes te vinden waren. In de autospiegel kon de man zien dat hij op het punt stond zijn trekker over te halen. Sawyer was niet gediend van verzwijgingen, al helemaal niet wanneer iemand iets ontkende.
Hij verkleinde de afstand tussen het wapen en de man zijn lichaam en boog voorover.
‘’No? Because I think you know exactly whom I’m talking about.’’
De man zette de auto in beweging.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze woonde het gevecht bij met niet meer dan haar achteloosheid, waarmee haar pupillen op de gedaantes gefixeerd waren. Het was hoe de zaken er hier altijd al aan toe waren gegaan. Men beoefende zijn vaardigheden in wedstrijden die plaatsvonden in de stoffige, donkere kelderruimte. Daar waar vuisten slechts omringd werden door een dunne laag stof van het verband en het licht dat via de oude gloeilampen de kamer verlichtte, net vaag genoeg was om vormen te onderscheiden en vloeistof te zien sijpelen wanneer iemand goed geraakt werd. De kleur was overbodig. Het ging over de hoeveelheid bloed die er uit iemand geslagen werd bij hen, niet om het principe van bloed op zich. Misschien liet het ze machtig voelen; mogelijk deden ze het gewoon voor de lol.
Het was een competitie die furiositeit uitstraalde. Hardhandig werden klappen uitgedeeld, overviel geschreeuw en gejoel de kamer en echode in vlagen tussen de wanden. De sfeer was gespannen. Dan wel vermakelijk, zoals haar grijns verried wanneer een van het tweetal de harde ondergrond vond. De geur van het bloed dat over zijn huid liep was er een die haar plezierde. Het was geen daad uit gruwel dat ze de zweem van pijn aanbad en schaamteloos op het roerloze lichaam van de vechter neerkeek. Ze opperde het tot gewoonte. Alsof het haar adrenaline deed vloeien door haar aderen. Haar bondgenoten waren hiervan op de hoogte geweest. Ze was de enige vrouw in de bende wiens aanwezigheid niet te danken was aan prostitutie, maar aan kilte en haar vaardigheden, dat wat ze respecteerden. Ze waren gewend haar hier te zien.
"Who's next?" Als almachtige zag ze zijn blik rond zich gaan, zijn armen opgeheven indien zijn tegenstander door een tweetal bendeleden over de vloer weg werd gesleept. Zijzelf dwong hem ertoe bij haar te blijven haken. Hem strak aangekeken, wanneer haar voeten haar weg van de rest van de menigte leidden en ze vlak voor hem tot stilstand kwam. Geen woord had ze uitgesproken. Ze had gevoeld hoe hij haar bekeek, zijn donkere ogen brandend op haar figuur van top tot teen. Er waren geen uitspraken nodig geweest voor haar om hem in te schatten en daarbij, ze genoot van de aandacht.
"Sei sicuro, little one?" Hij hief zijn wenkbrauw uitdagend op, zij greens. "A free heads-up to you, macho. You gotta walk it off." Het verband ving ze van een omstander op. Ze wond het om haar knokkels, traagzaam in een halve cirkel om hem heen gelopen daar waarin zijn gelaat haar met elke stap volgde. Achter hem kwam ze tot stilstand. Hij draaide zich met haar mee, doch hij het niet laten kon zijn tong over zijn droge lippen te laten glijden. Hij gaf haar de macht waar ze naar had gezocht.
Ze sloeg haar handen ineen, liet haar botten knakken en hief haar vuisten vervolgens op om deze als dekking voor haar gezicht te houden. Guur ging ze het oogcontact aan. "Bring it on."

"You sure, little one?"

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Hij verstoorde de stilte, omdat het zenuwachtige getik van de man hem hinderde.
‘’Name?’’
‘’R - Radnor.’’
‘’I see.’’
Het getik stopte, maar zijn nervositeit bleef voortbestaan. Radnor bekeek hem meerdere malen in de spiegel, zich afvragende wat hij daar aan het doen was op die bank, ondanks dat hij telkens tot dezelfde conclusie kwam;
Hij, die moedeloos naar zijn bevende gedaante keek en elke beweging die hij maakte in de gaten hield. Hij voelde zich niet op zijn gemak.
‘’He’s here.’’
De motor draaide niet meer. De auto stond stil. Sawyer bekeek het terrein.
‘’Don’t see him.’’
Hij snapte dondersgoed dat de man zich binnenin het pand bevond. Een lid van een bende, al dan niet met een hoge functie, viel niet zo gauw te vinden op de straten in een afgelegen wijk midden in de nacht. En zelfs dan kon een verkoper, die nauwelijks contact had met de hoge basserolen, niet weten waar hij zich precies bevond. Hij kwelde hem.
‘’I - I may not go inside. Those are the .. rules, man.’’
‘’You think I care?’’
Opnieuw werd hij bekeken in de spiegel, maar dit keer voor een langere periode. Hij keek geïrriteerd terug. Hij had geen geduld. Nooit gehad ook.
‘’Well, go on, Rad. Get out of the fucking car and evoke the damn man.’’
Met tegenzin verliet hij de auto. Hij strompelde naar de ingang van het vervallen bouwwerk, waar hij werd opgewacht door twee van Sawyer’s rivalen. Ze wendden zich tot zijn auto en bestudeerden het voor een aantal secondes, vooraleer één van hen het pand binnenging om vermoedelijk zijn kameraden kennis te geven van een indringer, die hun onderdaan gemolesteerd heeft en nu te wacht stond op hun terrein. Ja, hij was ervan op de hoogte dat zijn eerste indruk niet al te best was.
En doch deerde het hem niet.
Nonchalant stak hij een sigaret op, waarna hij zijn auto verliet om de smerige lucht in de buitenwereld te omarmen. Hij was benieuwd naar hoe hij onder handen genomen werd door de onderbaas van Cosa Nostra indien hij te horen kreeg dat hij niet alleen lid was van The Rebellions, maar hier tevens kwam om een deal met hem te sluiten.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Vincent Cafaro.

Daar waar zijn dijen tegen de verwarming weg waren gezakt en zijn zij tegen het venster steunde, zag hij de rook uit zijn mond ontsnappen om de atmosfeer te ontmoeten. De sigaret gerust tussen zijn vingers. Het overige as deed hij vergaan, zijn vingertop tegen het papier getikt om de resten op de vloer te laten dwarrelen. Zijn ogen stil voor zich uit gericht, zijn gelaat opgeheven en zijn oren op scherp, alsof hij verwachtte dat men hem belangrijk woord vertellen kon. Het tegenovergestelde gebeurde. Het binnentreden van Vito was geheel schaamteloos, bruut en kortzichtig geweest. Hij keek ergerlijk van hem weg.
"Get rid of him."
"What you want to do with the intruder?"
"Rebellion?"
"We believe so."
Achteloos verstreek een hijs van zijn sigaret zijn lippen. Het was ongewoon dat een Rebellion hun terrein passeerde. Men wist wat hen te wachten stond wanneer dit tot stand werd gebracht, maar dat hij die de straatdealer van het trottoir gepikt had zich daadwerkelijk rondom hun opslagpand durfde te vertonen, bracht hem vermaak. Hij kon weten dat zijn keel doorgesneden werd wanneer hij hun gebied passeerde en desalniettemin betrad hij deze wegen alsof het de zijne waren, dat wat hem ontstelde en daarmede vermaakte. Hij zou hem als teken van zijn moed een lange lijdensweg geven.
"Get him in here. E por l'amor di Dio, get some guys over there to point a gun to his head. I want him to fear for his life."
Een knik nam hij in zijn ooghoeken weer, indien hij zich van de man weg had gekeerd om hem geen blik waardig meer te gunnen.
"Find out what he wants and imprison him. Let's turn him inside-out."
Hij had er geen baat bij wat er met het lichaam van de indringer gebeuren zou, datzelfde gevoel dat zijn onderdanen met hem deelden. Zijn dorst naar bloed werd gedeeld met elkander. Vito's gegrijns sprak voor zich en eiste geen verklaring, noch zijn aandacht. Hij hoorde de deur openen, het hout langs het kozijn schurend bij het vinden van zijn uittrede van het kantoor. "Como desideri, Cafaro."
Zijn antwoord vormde zich in ontstemming. "Branco di idioti."

"And for Christ's sake, .."
"As you wish, Cafaro."
"Bunch of idiots."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Zes geforceerde mannen kwamen naar buiten gelopen. Van Radnor viel er niets te bespeuren.
Vijf van hen haalden hun pistool tevoorschijn en richtten die op zijn gedaante. Hij trok zijn wenkbrauw op. Tevoren had hij verwacht dat iets soortgelijks gebeuren zou en daar had hij vrede mee genomen. Hij leed er aldus mentaal niet onder. Hij hield zich koel, keek nog steeds net zo ijzig als een minuut geleden.
De grootste man, geschat op twee meter, stapte naar voren en fouilleerde hem. Hij liet het toe, wilde het tafereel voor hemzelf niet erger maken dan het al was, doch hij de doorzoeking als onprettig ervoer.
Zijn hand bleef bij zijn middel hangen, daar waar zijn tweede meegebrachte pistool zich deels onder zijn broek schuilhield. De man had zo zijn weifelingen bij de vondst, maar hij herpakte zich al snel en ontdeed hem van zijn eerste en tevens zijn laatste wapen op zijn lichaam. Hij voelde door tot aan zijn voeten en wendde zich toen tot degenen achter hem.
Onderling praatten ze Italiaans, tegen hem gebrekkig Engels en vreemd genoeg begreep hij ieder uitgesproken woord. Hij werd uitgejouwd voor zijn stupiditeit en lafheid, terwijl zij degene waren die hem onderdrukten met hun illegale wapens. Als hij aan moed bezweek, dan zouden hun vooropgezette houding en grof taalgebruik wel voldoende moeten zijn om bij hem zijn angst te exposeren of niet dan?
‘’You’re foolish to come here and threaten our man.’’
Hij respondeerde, maar niet door hem een weerwoord te geven. Hij lieten weten dat hij niet onder de indruk was door rook nonchalant in zijn gezicht te blazen. Dat was zijn eerste gemaakte fout die hen aanzetten tot fysieke foltering. Een harde trap werd hem gegeven in zijn knieholte, een tweede tegen zijn scheenbeen. Hij zakte door zijn knieën, binnensmonds vloekend. De sigaret had de grond bereikt.
Hij wilde in opstand komen, maar hij was hier niet om te vechten en dat wisten zij zelf ook. Als hij inderdaad een strijd met hen wilde aangaan, dan had hij de rest van The Rebellions aan zijn zijde gehad. Niemand, zowaar Radnor niet, was zo verstandeloos om in zijn eentje naar de rivalen toe te stappen en te vragen naar de man met wie hij op de vuist wilde.
Dat deed hij alleen als hij zijn dood al ondertekend had.
De lastpak die hem zojuist betastte, hurkte. Giftig keek hij Sawyer aan.
Hij vermoedde nog meer beledigingen, maar die kreeg hij niet. Hij spuugde hem in het gezicht om vervolgens een seconde later weer naar de andere mannen toe te lopen. Ruw veegde Sawyer het speeksel van zijn gelaat weg. Hij zou zijn wraak later krijgen.
‘’Handcuff him and when you’re done, take him inside.’’ Hij verdween, een ander trad op de voorgrond. Genadeloos sloeg hij hem in de boeien, voordat hij hem optrok en hem een duw richting de deur gaf. De onbekende beval hem het pand in te gaan. Hij had geen bezwaar. Een lichte greens verscheen. Hij was nog niet dood, hoewel hij zich twee minuten aan hen blootgesteld had. Hun brutaliteit viel mee.
Hij trapte op de sigaret, waarna hij achter één van hen aanliep voor zoverre hij hem bijhouden kon. De mannen achter hem hielden hem onder schot.
Eenmaal binnen voelde hij de ogen in zijn rug branden. Het rumoer drong met geweld zijn oren binnen, maar hij probeerde het zo veel mogelijk te negeren, gezien het geen waarde voor hem had.
De man voor hem had een einde gezet aan zijn passen. Een dichte deur was de bestemming.
‘’We have him, sir. May we enter your office?’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn mannen waren snel geweest. Vooraleer zijn sigaret opgerookt was hadden zij zijn kantoordeur al weergevonden, om hun stem vanachter het huid te laten weerklinken in de vraag of ze enteren mochten. Ze wisten dat dat was hoe hij het waardeerde.
"Si."
Afkeurend haakten zijn pupillen bij het naar binnen stommelende gestalte, achtervolgd door een drietal van zijn bendeleden, elk een loop van een geweer op het achterhoofd van de jongeman gericht. Hij was Amerikaans. Daarvoor had hij nog geen seconde nodig om dat uit te hebben kunnen vogelen, zijn verschijning vrijwel doorzien als die van een andere, lusteloze cultuur. Hij was daarnaast nog wel een lompe. Mannen van hoge status die zich bezoeken als deze toe-eigenden hadden betere smaak gehad en zich onmogelijk getoond voor iemand van grote macht, gekleed in een trainingspak. Een kreukelige tanktop was hetgeen waarin hij zich had laten zien, een trainingsbroek aangegooid en tevens een paar sportschoenen waar hij in was gestapt. Hij was niet van elite. Bezat hoogstwaarschijnlijk niet eens een goede rang binnen zijn bende, maar vormde een slecht-betaald onderkruipsel van zij die zich met trots tot hun concurrent gemaakt hadden. Dat noemde hij geen maffiosi, maar tuig.
Hij gebaarde een deel van zijn mannen de ruimte te verlaten. Luciano wenkte hij tot een halt te komen en zijn plaats bij de deur in te nemen, om oog te houden op de rug van hun gevangene. Hij had geen zin in verrassingen.
De indringer werd ruw op de stoel voor het bureau geduwd, hem gedwongen hier plaats te laten nemen. Hijzelf volgde de handelingen met een blik van kilte.
"Now, what does a Rebellion have to seek with one of my dealers on the street?" Hij streek zijn colbert glad, de sigaret gerust in zijn mondhoek. "His life isn't worth a dime and yet, you take him hostage. Let him drive you down the block to walk around our property, by that handing yourself over in a split second, and for what? Either you're stupid or suicidal. I wonder.. which one goes for you?"
Rook stootte hij ijzig af met het uitblazen van zijn adem.
"But don't worry. You got plenty of time to figure that out for yourself." Zijn vingers omklemden de sigaret, deze aan zijn grip laten ontsnappen om het dof op het gesteente onder zijn voeten terecht laten komen. "A dead body ain't much fun to us, after all."
Zijn schoenzool maakte de peuk met de grond gelijk. Hij keek op, de ogen van de vreemdeling ontmoet met een onheilspellende gloed. Het zou hem plezieren zijn mannen te bevelen zich voor de aankomende maanden op de gedetineerde uit te leven.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
De deur ging open, de man op wie hij wachtte verscheen. Hij kreeg wat hij hebben wilde, al moest hij nog maar eens of hij er levend uit zou komen of niet. De onderbaas van Cosa Nostra leek niet bepaald gastvrij.
Hij werd de kamer ingeduwd, waarna hij gedwongen werd plaats nemen op de stoel voor zijn bureau. Hij verzette zich niet toen zijn onderdaan hem naar beneden duwde. Zijn aandacht lag te veel bij de in net geklede man, die hem al eerder in zijn zicht genomen had.
Hij sprak, beledigde hem vrijwel meteen.
"Now, what does a Rebellion have to seek with one of my dealers on the street? His life isn't worth a dime and yet, you take him hostage. Let him drive you down the block to walk around our property, by that handing yourself over in a split second, and for what? Either you're stupid or suicidal. I wonder.. which one goes for you?"
Suïcidaal? Nee. Dom? Wellicht. In hun ogen was hij dom genoeg om naar hier te komen en hun zijn leven te geven, maar geen mens wist waarom hij überhaupt het terrein betreden heeft. Het waren vooroordelen die hij naar zijn hoofd toegegooid kreeg, die waar ze later vermoedelijk spijt van kregen. Hij moest zijn aanbod echter goed verwoorden. Een offerte waar beide mannen profijt van hadden, namelijk het liquideren van Alexander, zijn eigen baas.
Het was geen nieuws meer voor hem dat zijn leider, de man die hem onderdak gegeven had, zijn gebrek aan barmhartigheid liever op de voorgrond had dan op de achtergrond. Sinds de moord op zowel zijn vrouw als zijn kinderen, kwam het zelden voor dat hij genade had voor wiens harten hem niet deren kon.
En welbeschouwd had hij niemand lief, zijn broeder buiten beschouwing gelaten. .
Hij snapte dondersgoed waar zijn kwijtgeraakte empathie vandaan kwam, maar hij vond het merkwaardig dat hij zijn eigen handelsfirma daaronder liet leiden. Hij was zwak. Pijn is onvermijdelijk, lijden is een keuze. In zijn optiek hoorde een verbeurde ziel niet aan het hoofd te staan van een beruchte bende, zelfs al behoorde die toe aan zijn oom. Onder andere daarom wilde hij hem weghebben.
Sawyer luisterde aandachtig naar wat hij verder te zeggen had. Niets interessants, beoordeelde hij al snel.
Hij schraapte zijn keel, bereidde zich voor om met hem in gesprek gaan.
‘’I didn’t come here to start a war. I’m here to negotiate.’’
Een zucht bracht hem teweeg, daarna keek hij weer terug omhoog.
‘’Alexander Hayes is the only reason why you haven’t got the chance to expand and so on, you’re profit is low. I think you’re better off without him,’’ zei hij zelfverzekerd. ‘’- but you don’t have the right connections to find him yourself, do you? I am willing to murder him in return for your assistance and the releasing of a whore you don’t need.’’

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:

Alexander Hayes - 45 years old - Leader of The Rebellions - Ruthless Killer
x

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het gesprek nam een interessante wending. Hij die dacht hun terrein te moeten betreden, dacht zijn mond open te moeten trekken en zijn woorden door de kamer te sturen en wel zonder schaamte. Het beaamde zijn oordelen over het joch die binnen gevoerd was. Niet alleen dacht hij zijn aanwezigheid te moeten verduidelijken, maar hij dacht dat hem de kans vrijgegeven was te spreken, zonder dat hij hier toestemming voor gegeven had. Het deed hem lachen.
Hij wandelde naar zijn gevangene toe, zijn kille gelach tot einde gekomen al kon hij het gegrijns van Luciano nog in de hoek van de kamer waarnemen. Zijn vuist sloeg hij enkele keren tegen zijn neusbrug. Bruut zijn markeringen achtergelaten door het bloed dat traag zijn weg via zijn neusgaten langs zijn kin naar beneden vond, indien hij een grom van walging losliet.
Een stap naar achteren werd ondernomen. Gereikt naar de pochet om deze uit de borstzak van zijn pak te halen en met deze zijn knokkels af te vegen, de rode vloeistof van de Amerikaan van zijn huid afgehaald uit pure afgunst.
"Haven't you been taught you to only talk when given permission?"
Het deed hem gruwelen dat hij zich naast zijn respectloze opkomst de man zich zonder manieren voor hem tentoonstelde. Zijn daden van moed door zijn opkomst waren die van een man. Zijn handelingen in zijn bijzijn waren slechts die van een onnozel kind.
Hij kuchte. "Alexander Hayes is indeed one we wouldn't morn about if dead." Hij vouwde de stof van het doek op en liet deze met een koude gelaatsexpressie in de zak van zijn jas wegglijden. "But if I'd really want him out that bad, I would've hired a professional to do it."
Zijn ogen vonden die van de jongen, hem strak aangekeken met geen hint van zijn vorige vermaak nog zichtbaar.
"You, are nothing more but errand boy. Now, tell me, what makes you think I'd trust a runt?"

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Zijn houding werd verstoord toen Vincent hem meerdere malen in het gezicht sloeg. Het bloed van hem als slachtoffer vloeide langzaam weg in de scheuren van het hout onder hen. Geen grimassen waren zichtbaar in het gezicht van Sawyer, om emoties te doen verdoezelen en ze te laten waar ze hoorden, maar des te langer hij bij de werkelijkheid stond, des te moeilijker het voor hem werd om zijn woede te onderdrukken. Het was oneer dat hij zich niet tegen hem kon verzetten zonder beschoten te worden. De onderbaas deed wel alsof hij heel manmoedig was, maar zonder zijn onderdanen en gezanten was hij niets meer dan een hoopje vuil dat gevonden kon worden in de periculeuze straten van El Paso. Een man-tot-man gevecht zou Sawyer zonder twijfel winnen.
Hij vermande zich door zijn kaken stijf op elkaar te zetten. Geïrriteerd liet hij zijn vingers traagzaam via de zijkant naar het onderste gedeelte van zijn neus zwieren, enkel en alleen om tot de conclusie te komen dat zijn neus gebroken was. Hij gromde binnensmonds.
Hij keek op en wierp hem een neigende blik toe.
"You are nothing more but an errand boy. Now, tell me, what makes you think I'd trust a runt?"
Hij had geen seconde nodig om daarover een uitspraak te kunnen doen.
‘’If I couldn’t be trusted, I wouldn’t have come to here lonesome to introduce an offer in which murder is the center and I know I’ll be digging my own grave when disobeying my share. Besides, I got connections which your so-called professionals don’t have. I am Alexander’s nephew for instance. All I need in return is the help of one of your underdogs and the release of a working girl.’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij keek toe hoe hij het bloed van zijn bovenlip veegde. Hand gelegd op zijn neus, daar waar zijn knokkels zijn botten hadden laten breken en genadeloos de vloeistof hadden laten lopen. De dreigende gloed in zijn ogen indien deze bij de zijne bleven, leverde een ijselijke grijns op. Hij stond machteloos en doch leek hij dit zelf nog niet te bevatten.
Zijn woorden spraken echter meer dan daarvoor van sprake was, zich geopend over een deal die hij versterkte met de elementen die hij tot nodig had geacht. Hij sprak uiterst nu pas over dat waar hij zich in vinden kon. Het had hem verrast.
Hij liet zijn vingers over de rand van het bureau glijden, gelopen naar de andere zijde van zijn 'gast' waarna hij met handen ineengevouwen plaatsnam op de bijbehorende bureaustoel.
"But you want me to believe you want your uncle under the ground, even if it's your own blood that's sitting on the throne?"
Het kon niet anders dan een leugen zijn dat hij Alexander net zo graag in een doodskist wilde hebben als dat hij dat wilde. De macht van zijn oom op de troon was evenzeer macht die hij misbruiken kon, door zijn positie als familie. Hoe wilde de jongen hem laten geloven dat hij hem daadwerkelijk dood hebben wilde, als het geheel in zijn voordeel was om hem levend te hebben?
Hij zou zich hoe dan ook niet in het diepe gooien enkel en alleen gelovend op het woord van een van de loopjongens.
Zijn handen liet hij op het tafelblad steunen, zijn onderarmen op het hout gelaten om enigszins naar voren te leunen en hem regelrecht aan te kunnen kijken. "Prove it to me that you want to slit his throat that badly. Then, and only then, we're talking business."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Hoewel hij een minuut geleden nog het lef had om hem te pijnigen met drie vuistslagen in het gezicht, leek hij nu daadwerkelijk interesse te hebben in zijn voorstel. Hij kalmeerde en het verbaasde Sawyer. Hij had niet verwacht dat er zo snel een ommekeer zou plaatsvinden in zijn humeur.
Hij nam zijn bewegingen in zich op en luisterde naar wat hij te zeggen had.
"But you want me to believe you want your uncle under the ground, even if it's your own blood that's sitting on the throne? Prove it to me that you want to slit his throat that badly. Then, and only then, we're talking business."
Hij wilde de angst zien die zijn slachtoffer bij zich droeg wanneer hij de daad verrichtte. Dat verlangen kon hij onmogelijk waarmaken indien hij achterlangs hem geheel onverwachts de keel doorsneed. Hij corrigeerde zijn uitspraak echter niet, omdat een discussie daarover doelloos was en hij niet weer het risico wilde lopen om geslagen te worden.
Een moment van stilte vervaardigde hij. Hij keek hem nog steeds volhardend aan, met dezelfde blik die hij bij binnenkomst aan hem vertoonde, maar het was duidelijk dat hij weifelde. Hij reageerde namelijk niet met dezelfde snelheid als alle andere keren.
Hij fronste. Bezonnen leunde hij achterover.
‘’He murdered my brother,’’ zei hij, met een timbre waarin emotie kon worden teruggevonden. Hij klonk gebeten en bedrukt tegelijkertijd, hoewel beide gevoelens door hem onderdrukt waren. Was hij niet hier geweest, dan had hij hoogstwaarschijnlijk meer van zijn gevoel terug laten komen in zijn woorden en toon.
‘’And when he dies, it’ll be my father whom gets a seat on this so-called throne.’’ Verdere uitleg daarover werd Vincent niet gegeven. Hij vermoedde dat hij zelf wel de voordelen voor Sawyer daaruit kon halen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn blikken stonden ijzig. Hij wierp hem wederom een visie toe, ditmaal bar en harder dan daarvoor. De emoties die bij de Amerikaan op begonnen te spelen hoorde hij koud aan. Trillingen in zijn stem verrieden dat hij ze bezat, ze hem overvloeiden met het uitspreken van de moord op zijn broer, en toch verdiende het geen medeleven van hem om deze te tonen tegenover de gebroken ziel. Hij bleef zo meedogenloos als hoe hij zich altijd opzette, een inhoudsloze maar desalniettemin kille indruk gewekt in de wijze waarop zijn ogen bij het gestalte voor hem bleven hangen.
Het had hem niet kunnen hinderen zijn verhaal te horen, zich roerloos bevonden in dezelfde staat als zijn houding voor zijn stemgeluid geweest was. Zijn kin verhief hij in een fractie naar zijn man bij de deur.
"Adrina ad entrare. Dille che ha qualche lavoro da fare."
Met een haastige knik zag hij Luciano de ruimte verlaten, de deur achter zich stil in het slot laten vallen.
"I see you and me have the same interests."
Zijn handen ontvouwden zich, zijn grip verzet naar een pak sigaren, daar waar hij zich er met een nieuwe plezierde en deze opstak. Nonchalant nam hij een trek.
"You got Maze to introduce to the gang. No underdog henchman. She'll get the job done with you, and if not, she'll kill you by herself."
Hij liet de sigaar tussen zijn vingers steken en leunde achterover in de stoel. "And let it be clear, you're a dead man if you make any slips."
Een underdog meesturen naar het thuisfront van de jongen was geen van zijn plannen geweest, omdat geen van zijn laagstaande onderdanen had wat het innam om drastische maatregelen te namen in een korte periode van tijd. Adrina daarentegen was een goede infiltrant, was een van de ijzigste die hij in deze vestiging bezat en daarbij had ze de drang voor het laten vloeien van bloed van hen geleerd. Dat ze technisch handig was, was slechts een bonus. Zij was degene waarop hij vertrouwen kon de noodzakelijke doden te veroorzaken. Wanneer hij onderuit gaan zou en zich niet aan de deal zou houden, zou ze hem zonder twijfel om zeep helpen.
"So. Who may that whore of yours be?"

"Get Adrina in here. Tell her she got some work to do."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Weer werd er Italiaans, een taal die hij niet begrepen kon, gesproken in zijn bijzijn, maar hij kreeg de kans niet om over de woorden en de toon die hij sloeg toen hij ze uitsprak na te denken. Hij verduidelijkte zich al snel, dit keer in geheel Amerikaans. Zijn belangstelling ging wederom naar Sawyer uit.
"I see you and me have the same interests." Hij keep op zodra hij dat zei. Zijn eigen overtuigingstechnieken hadden hem verbaasd doen staan, iets wat hij weer liet zien in zijn gelaatsexpressie. Een opgetrokken wenkbrauw was daarvan het gevolg geweest.
Hij vervolgde zijn uitspraak. De naam Maze liet hij vallen, één waarmee hij niet bekend was en achteraf afkomstig bleek te zijn van een jongedame die tevens als bendelid diende. Hij had zo zijn twijfels bij het andere geslacht, maar hij accepteerde zijn offerte. De man had haar karakter had haar karakter kort doch krachtig verhelderd. Zoals hij het verwoordde was ze niet het standaard type dat je in de winkels tegenkwam.
En hij geloofde wat hij zei.
"So. Who may that whore of yours be?"
Een zucht ontglipte hem. De term hoer had hem nooit aangestaan. Hij noemde vrouwen die tegen betaling mensen gezelschap verleenden eerder prostituees dan wel escortes. Die benamingen klonken deftiger, denominaties waarin ze minder naar beneden gehaald werden dan die van tippelaarster en die Vincent hen gegeven had. Het principe was hetzelfde. Hij maakte zich in feite druk om niets, maar zoals zijn rivaal de naam uitspraak, kon hij niet anders dan een teken van zijn ontstemming blijken.
‘’Her name is Wendy. I don’t know her surname, but she’s a meth-addicted street prostitute who provides sexual services in the parking lot of The Butcher’s motel,’’ vertelde hij hem. ‘’And by release I mean the absence of gang activities. I don’t want to find her dead in her apartment.’’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld