Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

TWORPG| Love is like war; easy to begin but

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
*Love is like war; easy to begin but verry hard to stop.

17//Mia Emmerson\\ Witch

18//Stiles Stilinski\\Human

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
18/ Scott McCall/ Werewolf

17/ Eleanor Emberforce / Half weerwolf/half coyote

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Scott
Eindelijk was de rust terug gekeerd. Iets waar iedereen echt wel aan toe was.Hij in elk geval wel. 4 jaar geleden was hij gebeten. Hij en zijn beste vriend Stiles waren het bos in gegaan. Hij raakte zijn puffer kwijt tegen zijn astma en werd gepakt. Alles veranderde vanaf dat moment. De veranderingen die hij moest doorstaan, ze waren een hel geweest. Kracht die je ervoer, emoties die versterkte waardoor je niet meer wist wat je er mee moest, je zintuigen die plots zoveel sterker werden. Je voelde je een vreemde in je eigen lichaam. Ondanks dat hij het eigenlijk niemand wilde vertellen, zelfs Stiles niet. Werd hij er door omstandigheden toch toe gedwongen het Stiles te vertellen. Ergens had hij zich schuldig gevoeld. Hij kende stiles bijna al zijn hele leven. En nu had hij dit geheim voor hem willen houden. Oke, het was voor de veiligheid van Stiles geweest. Maar ja, liet Stiles dat maar geloven.
3 jaar later, vorig jaar veranderde plots alles. Door verschillende acties. Waarbij hij mensen hun leven had gered, een roedel had geleid en had laten zien dat hij een echte leider was. Werd hij plots Alpha. al snel kwamen ze er achter wat het was, hij had immers geen Alpha gedood. Iets wat moest om Alpha te worden. Hij was een True Alpha. Een soort 'maas ' in de natuurwet. Waardoor je zonder het vermoorden van een Alpha zelf Alpha werd. Dit maakte hem wel een target voor vele. Een paar weken geleden hadden ze eindelijk de Alpha en een deel van zijn roedel weten te vermoorden die het al een jaar bij hem probeerde. Dat er nu al een paar weken niemand achter hem aan zat. Ja de plaatselijke jagers, maar daar kon hij mee leven. Dat was echt even rust.
Dit betekende ook weer dat hij gewoon in rust naar school kon. Hun laatste jaar, voor iedereen belangrijk. Zijn laatste jaar op school, zijn laatste jaar als captain van het lacross team. Maar hij was klaar voor de uitdaging die hem volgend jaar te wachten stond. Studeren! Hij wilde dierenarts worden. Hij was 3 jaar geleden perrongelijk terecht gekomen bij de plaatselijk dierenarts. Waar hij nu al 3 jaar hielp en goede vrienden mee was geworden.
Rustig parkeerde hij de zwarte motor op het school terrein, waarna hij zijn helm af deed en afstapte. Hij zou zijn vrienden vanzelf treffen op school. Al kwamen ze vaak toch wel tegelijk aan. Ja hij had zin in gewoon weer een rustig school jaar. Zonder gekke gestoorde mafketels die hem probeerde te vermoorden.

Eleanor
Een grom kwam uit haar keel omhoog. haar ogen waren blauw gekleurd en haar gebit veranderd. Maar daar bleef het bij. Opnieuw een stroomstoot die door haar lichaam trok door de stok die ze er tegen aan drukte. Opnieuw de woorden dat ze moest veranderen. Net hadden ze haar onder dwang en met veel pijn laten veranderen naar een weerwolf. Wat voor de eerste keer compleet gebeurde. Haar ogen waren dan geel gekleurd. Iets wat ze ook alleen maar had kunnen zien in de weerspiegeling van een glazen buis voor haar. Nu probeerde ze de andere kant van haar te zien. Iets wat ze nog niet volledig gelukt was. Verder dan blauwe ogen, haar bek en tanden kwamen ze maar niet. En elke keer als het niet lukte, kreeg ze een nieuwe shot met iets. Iets wat ontzettend veel pijn deed. Dan lieten ze haar een uur en probeerde het weer.
Als je aan haar zou vragen waar ze was.. Dan zou ze het niet weten. Het enige wat ze nog wist, was dat ze al normaal meisje naar school ging. En plots hier wakker werd, aan een stel kettingen. Ze was bang geweest, doodsbang. Die mensen hier, als je het mensen kon noemen, waren dood eng. Een paar keer had ze vaag het woord sterker maken en mislukt gehoord. Maar waar dat over ging, ze had geen idee. Maar ook nu, ze leken niet tevreden. Opnieuw de stok tegen haar lichaam, waardoor het begon te schokken. Blauwe vonken kwamen van de stok af. Opnieuw een grom uit haar keel, maar er gebeurde verder niks. Opnieuw kwam er een spuit te voorschijn, die ze in haar nek drukte en leeg drukte. Een warme, nou hete pijnlijke vloeistof trok door haar nek. Ze voelde hoe ze langzaam weg zakte. Nog woorden op ving wat leek op laatste kans, maar daarna werd het zwart.
Hoelang het zwart was geweest, dat wist ze niet. Maar het was stil toen ze haar ogen weer opende. Het was donker, maar op één of andere manier had ze daar geen moeite mee. de glazen buis voor haar, lieten dan ook 2 blauwe ogen zien. Ze kreunde wat en probeerde wat te bewegen. Wat een flink gerammel van kettingen opleverde. Hoe ging ze hier ooit uit komen zonder gehoord te worden. Kettingen los trekken werd hem echt niet. En ze had ook geen sleutels.
Haar blik ging naar haar handen. Ze had net goede puntige nagels gehad, daar moest ze dat slot kapot mee krijgen. Maar het had pijn gedaan. Al was die pijn minder geweest dan het stroom of het spul in haar nek. Ze zuchtte even. Nou daar gingen ze. Gedachtes aan de pijn van net, waren al voldoende om de pijn weer echt te voelen. Pijn die haar handen deed veranderen, pijn die door haar gezicht trok waardoor haar kaak en ogen bij trokken. Ze kreunde nog even waarna ze naar haar handen keek.
Met haar nagel begon ze in het slot te prutsen van haar andere pols. Het koste wat moeite, maar het slot klikte los. Lichtjes greens ze, nu de rest nog. Gauw begon ze aan de andere sloten te prutsen, tot alle 4 de kettingen en boeien naast haar los op de grond lagen. Langzaam stond ze op, iets wat ze zo te voelen al een tijd niet had gedaan. Pijn trok door haar handen en gezicht toen haar tanden en vingers terug veranderde. Wat was er met haar gebeurd? Gauw keek ze om zich heen, hoe kon ze hier weg? Echt niet dat ze de zelfde kant als die enge gasten op ging lopen. Dan liep ze ze zo terug in de armen. Nee, ze zou een andere uitgang zoeken.
Ze screende de ruimte op openingen, maar die had ze dan allang moeten zien sinds ze hier zat. Langzaam bewoog ze zich voort tussen de buizen en kooien. Er zaten overal mensen, wezens, hoe je ze ook wilde noemen in.Niet iedereen leek meer in leven. Uit sommige werd een vloeistof gehaald, in andere werd juist een vloeistof gespoten. Wat waren dit voor freaks?

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Het was koud, ijskoud. Voor Mia althans, de mysterieuze plek waar zij zich bevond blokkeerde haar krachten. Dan is het net alsof je bloed stilstaat, alsof het niet meer verwarmd wordt. Mia wist niet hoe ze hier terecht was gekomen of hoe lang ze hier al zat. Een ding wist ze wel zeker: deze plek was een foute boel. Ze zat opgesloten in een of andere kooi, Mia begreep niet waarom aangezien ze toch machteloos was zonder haar magie. Mia hoopte maar dat ze hier niet al een lange tijd zat, gezien de status van de mensen of wezens om zich heen leek het er namelijk niet op dat je veel beter wordt van deze plek. Voor zo ver ze weet is er nog niks gebeurt, ze voelde zich op zijn minst nog normaal. Veel kan ze echter niet herinneren, want het ene moment was ze zich aan het voorbereiden op haar laatste jaar van High School en het andere moment zat ze in deze kooi.
Een ander ding waar Mia zeker van was was het feit dat ze hier zat vanwege haar identiteit. Ze was namelijk niet zomaar een mens, ze was een witch. Veel zijn er niet, haar familie is een van de laatste. Witch kun je namelijk alleen maar worden door er als een geboren te worden. Vroeger waren er veel witch hunts waardoor er nu nog maar weinig van zijn. Daarnaast zijn er tegenwoordig nog steeds supernatural hunters waardoor veel witches niet eens de kans krijgen om een gezin te stichten en hun legacy door te zetten. Haar moeder is ook een witch, haar vader is hun verlaten omdat hij de hele wereld van supernaturals niet aan kon. Mia was enigs kind. Alleen de eerstgeborenen krijgt namelijk de gaves van de familie en haar moeder wilde het dus een tweede kind niet aandoen om in de schaduwen te staan van andere die wel gaves hadden.
Niemand wist eigenlijk van Mia's tweede gezicht af. Doordat ze altijd bang was dat mensen er ooit achter zouden komen, sluit Mia zich dan ook dagelijks af van mensen. Op school probeert ze zo veel mogelijk een low profile te houden. Eigenlijk heeft ze maar een vriendin. Elanor genaamd. Voor de rest wist ze dat er wel meerdere supernaturals in de school waren. Ze kon het voelen, dat was een van de handige dingen aan een witch zijn. Ze wist van Scott Mcall en zijn pack, maar heeft eigenlijk nooit de behoefte gehad om zich bij hun aan te sluiten. Ze was immers een witch en Mia was van mening dat een pack daar toch niet veel aan heeft. Al zit er ook een mens in hun pack. Daarnaast heeft ze het tot nu toe makkelijk in haar eentje kunnen redden. Vandaar dat ze nooit naar hun toe gegaan is en hen heeft laten weten dat ze net als zij supernatural is. Voor haar is het dan ook wat makkelijker te verbergen. Ookal wordt ze getriggerd, ze krijgt geen klauwen, wolven oren en al die poespas. Ze blijft simpelweg zichzelf. Alleen haar ogen kleuren vel paars, maar dit is nog makkelijk te verbergen.
Uit het niets hoorde ze een geluid, iemand liep langs haar kooi. Ze snelde zich naar de tralies. "Hey! You there" Mia riep het vanuit een impuls, ze moest gewoon weten wat er gaande is. Toen ze een betere blik kreeg zag ze dat het Elanor was, maar ze zag ze anders uit. "Elanor?" vroeg Mia vragend. Wat was er met haar beste vriendin gebeurt? Ze had klauwen, blauwen ogen, vreemden oren. Elanor heeft Mia nooit verteld dat ze supernatural was. "Please, can you help my. I'm freezing to death, it's so cold in here," zei Mia die haar armen vast had voor wat warmte maar wat niet echt hielp.

Stiles reed in zijn welbekende blauwe Jeep het schoolterrein op en parkeerde deze. Senior year, het laatste jaar van High School. Van alles wat hij had gehoord was dit hét jaar. Je was dan ook immers de oudste en ging allemaal leuke dingen doen omdat het het laatste jaar was op school. De afgelopen jaren hebben Stiles en zijn vrienden echter veel schooluren gemist. Dit allemaal begon toen zijn beste vriend Scott Mcall in een weerwolf veranderde. Een hele nieuwe wereld ging open wat veel naar boven hield. Van hunters tot Alpha Packs, alles hebben ze wel zo'n beetje mee gemaakt. Niet lang geleden was Stiles ook bezeten door een of ander wezen. Dat was de moeilijkste periode geweest van zijn leven. Hij wist dat hij het niet echt was, maar alle herinneringen van mensen die hij gedood heeft als nogitsune zijnde zaten hem nog steeds achterna.
Stiles hoopte dit jaar een rustig jaar te hebben en zoals het er nu uitzag leek dit goed te komen. Na de andere Alpha verslagen te hebben was de rust weer terug gekeerd in Beacon Hills. Je wist maar nooit hoe lang dat hier zou blijven, maar Stiles hoopte op zijn minst dat hij een normaal Senior year kon beleven.
Eenmaal aangekomen stapte hij uit. Al snel zag hij zijn vrienden staan. Kort legde hij zijn handen op Scott zijn schouders. "Senior year baby!" zei hij enthousiast. "You hear that? The sound of peace and a normal life. No nogitsune's, angry Alpha's or whatever there has been. Finally some rest."

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Eleanor
Geluiden begonnen zich om haar heen te vormen. Alsof er meer gedaantes, want hoe ze ze anders moest noemen wist ze ook niet, wakker werden. Als je het ook wakker kon noemen. Wat het ook was, dat er voor zorgde dat ze zo goed zag. Het was geweldig. Anders zou ze overal tegen aan gelopen zijn. Zo'n onhandig persoon was ze ook nog wel. Ze was wat kooien gepasseerd, verschillende dingen hadden tegen haar gesproken. Allemaal stuk voor stuk of ze haar er uit konden halen. Sommige iets luider dan de andere. Voor haar klonk het allemaal als geschreeuw. Maar het klonk zelf ook of ze liep te stampen. Al geloofde ze dat ook niet. En ze geloofde niet dat hun zo dom zouden zijn om echt te gaan schreeuwen.
Een bekende stem liet haar om draaien. Dat kon niet. Maar het kon wel. Voor haar neus, in een kooi stond Mia. Haar beste vriendin. " Mia " Maar wat deed Mia hier? Oke, ze wist zelfs nog niet eens wat zij hier deed. Maar haar vriendin zag er niet goed uit.
Haar blik gleed naar het slot, ongeveer het zelfde slot als die zij had gehad. Dat moest lukken. Haar handen hadden nog steeds de rare vorm en de achterlijke lange nagels. Ze pakte het slot vast, waar ze haar nagel in drukte en prutste wat heen en weer. Gelukkig duurde het niet lang of een geklik was hoorbaar en het slot sprong open. Echt niet dat ze hier weg was gegaan als ze Mia niet mee gekregen had. Nu ze wist dat Mia hier was dan.
Ze trok de deur open en keek haar beste vriendin aan. Mia had het er over gehad dat het hier koud was, dat ze bijna dood vroor. Nou dat was in haar ogen ook wel overdreven. Maar misschien hoorde dat ook wel bij al deze vreemde dingen die nu bij haar gebeurde "We moeten hier weg " Haar ogen schoten terug naar de deur waar de enge mannen, als het al mannen waren in waren verdwenen " We hebben niet veel tijd "mompelde ze, waarna ze haar hand uit stak naar Mia.

Scott
Lang duurde het niet of twee handen werden op zijn schouders geplaatst. Dat kon er maar 1 zijn. Ze waren close met zijn alle. Maar alleen met Stiles was hij zo close. Grijnzend keek hij de jongen naast zich aan. " Roep dat maar niet te hard. Elke keer als we denken dat we overal van af zijn.. Elke keer komt er wel weer wat nieuws op ons pad " Zijn wandeling stopte bij de kluisjes. Hij opende het ijzeren deurtje, waar hij zijn spullen in drukte die hij de komende uren nog niet nodig had. Opzij keek hij terug naar Stiles "Hoe zit het met jouw inschrijvingen? " Hij en Stiles hadden het er over gehad om samen te gaan studeren. Zelfde stad, of in elk geval bij elkaar in de buurt. Dit omdat ze dan samen een kamer konden delen. Ergens was hij er wel klaar voor. Beacon hills te verlaten, een nieuwe uitdaging aan te gaan. Maar aan de andere kant. Alles hier achter laten, waaronder zijn moeder. Dat was het lastige. Hij en zijn moeder waren altijd alleen geweest. Maar de laatste 4 jaar, nadat hij haar eindelijk in deze 'ellende ' had betrokken. Was ze zoveel meer voor hem gaan betekenen.
Hij drukte zijn kluis dicht en keek terug naar Stiles " Wat denk jij. Is Liam klaar voor dit alles? " Liam zat nu 2 jaar, iets langer bij hun in de pack. Vorig jaar hadden ze besloten dat Liam hier de pack over zou nemen als Scott weg zou gaan. Maar die jongen had nog zoveel moeite met sommige dingen. Waaronder zijn zelfcontrole. En dat kon fout gaan. Ergens voelde het niet goed, om zijn pack hier achter te laten. al wist hij ook, dat sommige waarschijnlijk mee zouden komen als hij vertrok. Derek had hier toch niks, Lydia wilde ook gaan studeren. Dat kon dan mooi bij hun in de buurt. Malia wilde compleet hier uit verdwijnen, iets wat hij ook snapte. En de rest was van Liam zijn jaar. Dus die bleven hier toch wel.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Mia keek verbaasd naar Elanor die het slot opende. Ze snapte er helemaal niks meer van. Veel tijd voor vragen waren er niet. In de verte zag ze schimmen van de mysterieuze figuren die ook in al haar dromen verschenen. Tot het heden wist ze niet of haar dromen herinneringen waren van wat er in deze plek gebeurt is die terug komen, of simpelweg nachtmerries. Het zien van de figuren in deze plek bevestigde dat het allemaal echt was geweest, wat inhield dat er niet echt mooie dingen gebeurt zijn. Mia greep vluchtig de hand van Elanor en liep met haar mee. De figuren kwamen dichterbij en er waren enkele gesloten deuren. Op dit soort momenten voelde Mia zich even mens. Haar krachten werden door iets in deze plek geblokeerd wat haar eigenlijk ook normaal maakte. Ze had niks om zich mee te verdedigen. Snel trapte ze een deur in en rende verder. Het was een heel vaag gangenstelsel, maar naar twee deuren voelde ze zichzelf opwarmen. Hier waren geen magie blokkers. Dat kwam goed uit aangezien ze zo haar krachten kon gebruiken om de uitgang te vinden. "I know the exit, follow me," zei Mia die vluchtig de weg volgde die zij als een map in haar hoofd zag. Uiteindelijk liep kwamen ze uit bij een trap die naar boven leidde. Ze waren dus ondergronds. "C'mon let's go!" Mia begon vluchtig te klimmen en liet zich uitgeput op de grond vallen toen ze eenmaal boven waren. "What the hell was that, and what happened to you? You never told me you were supernatural too."
Buiten was het licht, en in de verte hoorde ze allemaal druk verkeer. Opeens realiseerde ze zich dat vandaag de eerste schooldag was. "Great start of our senior year, let's go change real quick at home because hell I'm not missing first day of our last year at school." Mia stond rustig op en hielp Elanor ook. "Besides it's probably not a good idea to just lay around here."

Stiles wilde dat het een goed jaar ging worden maar ergens zegt hem iets dat er al weer iets groots op de loer ligt. Misschien was dit simpelweg wantrouw aangezien het in lange tijd niet rustig is geweest. "I wanted to sign up to an internship for the FBI. I mean it could be useful for future problems that we'll have. Besides I'm not wasting our three year training of figuring things out and fighting," grapte Stiles. "But I'm not sure yet, first we'll have to survive this year. I mean we've missed a lot of things the past years so I'm just hoping to pass our tests." Ergens was Stiles ook wel bang voor het leven na highschool. Hij had in de jaren een hecht vriendengroepje gevormd en hij was dus bang dit kwijt te raken. Iedereen uit de pack was als familie en Stiles hoopt dat deze niet uit een zal vallen. Kort keek hij op toen Scott begon over zijn enige beta. "You'll have to learn him a lot still, but he'll be ready eventually." Liam was de volgende generatie van de pack, hij zou hier met zijn vrienden achterblijven op school en dus hun plek innemen. In het begin had Stiles het niet op hem, maar Liam heeft zich zeker bewezen. "He'll never be able to replace you though, a true Alpha who began with nothing and ended up having a large pack with great people. Who protects humans instead of scaring them."

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Eleanor
Mia greep haar hand en samen verplaatste ze zich door de ruimte. Dichte deuren waren het enige wat ze tegen kwamen. Maar lang bleven het geen dichte deuren. Mia trapte er één open. Iets wat haar ergens wel verbaasde. Dat was ze niet gewend van haar vriendin. Ze had de hand van Mia los gelaten om makkelijker te kunnen rennen. Want dat was wat ze nu deden. Rennen door een doolhof van gangen, voor hun leven. En niemand wist waar ze uit zouden komen. Als ze hier uit zouden komen. Maar daar leek het wel op. Mia sprak dat ze de weg wist. Hoe kon Mia hier de weg weten? Maar dat maakte voor nu niet uit. Hier weg komen, dat was het belangrijkste.
Achter Mia aan klom ze een trap op. Een trap die hoe hoger ze kwamen, steeds meer geluid met zich mee bracht. Ze waren dus opweg naar de bewoonde wereld. Een hele opluchting. Naast Mia liet ze zich op de grond zakken. Het was vast niet raar dat ze gesloopt was. Haar lichaam was de laatste paar dagen door dingen heen gegaan, die niet hoorde. Van dagen zitten naar nu plots rennen en klimmen, terwijl het eten schaars was geweest. Dat had nu ook zijn tol wel geëist.
Ze had niks anders verwacht, maar de vragen kwamen. Ja op wat het waren, daar had zij ook geen antwoord op. Maar natuurlijk wilde Mia ook weten wat het met haar was. " Ik weet het niet Mia. Ze spoten iets in mij, verschillende keren. Het brandde ontzettend. Ze waren op een gegeven moment tevreden. Ik veranderde helemaal. Maar dat was niet genoeg. Opnieuw spoten ze iets in me, steeds weer. Dwongen ze me met stroom om te veranderen. En ik weet niet in wat. Het lukte niet. Ik was mislukt. Er zou nog één poging komen. En dan, ik weet het niet. Ik weet niet wat ze met me gedaan hebben Mia " Maar pijn had het zeker gedaan, heel veel pijn. En vermoeiend was het zeker geweest.
Wat verbaast keek ze haar vriendin aan toen die over school begon. Was ze serieus, ze wilde nu gewoon naar school? Zelf wilde ze niets liever dan naar huis en in bed liggen en slapen. Haar hele lijf voelde als verschrikkelijke spierpijn. Alsof ze een zware griep had. Ze liet zich door Mia omhoog helpen. Mia had wel gelijk, hier blijven was geen goed idee. " School? Ben je serieus? "Natuurlijk, het laatste jaar moest wat geweldigs worden. Maar hoe kon Mia dit alles, zo snel los laten. Zo snel gewoon verder gaan met school?
Maar gelijk had ze wel, hier konden ze niet blijven staan. Ze kwam in beweging, in elk geval weg van hier. In elk geval richting de stad. En of het dan school of huis werd, ze moesten toch de zelfde kant er voor uit.

Scott
ergens verbaasde het hem niks. FBI voor Stiles. Stiles zijn vader was het hoofd van het politiekorps hier. En Stiles kon het al jaren niet laten om stiekem dingen uit te zoeken voor zijn vader. Wat die natuurlijk niet accepteerde van hem. Zo waren ze ook in het bos terecht gekomen. Omdat Stiles zijn vader wilde helpen zoeken naar een lijk, stiekem natuurlijk. Hij gaf de jongen een zet met zijn schouder toen hij begon over de 3 jaar aan training natuurlijk niet kunnen verspillen " je gaat het goed doen. Dat weet ik zeker. " Greens hij.
Rustig begon hij zich te verplaatsen naar het klas lokaal. Maar Stiles had wel gelijk met wat hij daarna sprak. Ze hadden zoveel gemist de afgelopen tijd. Hoe ze ook het laatste jaar hadden bereikt, dat was zeker een goede vraag. " Het komt wel goed. We hebben ons naar het laatste jaar gesleept. We slepen ons ook wel door die examens en testen heen " Hij stapte het lokaal in. Nu moesten ze oppassen met wat ze zouden zeggen. Niet iedereen hoefde het van hun te weten. Dat zou alles een stuk lastiger maken. " ja, ik moet nog een tijd met Liam trainen. Maar we hebben nog maar een jaar. Dan moet hij het zelf doen " Hij nam plaats op een lege kruk en keek Stiles aan " Misschien is hij er ook wel één. Je weet het niet he. Het is een goede jongen. Hij moet alleen zijn agressie een beetje in toom zien te houden. Maar verder. " Hij viste zijn boeken uit zijn tas die hij op tafel voor hem legde.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Mia keek naar Elanor, "Did you get bitten by something? Or have you been like this all along. I told you about me right?" De warmte die weer in haar opkwam gaf haar een energie boost. Daarnaast waren haar healing krachten gaande. "Yeah why not? I feel fine don't you? I gues whatever was down there didn't get the chance to get their hands on me yet. If you don't feel fine that's okay, but I really want to go." Na alles wat Mia mee had gemaakt was dit niks meer. Het betekende niks voor haar al was dit voor Elanor duidelijk anders. Toch was er iets in haar wat haar een doodsangst bezorgde, ze kon haar vinger er echter niet opleggen. Waarschijnlijk zou alles duidelijk worden als ze haar ogen zou sluiten, in haar slaap kwamen vaak dingen naar boven. "C'mon let's get you home. You can decide on your way if you wanna come with me or not." Mia liep rustig met Elanor naar huis. "Text me what you are deciding," zei Mia toen ze Elanor afgezet had. "Talk to you later!" Snel vluchtte Mia zich naar huis waar ze iets anders aan deed en kort in de spiegelkeek. Goed genoeg. Ze pakte haar tas en vertrok toen snel op haar fiets naar school. Ze was dan misschien wel te laat maar op zijn minst kon ze de dag nog meemaken. Ze stormde de klas binnen wat de aandacht van iedereen op haar bracht. "Mia your late, already on the first day?" zei de docent. "Yeah sorry, had a flat tire," zei ze wat buiten adem maar nam toen snel plek op de laatste lege kruk naast Malia. Een van de mensen uit Scott zijn pack. Liever had ze niet, na waar ze zojuist vandaan kwam, naast Malia gezeten. Mia was bang dat ze iets door kon hebben of ruiken met haar cayote krachten.

Stiles liep na de bel mee naar Scott. Het eerste uur hadden ze biologie. Iets waar Stiles niet al te best in was, maar wat af en toe wel uit kwam met raadsels die ze in de supernatural wereld moeten oplossen. Stiles nam plek op de kruk naast Scott en pakken zijn boeken erbij. Lydia zat met Kira achter hen en Malia zat voor de twee. De docent begon met haar praatje al werd de les al snel verstoord door iemand die nog binnen kwam stormen. Mia Emmerson. Een jongedame die Stiles niet heel goed kende, ze was altijd een beetje afwezig op school. Mia nam plek naast Malia aangezien dat nog de enige vrije plek was. Stiles lette voor de rest weer op de les. Hij had veel in te halen.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Eleanor
Gebeten? Altijd zo geweest? Waar had Mia het over? Ze was zolang ze zich kon herinneren al 17 jaar lang gewoon mens. Het enige vreemde wat haar ooit was over komen was toen Mia haar vertelde dat ze een heks was. Inmiddels had ze door Mia wel ontdekt dat er een hele pack aan wolven en coyotes en eigenlijk van alles op school zat. Maar zolang zij zich kon herinneren was ze altijd normaal geweest. Hierop schudde ze dus ook haar hoofd " Nee. Mia ik vertel je toch. Ze spoten wat in mij. Ze hadden het er over dat ik mislukt was. "
Ondertussen, op weg naar huis luisterde ze wat naar Mia. Haar energie leek langzaam weer terug te komen. Hoe slecht ze er daar binnen uit had gezien, ze zag er nu weer gewoon uit. Er was helemaal niks meer van te zien. Het was niet ver lopen meer naar haar huis, dat was fijn. Ergens had Mia wel gelijk. Ergens wilde ze school ook niet missen. Ze had nooit in dag gemist. Oke misschien in al die jaren max 5, als ze echt ziek was geweest. Misschien zou ze vanmiddag dan nog gaan, eerst even slapen en douche. Ze was kapot en alles deed pijn. Bij haar huis aangekomen nam ze afscheid van Mia " ik kom vanmiddag. Fix een stoel voor me tijdens wiskunde " Glimlachte ze en sloot de deur achter zich.
Het was stil in huis.. Haar ouders! Wat hadden die al die tijd gedacht? Hoelang was ze weg geweest? Ze liep door naar de keuken. Op de koelkast hing een kalender. Verschillende data waren aangekruist. Haar verdwijning, zoektochten, alles. 6 dagen was ze vermist geweest. Wat moest ze straks tegen haar ouders zeggen. Hallo pap, mam. Hier ben ik weer? Ik was even de stad uit zonder jullie wat te zeggen? zo was ze niet. Maar dat vond ze ergens een zorg voor later.
Ze vertrok naar boven. Waar ze onder de douche ging staan, zich gauw waste en daarna in haar shirt op bed in slaap viel nadat ze de wekker had gezet.

Scott
Biologie. Niet zijn beste vak. Maar wel het vak wat hij nodig had voor zijn vervolg opleiding. Het vak waar alles van af zou hangen. En hij moest gaan studeren wilde hij dit gaan halen. En niet alleen van dit jaar, maar van alle missende maanden. Hij werd uit zijn gedachtes gehaald toen de deur open ging. Hij had in al die jaren nog nooit met haar gesproken. Hij wist dan ook niet meer van haar dan dat ze Mia heette. het meisje waar Mia normaal altijd mee was, Eleanor, als hij het zich goed herinnerde was er niet bij. beide meiden waren wat stil, niet erg opvallend. Maar nu er dan toch één van de 2 niet was, viel dat wel op. Ach het was ergens de eerste schooldag weer. Er miste wel meer leerlingen. Misschien was ze wel gewoon op vakantie, dat kon.
Hij probeerde zich weer te focussen op de les, tot hem iets te binnen schoot. Hij boog een stukje naar Stiles " Die vriendin van haar Eleanor. Word die niet vermist al 6 dagen? " Hij had de flyers wel zien hangen. Maar er waren verder geen vreemde dingen gebeurd. Dus het was niet bij hem op gekomen om dit echt te onthouden. Het was een tiener. Tieners verdwenen wel vaker voor langere tijd, om daarna zonder problemen terug te komen. Misschien had ze wel een stiekem vriendje gehad. Ergens was er wel iets in hem, die hoopte dat dit niet weer het begin was van een hoop ellende

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:

Mia

Mia merkte al snel dat iedereen aan het praten was over Elanor aangezien zij meestal samen waren en Elanor al 6 dagen vermist werd. Het was overal op elk medium terug te zien. Tienduizenden tracking spreuken had ze geprobeerd, maar allemaal lukte ze niet. Na zelf in het gebouw gezeten te hebben begreep ze dat ook. Het had Mia dan ook niet echt verbaasd haar in deze situatie terug te vinden. Mia wist dat ze Elanor niet voor altijd uit deze wereld met dergelijke situaties kon houden. Gelukkig gaf haar moeder haar al niet meer als vermist op als ze een tijd niet thuis kwam omdat zij immers in het zelfde wereldje zit en alles ook mee maakt. Mia wilde dan wel graag naar school, maar haar concentratie was vrij laag. Haar gedachten dwaalden steeds aan. Snel smsde ze Elanor even "Everyone is talking about you, since everyone still thinks your missing. Oh and sorry I ran off like I did. I should have stayed to support you since this is all new to you. I don't know what went on in my mind." Toen Mia kort naar buiten keek zag ze een kraai, dit werden er steeds meer tot de hele lucht er mee gevuld was. Het weer sloeg om en het werd donker er het begon te waaien en onweren. Dit kon niet echt zijn, dit moest wel een verbeelding zijn. Toen ze haar zich weer keerde tot het bord stonden daar de vreemden mannen inplaats van de docent. Ze hadden Elanor en kwamen ook op haar af. Mia schrok al snel uit haar dagdroom en merkte dat ze getriggerd was en haar ogen gloeide. Dit probeerde ze dus ook zo snel mogelijk te verbergen met haar haar, aangezien ze niet zomaar de klas weer uit kon stormen. Dat zou veel te veel opvallen aangezien ze ook al te laat was. Ze wist niet wat er in die plek was gebeurd, maar het was foute boel, en het zou zeker niet blijven bij dit incident.

Stiles

Stiles kwam uit zijn gedachten door Scott zijn stem. "What? Oh yeah my dad and his crew have searched for her non stop. Propbably nothing though, I mean she doesn't really seems like the supernatural type so she probably just ran away or something. She was always quite in class and kind of absent together with Mia. She propbably was planning on running away the whole time." Stiles pakte zijn pen op en nam wat aantekeningen. Zijn blik viel kort op Mia die wat schichtige bewegingen maakte. Het was vreemd, eerst al te laat komen met een basic excuus, nu doet ze een soort van raar, en haar vriendin is al 6 dagen vermist. Stiles wilde echter nog steeds in de onschuld van alles geloven. Er kon niks aan de hand zijn, alles was over. Ze hadden nu rust. Daarnaast lijken deze meiden hem echt geen supernaturals. Dan hadden ze dat sowieso wel al geweten.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Eleanor
kreunend werd ze wakker. Muziek trok door haar kamer. Muziek die ze niet kon plaatsen. Ze had geen wekker die muziek maakte. Wat verward wreef ze over haar gezicht. In haar kamer stond verder ook geen radio installatie. Maar het stopte al snel weer. Ze zuchtte even, tot ze overeind schoot. Het was haar telefoon! Ze had het 6 dagen zonder dat ding moeten doen. Niet dat ze in die 6 dagen aan haar telefoon had gedacht ofzo. Ze was veel te druk met in leven blijven en pijn hebben.
Ze zwaaide haar benen uit bed. Haar telefoon had dichtbij geklonken. Maar ze vertrouwde niks meer. Haar gehoord was zo ontzettend goed geworden de afgelopen 6 dagen. Misschien lag haar telefoon wel beneden, onder de bank. Maar dat kon niet. Het laatste wat ze wist was dat ze in haar slaapkamer was geweest. En daarna was het wazig en dan werd het pas weer helder in de kettingen.
Ze liet zich op haar knieën zakken. Onder haar bed, dat moest kunnen. Het had zo dichtbij geklonken. Ze begon aan de kleren te trekken die onder haar bed lagen en inderdaad. Haar mobiel zat in een zak van haar vest. Ze zuchtte even opgelucht en viste hem er uit. Hij stond vol met gemiste oproepen. Dat hij nog niet leeg was, was een wonder. Al scheelde dat met 2% niet veel. Gauw hing ze hem aan de oplader voordat ze de berichten zou openen.
Eerst het laatste bericht, Mia. Kleintjes glimlachte ze. Ach, ze lag er niet wakker van. Mia zou er waarschijnlijk anders naar school wel over zijn komen praten. Het geeft niet Mia. Ik kom er aan. Ik ben er tijdens wiskunde. Ik weet alleen niet wat ik mijn ouders moet vertellen. Dat ik weggelopen ben? Ze stoppen met in Eichen house als ik zeg dat een stel mannen in oude duikpakken me ontvoert hebben. Ze verzond het bericht en begon de andere berichten door te lezen. Overal stond hetzelfde in. Waar ze was. of ze terug thuis wilde komen.
Zonder alles te lezen verwijderde ze de boel en legde haar mobiel weg. Die moest nu opladen. Straks naar school. Al wilde ze niet weten hoe de reacties daar waren. Maar nu eerst eten. Want ze verging van de honger! Ze daalde de trap af, waar ze de koelkast plunderde en met een shitload aan brood aan tafel ging zitten en begon te eten. Normal at ze niet veel, maar nu. Ze leek wel niet te stillen honger te hebben.

Scott
Hij schudde even zijn hoofd toen Stiles zijn mening over de situatie had gegeven. Nee dat geloofde hij niet. Eleanor was niet iemand die er uitzag alsof ze zou weg lopen. Maar oke, kon je zo iets zien aan iemand zijn of haar uiterlijk? Ze moesten er na school maar eens goed naar kijken, nu eerst biologie. Hij wilde zijn pen terug op pakken, maar er gebeurde wat met het meisje voor hem. ze verborg haar gezicht plots, begon wat raar te doen. Maar hij zag niks anders dan haar rug. Zijn mobiel viste hij uit zijn broekzak, waarna hij een bericht naar Malia opende Gaat alles wel goed met haar? Hij verzond het bericht. Lang duurde het niet of Malia viste zo onopgemerkt mogelijk haar mobiel uit haar broekzak. Terwijl ze naar het scherm bleef kijken schudde ze haar hoofd, typte wat, waarna zijn mobiel op lichte. Zijn blik ging naar de tekst op zijn mobiel Haar ogen waren paars! Gloeiend paars. Hij schoof zijn mobiel op zij naar Stiles. Ze waren vermoeidelijk hier dus tich niet de enige

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:

Mia

Mia snapte niet hoe dit kon gebeuren. Na al die jaren had ze wel geleerd om het in bedwang te houden. Ze was zo getraind dat het alleen gebeurde als zij dat wilde of als ze met magie bezig was. Wat er dus in die plek gebeurd was, Mia was er zeker van dat iets bij haar achtergebleven was. Ze merkte wel dat Malia met degene achter hen smsde. Hopelijk niet over haar ogen maar die kans was klein. Gelukkig was zij met haar moeder de enige heks in Beacon Hills, de kans was dus klein dat ze wisten wat het inhield. Als ze dus geconfronteerd zou worden zou ze volhouden dat ze niet wist waar ze het over hadden. Kort las ze het bericht van Eleanor. -Tell them you needed some alone time that you had to deal with senior year anxiety or something like that. Don't show them what you are now. Nobody can know about this whole other world.- Mia verstuurde het smsje. Zodra de bel ging pakte Mia haar spullen in en vertrok ze. Zo snel mogelijk ging ze naar de toilets. Het was duidelijk geen goed idee geweest om zo snel weer terug te gaan naar school. Toen ze in de spiegel keek viel haar een zwarte plek op in haar nek met alle aders daarom heen ook zwart gekleurd. Bij het zien van dit kwam er een herinnering terug. Mannen in vreemden pakken hadden een grote naald en stopte deze in haar nek. Met de beelden voelde ze ook alle pijn. Ze greep de wasbak vast en kneep hier in. Toen ze uit de beelden kwam gooide ze wat water in haar gezicht. Ze moest zich focusen en zich niet laten afleiden. Dan zou ze zichzelf nog wel eens kunnen exposen. Vervolgens liep ze snel de wc's uit, de gangen in. Ze moest Eleanor vinden. Als zij na jaren na dit alles door dit haar beheersing verliest, wil ze niet weten hoe dat zit met iemand die nog nooit heeft geleerd om dit allemaal onder controle te houden. Daarnaast snapte Mia nog steeds niet wat Eleanor gezegt had. Ze zei dat ze zo geworden was door die spuiten, maar dat zou niet mogelijk moeten kunnen zijn. Dit zou enkel mogelijk moeten zijn door een beet.

Stiles

Stiles had er geen aandacht meer aan geschonken totdat Scott hem een berichtje liet lezen. Stiles keek hem vragend aan en schudde zijn hoofd. "Are you sure Malia didn't fantasized that? I mean purple eyes is that even possible?" Fluisterde Stiles. Eigenlijk had hij helemaal geen zin in om zich hier wederom druk over te maken. Toen de bel ging was Mia dan ook snel weg. "That was weird, but Mia a supernatural? And purple eyes? I mean we've dealt with green, yellow, blue, red, orange and all those things but I've never heard of purple eyes." zei Stiles tegen Scott. Ergens wist Stiles wel dat hun rust snel over zal zijn. Het bleef namelijk niet lang. Daarnaast was het namelijk ook raar dat Mia's beste, en volgens Stiles, ook enige vriendin al bijna een week vermist werd.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Eleanor
Nadat ze een half brood had weg gewerkt, want dat was het gewoon. Ruimde ze toch maar de spullen op. haar ergste honger gevoel was nu wel gestild. En het werd ook tijd om naar school te gaan. Tenminste, als ze op tijd voor wiskunde wilde zijn. En ze moest zich aan nog aankleden. Verbaast keek ze om, ze hoorde opnieuw het liedje van vanmorgen. Maar haar telefoon lag helemaal niet hier. Maar de muziek stopte als snel weer. Het zou Mia wel geweest zijn.
Met twee tredes tegelijk vloog ze de trap op, haar kamer in. Haar mobiel griste ze van de oplader. 58% was voldoende voor nu. De rest maar via de powerbank ofzo. Het berichtje was een optie wat ze aan haar ouders kon vertellen. Was zeker een optie. En er zat waarschijnlijk 30 jaar huisarrest aan vast. Maarja, dat was dan maar zo. Het was niet anders tot ze haar ouders de waarheid kon vertellen.
Ze legde haar mobiel weg, waarna ze gauw een setje kleding aan trok. In haar slaapshirt naar school gaan, dat was zeker geen optie. Nadat ze haar veters van haar schoenen gestrikt had, griste ze haar mobiel en schooltas bij elkaar en haaste zich de trap af. De verliet het huis en vertrok naar haar fiets, waar ze nog gauw een berichtje deed naar Mia Ik ben onderweg. Ik weet alleen niet of ik de hele dag blij. Ik voel me echt niet goed En daar was niks gelogen aan. Haar lichaam voelde raar. Alles voelde raar
Ze sprong op de fiets, waarna ze naar school vertrok. Iets wat aardig makkelijk ging. De berg waar ze normaal boven kwam wet flink wat hijgen, was nu geen probleem meer. Het was eng. Er gebeurde dingen in haar lichaam, die ze niet kon plaatsen. Wat voor zooi hadden ze in haar gespoten.
De weg verder naar school was zo gedaan, ze woonde er ook niet heel ver vandaan. Ze parkeerde haar fiets tussen de andere fietsen. Op het moment dat ze naar school wilde lopen ging de bel weer. Het volgende uur ging beginnen. Het geluid wat er van die bel af kwam, het was onmenselijk. Wat een hard en schel geluid. Onmiddellijk legde ze haar handen op haar oren en dook in elkaar tussen de fietsen. Wat was dit? Wat hadden ze met de bel gedaan? Gelukkig stopte hij er snel mee. Waardoor ze opgelucht adem kon halen. Ze liet zich met een zucht op de grond tussen de fietsen zakken. Haar hoofd deed pijn van het geluid.
Maar de geluiden verdwenen niet helemaal. Voetstappen, stemmen, dichtslaande kluisjes, stoelen. Alles kwam binnen. Het leek wel alsof ze er midden in stond. Ze viste haar mobiel uit haar broekzak en opende de berichten terug naar mia Mia, ik word gek. Ik ben buiten, bij de fietsen. Die schoolbel.. Alle geluiden. Dit kan ik niet Ze legde haar telefoon naast zich op de grond. Was dit niet uit te schakelen? Oke ze wist niet wat ze uit moest schakelen. Ze wist nog niet eens een kwart van wat er allemaal gebeurde.

Scott
Stiles geloofde het niet. Kon hij ook ergens wel begrijpen. Stiles wilde graag geloven dat het nu echt allemaal klaar was. Dat was elke keer weer opnieuw. Maar waarschijnlijk was dit voor Stiles, als mens zijnde een manier om dit door te komen. Dat Stiles hier nog bij zat verbaasde hem ergens soms ook echt. Hoevaak was Stiles zijn leven wel niet in gevaar geweest. En toch bleef hij er bij, elke keer weer.
De bel ging en Mia vertrok als een gek het lokaal uit. Rustig pakte hij zijn spullen in terwijl hij naar Stiles luisterde. Hij begon over de oogkleuren die ze al gehad hadden " Ik weet het. Maar misschien is ze wat nieuws. Ik geloof niet dat we de hele wereld al kennen Stiles. Derek kent ook echt niet alles. Ik denk dat we haar in de gaten moeten houden. Ik geloof Malia " Het was tijd om naar Wiskunde te gaan. Hij slingerde zijn tas over zijn schouder en verliet het lokaal. Mia was al nergens meer te bekennen. Zou ze er straks bij wiskunde wel weer zijn? Het was namelijk erg vreemd gedrag geweest voor dit meisje

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Mia
Mia voelde zich verdwaald in deze gangen ook al had ze hier al 4 jaar op school gezeten. Alles was raar nadat ze uit die vreemde plek ontsnapt waren. Ze werd uit haar gedachtes gehaald door een smsje wat binnen kwam. Ze las het en liep naar buiten waar ze op zoek ging naar Eleanor. Al snel had ze haar gevonden bij het kleine fietsenrek wat er stond. Veel mensen gingen namelijk niet op de fiets. De meeste gingen zoals dat normaal was met de schoolbus, andere hadden een motor of scooter en ook vele kwamen met de auto. "You're transitioning, that's why everything is so different. I wish I could help you but I'm not a werewolf or cayote. Traning myself was a lot different from something like that. I've never dealt with such a transition so I wouldn't know how to help you. I guess you could ask Scott but it's better to keep a low profile and not to get involved with too many people. The more people know, the more your in danger," legde Mia uit. "I don't feel good either. When we escaped I was fine but things are slowly getting worse. I thought it wasn't as big of a deal, but I keep getting these daydreams that look really real. I can even feel the pain of them. I just now noticed this." Mia schoof haar haar uit haar nek en liet Eleanor haar nek zien. Vlug verborg ze het weer. "I can't go home though. I already came in late into class, stormed of after and my eyes even started glowing during the lesson.I was sitting next to Malia so they probably all know by now but I don't hope so. Anyways it would be to suspicous if I won't show up the next couple of lessons." Kort keek ze om zich heen. Een paar mensen staarde naar hun, waarschijnlijk omdat ze nog niet wisten dat Eleanor niet meer vermist was en hier opeens verscheen.

Stiles
Stiles haalde zijn schouders op "I don't know, let's just hope something didn't came into her. Something rare like the nogitsune that possesed me." Rustig pakte Stiles zijn spullen op en deed deze in zijn tas. "And let's pray that this isn't a whole big thing with more involved than just one person with a weird eyecolour. I'm kind of tired of fighting wars. I just want to make it through senior year and go off to college." Stiles wist nog steeds niet hoe hij überhaupt hier nog zat met de rest. Alle gevechten waar hij in plaats had genomen als mens. Geen super sterkheid, geen super gehoor, niks. Hij bezat enkel menselijke vaardigheden. Soms was hij daar blij om, dat hij niet hoefde te dealen met de nadelen die kwamen bij supernatural zijn horen. Ergens voelde hij zich soms ook wel een beetje een buitenbeentje die altijd maar beschermt moet worden omdat hij niet speciaal is. Al zijn hadden namelijk een gave, behalve hij. "We'll keep an eye out, also for that Eleanor girl. I mean she has been missing for 6 days, no single trace." Rustig liep Stiles de gang op met Scott naar de volgende les.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Eleanor
Mia kwam gelukkig snel aan. Alleen sprak ze dingen waar ze niet veel aan had. Ze had ook niet verwacht van Mia dat ze haar echt kon helpen helpen. Maar toch. Er gebeurde dingen met haar die ze niet begreep. Dan was het altijd fijn om iemand in de buurt te hebben die je 100% vertrouwde. Kort opperde Mia om met Scott te gaan praten, maar eigenlijk was het beter om dit voor zoveel mogelijk mensen verborgen te houden.Maar Mia had wel genoemd dat ze geen weerwolf of coyote was " Je denkt toch niet dat ik dat ben he? Mia jij weet het ook, je kent mij al zolang. Je weet dat ik altijd gewoon mens ben geweest. " ze begreep Mia ook wel, dat ze niet te veel van school wilde missen. Ze was al te laat binnen gekomen, plots weg gerend en mensen hadden misschien haar ogen gezien. Ook werden ze nu wel heel vreemd aangekeken door mensen. Was ook niet zo gek na 6 dagen vermist te zijn geweest.
Verbaast keek ze toch wel toen Mia haar nek liet zien. Wat hadden ze met haar beste vriendin gedaan " het spijt me zo mia "Waarom ze dat zij, dat wist ze niet. Alsof zij er wat aan gedaan kon hebben of iets om het tegen te houden. Zuchten drukte ze zichzelf omhoog. De geluiden waren langzaam weg gestorven, terug naar hun normale volume " Laten we het gewoon proberen. Gaat het niet, kunnen we altijd nog weg gaan "Ze klopte het stof van haar broek en keek Mia aan " We gaan hier wel door heen komen. Dat lukt ons wel " al was ze daar zelf niet heel zeker van.
Rustig begon ze terug richting de school te lopen, de school in. Waar mensen haar toch echt raar aan stonden te kijken. Ze hoorde hoe mensen fluisterde waar ze vandaan kwam. Wat er met haar gebeurd was. Ze haalde diep adem. Nee, gewoon door lopen naar wiskunde nu

Scott
Stiles hoopte dat het rustig bleef, wilde niks raars meer meemaken en gewoon een rustig laatste jaars. Lichtjes greens hij "Dat wil je helemaal niet Stiles. Je kickt op die adrenaline, op het avontuur. Kom op. je word kwaad als we je thuis laten als er wat is. Rustig liepen ze door de gangen "We houden ze in de gaten. Altans Mia, Eleanor zal eerst terug moeten komen. " Ergens bleef hij die verdwijning vreemd vinden. Maar ja, hij kende haar niet. Hoe kon hij nou weten of dit normaal was voor Eleanor of niet. Rustig stapte ze het volgende lokaal in, waar hij op een stoel neer plofte en zijn spullen op tafel voor zich plaatste.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Mia knikte met haar hoofd. "I saw you, I don't know if you are a werewolf or cayote because I don't have much knowledge about all that but you are one of those. How I don't know. It should be only possible to turn into one by a bite, but this is a game changer. They somehow made you one. I'll ask my mom later she has been in this world longer than I have so she knowes more about somethings." Kort keek ze nog eens om zich heen en haalde haar schouders op "It's okay. I'm used to thing happening. Everytime it's something new but it always comes down to the same thing; supernaturals being hunted." Het was een vreemde wereld om onderdeel van te zijn met vele opstakels, maar soms kon het ook een prettig gevoel zijn om iets extra's te hebben wat andere niet hebben. Mia knikte kort "Just try to ignore people staring and talking and not to get angry. Because turning is mostly triggered by anger and sometimes fear." Samen met Eleanor stapte ze dan weer terug de school in en gingen ze naar wiskunde. Het zou nog een lange dat worden, en het was allemaal Mia's schuld. Zij wilde graag naar school.

Stiles lachde kort "Yeah sometimes, but I've had enough adrenalin kicks for now. Sometimes it's good to have a normal life for a period of time, and I get mad when you leave me home because I feel like I'm being left out. Like I'm not good enough or something." Stiles slingerde zijn tas over zijn schouder en liep met de andere mee. "Besides that nogitsune thing changed the game, all the memories of things I did still hunt me. If I wasn't that thing Allison wouldn't have died. After that normal didn't seem so bad." Toen ze bij wiskunde aankwamen nam hij plek aan een tafel naast die van Scott. Niet veel later liep Mia weer binnen met Eleanor. Stiles keek naar Scott. "This day keeps getting weirder and weirder," zei hij tegen hem.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld