Rye schreef:
Dayla was na een lange, uitputtende tocht op compleet nieuw terrein aangekomen: land. Nu ze eindelijk benen had - waar ze overigens nog wel aan moest wennen - had ze alleen wel een ander probleem. Zeemeerminnen hadden namelijk niet echt iets als "kleding". In eerste instantie had Dayla gewoon over straat willen lopen, maar toen ze iedereen bedekt zag, was ze snel weggedoken. Ze zou te veel opvallen en dat moest ze niet hebben. Als mensen er achter kwamen dat ze een zeemeermin was, dan had ze een erg groot probleem. Slavenhandelaren konden namelijk goud geld verdienen door hen te verkopen aan veilinghuizen. Dayla zuchtte hopeloos. 'Wat moet ik nu doen...?' vroeg ze aan een zeester in haar handen. Echter wist haar vissige vriend ook niets te verzinnen behalve "ga terug naar huis", maar dat wilde ze absoluut niet. Ze wilde juist meer weten van deze wereld, over hun magie en levenswijze, dan kon ze niet zomaar opgeven.