Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Let your youth have free reign

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

ORPG met @Vadrouille
Gelieve niet te reageren, alvast bedankt ^^

Mijn personage:

Flynn Donovan Murphy
Prince of England

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Eleanor Sophia Emberforce

Princes of Ierland

Eleanor
Vandaag was het dan zo ver. Vandaag zou ze definitief verhuizen naar Ierland. Hoe was het mogelijk. Hoe hadden haar ouders een prins kunnen kiezen, uit een land waar vaak en veel oorlog mee was. Puur om zo te hopen dat er meer rust en vrede tussen de twee landen kwam. Oke ergens was het een hele logische reden als je er zo over na gedacht. Maar toch! Ze had hier totaal geen eigen keuze in gehad. Oke dat had ze in meer dingen wel niet. Maar het ging om het idee. Ze moest verhuizen naar een ander land. Een land waar zij niet veilig zou zijn. Niet tot ze getrouwd was tenminste en daarna was het ook nog maar de vraag of iedereen haar accepteerde. Maar ze moest alles achter laten. Haar ouderlijk huis, haar vrienden, haar leven. Alles! En dat deed haar het meeste. Oke het scheelde dat ze haar eigen 2 dienstmeiden mee mocht nemen, dan had ze toch niet iets van thuis. Maar daar was ook alles mee gezegd.
Met een zucht liep ze het kasteel uit. De koets met haar spullen was al eerder vertrokken. Dan was alles uitgeruimd op het moment dat zij aankwam op het kasteel.
Het afscheid van haar ouders was snel en kort. Die zagen het liefst zo snel mogelijk vrede. Ja en dat ze daar hun dochter voor moesten 'opofferen ' zoals zij het zelf zag, jah dan moest dat maar snel gedaan worden. Maar pijn deed het zeker. Ze tilde haar jurk wat op, zodat ze normaal de koest in kon stappen, waarna ze zich langzaam op de zitting liet zakken. Haar twee dienstmeiden stapte ook in, waarna de deur sloot en de koest in beweging kwam. Nou daar gingen ze.
Een rit met de koest naar de haven. Op de haven een paar uur op de boot, waarna ze opnieuw in de koest moesten. Man, het was nog een hele reis ook. Hoeveel uur ze precies onderweg was geweest, dat wist ze niet. Maar het begon te schemeren toen het kasteel in zicht kwam. Het was wel een mooi gezicht met allemaal brandende fakkels, maar dat vond ze thuis ook. Vuur had iets fascinerend. De koets kwam tot stilstand. Tussen de gordijnen door zag ze verschillende mensen staan. En met één van die mensen die daar stonden, dat zou haar toekomstig man worden. Met één van die mannen zou zij trouwen.
Het deurtje ging open, waarna eerst haar twee dienstmeiden uit stapte. Diep haalde ze even adem, waarna ze zelf ook op stond en haar jurk iets optilde en de koets uit stapte. Daar stond ze dan, haar nieuwe thuis. Haar nieuwe leven. Dit was het begin van haar nieuwe leven.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Vandaag was de dag dat de prinses van Ierland zou aankomen in het kasteel van Engeland. Flynn, de prins en toekomstige koning van Engeland had het maar al te goed gemerkt dat vandaag een belangrijke dag was. Het mocht dan wel de prinses van hun grootste rivaal zijn die vandaag aan zou komen dat stopte de koning en koningin er niet van om ervoor te zorgen dat alles in het kasteel er mooi uit zag. Alle decoratie stukken moesten perfect staan, alles moest helemaal schoon zijn, de kamers die voor de prinses zouden zijn waren nog voor een laatste keer weer helemaal opnieuw ingericht. Flynn snapte niet dat ze zoveel werk in iets als dit zouden stoppen, ze was de dochter van hun grootste rivalen maar het leek erop alsof de koning en koningin van Spanje kwamen, het sterkste land wat er was. Maar om het iedereen maar wat makkelijker te maken was Flynn zo veel mogelijk in zijn kamers gebleven, op deze manier zou hij niemand in de weg lopen en tegelijkertijd werd hij er niet steeds aan herinnerd dat zijn toekomstige vrouw onderweg was naar het kasteel. Een vrouw die hij überhaupt nog nooit gesproken had, zelfs nog niet eens gezien. Mensen zeiden vaak dat uiterlijk niet alles was maar als Flynn geforceerd werd om te trouwen dan had hij toch graag iemand die er goed uit zag. Toch, de bruiloft was geforceerd dus al was ze de lelijkste vrouw die Flynn ooit gezien had, het was niet alsof daar nu nog veel aan te doen was. Zijn ouders hadden Flynn wel beloofd dat het een knappe vrouw was met een leuke persoonlijkheid, al was Flynn er van uitgegaan dat hem dit alleen verteld was zodat hij minder zou zeuren over het feit dat hij uitgehuwelijkt was. Niet dat gewerkt had, hij had gewoon door gezeurd zoals ervoor. Al was hij de dagen voor vandaag er stil over geweest, voornamelijk omdat er toch niet veel meer aan te doen was dat had hij zich ook gerealiseerd. Om de verloving en dus ook meteen de bruiloft een paar dagen van te voren afzeggen zou niet goed zijn voor de bond tussen de twee landen en aangezien deze al niet goed was, was dat dus niet iets wat ze nodig hadden.
Langzaam begon de zon onder te gaan, Flynn wist wat dat betekende. Het betekende dat de koets met prinses Eleanor elk moment voor de kasteelpoorten kon staan. Misschien was het dan ook tijd voor Flynn om zijn kamers uit te komen zodat ze de prinses konden verwelkomen wanneer ze aan zou komen. Met een rustige pas liep Flynn door de hallen van het kasteel. Hij besloot maar meteen richting de poort te lopen, hier zouden zijn ouders waarschijnlijk ook zijn om de prinses zogenaamd met warme armen te verwelkomen. De koning en koningin zouden natuurlijk een heel toneelstuk houden voor haar, haar vertellen hoe gelukkig ze zijn dat ze veilig aangekomen is en dat ze blij zijn haar te verwelkomen in kasteel. Het liefst hadden zijn ouders de koning en koningin van Ierland hun al lang van hun troon gegooid en het gevoel was wederzijds. Maar daarom was de bruiloft ook in plaats gezet, zodat dit niet langer het geval meer was.
Flynn hoefde met zijn ouders niet al te lang te wachten bij de poort tot er een koets in zicht kwam. Met z'n drieën stonden ze in een rij, geduldig te wachten tot de koets zou stil staan en de prinses uit zou stappen. Vlak na de koets in zicht kwam stond hij voor de poort stil. Eerst stapte de twee dienstmeiden uit maar daarna de prinses, daar was ze dan eindelijk. Ze was mooi gekleed en ze was inderdaad niet lelijk. Natuurlijk veranderde dit niets aan het feit dat Flynn daar de vijand zag staan. In plaats van stil te staan waar hij stond leek het Flynn wel zo beleefd om op haar af te stappen. Ze moesten er met z’n tweeën tenslotte het beste ervan maken. Wanneer hij voor haar stond maakte hij een korte buiging. “Welkom” Glimlachte hij naar haar, hij deed zijn best zijn glimlach zo gemeend mogelijk over te laten komen.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Er stonden een aantal mensen, waaronder de prins en zijn ouders. Dat was niet te missen. Ookal had ze de mensen hier nog nooit gezien. Een koning,koningin en prins kon je zo herkennen tussen de andere mensen. Mits ze daar op gekleed waren dan. Maar dat was met deze gebeurtenis zeker gebeurd. Een jongen, de prins kwam op haar afgestapt. Een ding moest ze toegeven. Ondanks dat dit eigenlijk haar aartsvijanden waren. Hun zoon was wel een erg knappe man. De jongen stopte voor haar met lopen. In haar ooghoeken zag ze al hoe haar bediendes bogen voor de toekomstige koning. De jongen stopte voor haar met lopen, waarna hij ook kort boog en haar welkom heette. De glimlach op zijn gezicht was niks anders dan geforceerd. Wat betekende, dat hij hier net zo veel zin in had als zij hier zin in had. Maar wat je allemaal wel niet deed voor de toekomst van je land. Oke, als zij trouwde met deze man dan had ze geen eigen land meer. Trouwde zij met deze man, was ze niet langer meer de toekomstige koningin van Engeland. Nee dat recht ging dan naar haar zusje. Het was niet eerlijk wat je allemaal op gaf voor vrede.
Kort boog ze voor de jongen die voor haar stond. Dat was wel zo netjes en zo beleefd. Ze hoefde niet gelijk nu al in haar eerste 5 minuten vijanden te maken. "Dankjewel " Glimlachte ze terug. Al wist ze dat haar glimlach waarschijnlijk net zo fake en geforceerd op haar gezicht zat als dat zijn glimlach er zat.
Een vrouw die veel op de jongen voor haar leek kwam op hen afgelopen, de koningin. Dat was aan alles aan haar te zien. Opnieuw boog ze, dit keer voor de vrouw die voor haar stond. ' Sta recht mijn kind. Je hoort nu bij ons. Je buigt toch ook niet voor je eigen moeder. Laat Flynn je maar rondleiden en dan naar je kamer brengen. Rust uit van je reis. Morgen hebben we een welkoms feest voor je en de aankondiging voor jullie huwelijk ' ze glimlachte naar de koningin ' Dankuwel ' Lichtjes boog ze toch nog even, waarop de vrouw weer weg liep. Zou dit allemaal gespeeld zijn? Of zouden de koning en koningin dit echt willen voor vrede voor hun land? Maar ookal was dat de reden, dan kon deze vriendelijkheid alsnog gefaked zijn. Haar blik ging terug naar de jongen bij haar. Nou dit ging nog wat worden. 2 mensen, die hier beide geen zin in hadden. Maar hij had het straks nog makkelijk als hij koning werd. Hoeveel koningen hadden geen minnares naast hun huwelijk? Hij had buiten dit huwelijk om, nog een soort van kans om gelukkig te worden. Oke het meisje waar hij dat mee zou willen zijn, die kreeg er niet een hele eervolle titel van. Maar het was voor beide dan de enige manier om samen te kunnen zijn.
Hun vrouwen hadden die keuze niet. Je moest trouw blijven aan je man, hem een zoon schenken. Het liefst gelijk je eerste kind al. Even haalde ze diep adem. Daar wilde ze ook niet te veel over na denken. Het was niet een hele fijne gedachte zo. Maar ze kon niet meer terug. Het moest en ze zou er het beste maar van maken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Na gebogen te hebben bekeek Flynn de vrouw voor hem nog een keer, al was het deze keer van dichter bij. Ergens wist Flynn ook wel dat het oneerlijk was dat hij zich zo afstandelijk voelde van de prinses, alleen omdat ze de dochter was van hun rivalen. Zij had net zo weinig te doen met de oorlog als dat hij dat toch en toch keek Flynn naar haar als de vijand. Maar daarom was dit huwelijk natuurlijk ook geregeld, hij en de prinses zouden de nieuwe toekomst voorstellen, een nieuwe generatie zonder oorlog. Dat was nog te zien of dat zo zou zijn. Aan de neppe glimlach van de prinses te zien was Flynn niet de enige die geen zin had in het huwelijk. Flynn zag het al voor zich, tegenover de wereld leek het alsof de landen eindelijk herenigd waren puur omdat ze ‘ja ik wil’ tegen elkaar gezegd hadden maar achter gesloten deuren zouden ze constant ruzie hebben. Als dit het geval was, als ze inderdaad constant met elkaar in discussie waren, moesten ze dit ook nog eens verbergen van de wereld. De wereld mocht niks weten van hoe het koppel zich voelde, dan zouden niet alleen hun zwak lijken maar ook de bond die de twee hadden. Dus naast het feit dat hij moest trouwen met een rivaal moest hij ook nog eens doen alsof hij van haar hield, als ze eenmaal getrouwd waren en samen regeerden althans. Dus dat was nog wel even, al was de bruiloft zelf al wel iets sneller.
Het koppel stond nog nauwelijks een paar seconden voor elkaar en Flynn hoorde zijn moeders voetstappen alweer naderen. Natuurlijk duurde het niet lang voor zijn moeder weer boven op de situatie zat. Zijn moeder hield van controle hebben, een situatie waar zij geen controle in had kende ze niet. Haar talent was altijd een manier te vinden om te interfereren en alles zo te krijgen zoals zij dat wou. Flynn rolde dan ook bijna automatisch met zijn ogen wanneer zijn moeder voorstelde dat Flynn haar een rondleiding zou geven door het kasteel. Natuurlijk moest hij dat doen en konden ze niet iemand anders die taak geven. Het was wel slim van zijn moeder, zo konden het koppel elkaar tenminste een beetje leren kennen maar Flynn wist niet zo zeker of dat wel was wat hij wou. “Zullen we maar gaan dan? Er is veel te zien” Flynn reikte zijn hand zodat hij haar zo door het kasteel kon begeleiden.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Aan Flynn zijn hele houding was te zien dat hij dit gedrag van zijn moeder wel gewend was, maar niks vond. Het zou haar ook niks verbazen dat ze koningin een vrouw was, die er voor wilde zorgen dat alles ging zoals zij dat wilde. Flynn stak zijn hand naar haar uit, zodat hij haar een rondleiding door het kasteel kon geven. Kort flitste er een gedachte door haar hoofd doe ze hier echt niet kon uiten. Hoe on respectvol zou het zijn naar iedereen toe, als ze hem nu gewoon voorbij liep. Als ze tegen hem zou zeggen dat ze zelf wel kon lopen, dat hij haar niet hoefde te begeleiden. Maar dat kon ze echt niet maken. Ze moest het beetje eer wat ze had nog hoog zien te houden. Achter zich hoorde ze hoe de koets ook weer vertrok. waarschijnlijk zouden de paarden naar stal gaan, de koetsier terug naar huis, naar de vrouw waar hij van hield. Een leven wat zij niet kende.
Uiteindelijk tilde ze haar hand op, die ze in die van Flynn legde. Het waren grote, stevige mannen handen. Het nodige eelt zat er al op. Waarschijnlijk deed de jongen veel met zijn handen. Maar als toekomstige koning moest je ook veel kunnnen. Je moest het zwaard beheersen, je moest met pijl en boog overweg kunnen, je moest kunnen paardrijden. En veel daarvan deed je met je handen. Deze handen waren handen waar wat mee gedaan werd. Waar gebruikte zij haar handen voor? Om paard te rijden, iets waar ze zo ontzettend van genoot. Het was haar enige gevoel van echte vrijheid die ze had. Maar wat zou zij graag eens leren hoe je een zwaard hanteerde, of hoe je pijl en boog schoot. Wat zou zij eens meer willen doen in het leven, dan alleen maar mooi hoeven zijn, zich te gedragen, zich schoon te houden. Misschien kreeg ze daar hier de kans wel voor. De ouders van Flynn waren toch nog de koning en koningin.
Ze keek de jongen naast zich even aan "Graag " sprak ze op de vraag of ze zouden gaan, er was immers nog veel te zien. Ze rechtte haar schouders wat, waarna ze met de jongen mee liep. Haar nieuwe huis binnen.
Ze moest wel zeggen, het zag er prachtig uit allemaal. Ze geloofde ook wel, dat het nu alleen voor haar aankomst was en voor morgen voor het feest. Er hing zoveel decoratie, dat kon er nooit allemaal hangen. Verschillende bediendes kwamen ze onderweg tegen, het was ook niet zo gek. Het koningspaar lag nog niet op bed en de prins liep ook nog rond. Hun konden nog niet naar bed. Allemaal bogen ze kort voor de prins. Maar toen ze voorbij waren, hoorde ze vele toch fluisteren over haar. Zij was de prinses van het land wat hun zoveel pijn en verdriet had aangedaan. Wat zoveel families kapot gemaakt had hier. Een soort misselijk gevoel borrelde traag bij haar om hoog. Wisten deze mensen dan allemaal niet wat Ierland hun gezinnen, families en land had aangedaan? Waarschijnlijk niet, of ze moesten gewoon iemand de schuld geven en was zij de pispaal.
Even haalde ze diep adem. Ze mocht Flynn en de bediendes niet laten zien dat de woorden toch best kwetsend waren. Ze geloofde ook niet dat dit perrongelijk was dat ze dit hoorde. Ze had het thuis ook wel gemerkt. Bediendes konden hele sluwe mensen zijn. Ze wisten zoveel van je. Hierdoor wisten ze dus ook je zwakke plekken en waar ze je konden raken. Oke, haar kende ze natuurlijk niet echt. Maar welk kind kon je niet kwetsen met de daden die zijn of haar ouders hadden gedaan. Helemaal als je er dode kinderen en gezinsleden bij zou halen. Ze hoopte oprecht dat deze rondleiding snel over was, dat ze naar haar slaapvertrok kon. En het liefst hoopte ze gewoon dat ze morgen ochtend wakker werd in haar eigen kamer, dat dit alles maar een droom was.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was erg stil voor een groot gedeelte van de rondleiding, de enige keer wanneer Flynn wat zei was als ze voorbij een kamer kwamen of iets anders waarvan hij dan aangaf aan Eleanor dat het daar zat. De enige keer dat er gesproken werd was wanneer Flynn en Eleanor voorbij bedienden liepen en dan was het niet hun twee die spraken maar de bedienden. Ze waren er niet echt subtiel mee en iets gaf Flynn het gevoel dat dat ook niet de bedoeling was. Toch kon Flynn het wel begrijpen, sommige mensen hier waren kinderen verloren of hun partner en dat was dan gekomen door haar ouders. In Ierland zou het waarschijnlijk niet heel anders zijn als de jongeman daar langs gekomen was, Flynn was niet zo naïef dat hij niet wist dat zijn ouders van hetzelfde schuldig waren. Ergens voelde hij ook wel met de prinses mee, zij was hier heen gestuurd door haar ouders zonder dat ze dat zelf wou en allemaal puur om hun fouten recht te zetten en vrede te herstellen, dus nu liep ze door een kasteel dat waar ze ook liep er achter haar rug om werd gefluisterd. Om te kijken hoe het met haar ging keek Flynn even naar Eleanor. Het leek haast of het haar niks deed of dat ze het niet doorhad. Hij besloot er dan ook niet al te veel aandacht op te leggen, dat zou het tussen de twee niet gezelliger op worden.
Het kasteel was groot, Flynn besloot dus maar geen gedetailleerde tour te geven. Het was al laat, Eleanor had een lange reis achter de rug, het laatste wat ze nu wou was waarschijnlijk een tour door een groot kasteel waar haar elke kamer en hoek aangewezen werd. “Dat zijn de belangrijkste kamers voor nu, voornamelijk de belangrijk voor jou, misschien is het verstandig als ik je naar je kamer breng en dan als je wil kan ik je morgen meer laten zien.” Stelde hij voor. Zelf merkte hij ook dat hij aardig moe begon te worden. Natuurlijk als Eleanor liever meteen het hele kasteel in één keer wou doornemen, dan zou Flynn nog wel even doorzetten.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Het was stil tijdens de rondleiding. Er werd niet gezellig gesproken en grapjes gemaakt. Nee, Flynn sprak alleen als ze ergens kwamen wat voor haar nuttig en zinvol kon zijn om dit te weten. Dat die momenten enkel de momenten waren dat er gesproken werd, maakte het misschien ook allemaal wel ergens. Ze had zo de kans de bediendes te horen. De rondleiding was niet heel lang, wat fijn was. Al geloofde ze ook niet dat Flynn haar alles had laten zien. Maar dat boeide haar voor nu niet. Het duurde niet lang of Flynn sprak haar vermoedens uit. Hij had haar nu laten zien wat voor haar belangrijk was. Hij wilde haar best naar haar kamer brengen en dan konden ze morgen wel verder als ze dat wilde. Ze liet zijn hand los en schudde haar hoofd even " Ik denk dat ik de weg wel kan vinden naar mijn slaapvertrek. We kijken wel even wat we morgen doen. " Heel kleintjes glimlachte ze naar hem " Slaap lekker Flynn " Waarna ze zich omdraaide en wegliep bij de prins. De bediendes die ze onderweg terug naar haar vertrek tegen kwam, negeerde ze compleet. Hier moest ze maar aan wennen. Dit zou nog wel zo door gaan, tot ze of koningin hier was of tot Flynn er wat aan zou doen. Want ze geloofde niet dat hij het niet gehoord had.
In haar kamer aangekomen drukte ze de deur open, sloot deze achter zich en zuchtte even. ze keek haar kamer rond. Haar spullen stonden er allemaal al en ze hadden flink uitgepakt om er een mooie kamer van te maken. ze maakte haar jurk los, liet hem midden in de kamer van zich af glijden waarna ze er uit stapte. Ze liep naar het bed waar haar slaapkledij al lag. Rustig trok ze haar slaap'jurk' aan en liet zichzelf op het bed zakken. Nou dit was haar leven nu, of ze dit wilde of niet. Dit zou het vanaf nu zijn. en met die gedachtes viel ze in slaap.
De volgende ochtend bromde ze even toen ze een stem hoorde, het was een bekende stem. Een sprankje hoop ging door haar heen. Zie het was allemaal maar een droom geweest, dat was de stem van Courtny haar hoofd bediende. Ze opende haar ogen, waarna ze toch even een trap van de realiteit kreeg. Owja, Courtny was mee gegaan naar Ierland. ' Mijn prinses. U word zo verwacht bij het ontbijt. Uw jurk hangt al klaar en uw kom water staat ook al klaar. Kan ik u nog ergens mee helpen ' Nog wat suf keek ze om zich heen, waarna ze haar hoofd schudde. ' Nee hoor Courtny, ik red me wel ' Glimlachte ze naar de vrouw.
Met een zucht kwam ze uit bed, waarna ze zich gauw waste en zich daarna aan begon te kleden. Het was maar goed dat ze veel van haar eigen jurken zelf los en vast kreeg. Voordeel was ook dat niet alles vast zat op haar rug. Ze haalde een borstel door haar haar, deed haar juwelen aan waarna ze vertrok naar de eetzaal. Daar aangekomen deden de wachters die bij de deur stonden de deur voor haar open. Ze knikte kort naar de twee mannen, waarna ze naar binnen liep. De koningin had haar als eerste door ' Aah kijk wie er wakker is. Goedemorgen meisje, heb je lekker geslapen? Kom ga zitten, ontbijt gezellig met ons mee ' Langzaam liep ze naar de stoel die de vrouw san wees, waar ze zich langzaam in liet zakken. Gelijk werd haar beker gevuld met water en haar bord vl gelegd met allemaal heerlijks voor het ontbijt. 'Dankuwel, ik heb prima geslapen ' sprak ze naar de vrouw tegen over haar ' Mooi zo. Vandaag staat er een rit voor Jouw en Flynn gepland,zodat hij je de omgeving kan laten zien. Daarna heb je nog genoeg tijd om je klaar te maken voor de aankondiging voor jullie huwelijk vanavond. En om je natuurlijk voor te stellen aan de mensen. ' Ze knikte even naar de vrouw. Jah wat kon ze er op zeggen? Ik heb hier geen zin in? Dat werd haar echt niet in dank afgenomen

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Met alleen nog een knik naar Eleanor nam hij afscheid van haar. In plaats van weg te lopen nam hij nog even de tijd om de prinses na te kijken. Hij wachtte tot ze de hoek om was waarna Flynn zich omdraaide en naar zijn eigen kamers begon te lopen. Onderweg was hij diep aan het nadenken. Zou zijn hele leven nu bestaan uit het doen alsof hij zijn vrouw mocht of zou het niet lang duren voordat beide het toneelstuk zouden stoppen en gewoon eerlijk met elkaar zouden zijn over de ongemakkelijke sfeer tussen de twee. De beste uitkomst zou natuurlijk zijn dat ze elkaar aardig begonnen te vinden en de oorlog daadwerkelijk achter hun konden laten, al wist Flynn niet of dat ooit mogelijk zou zijn. Flynn merkte dat het zijn gedacht consumeerde als geen ander, al wist hij dat het beste was als hij de gedachten en zorgen gewoon liet gaan en alles gewoon zou laten gebeuren en het over hem heen zou laten komen. Na een tijdje gelopen te hebben door het kasteel om naar zijn kamers te komen stond hij dan eindelijk voor de deur van zijn slaapkamer. Hij liep zijn kamer en zorgde er zo snel mogelijk voor dat hij zijn bed in kon kruipen. Zijn kleding legde hij over een stoel zodat hij deze morgen gewoon weer aan kon trekken.
Het duurde niet lang nadat Flynn onder de dekens was gaan liggen dat hij in slaap gevallen was. Voor de rest van de avond had hij dan ook een goede nachtrust gehad, tot het punt dat hij wakker werd gemaakt door een bediende. Het was dus tijd om aan te sluiten bij het ontbijt. “Je moeder heeft ook nieuws voor U bij het ontbijt.” Werd hem verteld. “Ik kan niet wachten” Zuchtte hij terwijl hij zichzelf uit zijn bed heiste. “Dankjewel, je mag gaan.” Glimlachte hij naar de bediende en liep over naar de stoel waar zijn kleding van gisteren hingen. Deze zou hij ook vandaag gewoon dragen. Flynn nam de tijd met het omkleden, hij probeerde zijn aansluiting bij het ontbijt zolang mogelijk uit te stellen. De langer hij zijn moeder en zijn toekomstige vrouw kon ontwijken, de beter.
Wanneer hij eenmaal aangekleed was en het ontbijt niet langer kon ontwijken besloot hij toch maar zijn kamer te verlaten en naar de eetzaal te lopen. Bij aankomst zag hij zijn vader, moeder en ook Eleanor al zitten. “Goedemorgen.”Glimlachte hij naar alle drie de personen en nam plaats op zijn stoel aan de tafel. “Zoon van me, ik vertelde Eleanor net over de plannen van vandaag” Dat was dus het nieuws van vandaag, er stonden plannen op het schema waar hij nog niet eerder van wist. Liever had Flynn eerder van deze plannen geweten maar dat kon nu toch niet meer. “Jij en Eleanor hebben vandaag een rit met jullie twee, zo kunnen de toekomstige koning en koningin elkaar wat beter leren kennen.” Zijn moeder deed haar best, niet alleen voor haar zoon maar natuurlijk ook voor haar land. Flynn begreep wel dat zijn moeder wou dat dit werkte, zelf zou Flynn het ook willen maar hij had toch wat minder hoop. “Klinkt leuk” Glimlachte Flynn toch maar, het minste wat hij kon doen was Eleanor niet het idee geven dat ze teveel aandacht van hem vroeg zonder dat ze zelf om de rit gevraagd had. “Ik kan niet wachten om je beter te leren kennen.” Hij richtte zich tot de prinses en glimlachte naar haar. “Jullie vertrekken na het ontbijt” Vertelde zijn moeder. Zonder nog iets te zeggen knikte Flynn en begon hij te eten zodat ze daarna konden vertekken.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Wat stil at ze, terwijl ze met een half oor naar de verhalen van de koningin luisterde. Zelfs de koning was stil en at gewoon rustig verder. Zat daar een reden achter? Of kende hij alle verhalen al? Had hij geen behoefte zich te mengen in dit gesprek? Toch bekroop haar kort ook even het gevoel dat de koning misschien hier allemaal toch niet zo achter stond als ze bij haar thuis hadden gehoopt. Wat als dit een idee van zijn vrouw was, ze dit idee er gewoon door heen gedrukt had. Als dat zo was, zou dat ongetwijfeld ooit voor problemen gaan zorgen.
De deuren gingen opnieuw openen en Flynn kwam binnen. Kort had ze zijn kant even uitgekeken, waarna ze zich weer gericht had op haar bord. Flynn wenste hun een goede morgen, waarna hij ook ging zitten. De sfeer werd er alleen niet beter op. Het was gewoon te voelen. Hij wilde dit niet, zij wilde dit niet. Zou dit gevoel ooit anders worden?
Ook begon nu de koningin te vertellen over de plannen voor hun van vanmiddag. Kort keek ze even naar de reactie die Flynn er over zou geven. Stiekem had ze best zin in een rit door de omgeving. Al was het alleen maar om hier uit het kasteel weg te zijn. En ze hield van paardrijden. Dat het dan met Flynn was, nou dat nam ze dan maar voor lief.
Ze luisterde naar de conversatie tussen moeder en zoon. Flynn die ophield voor zijn moeder dat hij hier zin in had. Die haar vertelde dat hij niet kon wachten tot haar beter te leren kennen. Kort draaide ze haar hoofd zijn kant uit en wist nog net te voorkomen om haar wenkbrauw naar hem op te trekken. Maar gelukkig wist ze in plaats daarvan meer tactische woorden over haar lippen te krijgen. " Ik ook niet " Glimlachte ze zijn kant uit.
Gelukkig ging iedereen hierna zwijgend terug aan het eten. Nadat het eten op was, begonnen de bediendes de tafel af te ruimen ' Er staat een paard voor je klaar in de stallen Eleanor. Gebruik zolang je wilt een paard van ons, tot je een eigen leuke hebt gevonden ' Ze glimlachte naar de koningin ' Dankuwel ' Ze stond op en keek Flynn aan " Tot in de stallen ' En met die woorden stapte ze weg bij de tafel. Ze zou toch een andere jurk aan moeten trekken en een broek er onder. Want met blote benen rijden, dat deed je niet met een zadel op. Ook waren deze schoenen niet heel handig om in paard te rijden.
In haar kamer aangekomen lagen haar kleding al bij elkaar klaar. Kort glimlachte ze even toen ze zag wat er klaar was gelegd. Het was een broek, die ze meestal droeg tijdens het rijden. Maar normaal zat haar jurk er over heen. Haar leren laarzen waren klaar gezet. Een mooi versierd korset was er klaar gelegd en haar witte jas hing ook klaar. Het was een lange jas. Als ze stond kwam hij tot haar knieholtes. Haar knopen kwamen tot net de rand van haar broek. Tot daar kon de jas dicht. Dat was heerlijk paardrijden. Niks belemmerde je bewegingen. Veel vonden het wel zonde om met die jas te rijden. Hij was mooi versierd. Ach hij was er voor gemaakt.
Ze kleedde zich om, waarna ze met een kleine 20 minuten op stal stond. Haar bediende was komen vertellen hoe ze daar moest komen. Aangezien dat gister niet aan de orde was geweest. Op stal stond een mooie grote vos klaar. Ze stapte op het dier af, waarna ze hem over zijn neus aaide. Echt niet dat ze ging wachten tot iemand haar het dier op hielp, dat kon ze prima zelf.
Aan de teugels nam ze het paard mee de stallen uit, waar ze haar voet in de beugel zetten en zich het zadel in hees. Ze had nu twee keuzes. Wachten tot Flynn er was, die kon niet ver zijn. Of zelf gaan. Ze vond vanzelf de weg wel terug, en anders het paard wel. Even haalde ze diep adem en liet de lucht via haar neus ontsnappen. Nee ze zou op Flynn wachten. Ze wilde ook niet dat er ruzie tussen hem en zijn moeder zou komen door haar.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De sfeer werd in de kamer werd niet echt geholpen door de stilte die zich plaatsvond in de kamer. Flynn probeerde zijn ontbijt zo snel op te hebben, al had dat nog niet veel zin aangezien hij dan alsnog moest wachten tot de rest klaar was. Toch had hij het al redelijk snel op, nu zat hij daar in stilte voor zich uit te staren, wachten tot de tafel opgeruimd werd en hij door zijn ouders toegelaten werd van de tafel te vertrekken. Het leek wel eeuwig te duren totdat iedereen het eten op had, al had dat waarschijnlijk veel te maken met dat Flynn niks deed behalve voor zich uit kijken. Al leek het wachten eindeloos, gelukkig was er dan toch een einde aan gekomen en mocht iedereen van tafel weg. Eleanor ging als eerst weg, daarna stond Flynn op om ook naar zijn kamer te gaan zodat hij zijn rijkledij aan kon doen. “Flynn..” Begon zijn moeder voor Flynn ook nog maar afscheid kon nemen en de kamer uit kon lopen. “Moeder” Antwoordde hij haar en keek haar afwachtend aan. “Geef de meid een kans.. Ik weet dat dit niet is hoe je het gewild had hebben maar koninklijke families trouwen niet voor liefde maar voor hun land..” Natuurlijk had zijn moeder nog en preek voor hem die er voor bedoeld was hem beter te laten voelen over de situatie. “Zij is hier ook niet voor haar plezier. En als je haar geen kans wil geven voor je land doe het dan voor je lieve moeder.” Flynn zuchtte, ze had gelijk. Eleanor was hier ook niet omdat zij echt met hem wou trouwen, ze waren beide geforceerd in de situatie dus het enige was Flynn kon doen was het er het beste van maken. “Ik zal me best doen moeder” Flynn schoof zijn stoel weer aan de tafel. “Dan ga ik me nu klaar maken.. vader, moeder.” En zo liep Flynn de deur uit.
In zijn kamer pakte Flynn zo snel mogelijk zijn rijkledij bij elkaar en kleedde zich om. Waarschijnlijk zou Eleanor eerder dan hem bij de stallen zijn, zij kreeg dan ook geen preek van zijn moeder en hij wel. Al had Eleanor waarschijnlijk meer tijd nodig met het omkleden dus dat zou er misschien voor zorgen dat ze niet al te lang hoefde te wachten op de jonge man. Zodra Flynn de juiste kleding aan had maakte hij dan ook dat hij zo snel mogelijk bij de stal was. Terwijl hij kwam aanlopen zag hij Elanor al buiten staan met een paard. “Ik haal ook even mijn paard van binnen, dan kunnen we gaan.” Glimlachte hij voordat hij de stal in verdween. Binnen stond er al een stalknecht klaar met een paard voor hem. “Dankjewel John” Flynn nam het paard over en liep ermee naar buiten. Hij keek Eleanor aan met een kleine glimlach. “Zullen we maar gaan dan?” Zonder antwoord af te wachten sprong hij op het paard. “Volg mij maar, ik ken de weg” Zei hij tegen haar en begon richting de poort te rijden zodat ze buiten de kasteelmuren konden rijen.
Hij wist al precies waar hij het beste heen kon rijden, dan konden ze daar even stoppen met rijden en uitrusten. Wat verder van het kasteel was een meer wat aan een rivier lag. Het was daar altijd erg mooi, al helemaal rond deze tijd van het jaar. Het was een plek was van het pad af lag dus niet iedereen wist van de plek af, wat Flynn wel fijn vond want dat betekende dat er meestal geen andere mensen had en hij de plek voor hemzelf had. Alleen zou hij nu dus de plek ook aan Eleanor laten zien en hij hoopte maar dat ze het mooi zou vinden. Hopelijk hielp het de spanning tussen de twee wat te verlichten

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Ze zat net toen Flynn aangelopen kwam. Hij zou ook even zijn paard pakken en dan konden ze gaan. Kort knikte ze even. Nou ze zou nog wel even op hem wachten. Dat was ook wel zo aardig. Lang hoefde ze inderdaad niet te wachten, of ook Flynn kwam de stallen uit gereden. Hij wilde gaan. Ze knikte even, hoe sneller hoe beter! Ze kon hem wel volgen, hij wist de weg. Ja natuurlijk wist hij de weg. Hij woonde hier zijn hele leven al. Maar een opmerking er over zou ze niet maken. Dat was ook niet heel aardig. Hij bedoelde het vast goed.
In stilte reed ze achter hem aan. De natuur hier was prachtig, dat was echt een geluk hebben. Ze wist het nu al. Zodra ze hier de omgeving zou kennen, ze zou vaak het bos in zijn. Zolang alles het toe liet natuurlijk. Zodra ze straks taken hier had, kon het ook niet altijd meer. Kon ze niet meer vluchten voor dit alles, hoe graag ze dat ook zou willen.
Rustig keek ze om zich heen, waarna ze al snel merkte dat Flynn van het pad af week. Het werd dichter begroeid hier, wat lastigere ondergrond voor de paarden om hun voeten op neer te zetten. Maar ergens was het wel fijn. Ze gingen zo echt de natuur in.
Lang duurde het niet tot ze water hoorde. En voordat ze het wist stapte ze een open veld op. Het veld lag aan een meer met prachtig helder water. Wel was er stroming in het meer, waarschijnlijk stond het in verbinding met de rivieren hier in de omgeving. En uiteindelijk met de zee. Ze stopte haar paard, terwijl ze om zich heen keek. Het was hier echt prachtig. Ze keek opzei naar Flynn ' Wat is het mooi hier ' Het gedrag van Flynn zijn paard maakte duidelijk dat ze gewend waren dat ze hier wat konden uit rusten. Waarschijnlijk wat drinken en wat grazen bij de bomen. ze liet zich uit het zadel glijden, waarna ze het paard vast bond aan een boom. Waarna het dier ook gelijk begon te grazen.
Haar handen vouwde ze in elkaar, terwijl ze naar het meer keek. Met de omgeving van dit land was zeker niks mis. Het was echt prachtig hier. Hier kon ze wel aan wennen. De rest nam ze wel voor lief. En ze hoefde alleen maar te spelen dat ze hem mocht als er andere mensen bij waren. Ze konden in de nacht gewoon apart slapen als ze dat wilde. Ze bedachten wel een reden waarom ze in de ochtend niet uit de zelfde slaapkamer kwamen.
Op haar gemak liep ze naar het meer. Door de zon en de helderheid van het water, zag je zoveel visjes zwemmen. Vissen in allemaal verschillende kleuren en maten. Het was wel frisser hier bij het meertje. Was ook niet zo gek. Wind dat over water kwam, was altijd frisser. De knoopte de bovenkant van haar jas verder dicht omhoog. Hoelang ze hier konden blijven dat wist ze ook niet. Zijn ouders hadden alleen gesproken dat ze optijd terug moesten zijn voor vanavond voor het feest. Maar ze wist niet of de koningin nog wat tegen Flynn had gezegd nadat zij vertrokken was

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Flynn hield van het gevoel dat rijden hem gaf, het gaf hem een gevoel van vrijheid, alsof hij kon gaan en staan waar hij wou. De snelheid die paarden konden aanhouden, het gaf Flynn een gevoel van vrijdom. Het maakte zodat Flynn al zijn zorgen vergat en al zijn stress achter kon laten. Zelfs nu dat hij reed met de persoon wie hem die stress bezorgde hielp het rijden alsnog de stress te verminderen en niet zo’n beetje ook. Flynn was zelfs al bijna vergeten dat ze geforceerd zouden worden om te trouwen, hij was veels te druk bezig met het rijden. Tijdens het rijden keek hij zo af en toe nog wel eens om naar Eleanor om te kijken of hij haar bij kon houden maar hier leek ze absoluut geen problemen mee te hebben. Dit was dus niet haar eerste keer rijden maar dat had Flynn ook niet verwacht maar behalve dat het niet haar eerste keer was, als Flynn moest gokken leek ze wel vaker te rijden, veel vaker. Veel, als niet alle, technieken leek ze onder de knie te hebben en ze had ook geen moeite met het bijhouden van de prins. Mocht het dus misschien ooit klikken tussen de twee, dan zouden ze vaker samen kunnen rijden.
Flynn wist de weg makkelijk uit zijn hoofd, ook wanneer ze eenmaal van het pad af streefde. Dit had hij ondertussen al zo vaak gereden dat het voor hem geen probleem was om te weten waar hij precies heen moest. Hij wist nog wel de eerste keer dat hij het gevonden had, het was puur geluk geweest dat hij hier aankwam. Daarna had die het vaak proberen weer te vinden, vaak raakte hij dan verdwaald tot hij eindelijk weer op een pad raakte dat hij herkende. Na veel vallen en opstaan, figuurlijk dan, begon hij langzamerhand door te hebben hoe hij hier kon komen en nu was het zelfs zijn vaste plek gevonden. Dat hij Eleanor dus naar deze plek bracht was nogal iets aangezien dit normaal zijn plek was om weg te komen van alles, hier kon hij alleen zijn wanneer hij dat wou. De reden dat Flynn dit aan haar liet zien was dan ook dat hij wist dat ze uiteindelijk zouden trouwen, dus ze moesten toch het beste ervan maken en elkaar uiteindelijk vertrouwen aangezien ze een heel land samen moesten regeren. Dan leek deze plek een goed begin volgens Flynn.
Op de plek wachtte Flynn nog even voor hij van zijn paard afsprong. Eerst keek hij naar het stukje natuur wat voor hen lag. Al ging zijn aandacht al snel naar Eleanor wanneer hij haar stem hoorde. “Ik ben blij dat je het mooi vind.” Antwoordde Flynn terwijl hij zichzelf van zijn paard haalde. Zijn paard bonde hij vast aan één van de vele bomen die er stond. Het zou namelijk wel zo handig zijn als Flynn straks nog een paard had waar hij op kon terug rijden. Wanneer zijn paard goed vastgebonden was draaide hij zich om, daar zag hij Eleanor aan de waterzijde lopen. Even keek hij toe naar hoe ze daar liep. Ze zag er mooi uit, vredig vooral en het licht viel mooi op haar. Natuurlijk kon Flynn zien dat hij geluk had met het uiterlijk van zijn toekomstige vrouw, hij zou gek zijn als hij zou zeuren over haar uiterlijk. Voorzichtig liep hij naar haar toe en begon naast haar te lopen. “Het spijt me dat je geforceerd bent om met me te trouwen..” Mompelde hij om maar een soort van gesprek te starten.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Lang duurde het niet of Flynn kwam naast haar lopen. Met een kleine glimlach keek ze hem even aan, waarna ze rustig verder langs de waterkant liep. Flynn verontschuldigde zich over het feit dat ze gedwongen werd om met hem te trouwen. Ze stopte met lopen en keek hem aan " Het is ook niet jouw keuze. We zitten in het zelfde schuitje. "haar blik ging even terug naar het water, waarna ze er wat meer naar begon te staren dan echt te kijken " Het is gewoon jammer dat wij de problemen van onze ouders mogen oplossen. Dat dit de enige optie nog maar is om er voor te zorgen dat onze landen stoppen met oorlog voeren. Al zie ik niet in hoe dit ooit zal stoppen. Ik heb de bediendes net wel gehoord Flynn. Maar het is bij ons niet anders en dat is wat ze hier vergeten op het kasteel. Ook onze mensen zijn familie en vrienden verloren in de strijd. " Kort streek ze even door haar haar, waarna ze haar handen in de zakken van haar jas stak. Ondanks de handschoenen die ze aan had, was het nog best fris aan haar handen. " Kijk ik weet dat het mijn verplichting is als prinses, als troonopvolger. En als het niet met jouw was geweest, om vrede te stichten. Dan was het wel met een land geweest voor geld of een leger. En ik weet niet wat ik erger vind. Om te moeten trouwen om vrede te stichten. Of het idee dat mijn vader geld en of een leger krijgt door mij aan een man te geven " Ze begon langzaam weer te lopen, nadat ze het blik van het water had gehaald. "Ik weet ook wel Flynn dat we het beste er van moeten maken. Maar ik weet ook, dat het voor jouw al man zoveel makkelijker is om gelukkig te kunnen worden. Word jij verliefd, kan ze altijd je minnares worden. Het zal altijd ver van een ideale relatie zijn, maar je kunt zijn met iemand waar je gelukkig mee zou kunnen zijn. Voor mij is die optie er niet Flynn, nooit geweest. " Ze stopte opnieuw met lopen, het meer kwam tot z'n einde en het leek haar pok niet heel handig om heel ver bij de paarden weg te lopen. Ze draaide zich langzaam naar de jongen naast haar " We moeten het beste er maar gewoon van maken. Misschien hebben we toch wel een klik als we de tijd nemen om elkaar te leren kennen. Ook iets wat gedwongen is, kan uitlopen tot iets wat echt is. En word het dat niet. Dan zal ik mijn best doen om in de ogen van het volk de beste vrouw voor je te zijn. De beste koningin voor hun land die ze zich maar kunnen wensen. " Het was waar. Werden ze echt niet verliefd, Flynn kon zijn leven blijven leiden. Zij zou hem dan laten en de schijn ophouden dat ze gelukkig waren.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Flynn was zich er ook wel bewust van dat hij dit niet gekozen had, toch had het hem ergens gepast geleken dat hij zijn excuses aanbood aan haar. Waarom wist hij eigenlijk ook niet zo goed, ze had gelijk, dit was ook niet zijn keuze geweest. Eigenlijk waren het hun ouders die het toekomstige koppel een excuses schuldig waren maar Flynn kende zijn ouders, beiden waren te vol met trots om daar ook maar aan te denken. Geen haar op zijn vaders of op zijn moeders lijf zou er ook maar aan denken om ergens hun excuses voor aan te bieden. Althans, een oprecht, gemeend excuses zou geen spraken van zijn, een nep excuses om iets te krijgen wat ze wouden zou dan nog eraf kunnen maar daar bleef het dan ook wel bij. Flynn slikte even, hij was dus niet enige van de twee die gisteravond de bedienden had horen fluisteren en het fluisteren was waarschijnlijk niet alleen bij gisteravond gebleven, hij kon zich alleen maar voorstellen hoe het was voor haar geweest tot nu toe. Overal waar ze ging werd er over haar gefluisterd, waarschijnlijk zou ze zich er schuldig door voelen, terwijl zij niet de enige met schuld was, ze had niet eens schuld. Haar ouders en zijn ouders waren degene die schuldig waren. “Je denkt dat ik dat niet weet? Natuurlijk is Ierland niet de enige die schuld heeft, mijn ouders hebben net zoveel fouten gemaakt.” Ergens voelde hij zich lichtelijk beledigd, zou Eleanor hem aanzien als één of andere naïeve prins die alleen de fouten van Ierland zag? Want hij was alles behalve dat. Eleanor maakte zichzelf niet meer geliefd bij Flynn wanneer ze begon over de minnares. “Een minnares is nou niet echt iets waar ik op zit te wachten, een vrouw waar ik echt van houd maar niet mee kan trouwen en de kinderen die ik heb met haar zullen gewoon aan de kant gegooid worden als buitenechtelijke zonen of dochters, dat is als ik ze dan mag claimen van jou moment want zo niet dan zullen ze nooit echt mijn kinderen zijn, het zou moeilijk in ieder geval om ze zo te zien.” Hij merkte dat hij geïrriteerder werd dan dat nodig was. Flynn schraapte zijn keel en keek even weg van de prinses. “Sorry.. het is gewoon.. je doet alsof ik het zoveel makkelijker heb maar zo voelt het absoluut niet.” De kalmte was weer terug in zijn stem, al hoopte hij dat Eleanor nu niet iets zou zeggen wat verkeerd bij hem zou vallen.
Ergens wist Flynn dat Eleanor gelijk had, over de minnares, hij kon alsnog met een ander naar bed en niemand zou er aan twijfelen maar als Eleanor gevonden werd in andermans bed, dan zou er gevraagd worden om haar hoofd. Misschien raakte Flynn daarom geïrriteerd, hij kon moeilijk tegen de waarheid en de waarheid was dat als Flynn uiteindelijk de liefde van zijn leven vond, dat hij dan gewoon met deze naar bed kon, een gezin kon starten. De situatie was niet ideaal maar het was wel een mogelijkheid.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Blijkbaar had Flynn haar opmerking over de bediendes verkeerd opgevat. Ze had niet bedoeld dat hij het niet wist. Natuurlijk wist hij dat beide landen fout waren. De bediendes zagen dat alleen niet in. En dat was waarschijnlijk bij haar thuis ook zo. Daar zou dit geroddel op Flynn terecht zijn gekomen anders. Ze snapte het ook wel. Mensen die een geliefde verloren waren, hadden nu een gezicht om de schuld te geven. Het land wat ze de schuld gaven had een gezicht, was niet alleen een onbekend land meer. Het jammere was dat het haar gezicht was. Maar ze nam het de mensen niet kwalijk. Zij zou ook boos zijn. " Dat zeg ik niet Flynn. Ik zeg niet dat jij dat niet weet. Maar jij hebt ze gister ook gehoord. Ze geven MIJ de schuld. Alsof ik tegen mijn vader gezegd heb dat hij hun geliefde moet executeren, moet doodschieten in een oorlog. Alsof het mijn keuze was om deze oorlog te starten. De mensen hier hebben nu wat ze willen., Ze hebben een gezicht wat ze de schuld kunnen geven. Engeland is nu niet gewoon meer Engeland het land van King Hendry. Nee voor hun ben ik Engeland. Mijn gezicht hier is Engeland. Ik wil niet weten wat er gaat gebeuren als ik de stad in kom hier. Ookal is dat met jouw, of met bewakers. Mensen zijn wreed. " ze zuchtte even.
Flynn reageerde ook niet erg fijn op het volgende. Tuurlijk ze snapte hem best. Hij zou inderdaad nooit met een ander kunnen trouwen waar hij echt van hield. Hij zou nooit kinderen met die vrouw als de zijne kunnen zien. Jah als zij ze inderdaad aannam. Maar dat was dan ook allemaal een vreemde situatie. Na zijn verhaal keek hij weg, verontschuldigde hij zich. Ze stopte met lopen terwijl ze hem aan keek " Flynn als ik ooit verliefd word op een ander. En ik zou 1 moment mezelf verliezen en met die persoon in bed belanden. Jouw volk eist mijn hoofd. Eist het hoofd van de man waar ik verliefd op zou zijn. Ja, jij zal nooit kunnen trouwen met de vrouw waar je echt verliefd op zou zijn. En het zou een lastig pakket worden met je kinderen van haar. Maar ze willen niet jouw hoofd, of haar hoofd. Ze zal geaccepteerd worden. Jullie worden dan niet gek aan gekeken. Maar ik wel. Want ik ben dan de vrouw, de koningin die haar man niet bij zich kan houden. Die niet de kinderen van haar man krijgt " Ze schudde haar hoofd. Het was absoluut niet dat ze vond dat Flynn het makkelijk had. Maar ze had wel het idee dat hij vond dat hij net zoveel op moest geven als dat zij op had moeten geven.
Even haalde ze diep adem. Ze moest voorkomen dat er irritatie in haar stem door zou klinken. Ze moest voorkomen dat ze boos werd. Hun huwelijk moest nog beginnen en ze zouden dan nu hun eerste ruzie al krijgen. " Het voelt voor jouw misschien dat je het niet makkelijk hebt. En ik begrijp. het is niet makkelijk om te moeten trouwen met iemand die je niet kent. Waar je niks voor voelt. Maar jij als man Flynn, jij hebt het zoveel makkelijker. " Het was gewoon zo. De man hoefde niet te verhuizen, de man mocht een minnares, het was nooit de schuld van de man als de vrouw niet zwanger werd.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld